++ Real Love Story ++ ฿ 5

tanya · โพสต์ 2012-4-22 14:52:44

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ต้นมึงไปไหนมาวะเกือบไม่ทันแล้วนะมึง”เพื่อนมันทักแล้วหันมามองผม
“เด็กมึงคอแดงๆไปทำอะไรกันมาวะ”
“ยุ่ง!” มันตวาดเพื่อนก่อนจะมองมาทางผม“เพื่อนเรียกแน่ะ”
ผมมองไปตามทางที่มันบอกเห็นนิวกะเอโบกไม้โบกมืออยู่ซึ่งขวัญก็นั่งอยู่ตรงนั่นด้วย
“นายไหวแน่นะ” ผมถามมันก็มันอดห่วงไม่ได้นี่ครับ
“จะพยายาม”
“นี่มึงสองคนดีกันตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย กูจำได้ว่าพวกมึงเคยต่อยกันมาแล้ว” เพื่อนมันทัก นั่นสิครับผมดีกะมันตั้งแต่เมื่อไหร่ผมเองยังงงตัวเองอยู่เลย ผมเดินไปหากลุ่มเพื่อนผมแล้วเมื่อต้นมันแยกตัวไปหากลุ่มเพื่อนของมัน ขอให้มันแข่งจนจบเกมเถอะครับ
“กูไม่ได้ตาฝาดใช่ป่าวบอย มึงกะพี่ต้นเดินมาด้วยกันเนี่ยนะ” นิวมันทักผมเมื่อผมเดินมาถึงกลุ่ม
“ทำไมล่ะนิวแปลกตรงไหนเหรอ” ขวัญเอ่ยถาม
“เปล่าหรอกขวัญ ก็บอยมันบอกมันจะไม่มาดูนิวก็เลยงง แล้วนั่นคอมึงไปโดนอะไรมา” ประโยคหลังมันหันมาถามผมเอมันจึงเริ่มสังเกตด้วย
“นั่นสิมึง”
“เปล่า..นี่เขาจะแข่งกันแล้วอย่ามาสนใจกูเลยน่า”
ครับเกมมันจะเริ่มแล้ว ต้นเดินลงสนามมันเปลี่ยนเสื้อผมออกแล้วครับ ใส่เสื้อทีมของมันแทนหันมาทางกลุ่มผมด้วย ขวัญรีบโบกมือให้ทันที ต้นมันก็โบกกลับจู่ๆนิวมันก็คว้าแขนผมขึ้นโบก อย่างนี้ตอนมันเปลี่ยนเสื้อทุกคนก็ต้องเห็นแผลมันสิครับแล้ว ทำไมไม่มีใครห้ามมัน ผมรีบชักมือกลับเมื่อสังเกตเห็นมันทำมือเครื่องหมายโอเคมาทางนี้
“หวานกันจริงนะยัยขวัญ” เพื่อนขวัญแซวขวัญที่เอาแต่นั่งยิ้ม แต่ผมนี่สิมันใจหวิวๆไงไม่รู้
“พี่ต้นนี่เท่ห์นะขวัญ” เพื่อนขวัญยังแซวไม่เลิก
“นั่นดิเล่นบอลก็เก่งอย่างงี้ติดทีมแหงเลย”
“เหมาะกันดีนะ พี่ต้นเป็นนักฟุตบอล ส่วนขวัญก็เป็นดาวมหาลัย”
ผมฟังพวกเขาคุยกันแล้วมันเหงาอยู่ลึกๆครับ ใช่ครับเขาเหมาะกันจริงๆ ผ่านไปครึ่งชั่วโมงภาพที่ผมไม่อยากเห็นก็เกิดขึ้นเมื่อต้นล้มตัวลงแบบไม่รู้สาเหตุ
“ต้น!”
“พี่ต้น!” ผมกับขวัญลุกขึ้นแทบจะพร้อมกัน ขวัญหันมามองหน้าผมแล้วผมจะทำหน้ายังไงล่ะครับ ได้แต่นั่งลงช้าๆมองขวัญที่วิ่งลงไปหาต้นที่ตอนนี้มันถูกพยุงออกมาจากสนาม
“บอยพี่ต้นเป็นไรไปอ่ะไปดูกันมั๊ย” เอบอกผมหน้าตาตื่นผมก็อยากไปนะครับ แต่ผมจะไปในฐานะอะไร อีกอย่างผมก็รู้อยู่แล้วว่ามันเป็นอะไร
“ไม่อ่ะ” ผมลุกขึ้นเดินหนีจากเพื่อนๆ จริงๆผมอยากจะหนีภาพที่ขวัญประคองต้นต่างหาก เห็นแล้วมันสงสารตัวเองครับ นั่นมันภาพของความถูกต้องที่ใครๆยอมรับ ลองหลับตานึกดูสิครับ ถ้าลองเป็นผมที่ไปทำอย่างนั้น มันคงไม่น่าดูเท่าไหร่
ผมหลบเข้าไปทำงานในห้องศิลป์ตามเดิม เสื้อของมันยังวางอยู่ที่เดิมตรงที่ผมนั่งทำแผลให้มัน ซึ่งป่านนี้ผ้าที่ผมพันแผลให้มันคงถูกทิ้งลงถังขยะแล้วล่ะครับ ขวัญคงกำลังดูแลมันอยู่ผมเก็บเสื้อมันลงเป้ผมพร้อมกับที่โทรศัพท์ผมดังขึ้น
“ว่าไงเอ” ผมพูดเมื่อรู้ว่าเอโทรมามันถามว่าผมอยู่ไหนและก็บอกว่าต้นถูกถอดออกจากการคัดเลือกไปแล้ว ผมว่ามันไม่ยุติธรรม ก็คนบาดเจ็บน่าจะเข้าใจกันบ้าง นี่ผมเป็นคนทำให้มันหลุดออกจากการคัดเลือกครั้งนี้งั้นเหรอ ผมรู้สึกไม่สบายใจเลยอ่ะครับจริงๆผมน่าจะสะใจที่เห็นมันเป็นคนแพ้อย่างนี้ แต่ทำไมผมห่วงความรู้สึกมันมาซะงั้น
ต้นกำลังนอนอยู่บนเตียงของห้องพยาบาลโดยมีขวัญนั่งกุมมืออยู่ ผมลอบมองผ่านประตูเข้าไปเสียงเขาสองคนคุยกัน
“พี่ต้นไม่ต้องเสียใจนะค่ะยังไงพี่ต้นก็เก่งในสายตาหลายๆคนอยู่แล้ว ยังไงพี่ต้นไม่ติดทีมฟุตบอลลงเล่นอย่างอื่นก็ได้ขวัญเชื่อว่าพี่ต้นเก่งหลายอย่าง”
“คงไม่แล้วครับ ดีเหมือนกันพี่จะได้มีเวลาให้ขวัญซะที หลังๆเราไม่ค่อยได้คุยกันเลย”
“โธ่ขวัญเข้าใจพี่ต้นเรื่องไม่ค่อยได้เจอกัน ขวัญไม่ซีเรียสหรอก”
“ขวัญนี่น่ารักจัง”
ท่าทางต้นมีความสุขมากเลยล่ะครับ ต่างกันกับผมตอนนี้ที่มันเหมือนจะจุกอยู่ข้างใน มันไม่ได้เสียใจหรือเครียดอย่างที่ผมเข้าใจและห่วงความรู้สึกมันเลย
“เออว่าแต่พี่ต้นไปโดนอะไรมายังไม่บอกขวัญเลย”
“อ๋อพี่เล่นกับเพื่อนแรงไปหน่อยก็เลยพลาด”
“เพื่อนไหนคะบอยป่าว” ผมสะดุ้งเลยล่ะครับแล้วต้นมันก็ตอบออกมา
“ทำไมขวัญคิดว่าเป็นบอยล่ะครับ”
“ก็เห็นเดินมาด้วยกัน”
“บังเอิญเจอกันโดยบังเอิญอ่ะครับ ส่วนแผลนี่พี่เล่นกับเพื่อนที่คณะ”
“แล้วทำไมพี่ต้นยังลงเล่นบอลอีกล่ะ”
“ก็ขวัญมารอเชียร์พี่ พี่ก็ต้องเล่นสิครับ”
ไม่ไหวแล้วล่ะครับ ผมจะทนฟังทำไมมันไม่ได้เสียใจอย่างที่ผมเข้าใจ ผมก็ไม่จำเป็นที่จะมาเจอมันเพื่อขอโทษมัน ปล่อยให้เขาดูแลกันไปเถอะครับ ผมก็คงจะไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกับมันอีกกลับไปยุ่งกับงานที่คณะผมดีกว่า จะได้ไม่ต้องมาฟุ้งซ่าน
อากาศเริ่มเย็น นี่ผมนั่งทำงานจนเย็นเลยเหรอครับนี่ ผมมองออกไปนอกห้องเห็นมันเริ่มมืดจริงๆ นิวกับเอมันชวนผมกลับบ้านตั้งนานแล้วล่ะแต่ผมยังอยากที่จะทำงานต่อ ก็เลยให้พวกมันกลับกันไปก่อนผมเองก็คงต้องกลับบ้างเหมือนกัน
ผมเก็บอุปกรณ์อย่างลวกๆยัดลงใส่เป้ ผมเหลือบเห็นเสื้อของต้นที่อยู่ในเป้ผมมันทำให้ผมใจหวิวขึ้นมาอีกแล้วครับ ผมหลับตานิ่งชั่วขณะหนึ่ง ผมต้องไม่คิดถึงมันสิ
อากาศข้างนอกหนาวแฮะ ผมเดินกอดอกไปเรื่อยๆออกจากตึกคณะ คนเริ่มบางตาแล้วคงกลับกันหมดแล้ว ลมต้นฤดูหนาวยังพัดมากระทบร่างผมเป็นระยะๆอากาศอย่างนี้มันก็ทำให้เหงาได้ไม่น้อย
ผมเดินไปเรื่อยๆจนจะถึงทางออก แต่มันต้องผ่านตึกคณะของต้นก่อน ผมอดไม่ได้หรอกครับที่จะต้องหันไปมอง เพื่ออะไรก็ไม่รู้..หลายๆคนคงเคยเป็นนะครับกับการที่ได้มองอะไรก็ตามที่มันเกี่ยวข้องกับคนที่เราผูกพันด้วย ไม่ว่ามันจะทำให้เรายิ่งเหงามากขึ้น แต่ในความเหงานั่นมันก็แอบไว้ด้วยความสุขใจอยู่ลึกๆเหมือนกัน
ผมละสายตาออกมาโดยเร็วเมื่อเห็นคนคุ้นตาเดินออกมาจากตึก มันทำอะไรอยู่ทำไมเพิ่งจะกลับบ้าน ผมจะรีบเดินหนีแต่มันเห็นผมแล้วล่ะครับ
“เพิ่งกลับเหมือนกันเหรอ” เสียงมันเอ่ยถามผมจำเป็นต้องหยุดคุยกับมัน
“แล้วนายล่ะ”
“อืม..คุยกับเพื่อนนิดหน่อยว่าจะกลับแล้วเหมือนกัน”
“งั้นฉันกลับก่อนนะ”
“อ้าวเดี๋ยวสิ” มันร้องตาม
“กลับไง”
“ฉันคงไม่เดินกลับหรอก”
“เป็นไรเนี่ยมาพาลเนี่ยอุตส่าห์คุยด้วยดีๆแล้วนะ”
“ถ้ามันลำบากที่จะคุยดีๆก็ไม่ต้องคุยดิ”
“เอา เอา เข้าไปนี่พี่ไม่อยากจะมีเรื่องกะนายแล้วนะ” มันยืนมาหยุดตรงหน้าผม “ถามว่ากลับยังไง”
“รถเมล์”
“ก็แค่นั้น” มันทำท่ายักไหล่
“มาดิไปส่ง”
มันเดินนำผมออกไปก่อน แต่ผมยังยืนอยู่กับที่ผมจะไปกับมันดีหรือเปล่าครับ ทำไมมันไม่ร้ายกับผมเหมือนเดิมนะ ผมจะได้ไม่วุ่นวายใจอย่างนี้
“ไม่อ่ะเดี๋ยวผมกลับเอง”
มันคงแปลกใจที่ผมกลับมาใช้คำแทนตัวเองเหมือนเดิม เหมือนเมื่อตอนที่ผมเจอมันครั้งแรกครับผมก็เรียกมันว่าพี่เหมือนอย่างที่รุ่นน้องคนอื่นๆเขาเรียกมันแหละครับ
“อย่าดื้อหน่อยเลยน่าไม่ใช่แฟนนะง้อไม่เป็น” เออมึงไม่ต้องมาย้ำหรอกกูรู้ตัวดี ผมรู้สึกน้อยใจอยู่ลึกๆ
“เชิญครับคุณบอยครับ มันดึกแล้วครับผมเหนื่อยอยากกลับไปอาบน้ำครับ” มันทำท่าผายมือไปทางลานจอดรถ ก็ดีวันนี้ผมก็เหนื่อยมาทั้งวัน ไม่ต้องโหนรถเมลล์ก็ดีเหมือนกันแล้วก็ไม่มีเหตุผลอะไรเลยที่ผมจะงอนแล้วไม่ไปกับมัน ยังไงมันก็ไม่ง้อผมอยู่แล้วเพราะผมไม่ใช่แฟนมันและก็ไม่มีทางเป็นไปได้เลย…………
ผมเดินตามมันไปแต่ต้องชงัก เมื่อมีใครบางคนนั่งอยู่ในรถมันก่อนแล้ว..ขวัญครับ!!
“อ้าวบอยเพิ่งกลับเหมือนกันเหรอ” ขวัญทักผมจำใจต้องยิ้มตอบ
“กลับพร้อมกันใช่มั๊ย ดีเลยขวัญจะได้คุยกับบอยเรื่องงานที่คณะเรา ขวัญยังไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
“บอยก็รู้อะไรไม่มากหรอก ก็แค่เตรียมงานไปพลางๆแค่นั้นเอง”
“ขยันจัง มิน่ารุ่นพี่ที่คณะถึงชอบบอยกันนัก”
“พี่ว่าเดี๋ยวค่อยคุยกันดีกว่านะครับ รีบกลับกันดีกว่าเดี๋ยวที่บ้านห่วงขวัญ หาว่าพี่พาไปเร่ร่อน” ต้นเอ่ยออกมา
ผมจำต้องก้าวขึ้นไปนั่งที่เบาะหลังมองต้นกะขวัญคุยกันไปตลอดทาง ดูเหมือนพวกเขาจะลืมว่ามีผมอยู่ในรถด้วยคำพูดหยอกล้อที่ผมได้ยิน มันยิ่งตอกย้ำให้ผมต้องสมเพชตัวเองดูต้นอ่อนโยนกับขวัญมาก หลายครั้งเหมือนกันที่ผมต้องเบือนหน้าหนีจะได้ไม่ต้องมองเห็นภาพที่มันทำให้ผมเจ็บอยู่ลึกๆ โดยไม่รู้สาเหตุผมรู้ซึ้งแล้วครับกับคำว่า"ส่วนเกิน" ผมไม่น่าจะขึ้นรถคันนี้มาตั้งแต่แรกแล้วครับ..ใช่ผมไม่น่าที่จะนั่งอยู่ตรงนี้ครับ
“ผมขอลงตรงแยกหน้านะครับ” ผมเอ่ยออกไปในที่สุด ต้นเหลือบมองผมผ่านกระจกมองหลังผมสบตามันนิ่ง
“ทำไมล่ะบอยยังไม่ถึงไม่ใช่เหรอ” ขวัญหันมาถาม
“อ๋อเดี๋ยวแวะหาเพื่อนน่ะ นึกได้ว่าจะไปเอาของ” ผมอ้างไปเรื่อยแหละครับ แถวนี้ผมไม่คุ้นเลยด้วยซ้ำเพราะตอนผมนั่งรถเมลล์กลับ ผมไม่ได้มาทางนี้เลย
“แถวนี้เหรอให้พี่ต้นแวะไปส่งก็ได้นิ ไหนๆก็ไหนๆแล้ว” นี่มึงจะเล่นบทนางเอกไปถึงไหนเนี่ย ผมพาลขวัญขึ้นมาเฉยๆ
อยากจะหวานแหววให้กูดูนักหรือมึง
“เขาอยากลงก็ปล่อยเขาเหอะขวัญ” ต้นบอกพลางชะลอรถค่อยๆเทียบจอดให้ผมลง มันคงรอให้ผมลงตั้งนานแล้วล่ะครับทำไมผมโง่อย่างนี้ ผมคิดผมน่าจะขอลงตั้งนานแล้ว ไม่น่านั่งให้มันรำคาญตาเลยจริงๆ.....
รถเคลื่อนตัวออกไปแล้ว ผมยืนกอดอกมองตามจนลับสายตาผม แล้วผมจะไปไหนต่อผมยังนึกอะไรไม่ออก ในใจผมมันตื้อไปหมดแล้วครับนาฬิกาข้อมือผมมันบอกเวลาจะสี่ทุ่มแล้ว ผมเดินไปตามริมถนนอย่างเลื่อนลอย ผมกลายเป็นคนไม่มีจุดหมายแล้วจริงๆ
ลมพัดมาแค่เพียงเบาๆ ดาวทุกดวงก็ดูสวยดี ทุกอย่างดูดีกว่าทุกวัน..
เพลงที่เคยลืมๆมันไป กลับไปหามาฟังทั้งวัน และปล่อยอารมณ์ปล่อยให้มันลอยหายไป
ฟ้าเดิมๆ แต่คืนนี้กลับดูสวยจัง....
อยากจะนั่งอยู่ตรงนี้ ด้วยใจที่มันอ้างว้างเหลือเกิน
อยู่ดีๆ ก็อย่างร้องไห้ ไม่รู้ว่าเป็นอะไร เกิดเหงาอะไรขึ้นมา
อยู่ดีๆก็อยากร้องให้ น้ำใสๆก็รินจากตามันเหงา...................ไม่รู้ทำไม

pongsakron01 · โพสต์ 2012-4-23 03:58:54

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-4-23 05:20:25

ขอบคุณมากๆครับ

arzugima · โพสต์ 2012-4-23 15:29:45

ขอบคุณครับผม

orrick · โพสต์ 2012-4-28 23:59:59

ขอบคุนนะคับ ^^

MaximusRavi · โพสต์ 2012-4-29 13:39:45

ขอบคุนนะครับ

imseng · โพสต์ 2012-4-29 15:10:28

ขอบคุณนะคับ

akeins · โพสต์ 2012-5-1 14:06:28

ขอบคุณครับ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-5-13 17:26:54

-อบคุนนะค่าบบ ๆ

piyanate · โพสต์ 2012-5-13 20:05:16

ขอบคุนครับผม

peemakung · โพสต์ 2012-5-13 22:54:27

ขอบคุณครับ

malivb · โพสต์ 2012-5-14 02:37:12

ขออบคุณมากครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-5-18 00:09:32

ขอบคุนนะครับ

phikaza · โพสต์ 2012-5-18 19:04:30

ขอบคุณครับ

znonfyaz · โพสต์ 2012-5-18 22:53:42

ขอบคุณมากๆๆฮะ

manza555 · โพสต์ 2012-5-23 19:27:07

สนุกมากๆเลย

Klong · โพสต์ 2013-6-5 13:08:48

ขอบคุนครับ

leopard2531 · โพสต์ 2013-6-7 13:20:21

ขอบคุณมาก

harain15 · โพสต์ 2013-6-7 19:27:40

ขอบคุณครับ

KillTi · โพสต์ 2013-6-7 23:10:09

ขออ่านหน่อยน่ะ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ Real Love Story ++ ฿ 5

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร