++ รู้มั๊ย หัวใจชั้นตามหา ++ % 24

tanya · โพสต์ 2012-5-2 09:28:08

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
รณวีย์เอ่ยถามเมื่อหันมาสบตาคนจ้องมองในตอนหนึ่งการินทร์ส่ายหน้ายิ้มๆ ชายหนุ่มจึงหันไปสนใจกับงานต่อการินทร์เองก็ก้มลงระบายดินสอลงแสงเงาในรูปวาดก่อนที่ดินสอปลายแหลมจะหักลงเมื่อคนที่ออกแรงกดเกิดเจ็บจี๊ดที่ใจจนบังคับมือไว้ไม่ได้อาการแน่นขนัดที่หน้าอกเริ่มคุกคามเขามาจนอยากจะร้องด้วยความทรมานแต่ชายหนุ่มจำต้องฝืนเมื่อไม่อยากให้คนที่นั่งเขียนงานงุดๆรับรู้
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
รณวีย์เป็นฝ่ายหันมาถามเอง เมื่อรู้สึกว่าการินทร์ดูนิ่งๆไป
“เปล่า”
การินทร์ตอบ แต่ไม่ยอมสบตาคนถาม เพราะกำลังข่มความเจ็บปวดเอาไว้ เมื่อรู้สึกว่าจะไม่ไหวจึงรีบเอ่ย
“ขอเข้าห้องน้ำเดี๋ยวนะ”
คนพูดลุกพรวดเดินหายไป โดยทิ้งกระดาษที่ลงแสงเงาไม่เสร็จลงพื้น รณวีย์มองตามหลังไวๆ ก่อนจะก้มมองกระดาษที่ร่วงหล่นบนพื้นหญ้า
การินทร์วาดรูปเขานะเอง..........
“ว้าย!”
เสียงร้องของแม่ที่ดังลั่นบ้าน ทำเอารณวีย์ลุกพรวดวิ่งเข้าไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ภาพที่เห็นทำชายหนุ่ม ตัวเย็นไปชั่วขณะหนึ่ง การินทร์กำลังชักกระตุกนัยส์ตาเหลือกลานอยู่ภายใต้อ้อมกอดคนที่เพิ่งร้องเสียงหลงเมื่อครู่
“แม่ กานต์เป็นอะไร”
ตั้งสติได้ คนตัวเย็นรีบโผลเข้าไปประคองคนที่กำลังอยู่ในอาการทรมาน แม่มองหน้าลูกชายบอกด้วยน้ำเสียงที่ยังไม่หายตกใจ
“แม่ก็ไม่รู้อยู่ๆ ก็ร้องโอ้ย แล้วล้มลงชักอยู่กับพื้นอย่างที่เห็นนี่แหละ”
“พ่ออยู่ไหนอ่ะแม่ วีย์จะยีมรถหน่อย วีย์จะพาเพื่อนไปโรงพยาบาล”
“คงอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เดี๋ยวแม่ไปบอกให้”
แม่ผละไปแล้ว รณวีย์เข้าประคองคุมอาการชักกระตุกของการินทร์อย่างสุดกำลัง การินทร์คงควบคุมตัวเองไม่ได้ ถึงได้ดิ้นทุรนทุราย หน้าตาบิดเบี้ยว
“กานต์ กานต์ นายได้ยินฉันมั๊ย ทนไว้นะฉันจะพานายไปหาหมอ”
รณวีย์บอกเสียงสั่นเหมือนคนกำลังจะร้องให้ อาการคนในอ้อมกอดดูรุนแรงอย่างที่เขาไม่เคยเจอ
“ยา ยา ยานายอยู่ไหน”
พอนึกได้ ชายหนุ่มจึงควานหาสิ่งที่คิดว่าชายหนุ่มในอ้อมกอดน่าจะพกติดตัวเอาไว้ แต่ก็ต้องใจหายไม่หาไม่เจอ
“วีย์ พ่อมาแล้ว”
เสียงแม่ดังมาแต่ไกล ทำให้คนใจหายใจชื้นขึ้นบ้าง
“มาเดี๋ยวพ่อขับพาไปให้ วีย์ดูเพื่อนไว้นะ อ้าว แม่ช่วยกันเอาพ่อหนุ่มนี่ขึ้นรถเร็ว”
สามคนพ่อ แม่ลูกช่วยกันจับยึดคนที่กำลังทุรนทุรายไปยังรถที่จอดรออยู่นอกตัวบ้าน เมื่อสำเร็จแล้วผู้หญิงคนเดียวที่ยืนอยู่จึงเอ่ยอย่างร้อนกับลูกชาย
“ถึงแล้วโทรมาบอกแม่บ้างนะวีย์”
รณวีย์รับคำก่อนจะทำหน้าที่ยึดประคับประคองคนที่ชักไว้อย่างอย่างสุดกำลัง
การินทร์ถูกส่งตัวเข้าโรงพยาบาลที่ใกล้ที่สุด อาการชายหนุ่มรุนแรงถึงขั้นเข้าห้องไอซียู รณวีย์รอฟังอาการอยู่ด้านนอกอย่างร้อนรน โดยให้พ่อกลับไปก่อน ชายหนุ่มแจ้งไปยังที่บ้านคนป่วยแล้วเรียบร้อย รอแค่ว่าพวกเขาจะมาถึงกันเมื่อไหร่
คนป่วยยังไม่ออกมาจากห้องไอซียู คนรอผุดลุกผุดนั่งจนไม่เป็นอันทำอะไร ที่สุดกลุ่มคนที่เขาโทรแจ้งก็มาถึง ชายหนุ่มไม่รู้หรอกว่าสี่ห้าคนที่มาเป็นใครกันบ้าง นอกจาก ผู้หญิงสองคนที่ยืนอยู่คู่กัน
คนแรกเขารู้จักในฐานะแม่ของการินทร์ ชายหนุ่มจึงไม่รอช้าที่จะยกมือไหว้ และอีกคน ชายหนุ่มก็ยังไม่ลืมหรอกว่า เธอ ชื่อ เพียงฝน
“กานต์เป็นไงบ้างคะ คุณวีย์”
เพียงฝนเอ่ยถามก่อนใคร รณวีย์ถึงรู้สึกว่าตัวเองคงมองเจ้าหล่อนนานเกินไป
“นั่นสิ เกิดอะไรขึ้นหรือวีย์”
ผู้หญิงอีกคนถาม รณวีย์จึงเล่าเหตุการณ์ให้ฟัง ชายหนุ่มรู้สึกไม่ดี ที่เห็นสีหน้าและแววตากังวลของคนเป็นแม่ ที่ผุดลุกผุดนั่งรอฟังผลอาการของลูกชาย เมื่อทราบเรื่อง
“คุณวีย์ ฝนขอคุยอะไรหน่อยได้มั๊ยคะ”
เพียงฝนเอ่ยกับรณวีย์เบาๆ ก่อนจะพยักหน้าเป็นเชิงบอกให้ชายหนุ่มตามเธอไป รณวีย์ลังเลนิดหน่อย ก่อนจะเดินตาม
“คุณฝนมีอะไรจะคุยเหรอครับ”
ชายหนุ่มเอ่ยถามเมื่อหญิงสาวพาเข้าไปนั่งในมุมๆหนึ่งของร้านกาแฟเล็กๆ หลังจากที่สั่งเครื่องดื่มเอาไว้เรียบร้อยแล้วที่เคาท์เตอร์
“เรื่องกานต์น่ะค่ะ”
เพียงฝนบอกเบาๆ ก่อนจะเงียบไปพัก เมื่อพนักงานเดินมาเสิร์ฟเครื่องดื่ม
“เรื่องการินท์ มีอะไรเหรอครับ”
รณวีย์เอ่ยถามเมื่อบุคคลที่สามเดินหนีไปแล้ว อยู่ต่อหน้าผู้หญิงคนนี้ เขาไม่กล้าที่จะเรียกการินทร์อย่างคนคุ้นเคยเท่าไหร่ เพราะยังฝังใจว่าเพียงฝนสนิทกับผู้ชายคนนั้นมากกว่าเขา
“คุณวีย์รู้มั๊ยว่าทำไมกานต์ถึงเป็นแบบนี้”
เพียงฝนเริ่มเรื่อง คนฟังพยักหน้าเหมือนรู้ ก็จะใครซะอีกล่ะ ถ้าไม่ใช่เธอทิ้งเขาไป
“คุณวีย์กำลังคิดว่าเป็นเพราะฝนใช่มั๊ย”
หญิงสาวตรงหน้าเดา คนถูกเดามองสบตา เริ่มคิดตามว่ามีอะไรที่เขาเข้าใจผิด
“ตอนแรกฝนก็คิดว่าเป็นเพราะฝน ฝนเพิ่งรู้ว่าจริงๆแล้ว คนที่กานต์เค้าแคร์มาตลอดคือคุณวีย์”
“คุณฝนหมายความว่าไง”
“เรื่องที่คนบนภูปลายสายรับรู้จริงๆแล้วมันไม่ได้จริงไปทุกอย่างหรอกนะ”
“วีย์ไม่เข้าใจ”
“ฝนไม่ได้ท้องกับกานต์”
รณวีย์ตัวชา เพียงฝนกำลังจะบอกอะไรเขา
“ตอนนั้นฝนไม่ทันคิดว่าอะไรควรไม่ควร ฝนแค่อายแค่กลัวว่าถ้าใครๆรู้ว่าฝนท้องไม่มีพ่อแล้วชีวิตฝนจะเป็นยังไง หลายคนรู้ว่าฝนเคยคบกับกานต์ ฝนก็เลย.....”
“เลยให้กานต์มาเป็นแพะรับบาป”
คนฟังอยู่ต่อประโยคให้เสียงเย็น แต่ในใจเริ่มครุกรุ่นด้วยอารมณ์ที่ยอมรับว่าโกรธกับสิ่งที่ได้ยิน
“ใช่ คุณวีย์กำลังคิดว่าฝนเลวใช่มั๊ย”
เพียงฝนยอมรับ แล้วถามกลับถึงความคิดอีกฝ่าย รณวีย์เงียบไม่ตอบ
“ฝนยอมรับว่าฝนเลว และฝนก็ได้รับผลตอบแทนนั้นแล้ว”
“คุณฝนกำลังจะบอกอะไรผม”
“ชีวิตฝนไม่ได้มีความสุขอย่างที่ใครๆคิด ฝนแท้งค์ลูกตั้งแต่วันนั้นจากฝีมือเฟื่องฟ้า”
“แล้วมันเกี่ยวยังไงกับที่คุณฝนจะคุยกับผมเรื่องการินทร์”
เพียงฝนนิ่งคิด รณวีย์มองสบตาอย่างหวั่นๆ เมื่อเช้าการินทร์ไม่รับโทรศัพท์คนตรงหน้า สองคนนี้มีปัญหาอะไรกันอีก เพียงฝนคงไม่ขอร้องให้เขาร้องขอให้การินทร์กลับไปญาติดีกับหล่อนหรอกนะ เพราะฟังจากที่เจ้าตัวเล่ามา สิ่งที่เพียงฝนทำมันควรแล้วเหรอ หลอกการินทร์ครั้งแรกไม่เท่าไหร่ แต่ไอ้ที่ผละไปแต่งงานกะชายอื่นตอนที่ตัวเองหมดภาระ เห็นการินทร์เป็นตัวอะไร ยังไงเขาก็จะไม่ช่วยหรอกบอกเอาไว้ก่อน
“ฟังดีๆนะคะคุณวีย์”
เพียงฝนเอ่ยใหม่ หนึ่งหนุ่มหนึ่งสาวมองกันนิ่ง ก่อนที่ฝ่ายหญิงจะเลื่อนมือตัวเองไปสัมผัสมือชายหนุ่มที่วางอยู่บนโต๊ะ
“คือฝนอยากจะขอร้องคุณวีย์”
หญิงสูงวัยที่นั่งก้มหน้าน้ำตาซึมอยู่ระหว่างทางเดินทำเอาหนึ่งหนุ่มหนึ่งสาวที่เดินคู่กันมาตรงเข้าไปหา
“คุณแม่เป็นอะไรไปคะ”
ฝ่ายหญิงนั่งลงข้างกายแล้วถามขึ้นก่อน
“แม่เป็นห่วงตากานต์”
คนน้ำตาซึมเงยหน้าขึ้นตอบ เพียงฝนเอื้อมมือไปกุมมือให้กำลังใจ
“คุณแม่ใจเย็นๆนะคะ ฝนเชื่อว่ากานต์คงไม่เป็นอะไร”
หญิงสาวพูด ก่อนจะมองไปสบตาอีกคนที่ยืนอยู่ ฝ่ายนั้นจึงนั่งลงอีกฝั่งเอ่ยขึ้น
“เข้มแข็งไว้นะครับคุณน้า”
“ขอบใจสองคนมากนะ กานต์ไม่น่าดื้อเลย ไม่น่าปล่อยให้ตัวเองทรุดหนักขนาดนี้ ตอนนี้หมอบอกว่าทางเดียวที่ตากานต์จะหายจากอาการทรมานแบบนี้คือผ่าตัดเปลี่ยนลิ้นหัวใจ”
“กานต์ออกจากไอซียูแล้วเหรอครับ”
รณวีย์เอ่ยถามเมื่อรับรู้อาการคนป่วย อาการที่เพียงฝนคาดคะเนไว้ตอนที่นั่งคุยกับเขา หญิงสาวมาขอร้องเขาให้ช่วยเกลี้ยกล่อมและกำชับการินทร์ให้ไปตรวจร่างกายและพบแพทย์บ่อยๆเท่าที่จะทำได้ ด้วยเชื่อว่าเขาเป็นคนเดียวในตอนนี้ที่การินทร์จะยอมให้
เพียงฝนไปบ้านการินทร์ตอนที่ชายหนุ่มพาเขาออกมาแล้ว เธอเพียงต้องการไประบายในสิ่งที่บีบคั้นความรู้สึกมาตลอดชีวิตการแต่งงาน เธอไม่ได้ขอให้การินทร์กลับมาคืนดี เพราะรู้มันเป็นไปไม่ได้ การินทร์เปลี่ยนไปแล้วเธอรู้สึกอย่างนั้น เมื่อแม่ของชายหนุ่มบอกเมื่อคืนรณวีย์ค้างที่นี่ และการินทร์เพิ่งจะออกไปส่งเมื่อซักครู่ สัญชาตญาณหญิงเคยบอกเธอแล้วเมื่อครั้งที่อยู่บนภูว่าการินทร์รู้สึกกับรณวีย์ แต่ตอนนั้นเธอไม่อาจที่จะยอมรับได้ในเมื่อการินทร์ยังคงมีประโยชน์กับเธอ แต่ตอนนี้เธออยากให้คนที่เคยดีกับเธอแม้เธอจะเลวแค่ไหนมีความสุขกับหนทางที่จะเลือกเดิน แต่ความหวังดีของเธอมันคงจะช้าไปเมื่อเธอรู้เรื่องจากแม่ชายหนุ่มว่าการินทร์กำลังเผชิญกับสิ่งใด การินทร์ไม่เคยบอกเธอ หรือเพราะเธอไม่ติดต่อเขา แต่จะอะไรก็ช่าง เธอตกใจและเสียใจยิ่งขึ้นเมื่อรู้ถึงสาเหตุที่ชายหนุ่มต้องเป็นแบบนี้ การินทร์ติดบุหรี่ติดเหล้า สาเหตุคงจะเพราะเธอ แต่สิ่งที่แม่ของชายหนุ่มระบายทั้งให้ฟังว่าเจ้าตัวเคยเมาและเพ้อโทษตัวเองว่าตัวเองเลวอย่างไม่น่าให้อภัย เพ้อว่าตัวเองฆ่าเพื่อน ฆ่าหัวใจตัวเอง การินทร์ไม่ได้เพ้อเรื่องเธอ หญิงสาวปะติดปะต่อเหตุการณ์ถึงรู้ได้เองว่าการินทร์เพ้อถึงใคร และเสียใจกับเรื่องใด
“เชื่อฝนเถอะว่ากานต์รักคุณวีย์รักมากด้วย รักจนลืมรักตัวเองเพราะมัวคิดถึงแต่เรื่องในอดีต มีแต่คุณวีย์เท่านั้นที่จะช่วยกานต์ได้ ฝนไม่อยากสูญเสียเพื่อนที่ดีที่สุดของฝนไป แม่ของกานต์บอกว่ากานต์เป็นๆหายๆจากอาการแบบนี้มานานเรื้อรังแล้ว อาการแบบนี้นี้ปล่อยไว้นานๆไม่ดีนะคะมันอาจจะเกินที่จะเยียวยา หากถึงขั้นผ่าตัดนี่เสี่ยงเกินไปนะคะ ใช้ความรักที่กานต์มีให้ ช่วยยื้อชีวิตกานต์นะคะคุณวีย์”
ชายหนุ่มนึกถึงคำพูดนี้จากปากเพียงฝนก่อนที่เดินเคียงคู่กันมาเห็นแม่ของคนที่พูดถึงนั่งอยู่อย่างน่าเห็นใจ
“ออกมาแล้วจ๊ะ กำลังอยู่ห้องพักกับญาติๆ แม่เลี่ยงออกมา เพราะกลัวร้องไห้ให้เขาเห็น”
ชายหนุ่มหญิงสาวต่างสะเทือนใจในคำพูดที่ออกมาจากคนหัวอกคนเป็นแม่
การินทร์แสดงความต้องการจะออกจากโรงพยาบาลโดยให้เหตุผลว่าตัวเองดีขึ้นแล้ว แต่หมอแย้งว่าเจ้าตัวยังแย่อยู่ให้นอนรอดูอาการซักพักและยังบอกอีกว่าอาการเขาถึงขั้นไหน ชายหนุ่มไม่สะท้าน เขารู้มาก่อนแล้วว่าอาการเขาต้องผ่าตัดแก้ไขหรือเปลี่ยนลิ้นหัวใจจึงจะหาย พอหมอที่รักษาบอกและแนะนำ ด้วยอารมณ์ที่โดนขัดใจชายหนุ่มจึงโพล่งออกไปว่ามีแพทย์ประจำตัวอยู่แล้วหากเขาจะผ่าตัดจริงๆก็คงจะไม่ทำที่นี่ เจอแบบนี้เข้าไปก็เลยไม่มีใครขัดใจ
“ทำไมถึงได้พาลแบบนี้การินทร์”
รณวีย์เข้ามาต่อว่าชายหนุ่มหลังจากที่ใครๆกลับกันไปแล้วตามความต้องการของเจ้าตัวแม่ของชายหนุ่มเอ่ยปากฝากเจ้าตัวไว้กับเขาเพราะเข้าใจว่าที่ลูกชายหงุดหงิดไล่ใครๆแบบนี้เพราะยังรับไม่ได้กับอาการตัวเอง
“เข้ามาทำไมฉันกลังจะกลับ”
คนโดนว่าตอบพลางยันกายจะลุกขึ้น แต่รณวีย์ทักก่อน

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-3 22:43:58

ขอบคุณครับ

imseng · โพสต์ 2012-5-5 16:07:06

ขอบคุณนะคับ

สีฝุ่น · โพสต์ 2012-5-11 23:06:53

ขอบคุณมากมายครับ

adan · โพสต์ 2012-12-22 22:05:13

ขอบคุณครับผม

Klong · โพสต์ 2013-1-16 18:17:17

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-5-29 02:56:43

ขอบคุนนะคับ

dekza_7inch · โพสต์ 2013-6-8 06:36:08

ขอบคุณมากคับ

harain15 · โพสต์ 2013-6-8 15:35:59

ขอบคุณครับ

waahk01234 · โพสต์ 2013-6-8 16:50:23

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-21 05:57:40

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-21 17:54:05

ขอบคุนคราฟ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-29 20:57:32

น่าปล่อยให้ตายจัง. อวดดียังงี้น่ะ

shinecaraff · โพสต์ 2017-3-18 03:46:26

ขอบคุนค๊าฟ

krittamm · โพสต์ 2018-1-17 05:14:06

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ รู้มั๊ย หัวใจชั้นตามหา ++ % 24

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร