++ ***ไฟรัก *** ++ @ 2

tanya · โพสต์ 2012-5-4 08:21:08

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“อะไรนะครับ”
“ก็เบอร์โทรปักษ์ไง หรือไม่สะดวก”
“ไอ้ผมน่ะ สะดวกครับ แต่ผู้บริหารอย่างพี่จะคุยอะไรกับเจ้าหน้าที่แบ้งค์อย่างผมล่ะ”
“ก็เท่าที่คุยมาก็เพลินดี ถ้าพี่คิดจะสานต่อ คงไม่ว่านะ”
“ก็แล้วแต่พี่ครับ ผมยังไงก็ได้”
“โอเค งั้นแลกเบอร์กัน”
เพราะอารมณ์เหงาเพียงชั่วคราวชั่ววูบแท้ๆ ที่ทำให้เขาต้องยื่นนามบัตรให้คนขอด้วยรอยยิ้ม
คืนนั้นถ้าเขารู้อนาคตได้ ชายหนุ่มคงไม่ทำอย่างนั้น
ปรี๊ด...ๆ ..... เสียงแตรรถบีบไล่หลังเป็นสัญญาณยาว....ปรมินทร์....ได้สติดึงตัวเองกลับสู่ช่วงเวลาปัจจุบัน
ชายหนุ่มมองเห็นสัญญาณไฟเขียวที่สว่างวาบขึ้นเมื่อใดไม่รู้ ที่รู้ก็แค่เพียงหากเขาไม่ยอมขยับรถตอนนี้ คำก่นด่า
สาปแช่งคงปลิวว่อนมาพร้อมกับเสียงแตรรถที่ดังสนั่นแว่วมาจากทางด้านหลังเป็นแน่
เก๋งคันเล็กสีบรอนเงินจึงเคลื่อนตัวออกวิ่งผ่านสัญญาณไฟนั่นอย่างรู้สำนึก
ชายหนุ่มมองตัวเลขดิจิตอลของนาฬิกาที่ติดอยู่กับเครื่องเล่นเพลงหน้ารถ ถอนหายใจเบาๆ
เช้านี้เขาคงต้องถึงที่ทำงานสายอีกเช่นเดิม
“วันนี้ไม่มีงานเหรออาร์ม”
หนุ่มใหญ่ในชุดสูทเอ่ยถามคนที่ยังคงนอนเปลือยกายภายใต้ผ้าห่มที่ปกปิดแค่ช่วงล่างบนเตียงกว้างของเขา
เมื่อเห็นท่าทางเจ้าตัวดูไม่รีบไม่ร้อนที่จะลุกไปไหน
“ไม่มีครับ เมื่อวานเพิ่งถ่ายภาพนิ่งในนิตยสารไปสองสามเล่ม”
อธิศร.....ตอบเปื้อนยิ้ม เปลี่ยนอริยาบทจากนอนเต็มตัวเป็นกึ่งนั่งกึ่งนอน
ผ้านวมผืนหนานุ่มไหลร่นลงผ่านหน้าท้องแบนราบที่แน่นเป็นรอน
หากแต่ว่าเจ้าของส่วนสัดนั่นไม่ใคร่ที่จะสนใจผ้านั่นจะร่นไปหยุดตรงไหนว่าหรือเนื้อกายตัวเองมีส่วนใดจะโผล่อีก
ต่างจากคนยืนมองที่แสร้งทำหันหน้าไปทางอื่น
เมื่อรู้สึกผิดอยู่ลึกๆทันทีที่นึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนว่าเขาจัดการเช่นไรกับร่างกายกำยำสมส่วนนั่นที่เหมือนเจ้าตัวจงใจโชว์ให้เห็น
“เบื่อผมซะแล้วเหรอครับ”
คนถูกเบือนหน้าหนีถามเสียงยิ้มแต่ทว่าฟังดูคล้ายเยาะ หนุ่มใหญ่เจ้าของสายตาที่เบนหนีเมื่อครู่หันกลับมามองคนพูด
คราวนี้ชายหนุ่มรู้สึกดีขึ้นมาบ้างที่ฝ่ายนั้นดึงผ้าห่มกลับขึ้นไปคลุมตัวเหมือนเดิม
“เปล่าหรอก”หนุ่มใหญ่ตอบ
“เปล่าแล้วทำไมมองไปทางอี่นล่ะครับ ผมว่ารูปร่างผมก็ไม่ได้น่าเกลียดนะ”
“อาร์มเป็นถึงนายแบบรูปร่างจะน่าเกลียดได้ไงล่ะ”
“ประชดผมหรือเปล่า”
“เปล๊า..พี่จะประชดอาร์มทำไม”
“พี่วิชญ์ก็น่าจะรู้นิครับว่าทำไม”
วิศรุต........นิ่งเงียบ หัวใจเขายังคงลืมอธิศรได้ไม่สนิทนัก
แม้ชายหนุ่มจะพยายามพร่ำบอกกับตัวเองว่าวันนี้เขามีอีกคนข้างกาย คนที่เขาเข้าไปสานสัมพันธ์ด้วยในคืนที่สุดเหงา
ในวันที่ปวดร้าว ในวันที่ อธิศร บอกลาไป
เด็กหนุ่มตรงหน้าเป็นคนที่เขาเคยรักจนสุดหัวใจและบ้าที่จะครอบครองอยู่ช่วงหนึ่ง แน่ล่ะ อธิศรเป็นถึงนายแบบ
ถึงแม้จะไม่โด่งดังมากมาย แต่งานเล็กงานใหญ่ที่ต้องการโชว์สรีระเรือนร่างแก่นกายของเด็กวัยกลัดมัน
อธิศรมักจะไม่หลุดโผรายชื่ออยู่เสมอ เขารู้จักและได้สัมผัสกับเจ้าตัวจนหลงหัวปรักหัวปรำก็จากการแนะนำของเพื่อน
จากภาระหน้าที่การงานของเขาที่เป็นถึงระดับผู้บริหาร
นานๆครั้งจะได้ปลดปล่อยผ่อนคลายในแบบที่เป็นความต้องการอย่างแท้จริง ในความรู้สึกแรกที่ได้เกี่ยวกายเด็กหนุ่ม
หนุ่มใหญ่นักธุรกิจก็เพียงแค่คิดที่จะผ่อนคลายไปแบบชั่วครั้งชั่วคราว แต่เหตุการณ์กลับไม่เป็นอย่างนั้น
เมื่อคนที่เขายุ่งด้วยทำท่าพอใจเขาขึ้นมาเสียดื้อๆ อธิศร กลายเป็นฝ่ายติดต่อหาเขาในภายหลัง
จากที่เคยคิดว่าจะผ่อนคลายชั่วครั้งชั่วคราวกลับกลายเป็นว่าหนุ่มใหญ่ต้องมนต์เสน่ห์ความเอาใจเก่ง
ของหนุ่มวัยกลัดมันเข้าอย่างจังเมื่อเวลาผ่านไปช่วงหนึ่ง จนหลงรักจนหมดหัวใจในที่สุด
เขาปรนเปรอในทุกๆความต้องการของนายแบบหนุ่มอย่างคนหวงแหนกลัวว่าจะโดนตีจาก แรกๆดูทุกอย่างลงตัว
อธิศรรับงานน้อยลง ใช้เวลาให้ความสุขเขามากขึ้น มากขึ้น หนุ่มใหญ่ไม่คิดระแวงระวังกับคำเตือนที่ว่าระวังเด็กหลอก
จนในที่สุด เขาก็ได้ลิ้มรสชาติของการถูกหักหลังว่ามันเป็นยังไง หนุ่มใหญ่จับได้ว่าอธิศรไม่ได้มีแค่เขา
ครั้งแรกไม่เท่าไหร่แค่ตักเตือนกันไปเหมือนผู้ใหญ่เข้าใจเด็ก แต่เมื่อมีครั้งที่หนึ่งหรือจะไม่มีครั้งที่สอง ครั้งที่สาม
จนท้ายที่สุดความอดทนได้ถึงขีดสุด สงครามเล็กๆจึงเกิดขึ้น ก่อนจะจบลงด้วยการที่เขาถูกบอกเลิกจากปากคนที่รักสุดหัวใจ
อธิศรทิ้งให้ชายหนุ่มจมกับความเจ็บปวดอยู่ช่วงหนึ่ง เพราะหนุ่มใหญ่ยังรักและยังต้องการในสัมผัสที่ติดตราตรึงใจของหนุ่มวัยกลัดมัน
จนที่สุดเมื่อคิดว่าตัวเองทำใจได้พอที่จะมองหาคนใหม่มาแทนที่คนเดิม และนั่นเขาจึงได้เจอกับ ปรมินทร์
ปรมินทร์ไม่ได้ร้อนแรงหวือหวาดั่งอธิศร อาจจะเพราะฝ่ายนั้นเป็นผู้ใหญ่กว่าฝ่ายนี้ แม้รสรัก
และมนเสน่ห์ของปรมินทร์จะไม่เร่าร้อนดั่งที่เขาเคยได้จากอธิศรเท่าไหร่
แต่นิสัยใจคอของปรมินทร์ที่เขาลองเปิดใจคบๆดูก็ไม่เลวร้ายเกินไปนักที่จะทำให้เขาลืมอธิศรได้ ก็เขารู้สึกได้ถึงพลังรัก
พลังความต้องการของปรมินทร์ที่มีต่อเขามันล้นเหลืออย่างที่เขาไม่เกรงกลัวว่าจะโดนคนอ่อนกว่าทิ้งซ้ำสอง
แต่อะไรๆที่ได้มาง่ายๆและในสมองคิดอยู่เสมอว่าเป็น......ของตาย!
ความเบื่อความรำคาญมันย่อมเกิดขึ้นบ้างเป็นธรรมดา หนุ่มใหญ่เองจึงเริ่มรู้สึกอย่างนั้นกับปรมินทร์
ความสัมพันธ์ที่เขาสร้างให้ฝ่ายนั้นคิดตามอย่างสวยงามจึงเริ่มสะดุดลงทีละน้อยๆทีละน้อย
ยิ่งปรมินทร์ต้องการเขามากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งเบื่อขึ้นเท่านั้นไม่รู้ทำไม หรือเพราะลึกๆเขายังไม่ลืม อธิศร ใช่สิ
เขายังไม่ลืมอธิศร ไม่อย่างนั้นเมื่อคืนนี้เขาคงไม่บรรเลงเพลงรักได้อย่างเร่าร้อนสาใจสมกับที่เบื้องลึกในหัวใจโหยหาทันทีที่เขาเห็นอธิศร มายืนอยู่ที่หน้าประตูห้องนอน
“สายแล้ว พี่วิชญ์ไปทำงานเถอะครับ”
คนกึ่งนั่งกึ่งนอนบนเตียงเอ่ยขึ้น เมื่อเห็นคนที่เขาอ่านใจไม่ตอบคำถาม วิศรุตอยากที่จะไปทำงานอย่างที่โดนบอก
แต่ก็อดไม่ได้ที่จะถามกลับถึงว่าคนบอกจะอยู่ในบ้านเขาแบบนี้หรือ
“ทำไมเหรอครับ ผมก็เคยอยู่ออกบ่อย หรือพี่วิชญ์ให้สิทธินี้กับใครแล้ว”
อธิศรถือสิทธิเก่าที่เคยเข้าออกบ้านเดี๋ยวหลังนี้ของวิศรุตอย่างสบายๆขึ้นมาอ้าง แม้จะไม่ถือสาอะไรเพราะยังมีความรู้สึกดีๆให้คนถือสิทธิอ้าง แต่วิศรุตก็อดที่จะนึกถึงบางคนไม่ได้ที่ตลอดช่วงเวลาที่คบกัน
ฝ่ายนั้นจะมาหาหรือเหยียบพื้นดินบ้านเขาได้ก็เฉพาะเมื่อตอนที่เขาชวนหรืออนุญาตเท่านั้น นั่นคือเวลาที่เขาเหงาและต้องการจริงๆ
ปรมินทร์ไม่เคยได้สิทธิอย่างที่อธิศรเคยได้เลย!
“ว่าไงล่ะครับ ผมจะขอนอนต่ออีกซักพักจะได้มั๊ย เดี๋ยวเที่ยงๆผมจะกลับเอง”
คนถือสิทธิ์เอ่ยต่อเมื่อเห็นอีกฝ่ายนิ่งตามเดิม วิศรุตพยักหน้ารับช้าๆ
ก่อนจะแสดงความเอาใจใส่คนพูดเพื่อไม่ให้เจ้าตัวคิดถึงเรื่องสิทธิอะไรนั่นด้วยการสั่งเสียว่าอะไรอยู่ตรงไหน
เพราะเขาเคลื่อนย้ายปรับเปลี่ยนบ้านไปบ้างพอดูเพื่อลบภาพเก่าๆที่ไม่อยากจำเมื่อครานั้น คราที่โดนทิ้งไป
“ขอบคุณนะครับพี่วิชญ์ พี่ดีกับผมขนาดนี้ ผมไม่น่าโง่เลย ไม่แน่นะครับ พี่กลับมาเย็นนี้ พี่อาจจะเจอผมที่นี่เหมือนเดิม
ถ้าเป็นอย่างนั้นจะเป็นไปได้มั๊ยครับที่เราจะเหมือนเดิม”
อธิศรเอ่ยขอบคุณตบท้ายด้วยประโยคที่ทำเอาคนฟังสะอึก
ทำไมนะทำไมอธิศรไม่คิดแบบนี้ตั้งแต่ตอนที่เขาไม่เจอปรมินทร์ แม้ในใจเขาจะไม่มีฝ่ายนั้นซักเท่าไหร่
แต่ที่ผ่านมาปรมินทร์ก็ไม่ผิดอะไรพอที่เขาจะต้องบอกเลิกนี่นาถ้าไม่นับเรื่องจุกจิกขี้น้อยใจหรืออาการแง่งอนไม่เข้าเรื่องที่เขาไม่อยากเห็นและไม่อยากเชื่อว่าจะได้เห็นจากผู้ชายที่พูดว่าตัวเอง.......ยังไงก็ได้.........เมื่อตอนคืนนั้น
“งั้นพี่ไปทำงานก่อนนะ”
วิศรุตบอกเสียงเรียบก่อนจะคว้าเอาโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะหัวเตียง หนุ่มใหญ่กดดูด้วยความเคยชิน
จำนวนตัวเลขบอกสิบกว่าสายที่เขาไม่ได้รับเมื่อคืนมันคงจะไม่สะกิดใจชายหนุ่มหากว่ากว่าครึ่งในจำนวนนั้นไม่ได้มาจากปรมินทร์เป็นคนโทร ถ้าฝ่ายนั้นรับรู้ว่าเขาทำกิจกรรมอะไรอยู่กับใครทำไมถึงไม่รับสาย
รับรองได้ว่าเขาต้องได้ปวดประสาทปวดหัวกับโรคขี้ระแวงน้อยใจของคนโทรแน่นอน ชายหนุ่มจึงเลี่ยงที่จะโทรกลับซะ
เพราะไม่อยากเอาเรื่องหนักสมองไปที่ทำงานในตอนเช้าแบบนี้
หรืออีกนัยหนึ่งก็เพื่อหลีกเลี่ยงคำโกหกที่เขาคงต้องบอกกับปรมินทร์อย่างแน่นอนทื่สุด เขาจะบอกเรื่องจริงกับคนๆนั้นได้อย่างไรล่ะ
ว่าเขาทำกิจกรรมสัมพันธ์สวาทรื้อฟื้นบทรักกับคนรักเก่าจนไม่มีเวลาที่จะสนใจสิ่งใดๆรอบข้างนอกจากความกระสันต์ที่ได้รับเต็มที่!
ตอนที่ 2
“เฮ้ย โดนเรียกว่าแค่นี้ทำไมต้องทำหน้าเหมือนจะร้องให้ด้วยวะปักษ์”
เสียงเพื่อนข้างโต๊ะเอ่ยขึ้นทัก ทำให้คนโดนทักกระพริบตาถี่ๆเพื่อไล่บางสิ่งบางอย่างให้หลุดพ้นจากรอบดวงตา แน่ล่ะ มันคือน้ำอุ่นๆที่เหมือนมันจะไหลออกมาให้ได้ทั้งๆที่พยามฝืนเต็มที่ ฝืนจนคนทักคงดูออกว่าตนเหมือนคนกำลังจะร้องให้
“เปล่านี่ ไม่ได้จะร้องซะหน่อย แค่แสบๆตา”
ชายหนุ่มเอ่ยด้วยรอยยิ้มจาง แต่มันเป็นรอยยิ้มที่แสดงออกแค่ทางปาก สายตาเจ้าตัวไม่ยิ้มด้วยเลยซักนิด
“จริงเร้อ ก็เห็นอยู่ เอาน่า โดนด่ามากๆ ก็สมัครเออรี่รีทายมันซะเลย ได้เงินเป็นแสน ตั้งตัวไปทำอย่างอื่นได้สบายเลยนะ อย่าคิดมาก อย่าคิดมากเพื่อน”
เพื่อนแสร้งรู้ทันพลางปลอบต่อ คนโดนปลอบอยากจะแย้งเหลือเกินว่าอาการเมื่อครู่ของตัวเองไม่ได้เกิดจากโดนตำหนิเรื่องเข้างานสายเลยซักนิด เขาผิดกฎเขาถูกตำหนิมันก็เป็นเรื่องที่ถูกต้องอยู่แล้ว แต่อีกเรื่องที่หาคำตอบให้ตัวเองไม่ได้นี่สิ มันทำให้เขาเจ็บรื้นขึ้นมาอยู่ลึกๆ
ทำไมวิศรุตไม่โทรกลับมา ฝ่ายนั้นยังนอนไม่ตื่นเหรอ ไม่จริง ป่านนี้เขาคงถึงที่ทำงานแล้ว หรือเขาไม่สบายจนไม่อยากตรวจดูว่ามีกี่สายที่โทรหาเขาแล้วเขาไม่ได้รับ หรือเขากำลังยุ่งอยู่ หรือเขาลืม หรือเขา หรือๆๆๆๆ
หรือเขาไม่อยากโทรกลับมา!!!.....ปังง!!!
หลายคนที่กำลังง่วนอยู่กับการสะสางงานของตัวเองต่างก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังที่มาของเสียงปังเมื่อครู่เป็นตาเดียว ภาพที่เห็นทำเอาทุกคนมองหน้ากันอย่างไม่สู้ดี ปรมินทร์กำลังนั่งกำหมัดแน่นวางเกร็งอยู่บนโต๊ะ สีหน้าและแววตาเคร่งเครียดอย่างคนกำลังใช้ความคิด แต่สิ่งที่ทุกคนหันไปมองหน้ากันคือเห็นชายหนุ่มกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือด ปากบางสีสดนั่นสั่นระริก ก่อนที่หลายสายตาจะเห็นน้ำใสๆหยดจากสายตากร้าวคู่นั้นลงบนพื้นโต๊ะ
“เธอมีปัญหาอะไรปรมินทร์”
เสียงเข้มดุดังขึ้นลอยขึ้นมา พอทุกคนรู้ว่าคนเอ่ยเป็นใคร ต่างก็ก้มลงตั้งหน้าตั้งตาสะสางงานของตัวเองกันต่อ ปล่อยให้ คนทุบโต๊ะน้ำตาไหลหน้าเครียดเผชิญหน้ากับเจ้าของเสียงเพียงลำพัง
“หา!แกโดนพักงานหนึ่งสัปดาห์เหรอปักษ์”
“อืม ทำกิริยาไม่เหมาะสมในที่ทำงาน”
“แกทำอะไรวะ ถึงได้โดนขนาดนั้น”
“ทุบโต๊ะ น้ำตาใหลก็แค่นั้น”
“เครียดเรื่องงานเหรอวะแก”
“คนที่สั่งพักงานฉันก็คิดอย่างนั้นแหละ เขาบอกถ้าฉันไม่พร้อมที่จะทำงานก็สมควรพักไปก่อน”
อานนท์....นิ่ง นึกทวนประโยคเพื่อนซี้....คนที่สั่งพักงานฉันก็คิดอย่างนั้น....แสดงว่าเจ้าตัวไม่ได้เครียดเรื่องงานน่ะสิเอาอีกแล้วนะ ปรมินทร์
“ปักษ์ เมื่อไหร่แกจะแยกเรื่องงานกับเรื่องส่วนตัวออกจากกันได้วะ”ชายหนุ่มเตือนเพื่อนเมื่อพอจะเดาสาเหตุ ที่เพื่อน.....ทุบโต๊ะน้ำตาใหล..ได้

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-4 21:54:08

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-6 20:10:54

ขอบคุณครับ

akeins · โพสต์ 2012-5-6 22:31:47

ขอบคุณครับ

tamia · โพสต์ 2012-5-7 18:09:09

ขอบคุณครับ น่าสนุก

imseng · โพสต์ 2012-5-9 08:46:02

ขอบคุณนะคับ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-5-18 06:43:06

ขอบใจมกานะ

maprang1349 · โพสต์ 2012-6-4 12:23:25

ขอบคุณนะคร้าบ

Klong · โพสต์ 2013-2-3 21:19:05

ขอบคุนครับ

diablo2 · โพสต์ 2013-2-4 23:06:47

ขอบคุณครับ

kangaza · โพสต์ 2013-2-15 20:16:49

ขอบคุณครับผม

kangaza · โพสต์ 2013-2-15 20:17:17

ขอบคุณครับผม

dung · โพสต์ 2013-8-19 02:48:41

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-28 02:21:58

ขอบคุนคราบ

balllove23 · โพสต์ 2013-8-28 20:11:00

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-4 23:09:04

ขอบคุรคราฟ

tarsii · โพสต์ 2013-12-20 19:00:47

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-4-25 17:58:22

ขอบคุณครับ{:6_171:}

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-9-21 15:54:06

ขอบคุนค้าบบบบบบบบบบ

pierce · โพสต์ 2015-6-28 18:47:43

นั่นสิ งานส่วนงานนะ อย่าให้ตัวอะไรมันมาทำให้ชีวิตเราจมซิ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ไฟรัก ++ @ 2

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร