++ Lonely Love หัวใจขอมีรัก แค่สักครั้ง ++ !!! 5

tanya · โพสต์ 2012-5-22 10:13:55

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

มือยาวเอื้อมคว้าไปโดนปุ่มสัญญาณอย่างทุลักทุเลก่อนเจ้าของมือจะกัดฟันกดแช่เป็นสัญญาณยาวเมื่อแน่ใจแล้วว่าบุคคลข้างนอกคงได้รับสัญญาณจึงปล่อยมือนั่นให้ตกราบลงไปอย่างคนหมดอาลัยเมื่อสุดท้ายน้ำในตาก็ไหลลงอาบแก้มจากการทนแรงกดดันทางทางกายและใจไม่ไหว
“พาสุห์ นั่นคุณหรือเปล่าครับ”เสียงที่ทักขึ้นมาจากทางด้านหลังทำเอาเด็กหนุ่มที่กำลังก้าวฉับๆเพื่อที่จะไปที่ลิฟท์หยุดชะงักลับหันไปมองทางต้นเสียง
นิพิธ กำลังเดินตรงมา หน้าที่บึ้งตึงจากเหตุการณ์ในห้องเมื่อครู่แปรเปลี่ยนเป็นยิ้มร่าทักทาย
“นิพิธ มาได้ไงครับ”
“ผมควรจะถามคุณมากกว่า ว่าคุณมาที่นี่ได้ไง ผมน่ะมาเยี่ยมเพื่อนผม”คนถูกทักเอ่ยบอก คนทักครุ่นคิดหน่อยๆ ก่อนจะเออออไปด้วย
“จริงสิ เพื่อนคุณอยู่ที่โรงพยาบาลนี้นี่นา”
“อืมครับ แล้วนี่พาสุห์มาเยี่ยมใครหรือเปล่าครับ”
“อ๋อ ปะเปล่าครับ พอดีเอ่อ ผมไม่สบายเองนิดหน่อยเลยมาตรวจร่างกาย”
“เหรอครับ แล้วเป็นไรมากหรือเปล่าครับ ท่าทางคุณไม่เหมือนคนป่วยเลยนะ”
“อืม ก็แค่ไข้ขึ้นธรรมดา แล้วนี่นิพิธเยี่ยมเพื่อนเสร็จยัง”
“เสร็จแล้วครับ เนี่ยกำลังจะกลับ”
“กลับไงครับ ไปด้วยกันมั๊ย ผมกำลังจะกลับเหมือนกัน”
“ก็ได้ครับ ถ้าไม่รบกวนพาสุห์เกินไป”
“ไม่หรอกครับ ผมยินดีและเต็มใจอย่างมากซะด้วยซ้ำ แต่ว่ามีข้อแม้หน่อยนะว่าก่อนกลับ นิพิธต้องไปทานข้าวเป็นเพื่อนผมก่อน นะครับ”
“ก็ได้อีกนั่นแหละครับ ผมยังไม่ทานอะไรมาเหมือนกัน”
“ดีเลยครับ งั้นเชิญทางนี้ครับ”
ร่างสองคนที่ยืนสนทนากันเมื่อครู่กำลังจะเดินหายเข้าไปในลิฟท์ด้วยกันแต่ทว่าสองคนไม่อาจที่จะเข้าไปได้ตามต้องการเมื่อมีเสียงหนึ่งร้องทักดังลั่นซะก่อน
“หยุดก่อนทั้งสองคนนั่นแหละ”วิวรรธน์เองเป็นเจ้าของเสียงทัก เด็กหนุ่มเดินทิ้งกลุ่มเพื่อนที่ยืนออกันอยู่ทางด้านหลังเพื่อมาประจันหน้ากับคนสองคนที่ตนเรียกไว้
“แกมาได้ไงไอ้วรรธน์”พาสุห์ทักคนเดินมาหยุดตรงหน้า ปล่อยให้ลิฟท์ที่เปิดค้างไว้ปิดลงด้วยระบบอัตโนมัติ
“มึงน่าจะรู้นี่ว่ากูมาหาใคร”วิวรรธน์ตอบเป็นปริศนาพลางสู้สายตาคนถามไม่ถอย เขามาทันเสียงสนทนาของเพื่อนกับคนที่เขาไม่รู้จักเมื่อครู่จนได้ยินทุกสิ่งที่ออกมาจากปากของเพื่อนตัวดีจึงต้องปรี่เข้ามาจัดการอย่างนี้ไง
นิพิธมองหน้าคนสองคนที่สู้สายตากันอย่างงงงวยในเหตุการณ์ เด็กหนุ่มทำทีจะขอตัวไปที่อื่นเพื่อให้สองคนได้เคลียร์กันแต่แล้วก็ไปไม่ได้ดังใจเมื่อรู้สึกถึงมือนุ่มของพาสุห์ยื่นมากุมมือเขาไว้
วิวรรธน์มองต่ำลงถึงสิ่งที่เห็น อารมณ์ที่ว่าจะฉะเพื่อนถึงสิ่งที่ได้ยินเมื่อครู่หายไปพลัน ด้วยรู้สึกว่าสิ่งที่เห็นมันชัดเจนถึงสาเหตุที่คนๆนี้ไม่ดูดำดูดีคนรักเก่าอย่างภิธาร
“มึงมาที่นี่ มึงเข้าไปเยี่ยมภีมเขาหรือยัง”เด็กหนุ่มเอ่ยถามเสียงเย็นเพราะกำลังพยายามมองอะไรด้วยเหตุและผล
“กูรู้จักเขาเหรอ กูถึงต้องเข้าไปเยี่ยมเขา นั่นเพื่อนพวกมึงนี่ ไม่ใช่เพื่อนกู”พาสุห์ตอบหน้าเฉย เขาสาบานว่าจะตัดขาดกับคนที่เขามีอคติด้วยพรรณนั้นแต่แต่ก้าวพ้นจากห้องที่เจ้าตัวพักรักษาตัวอยู่ เขาก็ต้องทำ แม้มันจะเสี่ยงไปหน่อยที่อาจจะต้องเผชิญกับเรื่องที่เพื่อนตัวดีที่กำลังยืนมองหน้านี้ขู่ไว้ว่าจะทำ หากว่าเขาไม่ยอมทำตามสิ่งที่มันขีดทางไว้ให้ แต่ระหว่างมันที่เป็นคนนอก กับเขาที่เป็นคนในครอบครัว คนที่บ้านจะเชื่อฟังใครมากกว่ากันล่ะ แล้วถ้ามันทำอย่างที่มันขู่ไว้จริงๆ เขาก็คงต้องเปลี่ยนสถานะมันจากเพื่อนสนิท เป็นเพื่อนเคยคบอย่างคนที่เป็นต้นตอปัญหาทั้งหมดอย่างภิธารนั่นแหละ
“ทำไมมึงพูดหม...ๆแบบนี้วะพาสุห์”วิวรรธน์เอ่ยตะคอกอย่างเหลืออด เมื่อได้ยินสิ่งที่ไม่น่าเชื่อว่าจะได้ยิน นี่มันเกิดอะไรขึ้น แวบแรกที่เขาขู่จะเล่นงานเจ้าตัว เขาก็คิดว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามแผนนี่นา นี่ความคิดเขามันผิดอย่างมหันต์หรอกเหรอ
“มึงเลิกทำตัวเป็นพ่อกูอีกคนเถอะไอ้วรรธน์ มึงจำเอาไว้ว่ากูไม่มีทางที่จะคนที่มึงคิดจะชี้นิ้วสั่งได้หรอกโว้ย มึงกับกูถ้ายังอยากมองหน้ากันติดอยู่ เลิกยุ่งกะกูซะ เนี่ยคนที่กูจะคบด้วยเป็นรายสุดท้ายมึงมองหน้าไว้ และก็จำใส่สมองขี้เลื่อยของมึงซะด้วย....ไปกันเถอะครับนิพิธ อยู่นี่นานๆ ผมกลัวว่าจะได้ต่อยปากคน”พาสุห์พาคนข้างกายเดินหายไปทางอื่นหลังจากตะคอกใส่หน้าคนที่เขาพาลจะชังนิสัยขึ้นมาอีกคน
“ไอ้วรรธน์ พอทีเถอะ แกจะตามมันไปทำไมกัน”โอเล่ตรงเข้ามากระชากแขนเพื่อนชายที่ทำทีจะเดินตามคนที่เพิ่งตะคอกใส่หน้าตัว
“ก่อนที่กูกับมันจะขาดกัน กูขอจัดการมันทีเถอะ”คนถูกกระชากแขนเอ่ยอย่างคนโมโหสุดทน พลางสะบัดตัวให้หลุดหวังจะตามไปจัดการคนที่เดินลอยหน้าจากไปเมื่อครู่ให้ได้
“นี่มันโรงพยาบาลนะ แกใจเย็นๆสิ”โอเล่ตามยื้อฉุดไว้ได้อีกเช่นเคย ก่อนจะหันไปขอแรงเพื่อนในกลุ่มเข้ามาลากตัวเพื่อนคนนี้ไปหามุมสงบนั่งพักให้คลายอารมณ์โกรธ
LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
“โอเล่ ฉันขอโทษ ฉันน่าจะเชื่อแก ฉันไม่น่าพยายามประคองความรู้สึกของภีมกับไอ้เพื่อนเลวนั่นเลย ฉันไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แกได้ยินใช่มั๊ยสิ่งที่พาสุห์มันบอก มันถึงขั้นเอ่ยปากว่าไม่รู้จักกับคนรักเก่าของมัน ฉันว่าเรื่องมันไปกันใหญ่แล้วนะโว้ย”วิวรรธน์คร่ำควาญถึงผลของการกระทำตัวเอง หลังจากที่ได้นั่งสงบสติอารมณ์ได้จนเย็นได้เกือบจะดีแล้ว
“ไม่มีใครโทษแกหรอกไอ้วรรธน์ ทุกคนก็รู้ว่าแกหวังดีกับพาสุห์มันทั้งนั้น แต่ไอ้นั่นมันเลวเองก็ปล่อยมันไปเถอะ ไม่มีมันซักคนเราก็ยังคบกันได้นี่หว่า คิดไรมาก หรืออย่างน้อยๆการที่เราต้องเสียมันไปแล้วได้คนดีๆอย่างภีมมาแทนที่มัน มันก็ดูไม่เลวนะ”โอเล่ตบไหล่ปลอบเพื่อน ถึงตอนนี้ ทุกอย่างคงแน่ชัดแล้วว่าพวกเธอจะปล่อยให้พาสุห์ไปตามทางที่เจ้าตัวเลือกเอง เพื่อนกลุ่มเธอคงหมดความสำคัญที่จะช่วยรั้งช่วยดึงช่วยแนะนำอะไรได้อีก
“ปะ นั่งกันอยู่ทำไม ไปทักทายเพื่อนใหม่ของเราดีกว่า”คนปลอบเพื่อนเอ่ยยิ้มๆ เพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกที่ปฏิเสธไม่ได้ว่าหวิวไปเหมือนกันเมื่อคิดไปถึงว่าพรุ่งนี้เพื่อนหนึ่งคนที่เคยซี้กันตั้งแต่เข้าเรียนใหม่ๆจนวันนี้ที่ใกล้จะจบกันเต็มที่จะต้องหายไปจาก กลุ่ม
“อืม ไปสิ”วิวรรธน์บอกอย่างหงอยๆ ความรู้สึกที่มีคงจะไม่ต่างไปจากโอเล่ซักเท่าไหร่ เด็กหนุ่มลุกเดินนำเพื่อนไปก่อน คนข้างหลังมองหน้ากันหน่อยๆ ก่อนต่างคนต่างยิ้มปลอบกันแล้วเดินตามไป

LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
บุรุษพยาบาลถอยร่างออกไปนิดหน่อยเพื่อหลีกทางให้คนกลุ่มใหญ่เดินเข้ามาดูอาการคนที่นอนหลับหายใจรวยรินอยู่บนเตียง
“นี่เขาหลับเอง หรือว่า....”วิวรรธน์เอ่ยถามคนถอยร่างเมื่อครู่เมื่อรู้สึกแปลกๆกับคนที่หลับอยู่บนเตียง ก็เจ้าตัวดูหลับลึกอย่างประหลาดๆผิดธรรมชาติไงไม่รู้
“อ๋อ ทางเราฉีดยานอนหลับให้ครับ คือก่อนหน้าที่เราจะมาเห็นเราไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เหมือนเจ้าตัวเขาจะคลั่งอะไรซักอย่างจนพยายามจะลงจากเตียงทั้งๆที่ยังเดินไม่ได้ พอเราเข้ามาก็เจอแค่ว่าเจ้าตัวเหม่อซึมร้องไห้ และก็เพ้ออะไรเรื่อยเปื่อยอย่างที่เจ้าตัวเคยเพ้อบ่อยๆนะครับ ทางเราเลยต้องฉีดยานอนหลับให้”บุรุษพยาบาลเล่าความเป็นไปจบ วิวรรธน์ถึงกับหันไปตบไหล่คนที่ยืนข้างกายอย่างปลอบใจเมื่อหางตามองเห็นเจ้าตัวยกมือขึ้นปิดเสียงสะอื้นจากการร้องไห้
“ฉันสงสารภีมเขาวรรธน์ ฉันเชื่อว่าก่อนหน้าพาสุห์มันต้องมาที่นี่แน่”โอเล่เอ่ยติดๆขัดๆจากการฝืนกลั้นอารมร์สะเทือนใจ
“ทุกอย่างมันเป็นไปแล้วโอเล่ ฉันผิดเอง แกไม่ต้องร้อง”วิวรรธน์เอ่ยปลอบก่อนจะมองหน้าเพื่อแต่ลพคนที่เหมือนจะตกอยู่ในอาการเดียวกับคนที่ตนปลอบ
“เฮ้ย เป็นไรกัน ไม่เอาสิวะ ภีมเขาแค่นอนหลับนะโว้ย”เด็กหนุ่มเอ่ยว่าเพื่อนๆ ทั้งๆที่พอจะเข้าใจว่าคนป่วยหนึ่งคนที่หมอตัดสินใจฉีดยานอนหลับให้ อาการทางสมองและประสาททางการควบคุมสติคงจะบกพร่องจนถึงขั้นหนักเอาการอยู่
“โทษนะครับ มีอะไรให้ช่วยหรือเปล่าครับ”บุรุษพยาบาลเอ่ยขึ้นเมื่อแอบเห็นคนที่ต่อว่าเพื่อนเริ่มตาแดงขึ้นมาอีกคน
LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
จากวันนั้น พาสุห์กับกลุ่มวิวรรธน์ดูเหมือนจะถูกตัดขาดจากกันทันที เมื่อต่างฝ่ายต่างไม่มีใครยอมคุยกับใครก่อน ความรู้สึกแย่ๆมันย่อมเกิดขึ้นกับทั้งสองฝ่าย แต่คนที่หนักกว่าเป็นคนที่ต้องกระเด็นออกจากกลุ่มอย่างพาสุห์ แต่ความรู้สึกนั่นมันก็แล่นเข้ามาในใจแค่ไม่นานเท่านั้น ด้วยตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองไม่ได้โดดเดี่ยวเลยซะทีเดียว นิพิธไง เขายังมีคนๆนี้ที่พร้อมจะอยู่ข้างกายเขานี่ กลุ่มเพื่อนแม้จะไม่คุยไม่ทัก ไม่เสวนากับเขาอย่างที่เคยผ่านๆมาเขาก็เอาเวลาที่จะตามไปง้อไปสนใจพวกมันทุ่มให้กับนิพิธไปก็ไม่เห็นจะแปลก เขาต้องทำให้พวกมันสำนึกสิ ว่าไม่มีพวกมัน คนที่พร้อมจะห้อมล้อมกายเขาก็มีถมเถไป
“พิธจะไปรับเพื่อนออกจากโรงพยาบาลวันนี้เหรอ ผมว่างพอดี ให้ผมไปส่งนะ”เด็กหนุ่มเอ่ยกับคนข้างกายอย่างดูสนิทสนมหลังจากที่นัดเจ้าตัวมาเจอหน้ามหาวิทยาลัยตัวเองในช่วงเย็น และจุดที่เลือกที่จะยืนคุยกับเจ้าตัว เขาก็เลือกแล้วว่ามันน่าจะเตะตาเพื่อนกลุ่มเดิม ที่กำลังเดินมากันอยู่
“ดูเพื่อนเก่าแกสิไอ้วรรธน์ หน้างี้ยิ้มระริกเชียว ฉันจะคอยดูว่ามันจะคบกับ`คุณ`อ่อนนั่นได้กี่วัน”โอเล่อดไม่ได้ที่จะเอ่ยถึงภาพที่เห็น
“สนใจมันทำไมวะ เรารีบไปหาภีมดีกว่า วันนี้ภีมจะกลับบ้านแล้วนี่”วิวรรธน์เตือนสติคนอดบ่นไม่ได้จึงนึกตาม
“เออจริงด้วย งั้นเรารีบไปเถอะ วันนี้เห็นภีมบอกว่าเพื่อนและคนที่บ้านต่างจังหวัดจะมารับเขาเองด้วยนี่ ดีเลย จะได้เห็นน่าค่าตาเพื่อนฝั่งภีมกันบ้าง”คนนึกตามออกเดินลิ่วๆนำหน้าเพื่อนทั้งกลุ่มไปก่อน แล้วทั้งหมดจึงตามไป
พาสุห์มองตามกลุ่มเพื่อนเก่าที่เดินพ้นสายตาไปทีละคนสองคน เด็กหนุ่มแอบซึมเล็กๆอย่างไม่รู้สาเหตุ เมื่อมองเห็นเพื่อนสองรายสุดท้ายเดินหัวร่อต่อกระซิกกันไปตามทาง
“ไม่ไปกับพวกเขาเหรอครับพาสุห์”นิพิธที่ยืนมองเด็กหนุ่มอยู่เอ่ยขึ้น เขาไม่รู้ถึงความเป็นมาเป็นไปอะไรนี่หรอก พาสุห์ไม่เคยเล่าอะไรๆให้เขาฟังพอๆกับที่เขาก็ไม่เคยเล่าอะไรให้เจ้าตัวฟังเช่นกัน
“ไปทำไมล่ะครับ คนที่ผมอยากไปด้วยยืนอยู่ตรงหน้าผมแล้วนี่ไง”คนซึมหน่อยๆเอ่ยขึ้นยิ้มๆ ก่อนจะเดินนำออกไปที่รถก่อน เด็กหนุ่มไม่รู้ไม่เห็นว่าคนข้างหลังกำลังยืนถอนหายใจ และทำท่าเหมือนหนักใจอะไรบางอย่างก่อนจะตามเขาไป
LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove LonelyLove
ที่โรงพยาบาล นิพิธบอกให้พาสุห์กลับไปก่อนอีกเช่นเคยหลังจากที่พาสุห์มาส่งเขาเสร็จ คนที่ถูกบอกให้กลับเกิดคำถามและสงสัยในใจว่าทำไมคนๆนี้ถึงเหมือนไม่อยากให้เขาไปเจอไปพบกับคนที่เจ้าตัวอ้างว่าเพื่อนตลอด แต่ก็นั่นแหละ ตอนนี้สภาวะจิตใจเขาดูไม่สดชื่นเต็มร้อยซักเท่าไหร่จึงไม่อยากจะถามอะไรมากมาย เจ้าตัวบอกให้กลับ เขาก็คงต้องกลับนั่นแหละ
รถคู่ใจกำลังเคลื่อนตัวถอยออกจากซองที่จอด แต่แล้วเจ้าของรถจำต้องชะงักเบรกเอาไว้เผลอเลื่อนกระจกข้างลงเพื่อมองภาพที่หางตามองเห็นได้เต็มตา
คนกลุ่มใหญ่ที่เขารู้จัก และไม่รู้จักพร้อมกับเจ้าหน้าที่พยาบาลบางส่วนกำลังเข็นร่างใครบางคนที่อยู่บนรถเข็นแบบนั่งมา
“ภีม..”เด็กหนุ่มเผลอครางชื่อคนที่อยู่บนรถเข็น ใช่สิ วิวรรธน์เคยบอกเขานี่ว่าภิธารจะออกจากโรงพยาบาลวันนี้
“ปรี๊ด!”เสียงแตรที่บีบส่งสัญญาณยาวให้ได้ยินทำเอาเด็กหนุ่มสะดุ้งเอี้ยวมองด้านหลัง รู้สึกผิดเต็มที่เมื่อเห็นว่าท้ายรถตัวเองถอยออกไปขวางทางรถคันอื่นที่กำลังจะเข้ามา เด็กหนุ่มหันกลับมาเพื่อที่จะจัดการเดินรถกลับเข้าไปในซองดังเดิม แต่หางตาดันไวมองไปเห็นคนกลุ่มใหญ่ที่มองมาที่ตนซะก่อนเขาเลยต้องเผลอมองค้างที่คนกลุ่มนั่นอีกรอบ คนมากมายแต่สายตาเขากลับไปหยุดอยู่ที่คนที่นั่งบนรถเข็น
ภิธาร หลบสายตาวูบจากคนที่มองมาที่เขา เด็กหนุ่มเม้มริมฝีปากข่มใจไม่ให้จิตใจเผลอฟุ้งซ่านได้อีก
“ปรี๊ด!”เสียงแตรดังยาวมาให้ได้ยินอีกรอบเมื่อคนที่จะเดินหน้ารถตัวเองไม่ทำอย่างที่คิดเพราะมัวแต่มองดูคนที่หลบสายตาเขาด้วยความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นในใจ
“สำออยไม่เลิกจริงๆ”เด็กหนุ่มเอ่ยต่อว่าเบาๆเมื่อสายตามองเห็นภาพที่ชวนให้หมั่นไส้ ดูเอาเถอะ แค่แขนหักขาหักแค่นี้ต้องมีคนตามพะเน้าพะนอเป็นสิบ น่าทุเรศนัก
กระจกรถถูกเลื่อนปิดดังเดิมพร้อมๆกับเจ้าของรถตัดสินใจกระชากเกียร์ถอยหลังออกจากซองอย่างไม่เกรงกลัวว่าจะเฉี่ยวชนอะไรทั้งนั้น

เสียงแตรดังลั่นขึ้นอีกจากรถคันหลังตามด้วยเสียงเบรกรถของพาสุห์ทำให้ภิธารที่ก้มหน้านิ่งต้องเงยหน้าขึ้นมองเด็กหนุ่มใจหวิวขึ้นมาอย่างประหลาด เมื่อเห็นพาสุห์ตัดสินใจออกรถพุ่งฉิวมาทางเขาเพื่อหลบหลีกเสียงแตรที่บีบลั่นเป็นระยะ
“เฮ้ย ไอ้นี่ มันบ้าหรือเปล่าวะ”วิวรรธน์เอ่ยลั่นขึ้นก่อนใครเมื่อเห็นแล้วว่ารถของเพื่อนเคยซี้ตรงมาทางกลุ่มที่เขายืนอยู่
เสียงกรี๊ดลั่นของผู้หญิงที่ยืนรวมอยู่ในกลุ่มดังระงม ก่อนต่างคนต่างจะวิ่งถอยกันจ้าละหวั่นด้วยกลัวว่ารถที่กำลังแล่นมาจะเสียหลักพุ่งเข้าหาจริงๆมีเพียงร่างของใครคนหนึ่งที่จำต้องนั่งอยู่ในรถเข็นอย่างเดิม เพราะช่วยเหลือตัวเองไม่ได้

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-23 11:02:52

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-5-25 12:11:30

ขอบคุนนะครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-6-19 09:39:46

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-9 13:27:38

ขอบคุนครับ

KillTi · โพสต์ 2013-3-17 01:52:54

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

peemakung · โพสต์ 2013-3-18 20:14:52

ขอบคุณครับ

kamaji · โพสต์ 2013-11-23 07:54:01

ขอบคุนคราบ

ton521 · โพสต์ 2013-11-26 01:46:26

ขอบคุนครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-22 09:42:21

ขอบคุนนะคราฟผม

minone · โพสต์ 2014-12-27 02:28:36

คับ ขอบคุนคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-4-21 11:46:45

บ้าเข้าขั้น

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ Lonely Love หัวใจขอมีรัก แค่สักครั้ง ++ !!! 5

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร