++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 7

tanya · โพสต์ 2012-5-12 09:05:19

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
นาฬิกาข้อมือบอกเวลาเกือบจะเที่ยงตรง เอมีนนั่งใจจดใจจ่อรอคนที่นัดเขาถ้าเป็นคนอื่นเด็กหนุ่มคงรู้สึกเฉยๆ แต่คนที่นัดครั้งนี้คือพีรพล มันเป็นการรอคอยที่ตื่นเต้นกว่าทุกครั้งเมื่อเขาจะได้คำตอบวันนี้ว่าฝันของเขามันจะเป็นจริงได้แค่ไหนไม่นานคนที่เขารอก็ก้าวเข้ามาในร้านที่เขานั่งอยู่
“สีหน้าพี่ไม่ค่อยดีเลยนะ”
เด็กหนุ่มกล่าวทักหลังจากที่ยกมือไหว้เรียบร้อยจนพีรพลนั่งลงตรงข้ามเขา
“อากาศร้อนแล้วรถก็ติดน่ะ”
พีรพลบอกยิ้มๆ แต่แววตากลับไม่ได้ยิ้มตามจนเอมีนใจวูบ เมื่อคาดเดาเรื่องราวจากอาการคนตรงหน้า
“อืม มันไม่สำเร็จใช่มั๊ย” เด็กหนุ่มก้มหน้าถาม ยิ่งเมื่อพีรพลนิ่งเงียบไปพักใหญ่มันก็แทนคำตอบได้ดี
“พูดมาเถอะผมรับได้มันไม่ใช่ครั้งแรก” เอมีนเงยหน้าบอกยิ้มๆ พีรพลถอนหายใจก่อนจะบอก
“เรารอไปอีกสักพักได้หรือเปล่าล่ะ ตอนนี้คุณเมทีกำลังลุ้นอยู่กับฟิลิป ช่วงนี้เขางดแผนงานทุกอย่างเพื่อทุ่มให้กับฟิลิปคนเดียว”
“ก็น่าจะอย่างงั้น ผมไงก็ได้ แค่ครั้งหนึ่งมีคนเห็นว่าผมน่าจะทำได้ผมก็ดีใจแล้ว”
เอมีนยอมรับว่าเศร้าอยู่ลึกๆ แต่ก็ต้องยิ้มบอกให้คนตรงหน้าได้สบายใจ
“พี่พูดคำไหนก็คำนั้น เพียงแต่พี่อาจจะเจอเราผิดจังหวะไปหน่อย”
“ไม่หรอก เอาเป็นว่าผมจะรอแล้วกัน ไม่มีอะไรที่ต้องเสียหรอก”
“พี่ดีใจนะที่นายเข้าใจ และก็ขอโทษด้วยที่ทำให้มีความหวัง”
“อย่าคิดมากพี่พล บอกแล้วไงครั้งนี้ไม่ใช่ครั้งแรก”
“ดีแล้วล่ะ พี่เองก็จะรอดูเหมือนกันว่าฟิลิปจะทำให้คุณเมทีดีใจหรือเสียหน้า”
เอมีนมองพีรพลที่ก้มหน้าหลับตา นึกเห็นใจที่คนๆนี้อยู่เหมือนกันที่ครั้งหนึ่งเคยมีผลงานเข้าตาทั้งผู้บริหารและก็คนทั้งประเทศ แต่วันนี้กลับไม่ได้รับความเชื่อใจให้ทำงานใดๆออกมา
บาสจ้องมองมิวสิควีดีโอของฟิลิปอย่างสนใจ นานแล้วที่เขาติดต่อกับจัสตินไม่ได้ เขาไม่ได้รู้สึกผิดที่โดนจับได้ แต่รู้สึกโกรธมากกว่าที่จัสตินไม่ฟังคำอธิบายจากเขา จริงอยู่ที่เบื้องลึกเขาไม่ได้จริงใจกับจัสตินสักเท่าไหร่ แต่เด็กหนุ่มทำใจยอมรับไม่ได้ที่จัสตินตีห่างเขาแล้วความนิยมกลับพุ่งพรวดอย่างเห็นได้ชัดจนค่ายคู่แข่งโหมกระหน่ำโปรโมทฟิลิปกันแทบทุกๆสื่อ
“ผมไม่อยากทำร้ายคุณนะจัสติน แต่คุณทำกับผมก่อน”
คนรู้สึกโกรธพึมพำกับตัวเอง ในขณะที่สายตาจ้องอยู่ที่ฟิลิปที่พลิ้วไหวอยู่ในจอมิวสิคจบลง
“ถ้าคิดจะล้มจัสติน คิดว่าเราคงต้องช่วยกันแล้วล่ะฟิลิป”
อีกครั้งที่หนังสือพิมพ์ถูกโยนลงโต๊ะกลางที่ประชุม เพียงแต่คราวนี้มีเพียงธีระเท่านั้นที่นั่งเผชิญหน้าอยู่กับเจ้าของค่ายเทปอย่างเมที
“ผมไม่อยากจะเชื่อเลยธีระ เด็กนั่นมันมีดีกว่าเด็กเราตรงไหน ทำไมยอดเทปของมันพุ่งเอาพุ่งเอา แต่กับเด็กของเรากลับไม่เป็นไปตามคาด” เจ้าของค่ายเอ่ยขึ้นก่อนเมื่อธีระนิ่งพักใหญ่
“ก็เทปเพิ่งวาง ผมว่าคุณเมทีรอดูอีกสักระยะไม่ดีกว่าเหรอ”
“จะให้ผมรอจนเทปจัสตินพุ่งสู่ล้านที่สามเลยหรือไง ธีระ นี่ตอนนี้บริษัทเราเป็นอะไร ทำไมอะไรๆมันถึงแย่ไปหมด”
“ใจเย็นก่อนสิ คุณเมที ผมว่าพอจบคอนเสิร์ตใหญ่ของเด็กนั่นแล้วคนก็คงจะหันมาสนใจฟิลิปบ้างแหละ”
“ผมไม่ต้องการให้มันเป็นแบบนั้น ที่ผมเร่งให้คุณปั้นฟิลิปขึ้นมาก็เพื่อต้านกระแสของจัสติน ไม่ใช่ตามกระแสจนเขาหมดความนิยมแล้วค่อยเบนมาหาเรา”
ธีระนิ่งเงียบไปอีกครั้ง เขาก็ไม่เข้าใจว่าทำไมงานที่เขาตั้งใจที่สุดอีกชิ้นหนึ่งถึงออกมาไม่โดน ทั้งๆที่ได้แรงผลักดันสนับสนุนจากเจ้าของค่ายในทุกๆด้านจนงานสำเร็จได้เร็วกว่ากำหนด
“แล้วโครงการที่เราจะจัดขึ้นที่ให้ฟิลิปเป็นต้นแบบในการค้นหานักร้องหน้าใหม่ล่ะ”
ธีระถาม เมื่อคิดว่าผู้บริหารอย่างเมทีคงลืมไปแล้วเพราะเขายังไม่รับความคืบหน้าใดๆเลย
“ผมยังไม่ได้ลืมหรอก ธีระ”
เมทีบอกเหมือนจะรู้ใจชายหนุ่มตรงหน้า ก่อนจะพูดต่อเมื่อธีระไม่ได้แย้งอะไร
“ตามที่ผมคาดไว้ว่างานของฟิลิปจะโดนใจตลาดในตอนนี้ แต่แล้วมันกลับผิดคาดยอดเทปมันวิ่งช้ามาก คุณรู้หรือเปล่า ธีระ ผมลงทุนกับงานชุดนี้ไปเท่าไหร่ บอกตรงๆยอดขายล็อตแรกผมค่อนข้างผิดหวังโครงการนี้อาจจะไม่เกิดขึ้น”
“แต่เราแถลงข่าวไปแล้วนะ”
“แล้วมันจะยากตรงไหนล่ะ ขนาดคอนเสิร์ตเรย์ผมยังเคยสั่งพับมาแล้วเลย”
ธีระใจหายเมื่อคิดว่าเด็กของเขากำลังจะโดนเหมือนกับที่คนของพีรพลโดน แต่ยังไงเขาก็คงจะไม่ยอมง่ายๆ
“คุณเมทีคิดดีแล้วเหรอ เรย์กับฟิลิปต่างกันนะ เรย์เขาชั่วโมงบินสูงกว่ามาก เขาเก่งและสามารถรับเรื่องแบบนั้นได้อยู่แล้ว แต่ฟิลิปยังใหม่นะ ทั้งๆที่ตอนนี้จะเอาแค่ยอดขายแค่สองสามสัปดาห์มาวัดว่าเขาไม่ประสบความสำเร็จ คุณเมทีมองตื้นไปนะ”
“แต่การลงทุนระหว่างเรย์กับฟิลิปมันต่างกันมากคุณก็รู้ เรย์เราแทบจะไม่ได้ลงทุนอะไรเลย เขาขายชื่อเก่าเขาได้อยู่แล้ว แม้มันจะไม่ได้ดีนักแต่มันก็ไม่เจ็บตัวเท่ากับทุนที่หายไป”
“แต่ฟิลิปเพิ่งจะเริ่ม มันอาจจะเป๋ไปบ้าง คุณเมทีอย่าเพิ่งปิดโอกาสเขาสิ”
“ผมไม่ได้ปิดโอกาส ผมพูดว่าอาจจะ”
เมทีมองธีระนิ่ง คนตรงหน้าต่างจากพีรพลมาก ถึงแม้พีรพลจะไม่ค่อยพอใจในความคิดเขาในบางครั้ง แต่ไม่ได้แสดงท่าทีที่แย้งได้ชัดเจนเท่ากับธีระตอนนี้
“อย่างงั้นก็เถอะ ผมขอยืนยันเลยนะว่า ยังไงซะฟิลิปต้องกู้วิกฤติมาให้เราได้อย่างแน่นอน”
ธีระบอกอย่ามาดมั่นจนเมทีหรี่ตาถามกลับ
“คุณจะทำยังไง”
“แค่เพียงให้โครงการที่เราเคยคุยกันไว้ไม่ถูกพับ ก็น่าจะช่วยได้บ้างนะ”
“อย่าลืมว่าทุกอย่างมันต้องมีการลงทุนนะ ธีระ”
“ข้อนั้นผมไม่ลืมหรอก แต่ผลงานที่ผ่านมาของผมมันก็ชัดเจนแล้วไม่ใช่เหรอ เรื่องทำกำไรให้บริษัท”
ธีระยกไม้ตายขึ้นมาอ้าง เมทีจะขัดอะไรเขาได้ในเมื่อทุกวันนี้กำไรที่เข้าบริษัทเกิดจากงานของเขาแทบทั้งนั้น
“เรื่องนั้นผมคงแย้งคุณไม่ได้หรอก ธีระ แต่เรื่องฟิลิปถ้ามันทำให้บริษัทเจ็บตัว ในฐานะผู้บริหารผมก็ต้องควบคุมในสิ่งที่มันจะเสียเปล่า”
“งั้นผมขอเสนออีกทางเลือกได้มั๊ย”
“อะไร”
“คอนเสิร์ตเปิดตัว”
เมทีไม่อยากจะเชื่อหูที่ได้ยินธีระบอก ก็เขายังไม่ได้มองไปไกลขนาดนั้น
“ผมยังไม่ได้มองเรื่องนั้น”
“แต่มันเป็นสิ่งที่ต้องมี ถ้าคุณเมทีคิดจะปั้นฟิลิปจริงๆ ถ้าไม่มีคอนเสิร์ตใหญ่มันก็แปลกล่ะ”
“แต่กระแสตอนนี้มันยังไม่ได้”
“ไม่แปลกนี่ มันเป็นคอนเสิร์ตเปิดตัวเพื่อการโปรโมทไม่ใช่คอนเสิร์ตตามกระแส ข้อนี้คุณเมทีคงจะรู้ดีนะว่าต้องทำไง”
“ผมบอกแล้วไงว่าทุกอย่างมันต้องลงทุน ผมลงทุนกับงานของคุณกับเด็กของคุณไปเยอะ แทบจะเรียกได้ว่าเยอะที่สุดเท่าที่ทำเทปมา คุณจะให้ผมจัดคอนเสิร์ตใหญ่ให้ฟิลิปแล้วเกณฑ์พนักงานในบริษัทไปดูเป็นหน้าม้ารวมกับสมาชิกแฟนคลับค่ายเรางั้นเหรอ มันไม่คุ้มหรอกนะ”
“แต่ถ้าเราไม่ทำอะไรปล่อยให้ฟิลิปลอยแพตัวเองแบบนี้ มันไม่ได้แย่ไปกว่าเหรอ ไหนๆเราก็มากันขนาดนี้แล้วลองอีกสักตั้งมันอาจจะได้ผลขึ้นมาก็ได้นะ”
เมทีถอนหายใจเริ่มที่จะใจอ่อนอีกครั้งกับวิธีการชักแม่น้ำทั้งห้าของธีระ จริงอย่างที่ธีระบอกเขาทุ่มกับฟิลิปขนาดนี้แล้วจะปล่อยให้ลอยแพก็คงจะถูกค่อนแคะจากสื่อหนักกว่าที่เป็นอยู่ เพราะฉะนั้นสิ่งที่เขาต้องทำก็คงต้องเดินหน้าให้มันไปถึงที่สุด
ธีระใช้เวลาหลังเลิกงานไปปลดปล่อยอารมณ์เครียดที่รุมเร้าเขาจ ากการได้พูดคุยลับๆกับผู้บริหารอย่างเมที ยังไงเขาก็ไม่มีวันที่จะปล่อยให้ฟิลิบโดนลอยแพ เหมือนๆกับที่เมทีทำกับศิลปินในค่ายหลายๆคนที่ส่อแววไม่รอดตั้งแต่ตอนเปิดตัว เขาคงทนไม่ได้ที่จะเห็นคนของเขาที่เขาหมายตามาตั้งแต่แวบแรกที่เห็นในวันรับสมัคร จมไปต่อหน้าต่อตา ใครจะรู้ว่าเบื้องลึกที่ฟิลิปก้าวเข้ามาถึงขั้นนี้ได้เขาเป็นตัวกำหนดทางให้เอง!
ชายหนุ่มอาศัยเบื้องหน้าที่ดูสุขุมและเก่งรอบด้านในเรื่องของดนตรีพาตัวเอง มาเป็นมือขวาของเจ้าของค่ายได้โดยไม่มีใครหยั่งรู้ถึงเบื้องลึกในตัวตนที่แท้จริงของโปรดิวเซอร์หนุ่มอย่างเขา มีแต่เพียงบุคคลในสถานที่เที่ยวที่เขานั่งอยู่นี้เท่านั้นที่รู้ว่าตัวตนที่แท้จริงของเขาเป็นแบบไหนแต่ใครล่ะจะสนใจ เพราะน้อยคนนักที่จะสนใจคนเบื้องหลังมากกว่าคนเบื้องหน้า
สายตาของบาสจับจ้องอยู่ที่ธีระได้สักพัก ก่อนที่จะตัดสินใจเดินเข้าไปทัก เขาควรจะเริ่มต้นเสียทีที่จะทำให้จัสตินรู้สึกถึงความสูญเสียชื่อเสียงความนิยมและตำแหน่งซุปเปอร์สตาร์ให้กับฟิลิบเด็กของธีระ
“ไม่น่าเชื่อเลยนะ ว่าผมจะได้เจอโปรดิวเซอร์คนเก่งในที่เที่ยวแบบนี้ได้”
ธีระแปลกใจในเสียงทักทายก่อนที่คนทักจะนั่งลงที่ว่างข้างเขา
“เรารู้จักกันเหรอ” คนแปลกใจทัก บาสยิ้มนิดๆก่อนตอบ
“ไม่แปลกที่คุณจะไม่รู้จักผม แต่จะแปลกมากถ้าผมจะไม่รู้จักโปรดิวเซอร์คนเก่งที่ชื่อธีระ”
“แล้วคุณชื่ออะไรล่ะ” ธีระเอ่ยถามในอารมณ์เครียดๆแบบนี้ได้เพื่อนคุยสักคนมันก็คงดี อีกอย่างคนที่นั่งข้างๆตอนนี้ก็ดูน่าคุยอยู่มิใช่น้อย
“ผมวรกาญจ์เรียกบาสก็ได้ ยินดีที่ได้รู้จัก ผมอาจจะเด็กกว่าคุณนะ แต่โทษทีผมไม่ชอบเรียกใครพี่” บาสยื่นมือเป็นเชิงสานสัมพันธ์ให้กับธีระ
“ไม่ซีเรียส เพราะดูท่าคุณแล้วก็เป็นผู้ใหญ่ดี” ธีระตอบพลางยื่นมือไปสัมผัสกับบาส ทันทีที่มือเตะมือสองสายตาก็มองกันอย่างไม่ได้นัดหมาย บาสเป็นฝ่ายยิ้มล้อๆก่อนจะชักมือกลับ
“มือเย็นเชียวนะ”
“ก็ข้างในนี้มันหนาวนี่” ธีระบอกทั้งๆที่อารมณ์เริ่มจะหวิวๆกับคนตรงหน้าอยู่เหมือนกัน นานแล้วที่เขาไม่ได้ปลดปล่อยอารมณ์และความต้องการที่แท้จริงของตัวเอง เพราะวุ่นวายอยู่กับการทำอัลบั้มเพลงของฟิลิปที่เป็นแค่ความสุขทางใจลึกๆของเขาเพราะได้อยู่ใกล้ชิดกับฟิลิปนานหลายเดือน
“มานานแล้วเหรอ” บาสเริ่มสนทนาธีระถอนหายใจก่อนตอบ
“ก็สองสามชั่วโมงได้”
“ท่าทางมีเรื่องให้คิดนะ”
“ก็นิดหน่อยงานแบบผมสมองไม่เคยได้ว่างอยู่แล้ว”
“ผมได้ฟังงานที่คุณทำให้ฟิลิปแล้ว ฝีมือใช้ได้เลยนะ เพราะดี”
“คิดอย่างงั้นเหรอเหรอ” ธีระยิ้มเยาะให้ตัวเองโดยไม่รู้ว่าบาสเองก็นึกพอใจที่เขาจี้ธีระได้ตรงจุด ชายหนุ่มจึงรุกต่อ
“ท่าทางคุณไม่ค่อยพอใจเลยนะ”
“ผมน่ะพอใจผลงานทุกชิ้นของผมแหละ แต่คนที่มีอำนาจมากกว่าต่างหากล่ะที่ผมอยากให้เขาพอใจ”
“คุณหมายถึงคุณเมที”
“ดูคุณจะรู้จักคนเยอะนะ”
“ก็ถ้าบังเอิญคุณเมทีไม่ใช่เจ้าของค่ายเทปอันดับหนึ่ง ผมก็คงจะไม่รู้จักหรอก”
“แน่ใจเหรอว่าค่ายเรายังเป็นที่หนึ่งอยู่”
“ทำไมล่ะ”
“คุณก็น่าจะรู้เหมือนกับที่คนทั้งประเทศรู้”
“นี่จัสตินทำให้ค่ายคู่แข่งอย่างเมทีสะท้านได้ขนาดนี้เชียวเหรอ” บาสหัวเราะออกมาเป็นการจี้ที่ใจโปรดิวเซอร์หนุ่มอีกครั้งจนต้องบอกออกมา
“จะให้ทำไงได้ล่ะเพราะตอนนี้อะไรก็คงจะฉุดจัสตินไม่อยู่ ขนาดว่าเคยมีข่าวว่าเป็นเกย์แอบซุกคู่ขาไว้ที่คอนโดหรูก็ไม่ได้มีผลอะไรต่อความนิยมในตัวเขา”

imseng · โพสต์ 2012-5-13 04:03:53

ขอบคุณนะคับ

peemakung · โพสต์ 2012-5-14 18:30:20

ขอบคุณครับ

matsuoka · โพสต์ 2012-5-14 18:52:49

ขอบคุณครับ

manza555 · โพสต์ 2012-5-19 18:28:13

สนุกมากๆเลย

akeins · โพสต์ 2012-5-22 21:22:49

ขอบคุณครับ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-23 09:09:54

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-5-25 05:53:03

ขอบคุณมากๆครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-31 08:32:42

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-14 17:45:15

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-13 21:28:50

ขอบคุนคราฟ

kamaji · โพสต์ 2014-1-18 07:29:06

ขอบคุนคราบ

wi2 · โพสต์ 2014-4-26 23:51:43

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-2 23:08:07

ฆ่าตัวตายแน่ๆบาส

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 7

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร