++ Lonely Love หัวใจขอมีรัก แค่สักครั้ง ++ !!! 3

tanya · โพสต์ 2012-5-22 10:05:18

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ภีมเขาจะออกจากโรงพยาบาลอาทิตย์หน้านี้แล้วนะพาสุห์”โอเล่ เป็นคนเอ่ยขึ้นกลางกลุ่ม หลังจากที่เห็นพาสุห์กำลังจะแยกตัวออกไปเช่นเคยเมื่อเรียนคาบสุดท้ายของวันเสร็จ
“แล้วไง”เด็กหนุ่มหันมาจ้องหน้าคนเอ่ย ยัยนี่คงยังไม่รู้อะไรวิวรรธน์ยังไม่ได้บอกเจ้าหล่อนหรอกเหรอ ว่าเขาจะไม่ทนฟังใครเอ่ยชื่อภิธารให้ได้ยินอีก
“จะแล้วไงล่ะ ฉันแค่จะถามว่านายไปเยี่ยมเขามาบ้างหรือยัง”โอเล่ เอ่ยต่ออย่างไม่สะท้านสายตาเพื่อนหนุ่ม
“ฉันจะไปหรือไม่ไป จำเป็นมั๊ยที่ฉันจะต้องรายงานเธอ”พาสุห์ว่าขึงขัง เย็นนี้เขามีนัดกับนิพิธซะด้วย ทำไมยัยนี่ต้องเอ่ยชื่อคนที่เขาไม่จะสนใจให้ได้ยินด้วยนะ
“ถามแค่นี้ ทำไมนายจะต้องมาขึงขังใส่ฉันด้วย ฉันก็แค่อยากรู้ว่าเพื่อนฉันยังมีหัวจิตหัวใจอยู่หรือเปล่าแค่นี้ตอบดีๆไม่ได้เหรอ”คนถูกขึงขังขึ้นเสียงบ้าง เมื่อแววตาและสีหน้าของอีกฝ่ายแสดงออกอย่างชัดเจนว่าไม่พอใจในคำถามของตน
“ไม่เอาน่าโอเล่ ไอ้พาสุห์มันคงรีบไปซ้อมดนตรีแหละ อย่าไปเซ้าซี้อะไรมันเลย”
วิวรรธน์เข้าปรามเมื่อเห็นเพื่อนต่างเพศสู้สายตากัน เขาเองก็มัวแต่ยุ่งๆกับงานกิจกรรมในส่วนที่ต้องรับผิดชอบจึงไม่มีเวลาคุยเรื่องนี้กับเพื่อนในกลุ่มหลังจากวันนั้น วันที่พาสุห์ออกปากชี้ขาดว่าห้ามใครพูดถึงเรื่องภิธารให้เจ้าตัวได้ยิน ไม่งั้นเจ้าตัวถึงขั้นบอกจะเลิกคบ
“มึงเคลียร์กับเพื่อนมึงให้เข้าใจนะไอ้วรรธน์ ไม่งั้นอย่าหาว่ากูใจดำ”พาสุห์หันมาเอ่ยกับคนเข้าปรามเหตุการณ์ก่อนจะรีบเดินหนีไปจนได้
“แกดูมันสิ แกดูมัน ไอ้วรรธน์ แกดูเพื่อนซี้ของแกสิ”โอเล่เต้นผางๆใส่คนข้างกายเมื่อสุดทนกับอาการของคนที่เดินจากไป เจ้าหล่อนนึกไปถึงตอนที่ร่วมด้วยช่วยกันปกปิดนิสัยส่วนลึกของเจ้าตัวในวันนั้นแล้วนึกเคืองใจขึ้นมาอย่างที่สุด
“ดูแล้วไง แกยังไม่ชินเหรอที่เห็นพาสุห์มันเป็นแบบนี้”วิวรรธน์เอ่ยว่า ยังไงก็เถอะ เขายังไม่ลืมความคิดที่จะให้เพื่อนเขาลงเอยกับคนอ่อนแอ อ่อนไหวอย่างภิธารง่ายๆหรอก ที่เขายอมเงียบยอมฟังเจ้าตัวก็ใช่ว่าเขาจะยอมทิ้งแผนการต่างๆที่วาดเอาไว้ตั้งแต่ต้น
พาสุห์แยกตัวออกจากกลุ่มเพื่อนก็ตรงดิ่งไปตามที่นัดไว้ทันที เด็กหนุ่มปัดเป่าชื่อภิธารที่ตามหลอนความคิดอยู่ชั่วขณะทิ้งไป เมื่อนึกถึงคำของเพื่อนๆ
“แกมันใจดำ”
“แกมันใจร้าย”
“แกลืมไปแล้วเหรอว่าเคยคบกับภิธารแบบไหน”
“ภีมเขาบอกว่ามันเป็นอุบัติเหตุ เขาไม่ได้คิดทำร้ายตัวเอง”
“โธ่โว้ย!”เสียงสบถดังก้องภายในรถคู่กายพร้อมๆกับเสียงแตรที่ดังลั่นตามอารมณ์ขุ่นมัวของคนกระหน่ำบีบ คนภายนอกอาจจะมองว่าเสียงนี้คงเกิดจากอารมณ์หงุดหงิดที่คนในรถระบายออกมาช่วงติดสัญญาณไฟแดง แต่เปล่าเลย พาสุห์ไม่ได้ตกอยู่ในอารมณ์นั้น เด็กหนุ่มหงุดหงิดตัวเองที่ชื่อของคนที่ไม่อยากจะคิดถึงมันไม่ยอมลบออกไปจากหัวง่ายๆ
“อย่าใจอ่อนพาสุห์ คนสิ้นคิดแบบนั้น สมควรแล้วที่เขาจะต้องอยู่คนเดียว”เด็กหนุ่มบ่นพึมพำก่อนจะกระชากเกียร์บึ่งรถออกไปเมื่อเห็นไฟเขียวสว่างวาบขึ้น เขาต้องรีบไปให้ถึงคนที่จะทำให้เขาลืมคนน่าเบื่อได้ให้เร็วที่สุด นิพิธ ดูสดใส ร่าเริงน่าเข้าใกล้และน่าสัมผัสหลงใหลเป็นไหนๆ แล้วเขาจะมัวคิดถึงคนห่อเหี่ยว น่าเบื่อ น่ารำคาญ อย่างภิธารให้เป็นสนิมในใจทำไมกัน
LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
“พาสุห์ ทำไมใจร้อนจังล่ะครับ นี่มันบนรถนะ”นิพิธพยายามดันกายคนที่จู่โจมตนเองออกห่างเมื่อไม่ทันตั้งรับว่าจะโดนรุกเร็วขนาดนี้ พาสุห์เพิ่งมาตามนัดได้ไม่ถึงชั่วโมงในร้านที่เขานั่งรออยู่ การพูดคุยสนทนายังดำเนินไปแค่นิดๆหน่อยเขาก็ถูกเจ้าตัวชวนบอกจะพาไปนั่งรถเล่นซะดื้อๆ และผลที่เขาตามมาตามคำชวนก็คือสิ่งที่กำลังเผชิญอยู่ตอนนี้
“รถผมติดฟิล์มน่า ไม่มีใครมองเห็นหรอก”คนถูกดันกายออกพยายามโถมร่างเข้าไปใหม่ ก่อนจะชะงักกับประโยคคุ้นหู
“อย่าเพิ่งเลยครับ ผมยังไม่พร้อม”
“ทำไมต้องพูดแบบนี้ด้วยวะ”เด็กหนุ่มผละร่างออกมาบ่นพึมพำเงียบๆ จิตใจเขากำลังจะลืมภิธารไปชั่วขณะ ทำไมคนข้างกายถึงได้เอ่ยประโยคนี้ที่คนๆนี้เคยเอ่ยกับเขาให้ได้ยินด้วย มันเป็นเหตุให้อารมณ์เสน่หาภายในกายของเขาดับวูบลงไปไม่รู้หรือไง
“โกรธผมเหรอ”นิพิธเอ่ยถาม ไม่ได้ยินหรอกว่าคนผละร่างออกไปบ่นว่าไง แต่เท่าที่สังเกตเสี้ยวหน้าในแสงรางๆก็พอจะเดาได้ว่าเจ้าตัวคงจะหงุดหงิดอะไรซักอย่าง นั่นอาจเกิดจากเขา หรือเปล่า?
“เปล่าครับ ผมไม่ได้โกรธ เรื่องแบบนี้มันบังคับกันไม่ได้นี่ครับ”คนถูกถามเอ่ยแย้ง ก่อนส่งยิ้มจางๆให้ เขาไม่ได้โกรธคนข้างตัวจริงๆแต่ที่เขาโกรธคือโกรธตัวเองที่ดูเหมือนจะปล่อยให้ชื่อคนในอดีตเข้ามาหลอนในใจได้อีก
“ผมไม่เชื่อหรอก ดูกิริยาคุณเปลี่ยนไป ผมขอโทษ ผมแค่แกล้งน่ะครับ เรามาเริ่มกันใหม่นะ”คนข้างกายเอ่ยอีกคราวนี้ไม่ได้มาแค่เสียง แต่คนโกรธตัวเองรู้สึกได้ถึงมือเย็นๆเอื้อมมาจับที่ต้นคอและทำเหมือนจะโน้มกายเขาเข้าหาเจ้าของมือ
“อืม ผมชักเพลียๆ ผมขอโทษ”เด็กหนุ่มเอ่ยยิ้มๆ ทำคนจับต้นคอชะงักมือไป คนขอโทษไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมอารมณ์ดิบภายในกายถึงถูกปลุกไม่ขึ้นหลังจากที่สมองนึกถึงคนน่าเบื่อคนนึงขึ้นมา
“ว้า แย่จัง งั้นผมขอตัวกลับเข้าไปในร้านนะครับ พาสุห์จะกลับก่อนก็ได้นะ พอดีผมนัดเพื่อนคนอื่นๆไว้ด้วยแหละ”นิพิธเปิดประตูลงจากรถไปโดยไม่ฟังคำทัดทานใดๆจากคนในรถปล่อยให้เจ้าตัวสบถตามหลังอย่างสับสนในตัวเอง
“โธ่โว้ย ทำไมถึงเป็นแบบนี้วะ”
LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
“ดอกไม้ พาสุห์ฝากมาเยี่ยมแน่ะ”วิวรรธน์เอ่ยขึ้นพลางยื่นช่อดอกไม้สีสวยสดนานาชนิดให้กับคนที่กึ่งนั่งกึ่งนอนอยู่บนเตียง
“ของพาสุห์จริงๆ ไม่เชื่ออ่านการ์ดที่แนบมาสิ”โอเล่ที่แยกจากกลุ่มแล้วเกาะติดวิวรรธน์มาเพียงลำพังเอ่ยสนับสนุนเมื่อเห็นสีหน้าและแววตาคนบนเตียงดูฉงนไปเล็กน้อย..หายเร็วๆนะครับ ผมขอโทษ ช่วงนี้ผมยุ่งจริงๆ..พาสุห์
การ์ดนั่นถูกพับปิดเช่นเดิมเมื่อคนถือมันอยู่อ่านเสร็จตามคำบอกของคนสองคนที่ยืนยิ้มให้ปลายเตียง
“ฝากขอบคุณเขาด้วยนะ บอกเขาด้วยละกันว่าดอกไม้นี้ภีมชอบมาก”คนบนเตียงเอ่ยยิ้มๆด้วยแววตาส่อว่าปลื้มปีติ คนสองคนปลายเตียงหันมองหน้ากัน ก่อนฝ่ายชายจะหันมาเอ่ยกับคนที่กำลังปลื้มกับสิ่งที่ได้รับอยู่
“พาสุห์มันเลือกกับมือตัวเองเลยนะ พวกเราจะเข้าไปยุ่งก็โดนว่า น่าอิจฉาภีมจริงๆ”
“ใช่ ขนาดพวกเราในกลุ่มไม่ว่าจะคนใดคนหนึ่งป่วยไม่มีซักครั้งที่พาสุห์มันจะมีดอกไม้ให้ซักกลีบ”ฝ่ายหญิงที่ยืนข้างๆ เอ่ยสนับสนุนอีกแรง ก่อนในใจจะแอบคิดและขอขมาต่อพ่อแก้วแม่แก้วที่ตัวเองต้องสวมบทคนตอแห....อีกครั้ง
วิวรรธน์บอกเธอแล้วว่าจะไม่สร้างรอยแยกให้คนนี้กับพาสุห์ให้มากกว่าที่เป็นอยู่ด้วยข้ออ้าง
“แกไม่อยากให้พาสุห์มันลงเอยกับภีมแล้วหรือไง”
“ลงเอยยังไง แกก็เห็นอยู่ว่าเพื่อนเราเป็นแบบไหน”เธอเคยแย้งไว้แบบนั้น
“แบบไหนแล้วไง นิสัยคนเรามันเปลี่ยนกันได้แกเชื่อฉันสิ แกก็เห็นก็รู้ว่ากว่าพาสุห์มันจะบอกเลิกภีมได้มันใช้เวลานานขนาดไหน ทั้งๆที่กับคนอื่น บทมันจะเลิกมันเคยเอาเรื่องมาปรึกษาเรามั๊ย”
“นี่แกกำลังจะบอกว่าพาสุห์มีใจให้ภีมงั้นเหรอ”
“ฉันไม่กล้าฟันธง แต่ฉันกล้ามันพูดได้เลยว่ามันเคยหวั่นไหวกับภีมแน่นอน”
“ก็แน่ล่ะ ก็ตอนที่มันจะหลอกฟั...ภีมเขาไง”
“แกก็อย่ามีอคติกับสิ่งที่มันทำนักสิ มองมันดีๆว่าสิ่งที่มันกำลังเป็นอยู่ตอนนี้เพราะอะไร”
“เพราะอะไรล่ะ”
“มันกำลังขัดแย้งกับตัวเองน่ะสิ แกก็รู้ว่ามันไม่ชอบคนคิดสั้น คนไม่รักตัวเอง”
“พอเลยไอ้วรรธน์ แกอย่ามาปิดหางเพื่อนแกอีกเลย วันนี้แหละฉันจะไปแฉให้หมดถึงสิ่งที่พาสุห์มันเคยเอ่ยถึงภีม”
“แกจะบ้าเหรอโอเล่ ทำแบบนั้นทุกอย่างก็จบน่ะสิ”
“ทุกอย่างมันจบมาตั้งนานแล้ว แกเลิกเพ้อเถอะวรรธน์ เพื่อนเรามันเลว เราควรยอมรับได้แล้ว ปล่อยให้มันไปมั่วกับชาวบ้านเขาไปทั่วแบบนี้แหละ เป็นเอดส์ตายซักวันมันจะได้สำนึก”
“แกก็คิดไปนั้น ถึงยังไงไอ้พาสุห์มันก็เพื่อนเรา ฉันยังไม่อยากเห็นมันตายเพราะเอดส์แด...หรอก นะๆ ถือซะว่าช่วยมันให้หลุดจากคนอโคจรที่ตามหลอกหลอนมันพวกนั้น”
นั่นแหละคือประโยคสุดท้ายที่ทำให้เธอใจอ่อนยอมทำตามแผนการบ้าๆบอๆของคนที่อยากฉุดเพื่อนขึ้นจากแหล่งอโคจร ลายมือยุกยิกที่ภิธารเพิ่งอ่านผ่านสายตา เธอเป็นคนเขียนมันขึ้นเองแหละอาศัยว่าเธอมีฝีมือทางด้านคัดลอกลายมือชาวบ้านเข้าช่วยเสริมให้การ์ดแผ่นนั้นเหมือนส่งตรงมาจากพาสุห์ได้อย่างแนบเนียน
LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
“ฉันสงสารภีมว่ะไอ้วรรธน์ ฉันชักไม่แน่ใจแล้วล่ะว่าสิ่งที่เราทำอยู่มันถูกต้องหรือเปล่า”โอเล่บ่นกระปอดกระแปดหลังเดินคู่กับเพื่อนชายออกจากห้องภิธาร
“เอาน่าดูๆกันไปก่อน ฉันยังไม่อยากให้ภีมหมดหวังจากพาสุห์”
“ก็เลยออกอุบายสร้างความหวังลมๆแล้งให้ภีมเขางั้นเหรอ”
“แกก็เห็นนี่ว่าผลมันน่าพอใจแค่ไหน ดูภีมเขามีรอยยิ้มสดใสกว่าทุกวันเป็นไหนๆ”
“แกไม่คิดเหรอว่าซักวันเรื่องมันจะแดงขึ้นมา”
“เรื่องนั้นฉันจัดการเอง แกไม่ต้องห่วง แค่วันนี้เราพยายามประคองไม่ให้ภีมสิ้นหวังจากไอ้พาสุห์ก็พอแล้ว ส่วนเรื่องไอ้พาสุห์ถ้าแกรู้ว่าฉันจะทำยังไงกับมันรับรองแกมีเฮแน่”
“แกคิดจะทำอะไรแผลงๆอีกอ่ะ”
“เอาน่า แกอย่าเพิ่งรู้ แกยิ่งปากไม่ดีอยู่ เผลอหลุดแผนให้มันรู้ ทุกอย่างก็พังกันพอดี”
“เฮอะ เอาเหอะ จะทำอะไรแกก็รีบทำ ฉันจะรอดูว่าแผนของแก มันจะทำให้สองคนนี้ลงเอยกันหรือสร้างรอยแยกให้พวกเขามองหน้ากันไม่ติดกันแน่”
“ฉันไม่ปล่อยให้แกรอนานหรอกโอเล่ แกคอยดูผลที่จะตามมาละกัน”
วิวรรธน์ตามติดพฤติกรรมพาสุห์เมื่อรู้สึกได้แน่ชัดแล้วว่าเพื่อนซี้คนนี้คงไม่ยอมที่จะญาติดีกับภิธารอย่างที่ตนอยากให้เป็น ในเมื่อขอร้องกันดีๆให้มองถึงเหตุและผลแล้วฝ่ายนั้นไม่ฟังเขาจึงต้องเล่นโหมดบังคับคนๆนี้ทางอ้อมโดยยอมเสี่ยงดึงบุคคลที่เจ้าตัวคงไม่กล้าหืออะไรมากมายเข้ามาใช้ในการเล่นงานนั่นก็คือพ่อของเจ้าตัวเอง
เด็กหนุ่มตามดูพฤติกรรมเพื่อนซี้จนเห็นว่าเจ้าตัวแอบเกเรไม่เข้าซ้อมดนตรีซักเท่าไหร่ เพราะมัวแต่ไปตามเอาอกเอาใจใครคนใหม่ที่เขาไม่รู้จัก แต่ก็มั่นใจว่าซักวันหนึ่งเพื่อนเขาคนนี้คงจะลากตัวใครคนนั้นไปแนะนำต่อหน้าแก๊งค์อย่างที่เคยๆทำ แต่เขาจะไม่รอวันนั้น เขามีเป้าหมายอยู่แล้วที่จะให้พาสุห์ลงเอยกับคนที่กำลังจะออกจากโรงพยาบาลในอีกไม่กี่วันเขาเลยตัดสินใจเอ่ยจัดการขั้นเด็ดขาดกับพาสุห์ในเย็นวันหนึ่ง โดยการขู่ว่าจะแฉพฤติกรรมเจ้าตัวต่อครอบครัวให้หมด หากว่าเจ้าตัวไม่เลิกนิสัยเที่ยวเตร่แบบนี้ คนขู่จะแฉนึกสาใจเมื่อเห็นเพื่อนมีสีหน้าเหรอหรา จึงเดินเกมต่ออย่างไม่ปล่อยให้เพื่อนได้โต้แย้ง เด็กหนุ่มรู้ดีถึงเบื้องลึกเบื้องหลังที่พาสุห์ติดชื่อเข้าในวงดนตรีแจ๊สของมหาวิทยาลัยจึงใช้ไม้ตายขั้นสุดท้ายขึ้นมาฟาดเพื่อสยบให้เพื่อนคนนี้หนีไปไหนไม่รอดจากคนที่เขาและผองเพื่อนส่งเสียเชียร์ นั่นก็คือภิธาร
“มึงเป็นหอกอะไรของมึงไอ้วรรธน์ นี่มึงจะบังคับให้กูต้องทนคบทนอยู่กับคนที่กูไม่ได้รักเพื่ออะไร กูกับภีมเราจบกันด้วยดีแล้ว พวกมึงจะเข้ามาแส่เรื่องของพวกกูทำไม มึงเลิกคิดที่จะเอาพ่อแม่กูมาใช้เป็นเครื่องมือที่จะให้กูยอมกลืนน้ำลายตัวเองเลยนะ ยังไงคนอย่างกูเลิกก็คือเลิก ไม่มีทางที่กูจะหันกลับไปกินของเก่าหรอกโว้ยจำไว้”พาสุห์เปิดฉากฉะทันควันเมื่อฟังสิ่งที่เพื่อนตัวดีสาธยายมาทั้งหมดแล้วสรุปใจความได้ว่า ทางเดียวที่เขาจะรอดจากการถูกที่บ้านเล่นงานโทษฐานไม่เอาอ่าวเอาถ่านกับกิจกรรมที่พวกท่านๆแบกหน้าฝากให้คือต้องหันกลับไปคบกับคนที่เขาชิงชังการมองโลกอย่างภิธาร
“ของเก่าแล้วไง ภีมเขาเสียหายตรงไหน มึงแหกตาดูบ้างไหมว่าเพื่อนๆในกลุ่มต่างก็ชอบเขาทั้งนั้น มึงควงใครมากี่คนต่อกี่คน มีซักคนมั๊ยที่พวกกูจะสนับสนุนมึงอย่างภีมเขาน่ะ แค่นี้มึงก็ไม่มีสมองจะคิดเองเหรอว่ามึงเจอเพชรเข้าแล้วไม่ใช่แร่ใช่กรวดอย่างที่มึงหลับตาไปจิ้มๆมาหา `คุณ`โง่”วิวรรธน์ฉะกลับเช่นกัน วันนี้เป็นไงเป็นกัน ถ้าแผนการนี้ของเขาไม่สำเร็จ เขาก็คงจะวางมือจากการเป็นพ่อสื่อซะ แล้วปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ฟ้ากำหนด แม้จะขัดใจเขานัก แต่เขาก็จะจำใจยอมรับ
“ยังไงกูก็ไม่กลืนน้ำลายตัวเอง กูไม่ใช่คนโลเล อีกอย่างกูเชื่อว่าภีมเขาเข้าใจ กูกับเขาจากกันด้วยดี”
“ด้วยดียังไง ด้วยดีแล้วทำไมภีมเขาถึงต้องคิดทำร้ายตัวเองล่ะ”
“นี่มึงยอมรับแล้วเหรอว่าภีมเขากระโดดตึก ไหนเคยเถียงกูไงว่าเขาพลัดตกลงมาเอง”
“นั่นมันเมื่อก่อน แต่ตอนนี้กูเชื่อตามมึง และมึงก็ต้องรับผิดชอบสิ่งที่มึงทำด้วย”
“มึงพูดเหี้...อะไรของมึงเนี่ย มึงจะให้กูรับผิดชอบอะไร”
“ชีวิตของภีมไง มึงไม่รู้มึงไม่เห็นนี่ว่าตอนนี้เขารอที่จะให้มึงไปหาเขาแค่ไหน มึงให้ความหวังกะเขา แล้วมึงก็จากเขาไปดื้อๆ มึงไม่กลัวเวรกรรมตามทันมึงหรือไง ที่ภีมเป็นแบบนั้นก็เพราะมึงไม่ใช่ใครอื่น มึงเลิกเที่ยวและก็เลิกมองความรักเป็นของเล่นทีเถอะ กลับไปหาภีมซะ ทุกอย่างมันยังไม่สาย กูเชื่อว่าภีมเขายังรักมึงและพร้อมที่จะอภัยในสิ่งที่มึงทำ”
“กูไปทำอะไรเขา มึงอย่าพูดให้กูสมเพชเขามากกว่านี้หน่อยเลยไอ้วรรธน์ เขาทำตัวเอาเองแท้ๆ เออถ้ากูเอาปืนไปขู่ไปจี้เขาก็ว่าไปอย่าง แต่นี่อะไร แค่กูบอกเลิกถึงกับจะฆ่าตัวตาย สมองบรรจุแต่ขี้เลื่อยเอาไว้หรือไง ถึงไม่รู้จักคิด ว่าอะไรควรไม่ควร”
“มึงพูดแบบนี้ก็ไม่ถูกนะพาสุห์ ทำไมล่ะ ทำไมมึงไม่คิดบ้างว่าที่ผ่านมามึงอาจจะให้ความหวังเขามากไป จนทำให้เขาถอนตัวไม่ทัน มึงก็รู้นี่ว่ามึงเสน่ห์แรงแค่ไหน มึงจะให้คนทุกคนที่มึงจีบมึงคั่วมีนิสัยรักง่ายหน่ายเร็ว อย่างที่มึงต้องการไม่ได้หรอกนะ ใจเขาใจเรา มึงคิดบ้างสิ ใช่วันนี้มึงอาจจะพูดได้ว่าการถูกบอกเลิกเป็นเรื่องขี้ประติ๋ว กูไม่อยากให้มึงมีความผิดติดตัวไปจนตายที่คิดอะไรตื้นๆแบบนี้ คนเราเจอะกับตัวถึงรู้มึงจำคำกูไว้ให้ได้ดี”
“มึงเพ้อใหญ่แล้วไอ้วรรธน์ กูชักอยากรู้แล้วสิว่าภีมเขาเอาอะไรมาหว่านมาล้อมพวกมึง พวกมึงถึงได้สรรเสริญเขาจัง แค่คนสิ้นคิดคนนึง พวกมึงอยากให้ชีวิตกูทั้งชีวิตจมปรักกับคนแบบนี้มากนักหรือไง กูเป็นเพื่อนพวกมึงนะไม่ใช่เขา พอเลย กูเบื่อ กูรำคาญที่จะรับรู้เรื่องไร้สาระแบบนี้อีก ปล่อยกูไปตามทางของกู อย่ามายุ่งกะกูอีก ไม่งั้นกูไม่ใช่แค่ขู่ กูเลิกคบกับพวกมึงจริงๆด้วย”
“ก็เอาสิ ถ้ามึงคิดว่าจะมีใครทนนิสัยเลวๆของมึงได้อย่างพวกกู”
“นี่มึงกำลังท้ากูนะไอ้วรรธน์”
“กูไม่ได้ท้า ที่กูพูดกูเอ่ยทุกคำ กูแค่หวังดีกะมึงที่มึงเป็นเพื่อนกู จากนี้มึงจะฟังหรือไม่ฟังก็ตามใจและถ้ามึงคิดจะเลิกคบกับพวกกูจริงๆ มึงก็จงรู้ไว้กูพร้อมที่จะเป็นคนเลวแฉพฤติกรรมและการกระทำทุกอย่างของมึงต่อครอบครัวมึงแน่เลือกเอาละกันว่ามึงจะทำยังไงกะชีวิตมึงดี วันศุกร์นี้ภีมจะออกจากโรงพยาบาล เขาคงจะกลับไปพักฟื้นที่บ้านเขาเป็นเดือนถ้ามึงฉลาดคิด หวังว่ากูคงจะเห็นมึงโผล่หน้าไปให้เขาเห็นหน้าในวันนั้นเป็นวันสุดท้ายก่อนที่เขาจะหายไปเป็นเดือนกูขอพูดกับมึงแค่นี้แหละ จากนี้เป็นหน้าที่ ที่มึงต้องคิดเอาเองไอ้เพื่อนยาก”วิวรรธน์เดินจากไปเมื่อพูดจบ พาสุห์ถึงกับนั่งทรุดลงกุมขมับ ไม่เข้าใจว่าทำไมเพื่อนร่วมก๊วนถึงต้องหลงและเข้าข้างคนที่เขานึกรำคาญถึงขนาดต้องดึงครอบครัวเขามาเกี่ยวข้องด้วย

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-23 11:01:05

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-5-25 11:38:48

ขอบคุนนะครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-6-19 09:06:38

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-9 12:51:38

ขอบคุนครับ

KillTi · โพสต์ 2013-3-17 00:26:54

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

KillTi · โพสต์ 2013-3-17 01:19:11

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

peemakung · โพสต์ 2013-3-18 20:11:23

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-11-23 07:38:45

ขอบคุนคราบ

ton521 · โพสต์ 2013-11-26 01:45:21

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-20 17:27:03

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-22 08:33:16

ขอบคุนนะคราฟผม

minone · โพสต์ 2014-12-27 02:07:57

ขอบคุนคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-21 11:26:20

กรรมจะตามมาเมื่อไร

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ Lonely Love หัวใจขอมีรัก แค่สักครั้ง ++ !!! 3

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร