คืนมืดมิด...คิดเปรียบเทียบ
จั๊กจั่น เรไร ร่ำเรียกร้องเมฆลองล่อง ล่องลอย คล้อยเวหา
เดือนหายวับ ดับสนิท มิดเมฆา
มืดหนักหนา ยามทิวา ฟ้าไร้ดาว
นั่งรับลม จมอยู่ใน ห้วงความคิด
หากยึดติด จิตใจ เจ็บรวดร้าว
ดั่งถนน บนทาง สายทอดยาว
เป็นครั้งคราว ต้องเจอบ้าง ทางลูกรัง
กาลเวลา เนิ่นนาน หากผ่านแล้ว
ดั่งเรือแจว บนน้ำเชี่ยว เลี้ยวกลับหลัง
ยามมีแรง ก็แข็งขืน ฝืนกำลัง
สุดท้ายนั่ง หอบหายใจ ไร้เรี่ยวแรง
ขอบคุณมากนะครับที่นำมาฝากกัน ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]