++ สองคนบนทางรัก ++ # 4

tanya · โพสต์ 2012-5-7 08:36:20

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“แล้วที่มึงมานี่อย่าบอกนะว่ามึงอยากมา”
“ถ้ากูไม่อยากมาแล้วกูจะมาทำไม”
“มึงกำลังเหงา พวกกูดูกันออก”
“เหงาห่าอะไร พวกมึงพูดเรื่อยเปื่อย”
“ศิระ เอ้ย เปิดใจบ้างเหอะว่ะ ความรักมันไม่ได้น่ากลัวเสมอไปนะมึง ถ้ามึงยิ่งกลัวมึงจะยิ่งเหงา”
“อย่ามาสอนกู พวกมึงเอาตัวเองให้รอดกันก่อนเหอะ แม่งเพ้อเจ้อกันไปใหญ่กูกลับล่ะ” ศิระไม่อาจอยู่ให้ใครอ่านความรู้สึกภายในใจที่ซ่อนอยู่ได้ต่อ เด็กหนุ่มรีบเดินออกจากกลุ่มเพื่อนทันที แล้วเดินออกจากร้าน แต่พลันต้องตกใจเมื่อเจอกับคนคุ้นตาที่เดินมาประชิดตัวพอดีที่หน้าประตู
“ศิระ” พฤกษ์เรียกคนที่ยืนอึ้งอยู่ตรงหน้าอย่างไม่เชื่อสายตาตัวเอง นี่มันอะไรกันนายนี่ก็เที่ยวเก่งเหมือนกันหรอกเหรอ ความรู้สึกที่เขาเห็นใจจนปฏิเสธรับค่าเสียหายจากที่ทางร้านนายนี่มอบให้หายไปหมดสิ้น เลิกงานแล้วก็วิ่งมาเที่ยวตามสถานที่แบบนี้ มันน่าถอนคำพูดนัก
“มาตั้งแต่เมื่อไหร่” เขาถามเมื่อศิระดูท่าจะตกใจที่เห็นเขาเหมือนกัน
“ยุ่งอะไร” ศิระตวาดกลับแล้วจะเลี่ยงเดินหนี แต่อะไรไม่รู้ที่ทำให้พฤกษ์ลากแขนคนที่จะเดินหนีไปคุยกันในมุมมืด
“เฮ้ย อะไรวะ” ศิระร้องอย่างตกใจไม่คิดว่าจะโดนลากมาในที่ลับตาแบบนี้ ยิ่งมองเห็นแววตาขุ่นมัวในแสงสลัวของคนลากมาเด็กหนุ่มก็ยิ่งข้องใจ
“นี่มันไม่ใช่ที่ที่นายควรมานะเลิกงานแล้วทำไมไม่กลับบ้านไป”
“แล้วมายุ่งอะไรด้วยเนี่ย ปล่อยๆๆ แล้วจะไปทำบ้าบอแบบนี้กับใครที่ไหนก็ไป อย่ามายุ่งกะกู” ศิระเกะมือพฤกษ์ออก บีบจับซะเจ็บมันบ้าหรือเปล่าวะ
“ ก็ไม่อยากจะยุ่งหรอกนะ แต่เห็นแล้วมันขัดตา โธ่เอ้ย ที่แท้ก็ทำงานหาเงินเที่ยวเล่น มันน่านัก “
“น่าอะไร พูดมาดีๆนะมึง กูจะทำอะไรมันก็เรื่องของกู ที่นี่ไม่ใช่ที่ร้าน กูไม่ใช่คนที่มึงจะมาข่มได้จำเอาไว้”
“ที่ไหนก็เหมือนกันคนอย่างนาย ฉันข่มได้ทุกเมื่อถ้าฉันจะข่ม หรือไม่จริง” พฤกษ์ยิ้มเหยียด แค่อยากจะทำให้นายนี่เลิกอวดดีซะที ดูจากการพูดจาก็น่าจะรู้ว่ายังเคืองเขาอยู่ แต่เขานี่สิน่าเคืองเสียกว่าอุตส่าห์หลงคิดว่าเป็นคนน่านับถือที่ทำงานไปด้วยเรียนไปด้วย ที่ไหนได้ เวรแท้ๆ ที่ๆยืนอยู่นี่คนหาเช้ากินค่ำจะมากันได้ที่ไหน ขนาดเขาไม่ได้มีปัญหากับเรื่องค่าใช้จ่ายยังไม่อยากจะมาเลยถ้าไม่ติดว่าไอ้เพื่อนตัวดีโทรเซ้าซี้ให้มารับเพราะเมษาเมาหนัก ที่บ้านก็ใจดีกันจังบอกแล้วว่าไม่อยากรับโทรศัพท์ใคร แต่พอรู้ว่าเป็นปอนด์ก็ไม่กล้าโกหกในสิ่งที่เขาบอก
“หลีกไป กูจะกลับ” ศิระผลักคนที่คิดว่าดูถูกเขาให้พ้นทาง ทำไมนะคำพูดนายนี่ถึงทำให้เขาเจ็บได้
“ทำไมรีบกลับล่ะ ร้านยังไม่ปิดไม่ใช่เหรอ หรือว่าได้เป้าหมายแล้ว”พฤกษ์ประชด สาบานได้ว่าเขาเพิ่งมีอาการแบบนี้ ทำไมจะต้องเคืองนายนี่ขนาดนี้ด้วยที่จริงมันจะทำอะไรก็น่าจะเป็นเรื่องของมัน
“แน่นอน อย่างผมก็มีปัญญาหาคู่นอนได้เหมือนกันครับท่านชายพฤกษ์”
พฤกษ์สะอึกกับถ้อยคำสุดท้ายของคนที่หันมาประชด ก่อนเจ้าตัวจะเดินหนีไป คู่นอนเหรอ นี่มันเที่ยวขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย เด็กหนุ่มคิดตามหลังในสิ่งที่ได้ยิน ก่อนจะเดินหายเข้าไปในร้าน และพอไปถึงตัวคนที่โทรตามเขาออกมา เด็กหนุ่มรีบจัดการโยนกุญแจรถให้ บอกให้คนรับกุญแจขับรถกลับบ้านเอง พูดจบ เด็กหนุ่มก็รีบวิ่งออกไปทางนอกร้านทันที
ปอนด์รับสิ่งของที่ถูกโยนให้ พลางนึกสงสัยว่า พฤกษ์เป็นอะไร แล้วจะรีบไปไหนขนาดนั้น เด็กหนุ่มมองตามหลังคนที่วิ่งฝ่าฝูงชนออกไปทางด้านนอกก่อนจะหันมาพยุงคนที่เมาจนฟุบหลับไม่รู้เรื่องข้างตัว
“ศิระ”เสียงเรียกทางด้านหลังทำให้ศิระหยุดหันไปมอง ไอ้บ้านั่นจะตามเขามาทำไมเนี่ย เด็กหนุ่มคิดหาวิธีที่จะทำให้พฤกษ์ไม่กล้าเข้าใกล้ เอาวะเป็นไงเป็นกัน ชีวิตนี้ไม่เคยยั่วใครขอซักครั้งละกัน พฤกษ์หยุดกึกไม่กล้าเดินเข้าไปหาคนที่เขาเดินตามเมื่อเห็นเต็มสองตาว่าเจ้าตัวเข้าไปหาเด็กหนุ่มอีกคนที่นั่งอยู่
“นั่งด้วยคนนะครับ”ศิระกัดฟันพูดฝืนยิ้มสุดชีวิตเท่าที่จะทำได้ ภายในใจก็สั่นเป็นเจ้าเข้า ถ้าเกิดว่าคนที่เขาเข้าไปตีสนิทด้วยเกิดไล่ตะเพิดเขาขึ้นมาหน้าคงแตกเป็นเสี่ยงๆแน่ แต่พอหนุ่มนั่นยิ้มพลางขยับที่ให้เด็กหนุ่มก็เริ่มโล่งและจำต้องนั่งลงข้างๆทำตีสนิทให้คนที่มองอยู่ไกลๆไม่เข้ามายุ่ง พฤกษ์ ถอยหลังเดินกลับช้าๆรู้สึกแปลบๆที่ใจนี่เขาเป็นฝ่ายยอมให้คนอย่างศิระเป็นต่ออีกแล้วเหรอ
“ที่แท้มึงก็ตามไอ้กุ๊ยนี่มานี่เองนะพฤกษ์” ปอนด์ทักเพื่อนเมื่อตามมาเห็นเต็มสองตาว่าพฤกษ์เกิดอาการเช่นไรกับภาพที่เห็นตรงหน้า
“ทำไมไปเรียกเขาว่ากุ๊ยมึงรู้จักเขาดีแล้วเหรอปอนด์” พฤกษ์ ติงเพื่อน ไอ้นิสัยดูถูกคนอื่นคงติดมาจากคนที่กำลังพยุงอยู่แน่ๆ ปอนด์ไม่ตอบอะไร แค่รู้สึกไม่พอใจ เขารู้จักคนที่คิดว่าพฤกษ์ตามมาจากเมษานั่นแหละ ตอนที่นายนั่นก้าวเข้ามาในร้านเมษาก็ชี้ให้เขาดูว่านายนี่แหละที่เกือบจะมีเรื่องด้วย ดูจากสารรูปเรียกกุ๊ยก็ไม่น่าจะผิดซะหน่อย เมษาฟื้นเมื่อไหร่ เรื่องยาวแน่
“กูจะไปถอยรถให้ ฝากเมษาด้วย” ปอนด์ส่งคนที่เขาคิดจะเล่าเหตุการณ์ให้ฟังหากสร่างเมาให้กับพฤกษ์ ก่อนจะเดินแยกไป พฤกษ์จำต้องประคองร่างของคนที่คิดจะลวนลามเขาเมื่อช่วงค่ำเอาไว้ ศิระเบือนสายตาจากภาพที่เห็นทันที เขาเห็นพฤกษ์โอบกอดเมษาไว้อย่างห่วงใย เด็กหนุ่มหูอื้อ ตาพร่า ไม่รับรู้ในสิ่งที่คนข้างๆชวนคุย
“เป็นอะไรไปครับคุณ”
“เปล่าครับ ผมไม่กวนแล้วนะครับ” ศิระบอกยิ้มๆกับเพื่อนใหม่ที่เขาไม่ต้องการสานสัมพันธ์ต่อ ชื่ออะไรเขายังไม่อยากจะรู้ ที่ทำไปก็แค่ประชดคนตามมา แต่ก็นะประชดไปก็เท่านั้น นายนั่นจะมารู้สึกอะไรกับสิ่งที่เขาทำ อีกอย่างตัวจริงของมันก็กำลังอยู่ในอ้อมกอดมัน แล้วนี่เขาจะฟุ้งซ่านไปทำไมนะ
ศิระรับรู้ว่าพฤกษ์ไม่เรียกร้องค่าเสียหายคืนในวันที่เขาไปทำงานที่ร้านในเย็นวันต่อมา เด็กหนุ่มรู้สึกเฉยๆ เขาคิดว่ายังไงซะเขาก็ต้องชดเชยในสิ่งที่พฤกษ์เรียกร้องตั้งแต่ต้นอยู่แล้ว เรื่องอะไรที่จะต้องให้นายนั่นมารู้สึกสมเพชเวทนา
“เขาไม่เอาก็ไม่เอาสิวะ มึงนี่ยังไงวะศิระ ไม่โดนหักเงินแล้วยังจะขอให้เขาหักอีก” โก๋ ว่าเข้าให้เมื่อมีโอกาสนั่งคุยกันสองต่อสองกับเพื่อนร่วมงานหัวดื้อ ศักดิ์ศรีมันกินไปได้หรือไงวะ
“มึงไม่เห็นตอนมันโวยวายมึงก็พูดได้สิไอ้โก๋ สายตามันมองกูดูถูกกันชัดๆ” ศิระเถียง เขาไม่รู้สึกเสียดายเลยซักนิดที่ขอให้ทางร้านหักเงินเดือนทั้งเดือนไปชดใช้ค่าเสียหายให้กับพฤกษ์รวมกับเงินเก็บของเขาที่เขายอมควักเองก็น่าจะทำให้นายเลิกดูแคลนเขาได้
“เออๆ พูดกะมึงพูดยาก เดี๋ยวกูช่วยก็ได้อ่ะ คนละครึ่ง จริงๆวันนั้นมันก็หน้าที่กูแหละที่กูต้องไปดูแลข้างนอกไม่ใช่มึง” โก๋พูดอย่างเห็นใจเพื่อน ถ้าศิระยอมขอความช่วยเหลือจากทางบ้านก็ว่าไปอย่าง นี่อะไรงานการก็ยังไม่มั่นคง ทำตัวเหมือนอยู่ตัวคนเดียวซะอย่างนั้น
“มึงจะมายุ่งทำไม มันไม่เกี่ยวกับมึงซะหน่อย”
“เกี่ยวดิก็มึงไปทำหน้าที่แทนกูนี่หว่า”
“เลิกพูดไปได้เลย มาทำงานมันก็ทำได้ทุกหน้าที่นั่นแหละ แล้วก็ไม่ต้องคิดที่จะมาช่วยกูเลยนะ มันอยากให้กูชดใช้กูก็ต้องชดใช้ มาคืนคำตอนนี้ก็ไม่มีประโยชน์”
“เอาเข้าไป ไปโกรธแค้นอะไรเขานักหนาวะ กูว่ามันท่าจะเกินไปแล้วนะมันไม่ใช่เรื่องพนักงานกับลูกค้าแล้วมั้งแบบเนี่ย”
“มึงกำลังคิดอะไรไอ้โก๋ หยุดเลยนะมึง อย่าคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้”
“คิดอะไร ผมคิดอะไรครับคุณศิระ ผมก็แค่แหย่เล่นๆ เอ หรือว่ามันมีอะไรจริงๆ” พูดทิ้งท้ายให้คนโดนแหย่สะอึกได้โก๋ก็ต้องรีบแจ้นหนีก่อนที่จะโดนอะไรปาเข้าที่หน้า ศิระมองตามหลังอย่างเคืองนิดหน่อยที่ไม่มีโอกาสโต้กลับ เขารู้สึกไม่ดีที่ใครจะโยงเขาให้ไปเกี่ยวข้องกับพฤกษ์ มันรู้สึกสงสารตัวเองยังไงบอกไม่ถูก แค่คิดมันก็ผิด เขาจะไปมีสิทธิเป็นคนที่นายนั่นสนใจได้ยังไง
เมษานัดเจอกับพฤกษ์เพื่อคุยเรื่องราวที่ปอนด์เล่าให้เขาฟัง เด็กหนุ่มร้อนรนทนไม่ได้ที่รับรู้ว่าคนที่เขาตราหน้าว่าเป็นแค่กุ๊ยกลับกลายมาเป็นคู่แข่งหัวใจตัวเอง
“บ้ากันไปใหญ่แล้วเมษา อย่างผมเนี่ยนะจะไปคิดอะไรกับนายนั่น” พฤกษ์ปฏิเสธเสียงแข็งในสิ่งที่โดนยัดเยียดให้ ให้ตายเหอะนี่เขากลายเป็นคนที่วิ่งตามจีบคนอื่นตั้งแต่เมื่อไหร่กัน
“ก็ปอนด์บอกผมมาแบบนั้น” เมษาบอก ที่จริงเขาก็ไม่เชื่อตั้งแต่แรกว่าพฤกษ์จะไปคิดอะไรกับคนอย่างคนที่อยู่คนละสังคมอย่างนายกุ๊ยนั่น แต่ถ้าได้ยินจากปากเจ้าตัวมันก็น่าจะทำให้หายข้องใจได้ดีกว่าจากปากคนอื่น
“เชื่ออะไรกะมันมากไอ้ปอนด์มันเชื่อได้ที่ไหน”
“งั้นผมก็ขอโทษละกัน ผมก็แค่ไม่สบายใจ ผมคิดยังไงกับพฤกษ์ พฤกษ์ก็รู้นี่ครับ ถ้าผมจะมีคู่แข่งซักคน ก็อย่าเป็นนายนั่นเลยนะ ผมคงรับไม่ได้”
“ตอนนี้ผมไม่พร้อมที่จะมีใครทั้งนั้นแหละครับเมษา”
“แม้กระทั่งผมเหรอครับ”
“อย่างคุณน่าจะมีคนมาชอบเยอะนะเมษา ลองคบไว้ซักคนซิครับ ระหว่างเราผมมันคงไปได้ไม่ไกลกว่านี้หรอก”
“แล้วถ้าผมจะรอวันที่เราไปไกลกว่านี้พฤกษ์คงไม่ว่านะครับ”
“ก็มันสิทธิของคุณนี่ครับ”
“หวังว่าถ้าพฤกษ์พร้อมจะมีใคร คงไม่ไปเลือกคนอื่นนอกจากผมนะ” พฤกษ์อึ้งในสิ่งที่ได้ยิน ทำไมเมษาจะต้องพูดจาเหมือนบีบบังคับแบบนี้ด้วยนะ เขาไม่ชอบเอาซะเลย
“ผมว่าเราเปลี่ยนเรื่องคุยกันดีกว่ามั๊ย” เด็กหนุ่มเฉไปเรื่องอื่น เรื่องของหัวใจ พูดแล้วก็เหนื่อยเปล่า เขายังไม่รู้เลยว่าคนของเขาจะมีตัวตนอยู่จริงหรือไม่มี บางทีเขาอาจจะต้องอยู่คนเดียวแบบนี้ไปเรื่อยๆ ชีวิตแบบนี้มันก็น่าจะเป็นแบบนั้นอยู่แล้ว จะกระเสือกกระสนมีคู่กันไปทำไมให้ปวดสมอง
“เออ วันนี้ไปดูโทรศัพท์กันมั๊ย ของพฤกษ์หายไม่ใช่เหรอ”เมษาเอ่ยชวนเมื่อคุยกันได้ซักพักซึ่งพฤกษ์ก็เห็นด้วย ลำพังให้เขาเลือกของเองเขาก็ไม่ถนัดเท่าไหร่ มีคนช่วยเลือกก็ดีเหมือนกัน
ศิระ เดินด้อมๆมองๆแถวๆหน้าร้านShopโทรศัพท์ วันนี้เขาเลิกงานเร็วกว่าปกติ ยังพอมีเวลาเหลือเขาก็เลยอยากจะสำรวจราคาเครื่องที่เขาต้องจ่าย
“แพงเหมือนกันแฮะ” เด็กหนุ่มพึมพำกับตัวเองเมื่อมองเห็นสิ่งที่กำลังมองหา
“จะซื้อโทรศัพท์เหรอ” หนึ่งเสียงที่เดินมาทักทำเอาเด็กหนุ่มสะดุ้งหันมอง คุ้นๆ แฮะ ใครวะ
“ฉันชื่อปอนด์เพื่อนของพฤกษ์”อ้อออ….กูนึกว่าใคร ศิระยักไหล่ทำท่าไม่สนใจที่จะพูดด้วย เมื่อนึกออกว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าคือคนที่นั่งประคบประหงมนายคนเจ้าสำอางในคืนที่เขาไปหาเพื่อน
“ว่าไงถามทำไมไม่ตอบ” ปอนด์เริ่มหมั่นไส้ในท่าทีโอหังของคนที่เมินเฉย ไม่รู้สิ รู้สึกหมั่นไส้ไอ้นี่จัง
“แล้วคิดว่ากูมาซื้ออาหารหมาหรือไงล่ะ ถามแปลกไอ้นี่”ศิระตอบกลับ ไม่ได้กวนหรอกแต่ท่าทางนายนี่ไม่น่าจะมาดี
“อ้าวเฮ้ย มึงกวนนี่หว่า”ปอนด์ฉุนขาดไม่คิดว่าศิระจะมาไม้นี้
“กวนตรงไหนพวก ถามมาก็ตอบ ไม่ตอบก็หาว่าเงียบ จะเอาไง”
“ปากดีนะมึง พฤกษ์ ไม่น่าโง่เลย ชอบใครไม่ชอบมาชอบคนอย่างมึง” ศิระเหวอชั่วขณะ ตะกี้ไอ้นี่มันบอกว่านายพฤกษ์นั่นชอบเขา นี่มันอะไรกัน
“เฮ้ย มึงพูดอะไรวะ” เด็กหนุ่มถามกลับ ไอ้โก๋ก็คนนึงแล้วที่โยงเขาให้เข้าไปยุ่งกับนายนั่น แล้วนี่ยังจะเพื่อนของมันเองอีก
“อ้าวนี่มึงไม่รู้เหรอว่าเพื่อนกูแอบชอบมึงอยู่ ก็คืนนั้นไงที่มันตามมึงไป”
ปอนด์ยกเมฆก้อนโตขึ้นมาตบใส่หน้าศิระเล่นอย่างแอบสะใจ เขาได้รับคำยืนยันจากเมษาแล้วตอนที่เมษาโทรชวนเขาออกมาที่นี่ว่า พฤกษ์ไม่ได้คิดอะไรกับ`คุณ`จืดนี่ แต่เมื่อกี้ที่เขาโยนหินถามทางโดยเอ่ยชื่อพฤกษ์ขึ้นมาว่าชอบมัน เด็กอนุบาลก็ดูออกว่ามันต้องมีรู้สึกกับเพื่อนเขาบ้างไม่มากก็น้อยล่ะ ดีล่ะมึงกวนส้นต..ดีนักจะแกล้งซะให้เอ๋อเลยคอยดู
“พูดอะไรของมึง กูไม่รู้จักกับเพื่อนมึง และก็ไม่อยากจะรู้จักรวมทั้งมึงด้วย” พูดจบศิระก็เดินหนีทันที มันอะไรกันนักหนาทำไมพฤกษ์จะต้องเข้ามาวนเวียนในใจเขาเพราะคนรอบข้างด้วยไม่เข้าใจจริงๆ
“รอนานป่าววะปอนด์ “ เมษาทักเพื่อนที่เขาใช้เป็นตัวนำสืบเรื่องของชายคนรักอย่างสนิทสนมโดยที่พฤกษ์เดินตามมาสมทบทีหลัง
“ไม่นานหรอก เพิ่งมาถึงเหมือนกัน แล้วนี่โอ้เอ้ที่ไหนกันมา ทำอะไรกันมาป่าว”
“ทะลึ่งไอ้ปอนด์ ปากดีนะมึง” พฤกษ์ดุคนคะนองปาก มันคงอยากให้เขาลงเอยกับเพื่อนของมันมากล่ะสิเนี่ย
“โหย กูล้อเล่น เออมึงมากะกูหน่อยดิพฤกษ์กูมีอะไรจะคุยด้วย” ปอนด์ตบไหล่เพื่อนแล้วเอ่ยชวน ทำให้เมษาสงสัย ปอนด์ไม่น่าจะมีความลับกับเขานี่นา
“มึงจะคุยอะไรกับพฤกษ์เหรอปอนด์”
“เออน่าไม่เกี่ยวกับมึงหรอก”
“เกี่ยวไม่เกี่ยวไม่ว่าแต่มาชวนกันไปแบบนี้เห็นกูเป็นอะไร”
“อะไรของมึงเนี่ย เอาน่ามีอะไรสนุกๆให้มึงสะใจเล่นแล้วกันเดี๋ยวกูมาเพื่อน”ปอนด์ดึงแขนพฤกษ์ให้ห่างออกไปจากเมษา เขาจะใช้พฤกษ์เป็นตัวล่อเพื่อจัดการคนที่กวนใจเมื่อครู่จะดูซิว่าคนอวดดีอย่างมันโดนคนเจ้าเสน่ห์อย่างพฤกษ์ปล่อยมนต์ให้หลงมันยังจะอวดดีอีกหรือเปล่า

imseng · โพสต์ 2012-5-10 08:46:45

ขอบคุณนะคับ

imanaji · โพสต์ 2012-5-10 22:48:50

ขอบคุณมากๆครับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-11 16:17:02

ขอบคุณครับ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-5-18 16:26:12

ขอบคุณนะคับ

popo1 · โพสต์ 2012-6-10 18:09:23

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-6-10 22:38:51

ขอติดตามต่อนะครับ

manza555 · โพสต์ 2012-7-6 21:16:56

สนุกมากๆเลย

Klong · โพสต์ 2012-11-15 19:21:56

ขอบคุนครับ

kiwwy · โพสต์ 2012-11-25 10:34:18

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-36:}

snowprince1994 · โพสต์ 2012-12-13 14:40:30

ขอบคุณมากกคับ

kangaza · โพสต์ 2012-12-15 11:52:39

ขอบคุงมากมากคับผม

shunza · โพสต์ 2013-3-2 02:26:53

ดีครับๆ

dung · โพสต์ 2013-3-10 23:43:12

ขอบคุณมากๆครับผม

KillTi · โพสต์ 2013-3-17 16:10:54

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii · โพสต์ 2013-12-4 07:19:36

ขอบคุณมากนะ

mario401 · โพสต์ 2013-12-7 10:16:20

ขอบคุณมากมายครับผม

cawee · โพสต์ 2013-12-21 20:27:16

ขอบคุนคราฟ

poppet · โพสต์ 2014-1-21 23:36:43

ขอบใจมากคราฟ

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-9-24 06:35:54

ขอบคุนค้าบ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ สองคนบนทางรัก ++ # 4

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร