++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 18

tanya · โพสต์ 2012-5-28 11:51:11

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“มรึงก็ชอบแบบนี้เหมือนกันเหรอวะ  งั้นมรึงถือกล้องไว้ กูจะชิมมันก่อน  55  มานี่เลยมรึง`คุณ`หวาน กูหมายตาไว้นานแล้ว
พูดดีๆด้วยก็แล้ว เศือกเล่นตัวดีนัก”
คนที่โดนเรียกว่า`คุณ`หวานโดนกดลงกับพื้นตัวสั่นน้ำตาไหลพราก ทำไมเขาต้องมาเจอกับเรื่องเฮงซวยอย่างนี้ด้วย แล้วมัน
ไอ้นิค ไอ้นรก  ไอ้ชิงหมาเกิด  เรียนด้วยกันแท้ๆแต่แมร่งเลว  ทำกันได้ลง หลับตากัดฟันแน่นอย่างหวาดกลัวเมื่อได้ยินเสียงเสื้อเชิ้ตนักศึกษาของตัวเองถูกกระชากจนแผงกระดุมทั้งหมดหลุดออกในพริบตา

“นี่มรึงจะนอนสำออยอีกนานมั้ยวะ  ลุกเร็วสิว้อย”
เสียงไอ้นิคทำให้ต้องรีบลืมตาขึ้นมอง  และก็ต้องเบิกตากว้างด้วยความอึ้งระคนดีใจในเวลาเดียวกัน ตอนนี้ไอ้เอ็มมันลงไปนอนโอดโอยกับพื้น ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นแต่มีดที่มันใช้เป็นอาวุธถูกเปลี่ยนมือไปอยู่ที่ไอ้นิคแล้ว มันโยนมีดให้เขาป้องกันตัวก่อนจะหันไปแลกหมัดกับพวกที่เหลือของไอ้เอ็มอีกสองคนอย่างดุเดือด ท่าสุดท้ายนี่ทำให้เขาประทับใจจนน้ำตาหยุดไหลไม่รู้ตัว ไอ้นิค เบี่ยงตัวหลบพร้อมสวนกำปั้นเข้าท้องน้อยจนคู่ต่อสู้จุกตัวงอ ก่อนจะหมุนตัวเตะเข้าที่ชายโครงอีกคนที่เหลือแล้วซ้ำด้วยการอัดเข่าเข้าปลายคางจนไอ้หมอนั่นเลือดกบปากลงไปนอนวัดพื้นกันหมด สามต่อหนึ่งแต่ไอ้นิคก็ชนะได้ใสๆ  เชื่อมันเลย
“แล้วมรึงจะยืนอึ้งทำซาก วิ่งสิวะ”
ไอ้ฮีโร่หมัดหนักปากหมา คว้าแขน`คุณ`หวานวิ่งลัดเลาะออกจากซอกตึกจนไปโผล่ที่ร้านก๋วยเตี๋ยวตรงปากซอย  ถึงได้หยุดหายใจหอบๆมองหน้าเป็นเชิงปรึกษาว่าจะเอาไงต่อ  ในมือของไอ้นิคก็มีกล้องวิดีโอของไอ้เอ็มอยู่ด้วย มันไม่ลืมคว้าหลักฐานชิ้นสำคัญติดมือมาก่อนจะวิ่งหนี
“มรึงจะเอาไงจะแจ้งตำรวจมั้ย  หลักฐานก็อยู่นี่แล้ว  อะไรนะ  มรึงว่าอะไรนะ  ห่านี่พูดดังๆแล้วจะตายรึไงวะ  พูดดังๆ ชัดๆ เอาให้เคลียร์”
เอาอีกแล้ว  มันหมาได้ตลอด 24  ชั่วโมงจริงๆ ไอ้คินอึกอักไม่กล้าบอกว่าอายถ้าหากจะไปแจ้งความว่าถูกผู้ชายผู้ชายด้วยกันลากตัวไปจะข่มขืน
“กูอาย” บอกน้ำเสียงกระท่อนกระท่อน  ไอ้นิคได้ยินก็ทำหน้าเซ็งอย่างกับเก็งหวยพลาดไปเลขเดียว
“อาย มรึงจะอายทำหอกไรวะ อ้าวๆ  แล้วนี่มรึงจะร้องไห้ทำไม  เออๆ ก็ได้  ไม่แจ้งก็ไม่แจ้ง หยุดร้องสิวะ  คนเขามองกันใหญ่แล้ว  ห่าเอ้ย นี่กูจะช่วยมรึงมาทำซากไรเนี่ย  ช่วยมาแล้วก็ร้องอย่างกับโดนกูข่มขืนเสียเองอย่างนี้”
ไอ้นิคมันด่าเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำตัวเป็นนางเอกละครหลังข่าวถูกแม่เลี้ยงใจร้ายกลั่นแกล้ง ไอ้คินน้ำตาไหลอาบแก้มสะอื้นฮักๆ ก็คนมันกลัวนี่ ไอ้นิค  ไอ้เวงตะไล ไอ้คนจิตใจด้านชาไร้ความอ่อนโยน  ด่าแค่ในใจยังไม่พอ  มันไม่สำนึก
“มรึงอย่าคิดว่าช่วยกูไว้แล้วจะมีบุญมีคุณ  นึกจะด่ายังไงก็ด่าได้  ก็กูอายนี่จะให้ทำไง เป็นผู้ชายแท้ๆแต่ถูกผู้ชายด้วยกันจ้องจะข่มขืน เป็นมรึง  มรึงจะยิ้มเดินยืดอกเข้าไปบอกตำรวจว่า  พี่ครับผมโดนผู้ชายด้วยกันลากตัวไปจะข่มขืน  ยังงี้เหรอ ฮือๆใช่สิ  ก็กูมันหน้าตุ๊ดนี่  ตัวก็เล็ก  สู้แรงใครก็ไม่ได้”
ว่าแล้วร้องไห้หนักเข้าไปอีก ไอ้นิคเลยหน้าเสีย  กลายเป็นฝ่ายอึกๆอักๆ เพราะไม่รู้จะทำยังไงกับ`คุณ`หวานตรงหน้าที่กำลังยืนร้องไห้โฮๆอย่างกับญาติเสียอยู่
“เออๆขอโทษๆ กูไม่ว่ามรึงแล้ว  อย่าร้องๆกูอายคนเขา”
ไอ้คนที่บอกว่าอายเหลียวซ้ายแลขวาล่อกแล่ก  แล้วยิ้มแหยๆ ให้แม่ค้าส้มตำแถวนั้น  เหมือนจะบอกว่าผมเปล่านะคร้าบ มันร้องของมันเอง  กระพ้มไม่เกี่ยวนะคร้าบบบ ไอ้นิคไม่รู้จะทำยังไง  มองไอ้นางเอกเจ้าน้ำตาแล้วเอื้อมมือออกไปตบหัวมันเบาๆอย่างกับปลอบลูกหมา
“พอก่อนๆ `คุณ`หวาน เดี๋ยวค่อยไปร้องต่อที่บ้านกู”
ไอ้คินเลยใช้หลังมือปาดน้ำตา เงยหน้ามองไอ้นิค ความจริงไอ้หมอนี่มันก็มีน้ำใจไม่น้อย เพียงแต่ปากหมาเข้าขั้นโคม่าไปหน่อย
ครู่เดียว  หลังจากที่ไอ้คนปากหมาวาจาโหดมันโทรคุยกับใครไม่รู้สองสามคำ ก็มีผู้ชายหน้าตาสะอาดสะอ้านยิ้มแย้มดูเป็นมิตรผิดกับไอ้นิคขับรถญี่ปุ่นยี่ห้อดังเข้ามาเทียบ
“เพื่อนกูเองไอ้โก้ ไอ้โก้นี่เพื่อนสาขากู`คุณ`หวาน”
“กูชื่อคินไม่ได้ชื่อหน้าหวาน” เสียงอุบอิบรีบแก้ความเข้าใจผิดเมื่อเห็นสายตายิ้มๆของคนที่ชื่อโก้
“จะชื่ออะไรก็ช่างเหอะยืนบื้อทำไมขึ้นรถสิวะ เดี๋ยวค่อยไปคุยกันต่อที่บ้าน” ไอ้นิคมันด่าอีกแล้ว
แต่ในเมื่อไม่มีทางเลือก เลยต้องเดินตามไปขึ้นรถอย่างว่าง่าย  ส่วนไอ้นิคก็เปิดประตูขึ้นนั่งด้านหลังคนเดียว มันบอกว่าจะงีบสักหน่อยเพราะใช้พลังงานไปเยอะ ปล่อยให้เขานั่งตัวเกร็งอยู่กับคนขับ ไม่นาน ไอ้โก้ก็เลี้ยวรถเข้าไปในหมู่บ้านชื่อศุภฤกษ์ หมู่บ้านจัดสรรที่ขึ้นชื่อว่าราคาแพงโขแต่ถูกพิษเศรษฐกิจเล่นงานจนเจ้าของเดิมต้องขายทอดตลาดไปหลายคน พื้นที่ของบ้านแต่ละหลังนั้นกว้างขวางน่าอยู่ ผิดกับลักษณะบ้านจัดสรรทั่วๆไปที่แคบแบบชายคาแทบจะเกยกันอยู่แล้ว  พอเดินเข้าไปในบ้านก็เจอไอ้ตะวันกับไอ้แม็คนั่งดูทีวีอยู่
“อ้าว  คิน  มากับไอ้คุณนิคได้ไงวะ”
ไอ้แม็คกับไอ้ตะวันที่ชวนกันมาสุมหัวอยู่บ้านไอ้คุณชายตั้งแต่บ่ายถามขึ้นพร้อมกัน  ด้วยความแปลกใจ เพราะตอนอยู่ที่มหาวิทยาลัย  ไอ้เด็กเรียนหน้าหวานนี่มันไม่ค่อยจะสนิทสนมสุงสิงกับใครเท่าไหร่ วันๆก็เห็นเอาแต่ตั้งหน้าตั้งตาเรียนอย่างเดียวจนถูกคนหมั่นไส้ไม่น้อย  แล้วนี่ไม่รู้มันโผล่มากับไอ้คุณนิคได้ไง
“กูไปซิวมันมาจากไอ้เอ็มเองแหละ พอดีไปแด๊กก๋วยเตี๋ยวกับไอ้โก้แถวนั้นเลยเจอฉากเด็ด”
แล้วไอ้นิคมันก็สาธยายเรื่องราวให้เพื่อนมันฟังจนไอ้คินหน้าแดงแล้วแดงอีก ก็อายนิ  เกิดเป็นผู้ชายแท้ๆ  แต่กลับหน้าหวานปวกเปียกจนถูกผู้ชายด้วยกันจ้องจะลวนลามอยู่เรื่อย
“ไอ้คุณนิคมันไม่มีอะไรหรอก ถึงจะปากหมาแต่มันใจดีนะ  ไม่งั้นมันไม่ช่วยนายหรอก”
ไอ้โก้สังเกตเห็นสีหน้าไม่สู้ดีของเพื่อนสาขาไอ้คุณนิคเลยยิ้มปลอบใจไปให้
ไอ้คินเลยพยักหน้าเบาๆ  เข้าใจที่ไอ้โก้มันบอก เขาเคยคิดและเข้าใจมาตลอดตั้งแต่วันแรกที่เจอกันตอนรับน้องว่าไอ้นิคมันเป็นพวกไม่น่าคบสุดๆ มันปากหมาเป็นสันดาน อวดเก่งทำกร่างไม่กลัวใครเหมือนพวกชอบโชว์พาว  เขาเลยพาลเกลียดขี้หน้าจนไม่คิดจะเสวนากับมันสักครั้ง    ยังนึกแปลกใจอยู่เหมือนกันว่าทำไมช่วงหลังๆ พวกรุ่นพี่เขาไม่เขม่นมันแล้ว แถมพวกผู้หญิงในสาขายังชอบไปคุยกับมันบ่อยๆ ทั้งๆที่แต่ละคำที่ออกจากปากมานี่สุนัขไม่รับประทานทั้งนั้น แต่มาตอนนี้ถึงได้รู้ซึ้งว่าคนเราไม่ใช่จะมองกันแต่ผิวเผิน
“นี่มรึงจะเดินตามกูอีกนานมั้ยวะ” ไอ้นิคหันไปด่าเมื่อเห็นไอ้คินเดินตามมันเป็นเงาตามตัว
“กูไม่ได้เดินตามมรึงสักหน่อย  กูจะไปแคนทีน”
เฉไฉแก้ตัวทั้งๆที่ความจริงตั้งใจเดินตามไอ้นิคมันอยู่แล้ว  จากที่สังเกตมาหลายวัน  เขาก็เห็นเป็นอย่างที่ไอ้โก้มันบอกไว้จริงๆ ไอ้นิคมันพวกปากเสียแต่ใจดี  แล้วที่มันชอบโวยวายหาเรื่องชาวบ้านก็เพราะอีกฝ่ายทำเรื่องที่มันเห็นว่าไม่ถูกไม่ควรก่อนทั้งนั้น มันเป็นประเภทพวกไม่เอาเปรียบใครและไม่ชอบให้ใครมาเอาเปรียบมัน ถ้าใครทำมันก่อน  ไอ้นิคก็จะเอาคืนแบบทบต้นทบดอกยิ่งกว่าพวกเงินกู้หน้าเลือดหลายสิบเท่า
“ไอ้คุณนิค  นี่มรึงไปทำอีท่าไหน  ไอ้เด็กเรียนมันถึงตามตูดมรึงต้อยๆอย่างนี้วะ”
ไอ้ตะวันแก๊งค์เดียวกับไอ้นิคคว้าตัวเพื่อนมันไปกระซิบกระซาบ แต่เขาก็ยังได้ยิน
“ท่าจระเข้ฟาดหางมั้ง สาด  กูจะรู้กับมันมั้ย ตั้งแต่วันที่ช่วยไม่ให้มันโดนรุม  มันก็ตามกูอย่างนี้แหละ สงสัยจะซาบซึ้งในความดีของกู”
ไอ้นิคยักไหล่ วางกระเป๋าลงจองโต๊ะแล้วเดินไปซื้อก๋วยเตี๋ยวกับเพื่อนมัน  ไอ้คินก็รีบลุกตามไปด้วย สารภาพตามตรงว่าตอนนี้ไอ้นิคมันกลายเป็นฮีโร่ของเขาไปแล้ว
“แมร่งลูกชิ้นกู  ไอ้เชี้ยตะวัน”
พอได้ก๋วยเตี๋ยวมากันแล้วไอ้นิคกับเพื่อนมันก็เอะอะกันอีกแล้วตามสไตล์ ถ้าเป็นทุกทีเขาก็คงนั่งกินข้าวคนเดียวไกลๆแล้วแอบหมั่นไส้กับอาการโชว์พาวของพวกมันไปพลาง แต่ตอนนี้ไอ้คิน กลับเห็นว่าไอ้สองคนนี้มันเฮฮาสนุกกันจนน่าอิจฉา ไอ้ตะวันใช้ความสามารถคีบลูกชิ้นจากชามก๋วยเตี๋ยวไอ้นิคเข้าปากตัวเองอย่างรวดเร็ว เจ้าของลูกชิ้นเลยเป็นเดือดเป็นแค้น มันฮึ่มฮั่มในคอ
ก่อนจะอมตะเกียบตัวเองแล้วจ้วงลงไปในชามก๋วยเตี๋ยวไอ้ตะวัน คนแรงๆอย่างเมามันเป็นที่น่าอุจาดสายตาและความรู้สึกยิ่งนัก
“แหวะ  ไอ้ซกมก  ฮึ้ย  แด๊กไม่ลงแล้ว  เอาไปเลยมรึง แด๊กให้หมด รับผิดชอบด้วย  อย่าให้เสียของ  กุซื้อใหม่ก็ได้วะ”
ไอ้ตะวันเลยยกก๋วยเตี๋ยวของมันที่ยังร้อนๆมีครบทั้งเส้นทั้งเนื้อให้ไอ้นิคไปอย่างจำยอมเพราะกลัวฤทธิ์น้ำลายหมาบ้าของเพื่อน
มันสองคนหยอกกันแรงๆแต่ก็ดูน่าอิจฉา  เพราะเมื่อย้อนกลับมาดูตัวเองบ้าง เขาก็รู้สึกว่าตัวเองไม่เคยมีเพื่อนให้คุยกัน  เฮฮาแบบถึงไหนถึงกันได้  อย่างนี้เลยสักคน
ไม่รู้ว่าเป็นอะไรไป  วันนั้นทั้งวัน  เขาถึงได้รู้สึกว่าตัวเองกำลังเหงาจับใจ  เห็นไอ้ตะวัน  กับไอ้แม็คมันมีเพื่อนอย่างไอ้นิคแล้วก็อิจฉามากมาย อยากเป็นเพื่อนไอ้นิคมันบ้างจัง  เฮ้อ.....
คิดอะไรคนเดียวอยู่สักพักโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับเสียงคนดูแลหอพักโทรมาบ่นยาวเหยียดเรื่องที่เขายังไม่จัดการเรื่องย้ายออกจากหอให้เรียบร้อยเสียที เรื่องของเรื่องคือ  ที่บ้านของเขาตอนนี้กำลังเงินช็อต  เด็กขับรถส่งของที่บ้านดันกินเหล้าเมาหัวราน้ำแล้วขับรถไปชนคนอาการสาหัส ถึงขั้นขึ้นโรงขึ้นศาล  หมดเงินไปไม่รู้เท่าไหร่เพราะต้องรับผิดชอบในฐานะเจ้าของรถ ไอ้คินจึงค้างค่าเช่าห้องมาหลายเดือนแล้ว จนในที่สุดก็ถูกยื่นคำขาดให้ย้ายออกจากห้องภายในวันสองวันนี้ และเพราะสาเหตุนี้ ทำให้เขาต้องไปตระเวนหาหอพักราคาถูกในย่านห่างไกลผู้คนและดูไม่ค่อยปลอดภัยจนเจอพวกไอ้เอ็มลากตัวไปนั่นแหละ
เดินคิดอะไรเรื่อยเปื่อยไม่รู้จะทำยังไงกับชีวิตไปจนถึงตลาดโต้รุ่งใกล้ๆหอพัก  ว่าจะหาอะไรกินเสียหน่อยแล้วค่อยขึ้นไปเก็บของ
“อ้าว  คิน  มาทำอะไรแถวนี้คนเดียว”
เขาเงยหน้าขึ้นมองตามเสียงเรียก  เลยเห็นว่าไอ้โก้มันควงสาวลงมาซื้อผลไม้  แต่ไม่ทันจะได้ตอบอะไรมันไป  เสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้นพร้อมกับข่าวคราวความซวยอีกระลอก ลุงเจ้าของหอพักแกโทรมาจัดการด้วยตัวเองอีกครั้ง  แกต้องการให้เขาย้ายออกให้เรียบร้อยภายในวันนี้เพราะห้องที่เขาเช่าอยู่มีคนมาเช่าต่อพร้อมจ่ายเงินค่ามัดจำเรียบร้อย พรุ่งนี้จะย้ายเข้ามาอยู่แล้ว ฟังแล้วก็แทบจะร้องไห้ออกมาดังๆในความใจร้ายใจดำของลุงเจ้าของหอ
“ครับๆ เดี๋ยวผมจะเข้าไปจัดการเดี๋ยวนี้แหละครับ เงินค่าห้องที่ค้างไว้  ลุงก็หักเอาจากค่าประกันไปเลยแล้วกันครับ”
เขากดตัดสาย  มองโทรศัพท์ในมือซึมๆ  เห็นทีคงต้องเอามันไปเปลี่ยนสภาพเป็นเงินใช้ประทังชีวิตไปก่อน  แล้วคืนนี้จะไปนอนที่ไหนกันเนี่ย
“มีเรื่องอะไรรึเปล่า  จะให้เราช่วยก็บอกได้นะ”
ไอ้โก้บอก  แต่เขาก็ส่ายหน้าตอบมันไป  ไม่ซ้งไม่ซื้อมันแล้วผลไม้  เดินหมดอาลัยตายอยากกลับไปที่ห้อง  คิดจะไปขอนอนกับเพื่อนก็เพิ่งสำนึกได้ว่าตัวเองไม่มีเพื่อนที่สนิทพอจะพึ่งพากันได้ในเวลาแบบนี้สักคน นึกแล้วก็สะท้อนใจ สงสารตัวเองจับจิต ใช้เวลาเก็บของไม่ถึงสองชั่วโมงก็เรียบร้อยเพราะเขาไม่ค่อยมีของอะไรมากนอกจากเสื้อผ้ากับหนังสือ ไอ้คินนะไอ้คิน  ทีเรื่องเรียนล่ะมรึงฉลาดนัก แบบนี้เขาเรียกความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด  ด่าตัวเองในใจเมื่อแบกเป้ขนกระเป๋าออกมายืนเคว้งอยู่หน้าหอพักคนเดียว  น้ำตาพาลจะไหลอีกรอบ
“`คุณ`หวาน  มรึงจะยืนซึ้งทำมิวสิคอีกนานมั้ย  ขึ้นมาสิว้อย  เร็วดิมรึงเปลืองน้ำมัน”
ไอ้นิคครับ ไอ้นิคมันไม่รู้โผล่มาจากไหน  ขี่มอเตอร์ไซค์คันเก่งของมันเข้ามาหาแล้วเรียกให้ซ้อนท้าย ไม่รู้ว่ามันรู้เรื่องเขาได้ยังไง แต่`คุณ`หวานก็รีบสูดน้ำมูกเช็ดน้ำตาแล้วรีบขึ้นซ้อนท้ายมันโดยไม่ต้องให้ไอ้เจ้าของรถมันบอกซ้ำ
“ไอ้โก้มันบอกกูว่า  มรึงโดนไล่ออกจากหอไม่มีที่ไป  กูเลยมาดูมรึง กูอยู่กับไอ้โก้แค่สองคน  ยังเหลือห้องว่างอีกห้อง  มรึงอยู่ไปก่อนแล้วกัน  อยากย้ายออกเมื่อไหร่ค่อยย้าย”
ไอ้นิคมันพูดเองเออเองเสร็จสรรพแล้วพาไปบ้านมัน แถมยังยกห้องว่างให้อยู่แบบไม่คิดมาก ทั้งๆที่เขาไม่เคยทำอะไรให้มันสักนิดแต่มันก็ยังมีน้ำใจ ทีนี้เลยซาบซึ้ง  น้ำตาไหลเป็นก๊อกแตก
“มรึงนี่เอะอะก็ร้องไห้ๆ  เป็นนางเอกช่องเจ็ดหรือไงวะ”
“กูซึ้งนี่หว่า  ทั้งๆที่กุไม่เคยช่วยอะไรมรึงสักนิด  แถมยังนึกหมั่นไส้มรึงด้วยซ้ำ  ขอบใจจริงๆ  แล้วก็ขอโทษด้วยที่เคยเกลียด
มรึง ฮือๆ  ขอบใจ  ขอบใจจริงๆ”
จำได้ว่าคืนนั้นเขาโดนไอ้เจ้าของบ้านเทศนาเรื่องการเข้าสังคมเสียยกใหญ่  เมื่อมันรู้ว่าเขาไม่มีเพื่อนที่พอจะพึ่งพากันได้สักคน
เพราะตอนแรกไอ้นิคมันเข้าใจว่า  ที่เขาทำหยิ่งไม่คุยกับใครเพราะอาจจะมีเพื่อนฝูงอยู่ข้างนอก ตามประสาเด็กปีหนึ่งเพิ่งเข้าเรียนแต่ยังติดเพื่อนโรงเรียนเก่าจากม.ปลายอยู่ ไอ้นิคมันเลยย้ำให้เขาไปขอบคุณไอ้โก้ด้วย  เพราะไอ้โก้มันเป็นคนเดาเรื่องจากบทสนทนาทางโทรศัพท์ของเขากับลุงเจ้าของหอแล้วโทรเรียกให้ไอ้นิคไปช่วย

Nekikung112 · โพสต์ 2012-5-29 22:59:18

ขอบคุนนะคับ

pongsakron01 · โพสต์ 2012-5-30 07:41:58

ขอบคุณครับ

piyanate · โพสต์ 2012-5-30 11:42:25

ขอบคุณมากมายครับ

imseng · โพสต์ 2012-5-30 19:37:35

ขอบคุณนะคับ

x_man19 · โพสต์ 2012-5-30 21:23:29

ขอบคุณครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-5-31 22:47:25

ขอบคุณครับ

orrick · โพสต์ 2012-8-13 00:50:37

ขอบคุนนะคับ

Klong · โพสต์ 2013-4-1 10:15:16

ขอบคุนครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-4-6 11:31:43

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

nattan010 · โพสต์ 2013-4-7 01:22:02

ขอบใจ๋ขนาดเน้อ

gigusa · โพสต์ 2013-4-8 00:27:21

ขอบคุณมากครับ

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-14 22:46:54

ชอบบบบบบบบบบบบบ

dung · โพสต์ 2013-5-26 02:30:34

ขอบคุณครับ

KillTi · โพสต์ 2013-5-29 00:23:10

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kamaji · โพสต์ 2013-8-25 05:04:12

ขอบคุนคราบ

ton521 · โพสต์ 2013-8-25 11:13:15

ขอบคุนครับ

magicaltai · โพสต์ 2013-11-2 00:26:56

ขอบคุณนะคับ

cawee · โพสต์ 2013-12-4 18:28:56

ขอบคุนคราฟ

parwlove24 · โพสต์ 2013-12-5 07:44:31

หเ่าหเด่้ดาก้เา่สกเ่ากีส่้สด้าวา

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ข้างบ้านนะตัวแสบ ++ # 18

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร