ถึงเวลาต้องลาจากคนที่สำคัญที่สุดในชีวิต
วันที่ 28 เดือน พฤษภานี้ เป็นวันที่ผมต้องเหงามากที่สุด เพราะเป็นวันที่ผมต้องห่างไกลจากคนที่ผมรักที่สุดนั้นก็คือพ่อกับแม่"พ่อครับแม่ครับ ผมอยากจะบอกว่า จากนี้ผมไปเรียนต่อเพื่อสร้างฐานะของครอบครัว ผมนกที่โตแล้ว พร้อมที่จะบินออกไปสู่ยังโลกกว้าง แต่ผมจะไม่มีวันลืมคำสอยของพ่อแม่หรอกนะว่า "อนาคต พ่อแม่ ไม่สามารถที่จะสร้างให่ลูกได้สมบรูณ์แบบ มันขึ้นอยู่กับตัวลูกเอง ขึ่นอยู่กับความฝันของลูก ลูกจงสร้างมันให้ดี อย่าหว่งพ่อหว่งแม่เลย ยังไง พ่อกับแม่ ก็อยู่ไม่ค้ำฟ้าดิน สักวันก็คงตายไปก่อนลูกด้วยซ้ำ อย่างน้อยพ่อกับแม่ก็ได้ให้ลูกได้มีความรู้ จงใช้มันเพื่อที่จะยกระดับฐานะทางสังคมของตัวลูกเอง"คำทุกคำที่พ่อสอนแม่สอนผมจะไม่มีวันลืมครับ"สักวันผมต้องบินมาสู่ถิ่นฐานบ้านเกิดให้ได้
{:5_116:}ผมรักพ่อรักแม่ครับ{:5_139:}
เป็นกำลังใจครับเราคิดดี ทำดี ย่อมได้รับแต่สิ่งดีๆครับ
หน้า:
[1]