++ ***ไฟรัก *** ++ @ 13

tanya · โพสต์ 2012-5-4 09:38:59

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

อธิศรยืนกำหมัดแน่นมองตามหลังรถที่แล่นออกไป วิศรุตทำแบบนี้ก็เหมือนจุดชนวนสงครามกับเขาอย่างเป็นทางการหนุ่มใหญ่ไม่เคยร้ายกาจกับเขาได้ขนาดนี้ คอยดูเถอะจุดจบของสงครามครั้งนี้ กูจะต้องสะใจแต่เพียงผู้เดียว!
ตอนที่ 11
เช้าวันรุ่งขึ้นธนูถูกคนของเสี่ยใหญ่เชิญตัวเขาให้ไปพบกับเสี่ยในโรงแรมแห่งหนึ่งในขณะที่เจ้าตัวงงกับกับถูกเชิญแต่ก็ยอมไปโดยดีเมื่อหนึ่งในคนที่มาหาเขาถึงที่ทำงาน เขาจำได้ดีว่าเป็นหนึ่งในสี่ชายฉกรรจ์เมื่อคืนนี้ที่เขายื่นนามบัตรให้เพื่อแลกกับอิสระของอธิศร
ขณะเดียวกันทางด้านวิศรุตหนุ่มใหญ่ถึงกับนอนซมอยู่บ้านเมื่อพิษจากแผลที่เย็บกว่ายี่สิบเข็มเริ่มออกฤทธิ์ งานที่กองพะเนินอยู่ที่บริษัทเจ้าตัวจึงใช้วิธีโทรไปสั่งลูกน้องที่เชื่อใจได้ทำแทนในส่วนที่ไม่รอการอนุมัติจากเขา แม้จะเคลียร์งานส่วนนั้นไปได้แต่หนุ่มใหญ่ถึงกับเกิดอาการเครียดเมื่อจำได้ว่ามีนัดกับบุคคลสำคัญไว้ช่วงบ่าย เขาไม่อาจที่จะบอกเลิกนัดครั้งนี้ได้เมื่อบุคคลคนนี้เขาใช้เวลาหมดไปหลายเดือนในการที่จะนัดหมายเพื่อพบเจอเจรจาการตกลงทำธุรกิจร่วมกัน ผู้บริหารระดับสูงของบริษัทคาดหวังอย่างสูงที่จะให้บุคคลคนนี้เข้ามาเป็นลูกค้าของบริษัทอย่างถาวร หรือนานเท่าไรก็ได้เท่าที่ความสามารถของคนโน้มน้าวจะพึงมี ภาระนี้จึงตกเป็นของเขาในฐานะผู้จัดการฝ่ายการตลาดที่ผ่านงานด้านการขายมาแล้วอย่างโชกโชนก่อนที่จะพาตัวเองมาถึงจุดนี้ ที่สำคัญเขามิอาจโยนภาระนี้ให้กับใครได้เมื่อมันเป็นคำสั่งจากผู้บริหารที่เป็นระดับประธานบริษัท เม็ดเงินก้อนมหาศาลก้อนนี้จึงตกเป็นหน้าที่ของเขาที่จะต้องเอามันมาให้ได้ ใช่สินะ เขาต้องเอามันมาให้ได้ เพราะการประชุมบอร์ดผู้บริหารที่ผ่านมาเขาเป็นคนเดียวที่โดนเพ่งเล็งในแง่ลบ เขาต้องใช้โอกาสนี้เรียกเครดิตตัวเองกลับคืนมา
“จะไหวเหรอคะคุณวิชญ์ ท่าทางคุณอิดโรยมากเลยนะคะ”
แม่บ้านเอ่ยทักหนุ่มใหญ่ตอนที่เจ้าตัวบอกจะออกไปพบลูกค้า และตอนเย็นไม่รู้จะกลับกี่โมง ให้นางเข้านอนได้เลยไม่ต้องรอ
“ไหวไม่ไหวก็ต้องไปแหละป้าณี คงไม่เป็นไรมากหรอกมั้ง ทานยาแก้ปวดเดี๋ยวก็คงดีขึ้น”
เจ้าของบ้านบอกกับคนรับใช้หญิงวัยสี่สิบปลายๆ
“ก็เหมือนเดิมนะถ้ามีใครมาหาฉันที่บ้าน ถ้าฉันไม่โทรบอกก็ไม่ต้องให้เข้าไปในบ้าน เข้าใจนะ ฉันไปล่ะ”
หนุ่มใหญ่กำชับคำสั่งที่เคยสั่งไว้ก่อนจะเดินไปขึ้นรถขับออกไป ป้าณีแม่บ้านวัยทองมองตามอย่างนึกห่วง
ปรมินทร์โทรนัดเจออานนท์ในช่วงเย็น หลังจากรู้สึกเบื่อๆเซ็งๆกับการอยู่ติดห้องทั้งวัน คนถูกโทรนัดมาตามนัดอย่างคนว่าง่าย ก่อนจะต่อว่าต่อขานคนนัดไปยกสองยกเมื่อเจอหน้า เรื่องที่เจ้าตัวหายไปโดยไม่บอกข่าวหรือติดต่อกลับมา ก็ดูสิมันน่าน้อยใจมั๊ยล่ะ โผล่มาอีกทีก็มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปอย่างที่เขาตามไม่ทัน
“แกจะเอาอะไรกะฉันล่ะอานนท์ ก็ช่วงนั้นฉันเป็นยังไงแกก็เห็นอยู่”
คนถูกต่อว่าออกตัว นึกถึงวันนั้นแล้วก็สมเพชตัวเองยังไม่หาย ดีที่สติสตังไม่เสียไปจนทำร้ายตัวเองรุนแรงกว่าที่เป็นอยู่ แต่ที่เป็นอยู่มันก็ใช่จะเล็กๆ แผลเย็บที่ฝ่าเท้ายังไม่ถึงกำหนดตัดไหมเลยด้วยซ้ำ
“แล้วเป็นไง ทุกวันนี้ดีขึ้นหรือยัง”
เพื่อนซี้ตรงหน้าเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย ชายหนุ่มถอนหายใจเฮือกใหญ่ เอ่ยออกมาอย่างคนที่เหมือนจะดีขึ้น
“ก็ดี ทุกอย่างมันจบจนไม่เหลืออะไรให้คาราคาซังแล้วนี่”
“จบแล้วจริงๆเหรอ ฉันไม่อยากจะเชื่อว่ะ”
“ทำไมแกถึงไม่อยากเชื่อล่ะ”
“ก็ถามตัวแกเองสิ รักพี่วิชญ์จะเป็นจะตายขนาดนั้นบทจะจบก็จบซะดื้อๆ บอกใครใครจะเชื่อ”
“ไม่เห็นแปลก รักได้ก็เลิกได้”
“เออน่าจะคิดได้ตั้งนานแล้ว กว่าจะตัดใจได้เสียเลือดไปเท่าไหร่ล่ะ”
“แกไม่ต้องมาพูดดีเลย แกเองไม่ใช่เหรอที่เคยบอกให้ฉันใจเย็น ให้เข้าใจความรักบ้าบอคอแตกนี้ให้มากเข้าไว้”
“นี่นี่ ไม่ต้องมาโทษกันเลยนะ ฉันบอกแล้วแกเคยฟังมั๊ยล่ะ นี่ถ้าฉันอัดวีดีโอตอนที่แกวีนเก็บไว้นะ ฉันจะเอาไปแฉตามเวปให้คนได้เห็นเลยว่าพิษรักแรงหึงของแท้น่ะมันเป็นยังไง”
“ทะลึ่งๆ ขืนแกทำแบบนั้นฉันฆ่าแกแน่”
อานนท์เพียงแค่ยิ้มให้กับคำขู่นั้น ชายหนุ่มนึกดีใจที่อย่างน้อยวันนี้ก็ได้เห็นรอยยิ้มเพื่อนที่ออกมาจากใจจริงๆได้เต็มตา
“เออ แล้วนี้แกจะเอายังไงต่อกับชีวิตแก งงงานนี่หาบ้างหรือยัง”
คนนึกดีใจถามต่อถึงความเป็นอยู่ในอนาคตของเพื่อน
“แกจะบ้าเหรอ ขาฉันกะเผกๆแบบนี้ ไปสมัครงานที่ไหนเขาจะรับ”
ปรมินทร์แว้ดใส่ ใช่ว่าเขาจะอยากที่จะว่างงานซะเมื่อไหร่ แต่ช่วงนี้แค่รอให้แผลที่ฝ่าเท้าหายดีเท่านั้นเอง อย่างอื่นค่อยว่ากันทีหลัง
“เออ จริงด้วย ฉันลืมไปว่าแกมันพิกลพิการอยู่ แล้วแกจะเป็นอย่างนี้อีกนานเท่าไหร่”
“ทำไมกลัวฉันอดตายเหรอ แกไม่ต้องห่วงหรอก ฉันยังมีปัญญาอยู่ได้เป็นปีว่างงานแค่เดือนสองเดือน ถือซะว่าฉันพักร้อนก็แล้วกัน”
“จ๊ะ พักร้อนเดือนสองเดือน เชิญแกสำราญไปคนเดียวเถอะ เป็นฉันเต้นเป็นเจ้าเข้าตั้งแต่รู้ว่าตัวเองโดนปลดออกแล้ว”
“นั่นมันแก ไม่ใช่ฉัน”
“อ่ะ แน่นอน คนอย่างฉันเรื่องงานเรื่องเงินน่ะเรื่องใหญ่ ส่วนเรื่องหัวใจมันเรื่องเล็ก”
คนได้ฟังเพียงยิ้มให้สโลแกนของเพื่อนพลางอดที่จะนึกถึงตัวเองไม่ได้ที่ปล่อยให้เรื่องของหัวใจมีอำนาจยิ่งใหญ่กว่าเรื่องงานที่ต้องรับผิดชอบ เฮ้อ ต่อไปนี้คงพอกันที กับเรื่องวุ่นวายปวดหัว
“ถ้าฉันได้งานใหม่นะฉันจะบ้ามันเหมือนอย่างแกเลยอานนท์ ชีวิตจะได้เลิกฟุ้งซ่าน และกลับมาเดินอยู่บนถนนอย่างคนปกติเสียที”
ปรมินทร์บอกอย่างปลงตก เมื่อเริ่มคิดว่าจะหันหลังให้กับไฟรักไฟแค้นทั้งปวงที่สุมอยู่ในอก หากวิศรุตกับอธิศรจะลงเอยกันเขาก็พร้อมที่จะยินดีด้วยใจ หรือหากว่าทั้งสองไม่เป็นอย่างที่เขาคิด เขาก็เลิกแล้วต่อกันกับสิ่งที่เคยผ่านๆมา มันถึงเวลาแล้วที่จะเริ่มต้นใหม่อย่างจริงๆจัง กับชีวิตที่เหลืออีกครึ่งทางก่อนที่วัยวันจะโรยรา
“แกคิดได้อย่างนี้มันก็ดี อะไรผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไป ในโลกนี้ไม่มีใครอยู่ค้ำฟ้าหรอก ใครทำอะไรไว้ก็ต้องได้รับผลบุญผลกรรมนั้นตอบแทนไม่ช้าก็เร็ว อย่าเอาจิตใจของเราไปตัดสินชะตาชีวิตใครคนใดเพราะอารมณ์ชั่ววูบเราจะดีกว่า”
สองคนยิ้มให้กันอย่างเข้าใจเมื่อคนมองโลกในแง่ดีเอ่ยจบ การสนทนาดำเนินไปอีกพักใหญ่ก่อนจะโดนขัดจังหวะเมื่อหนึ่งในคู่สนทนามีคนโทรเข้าหา
“สวัสดีครับคุณธนู”
ปรมินทร์เอ่ยทักด้วยรอยยิ้ม แม้คนโทรหาจะไม่อาจเห็นรอยยิ้มกว้างนี่ แต่น้ำเสียงที่ถูกส่งไป ชายหนุ่มเชื่อว่าเขาต้องรับรู้ว่าตนอยู่ในอารมณ์ไหน
อานนท์แอบสังเกตพฤติกรรมเพื่อน ที่ดูท่าทางจะสนทนากับคนที่เขาได้ยินว่าชื่อ ธนู ได้อย่างคนอารมณ์ดี เอ นายธนูนี่เป็นใครกันนะ
“เฮ้ย อานนท์ พอดีฉันต้องไปคุยเรื่องสำคัญกับเพื่อนว่ะ แกจะไปด้วยกันมั๊ย”
คนถูกสังเกตพฤติกรรมแต่ไม่รู้ตัวเอ่ยชวนเพื่อนหลังจากที่คนโทรเข้ามาเอ่ยเข้าประเด็นว่าอยากเจอเขาเพราะมีเรื่องสำคัญจะปรึกษา
คนถูกชวนทำหน้าครุ่นคิดก่อนจะเอ่ยถามแทนการตอบรับหรือปฎิเสธการชวน
“เพื่อนที่ว่าของแกนี่ชื่อธนูใช่มั๊ย”
“อือฮึ คุณธนู”
ปรมินทร์ตอบรับอย่างง่ายๆ
“ใครวะ ฉันไม่เคยเห็นได้ยินชื่อหรือเคยรู้จักเลย”
อานนท์สงสัยเลยซักต่อ ปรมินทร์จึงอธิบาย
“เพื่อนเพิ่งคบกันน่ะ พอดี ไปเจอกันที่ใต้ตอนที่ฉันหายตัวไปน่ะแหละ แต่จริงๆ ฉันกับเขาเคยเจอกันก่อนหน้านี้แล้วนะ แต่ตอนนั้นรู้สึกว่าฉันจะทำตัวไม่ดีไปหน่อย”
คนอธิบายนึกถึงเหตุการณ์วันนั้นในห้องน้ำที่ธนูเข้าไปดูแผลเขาที่เกิดจากการโดนของมีคมบาดและปากแผลเปิดกว้างจากฝีมืออธิศร
“โอ๊ะ โอ เพื่อนหรืออะไรกันแน่เนี่ย มันน่าสงสัยแฮะ”
อานนท์อดที่จะแซวหน้าบานไม่ได้เมื่อถึงบ้างอ้อ แต่ก็ต้องหน้าหดลงเมื่อได้ยินคำยืนยันความสัมพันธ์ที่คนถูกแซวเอ่ยบอก
“ฉันกับคุณธนูคบกันในฐานะเพื่อนพี่และน้องกันเท่านั้นแหละ เราเป็นอย่างอื่นกันไม่ได้หรอก”
“ทำไมเหรอ คุณธนูที่แกว่าเป็นชายแท้มีแม่ศรีภรรยาแล้วเหรอ”
“ไปกันใหญ่แล้วอานนท์ คุณธนูยังไม่มีพันธะผูกพันใดๆทั้งนั้นแหละ แต่เขากับฉันคบกันอย่างที่แกสงสัยไม่ได้เข้าใจหรือยัง”
“ทำไมวะ ตอนนี้แกก็โสด คุณธนูก็ไม่มีพันธะ แถมอยู่ต่างจังหวัดด้วยกันตั้งหลายวัน มันไม่มีอะไรเกิดขึ้นกันบ้างเหรอ”
“นี่นี่นี่ ฉันไม่ได้ไวไฟขนาดนั้นนะ คิดอะไรของแกเนี่ย”
“อ้าวจะไปรู้เหรอ เออว่าแต่แกคุณธนูนี่เข้าหาแกได้ไงวะ ให้ฉันนึกนะโว้ย ตอนที่แกหลบไปเลียแผลใจ หน้าแกต้องดุ ตาแกต้องบวม หัวหูผมเผ้าแกคงดูกระเซอะกระเซิงดูไม่ได้ ใคร๊ เขาอยากจะมองแก”
“แกไม่คิดบ้างเหรอว่าฉันจะเป็นฝ่ายเดินเข้าไปหาเขาเอง”
“อ้าวก็ไหนแกบอกว่าแกไม่ไวไฟไงแกนี่”
“เออๆ ช่างมันเถอะ ใครเข้าหาใคร มันไม่ใช่ประเด็นหรอก แค่ตอนนี้ฉันกับเข้าเข้าใจกันและกันก็พอ”
“อู๊ยยยยยยหวานซะ แล้วอย่างนี้บอกไม่ใช่แฟน ฉันไม่โง่ที่จะเชื่อหรอกนะ เอางี้ วันนี้ฉันกับแกแยกกัน แกก็ไปหาแฟนใหม่ของแก ส่วนฉันก็จะไปส่วนของฉันโอเค๊”
ปรมินทร์หยุดคิด ก่อนจะตอบตกลง ฟังจากน้ำเสียงธนูเมื่อครู่หนุ่มใหญ่คงอยากที่จะเจอเขาตามลำพัง มีเรื่องอะไรให้กลุ้มใจกันนะธนู
อานนท์เดินแยกจากไปแล้ว ปรมินทร์จึงไปตามที่นัดหมายไว้กับธนู ในขณะที่ในอีกมุมหนึ่งของเมืองกรุง ใครบางคนกำลังนั่งทอดหายใจอยู่ในรถที่จอดอยู่ริมสวนสารธารณะ
วิศรุตไม่มีแรงที่จะขับรถกลับบ้านหลังจากที่การเจรจาการซื้อขายกับบุคคลคนสำคัญล้มเหลวเพราะความไม่เอาไหนของตัวเอง หนุ่มใหญ่เกิดอาการครั่นเนื้อครั่นตัว หูอื้อตาลาย ขณะกำลังนำเสนอเรื่องผลประโยชน์ผลกำไรที่ต่างฝ่ายต่างจะได้รับ หากมีการเซ็นสัญญาซื้อขายร่วมกัน ข้อมูลแน่นปึกที่เตรียมมามลายหายไปกับอาการทางร่างกายที่ไม่เอื้ออำนวยต่อการนำเสนอ อีกทั้งอาการเจ็บหนึบจากรอยแผลที่เย็บก็แล่นเข้าเล่นงานจนสมองหนักอึ้ง ส่งผลไปยังการพูดจาที่ตะกุกตะกัก ผลสุดท้ายการสนทนาถูกยกเลิกด้วยเหตุผลที่คู๋สนทนาบอกว่า ไม่ประทับใจกับข้อเสนอที่ติดๆขัดๆและฟังไม่รู้เรื่อง
ฟ้าเริ่มมืดลงอีกครา คนไร้เรี่ยวแรงฮึดร่างกายสตาทรถเตรียมที่จะแล่นกลับไปพักผ่อนที่บ้านให้เต็มที่ หนุ่มใหญ่เลิกที่จะคิดถึงวันพรุ่งนี้ที่เขาจะต้องรายงานผลการเจรจากับประธานบริษัท อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด
รถหรูเคลื่อนตัวออกแล่นไปบนท้องถนนใหญ่อีกครั้ง
เสียงโทรศัพท์ที่วางไว้เบาะว่างข้างตัวดังขึ้น เจ้าของเครื่องเอื้อมมือหยิบมาดู แปลกใจนิดหน่อยที่เห็นเป็นเบอร์ที่บ้านโทรเข้ามา คนที่บ้านไม่ค่อยที่จะติดต่อกับเขาเท่าไรนัก แล้ววันนี้มีอะไรเกิดขึ้นกัน
“อ้าว วีณาเองเหรอ ว่าไงที่บ้านมีอะไรหรือเปล่า”
หนุ่มใหญ่เอ่ยทักต้นสายเมื่อกดรับสัญญาณแล้วจำเสียงได้ว่าฝ่ายนั้นเป็นน้องสาวคนเล็กของที่บ้าน
“เฮียวิชญ์ กลับมาเคลียร์กับป๊ากับม๊าที่บ้านใหญ่เลยนะ”
น้ำเสียงน้องสาววีนกลับมาตามสาย คนได้ยินถึงกับนิ่วหน้า เรื่องงานยังเครียดจนหัวแทบแตก แล้วนี่ที่บ้านเกิดอะไรขึ้นอีก
“มีอะไรเหรอวีณา น้ำเสียงเราฟังดูไม่ดีเลย”
คนเครียดถามน้องสาว
“จะให้ดียังไงไหวล่ะ อยู่ดีๆมีใครก็ไม่รู้เข้ามาแสดงตัวว่าเป็นคู่ขาเฮียวิชญ์ถึงในบ้าน ม๊าถึงกับเป็นลมเลยรู้หรือเปล่า”
วิศรุตตกใจตัวเย็นเฉียบ ใครกันทำบ้าบิ่นอย่างนั้น
“ล้อเล่นน่าวีณา เฮียมีคู่คงคู่ขาที่ไหนเล่า วันๆก็ทำแต่งาน ก็รู้ๆกันอยู่”
คนตัวเย็นออกตัวเรื่องงานไว้ก่อน ในสมองพยายามคิดว่ามันเป็นเรื่องเข้าใจผิด น้อยคนนักที่จะรู้จักบ้านหลังใหญ่ของครอบครัวเขา หรือแทบจะไม่มีใครรู้จักเลยด้วยซ้ำในฐานะของคู่ขา
“ไม่รู้ล่ะ ป๊าให้นาโทรมาตามเฮียวิชญ์ให้เข้ามาเคลียร์เรื่องนี้ด่วนด้วย”
“อืม ไว้วันหลังได้มั๊ยล่ะ วันนี้เฮียเหนื่อยมากอยากนอนพัก”
วิศรุตรู้สึกล้าจริงๆกับเหตุการณ์ที่คิดว่าจะต้องปวดหัว กับการสาธยายสภาพความเป็นอยู่นอกบ้านของเขาให้กับทางพ่อแม่และญาติผู้ใหญ่ฟัง ใครกันมาเล่นตลกกับเขา
“ไม่ได้ยังไงวันนี้เฮียต้องมา เหนื่อยนักก็นอนบ้านเราก็ได้นี่ตอนนี้ไม่มีใครใจเย็นกับเรื่องของเฮียได้เลยนะ คู่ขาเฮียมันร้ายมันทรามมากขนาดป๊ากับม๊ายังเอามันไม่อยู่ รู้มั๊ยว่ามันวีนแตกขนาดไหนตอนที่พวกเราเชิญมันออกจากบ้าน”
“ไปกันใหญ่แล้ววีณา อำอะไรเฮียหรือเปล่าเนี่ย หรือวันนี้วันเกิดใครก็ไม่นะ ถ้าอยากให้เฮียกลับบ้านก็บอกกันดีๆสิ อย่าเอาเรื่องแบบนี้มาล้อกัน”

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-4 22:11:23

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-6 23:08:08

ขอบคุณครับ

akeins · โพสต์ 2012-5-6 23:09:38

ขอบคุณครับ

tamia · โพสต์ 2012-5-7 21:43:05

ขอบคุณครับ {:6_174:}

Klong · โพสต์ 2013-2-4 00:10:28

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-8-19 03:43:28

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-28 03:37:10

ขอบคุนคราบ

cawee · โพสต์ 2013-12-5 00:27:19

ขอบคุรคราฟ

tarsii · โพสต์ 2014-1-21 20:07:17

ขอบคุณมากนะ

balllove23 · โพสต์ 2014-1-27 12:45:47

ขอบคุณครับ

wi2 · โพสต์ 2014-4-25 17:09:11

ขอบคุณครับ{:6_192:}

x2_man · โพสต์ 2015-5-23 22:00:39

ขอบคุณครับ สนุกมาก

pierce · โพสต์ 2015-6-28 20:00:04

สมน้ำหน้าอิพี่วิช

minone · โพสต์ 2015-6-28 22:21:46

ขอบคุนคับ

arise · โพสต์ 2015-6-28 22:37:01

ขอบคุณครับ

tajarak · โพสต์ 2015-6-29 07:47:00

ขอบคุณครับ

cokebundit · โพสต์ 2015-8-26 08:45:46

ขอบคุณมากครับ

sshheeeepp · โพสต์ 2015-9-18 21:10:23

เยี่ยมยอด

4_NAY · โพสต์ 2016-5-26 19:53:29

แน่ใจนะนังอาร์ม ว่าจะได้ผล ยิ่งทำมึงยิ่งอดแน่ๆ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ไฟรัก ++ @ 13

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร