++ รู้มั๊ย หัวใจชั้นตามหา ++ % 19
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“พอเลย ไม่ต้องพูดต้องเอ่ยอะไรทั้งนั้น ฉันเหนื่อย อยากที่จะพัก ถ้าจะให้ไปส่งก็ตามมาหรือจะกลับเองก็ตามใจ”
การินทร์เอ่ยท้วงเมื่อเห็นท่าทีรณวีย์เหมือนจะเอ่ยอะไรจะมีอะไรซะอีกล่ะ รณวีย์ก็คงจะหาทางต่อปากต่อคำเขาอย่างไม่มีที่สิ้นสุดน่ะสิไม่มีซะหรอกที่จะเอ่ยถามถึงความเป็นอยู่ของเขาขนาดเห็นความเปลี่ยนแปลงที่เพียงฝนควงผู้ชายคนอื่นไปต่อหน้าต่อตาอย่างโทนโท่ยังไม่รู้สึกสะกิดใจที่จะถามไถ่เขาซักคำว่าทำไมเหตุการณ์ถึงเป็นแบบนั้นเอะอะก็จะเดินหนีเดินหนี จะต้องรอให้เขาเอ่ยปากบอกเองหรือยังไงถึงบอกไปจะยอมฟังหรือเปล่าก็ยังไม่รู้ ท่าทางคงเกลียดเขาเข้ากระดูกดำแล้วนี่ขนาดหลุดปากว่าเขาน่ารำคาญ เวลานี้เขาจะเป็นจะตายก็คงจะไม่มีความสำคัญอะไรนักหรอก
**** Hidden Message *****
“ทำอะไร”
“นายเองปล่อยให้ฉันต้องกลับคนเดียวทั้งๆที่เราก็มาด้วยกัน”
“นายอาสามาส่งฉันเอง ฉันไม่ได้ขอร้อง”
“ฉันพูดเหรอว่ามาส่ง ถ้าจำไม่ผิดฉันบอกนายว่าฉันจะมาด้วยไม่ใช่หรือไง”
รณวีย์เงียบเมื่อจนมุม ชายหนุ่มนึกทวนเหตุการณ์การินทร์บอกกับเขาอย่างนั้นจริงๆ แต่เขาก็ไม่ได้ขอร้องให้มาด้วยอยู่ดี
“แต่ฉันก็ไม่ได้ขอร้องนาย”
“ฉันมันเสร่อเองใช่มั๊ย”
“ฉันไม่ได้หมายความว่าอย่างงั้น”
ขอบคุถณครับ ขอบคุณนะคับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากมายครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุนครับ ขอบคุนนะคับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุณมากนะคะ ขอบคุนคนาฟ ขอบคุนค้าบ นึกว่าจะคุยกันดีๆ ขอบคุนค๊าฟ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]