++ ***ไฟรัก *** ++ @ 5

tanya · โพสต์ 2012-5-4 08:37:38

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
วิศรุตชี้หน้าตะคอกอย่างโมโหสุดขีดที่ปรมินทร์กล้ามองอธิศรไปในทางนั้นแถมถ้อยคำเมื่อครู่มันช่างดูถูกเขาอย่างร้ายกาจ หนุ่มใหญ่ไม่อยากจะเชื่อว่าปรมินทร์จะพาลได้ขนาดนี้
ปรมินทร์ปัดมือคนชี้หน้าออกอย่างโมโหสุดขีดเช่นกัน ทำไมล่ะ ทำไมเขาถึงแตะต้อง`คุณ`อ่อนนั่นไม่ได้ตกลงมันเป็นอะไรกับวิศรุตกันแน่
“ผมขอถามพี่อีกคำนะว่านายอธิศรนั่นเป็นอะไรกับพี่ พี่ถึงยอมโกหกผมเพื่อมาเจอมัน”
ชายหนุ่มถามเสียงสั่น ไม่ต่างอะไรกับร่างกายที่สั่นเทิ้มไปด้วยแรงโทสะ
“รับรองว่าซักวันนายได้รู้แน่ปรมินทร์ว่าอาร์มเป็นอะไรกับพี่”
วิศรุตทำใจเย็นตอบ ก่อนจะเบี่ยงตัวเพื่อเลี่ยงเดินหนี
“พี่จะไปไหน คุยกันให้รู้เรื่องก่อนสิ”
ปรมินทร์รีบคว้าแขนหนุ่มใหญ่รั้งไว้ ก่อนจะตกใจเมื่อร่างทั้งร่างโดนเจ้าของแขนที่ออกแรงดึงผลักกลับสุดแรงจนเซถลาล้มคมำลงกับพื้น
“จำไว้ อย่ามาทำนิสัยเป็นเจ้าของกับพี่แบบนี้ หากนายอยากให้พี่มองเห็นค่านายอยู่”
คนผลักชี้หน้าบอกกำกับก่อนจะปัดไม้ปัดมือเดินหนีไปโดยไม่สนใจว่าคนข้างหลังกำลังนั่งอึ้งอย่างคนที่รับสถานการณ์ไม่ทัน มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อรู้สึกเจ็บแปลบที่นิ้วนางของมือข้างขวาจึงได้ยกขึ้นมาดู
เลือดสีสดใหลเป็นทางย้อยจากปากแผลบนปลายสุดของนิ้วยาว มันคงจะโดนของมีคมอะไรซักอย่างที่เจ้าตัวไม่ใส่ใจที่จะหาสาเหตุ เพราะความเจ็บจากแผลตอนนี้มันเทียบไม่ได้เลยกับความเจ็บร้าวในใจ น้ำตาที่เอ่อล้นขอบตาตั้งแต่ต้นจึงพาลรินไหลออกมาอาบสองแก้ม
“อยู่ดีไม่ว่าดีนะคนเรา”
หนึ่งเสียงเอ่ยขึ้นเมื่อคนร้องให้พยายามยันกายลุกยืน ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองคนพูด เมื่อเห็นชัดว่าเป็นใคร ทำได้แค่เอ่ยครางชื่อเจ้าตัวออกมาเบาๆ
“อธิศร!”
“อือหึ ผมอธิศร เด็กขายจากบาร์ไหนดีล่ะ”
คนถูกเรียกชื่อย้อนกลับในสิ่งที่ได้ยินจากการสนทนาเมื่อครู่ เด็กหนุ่มมองต่ำลงที่มือของคนตรงหน้าที่เจ้าตัวพยายามซ่อนไว้ด้านหลัง
“ไม่น่าเชื่อนะว่าพี่วิชญ์จะรุนแรงได้ขนาดนี้ เฮ้อ คบกับเขาตั้งหลายปี ผมไม่เคยได้เลือดเลยซักหยด”
คนมองต่ำบอกกลายๆ คล้ายๆอวดว่าเขากับ..คนรุนแรง...มีสัมพันธ์กับตัวเองมาก่อนนานแค่ไหน
“นายเป็นอะไรกับพี่วิชญ์”
ปรมินทร์ฝีนใจถามเสียงนิ่ง ก้อนสะอื้นมันหลุดหายลงไปในลำคอตั้งแต่เจอหน้าเด็กหนุ่มแล้ว
“อยากรู้จริงๆเหรอ”
อธิศรตอบยิ้มๆ ยิ้มที่ไม่แสดงออกถึงการเป็นมิตร
“ถ้าไม่ได้อยากรู้ฉันจะถามนายหาพระแสงอะไรล่ะ”
ปรมินทร์ตอบกลับอยากหมดความอดทน ทำไมทั้งวิศรุตและอธิศรต้องยียวนกับเขานัก
“จริงๆผมก็อยากจะบอกคุณหรอกนะว่าผมกับพี่วิชญ์เป็นอะไรกัน แต่รอให้ผมแน่ใจอะไรๆก่อนแล้วผมจะบอกคุณ”
“แน่ใจอะไร”
“ก็แน่ใจว่าพี่วิชญ์ไม่ได้ลืมผมน่ะสิ ไม่ว่าจะมีใครวิ่งเข้าหาเขาอย่างคนบ้าคลั่งก็ตาม”
“นี่นายหมายความว่ายังไง นายนอธิศร”
“เรียกผมอาร์มก็ได้ครับ ท่าทางเราจะได้เจอกันยาว”
“ฉันไม่สนิทใจจะเรียกนายได้อย่างคนสนิทหรอกนะ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมเข้าใจว่าตอนนี้คุณคงกำลังหึงพี่วิชญ์อยู่”
“นั่นมันไม่เกี่ยวกับนาย”
“ทำไมจะไม่เกี่ยวล่ะ ในเมื่อผมเป็นต้นเหตุ”
“ต้นเหตุอะไร อย่างนายมันก็แค่ของฉาบฉวย นึกเหรอว่าพี่วิชญ์จะคบกับเด็กอย่างนาย”
“เฮ้อ น่าสมเพชจัง ไม่รู้อะไรคุณก็อย่าเพิ่งดูถูกคนอื่นซิครับ คุณปรมินทร์ จะบอกให้นะครับ ว่าคนที่พี่วิชญ์จะไม่คบเดียวมีลักษณะยังไง”
“ทำยังกะนายรู้จักพี่วิชญ์ดีนักเชียว”
“จะให้ผมสาธยายมุมไหนของพี่วิชญ์ให้คุณฟังดีล่ะครับ ความใหญ่ ความยาว หรือว่าลีลาท่าทาง”
ปรมินทร์ถึงกับหน้าร้อนต่อปากต่อคำไม่ถูกเมื่ออธิศรเอ่ยมาทางนี้ ชายหนุ่มเผลอนึกจินตนาการไปต่างๆนาๆ ถึงภาพที่คนพูดสาธยาย ไม่สิ อธิศรคงไม่ได้สัมผัสกับวิศรุตขนาดนั้น
“ผั๊วะ”
เสียงฝ่ามือ เปื้อนเลือด ฟาดเข้ากระทบใบหน้าอธิศรจนเด็กหนุ่มหน้าหันไปตามแรงฟาด
“นายมันโรคจิต”
ปรมินทร์เอ่ยตามหลังเมื่อเห็นคนโดนฝ่ามือตัวเองเริ่มมีรอยนิ้วมือแดงตามใบหน้า คนโดนฝ่ามือยกมือลูบหน้าตัวเองช้าๆ กัดกรามแน่น ข่มอารมณ์โมโหที่กำลังจะปะทุ แต่ดูเหมือนจะข่มยากเต็มที ยิ่งรู้สึกถึง เลือดจากมือคนฟาดฝ่ามือ เปรอะอยู่บนใบหน้าก็ยิ่งเพิ่มอารมณืโกรธให้ถึงจุดเดือด
“ถือว่าฉันสั่งสอนเด็กแล้วกัน”
ปรมินทร์เอ่ยขึ้นอีกก่อนที่จะเบี่ยงตัวทำท่าจะเดินหนี แต่แล้วก็ต้องตกใจปนเจ็บปวดเมื่ออธิศรรีบคว้ามือข้างที่เจ็บขึ้นมาบีบสุดแรง ชายหนุ่มร้องโอ้ยเสียงดังเมื่อคนบีบใช้นิ้วมือจิกที่แผล
“จำความเจ็บครั้งนี้ไว้นะ ต่อไปมึงจะเจ็บกว่านี้หลายเท่า เล่นกะใครไม่เล่น มาเล่นกับคนอย่างกู”
คนจิกปากแผลขู่อย่างหยาบคาย ปรมินทร์มองสบตาท้าทาย แม้จะเจ็บจนน้ำตาคลอ ก่อนจะรีบใช้มือข้างที่ว่างมากุมปิดปากแผลเพื่อห้ามเลือดเมื่อมือนั่นเป็นอิสระ
“โธ่เอ้ย นึกว่าจะแน่”
อิศรเอ่ยเยาะหยันเมื่อสะบัดมือคนเจ็บออกแล้ว ปรมินทร์มัวแต่ห้ามเลือดให้แผลที่เริ่มฉีกขาดมากกว่าเดิม จึงไม่ได้สนใจว่าคนยิ้มหยันเดินหนีไปตอนไหน มารู้ตัวอีกทีก็เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าวิ่งใกล้เข้ามา จึงหันไปมอง จึงรู้ว่าเป็น รปภ ห้าง
“ผมไม่เป็นไรครับ ขอบคุณมาก”
ชายหนุ่มบอกเมื่อโดนถามไถ่อาการ ก่อนจะพามือโชกเลือดตัวเองเดินแกมวิ่งไปทางห้องน้ำ
“ปักษ์”
วิศรุตเอ่ยทักเมื่อเกือบจะชนเข้ากับร่างคนที่เดินก้มหน้ากุมมือผ่านหน้าระหว่างประตูทางเข้าห้องน้ำ เจ้าของชื่อ หยุดมองคนเรียกแค่แวบ ก่อนจะเดินผ่านเข้าไปจัดการล้างคราบเลือดบนอ่างล้างมือท่ามกลางสายตาคนมอง หนึ่งในนั้นมีวิศรุตรวมอยู่ด้วย หนุ่มใหญ่สับสนลังเลชั่วขณะ ทำท่าว่าจะเดินเข้าไปดูอาการแต่ก็ต้องชะงักเมื่อมีคนเข้าไปดูก่อน
“เป็นอะไรมาครับคุณ แผลลึกนะครับเนี่ย”
ปรมินทร์เงยหน้ามองคนถาม เป็นชายวัยน่าจะใกล้เคียงวิศรุต ชายหนุ่มไม่ตอบคำถาม แต่มองเลยไปยังคนของตัวเองที่มัวแต่ยืนนิ่ง ก่อนที่เจ้าตัวจะเดินหนีออกไปอย่างคนสีหน้าไร้ความรู้สึก คนมองตามแทบเข่าอ่อน เขาเป็นขนาดนี้ ฝ่ายนั้นยังเฉยได้อย่างร้ายกาจ
“ท่าทางเลือดไหลไม่หยุดเลย อย่างนี้คงต้องเย็บแล้วนะครับ”
พลเมืองดีเอ่ยต่อ ปรมินทร์จึงหันมาสนใจเจ้าตัว แต่ก็ใช่ว่าชายหนุ่มจะซาบซึ้งใจ จากสายตาวิศรุตเมื่อครู่ทำให้ชายหนุ่มนึกพาลได้อย่างไม่เลือกหน้า
“แค่นี้ไม่ตายหรอก ไม่ต้องมายุ่งกับผม ขอบคุณที่แนะนำ”
พูดจบคนพาลก็ควักผ้าเช็ดหน้าผืนเล็กของตัวเองกุมบาดแผลเดินออกจากห้องน้ำอย่างไม่สนใจใคร แน่ล่ะ คนที่เขากำลังสนใจ คงกำลังไปไหนได้ไม่ใกลหรอก
ภาพที่วิศรุตกำลังยื่นผ้าผืนเล็กให้อธิศรอยู่ไม่ใกลสายตา ทำให้คนมองเห็นแทบล้มทั้งยืน แต่พยายามพยุงสติตัวเองไว้ รวบรวมความกล้าตรงดิ่งเดินเข้าไปหา แต่
“หยุดเลยนะปักษ์ ไปกลับกับบ้านกะฉันเดี๋ยวนี้”
อานนท์นั่นเองที่เข้าห้ามกองทัพอารมณ์เดือด ปรมินทร์สบัดแขนให้หลุดจากการโดนรั้ง แต่ไม่เป็นผล เมื่อคนรั้งออกแรงดึงลากไปทางอื่น
“ปล่อยฉันนะอานนท์ แกจะพาฉันไปไหน ปล่อยฉัน”
คนโดนลากระเบิดเสียงออกมา อานนท์แม้จะอายแสนอาย แต่ก็ฝืนใจลากเพื่อนที่วีนเอาเรื่องไปยังที่ลับตาคนจนได้
“ปักษ์นี่”
วิศรุตได้ยินเสียงร้องเมื่อครู่หันไปมอง เห็นหลังไวไวว่าเป็นคนคุ้นตา จึงคิดจะเดินตามไปดูว่าเกิดอะไรขึ้น ปรมินทร์บ้าอะไรขึ้นมาอีก แต่แล้วก็ต้องชะงักเมื่อเห็นชายหนุ่มที่เข้าไปดูปรมินทร์ตรงอ่างล้างมือเดินออกมาดูและมองตามทางที่ปรมินทร์โดนลากไป
“ไปล้างหน้าล้างตาเถอะอาร์ม หนังจะฉายแล้ว”
หนุ่มใหญ่เปลี่ยนใจหันมาคุยกับคนข้างตัว เขายังไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไรขึ้นกับอธิศร แต่เห็นรอยนิ้วบนหน้าก็รู้ชัดว่าอธิศรคงโดนใครทำร้ายมา แต่ใครทำล่ะ หรือว่าจะเป็นปรมินทร์ ไม่สิ ถ้าเป็นอย่างนั้นเขาคงรับไม่ได้แน่ๆ หนุ่มใหญ่มัวแต่คิดถึงสาเหตุรอยนิ้วบนใบหน้าอดีตคนรักจนลืมนึกถึงหยดเลือดที่ออกมาจากปากแผลคนรักคนปัจจุบัน
ตอนที่ 4
อานนท์จับปรมินทร์ยัดใส่ในรถเจ้าตัวจนได้ ก่อนจะคะยั้ยคะยอเอากุญแจเจ้าของรถมาเพื่อจะขับไปส่งเจ้าตัวเพื่อพาไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านแต่เจ้าตัวไม่ไห้ แถมยังโวยลั่นทั้งน้ำตา
“แกลากฉันมาทำไมอานนท์ ทำไมแกไม่ไห้ฉันไปจัดการพวกมัน”
“จัดการ จัดการยังไง แกมีสติหน่อยสิ แกเป็นอะไรไป แกกำลังจะเป็นบ้าเหรอปักษ์ ทำไมไม่รู้จักควบคุมอารมณ์ตัวเอง ดูสภาพตัวแกซิน่ะ ได้เลือดได้แผล แถมร้องให้จนตาบวมอีก เพื่ออะไร แกเป็นแบบนี้เท่ากับแกฆ่าตัวตายชัดๆเลยนะ พี่วิชญ์เขาเป็นผู้ใหญ่แล้ว แกจะทำให้เขาสมเพชแกหรือไง”
คนโดนโวยใส่เป็นชุด ไม่ใช่ว่าไม่เข้าใจเพื่อน แต่นี่มันที่สาธารณะ ปรมินทร์ทำให้เขาแทบแทรกแผ่นดินเพราะอายในเหตุการณ์เมื่อครู่
“แกพูดแกก็พูดได้อานนท์ แกไม่ได้เป็นฉันแกไม่รู้หรอก ว่าสิ่งที่พี่วิชญ์ทำกับฉันมันทำให้ฉันเจ็บขนาดไหน นี่แกเห็นมั๊ยนี่ว่ามันคืออะไร แผลนี้เขาเป็นคนทำฉันชัดๆ แล้วที่มันฉีกขาดขนาดนี้เพราะใครแกรู้มั๊ย เพราะไอ้เด็กนั่น เด็กที่พี่วิชญ์ยืนเอาอกเอาใจยื่นผ้าเช็ดหน้าให้ เลือดฉันไหลเป็นทางจะถามฉันซักคำว่าเป็นอะไรมาพี่วิชญ์ก็ไม่ถาม แต่ไอ้เด็กนั่น มันเป็นอะไรกับพี่วิชญ์กันแน่ ฉันอยากรู้ ฉันอยากรู้ อานนท์ฉันอยากรู้”
ร่างทั้งร่างทรุดลงร้องให้ฟูมฟายกับพื้นเมื่อระบายสิ่งที่อัดอั้นตันใจจนหมด อานนท์เห็นสภาพเพื่อนแล้วอดสังเวชไม่ได้ นี่หรือเปล่าที่เขาเรีกกันว่าพิษรัก ปรมินทร์คนเก่าหายไปไหน คนที่เคยมั่นใจเฮไหนเฮนั่นกับเขา อยู่ไหนกัน
“ปักษ์ ฟังฉันนะ วันนี้ฉันว่าแกกลับไปสงบสติอารมณ์ที่บ้านแกก่อนนะ ใจเย็นๆ นะเชื่อฉัน”
ชายหนุ่มนั่งลงปลอบเพื่อนที่สะอื้นจนตัวโยน ก่อนจะสะเทือนใจในคำพูดที่ได้ยิน
“อานนท์ แกคิดว่าพี่วิชญ์จะเกลียดฉันมั๊ย พี่วิชญ์จะเลิกรักฉันมั๊ย ฉันยังไม่อยากเลิกกับเขานะอานนท์ ฉันรักพี่วิชญ์ ฉันรักพี่วิชญ์”
“อย่าเพิ่งคิดไปไกลขนาดนั้นเลยนะปักษ์ เอาเป็นว่าวันนี้แกกลับบ้านไปก่อน พรุ่งนี้แกอาจจะใจเย็นลง อย่างที่บอกพี่วิชญ์เขาเป็นผู้ใหญ่แล้วพูดกับเขาต้องมีเหตุผลไม่ใช่ใช้อารมณ์ นะวันนี้กลับบ้านก่อน”
ปรมินทร์หยุดสะอื้น นึกทวนเหตุการณ์ที่ตัวเองทำวันนี้ก่อนจะปาดน้ำตาลวกๆอย่างคนมีความหวัง ใช่สิ เขาต้องมีเหตุผล เขาต้องใจเย็น เขาต้องทำให้วิศรุตกลับมาสนใจเขาดังเดิมดังคืนนั้น คืนที่เขาเคยได้ใจหนุ่มใหญ่มา
เสียงครางของความกระสันต์ของร่างสองร่างที่กอดกายกันอยู่บนเตียงกว้างดังประสานกันลั่นห้องเมื่อต่างฝ่ายต่างบรรเลงเพลงรักกันอย่างถึงรสถึงชาติ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-4 21:56:09

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-6 21:04:13

ขอบคุณครับ

akeins · โพสต์ 2012-5-6 22:44:27

ขอบคุณครับ

tamia · โพสต์ 2012-5-7 19:24:08

ขอบคุณครับ

imseng · โพสต์ 2012-5-9 08:48:53

ขอบคุณนะคับ

Klong · โพสต์ 2013-2-3 22:16:03

ขอบคุนครับ

diablo2 · โพสต์ 2013-2-5 09:28:33

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-8-19 03:03:38

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-28 02:47:03

ขอบคุนคราบ

cawee · โพสต์ 2013-12-4 23:31:57

ขอบคุรคราฟ

tarsii · โพสต์ 2014-1-21 15:21:34

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-4-25 17:00:49

ขอบคุณครับ{:6_192:}

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-9-21 16:30:25

ขอบคุนค้าบบบ

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-9-21 16:30:34

ขอบคุนค้าบบบ

pierce · โพสต์ 2015-6-28 19:14:59

ปักษ์นิสัยขัดใจค่อดดดดด โง่ได้แต่อย่าเป็นควายเส่ะ!!!!

tajarak · โพสต์ 2015-6-28 20:19:04

ขอบคุณครับ

minone · โพสต์ 2015-6-28 21:13:17

ขอบคุนคับ

arise · โพสต์ 2015-6-28 21:30:57

ขอบคุณครับ

Jimmy123 · โพสต์ 2015-8-21 01:09:15

ได้อารมณ์มาก

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ไฟรัก ++ @ 5

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร