ผี.....วันเผา(เรื่องจริง)
ผี.....วันเผา(เรื่องจริง)เรื่องมันมีอยู่ว่า
ตาของเราตาย....ท่านอายุมากตายโรคคนแก่
ทีนี้พ่อกับแม่เราและญาติๆก็เก็บศพตาไว้ 7 วัน
พอครบวันที่ 7 ก็เอาไปเผาเขาเลยเก็บอัถถิไว้ 100วันจะเอาไว้รอยอังคาร
ถึงวันที่99ยังไม่ครบร้อยวันเลยยายเราก็ตายตามตาเราไปคนแก่เขาบอกว่า
สองคนนี้เป็นคู่กันตามา..ตามยายไปอยู่ด้วยแล้วพอเราฟังที่คนแก่เขาเล่ามานะ
อยู่ดีๆขนลูกซู่เลยแม่เราและญาติๆแม่ ก็เก็บศพยายไว้ 7 วัน
ทำพิธีสวดศพ 7 วันพอถึงวันนั้นแหละวันที่7ที่ต้องเอายายไปเผา(ต้องอธิบายก่อนนะ
แม่เราเป็นลูกคนกลางมีพี่น้อง9คนเราไม่อธิบายหลอกนะว่ามีใครบ้างมันจะยาว)
พอถึงวันที่ 7 ตอนเช้ากำลังจะแห่ศพยายของเราไปที่วัด
น้าผู้ชายและพี่ชาย(ลูกลุง)ทั้งหลายก็แบกโลงศพออกจากบ้านยาย
พอกำลังจะแบกพ้นประตูเท่านั้น...แหละ....น้าสาวเรา(คนที่ 6
ต่อจากแม่เราแม่เราคนที่ 5 ) และก็ลุง(คนที่2) ได้ยินเสียงคนร้องไห้อยู่ข้างหลังโลงศพที่แบกมาตอนแรกก็นึกว่าลูกหลานร้องไห้ที่ยายตายจาก...แต่พอหันไปดูก็ไม่มีใครยึนอยู่
น้าเราก็ตกใจเลยถามแม่เราว่าได้ยินอะไรไม๊...คนร้องไห้เสียงร้องซิกๆฮื่อๆเบาๆมึงได้ร้องไม๊(น้าเราถามแม่)ลุงเราที่เดินตามข้างโลงมาก็บอกว่าพี่ก็ได้ยิน...
แม่เราก็เลยเคอะโลงถามว่ายายเป็นอะไร
ร้องทำไมไม่ต้องร้องยายจะได้ไปอยู่กับตาแล้วนะไปอยู่เป็นเพื่อนตานะ
พ่อเราก็ไปรับย่ามาทำพิธิเผาศพยาย.....เราก็คอยเสริพน้ำไห้ญาติผู้ไหญ่
และก็แจกของชำร่วย..พอเสร็จพิธิการเรารู้สึกเหนื่อยมากๆ
เลยมานอนที่บ้านพ่อเราก็พาย่าเรามานอนรอพ่อก่อนเพราะพ่อเราไปเก็บของส่งวัดกับลุงๆก่อน
เราดูทีวีแล้วก็หลับหน้าทีวีย่าเราก็อยู่ข้างๆ....พอเราหลับได้ซักพักนึงเราก็ได้ยินเสียงออด(ทั้งๆที่ออดบ้านเราเสียไปเป็นปีๆแล้วเราก็สงสัยว่าใครมากด..ออด)
เลยตื่นขึ้นไปดู
ย่าเรานั่งอยู่ก็ถามว่าใครมาเหรอลูก
พอเราไปดูไม่เห็นมีใคร
เราก็บอกย่าว่าไม่เห็นมีใครเลยย่า
ตอนนั้นเรายังไม่กลัวเพราะเรากำลังหลับสบาย..เลยไปนอนหน้าทีวีหลับต่อ
พอหลับได้ 10 นาทีออดก็ดังอีก
เราก็นึกขึ้นได้ว่าออดมันเสียไปนานแล้วนินาทำไม่ถึงดังได้น้า..
เราเลยออกไปหน้าบ้านไปลองกดดู
ก็ไม่เห็นดังเลย...?
พอเราเดินเข้าบ้านออดก็ดังอีกเราลำคาญตอนนั้นไม่คิดถึงเรื่องผีอะไรหลอก
เพราะเราเหนื่อยมากอยากนอนมากกว่า
เราเลยไปนอนไนห้องคนเดียวปล่อยย่าดูทีวีรอไปคนเดียว
ออดก็ดังขึ้นมาตลอดเลย 5 นาทีก็ดัง 3 นาทีก็ดัง
จนย่าเราทนไม่ไหวตะโกนเรียกไห้เราไปอยู่เป็นเพื่อนเราเลยออกมานอน
หน้าทีวีอีกครั้ง
เราก็ถามว่าย่าเป็นอะไร
อย่าปลุกหนูอีกนะหนูจะนอนหนูเหนื่อยงะ
ย่าก็เงียบไปซักพัก
พอออดดังอีก
เราก็นอนไม่หลับแล้วเสียงน่าลำคาญ
เรารุกขึ้นนึกขึ้นได้
ก็ถามว่าย่าคิดเหมือนที่หนูคิดไม๊
ย่าเราก็ตอบว่า .... คิดสิ
พอย่าตอบแบบนั้นแหละเราก็กลัวขึ้นมาเลย
พอดีแม่กับพ่อเรามา...ก็ได้ยินเสียงออด
แม่เราก็เลยออกไปนอกบ้านชวนพ่อออกไปด้วย
พ่อเราก็งงว่าทำไมออดดังทั้งๆที่เสียไปแล้ว
แม่เราก็เลยบอกว่ายายมาหา...เพราะยายไปไหนไม่ได้เพราะยังไม่ถึงคาด
แล้วแม่ก็ตะโกนถาม ยาย....ไปไหนไม่ได้เหรอ
แล้วเสียงออดก็ดังตอนนั้นเลย
เรากลัวจนทำไรไม่ถูกเลยทุกคนก็กลัวหมดแม่เราบอกไห้พ่อกับเราจุดทูปบอกยายว่าเราอยู่คนละพบแล้วอย่ามาหาเลย...แล้วพ่อเราก็ถอดออดออก
แม่เราก็เดินไปบ้านยาย
เห็นป้าลุงและน้าๆเถียงกันเรื่องสมบัติตากับยาย
แม่เราก็เลยเล่าไห้คนอื่นฟังว่ายายมาหาเมื่อกี้ขนลุกเลย(อันนี้แม่เราเล่าไห้ฟัง)
พี่สาวเรากำลังยืนเก็บของที่โต๊ะแล้วของก็ตกลงพื้น...พี่เราก็ก้มเก็บมองไปรอดขาก็เห็น
ยายยืนอยู่หลังแม่เราก็ร้องกรีด..............แล้วก็ร้องไห้...พูดแต่ว่าผีหลอกๆ
แม่เราก็เลยบอกว่า....ยายไม่อยากไห้ลูกทะเลอะกันเรื่องสมบัติ
ไม่อยากไห้แตกแยกกัน
ทุกคนเลยไม่พูดกันเรื่องสมบัติเพราะกลัวยายจะมาหา
(ออกความคิดเห็นหน่อยถ้าเป็นตัวเองกลัวกันไม๊เราและพ่อแม่ญาติๆอีกหลายคนก็ได้เจอกับเหตุการนี้ไม่มีใครปฏิเสทเรื่องนี้ได้เลย)
พอถึงเทศการอะไรพวกญาติๆก็รวมตัวกันไปทำบุญไห้ตากับยายที่วัดระกาย
พอไปพระท่านและก็เด็กวัดก็บอกว่าเห็นยายอยู่ตรงโกฎที่อยู่ในวัดบ่อย
จนหลวงพ่อบอกว่าอย่าทำไห้คนอื่นเขากลัวเลย
อย่าทำไห้คนอืนเขาเห็นมันไม่ดีเราจะอุธิตส่วนกุสนไปไห้
แม่เราก็เลยมั่นใจว่าเหตุการวันนั้นมันน่าจะเหมือนเป็นเรื่องที่เกิดกับครอบครัวของเรา
ตอนกลางคืนเด็กวัดและเณนไม่กล้าไปไกล้โกฎของตากับยายเลยเพราะกลัวเห็น
หน้า:
[1]