++ รู้มั๊ย หัวใจชั้นตามหา ++ % 26
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
รณวีย์ปัดมือคนเอ่ยออกรู้สึกหน้าร้อนผ่าวขึ้นมากับสายตาที่ฝ่ายนั้นมองการินทร์ลอบยิ้มก่อนจะก้มลงเอ่ยกระซิบ
“อยากรู้คืนนี้ค้างบ้านกานต์สิ”
รณวีย์ถึงกับขนลุกเมื่อการินทร์ไม่ได้แค่พูด แต่กลับปล่อยลมหายใจอุ่นให้ลอยสัมผัสกับใบหูเขาเจ้าตัวจึงต้องรีบผลักคนทำออก
“เกิดมีคนมาเห็นล่ะซวยเลยนะการินทร์”
**** Hidden Message *****
“เราคงรออะไรไม่ได้แล้วคนไข้ยื้อตัวเองมานานเสียจน ทุกอย่างอยู่ในขั้นวิกฤติแล้วทราบมั๊ยครับว่าญาติๆคนไข้ถึงไหนแล้วตอนนี้เพราะต้องมีคนเซ็นยินยอมนะครับเราถึงจะทำอะไรได้”
รณวีย์โทรตามแม่การินทร์อีกรอบในใจก็ร้อนรนไม่แพ้หมอที่อยากจะลงมือทำอะไรเร็วๆ
“คงไม่ต่ำกว่าชั่วโมงนะครับกว่าพวกท่านจะมาถึงเผอิญทางที่มามีอุบัติเหตุบนถนนน่ะครับ”
ขอบคุณครับ ขอบคุณนะคับ จอบคุณมากมายครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุนครับ ขอบคุนนะคับ ขอบคุณมากคับ ขอบคุณครับ ขอบคุนครับ ขออ่านหน่อยน่ะ ขอบคุณมากนะ ขอบคุนคราฟ ขอบคุนค้าบ เอาไงดีล่ะวี ขอบคุนค๊าฟ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]