++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 4

tanya · โพสต์ 2012-5-28 10:44:02

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ผมด่าไอ้เชนยืดยาว แต่พูดถึงไอ้โก้ ไอ้โก้ก็มา มาแบบไม่ทันตั้งตัวกระโดดเข้ากอดคอผมจากทางด้านหลังสุดแรงทำท่าดีใจเหมือนหมาเจอเจ้าของ รัดคอจนหลอดลมเกือบแตกตัวมันเล็กกว่าผมแต่แรงเยอะไม่ใช่เล่น
“ฮีทมาจากไหนของมรึง กูหายใจไม่ออกเว้ย”
“ไอ้คุณนิค กูรักมรึง”
มาถึงก็บอกรักซะงั้น ไม่ใช่แค่ผมที่ทำหน้างงกับอารมณ์รักกำเริบของไอ้โก้ งงมันทั้งโต๊ะครับ
“นี่มรึงอย่าบอกว่ามรึงแอบมีใจให้กูเกินเพื่อนนะ เชี้ยโก้”
ผมทำเสียงหล่อ สบตามันปิ๊งๆแล้วจับหน้ามันทำท่าจะจูบสักฟอดจนมันต้องกระโจนหนี 555
“อย่าเอาหน้างามๆของมรึงมาทำกูเขว ที่กูบอกว่ารักมรึงนี่กูแค่ซึ้งใจที่มรึงให้เกียรติน้องวิกกี้ไม่แตะต้องเขาให้อัปมงคลจากตัวมรึงติดน้องเขาไป ไอ้เป้มันบอกเรื่องที่มรึงเลิกกับน้องกี้เพราะกู กูเพิ่งรู้เลยซาบซึ้ง ขอโทษที่ว่ามรึงเห็นแฟนดีกว่าเพื่อนว่ะ”
“กูก็เก็บน้องกี้ไว้ให้มรึงไง แล้วเป็นไงบ้างวะ” ถามมีเลศนัย
“เชี้ยนิค กูมันหนุ่มใสซื่อไม่ได้เชี่ยวกรากเอ๊กซ์เปิร์ทอย่างมรึง นี่น้องกี้เขาเพิ่งรับรักกูเว้ย ในที่สุดรักข้างเดียวอันยาวนานของกูก็สิ้นสุดลง กูรักมรึงไอ้คุณชายนิค”
มันเดาะภาษาปะกิตใส่ตามประสาพวกเศรษฐ์ศาสตร์ที่หัวไบรท์วิชาภาษาอังกฤษ ต่างจากวิดวะอย่างผม ไม่พอยังเล่นบทโศกเพื่อนกุรักมรึงว่ะสะเทือนอารมณ์ (เลี่ยน) คนทั้งโต๊ะ ถึงไอ้โก้มันจะเรียนคณะอื่นแต่เพราะมันเป็นคู่หูของผม มันเลยคุ้นเคยกับเพื่อนๆสาขาของผมไปด้วยไม่น้อย
โม้กันอยู่นาน โดยมีไอ้พวกข้างบ้านทำเนียนนั่งปะปนกับพวกผม จนเหมือนอยู่สาขาเดียวกันไปแล้ว ไอ้ปิ่นนั้นดูมีความสุขที่สุดแล้วครับ เพราะได้นั่งสบตาปิ้งปั้งกับสมบัติคณะ โดยเฉพาะตอนที่ไอ้ปิ่นมันโดนสายตาอิจฉาปนหมั่นไส้โทษฐานที่มันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มหนุ่มหล่อ จากพวกสาวๆสาขาอื่น หรือแม้แต่สาวๆต่างคณะที่เดินผ่านซุ้มไปมาแถวนั้นมองมาอีก มันยิ้มแสยะสะใจให้ผมสยองเล่นๆ ผู้หญิงนี่เป็นสิ่งมีชีวิตที่น่ากลัวกว่าที่คิดครับ
“ไอ้คุณนิค วันนี้ไปกินเหล้าบ้านกูมั้ย”
จากไอ้โก้ก็เปลี่ยนเป็นไอ้บูมเหนี่ยวคอผมไปใกล้ๆ ไอ้พวกนี้มันอะไรกับคอกุนักหนา เกี่ยวไปเกี่ยวมาอยู่ได้ เดี๋ยวก็ส่งไปเกี่ยวกระสอบข้าวในโรงสีหรอกมรึง ผมกำลังจะอ้าปากด่าไอ้บูม แต่ไอ้เชนแกะมือเพื่อนมันออกจากคอผมเสียก่อน เออแฮะ เพิ่งเห็นมันเก๊กอย่างมีคุณค่าก็วันนี้แหละ ว่าแต่เมื่อกี้ผมเพิ่งด่ามันไปแหม็บๆ แต่ไหงตอนนี้มาช่วยผม งงกับมันนิดหน่อย
“อย่าไปเกาะมันมากไอ้บูม เดี๋ยวเชื้อบ้ามันมาติดมรึงเข้ากูขี้เกียจพาไปฉีดยา”
หลงคิดว่ามันเป็นคนดี พอมันพูดถึงเชื้อบ้า เชื้อบ้าผมก็กำเริบทันที ขอหน่อยเถอะกู โดนคนอื่นคว้าคอไปมาอยู่สองรอบแล้ว ขอกู
หน่อยเถอะ เสียงเพื่อนนักศึกษาคณะวิศวะฯของผมร้องเฮ้ยประสานเสียงลั่นเมื่อไอ้คุณนิคสวมวิญญาณนักมวยปล้ำกระโดดเข้าเฮดล็อค
ไอ้เดือนคณะสุดแรง
“ไงละมรึง กูจะรัดให้ต่อมปากหมามรึงฝ่อเลยคอยดู”
เสียงผมขู่ไอ้เชน ปนกับเสียงของเพื่อนๆที่กรูกันเข้ามาห้ามดังเซ็งแซ่ แต่คงเป็นเดชะบุญของ`คุณ`หล่อมัน โทรศัพท์ผมดังขึ้นด้วยเพลงที่ตั้งไว้สำหรับพี่แคลร์โดยเฉพาะ หมาบ้านิคเลยต้องจำใจหยุดมือ แล้วกดรับโทรศัพท์
พอวางสายจากที่รัก ไอ้บูมก็พยายามเบนความสนใจผมด้วยการชวนไปสังสรรค์
“แล้วเนื่องในโอกาสไรวะ วันนี้วันอังคารนะมรึง” ผมยังยึดหลักปฏิบัติตามกฎ 3 ข้อครับ
“วันเกิด เกิดอยากจะกินน่ะ มรึงถามมากนี่จะไปไม่ไป” ทำมีน้ำโหครับไอ้คุณบูม
“ถ้ามรึงเลี้ยงกูก็ไป”
แค่นั้นล่ะครับ ทั้งโต๊ะก็พากันรุมประณามไอ้บูมโทษฐานที่ชวนแต่ผมคนเดียวจนมันต้องออกปากชวนเพื่อนทั้งโต๊ะไปด้วยเพื่อป้องกันสามัคคีบาทา วันนี้เลยมีลาภปากอีกแล้วครับท่าน
ดังที่กล่าวไปแล้วข้างต้นว่าเย็นนี้พวกผมมีนัดกันไปถล่มกินฟรีพวกไอ้ข้างบ้านกันครับ มีไอ้พวกบอยแบนด์ห้าตัว ไอ้พวกบ้านผมอีก
สี่ เพิ่มไอ้ตะวัน กับไอ้ปิ่นเข้าไปด้วย ทั้งหมดรวมแล้วก็สิบเอ็ดคน สิบเอ็ดที่นั่งอีกแล้วครับ เลขสวยอีกแล้ว แต่ผมกะจะกันเลขที่นั่ง
นัมเบอร์ 12 ไว้ให้พี่แคลร์ แต่พอโทรไปหาอีกที เธอกลับติดธุระด่วนต้องไปทำงานกลุ่มกับเพื่อน พอผมบอกว่าไปส่งเธอไม่ได้
เพราะจะไปกินเหล้า เธอก็เริ่มทำตัวเป็นแม่คนที่สองทันที ไม่รู้ผู้หญิงเป็นอย่างนี้หมดทุกคนรึเปล่า คบกันใหม่อะไรก็เออออตามผมหมด แต่พอนานวันเข้าก็เริ่มเพิ่มเลเวลการกะเกณฑ์ชีวิตแฟนตัวเองเหมือนที่ผมโดนตอนนี้ แล้วพอถูกขัดใจเข้าหน่อยเอะอะก็ขู่ว่าจะเลิกๆ น้ำต้มผักเริ่มขมแล้วทีนี้ (ไม่ยอมรับว่าตัวเองกลายเป็นแฟนที่เลวครับ ไม่ยอมไปส่งพี่แคลร์แต่หนีไปผิดศีลข้อสุราเมรยะ) แต่ผมก็โอนอ่อนให้โดยรับปากว่าจะไปรับพี่แคลร์ที่หอเพื่อนของเธอตอนห้าทุ่ม
“พี่แคลร์โกรธมรึงเหรอวะ” ไอ้ตะวันทำท่าอยากรู้อยากเห็น เรียกสั้นๆว่า เจือกระยะที่หนึ่ง
“เออดิ”
“โกรธเรื่องไรวะ”
มาแล้วครับ เจือกระยะที่สอง และก่อนที่มันจะลงแดงตายเพราะความอยากรู้อยากเห็นเกินขนาดเข้าเส้นเลือดเดินทางแล่นไปสู่หัวใจแล้วกลายเป็นเจือกระยะสุดท้าย นอนชักดิ้นชักงอลงกับพื้น ผมเลยอธิบายสั้นๆให้ได้ใจความว่า
“ก็กูไม่ไปส่งพี่เขา แต่เจือกไปกินเหล้ากับพวกมรึงแทน พี่แคลร์ก็เลยโกรธ”
“โหย โชคดีที่กูไม่มีแฟน ไม่งั้นคงกระดิกตัวไปไหนไม่ได้” สงสัยจะพยายามพูดปลอบใจตัวเอง
“ช่างเหอะ เดี๋ยวกูไปรับพี่แคลร์กลับพี่แคลร์ก็หายโกรธแล้ว”
ปกติแล้วแฟนคนก่อนๆของผมนี่ถ้าเรื่องมาก ชอบห้ามโน่นห้ามนี่จู้จี้ขี้บ่น ผมก็จะทำตัวชั่วๆประชดแล้วถือโอกาสเลิกกันไปเลยครับ แต่กับพี่แคลร์ผมยอมรับว่าเราเข้ากันได้ดีมากในหลายๆเรื่อง เลยอดเสียดายไม่ได้ ถ้าหากต้องเลิกรากันเพราะเรื่องหยุมหยิมอย่างนี้
ผมกับไอ้ตะวันไปถึงข้างบ้านตอนสองทุ่มกว่าๆเพราะรถไอ้ตะวันดันตายกลางทาง พอโทรหาช่าง
พี่ช่างแกก็ดันหลงทางหาพวกผมไม่เจอ ผมกับไอ้ตะวันเลยต้องหิ้วท้องยืนเฝ้ารถรอพี่ช่างแกเป็นนานสองนาน กว่าแกจะมาเจอแล้วลากรถไอ้ตะวันไปถึงอู่ก็เล่นเอาลุ้นกันจนเหงื่อตก
“หิวว้อย ไอ้แม็คกูหิว”
ผมตะโกนเสียงดังเดินเข้ามาในบ้านของพวกไอ้บูม ไอ้พวกนั้นมันก็ตั้งวงกันแล้วครับ แต่คงเพราะกลัวว่าจะต้องออกแรงลากพวกขี้เหล้าเข้าบ้านเหมือนที่ผมเคยลากพวกมันตอนกินกันที่บ้านผม พวกบอยแบนด์เลยเคลียร์พื้นที่แล้วปูเสื่อมันกลางบ้าน ได้อารมณ์ลูกทุ่งไปอีกแบบ
“ไอ้แม็คกูจะกินข้าว”
ในขณะที่ไอ้ตะวันมันเข้าไปหาอะไรในครัวกินเองแต่ผมกลับส่งเสียงเป็นเปรตขอส่วนบุญอยู่กับเชฟแม็คไม่เลิก แต่ไอ้เชฟมันตัดช่องน้อยแต่พอตัว เมาไปแล้วครับ
“เจียวไข่ให้มั้ย”
โอ้ว มาแล้วครับ ว่ากันว่าสถานการณ์สร้างวีรบุรุษ หน้าเก๊กๆ เสียงขรึมๆ มาแล้วคร้าบบบบ ฮีโร่ของไอ้นิค ผมยิ้มกว้างแบบให้ใจไปเต็มร้อยเหมือนไม่เคยมีเรื่องบาดหมางกันมาก่อน พยักหน้าหงึกหงักแล้วลุกตามไอ้เชนเข้าไปในครัวอย่างว่าง่าย ฝีมือ`คุณ`หล่อขี้เก๊กดูเชี่ยวชาญไม่แพ้เชฟแม็คของผม ไม่ถึงห้านาที ข้าวไข่เจียวฟูๆร้อนๆหอมฉุย ก็วางอยู่ตรงหน้าให้ได้จ้วงตักเข้าปากอย่างกระหายหิว แต่ผมก็เดาอารมณ์มันไม่ถูกจริงๆนะครับ บทจะกวนมันก็กวนซะจนเอ็นเท้าผมกระตุก บทจะดี มันก็ดีถึงขั้นลงมือเจียวไข่ให้กินอย่างนี้ เอ๊ะ รึว่ามันใส่ยาพิษลงในข้าว รึว่ามันจะทำคุณไสย หรือว่า....ฯลฯ เริ่มคิดฟุ้งซ่านไปไกลเลยเงยหน้าขึ้นมองไอ้เชนอย่างหวาดระแวง
“กูไม่วางยาแล้วลากมรึงไปปล้ำหรอกน่า”
ไอ้เชนยิ้มมีเลศนัยชวนสยอง ปากมรึงว่าไม่ แต่ลูกกะตามรึงนี่ไม่น่าไว้ใจเลยว่ะ ผมเลยทำตาขวางเข้าสู้
“เชี้ย ถึงกูจะกลัวโดนมรึงวางยาจริงแต่ไม่ได้กลัวโดนปล้ำว้อย กูแค่คิดว่าที่มรึงตีหน้าซื่อเจียวไข่ให้กูนี่มรึงแอบใส่สลอดหรือเปล่าก็แค่นั้น กามจริงมรึงไอ้ห่ะเชน แล้วนี่กูยังไม่ได้ชำระความที่มรึงเมาแล้วหื่นกะกูวันนั้นเลยนะว้อย สาด”
ผมกินไปก็ด่ามันไป ไม่ได้สำนึกในบุญคุณข้าวไข่เจียวที่ไอ้เชนมันอุตส่าห์ทำให้ เพราะผมไม่เคยกินชวนป๋วยปีแปะกอ แต่นิยมชมชอบยาแก้ไอตราตะขาบห้าตัวมากกว่า คำพูดแต่ละคำที่หลุดออกจากปากเลยมีแต่บรรดาสิงสาราสัตว์หลากชนิดนานาพันธุ์
“ก็มรึงมันน่าจูบนี่หว่า”
ไอ้เชนยิ้มตาพราวอีกแล้ว เชี้ยละมรึง นี่มันเห็นผมกลายเป็นน้องหนูผู้น่ารัก น่าเอาไปทำมิดีมิร้ายไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย ถึงผมจะยอมรับว่าตัวเองหน้าไม่แมนไม่โหด ออกแนวสวยเพราะได้เค้าหน้ามาจากอดีตนางงามจังหวัดอย่างท่านแม่ แต่ผมก็ไม่ได้หน้าหวาน น่ารัก ดูน่ากอดรัดฟัดเหวี่ยงแบบไอ้คินเลยสักนิด และก็ไม่อยากจะคุยว่า ด้วยส่วนสูง 175 เซนฯ ทำให้ไอ้นิคดูโดดเด่นอยู่เสมอ กล้ามเนื้อที่ถึงแม้
จะไม่มีไอ้ลอนๆที่เขาเรียกว่าซิคแพ็คอะไรนั่นประดับบนหน้าท้อง แต่หุ่นเท่ๆของผมก็แสนจะฟิตแอนด์เฟิร์ม ทำสาวๆกรี๊ดสลบกันมานักต่อนัก ไม่ได้ผอมตัวบางดูน่าทะนุถนอมเลยสักนิด
“มรึงหุบตูดเลยเชี้ยนี่ ไม่งั้นกูจะให้มรึงจูบตรีนกูเดี๋ยวนี้แหละ แมร่ง หื่นไม่เลือก”
ตอนที่ 6
วงเหล้าคืนนี้ไอ้บูมยังคงรับหน้าที่บรรเลงกีตาร์เหมือนเคย แต่วันนี้มันไม่แหกปากเอาเสียงร้องน้องๆโคกระบือมาบ่อนทำลายเยื่อแก้วหูของเพื่อนๆ เปลี่ยนให้ไอ้ปิ่นสวมวิญญาณอคาเดมีฯโชว์เสียงสวยปานน้ำผึ้งเดือนห้าเดือนหกให้พวกผมได้เคลิ้มกันเป็นทิวแถว กินข้าวไข่เจียวอิ่มแล้วผมก็ไปร่วมวงโจ้น้ำเมากับไอ้เพื่อนๆ แต่มองไปมองมาฝั่งบ้านผมมันหายหัวไปไม่เหลือสักคน กูหายไปกินข้าวไข่เจียวแป๊บเดียว แมร่งไอ้พวกนี้หนีกูกลับกันหมด ผมเริ่มเคืองแล้วครับ กินอิ่ม มีแรง แล้วก็เริ่มซ่า
“ไอ้พวกนั้นล่ะ” ผมถามไอ้ตะวันเสียงหาเรื่อง
“ไอ้แม็คไปคุยโทรศัพท์ ไอ้โก้ไปรับแฟนมันมา ส่วนไอ้คินไปรับไอ้เป้”
ไอ้ตะวันสาธยาย มือก็ง่วนชงเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ก่อนจะส่งแก้วให้อย่างรู้งาน
“เดี๋ยวพวกมันก็กลับมาน่า แกนั่งลงเลยอย่ามายืนค้ำหัวฉัน”
ไอ้ปิ่นหันมาว้ากผมอย่างกับว่าตัวเองเป็นพวกมีคาถาอาคมห้ามใครยืนค้ำหัวเดี๋ยวจะไม่ขลัง แล้วหันไปครวญเพลงต่อ ผมได้แต่ทำปากพะงาบๆไม่กล้าด้าไอ้ปิ่นมันครับ เดี๋ยวเจ๊แกของขึ้น องค์ลงประทับแล้วผมจะซวยต้องหาดอกไม้ธูปเทียนมาขอขมาท่านปิ่นเธอ แมร่งกุ แพ้ทางไอ้นางงามกินเด็กนี่ทุกทีเลย แต่ไอ้ปิ่นมันก็ช่างถือโอกาสจริงๆครับ ร้องเพลงไปสบตากับไอ้บูมไป ไม่รู้มันเปลี่ยนเป้าหมายจากไอ้เชนเป็นไอ้บูมตั้งแต่เมื่อไหร่ รึจะเกิดคู่รักใหม่ในวงการวิดวะของเราอีกคู่
“ไอ้คุณนิคขรั่บ ชนแก้วกับปิงปองหน่อยขรั่บ”
ไอ้ปิงปองนี่ก็ท่าทางชาติก่อนจะเกิดเป็นลูกคุณหลวงหรือท่านขุนอะไรเทือกนั้น พอมันเมาได้ที่ขึ้นมาเมื่อไหร่ก็มีอันเปลี่ยนอารมณ์กลายเป็นผู้ดีพูดเพราะขึ้นมาทันตา ตอนแรกที่ผมได้ยินล่ะแทบโดดหนีเพราะคิดว่าไอ้ปิงปองถูกผีท่านเจ้าคุณเข้าสิง ก็เล่นสำบัดสำนวนสมัยรัตนโกสินทร์ตอนกลางซะขนาดนั้น
“อย่าให้หนักนะมรึง พรุ่งนี้ยังมีเรียนไม่ใช่เหรอวะ”
ปากผมก็ว่าไปอย่างนั้น แต่มือกลับยกแก้วขึ้นซดเครื่องดื่มบั่นทอนสติสตังเข้าไปโฮกใหญ่ แถมไอ้คนชงมันยังผสมแบบสูตรคนเพิ่งหัดกินเหล้าให้ผมอีก ก็แบบง่ายๆบ้านๆครับ มีน้ำแข็ง โค้ก กับเหล้า ในอัตราส่วนที่พอเหมาะ คนให้เข้ากัน แล้วก็ซัดลงกระเพาะได้เลย ภาคเหนือทางบ้านผมเขาเรียก กินง่าย แต่เมาง่าวครับ เมาแบบชิบหายวายป่วง ถ้าใครไม่ค่อยเข้าใจคำเมืองภาษาเหนือก็เอาเป็นว่ามันหมายถึง เมาสุดๆก็แล้วกันครับ ไอ้ผมก็อธิบายไม่ค่อยจะถูกเสียด้วย
ชั่วโมงนั้นพี่แคลร์ถูกลืมไปจากสารบบเลยครับ มานึกออกอีกทีว่าตัวเองนัดแฟนไว้ ก็ตอนห้าทุ่มกว่าๆแล้ว พอผมโทรไปหาด้วยน้ำเสียงเมามายได้ที่ แล้วแม่เจ้าประคุณรุนช่องรับสายแค่นั้นล่ะ ผมก็โดนเธอด่าจนหูชา ต้องรีบเอาหูออกห่างจากโทรศัพท์ก่อนจะโสตประสาทจะเสื่อมก่อนวัยอันสมควร จากนั้นพี่แคลร์ก็ปิดท้ายด้วยการประกาศตัดสัมพันธ์เสียงกร้าวกับผม แต่ไม่เป็นไรครับ ผู้หญิงนั้นร้อยทั้งร้อยขี้ใจอ่อน เจอลูกอ้อนผมเข้าหน่อย ขี้คร้านจะครางหงิงๆเข้ามาซบอกอ้อนให้ผมเกาคางให้ ฮ่าๆๆๆ แมงโม้บินว่อนเต็มหัวไอ้นิคเลยครับ
ผมก๊งกับไอ้ปิงปองไปเรื่อยๆจนเห็นไอ้คินกับไอ้เป้เดินเข้ามา มันสองตัวทำหน้าอย่างกับเตรียมจะไปฆ่าล้างโค-ต-ร โจทก์เก่า แถมยังทำฮึดฮัดใส่กันเล็กๆแล้วเดินไปหลังบ้าน บอกจะไปเข้าห้องน้ำกันทั้งสองคนทำให้ผมผิดสังเกต ทั้งที่ปกติผมจะไม่ค่อยเจือกเรื่องชาวบ้านเท่าไหร่ แต่พอเมาแล้วดีกรีความซ่าในตัวมันพลุ่งพล่าน อยากรู้อยากเห็นไปเสียหมด เรียกว่าระดับความเจือกในตัวเพิ่มขึ้นแบบทะลุเป้ากระจุยกระจาย กระ`ตัวเงินตัวทอง`นกระหือรือลุกขึ้นทำเนียนจะไปเข้าห้องน้ำกับเขาบ้าง
แล้วก็เจือกจนได้เรื่องครับท่านผู้อ่าน ผมย่องไปหลังบ้านผ่านห้องครัวไป ก็เห็นไอ้เด็กสถาปัตยฯ
ตัวสูงผมทรงเดรดร็อคกำลังปล้ำจูบไอ้ผู้ชายที่หน้าตาเหมือนไอ้คินอยู่โอว้.. ม่ายจ้าย นั่น! นั่นมันไอ้คินเลยต่างหาก ไอ้เป้ประกบจูบไอ้คินแบบไม่ให้หายใจหายคอแบบหนังพิศาลส่วนไอ้คินก็ได้แต่ดิ้นอึกอักทำอะไรไม่ได้เพราะถูกรวบมือไว้แน่น

akeins · โพสต์ 2012-5-28 19:23:22

ขอบคุณครับ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-5-29 04:41:47

ขอบคุณครับ

deeeen · โพสต์ 2012-5-29 08:44:02

ขอบคุณครับ

Nekikung112 · โพสต์ 2012-5-29 17:34:20

ขอบคุยนะคับ

x_man19 · โพสต์ 2012-5-29 21:38:14

ขอบคุณครับ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-30 04:17:06

ขอบคุณครับ

piyanate · โพสต์ 2012-5-30 09:52:24

ขอบคุณมากมายครับ

imseng · โพสต์ 2012-5-30 10:12:34

ขอบคุณนะคับ

ืnneess · โพสต์ 2012-5-31 18:02:41

ขอบคุณครับ

aRmkung · โพสต์ 2012-6-1 02:07:42

ขอบคุณครับ

manza555 · โพสต์ 2012-6-1 19:59:40

อ่าว งงอะดิคับพี่น้อง อยู่ดีๆมาบอกรักเฉอย 555

orrick · โพสต์ 2012-8-12 23:10:27

ของคุนนะคับ

Klong · โพสต์ 2013-3-31 22:23:53

ขอบคุนครับ

nattan010 · โพสต์ 2013-4-3 00:49:18

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-4-4 12:06:29

ขอบคุณมากๆขร๊ อิอิ {:sm-52:}

gigusa · โพสต์ 2013-4-7 21:26:23

ขอบคุณมากครับ

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-14 15:29:19

ชอบบบบบบบบบบบบบบบ

Stone316 · โพสต์ 2013-4-14 18:11:13

ขอบคุณมากคร้าบ

dung · โพสต์ 2013-5-26 00:08:45

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 4

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร