ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่หัวใจดวงเฉื่อยยังเหนื่อยเต้น
ที่ความจริงความลวงยากชัดเจน
หรือกว่ากายจะเอนลงซบดิน
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่ยังหลอกหัวใจให้ผกผิน
ที่แท้หยดน้ำตายังร่วงริน
หรือกว่ากลิ่นเน่าผุปะทุแรง
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่ร่างกายและจิตใจยังเข้มแข็ง
ที่วันนี้จะคงอยู่ไม่เปลี่ยนแปลง
ที่ท้องฟ้ายังมีแสงแห่งตะวัน
ไม่รู้จะอีกนานสักเท่าไหร่
ที่ความรักที่เธอให้ดั่งของขวัญ
ที่ดอกไม้ที่เธอให้ในวันนั้น
จะงดงามนามจันท์ในควันเพลิง
ขอบคุณมากนะครับ มาให้กำลังใจกันนะครับ
หน้า:
[1]