ฝากถึงทหารไทยที่ล่วงลับ
จะเล่าถึงในวันที่มืดมิดไม่เคยกลัวที่จะเดินไปข้างหน้าแม้จะได้เห็นภาพอนาถตาที่เป็นเพื่อนกันมาต้องลาไปแม้จะรู้ว่าชีวิตนี้แสนสั้นตั้งใจมั่นบากหน้าไม่ล่าถอยแม้จะตายวายชีวันฉันไม่คอยจึงค่อยๆเห็นสหายได้ตายลงถึงได้รู้คุณค่าของชีวิตถึงได้คิดว่าคุณค่านั่นหาไหนหรือหาได้ที่ในสงครามใดจึงจะได้มีค่าไว้กลางใจคนที่ต้องทนบากบั่นตั้งหน้าสู้ไม่ใช่รู้ว่าจะตายหรืออย่างไหนแต่เขารู้ว่าจะได้ ช่วยชาวไทยปกป้องไว้แผ่นดินถิ่นตนมีนี่แหละคือชีวิตจิตนักสู้อันควรคู่นักสู้จะรู้ไหมถึงพวกเขานั่นจะ…ต้องจากไปยังคงไว้ความดีศรีแผ่นดินสุดยอดเลย ขอบคุณมากนะครับน้อง ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]