++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 23

tanya · โพสต์ 2012-5-16 09:58:43

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
จากการช่วยเหลือของฝูงชนที่แห่กันมาทำให้วายร้ายสองคนจนมุมไม่อาจหนีรอดไปใหนได้จัสตินตรงเข้าไปแก้มัดเอมีนเห็นสภาพเด็กหนุ่มแล้วก็นึกอยากที่จะขย้ำสองเดนตายนั่นให้แหลกคามือ
“คนมองเราใหญ่แล้วนะ” เอมีนกระซิบบอกเสียงเบา แต่จัสตินไม่ยินดียินร้ายทั้งนั้นเขาต้องการพาเอมีนไปปฐมพยาบาลก่อนต่างหากจึงบอกอย่างดุๆ
“จะใส่ใจทำไมตัวเองจะตายอยู่แล้วไปโรงพยาบาลกับเราก่อน อย่างอื่นค่อยสนใจ”
“แล้วไอ้สองคนนี้ล่ะ” เอมีนปรายตาไปมองร่างหนึ่งที่นอนสลบจมกองเลือด แล้วไล่สายตาไปหาอีกคนที่กำลังถูกจับกุมจากคนร่วมหอพัก
“ไม่เป็นไรหรอกเอไปหาหมอก่อนเหอะ เดี๋ยวทางนี้ลุงจะจัดการพวกมันส่งตำรวจเอง”
คนพูดไม่ใช่ใครจัสตินจำได้ว่าเป็นลุงยามที่เอมีนเคยหิ้วของมาฝาก ท่าทางจะสนิทกับคนเจ็บจนเรียกเอมีนไม่เต็มชื่อ เอมีนยิ้มรับก่อนจะพยายามยันกายให้เดินไปหาวายร้ายที่กำลังโดนจับไว้อยู่ดูมันยังไม่สิ้นฤทธิ์แม้หน้าตาจะฟกช้ำจากการโดนรุมสกรัมแล้วก็เถอะ
“อย่าให้กูหลุดไปได้นะมึงกูเอาพวกมึงตายแน่”
“เพี๊ยะ ๆ!” เอมีนใช้หลังมือฟาดใบหน้าที่คนพูดเต็มแรงอย่างไม่นับ ท่ามกลางความตกตะลึงของคนรอบกาย จัสตินเห็นว่าคนโดนตบจะไม่ไหวจึงเข้าไปรั้งเอมีนออกมา แววตาโกรธแค้นชิงชังของเอมีนยังคงฉายชัดจนน่ากลัว
“พอแล้วเอมีนปล่อยให้กฎหมายจัดการมันต่อเหอะแค่นี้มันก็น่าจะกระอักพอแล้ว”
จัสตินรีบพาเอมีนฝ่าฝูงชนออกไปในขณะที่หลายคนกำลังอึ้งแยกไม่ออกว่านี่คือเรื่องจริงหรือถ่ายหนัง ก็นี่มันจัสตินคนดังระดับประเทศชัดๆ
- 17 -
ที่โรงพยาบาล เอมีนบอบช้ำจนหมอลงความเห็นให้นอนพักซักคืนโดยมีจัสตินเฝ้าดูแลอยู่ไม่ห่าง เรื่องที่จัสตินพาเพื่อนชายมาโรงพยาบาลและแสดงท่าทีห่วงใย สร้างความแตกตื่นได้พอสำควรให้กับคนที่นี่ทั้งหมอพยาบาลคนไข้ต่างพูดจากันให้สนุกปากว่าคนนี้กระมังที่เป็นรักเขา แล้วเหตุการณ์ต่างๆมันเริ่มต้นและเป็นมายังไง จัสตินตกเป็นเป้าควมสนใจของสังคมอีกครั้ง
“อย่าเพิ่งถามอะไรผมเลย ผมไม่พร้อมที่จะอธิบายอะไรได้ทั้งนั้น” เด็กหนุ่มบอกปัดนักข่าวที่แห่กันมาอย่างเบื่อหน่าย จะมีสักครั้งมั๊ยนะที่เขาจะทำอะไรโดยไม่ตกเป็นเป้าความสนใจของสื่อ นี่คงเป็นนางพยาบาลช่างเม้าท์แน่ๆที่โทรไปกระจายข่าว คราวหลังจะเอาปิ๊บคลุมหัวเดินในที่สาธารณะซะให้รู้แล้วรู้รอด
“พี่อิ๋งรีบมาด่วนเลยนะ ผมกำลังมีเรื่องวุ่นวาย” ปลายสายไม่รู้หรอกว่าเกิดอะไร แต่เพราะความรับผิดชอบต่องานซึมเข้าไปในตัวมากกว่าครึ่ง เมื่อได้ยินคนในความดูแลโทรมาบอกอย่างนี้ อิ๋งอิ๋งจึงยอมทิ้งที่นอนนุ่มๆรีบจัดการตัวเองให้พร้อมที่จะทำหน้าที่พิทักษ์ศิลปินที่เป็นถึงซุปเปอร์สตาร์
“ไม่เป็นไรนะ นอนพักซักคืนเดี๋ยวเราอยู่เป็นเพื่อน” จัสตินเอ่ยกับเอมีนเมื่อเรียกหาคนที่มาช่วยกันนักข่าวได้แล้ว ใครจะทำหน้าที่นี้ได้ดีไปกว่าผู้จัดการเขาไม่มีซะล่ะ
“นายเลยต้องวุ่นวาย” เอมีนพูดเสียงเบาเมื่อนึกถึงเรื่องราวหลังจากนี้ จัสตินคงหนีไม่พ้นที่จะเป็นข่าวใหญ่อีก
“มันคงไม่วุ่นวายไปมากกว่าที่เคยผ่านมาหรอกอย่าคิดมากเลย นอนพักเหอะพรุ่งนี้จะได้ไปจัดการไอ้พวกนั้นกัน” จัสตินนึกแค้นใจแทนคนที่นอนเจ็บอยู่ ยังไงซะเขาก็เชื่อว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นคนๆนี้คงไม่ได้เป็นคนเริ่ม
“ขอบใจนะที่มาช่วย” เอมีนบอกอย่างซึ้งใจ ถ้าจัสตินไม่ขึ้นมาหาเขาป่านนี้เขาจะเป็นไงบ้างก็ไม่รู้
“อย่าเพิ่งพูดอะไรตอนนี้เลยนะ เราอยากให้นายนอนพักก่อน”
“แล้วนายล่ะ”
“ก็บอกว่าจะอยู่ข้างๆไง” จัสตินยิ้มให้อย่างอบอุ่น เวลาเอมีนไม่ร้ายนี่มันทำให้เขาไม่กล้าที่จะไปไหนเลยจริงๆ
อิ่งอิ๋งแทบลมจับกับการตอบคำถามบรรดานักข่าวที่เดินทางกันมาโรงพยาบาล เพื่อติดตามการเคลื่อนไหวของจัสติน โอ้ยอยากจะบ้าตาย มันจะอะไรกันนักกันหนา อีพวกนี้ไม่หลับไม่นอนกันหรือยังไงถึงได้แห่กันมาเป็นกองทัพแบบนี้ ผู้จัดการสาววีนแตกอยู่ในอก นี่ถ้าคำถามเป็นลูกกระสุนร่างเธอคงพรุนไปหมดแล้วแน่ๆ แต่อย่างว่านักข่าวก็คือนักข่าว พวกเขาจะใส่ใจทำไมล่ะว่าคนที่โดนคำถามยิงซัดจะเป็นจะตายหรืออยู่ในอาการครบสามสิบสองหรือเปล่า ล้วงเอาข้อมูลไปละเลงข่าวนั่นต่างหากล่ะคือเป้าหมายอันสูงสุดของสถาบัน หล่อนเลยต้องเผชิญหน้ากับคำถามล้านแปดอย่างเลี่ยงไม่ได้
“พอที่จะบอกพวกเราได้ไม๊คะว่า คนที่จัสตินพามาโรงพยาบาลเกี่ยวข้องกับจัสตินยังไง”
“ก็คงจะเป็นเพื่อนกันน่ะค่ะ”
“ตอบว่า คงจะ แสดงว่าพี่อิ๋งยังไม่แน่ใจถึงความสัมพันธ์ใช่มั๊ยคะ”
“ก็ถ้าไม่ใช่เพื่อนจะเป็นอะไรไปได้ล่ะคะน้อง จัสตินยังโสดค่ะยังไม่มีแฟน”
“แล้วข่าวก่อนหน้าที่บอกว่าจัสตินเคยมั่วยามั่วเซ็กส์อยู่กับคู่ขาล่ะ”
“ข่าวพวกนั้นจัสตินก็ได้ชี้แจงแถลงพวกคุณๆไปแล้วไงคะทางคลื่นวิทยุ หนังสือพิมพ์ก็เคยลงข่าวคำชี้แจงเขาไปแล้ว สรุปคำถามนี้มันเก่าแล้วค่ะ อิ๋งอิ๋งไม่ขอตอบและคิดว่าจัสตินคงไม่อยากที่จะเอ่ยถึงมันอีก”
“ถ้างั้นเราขอให้จัสตินออกมาพูดเกี่ยวกับเรื่องนี้หน่อยได้มั๊ย”
“เรื่องอะไรคะ”
“ก็เรื่องที่เกิดขึ้นวันนี้ไง เห็นพยาบาลบอกคนที่จัสตินพามาก็อาการหนักหนาเหมือนกับว่าโดนทำร้าย เราอยากฟังคำอธิบายจากปากจัสตินน่ะว่าเกิดอะไรขึ้น”
“คงจะไม่ได้ล่ะค่ะ เพราะจัสตินไม่พร้อมที่จะให้สัมภาษณ์อะไรตอนนี้ กลับไปนอนรอที่บ้านกันก่อนมั๊ยคะมีอะไรคืบหน้าอิ๋งอิ๋งจะรีบให้คนส่งข่าวไปให้เองค่ะ”
“อย่างนี้พวกเราก็เสียเวลาแย่สิคะ” หนึ่งในกลุ่มเอ่ยออกมาในที่สุด ก่อนจะมองสบตาเพื่อนร่วมอาชีพอย่างเบื่อหน่ายเมื่อดูท่าว่าจะไม่ได้ข้อมูลใดๆกลับไปเลย
“อิ๋งอิ๋งเข้าใจค่ะว่าจัสตินเป็นคนของประชาชน แต่ตอนนี้มันดึกแล้ว และที่นี่ก็เป็นโรงพยาบาลมันไม่เหมาะที่จะให้สัมภาษณ์อะไรจริงๆ ต้องขอโทษน้องๆพี่ๆด้วยนะคะ พรุ่งนี้อิ๋งอิ๋งคิดว่าจัสตินคงจะให้คำตอบกับทุกคนได้ ไว้เดี๋ยวอิ๋งอิ๋งจะบอกเขาให้ว่ายังมีคนสนใจความเคลื่อนไหวของเขาอยู่ ตอนนี้อิ๋งอิ๋งคงทำได้แค่ขอบคุณทุกๆคนที่เสียสละเวลามาแต่จัสตินคงไม่พร้อมจริงๆเห็นใจเขาเถอะนะคะ”
อิ่งอิ๋งเล่นไม้ตาย ถึงแม้ในใจจะนึกก่นด่าสารพัดกับกระจอกข่าวเหล่านี้ ก็ใครใช้ให้ตื่นตูมแห่กันมาล่ะ ก็เล่นยกเซ็ตกันเป็นโขยงแบบนี้ใครที่ไหนจะอยากออกมาเจอ ขนาดเธอที่ว่าแน่ยังแหลแทบไม่รอด
“งั้นไปเหอะพวกเรากลับไปนอนกันดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน” หนึ่งคนออกความเห็น เมื่อเจออิ๋งอิ๋งทำเป็นขอความเห็นอกเห็นใจพลอยทำให้หลายคนคล้อยตามไปด้วย
“ขอบคุณนะคะที่เข้าใจและสละเวลาพักผ่อนกันมา” อิ๋งอิ๋งยังเล่นบทนางเอกต่ออีกหนึ่งฉาก อยากที่จะให้อีพวกบ้านี่กลับกันไปเร็วๆ
“งั้นพวกเราลานะ”
“ค้าาาขอบคุณค่ะ” ผู้จัดการสาวรับคำแทบจะทันทีที่ได้ยินประโยคที่รอคอย โอยอยากจะบ้าตายนายจัสตินไปสร้างเรื่องอะไรไว้อีกล่ะเนี่ย
“ขอยาพาราหน่อยค่ะคุณพยาบาล ดิฉันปวดหัวมาก” อิ๋งอิ๋งรีบปรี่เข้าไปหาพยาบาลที่เคาเตอร์หลังจากที่มองตามนักข่าวจนแน่ใจว่าหายหัวกันไปหมดทุกสำนัก
จัสตินมองคนที่เพิ่งจะหลับไปเพราะฤทธิ์ยา ใบหน้าที่ฟกช้ำนั่นมันทำให้เขารู้สึกสงสารเสียจนอดที่จะเอื้อมมือไปแตะเบาๆไม่ได้ เขาไม่เคยรู้สึกหวั่นไหวหรือห่วงใยใครขนาดนี้ ถ้านี่มันหมายถึงความรักเขาก็อยากจะทำความรู้จักให้มันมากกว่าครั้งที่ผ่านมา แต่เอมีนนี่สิจะว่ายังไงนะ?
“ทำอะไรน่ะจัสติน”
เสียงแว้ดที่ดังอยู่ประตูทางเข้าทำเอาเด็กหนุ่มชักมือกลับแทบไม่ทัน อิ๋งอิ๋งคงจะจัดการกับนักข่าวเสร็จไปแล้วสิถึงได้ตามเขามาที่ห้องพักฟื้นของเอมีน คนแว้ดเมื่อครู่เดินเข้ามาหยุดอยู่ข้างๆจัสติน ใช้สายตามองร่างของเอมีนที่นอนหายใจสม่ำเสมออยู่บนเตียง สภาพร่างกายที่เห็นก็น่าที่จะทำให้พยาบาลที่นี่แตกตื่นจนโทรไปแจ้งนักข่าว หญิงสาวถอนหายใจก่อนจะปรายสายตากลับไปมองเด็กของตัวเอง
“บอกพี่ซิว่ามันเกิดอะไรขึ้น แล้วคนนี้ใคร?”
“ผมก็ยังไม่รู้อะไรชัดเจนหรอกพี่อิ๋งคงต้องรอให้เอมีนตื่นขึ้นมาก่อน นี่ก็เพิ่งจะนอนหลับเพราะฤทธิ์ยา”
“หมายความว่าเธอไม่ได้รู้เห็นกับเรื่องพวกนี้”
“ก็ไม่เชิงหรอก ถ้าผมไม่ไปเห็นผมก็คงจะช่วยเอมีนไว้ไม่ได้ เขาโดนบุกห้องและโดนข่มขู่ทำร้ายร่างกาย”
“เธอรู้จักเด็กคนนี้เหรอ”
“เขาเป็นเพื่อนผม คนที่กำลังจะทำเทปกับค่ายคุณเมทีไง จำได้ว่าผมเคยบอกพี่อิ๋งไปแล้ว” อิ๋งอิ๋งตวัดสายตากลับมามองคนที่หลับอยู่บนเตียงทันทีเด็กนี่กำลังจะเป็นนักร้องงั้นเหรอ?
“เธอไปรู้จักเขาตอนไหน” หญิงสาวหันกลับไปถามเด็กตัวเอง
“ถ้าจะนับกันจริงๆก็ตั้งแต่ที่ผมเริ่มออกเทป แต่มันเป็นการรู้จักกันแบบไม่ค่อยดีเท่าไหร่หรอก” จัสตินนึกย้อนกลับไปวันแรกที่เดินชนกับเอมีนบนสถานี BTS คนอะไรกระชากแว่นคนอื่นได้อย่างไม่เกรงกลัว
อิ๋งอิ๋งมองหน้าจัสตินอย่างพินิจ นายนี่กำลังคิดถึงอะไรแววตาถึงได้ประกายออกมาอย่างกะมีความสุขอยู่ข้างใน หวังว่าคงจะไม่ใช่เรื่องนายเอมีนนี่หรอกนะ …สาธุ..
“แล้วนี่จะอยู่เฝ้าเขาทั้งคืนเลยเหรอ” ประโยคที่เอ่ยถามมันซ่อนไว้ซึ่งความหมายบางอย่างที่อิ๋งอิ๋งไม่อยากถามจัสตินตรงๆ แต่คำตอบที่ได้กลับทำเอาหญิงสาวใจหายวาบ
“ผมคงต้องเฝ้าเอมีนเขาทั้งคืน”
“เธอว่าไงนะจัสติน”
“ก็ผมจะอยู่เฝ้าเอมีนไง เขาไม่มีใคร” จัสตินเอ่ย เสียงเบาเมื่อโดนย้ำถาม
คนถามหายใจได้คล่องขึ้น จัสตินนึกอยากที่จะอยู่เฝ้านายนี่เพราะเห็นว่าไม่มีใคร ยัยอิ๋งเอ้ยหลงคิดไปไกลนึกว่านิยายรักบทใหม่ของเด็กในความดูแลจะเริ่มซะอีก
“ถ้างั้นพี่ขอตัวนะ มีอะไรยังไงก็โทรหาพี่ได้ตลอด เธอเองก็นอนได้แล้วซักสองสามชั่วโมงก็ยังดีช่วงนี้งานยิ่งเยอะอยู่” อิ๋งอิ๋งบอกอย่างห่วงใย แต่มันกลับทำให้คนฟังฉุกคิดบางอย่างได้
“พอดีเลยที่พี่อิ๋งพูดเรื่องนี้ขึ้นมา”
“ทำไมเหรอ?”
“พรุ่งนี้ผมขอยกเลิกงานทั้งหมดนะ ฝากพี่อิ๋งจัดการให้ด้วย”
“ห๊าา..นี่มันไม่ตลกแล้วนะจัสตินที่จะมาบอกเลิกงานกระทันหันแบบนี้ เธอมีงานถ่ายปกลงนิตยสารนะ”
“ก็ยกเลิกไปซักวันนึงก่อนก็ได้นี่ ใช่ว่าเขาจะถ่ายวันนี้แล้วหนังสือจะออกพรุ่งนี้ซะหน่อย”
โอย…เจ๊อยากตาย อิ๋งอิ๋งยกมือกุมขมับเห็นอาการงอแงแบบนี้ของจัสตินมันพลอยทำให้นึกย้อนกลับไปถึงตอนที่จัสตินคบกับบาสอยู่เสียจริง สิ่งที่เธอคิดมันคงไม่ผิดแล้วแน่ๆ
“ขอเหตุผลที่ฟังแล้วทำให้พี่ยอมพลีชีวิตให้ทีมนิตยสารแหกอกหน่อย จัสติน”
เงียบ……จัสตินไม่สามารถหาคำตอบให้ผู้จัดการสาวได้ แต่เขาจะไปฉีกยิ้มตีสีหน้าท้ากล้องได้ยังไง ในเมื่อเขารับปากกับเอมีนไว้แล้วว่าจะไปเป็นเพื่อนที่โรงพักเพื่อจัดการกับไอ้พวกวายร้ายนั่น
“ไงล่ะบอกพี่มาซักข้อสิ”
“ผมจะไปโรงพักกับเอมีน” จัสตินจำต้องบอกออกไปเมื่อโดนคาดคั้นและมันก็ทำให้บรรยากาศตึงเครียดขึ้นมาทันที
“อย่ามาทำนิสัยแบบเดิมอีกจัสติน จำไม่ได้หรือไงว่าผลของความรั้นของเธอเมื่อคราวนั้นมันเป็นยังไง”
“มันไม่เหมือนกัน นั่นมันบาสแต่นี่เอมีน”
“ต่างกันตรงไหน อย่าบอกนะว่านายเอมีนนี่แมนเต็มร้อย”

ที่อิ๋งอิ๋งกล้าพูดอย่างนั้นเพราะสังเกตเห็นผิวพรรณหน้าตาเอมีนมันสว่างใสเกินกว่าผู้ชายทั่วไปที่ควรจะเป็นแม้ตอนนี้มันจะมีรอยฟกช้ำแต้มมาบ้างแต่มันก็ต่างจากชายแท้ทั่วไปอยู่ดี อีกอย่างจัสตินคงจะไม่ไปชอบใครที่เป็นผู้ชายไปมากกว่าเขาหรอกและคนๆนั้นก็คงจะไม่มีตัวตนเพราะคนอย่างจัสตินไม่ได้มีเค้าถึงความเป็นเกย์เลยแม้แต่นิด

peemakung · โพสต์ 2012-5-16 22:48:26

ขอบคุณครับ

manza555 · โพสต์ 2012-5-20 20:47:11

โชคดีที่เอมีนปลอดภัย ฉลาดจิงๆเลย

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-23 10:49:13

ขอบคุณครับ

akeins · โพสต์ 2012-5-25 00:11:37

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-5-25 23:45:07

ขอบคุณมากๆครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-31 12:27:16

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-15 04:53:56

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-13 23:41:55

ขอบคุนคราฟ

kamaji · โพสต์ 2014-1-18 11:49:29

ขอบคุนคราบ

wi2 · โพสต์ 2014-4-27 01:41:48

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-3 01:40:49

ไงดีล่ะจัสติน

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ Dream...ขีดเส้นฝัน ในวันที่มีรัก ++ & 23

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร