++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 30

tanya · โพสต์ 2012-4-19 08:14:25

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“ใครใช้พวกมึงมาหาเรื่องกู คิดว่ากูง่ายเหรอ สัตว์พวกมึงรีบไปเลยนะก่อนที่กูจะเหลืออด” เอ็มเดินเข้าหา สองคนจึงพยุงร่างที่โชกด้วยเลือดของคนที่โดนเอ็มจัดการหนีไปเอ็มเช็ดเลือดที่ซึมตรงมุมปากมองตามก่อนจะทิ้งท่อนไม้ก้มเก็บหนังสือเดินเข้าซอยอย่างนึกสงสัยว่าพวกนี้หาเรื่องเขาทำไมแถมรู้จักเขาอีก“พี่เตยว่าไงนะ” ต่อถามซ้ำพี่สาวอย่างตกใจเมื่อเตยโทรมาบอกเขาลับหลังตั้มไปไม่นานว่าเอ็มโดนอันธพาลก่อกวน
“แล้วพี่รู้ได้ไง” ต่อถามอีกเมื่อเตยย้ำชัดในสิ่งที่เขาได้ยินแต่แรก
“ก็พี่แวะไปหาเขาที่มหาลัยว่าจะชวนไปทานข้าว เห็นสภาพแล้วก็เลยลองๆถามดู”
“แล้วมันเป็นไรมากหรือเปล่าพี่” ต่อถามอย่างนึกห่วง
“ก็ไม่มากหรอกแค่มีรอยช้ำนิดหน่อยทายาก็คงหาย นี่พี่พาเขามาเอายาแล้วล่ะ”ใจหนึ่งก็นึกดีใจที่พี่สาวดีกับเอ็ม แต่ใจหนึ่งต่อก็นึกแค้นเมื่อนึกทวนเหตุการณ์ทุกคำพูดของตั้มเขามั่นใจว่าการที่เอ็มโดนก่อกวนครั้งนี้ไม่ใช่ฝีมือใครนอกจากตั้ม
“ตั้ม!” ต่อเรียกตั้มไว้ทันทีที่เห็นตั้มกำลังจะเดินออกจากที่พักพร้อมกระเป๋าเดินทาง
“อ้าวมีไรเหรอไม่อยากให้เรากลับหรือไง ถึงมาตามถึงโรงแรม” ตั้มทัก
“พี่เตยโทรมาบอกว่าเอ็มโดนรุมทำร้าย” ต่อบอกนิ่งๆแต่ดูเหมือนตั้มจะไม่สะเทือนยังคงตีสีหน้าได้นิ่งสนิท
“แล้วไงเพื่อนนายมันก็อันธพาลอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ น่าจะเป็นเรื่องปกติ”
“นายไม่รู้จักเอ็มอย่าพูดดีกว่าบอกมาฝีมือนายใช่มั๊ย”
“จะเป็นเราได้ไงในเมื่อเราก็อยู่ที่นี่” ตั้มเริ่มเสียงแข็ง
“เราก็ไมคิดหรอกว่านายจะลงมือเอง แค่คิดนายก็แหลกแค่ก้าวแรกก่อนที่จะโดนตัวเอ็มมันแล้วหมัดมันหนักแค่ไหนนายก็น่าจะซึ้งดีนิ”
“แล้วไงล่ะต่อให้หนักแค่ไหนสามรุมหนึ่ง มันก็เละท่าเดียวแหละ” ต่อตกใจที่ในที่สุดตั้มก็หลุดปากออกมา เขาส่ายหัวมองตั้มอย่างเอือมระอาในความร้ายกาจ
“อย่ามองเราแบบนี้นะต่อนายบังคับเราเอง”
“แล้วทำไมไม่ทำกะเรา เอ็มมันเกี่ยวอะไรด้วย” ต่อตะคอกจนผู้คนเริ่มสนใจ
“ความพอใจไง เอาเวลาไปโทรถามอาการนายนั่นเถอะ ป่านนี้นอนหยอดข้าวต้มแล้วมั้ง”ตั้มยิ้มเยาะแต่ต่อส่ายหัวหรี่ตามอง
“บอกแล้วไงว่านายรู้จักไอ้เอ็มน้อยไปตั้ม”
“หมายความว่าไง” ตั้มกระชากเสียงถาม
“แค่คนสามคนส่งไปให้ไอ้เอ็มมันยำเล่นเหรอ คนที่นอนหยอดข้าวต้มนะมันคนของนายแล้วก็นายด้วย” ขาดคำต่อก็ชกตั้มเข้าเต็มแรง เขาหมดความอดทนกับนิสัยแย่ๆของตั้มถึงแม้การกระทำครั้งนี้มันจะทำให้แม่เขามองหน้าเพื่อนซึ่งเป็นแม่ตั้มไม่ติดแต่เขาจะแคร์อะไรในเมื่อฝ่ายโน้นก็ไม่เคยแคร์ครอบครัวเขาอยู่แล้ว
“นี่นายกล้าต่อยเราเหรอต่อ” ตั้มที่ล้มกองอยู่ที่พื้นลูบคลำปากตัวเองอย่างตกใจแต่ต่อไม่ได้สนใจเลยสักนิดแม้ รปภจะเข้ามาห้ามเหตุการณ์ แต่เขาก็ยังจะปรี่เข้าจัดการกับตั้มให้ได้จนโดนกักตัวเอาไว้แต่ตั้มไม่เอาเรื่องเขาจึงโดนปล่อยตัวพร้อมกับที่ตั้มเดินทางกลับด้วยความเจ็บปวดและแค้นใจ“มึงจะไปไหนต่อ” พีทักต่อเมื่อเห็นต่อเก็บเสื้อผ้าและของที่จำเป็นอย่างลวกๆ
“กลับบ้าน” ต่อตอบ
“กรุงเทพเนี่ยนะ”
“เออ”
“เฮ้ยไอ้นี่แล้วเรื่องเรียนล่ะ”
“กูเคลียร์เรียบร้อยแล้ว แต่ตอนนี้กูต้องรีบไปเคลียร์เรื่องของกูก่อน”
“เรื่องอะไรวะมรดกร้อยล้านหรือไง”
“กูไม่มีอารมณ์ที่จะล้อเล่นกับมึง ไอ้เอ็มกำลังมีปัญหาเพราะกู ถ้ากูไม่กลับไปเรื่องมันก็คงจะไม่จบ”
“อะไรไอ้เอ็มทำไม” พีเริ่มสนใจเมื่อเห็นท่าทีจริงจังของต่อ
“เออเดี๋ยวกูเล่าให้ฟังกูรีบไว้เจอกัน” ต่อผลุนผลันออกจากห้องพีมองตามอย่างงงๆว่าเกิดอะไรขึ้นทำไมต่อต้องรีบร้อนถึงขนาดนั้น………..
เตยงงเมื่อเห็นน้องชายกลับมาที่บ้านโดยที่ไม่บอก ไม่อยากจะคิดไปว่าเพราะเรื่องที่เอ็มโดนทำร้ายที่ทำให้ต่อกลับมาบ้านครั้งนี้เพราะยังไม่อยากจะเชื่อว่าความสัมพันธ์ของน้องชายกับเอ็มจะแนบแน่นถึงขนาดนี้
“มีปัญหาอะไรหรือเปล่ามาทำไมไม่บอก” เตยเอ่ยถามเมื่อต่อเอนหลังนอนที่โซฟาเพราะเหนื่อยกับการเดินทาง
“ก็คิดถึงบ้านไม่มีอะไร” ต่อบอกปัดจะให้บอกความจริงก็ยังรู้สึกว่ามันจะไม่ค่อยที่เหมาะ
“อะไรพี่กับแม่เพิ่งจะกลับมาเองนะ” เตยแย้งเพราะอยากรู้คำตอบที่แท้จริงจนต่อต้องลุกขึ้นจะหนีไปบนห้อง
“อย่าเพิ่งถามอะไรผมเลยพี่เตยขอผมขึ้นไปนอนก่อนเหนื่อย” ต่อเดินหายไปข้างบนแล้วเตยได้แต่มองตามด้วยความรู้สึกที่ยังข้องใจ จนตอนเช้าสิ่งที่หญิงสาวนอนสงสัยมาทั้งคืนก็ดูเหมือนว่ามันจะเป็นจริงเมื่อต่อตื่นแต่เช้าบอกจะไปข้างนอก
“ไปไหนล่ะ” เตยถามทั้งๆที่พอจะรู้คำตอบ
“ก็หาเพื่อน” ต่อยังปากแข็ง
“เอ็มหรือเปล่า”
“ก็อาจจะ” ต่อบอกอย่างไม่เต็มปากเพราะยังไม่ไว้ใจพี่สาว
“จะไปก็ไปไม่ได้ว่าอะไรหรอกก็แค่ถามดูออกไปด้วยกันเลยป่าวล่ะ”
”ก็ดีครับถ้าพี่เตยไม่กลัวสาย” ต่อบอกอย่างโล่งอกก่อนที่จะติดรถเตยออกมาเขาไปถึงมหาลัยเอ็มในตอนสายทั้งๆที่ไม่แน่ใจว่าเอ็มจะมาหรือเปล่า ในเมื่อเอ็มยังไม่ยอมรับโทรศัพท์เขาเลยเด็กหนุ่มจึงเดินวนอยู่หน้ามหาลัยหลายรอบโดยที่ไม่รู้ว่ามีอีกคนที่ชะงักเท้ามองเขาอยู่ห่างๆ
“มึงมาทำไม” ต่อลุกขึ้นทันทีเมื่อรู้ว่าเอ็มคงกำลังมองเขาอยู่ซักแห่งแต่พยายามมองหาเท่าไหร่ก็ไม่เห็นว่าเอ็มจะยอมเผยตัวออกมาจนเขาต้องตะคอกถาม
“มึงอย่าเล่นแบบนี้นะเอ็มมึงดูกูอยู่ใช่มั๊ย มึงออกมาดิกูมาหามึงนะ”
“กูถึงถามไงว่ามึงมาทำไม” เอ็มยังคงคำถามเดิม
“มึงหนีกูมา”
“กูไม่ได้หนี” เอ็มสวนกลับทั้งๆที่ต่อยังพูดไม่จบประโยคเด็กหนุ่มหลับตาถอนหายใจก่อนจะบอก
“โอเคๆมึงไม่ได้หนีกูแต่มึงจะออกมาหากูได้มั๊ย เรามีเรื่องที่ต้องคุยกันนะที่ผ่านมามึงยังทำกับกูไม่พอหรือไง”
“กูไปทำอะไรมึง”
“ก็มึงเล่นขาดการติดต่อกับกูแบบนี้มันหมายความว่าไงล่ะ”
“ถามตัวมึงเองดิว่าทำไมกูต้องทำแบบนี้”
“แล้วมึงจะฟังกูอธิบายหรือเปล่าล่ะ”
“กูยังไม่ว่างพอที่จะมาฟังเรื่องของมึงหรอก”
“แต่ถ้ามันเป็นเรื่องของเราแล้วมึงจะฟังมั๊ย”
“มึงกล้าพูดคำนี้กับกูอีกเหรอมึง เก็บคำนี้ไปใช้กับ`คุณ`ตัวเมียของมึงดีกว่า”
“มึงอย่าดึงคนอื่นเข้ามาเกี่ยวข้อง”
“ใครกันแน่ที่ดึงคนอื่นเข้ามาไอ้ต่อพูดดีๆนะมึง”
“มึงก็เป็นซะอย่างเงี้ย แน่จริงมึงออกมาคุยกะกูดิ ถ้ามึงได้ฟังกูอธิบายแล้วมึงยังคิดที่จะเลิกคบกับกูกูก็พร้อมที่จะไป”
เอ็มนิ่งไม่คิดว่าต่อจะคิดไปไกลได้ถึงขนาดนั้น การกระทำของเขามันทำให้ต่อคิดว้าวุ่นไปถึงขนาดที่จะเลิกคบกันได้เลยเหรอ
“ไงมึงเงียบทำไม” ต่อเค้นเสียงถามสายตาก็หันมองหาเอ็มไม่เลิกเด็กหนุ่มหลับตากันเศษใบไม้ที่ปลิวมากับสายลมก่อนจะลืมตาขึ้นมองอีกครั้งภาพของคนที่เดินออกมาจากในร้านหนังสือแล้วหยุดนิ่งห่างจากตัวเขาเพียงไม่กี่ก้าวกำลังมองเขาอยู่ด้วยสายตาเฉยชาต่างจากวันวาน
ต่อไม่สนใจคนที่ผ่านไปมา เขาดีใจที่ได้เจอหน้าเอ็มอีกครั้งหลังจากที่เฝ้ารอมาทุกวันแม้เอ็มจะยังมองเขาอย่างเมินเฉยแต่ร่างสูงๆที่ยืนเด่นอยู่ตรงหน้าก็ทำให้เขารีบเดินเข้าไปหา ต่อหยุดยืนตรงหน้าเอ็มมองสบตาคู่นั้นของเขาต่อรู้สึกผิดขึ้นมาอีกเมื่อเห็นรอยช้ำจางๆที่มุมปากของเอ็ม
“พี่เตยบอกมึงมีเรื่องกับพวกอันธพาลมา” ต่อบอกเอ็มส่ายหน้ายิ้มเหยียดๆ
“ยิ่งตอกย้ำภาพเด็กมีปัญหาในสายตาพี่มึงได้ดีเลยดิ”
“มึงอย่าคิดในแง่ร้ายได้ป่ะ”
“แล้วมึงจะให้กูคิดยังไง”
“เอาเหอะกูรู้ว่ามึงยังโกรธกูอยู่ แต่มึงไม่ควรทำแบบนี้” ต่อบอกแต่เอ็มเบือนหน้ามองไปทางอื่น
“แน่จริงมึงอย่าหลบตากูดิ มึงกลัวใจตัวเองหรือไง”
เอ็มหันมามองต่ออีกครั้งเมื่อต่อขึ้นเสียงกับเขา
“มึงอย่าพาลกูต่อถ้ามึงรอกูได้ตอนเย็นค่อยคุยกัน”
เอ็มจะเดินหนีต่อรีบฉุดมือไว้ เอ็มก้มมองก่อนที่จะแกะมันออกเหมือนที่ต่อเคยทำกับเขาเด็กหนุ่มเหลือบมองที่ผ้าที่ยังพันแผลของต่อไว้ก่อนจะเงยหน้าขึ้นถาม
“มือมึงยังไม่หายเหรอ” ต่อเพียงแค่ส่ายหน้าเขาไม่มีแรงที่จะพูดอะไรเมื่อนึกไปถึงวันที่เขาแกะมือเอ็มออกวันนั้นวันที่ทำให้เอ็มต้องเย็นชากับเขา
“ไปเรียนเหอะกูรอมึงได้ ถ้ามึงไม่คิดที่จะหลบหน้ากูอีก” ต่อถอยออกมาจากเอ็มช้าๆ ในขณะที่เอ็มมองตามนึกคิดว่าทำไมเขาจะต้องปิดกั้นใจตัวเองต่อคงไม่รู้ว่าเขาเองก็รู้สึกเหงาๆกับการกระทำของตัวเอง มือที่กำลังจะรั้งต่อเอาไว้กลับต้องชะงักเมื่อเสียงใสๆของแก้วร้องทักมา
“อ้าวเอ็มมายืนทำไมหน้ามหาลัย เนี่ยไม่เข้าไปเหรอนี่มันก็ใกล้เวลาสอบแล้วนะ”
เอ็มละสายตาจากต่อหันมายิ้มทักทายแก้ว
“พอดีไอ้ต่อมันมาหาน่ะก็เลยคุยกันนิดหน่อย”
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่อ่ะพี่ต่อ” ด้วยความที่ต่อเป็นลูกชายเพื่อนพ่อแก้วเลยต้องเรียกต่อแบบนั้นต่อยิ้มให้ก่อนจะบอก
“เมื่อคืนครับ”
“ไปเหอะแก้วเดี๋ยวเข้าสอบสาย” เอ็มเอ่ยชวนพลางเอื้อมมือไปจับที่มือแก้วจนแก้วตกใจและงงเพราะที่ผ่านมาเอ็มไม่เคยที่จะทำแบบนี้เลยแต่ก็ยอมรับว่ารู้สึกดีอยู่ในใจจึงไม่ได้ต่อต้านใดๆยอมให้เอ็มเดินจูงมือเข้าในมหาลัยต่อมองภาพนั้นด้วยใจที่สับสนและเคืองที่เอ็มทำเหมือนประชดเขาต่อนั่งรอเอ็มอยู่นานจนเริ่มที่จะง่วงเพราะยังไม่หายเพลียจากการเดินทางแล้วได้นอนเต็มอิ่มแค่ไม่กี่ชั่วโมงเพราะนอนไม่หลับเด็กหนุ่มเผลอนั่งหลับไปชั่วครู่จนมีมือมาเขย่าร่างจึงได้รู้สึกตัว
“อายมั๊ยล่ะมึงมานอนหลับข้างทางแบบนี้”
เอ็มล้วงกระเป๋า ถามนึกสงสารอยู่เหมือนกันที่ต่อยังคงอดทนรอเขาจนเกือบจะเย็นเพราะพอสอบเสร็จเขาก็มีกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกับคณะ กว่าจะเสร็จก็นานหลายชั่วโมงจนเขาคิดว่าต่อจะกลับไปแล้วแต่ภาพที่เห็นเมื่อครู่ใจชาๆของเขาก็เริ่มที่จะโอนอ่อนยิ่งเห็นสายตาตัดพ้อของต่อที่มองมาก็รู้ทันทีว่าต่อคงคิดว่าเขาแกล้งให้รอเขา
“กูคิดว่ามึงกลับไปแล้วซะอีก” เอ็มบอกต่อจึงรีบสวนกลับเพราะความน้อยใจที่เอ็มมองเขาผิดๆ
“มึงก็คิดได้แค่นี้แหละ ไม่ปล่อยให้กูหลับให้คนเขามองจนหนำใจไปซะเลยล่ะ”
“นี่กูไม่ได้แกล้งมึงนะกูออกมาไม่ได้จริงๆ”
“มึงจะพูดอะไรก็ได้สะใจมึงแล้วนิ”
“ถ้ากูออกมาแล้วโดนมึงหาเรื่องแบบนี้ อย่าคุยกันดีกว่า” เอ็มเดินหนีเมื่อเริ่มคุยกันไม่รู้เรื่อง ต่อหันมองก่อนจะยอมลุกเดินตามรู้สึกหวิวๆที่ใจแต่ก็ทนเดินไปจนถึงเอ็ม

peemakung · โพสต์ 2012-5-21 20:11:35

ขอบคุณครับ

llMAGz · โพสต์ 2013-1-12 02:21:36

ขอบคุณครับ

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-8-17 19:24:55

ขอบคุนคับ

minone · โพสต์ 2014-12-26 19:06:36

ขอบคุนคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-9 23:46:06

ปรับความเข้าใจกันซะทีนะ

areen · โพสต์ 2016-5-10 10:43:59

ขอบคุณมาก

napapadon1 · โพสต์ 2016-5-11 19:31:37

ขอบคุณมากครับ

sugarxxx · โพสต์ 2016-12-10 18:54:25

ทำไมไม่พูดกันดีๆละ แควะกันอยู่ได้

chokeeis · โพสต์ 2016-12-21 07:52:58

ขอบคุนครับ

OoPoomoO · โพสต์ 2017-1-22 23:52:18

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ~จนกว่าฟ้าจะมีเวลา ~ ++ @ 30

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร