++ ***ไฟรัก *** ++ @ 12

tanya · โพสต์ 2012-5-4 09:33:11

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“พี่วิชญ์ของแกนี่มันโง่จริงว่ะใครเป่าหูยังไงก็เชื่อ เป็นผู้บริหารได้ไงวะ ไม่น่าเชื่อ”
กิตติกรเอ่ยสมทบเพื่อน เมื่อเห็นเหตุการร์วุ่นวายด้านในร้านอย่างที่เพื่อนเห็น
“โง่ๆอย่างนี้สิดี หลอกง่าย มึงไม่ชอบหรือไง”
อธิศรเอ่ยอย่างคนมีชัยไปกว่าครึ่ง ความหวังที่เคยริบหรี่ว่าจะเดินเฉิดฉายได้ดั่งเดิมกลับมาลุกโชติช่วงอีกครั้ง แม้เขาจะพลาดจากการรีดไถ่วิศรุต แต่ตัวสำรองอย่างธนูก็น่าจะใช้ได้ เพราะดูท่าแล้ว ธนูก็มีดีอยู่ไม่น้อย คิดดูแล้วกันขนาดชายฉกรรจ์สี่นายที่วิ่งตามเขากับกิติกรมาอย่างเอาเป็นเอาตาย กลับจอดสนิทเมื่อเจอธนูยื่นนามบัตรให้ว่ามีปัญหาอะไรก็โทรไปติดต่อขอเคลียร์กับเขาภายหลัง พวกมันถอยทัพกลับไปในทันที เด็กหนุ่มมารู้ภายหลังว่าธนูเป็นเจ้าของกิจการด้านจิวเวอรี่ เมื่อฝ่ายนั้นยอมให้นามบัตรเขาทันทีที่เขาขอ
“ชอบสิวะ ใครบ้างล่ะไม่ชอบ แต่ตอนนี้กูอยากเห็นหน้าไอ้ปรมินทร์นั่นจริงๆว่ะ ว่ามันจะเชิ่ดหน้าอยู่ได้อีกมั๊ย แม่งคิดถึงสีหน้ามันตอนที่กูแอบข้างหลังมันนะ อยากกระทืบชิบหาย มีโอกาสนะมึง กูจะเล่นไม่เลี้ยง”
กิติกรตอบทำสีหน้าแค้นสุดแรงจากการที่โดนปรมินทร์สะบัดตัวออก
“มึงได้สมใจอยากแน่ไอ้กิต กูนี่แหละจะเขียนบทชีวิตให้ไอ้ปรมินทร์นั่นเอง มึงอยากให้มันเล่นบทไหน บอกกูมา มึงก็เห็นแล้วนี่ว่ากูทำได้เนียนขนาดไหน”
อธิศรอวดตอบเอาใจเพื่อน ก่อนที่สองคนจะมองตากันอย่างสาใจเมื่อนึกถึงอนาคตที่กำลังจะวุ่นวายของปรมินทร์ เพราะต่างคนต่างก็สาบานว่าตามราวีเจ้าตัวอย่างถึงที่สุด !!!
ภายในร้านที่เริ่มครุกรุ่นด้วยไฟโทสะ เมื่อธนูกับปรมินทร์ต่างก็แลกหมัดกันคนละหมัดสองหมัด ปรมินทร์อายจนแทบที่จะแทรกแผ่นดินหนี การกระทำของคนรู้จักสองคนช่างต่ำช้าราวกับไร้การศึกษามาทั้งคู่ ทั้งๆที่สถานภาพการงานการดำเนินชีวิตต่างก็สูงส่งจนใครๆยากที่จะเอื้อมถึง ชายหนุ่มมองภาพสองคนห้ำหั่นกันอย่างคนใจสลาย ในเมื่อไม่มีใครแยกความชุลมุนนั่นได้เขาก็จะเป็นฝ่ายแยกเอง
“เพล้ง!”
เสียงขวดเครื่องดื่มที่ทำด้วยแก้วแตกดังสนั่นลั่นบริเวณ ได้ผล หนุ่มใหญ่ที่กำลังแลกหมัดกันนัวหยุดพักรบกันชัวครู่หันไปมองที่มาของเสียง รวมทั้งแขกของร้านคนอื่นๆ
ปรมินทร์ยืนปากสั่นหน้าซีด น้ำตารินอาบสองแก้ม ภายในมือเจ้าตัวถือขวดที่แตกในแนวปากฉลามด้วอาการสั่นเทา จะไม่ให้สั่นได้ยังไงเมื่อความคมจากเศษแก้วที่แตกกระจายพุ่งเฉือนมือทั้งมือที่จัดการทุบขวดนั้นสุดแรงจนเลือดอาบ
“เอาสิ ชกกันต่อสิ หยุดทำไมล่ะ เอากันให้ตายกันไปข้างนึงไปเลย”
คนได้เลือดโวยวายทั้งน้ำตา คนที่เพิ่งทำสงครามมองหน้ากันอย่างต่างคนต่างสำนึกผิดก่อนที่ความรู้สึกตกใจจะวิ่งเข้ามาแทนที่เมือเห็นมือโชกเลือดของคนยืนกลั้นสะอื้นที่ยังกำขวดที่แตกในมือนั้นแน่น
“ปักษ์ ผมขอโทษ ทิ้งขวดเถอะ”
ธนูได้สติก่อนตรงเข้าไปเพื่อจะแย่งขวดแตกนั่นออกจากมือคนตัวสั่น เพราะเชื่อว่าเจ้าตัวยังคงกำเศษแก้วแตกบางส่วนไว้อยู่ วิศรุตจะเดินเข้าไปพูดให้เจ้าตัวยอมปล่อยขวดนั้นอีกคนเมื่อเห็นคำพูดธนูไม่ได้ผล ตรงกันข้าม ปรมินทร์กลับจิกแน่นที่คมแก้วนั่นจนตัวสั่นเทิ้ม มันทำให้เขาปวดใจยิ่งนัก ปรมินทร์เจ็บเขาก็ยิ่งเจ็บไปด้วย แต่แล้วสิ่งที่เขาไม่คาดฝันก็เกิดขึ้น ปรมินทร์ตวัดมือที่กำแก้วนั่นขึ้นชี้หน้าเขาทันควัน ก่อนที่เขาจะเดินเข้าไปถึงตัว
“หยุดอยู่ตรงนั้นเลยนะ อย่าเอาลมหายใจของคนพาลอย่างพี่มาใกล้ผมอย่างเด็ดขาด”
วิศรุตหน้าเสีย มองหน้าผู้คนโดยรอบ ความรู้สึกตอนนี้เหมือนโดนตบหน้าเข้าหลายฉาด ความเจ็บจากการชกต่อยกับธนูเมื่อครู่ไม่ได้เศษเสี้ยวการปวดใจจากสายตาเย็นชาของปรมินทร์เลยซักนิด
“ปักษ์ ฟังพี่ก่อนสิ”
หนุ่มใหญ่ทำท่าจะอธิบาย แต่ไร้ประโยชน์เมื่อปรมินทร์ส่ายหน้าไม่รับฟัง
“เก็บคำเพ้อเจ้อของพี่ไปพ่นใส่หน้าคนอื่นเถอะ”
คนพูดยอมวางขวดที่แตกลงจากมือ ก่อนจะหันไปสนใจธนูที่กำลังยืนอึ้งในเหตุการณ์ ใช่ว่าเขาจะรู้สึกดีที่ปรมินทร์ตัดพ้อวิศรุตด้วยถ้อยคำรุนแรง ตรงกันข้ามเขากลับเห็นใจวิศรุตขึ้นมาอย่างสุดล้นเมื่อเห็นแววตาเจ็บปวดที่ฝ่ายนั้นมองตามปรมินทร์ที่กำลังหันมาสนใจตน
“กลับกันเถอะครับคุณธนู”
ปรมินทร์เอ่ยชวนคนยืนอึ้ง ซักพักหนุ่มใหญ่จึงเอ่ยตอบ
“ผมคงต้องเคลียร์ค่าเสียหายให้กับทางร้านเขาก่อนครับปักษ์”
“ไม่จำเป็นนี่ครับ เราไม่ได้เป็นฝ่ายมาหาเรื่องใคร คนที่มาหาเรื่องต่างหากที่ควรจะรับผิดชอบ หรือถ้าหากมีการฟ้องร้อง ผมจะเป็นพยานให้คุณเอง ว่าคุณไม่ผิด!!”
ประโยคหลังแม้ปรมินทร์จะเอ่ยกับคนที่ยืนข้างหน้า แต่สายตาชายหนุ่มกับมองเหยียดไปทางคนที่ยืนมึนและเจ็บปวดใจจนพูดอะไรไม่ออก
“ไปกันเถอะครับ ผมคงต้องไปทำแผลด้วย”
คนมองเหยียด เดินนำออกไปก่อนเมื่อมองคนยืนซึมจนหนำใจ ซักพักธนูจึงเดินตามออกไป โดยก่อนไปหนุ่มใหญ่ไม่ลืมที่จะโค้งให้คนยืนซึมเล็กน้อย เหมือนเป็นเชิงบอกว่าเขาไม่ติดใจในเหตุการณ์นี้
คล้อยหลังคนสองคน วิศรุตหันมองรอบตัวที่ผู้คนกำลังมองเขาเป็นจุดเดียวอีกครั้ง สายตาหลายคู่ที่จ้องมองเขานั้น จะมีสายตาคู่ไหนบ้างนะที่มองเห็นว่าหัวใจเขากำลังร้องให้
ตอนที่ 10
อธิศรรีบปรีลงจากรถของวิศรุตเมื่อเห็นปรมินทร์เดินหน้าเครียดออกมาจากร้าน เด็กหนุ่มยิ้มร้ายเมื่อมองเห็นธนูเดินออกมาอีกคน สองขารีบก้าวฉับไปข้างหน้าทันทีที่เห็นสองคนที่เดินออกมาจากร้านกำลังจะตรงกันไปที่รถ
“เดี่ยวก่อนครับพี่ธนู”
เด็กหนุ่มส่งเสียงเรียก แล้วรีบวิ่งเมื่อเห็นคนที่ตนเรียกหยุดยืนรอ รวมทั้งปรมินทร์ด้วย
“มาเหมือนกันเหรออาร์ม”
ธนูทักเด็กหนุ่มที่วิ่งมาหยุดตรงหน้า หนุ่มใหญ่มองไปทางที่ฝ่ายนั้นวิ่งมา เห็นรถวิศรุตจอดอยู่จึงไม่แปลกใจที่เห็นเด็กคนนี้ที่นี่ เขาสงสัยตั้งแต่ตอนที่ต่อรองกับชายฉกรรจ์สี่คนนั้นแล้วว่าอธิศรหรืออาร์มคนนี้ใช่คนเดียวกันกับที่ปรมินทร์เล่าเรื่องราวให้เขาฟังหรือเปล่า หนุ่มใหญ่หายสงสัยก็ตอนเมื่อเห็นเจ้าตัวเรียกวิศรุตว่า พี่วิชญ์ นี่เหรอแฟนเก่าวิศรุต
“ก็ พอดีติดรถคนรู้จักมาน่ะครับ”
อธิศรตอบ ปรมินทร์หันควับมองคนพูดทันที อธิศรต้องมากับวิศรุตแน่ๆ นายนี่มองวิศรุตเป็นแค่คนรู้จักงั้นเหรอ
“ตายล่ะ นั่นมือคุณปรมินทร์ไปโดนอะไรมาครับ เลือดโชกเชียว”
คนถูกมองทำท่าตกอกตกใจเมื่อเห็นเลือดที่โชกมือคนมอง
“อุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะครับ ว่าแต่อาร์มรู้จักปักษ์ด้วยเหรอ”
ธนูตอบแทนปรมินทร์ ก่อนจะแสร้งถามอย่างคนกำลังอ่านเกม อธิศรอึกอัก แต่ตอบคำถามนั้นได้อย่างเนียนสนิท
“ก็เขารู้จักกับพี่วิชญ์ ทำไมผมจะไม่รู้จักเขาล่ะครับ”
“อ้าวตกลงคนรู้จักของอาร์มที่อาร์มติดรถมาด้วยคือคุณวิศรุตหรอกเหรอ”
ธนูไล่บี้อย่างคนพาซื่อ อธิศรคิดยังไงกับเขาใช่ว่าเขาจะไม่รู้ ชีวิตที่ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอสมควรมันสอนให้เขาอ่านสายตาคนที่เดินเข้าหาได้อย่างรู้ใจ
น่าสงสารวิศรุตสิ้นดีถ้าหากจะเสียของมีค่าอย่างปรมินทร์ไปเพราะเด็กหนุ่มอย่างอธิศร
“ก็ใช่ครับ พอดีผมกับพี่วิชญ์เป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันน่ะครับ”
ปรมินทร์เอือมระอากับคำพูดของอธิศรจนเกินจะทนฟัง นี่หนุ่มใหญ่อย่างธนูคงจะโดนใจนายนี่เข้าอีกคนน่ะสิ นายนี่ถึงไม่กล้าพูดความจริงว่าตัวเองเป็นอะไรกับวิศรุต
“อ๋อ เหรอครับ แล้วนี่มีอะไรจะคุยกับผมหรือเปล่าครับ พอดีผมรีบ ผมต้องพาปักษ์ไปทำแผล”
ธนูเอ่ยถาม เมื่อรู้ซึ้งถึงนิสัยปลิ้นปล้อนของอธิศร หนุ่มใจทึ่งในความอดทนของปรมินทร์ ที่รู้ทั้งรู้ว่าสิ่งที่อธิศรพูดไม่เป็นความจริง แต่ก็ยังยืนเฉยไม่โต้ตอบ ถ้าเป็นคนอื่น อธิศรน่าจะโดนแฉกลางวงไปแล้ว
“ก็ไม่มีอะไรหรอกครับ เพียงแต่อยากจะเข้ามาขอบคุณอีกครั้งที่ช่วยให้ผมกับเพื่อนไม่โดนทำร้ายจากไอ้พวกนักเลงนั่น ยังไงถ้ามีโอกาสที่จะได้ตอบแทนน้ำใจ ผมจะโทรหานะครับ เบอร์โทรพี่ธนูตามนามบัตรนี้ใช่มั๊ยครับ”
อธิศรเอ่ยพลางหยิบนามบัตรที่ได้จากคนตรงหน้าขึ้นโชว์ประหนึ่งจะอวดให้อีกคนที่ยืนอยู่ด้วยเห็น
ปรมินทร์มองกระดาษสี่เหลี่ยมเล็กในมือคนถือโชว์ ชายหนุ่มอดไม่ได้ที่จะหันไปมองเจ้าของนามบัตร ธนูวางสีหน้าไม่ถูก เพียงแต่เข้าใจความรู้สึกปรมินทร์ ฝ่ายนั้นคงกำลังคิดว่าเขาคงไม่ต่างจากวิศรุต ที่อาจจะหลงรูปลักษณ์ภายนอกของอธิศร แม้จะยอมรับว่าแวบแรกที่เห็นเด็กหนุ่มคนนี้จะสะดุดตาสะดุดใจอยู่ก็ตาม แต่พอรู้ว่าเจ้าตัวเป็นใคร มาจากไหน ความรู้สึกสนใจกลับบั่นทอนลงจนกลายเป็นเฉยๆในที่สุด
คนที่เป็นศัตรูกับคนที่ดีที่สุดคนหนึ่งในชีวิตเขา ที่เขาพบเจอ ก็เท่ากับเป็นศัตรูกับเขาด้วยเช่นกัน
“ครับ เบอร์ในนั่นเป็นเบอร์ผม ที่ผมใช้อยู่ มีอะไรก็โทรมาได้ครับ แต่วันนี้ผมคงต้องขอตัวก่อน”
อธิศรยิ้มร่ากับคำพูดที่ออกจากปากธนูเมื่อครู่ เด็กหนุ่มรู้สึกสะใจเมื่อเห็นสีหน้าปรมินทร์ไม่สู้ดีนัก คงจะเสียหน้าและอายน่ะสิ ที่อยู่ๆเป้าหมายใหม่ที่กำลังจะได้ควงกลับแสดงท่าทีสนใจและทอดสะพานให้เขาซะดื้อๆ หึ ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
เสน่ห์ของกูกับมึง มันต่างกัน ปรมินทร์!!!
อธิศรเดินย้อนกลับมาที่รถเมื่อส่งให้ธนูขับรถพาปรมินทร์ออกนอกบริเวณร้านไปแล้ว เด็กหนุ่มแสยะปากในมุมมืดเมื่อเห็นสภาพวิศรุตดูไม่จืด กับเสื้อผ้าและเนื้อตัวที่มอมแมม แต่พอใบหน้าขาวโผล่ในที่สว่าง จากแสยะยิ้มกลับกลายเป็นแสร้งตกอกตกใจวิ่งโร่เข้าหาคนเนื้อตัวมอมแมม
“เกิดอะไรขึ้นครับพี่วิชญ์”
เด็กหนุ่มถามหน้าตาตื่น กิติกรที่มองดูอยู่ยกนิ้วให้ในความเนียนของเพื่อน
“ไปคุยอะไรกับพวกเขามา”
วิศรุตไม่ตอบคำถาม แต่ย้อนถามในสิ่งที่สายตามองเห็น
“พวกเขา พวกไหนครับ”
อิศรกล้งโง่ ได้อย่างคนพาซื่อ
“จะพวกไหนซะอีกถ้าไม่ใช่ปักษ์กับนายธนู”
วิศรุตตอบเสียงเข้ม อธิศรจับน้ำเสียงเจ็บแค้นของหนุ่มใหญ่ได้ ก็นึกยิ้มในใจ วิศรุตคงกำลังแค้นใจปรมินทร์อย่างแน่นอนที่สุด
ซักวันเถอะ เขาจะหลอมความเคียดแค้นในใจวิศรุตให้กลายเป็นความเกลียดชังให้จงได้ แล้วเขาก็จะปล่อยให้หนุ่มใหญ่ห้ำหั่นกับปรมินทร์ซะให้หนำใจ ส่วนเขาจะไปเสวยสุขบนกองเงินกองทองของเจ้าของกิจการจิวเวอรี่อย่าง ธนู หึ ๆ คิดแล้วมันสาแก่ใจซะจริงๆ
“ว่าไงอาร์ม ไม่เห็นตอบพี่เลยว่าไปคุยกับพวกเขาเรื่องอะไร”
วิศรุตถามต่อเมื่อเห็นเด็กหนุ่มนิ่งเงียบ คนนิ่งเงียบจึงรีบตอบเอาตัวรอด
“เปล่านี่ครับ ผมไม่ได้ไปคุยกับพวกเขา ตะกี้ผมแค่ไปเข้าห้องน้ำมา ขากลับเจอปรมินทร์เดินเลือดโชกมือมาอยู่เลยต้องถามตามประสาคนรู้จัก แต่ก็นะ หาเรื่องโดนด่าเอง ปรมินทร์หาว่าผมเสือก เราก็เลยต้องคุยกันยาว ว่าแต่นี่พี่กับปรมินทร์คงไม่ได้ทะเลาะกันจนเลือดตกยางออกหรอกนะครับ ถ้าเป็นอย่างนั้น ผมคงรู้สึกผิดเอามากๆ”
“ช่างเถอะ อย่าไปสนใจเลย กลับเหอะ วันนี้พี่เหนื่อย อยากพักผ่อน”
วิศรุตตัดบทเมื่อรู้สึกล้าขึ้นมาจริงๆ อธิศรถือโอกาสนี้แสดงความเอาใจ ถึงในใจจะมีแผนร้ายยังไง แต่เด็กหนุ่มก็ไม่ลืมเงินก้อนโตที่คิดที่จะหาทางเอามันมาให้ได้มากที่สุดจากวิศรุต
“งั้นให้ผมไปค้างที่บ้านพี่วิชญ์นะครับ รับรองผมจะนวดให้พี่วิชญ์ผ่อนคลายเลย”
กิติกรกะแอมเสียงดังเมื่อคิดว่าตัวเองกำลังจะกลายเป็นหมาหัวเน่า วิศรุตจึงได้สติไม่เคลิ้มไปกับแววตายั่วยวนที่อธิศรส่งให้พร้อมคำพูดเมื่อครู่ หนุ่มใหญ่จึงว่า
“เห็นจะไม่สะดวกหรอกตอนนี้ที่บ้านพี่มีแม่บ้านอยู่ด้วย”
“ก็ช่างแม่บ้านพี่สิครับ เขาคงไม่กล้าขึ้นไปเคาะห้องนอนของเราหรอกนะครับ”
อธิศรเดินเข้าไปชิดตัวคนหาข้ออ้าง วิศรุตถอยหนีเมื่อรู้สึกไม่ดีกับที่อธิศรใช้ประโยคว่า ห้องนอนของเรา ตอนนี้เขาอยากได้ยินประโยคนี้จากปากปรมินทร์มากกว่าสิ่งอื่นได้ หนุ่มใหญ่อดคิดไม่ได้ว่าเมื่อไหร่ที่จะได้ยิน ป่านนี้ ธนูจะพาหัวใจเขาไปถึงไหนแล้วก็ไม่รู้
“ว่าไงครับพี่วิชญ์ ตกลงจะให้ผมไปนวดให้มั๊ยครับ หรือจะให้ผมทำอะไรผมทำได้หมดเลยนะ”
อธิศรตามยั่วยวน โดยหารู้มั๊ยว่าสิ่งที่ตนแสดงออก ทำให้คนได้เห็นนึกไม่ชอบใจแค่ไหน
“ตอนนี้พี่อยากพักผ่อนจริงๆอาร์ม ถ้าจะให้พี่ไปส่งบ้านก็ขึ้นรถซะ หรือถ้าอยากจะอยู่เที่ยวต่อ ก็ตามใจ พี่ขอตัวล่ะ”
วิศรุตเดินไปขึ้นรถเมื่อเอ่ยจบ ปล่อยให้อธิศรยืนหงุดหงิดอยู่เป็นนาน กิติกรเห็นท่าไม่ดีจึงเข้าติงแขนเอ่ยชวน
“ไปไอ้อาร์มขึ้นรถ กูก็ง่วงเต็มทนแล้วนะมึง”
“มึงง่วงมึงก็ตามไอ้แก่นั้นไปสิ กูเห็นจะไม่ล่ะ หนอย ทำเป็นเล่นตัวใส่กู อย่าให้กูเข้าบ้านได้อีกทีนะมึง ซักวันกูจะยกเค้าบ้านแม่งให้หมด”
คนหงุดหงิดหันมาตะคอก ก่อนเอ่ยคาดโทษคนบนรถ กิติกร วางตัวไม่ถูก ก่อนจะนึกใจเสียเมื่อวิศรุตเคลื่อนรถออกไปหลังจากดูท่าทีพวกเขาอยู่เป็นนาน
อธิศรยืนกำหมัดแน่นมองตามหลังรถที่แล่นออกไป วิศรุตทำแบบนี้ก็เหมือนจุดชนวนสงครามกับเขาอย่างเป็นทางการหนุ่มใหญ่ไม่เคยร้ายกาจกับเขาได้ขนาดนี้ คอยดูเถอะจุดจบของสงครามครั้งนี้
กูจะต้องสะใจแต่เพียงผู้เดียว!

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-4 22:10:59

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-6 22:55:45

ขอบคุณมากครับ สนุกดี

akeins · โพสต์ 2012-5-6 23:08:06

ขอบคุณครับ

tamia · โพสต์ 2012-5-7 21:33:55

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-2-3 23:54:55

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-8-19 03:32:00

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-28 03:29:36

ขอบคุนคราบ

balllove23 · โพสต์ 2013-8-29 00:41:08

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-5 00:14:16

ขอบคุรคราฟ

tarsii · โพสต์ 2014-1-21 19:54:08

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-4-25 17:07:44

ขอบคุณครับ{:6_192:}

pierce · โพสต์ 2015-6-28 19:53:29

ตัวร้ายเต็มสตรีมเลยใช่มั้ยเนี่ย

minone · โพสต์ 2015-6-28 22:15:14

ขอบคุนคับ

arise · โพสต์ 2015-6-28 22:29:56

ขอบคุณครับ

tajarak · โพสต์ 2015-6-29 07:36:24

ขอบคุณครับ

cokebundit · โพสต์ 2015-8-26 08:38:33

ขอบคุณมากครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-26 19:41:22

สมน้ำหน้านังอาร์ม

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ไฟรัก ++ @ 12

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร