++ ***ไฟรัก *** ++ @ 25

tanya · โพสต์ 2012-5-6 08:44:15

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ตอนนั้นเขาจำได้ว่าธนูร้องให้พร้อมกับประโยคที่พร่างพรูออกจากปากเขาเองก็ไม่รอช้าที่จะคว้าตัวคนร้องให้เข้ามากอดปลอบ ดูฝ่ายนั้นจะตกใจนิดหน่อย คงสงสัยว่าทำไมเขาถึงกล้าทำแบบนั้นแต่เขาก็แสดงออกถึงความจริงใจว่าไม่นึกรังเกียจ หรือกลัวต่อสิ่งที่เจ้าตัวเป็น

“ของแบบนี้ มันไม่ได้แพร่เชื้อให้กันได้ง่ายๆนะครับ วางใจเถอะ ผมเชื่อว่าคุณธนู สามารถอยู่บนโลกใบนี้ได้นานแสนนาน ถ้าคุณธนูไม่ท้อ และไม่รู้สึกหมดหวัง เราต้องสู้นะครับ มันเกิดขึ้นแล้ว เราแก้ไขอดีตไม่ได้ แต่เราปรับเปลี่ยนอนาคตเราให้สอดรับกับสถานการณ์ชีวิตได้นี่ครับ รู้อะไรมั๊ย คุณธนูทำถูกต้องที่สุดแล้ว กับการที่กล้าไปตรวจพิสูจน์สิ่งที่ค้างคาใจ คุณธนูโชคดีแค่ไหนที่รู้ตัวเองก่อนจะสายไปกว่านี้ เชื้อคุณธนูมันเพิ่งเริ่มต้น มันคงจะเติบโตไปกว่านี้อีกไม่ได้หรอกหากว่าคุณธนู จะเข้มแข็ง และต่อต้านมันทุกวิถีทาง ผมเอาใจช่วยนะครับ และผมสัญญาว่าจะอยู่ข้างคุณธนู ไม่ว่าจะยังไง คุณธนูต้องสู้นะครับ อย่ายอมแพ้ เราต้องอยู่บนโลกใบนี้ด้วยกันนะครับ คำว่ามิตรภาพ ไม่มีอะไรมาขีดเส้นแบ่งได้หรอกครับ ผมพร้อมที่จะเป็นเพื่อนที่เข้าใจคุณธนูทุกเมื่อครับ”
ประโยคยืดยาวที่เขาได้เอ่ยออกไปคราวนั้น ทำเอาคนท้อชีวิต ซบร้องให้สะอื้นจนตัวโยนในอ้อมกอดเขา พลางพร่ำเพ้อ ซาบซึ้งถึงน้ำใจที่เขามี ก่อนจะสัญญากับเขาว่าจะเลิกคิดบ้าๆแบบที่เคยคิดอีก ตอนนั้นเขาเองก็น้ำตาคลอจนในที่สุดก็ร้องให้ออกมาเช่นกัน เมื่อนึกถึงเรื่องตัวเองขึ้นมาบ้าง เขาบอกคนที่สะอื้นในอ้อมกอดสู้ และยืนหยัดอยู่บนโลกใบนี้ด้วยรอยยิ้ม แล้วเขาล่ะ ปัญหาชีวิตเขาน้อยนิดนัก หากจะเทียบกับคนในอ้อมกอดตอนนี้ เขาต้องทำได้อย่างที่สอนคนอื่นสิ เขาต้องทำได้
“คุณปรมินทร์เป็นอะไรไปครับ”
ธนูแยกตัวออกมาถามเขาเมื่อเห็นแล้วว่าเขาร้องให้ออกมา ฝ่ายนั้นคงจะงงว่าเขาเป็นอะไรขึ้นมา เขาเลยต้องบอกเล่าความเป็นมาของเขาให้เจ้าตัวฟัง
การกระทำของวิศรุตและอธิศร ถูกเขาถ่ายทอดออกมาจนหมดในส่วนที่ทำให้เขาต้องหนีมาเลียแผลใจที่นี่ ธนูนั่งฟังเขาจนเขาเล่าจบ ก่อนที่เขาจะปล่อยน้ำตาให้ไหลอาบแก้มอีกครั้ง การสนทนาประสาเพื่อนปรับทุกข์กับเพื่อนจึงเริ่มหลังจากนั้น ธนูกลับมาเป็นฝ่ายให้กำลังใจเขา จนเขานึกละอายขึ้นมา มีอย่างที่ไหนล่ะ คนที่มีปัญหาหนักกว่าต้องปลอบใจคนที่มีปัญหาขี้ผง การพูดคุยคราวนั้น มันทำให้เขามีพลังที่จะยืนหยัดอย่างคนมีสติ และพร้อมที่จะเผชิญหน้ากับทุกเหตุการณ์ทุกเหตุการณ์ที่จะผ่านเข้ามาหลังจากนี้
คนนึกถึงอดีตรู้สึกหงุดหงิดกับรถที่ต้องติดไฟแดงขึ้นมาอีก ทำไมฟ้าถึงให้เวลาไอ้อันธพาลชั่วๆซี้อธิศรนานนักนัก เขาอยากที่จะไปถึงที่กบดานของมันเร็วๆ การราวีทวงแค้นครั้งนี้ มันจะได้จบได้สิ้นไปเสียที ไอ้นั่นลงมือกับอานนท์หนักกว่าอธิศร เขาต้องเอามันให้หนักกว่าที่อธิศรโดนเช่นกัน
ทางด้านธนู พอฟื้นจากสลบและเรียกสติกลับมาให้ตัวเองได้เต็มที่ ก็ลุกเดินไปหาร่างอธิศรที่บอบช้ำอย่างหนัก แต่ก็ยังยันกายลุกขึ้น หนุ่มใหญ่ใช้มือยกปาดเลือดที่ไหลออกจากแผลที่โดนฟาดด้วยโคมไฟลวกๆ
“พี่ธนู ช่วยผมด้วย”
อธิศรโซเซเข้าหาคนที่เพิ่งฟื้นจากสลบ หนุ่มใหญ่เอื้อมมือไปจับตัวคนโซเซ อธิศรใจชื้น ที่อย่างน้อย ธนูก็คงยังห่วงใยเขาอยู่ แต่แล้วเด็กหนุ่มก็ต้องตกใจสุดขีดเมื่อ เจ้าของมือที่จับร่างเขา ออกแรงเขย่าสุดแรง จนร่างบอบช้ำของเขาสั่นเทิ้ม
“ทำไมถึงเลวแบบนี้อธิศร นายจะชั่วจะช้าไปถึงไหน โทรไปยกเลิกแผนการของนายเดี๋ยวนี้ นายอย่าให้ใครแตะต้องตัวปักษ์แม้แต่ปลายก้อย”
ธนูตวาดคนร่างสั่นเทิ้มอย่างโกรธจัด เขาได้ยินหมดแล้วถึงแผนการที่อธิศรหลอกล่อให้ปรมินทร์ไปในที่ที่หนึ่ง เด็กร้ายกาจนี่นัดแนะกับเพื่อนซี้อย่างกิติกรให้ระดมพรรคพวกที่เคยสนิทกันไปดักรอรุมยำและรุมถล่มปรมินทร์ชนิดไม่ตายก็ให้พิการไปเลยทีเดียว
“ใช่ผมมันเลว แล้วทำไมล่ะ พี่ไม่เห็นเหรอว่าไอ้คนดีของพี่มันทำกับผมขนาดไหน ดูสภาพผมสิ ดูผม มันทำผมถึงขนาดนี้แล้ว พี่ยังจะคิดว่าผมร้ายกาจเหรอที่ผมคิดจะทวงแค้นคืนจากมัน”
อธิศรฮึดแรงเถียง คนโดนเถียงส่ายหน้าช้าๆอย่างนึกเอือมระอา แล้วเอ่ยออกไปใหม่
“พี่เชื่อว่าปักษ์มีเหตุผลพอ พอที่ปักษ์จะทำนายได้ขนาดนี้อธิศร “
“ก็มันเลวมันชั่ว มันหาเรื่องผม มันหึงที่ผมมีอะไรกับพี่ไง ผมเคยบอกแล้วไงว่าไอ้นี่น่ะมันร้าย ร้ายอย่างที่ใครๆก็ตามมันไม่ทัน”
“หยุดพล่ามและก็หยุดเพ้อได้แล้วอธิศร คนที่ร้ายกาจชั่วช้า มารยา ส่ำส่อนน่ะมันนาย ไม่ใช่ปักษ์ จะบอกให้นะ ต่อให้คนอย่างไอ้ธนู ไปค้างไปนอน ไปมั่วกับใครเนี่ย คนอย่างปักษ์ไม่มีทางหึงหรือหวงแหนได้อยู่แล้ว ที่นายโดนปักษ์ยำเละขนาดนี้ ไม่ใช่สาเหตุนี้แน่ ตอบมาสิว่านายไปทำเรื่องชั่วช้าอะไรไว้ล่ะ ปักษ์ถึงได้ตามมาซัดนายขนาดนี้ อ้อ แล้วที่ปักษ์คิดว่านายอยู่ที่นี่และตามตัวมาถูก อย่าบอกนะว่านายใช้ลูกไม้ตื้นๆที่นายเคยใช้หลอกล่อปักษ์เพื่อแก่งแย่งตัววิศรุตคราวนั้น หึ ช่างน่าสมเพชนัก คิดอะไรไม่เป็นแล้วหรือไง ถึงต้องใช้วิธีสกปรกๆเดิมๆ หรือคนต่ำช้าอย่างนาย หัวสมองมันคิดอะไรได้แค่นี้”
“หยุดนะ นี่มึงด่ากูเหรอ ไอ้แก่”
อธิศรหลุดสันดานดิบออกมาทันที เมื่อเริ่มทะแม่งๆต่อสิ่งที่ได้ยิน นี่มันอะไรกัน ธนูพูดยังกะรับรู้เรื่องราวของเขามาก่อนหน้านี้งั้นแหละ เป็นไปไม่ได้สิ ไอ้แก่นี่น่าจะรับรู้ชีวิตเขาจากละครที่เขาสร้างขึ้นเท่านั้น นี่มันขุดอะไรมาพูด ไม่จริงใช่มั๊ยที่มันจะรับรู้เบื้องหลังชีวิตของเขา มันจะรู้มาจากไหน ปรมินทร์ วิศรุต ไม่จริง สองคนนั้นต้องแพ้ทางเขาเท่านั้น พวกมันไม่มีวันฉลาดกว่าเขา ไม่มีวัน เป็นไปไม่ได้ เป็นไปไม่ได้
คนคิดสับสนในสิ่งที่ได้ยินผงะเล็กน้อย ในใจสั่นจนจะควบคุมไม่อยู่ เกมนี้เขากำลังจะแพ้เหรอ ไม่ใช่เด็ดขาด
“ไง หลุดสันดานออกมาเลยเหรอ พ่อคนดี คนดีที่อ้างว่าตัวเองโดนราวีจากคนชั่ว แกคิดว่าฉันจะเชื่อแกง่ายๆเหรอ ไอ้เด็กเลี้ยงแกะ ที่ฉันคล้อยตามแกทุกอย่าง ฉันปูทางเพื่อจะทำให้แกตกนรกหมกไหม้ดั่งคนตายทั้งเป็นเท่านั้น”
“มึงพล่ามอะไรกูไม่เข้าใจ”
“คนโง่ที่อวดฉลาดอย่างแกมันย่อมเข้าใจอะไรยากอยู่แล้ว ฉันจะบอกให้ก็ได้ ว่าชีวิตจริงของแกที่ต่ำช้าโสมมฉันรู้หมดแล้ว หึ ช่างน่าสมเพชนัก แกไม่ได้เป็นรุ่นน้องของวิศรุตอย่างที่แกกล่าวอ้าง แกไม่ได้โดนตามราวีจากวิศรุตหรือปรมินทร์ แต่แกเองเป็นคนปั่นหัวสองคนนั่นให้ขัดแย้งกัน เพื่อผลประโยชน์ของแก ซึ่งฉันคิดว่ามันเป็นเงินหลักแสนที่ฉันไถ่ชีวิตแกคืนมา ฉันไม่เสียดายเงินนั่นหรอก หากมันจะทำให้คนอย่างแก มีสติ มีสำนึกเลิกทำตัวชั่วช้า แต่แกมันรั้นเอง แกยังตามราวีสร้างเรื่องไม่จบไม่สิ้น กับคนอื่นไม่เท่าไหร่ฉันจะไม่สนใจแกเลยถ้าแกจะทำตัวชั่วช้าด้วย แต่นี่แกเล่นกับปักษ์ แกเล่นกับคนดีๆหนึ่งคนที่หายากนักในสังคมตอนนี้ แกรู้อะไรมั๊ย ปักษ์เป็นคนทำให้ฉันอยากมีชีวิตอยู่ ปักษ์ทำให้ฉันมองเห็นค่าคนอื่น ปักษ์ห้ามฉันทำการใดๆเพื่อเป็นการให้ทุกข์กับคนอื่น จิตใจปักษ์สูงส่งแค่ไหนแกสำนึกบ้างมั๊ย ฉันเคยสัญญาและสาบานกับปักษ์ว่าจะทำตัวอย่างที่ปักษ์ขอ ไม่ยุ่งกับใคร ไม่ทำให้ใครเป็นทุกข์ แต่พอมาเจอแก ฉันขอยอมผิดสัญญา เพราะแกมันเลวสุดขั้วเกินกว่าใครหลายคนที่ฉันเคยรู้จัก แกทำให้คนดีหนึ่งคนของฉันวุ่นวายไม่จบไม่สิ้น วันนี้แกถึงต้องมาเจอฉันไง คนอย่างแกจะสำนึกได้มั๊ยว่าฉันตั้งใจยัดเยียดสิ่งที่ฉันเป็นให้แกมากขนาดไหน แกคงคิดสินะว่าสิ่งที่แกได้รับจากฉันคือความเสน่ห์หา แกคิดผิด ไอ้โง่ แกคิดว่าคนอื่นโง่กว่าแก แกทะนงว่าตัวแกเอาใครๆอยู่หมัด แท้ที่จริงแกน่ะ มันโง่ โง่มาโดยตลอดรู้ไว้ด้วย ไอ้เศษมนุษย์”
อธิศรอ้าปากตาสค้างตัวสั่น ไม่คิดว่าชีวิตนี่จะได้เจอและสัมผัสกับถ้อยคำด่าที่เสียดแทงให้เจ็บแสบได้ถึงทรวงอย่างนี้ หัวใจเด็กหนุ่มเต้นไม่เป็นจังหวะ จนมันแทบจะทะลุแออกมานอกอก แววตาธนูตอนนี้ช่างน่ากลัวนัก ต่างจากธนูที่เขาได้สัมผัสเมื่อครู่ แม้เขาจะยังไม่เข้าใจในสิ่งต่างๆที่พร่างพรูออกมาจากฝ่ายนั้นก็เถอะ แต่แค่นี้เขาก็เจ็บก็แสบไปทั้งใจแล้ว นี่หรือเปล่าศรัตรูที่แท้จริงของเขา ธนูช่างร้ายกาจนัก ตาย วันนี้กูเอามึงตายแน่
คนเจ็บใจยกมือที่ช้ำระบมฟาดลงบนใบหน้าคนร้ายกาจจนฝ่ายนั้นหน้าหัน คนลงมือก่อนคิดจะลงมือซ้ำ แต่ช้ากว่าคนที่โดนกระทำ
ธนูยกหมัดขึ้นชกสวนกระแทกใบหน้าอธิศรทันควันหลังตั้งหลักได้ จนฝ่ายนั้นเซล้มคว่ำลงไปกองกับพื้นอีกรอบ คนชกไม่รอช้าที่จะตามไปกระชากคอเสื้อขึ้นมาเอ่ยตวาดสั่งใหม่
“โทรไปยกเลิก สมุนของแกเดี๋ยวนี้ว่าอย่าให้ใครแตะต้องตัวปักษ์ แม้แต่ปลายก้อย ไม่งั้นฉันเอาแกตาย”
ธนูยกมือจะชกซ้ำ อธิศรร่ำร้องยกมือปัดป้อง ก่อนจะร้องให้ฟูมฟายออกมาว่ายอมแพ้แล้วทุกอย่าง ธนูไม่ใส่ใจกับท่าทีมารยาสาไถที่เห็น เขาคิดว่าในเมื่ออธิศรมัวแต่ชักช้า เขาก็น่าจะโทรไปเตือนปรมินทร์เองว่าอย่าหลงกล ไปในที่ที่อธิศรขุดหลุมพรางดักเอาไว้
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นเมื่อรถที่ขับอยู่ออกเคลื่อนผ่านไฟแดงไปได้ซักพัก เจ้าของโทรศัพท์ถึงกับแปลกใจกับเบอร์คนที่โทรเข้ามา”
“ไปเอาเบอร์มาจากไหนนะ”
ชายหนุ่มพึมพำเมื่อจำได้ว่าเบอร์ที่โทรเข้ามาคือเบอร์ของคนที่ตัวเองเพิ่งป้อนข้าวป้อนน้ำเสร็จ ก่อนจะออกมาที่นี่
“ปักษ์เหรอ นี่พี่วิชญ์นะ”
วิศรุตรีบเอ่ยออกไปอย่างดีใจเมื่อได้ยินเสียงสัญญาณที่ฝ่ายนั้นกดรับ อานนท์ มองหนุ่มใหญ่ตาปริบๆ นึกงงเหมือนกันที่จู่ๆเขาก็เห็นเจ้าตัวเดินเข้ามาในห้องเขาพร้อมพยาบาลที่ช่วยถือถุงน้ำเกลือมาให้ ก่อนจะจัดการห้อยไว้บนเสาที่เตรียมมาด้วย
วิศรุตบอกจุดประสงค์กับเขาว่าต้องการติดต่อปรมินทร์ แต่ไม่มีเบอร์เจ้าตัว เพราะเบอร์เก่าติดต่อหลายครั้งแล้วแต่ไม่เป็นผลสำเร็จ คนรู้จุดประสงค์ บอกเบอร์ให้โดยยังไม่ถามไถ่ถึงอะไรทั้งสิ้น เพราะคนขอดูร้อนรนเหลือประมาณที่จะติดต่อกับเจ้าของเบอร์ที่เขาเอ่ยบอก
“มีอะไรพี่วิชญ์ หายดีแล้วเหรอ ถึงโทรศัพท์ได้น่ะ”
ปรมินทร์ทักออกไป ก่อนที่บทสนทนาจะดำเนินไปพักหนึ่ง แล้วต้องชะงักลงเมื่อแบตของคนรับสายหมดลงกระทันหัน
ปรมินทร์โยนโทรศัพท์ไว้ทางเบาะด้านหลัง ไม่ใคร่ที่จะใส่ใจเชื่อมต่ออุปกรณ์ชาร์จแบตที่ติดอยู่บนตัวรถ ตอนนี้เขาไม่มีอารมณ์ที่จะคุยกับใครทั้งนั้น เป้าหมายของเขาคือไปถึงที่หมายให้เร็วที่สุดเท่านั้น
ทางด้านธนู ร้อนรนจนสุดจะทนเมื่อติดต่อคนที่กำลังวิ่งเข้ากองไฟไม่ได้ หนุ่มใหญ่หันมาระเบิดอารมณ์กับจอมวางแผนการอีกรอบ
“โทรไปบอกเพื่อนแกเดี๋ยวนี้ อย่าให้ใครเข้าใกล้ปักษ์”
“ไม่ ยังไงกูก็ไม่โทร แน่จริงมึงฆ่ากูเลยสิ”
อธิศรเอ่ยท้าทาย คนออกคำสั่งส่ายหน้าช้าๆยิ้มเหยียดเอ่ยขึ้น
“ฉันไม่ฆ่าแกหรอก เพราะอีกไม่นาน แกก็ต้องตายทั้งเป็นอยู่แล้ว”
“มึงพูดอะไรของมึง กูงงมานานแล้วนะไอ้แก่”
“งงเหรอ งั้นแกรอเดี๋ยว ฉันมีอะไรให้แกดูเพื่อแกจะได้ตาสว่างไอ้คนฉลาด”
คนเอ่ยลุกขึ้นไปเปิดตู้เอกสาร หยิบกระดาษแผ่นหนึ่งออกจากซองสีน้ำตาล เดินตรงมาหาคนที่มองดูอยู่
“เอ้า ดูซะให้เต็มตา แล้วก็เชิญนอนกอดกับมันในห้องนี้ให้พอใจ ส่วนฉันจะไปช่วยปักษ์เอง”
กระดาษแผ่นหนึ่งตกลงตรงหน้า อธิศรไล่สายตามองตั้งแต่หัวกระดาษที่ลงชื่อหน่วยงาน ใจเด็กหนุ่มเต้นสั่นระรัว เมื่อไล่สายตาไปครบทุกบันทัดจนตะหนักได้ว่าคนยื่นกระดาษให้ต้องการบอกอะไรเขา
เสียงร้องอันแผดกล้าดังลั่นห้องทันที ที่คนอ่านรับรู้ทุกสิ่งทุกอย่างผ่านสายตา
“ไม่จริงไม่จริง มึงไอ้ระยำไอ้แก่สารเลว มันเป็น เอดส์ ทำไมมึงไม่บอกกู มึงแพร่เชื้อให้กูทำไม มึงทำกูทำไมไอ้สัตว์”
“หุบปาก มึงไม่มีสิทธิมาด่ากู ใครแพร่เชื้อให้มึง มึงต่างหากที่ร่านส่ำส่อนอยากรับเชื้อเอง สะใจกูจริงๆ อย่างมึงมันต้องเจอแบบนี้แหละถึงจะสาใจ ไอ้เด็กปีศาจ”
พูดจบ คนพูดลุกขึ้นถ่มนำลายใส่หน้าคนกรีดร้องทันที ก่อนจะรีบเดินไปหยิบฉวยกุญแจรถออกจากห้องเพื่อออกตาม ไปช่วยชีวิตคนดีของตัวเอง โดยปล่อยให้คนข้างหลัง นอนดีดกายชักกระตุกเกลือกกลิ้งไปบนพื้นห้อง พร้อมกับเสียงกรีดร้องแห่งความคับแค้นใจแต่ลุกทำอะไรไม่ได้ เพราะร่างกายระบมไปแล้วทุกส่วน
ทางด้านปรมินทร์ พอเลี้ยวรถเข้าไปทางซอยแคบที่อธิศรบอก ชายหนุ่มเริ่มทะแม่งๆกับสถานที่ ยิ่งขับไปเท่าไหร่ ซอยก็ยิ่งเปลี่ยวขึ้นเท่านั้น นี่มันอะไรกัน หรือว่าอธิศรจะหลอกเขา
คนคิดได้ใจกระตุกวูบ ความแค้นที่บดบังจิตใจ ทำให้เขาลืมพิษสงของอธิศรที่วิศรุตเคยบอกเอาไว้เสียสนิท
...อาร์มน่ะ ร้ายกว่าที่ปักษ์เห็นอีกนะ…….
คนใจกระตุกชะลอรถ เพื่อคิดหาทางเลี้ยวกลับออกจากซอยบ้านี่ แต่แล้วก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เมื่อรู้สึกถึงเสียงดังเพล้งดังไปรอบบริเวณตัวรถในส่วนที่เป็นกระจก สัญชาตญาณบอกให้ชายหนุ่มเบรกรถกระทันหันแล้วก้มหมอบหลบเสษกระจกที่ซ่านกระเซ็นไปรอบตัว
ชายหนุ่มก้มหมอบลงได้ซักพักก็รู้สึกเจ็บจี๊ดที่หนังศีรษะ เมื่อรู้สึกว่ามีมือใครซักคนหนึ่งตรงเข้ากระชากเส้นผม ความเจ็บแสบทำเอาเจ้าตัวต้องแหงนหน้าขึ้นตามแรงกระชาก
พระเจ้าช่วย คนถูกกระชากเส้นผมอุทานในใจ สิ่งที่เขาเห็นตอนนี้คือกระจกรถโดยรอบตัวเขาแตกละเอียดป่นปี้ไม่มีเหลือ ภายนอกรถสายตามองเห็นชัดเจนถึงกลุ่มเด็กชายวัยรุ่นหุ่นหนา 7-8 คนยืนถือท่อนเหล็กกระชับกับมือมองเขาเป็นตาเดียว
“ฟ้าเป็นใจแท้ๆ ที่พามึงมาตายถึงที่นี่ไอ้ปรมินทร์”

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-7 07:59:52

ขอบคุณครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-7 19:35:45

ขอบคุณมากครับ

akeins · โพสต์ 2012-5-17 14:24:14

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-2-4 12:57:30

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-8-19 04:56:25

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-8-28 04:20:00

ขอบคุนคราบ

balllove23 · โพสต์ 2013-8-29 01:00:13

ขอบคุณครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-5 01:39:05

ขอบคุรคราฟ

tarsii · โพสต์ 2014-1-21 22:44:22

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-4-25 21:00:18

ขอบคุณมากครับ

minone · โพสต์ 2015-6-29 05:00:50

ขอบคุนคับ

tajarak · โพสต์ 2015-6-29 08:57:32

ขอบคุณครับ

cokebundit · โพสต์ 2015-8-26 14:36:40

ขอบคุณมากครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-26 23:14:38

เหยียบคันเร่งสุดตัว ตายเป็นตาย

sugarxxx · โพสต์ 2016-5-27 01:08:20

กรรมตามสนอง

wiput · โพสต์ 2021-10-8 17:59:06

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ไฟรัก ++ @ 25

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร