คนเก็บขยะ
อาชีพเก็บขยะหลายคนคงมองว่าน่ารังเกียจ สกปรกแต่ในความเป็นจริงแล้วมันเป็นงานๆหนึ่งที่เป็นอาชีพสุจริต ไม่ทำให้ใครเดือดร้อน แต่สร้างรายได้ให้ตัวเองโดยที่ไม่ไปปล้น ฆ่าใคร ผมเป็นคนหนึ่งที่ไม่ได้รังเกียจอาชีพนี้เลย เพราะมองว่าเป็นงานเหมือนกะที่ผมทำแต่คนและแบบแค่นั้นเองน้าชอบ เป็นคนเก็บขยะแถวๆที่ทำงานของ แกจะมาในชุดเสื้อยีนเก่าๆ หมวกใบใหญ่ๆที่หลุมเกือบทั้งหน้า หน้าตาของแก น้าดูจากภายนอกเป็นคนตัวใหญ่ ผมคิดว่าแกคงอวบๆ ไว้หนวดไว้เครา หน้าตาโหดๆ มองตาขวางๆ ชอบพูดอยู่คนเดียว คนแถวนั้น คิดว่าแกไม่ค่อยเต็มแต่น้าชอบก็คุยกะคนอื่นรู้เรื่องแต่เวลาแกเดินไปเดินมาแกชอบผู้คนเดียวประจำ ผมเจอน้าชอบตั้งแต่ตอนที่มาทำงานแถวนี้ใหม่ๆ แกเดินมาขอขวดน้ำดื่มจากผม ด้วยสายตาไม่ค่อยจะเป็นมิตรเท่าไหร (ตาแกขวาง แถวหนวดเคราแกด้วย เด็กเห็นก็ต้องร้องละครับ) เพ่ๆ ขวดอะ ไม่เอาผมขอ..ผมหันตามเสียงไปแล้วก็ตกใจ ชายหนุ่มสูงเกือบร้อยแปดสิบยืนอยู่ข้างหลังผม มองที่ขวดในมือแบบตาไม่กระพริบ แบบอยากบอกว่า กรูอยากได้ๆ ผมกลั้นใจกินน้ำในขวดให้หมดผมยื่นให้ แกกึงรับกึงกระชากจากมือผม แล้วแกก็เดินดุ่มๆไปตามถังขยะ ผมได้แต่ยืนงงถามพี่ที่ทำงานได้กัน ถึงรู้ว่า ชายหนุ่มคนนั้นชื่อ น้าชอบ อายุน่าจะสามถึงสี่สิบปี บ้านอยู่ไหนอะไรยังไงไม่รู้
มันเป็นเรื่องบังเอิญหรือไรไม่ทราบ ผมมั่งจะเจอน้าชอบเวลาพักทุกที แกก็เหมือนเคย เดินพูดคนเดียว เสื้อตัวเก่า กางเกงยีนขาดๆตัวเก่า รองเท้าผ้าใบขาดๆ ชุดเดิมเลยก็ว่าได้ แกเดินมาถามผม เพ่ๆขวดอะมีปะ..ขวดอะๆ พูดเหมือนเด็กวัยรุ่นสมัยนี้เลย ไม่มีอะน้า ผมตอบแกก็เดินจากไป ผมคำในท่าทางและการตอบของแก นิสัยส่วนตัวเป้นคนชอบคุยชอบแกล้งอยู่แล้ว นานวันก็ทำให้ผมได้คุยกะแกมากว่า เพ่ๆมีขวดปะ อีก
เช้านี้ผมตื่นแต่เช้า ผ่านร้านขนมปัง เห็นเค้ากำลังทำออกมาใหม่น่าอร่อยเชียว อดใจไม่ไหวที่จะซื้อไปกินที่ทำงาน ระหว่างที่นั่งรถไปทำงานก็นึกสนุกขึ้นมาว่า ถ้าผมให้ของกินน้าชอบ น้าชอบแกจะทำท่ายังไง(คนสติไม่ดี เจอคนสติดีแต่ขี้แกล้งเนียจะเป็นยังไง) ผมนึกสนุกในใจ จนเผลอแอบยิ้มออกมา คนนั่งข้างหันมามองว่าผมยิ้มอะไร ถึงที่ทำงานผมจับแบ่งขนมไว้ก่อน ก่อนที่ เสือสิงห์ แถวนี้จะแย่งไปสะหมด(แหะๆพี่ๆที่ทำงานนั้นละครับ ใครมีของกินละก็เป็นต้องแย่ง ผมก็เอากะเค้าด้วย อิอิ) เมื่อถึงเวลาพักของผม ผมก็ลงไปนั่งกินกาแฟ สูบบุหรี่(เป็นการกระทำที่ไม่ดี อย่าทำเยี่ยงอย่าง) พร้อมกะถุงขนมที่จะเอามาให้ตาชอบ ถึงเวลาไม่นานนักน้าชอบแกก็มา ตามเวลาเดิมของแก ดูแกจะทำอะไรมีระบบเวลาของแก มาแถวที่ทำงานเวลานี้เสมอๆ จากนั้นก็เหมือนเดิม เพ่ๆมีขวดปะ ผมอมยิ้มที่ผมคิดในใจว่าแกจะต้องถามผมคำนี้ ไม่มีอะครับวันนี้ ผมตอบแก แต่แกไม่มองหน้าผมนะ มองพื้นตลอดเหมือนคนจะหาเศษตังค์ แกทำท่าจะเดินไป น้าชอบๆ กินไรมายัง วันนี้ผมซื้อขนมมาเยอะ กินไม่หมดน้าชอบช่วยกินหน่อยสิ ผมหยิบถุงขนมส่งให้แก แกทำหน้างง จากมองพื้น หันมามองหน้าผม ผมตกใจเล็กน้อย สายตาแกที่มองผมเหมือนจะกินเลือดกินเนื้อกันเลยทีเดียว ผมทำใจดีสู้เสือ (ตอนนี้น้าชอบน่ากลัวกว่าเสือด้วยมั่ง) น้าอร่อยนะกินได้ไม่ใส่ยาเสนห์ลงไปหลอกน่า น้า แล้วผมก็หัวเราะ แกมองอยู่ครู่หนึ่งก่อนหยิบไป แกะถุง ค่อยๆขยับขนมปังออกมาแต่ไม่ให้เลยถุง ประมาณว่ามือแกเละไม่อยากโดนขนมปัง อะไรแบบเนีย ผมยืนมองแกทำของแก แกกินให้ดูอยู่นั้นเลย ผมนึกสนุก น้าชอบ ผมลืมบอกไปว่ามันหมดอายุ แกหยุดกินมองหน้าผม แบบตะลึง ผมยิ้มแล้วหัวเราะ แล้วก็พูดว่า ล้อเล่นนะน้า กินได้เพิ่งซื้อมาเมือเช้าเอง ใจเย็นๆค่อยๆกิน แกเห็นผมหัวเราะแกก็ส่งสายตาดุๆมาใส่ผมอีกรอบ แกก็ตอบผมทั้งๆที่ยังเคี้ยวขนมอยู่ ไม่ได้ๆต้องรีบเดี๋ยวมีประชุม ลูกน้องไปเองไม่ได้เรื่อง ผมฟังแกตอบก็นึกขำ เออ แกคงคิดว่าแกทำงานหนักมีลูกน้องหลายคน ผมแกล้งหยอก แบบนี้น้าชอบก็งานยุ่งทุกวันเลยสิ แกกินขนมปังคำสุดท้ายก่อนขย่ำถึงใส่ลงไปในกระสอบที่แกเอามาด้วย หยิบขวดน้ำออกมากิน กั้งแต่เช้านี้ละข้าวยังไม่ได้กินเลยเพ่ ผมก็เออ อ้อ ตามแก แกเรียกผมเพ่ๆ ทุกคำ ไม่รู้ทำไมผมสนุกปนสงสารแกไปในตัว แต่ผมก็ถูกชะตากะแกแบบบอกไม่ถูก ถ้าดูดีๆ จับแกอาบน้ำตัดผมแต่งหนวดสะหน่อยคงหล่อเอาเรื่อง ผมหัวเราะในใจคิดไรกะคนสติไม่ดีเนียเรา เพ่ๆ ชื่อไรอะ น้าชอบเรียกผมให้ตื่นจะห่วงแห่งความคิดไม่ดีไม่งาม อะอ้อ เรียกผมว่าไอ้อ้วนก็ได้ครับ คนแถวนี้เค้าเรียกกัน แกมองผมก่อนที่แกจะกลับไปมองที่พื้นเหมือนเดิม ขอบคุณนะเพ่ขนมอร่อยดี ผมไม่ได้คิดไปเอง ผมเห็นรอยยิ้มของน้าชอบใต้หมวกใบใหญ่ที่แกใส่อยู่ แหมจะแว๊บ เดียวก็ตาม น้าชอบก็เดินคุยคนเดียวของแก เก็บขยะที่ไม่มีใครต้องการของแกต่อไป
หลังจากที่ผมได้เห็นรอยยิ้ม ได้คุยกะแกมากขึ้น ผมก็นึกติดใจท่าทางแปลกๆ หน้าตาดุๆ และรอยยิ้มวันนั้นของน้าชอบทุกที ตอนเช้าเกือบทุกเช้า ผมก็มั่งจะมีขนม ข้าว ไม่ก็ผลไม้ ติดไปให้แกประจำ น้าชอบก็จะทำหน้าตาดุแต่ก็รับของที่ผมซื้อไปให้แกทุกครั้งไป ทำให้ผมได้คุยกะแกมากขึ้น ผมถามอะไรแกก็ตอบหมดทุกคำถามแต่ก็ไม่รู้ว่าจริงเท็จยังไง น้าชอบเป็นคนแถวนี้บ้านอยู่ไม่ไกลจากแถวนี้เท่าไหร มีลูกน้องเยอะ เช้าๆงานจะยุ่งมา ต้องทำงานตั้งแต่เช้า กว่าจะกลับบ้านไปกินก็บ่าย ไม่ค่อยชอบซื้อ ของเพราะเค้าสกปรก แม่ค้าไม่ค่อยชอบขายให้ ที่สำคัญเค้าไม่ชอบพกเงินสด ติดตัว เมียมีก็อยู่ด้วยไม่ไหว แกเก็บขยะขายใครจะไปทนได้ แต่ก็มีมานานแล้ว ไม่คิดจะคบใครอยู่แบบนี้ดีกว่า เป็นเรื่องเป็นราว อย่างกะละครช่องเจ็ดสะอีก ผมสนุกกะการได้คุยกะแก จนพี่ๆที่ทำงานชอบแซว ว่าคนบ้าคุยกันรู้เรื่อง ผมก็ได้แต่หัวเราะ แต่ความเป็นจริงแล้วผมได้เห็นอีกมุมหนึ่งของชีวิตคนๆหนึ่ง ที่สังคมมองว่าแปลก มองว่ารังเกียจ
วันนี้น้าชอบมาสายกว่าปกติ จนผมจะเดินกลับขึ้นไปทำงานแล้ว น้าชอบเดินมาเหมือนคนอารมณ์ไม่ดีบ่นกะตัวเอง ที่สำคัญเสื้อตัวเก่งของแก ขาดด้านหลังยาวมาเลย น้าไปทำอะไรมามันขาดแบบนั้นละ ผมถามแกพร้อมกะส่งถุงขนมให้ แกเล่าให้ฟังว่า แกเห็นแมวมันโดนหมารุมจะกัดบนต้นไม้ แกสงสารเลยเข้าไปไล่หมา แล้วปีนขึ้นไป เอาแมวลงมา แต่ตอนลงเสื้อไปเกี่ยวกะกิ่งไม้ แล้วก็เลยขาดอย่างที่เห็น โธ่ๆสติไม่ดีแถมยังใจบุญอีก ดูดิคนสติดีๆเนียทำได้แบบนี้เปล่า ผมนึกในใจอยากจะพูดให้คุณๆรุ่นพี่ทั้งที่ทำงานข้างบนได้ยินจัง เจ็บไหมน้า มีแผลหรือเปล่า ไหนๆดูสิ ผมกำลังจะเดินเข้าไปดูด้านเลยของแก แกกลับเดินถอยห่างจากผม อาวน้าจะหนีผมทำไมไม่ทำไหรหลอกจะดุว่ามีแผลหรือเปล่า แกก็ยังถอยห่างอีก ผมคิดในใจอะไรของแกเนีย หรือว่าแกเคยโดนชาวบ้านแถวนี้แกล้งหรือทำร้ายมาก่อนแกเลยไม่ไว้ใจใคร น่ะ น้าชอบไม่ต้องกลัวนะผมไม่ทำไรหลอกเป็นแผลแล้วไม่รักษาเดียวมันอักเสบแล้วป่วยมาเก็บขยะไม่ได้นะ ผมพูด แกถอยผมไปอีกหน่อยแล้วก็พูดว่า ตัวผมเหม็น แถมสกปรกด้วยเดี๋ยวเพ่จะสกปรกเอา ผมได้ยินแบบนั้นผมเดินเข้าไปจับที่แขนแกก่อนที่แกจะตั้งตัว มือผมสกปรกอะผมก็ล้างได้ตัวน้าสกปรก ก็อาบน้ำได้ จิตใจอะไม่สกปรกก็พอ (พูดเรื่องยากๆแบบนี้กะคนบ้าเนียจะเข้าใจไหมเนีย) แกสะดุ้นทำหน้าตาตกใจ ที่ผมไม่รังเกียจแก ผมอ้อมไปดูด้านหลัง เป็นรอยแดงๆกะแผลถลอก นิดหน่อย บอกให้แกรอที่ม้านั้งแล้วผมก็เดินขึ้นไปเอากล่องพยาบาลมา
เพ่ครับเบาๆหน่อยผมแสบ แกบ่นโอดโอ้ย ขณะที่ผมเอายาแดงใส่แผลให้แก ผมแปลกใจนิดหน่อย ถึงข้างนอกแกสกปรก แต่ภายในเสื้อผ้าแกสะอาด มีแค่กลิ้นเหงื่ออ่อนๆ ผิวเนีย เนียนเชียว ผมทำแผลให้แกเสร็จ ก็จะยกมือไหว้ขอบคุณผมห้ามไว้ไปจับที่มือแกไม่ให้ไหว้ มันเหมือนไฟฟ้าช๊อตยังไงไม่รู้ เราสบตากันอีกครั้ง ในสายตาดุๆ ท่าทางที่เหมือนนักเรงของแกลึกๆข้างในมันมีอะไรที่ซ้อนอยู่ อีกเยอะเลย ปิ๊ปๆๆ เสียงโทรศัพท์ปลุกผมให้ตื่น ผมรีบปล่อยมือน้าชอบ น้าผมไปทำงานก่อนนะ นายเรียกแล้ว ผมเขิลจนทำไรไม่ถูกจนไม่ได้ทันได้สังเกตอาการน้าชอบว่าเป็นอย่างไร วันนั้นผมทำงานอย่างมีความสุข ท่าทางผมจะชอบคนสติไม่ดีเข้าแล้วละมั่งเนีย ผมนึกในใจ ถ้าชอบกันสังคมจะประณามไหมเค้าจะเข้าใจไหมว่ารักว่าชอบเป็นอย่างไร คิดไปก็อดหัวเราะคนเดียวไม่ได้ เจอรู้ตัวอีกที่ ทุกคนที่อยู่ใกล้ๆหนีห่างกันหมด กลับติดโรคหมุบ้าจากผม
เช้าวันนั้น ผมไปหาเสื้อยีนเก่าๆ(ขอโทษนะครับถึงจะเก่าแต่มียี่ห้อของแท้นะครับ ) เอาให้แกใส่แทนเสื้อตัวเก่า ที่ขาดของแก เมื่อถึงเวลาก็น้าชอบก็มาตามเดิน เสื้อตัวเดิม ที่ด้างหลังก็ยังขาดอยู่ยังงั้น เพ่ๆมีขวดปะ (ถามทุกครั้งที่เจอ ไม่เบื่อบ้างรึน้า) น้าผมไม่มีขวดหลอก แต่ลองนี้ให้ผมดูหน่อยสิ ผมยื่นถุงใส่เสื้อยีน ให้แก แกรับไปหยิบอกมา โอ้........ผมไม่ใส่ดีกว่านี้มันลีแท้เลยนะเพ่ (เฮย คนสติไม่ดีรู้ด้วยว่าลีแท้) ผมก็บอกว่าเอาไปเถอะน้าอยู่กะผมมันก็ทำให้ผมลำบากใจ เสื้อคนสำคัญของผมนะแต่ตอนนี้เค้าไม่อยู่อีกแล้ว ผมก็เงียบ ภาพเก่าๆของคนที่เรารักมันเข้ามาในหัว น้ำตามันจะไหล เพ่ๆ ผมจะลองๆไม่ต้องร้องก็ได้ ผมตกใจ ร้องไปตอนไหนเนีย เป็นแบบนี้ทุกทีสิน่า น้าชอบแกมองผมอยู่ตลอด เสื้อยีนสีเข้มตัวนี้ผมตั้งใจจะซื้อให้แฟนเก่า แต่ต้องมาแยกทางกันก่อน ทำให้เสื้อตัวนี้นอนจมอยู่ในตู้มาหลายปี โห้ใส่ได้พอดีเลยน้า ขอโทษนะครับที่เอาของเก่ามาให้
ขอบคุนนะคับผม สนุกดีนะครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากครับที่ลงให้อ่าน ขอบคุณมากๆนะครับ{:4_112:}{:7_217:} ขอบคุณมากๆคับ ขอบคุนมากมากครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆๆๆๆๆๆ ซึ้งสุดๆเลยครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุนมากๆคับ ขอบคุณมากคับ
มีต่ออีกป่าวอยากอ่านมากเลย นึกว่าจะเป็นเทพบุตรแปลงกาย สงสัยสัยผมจะอ่านนิยายมากไปแล้วครับ แต่ก็สนุกดีครับ ขอบคุณนะครับ{:5_135:} ชอบนะครับรู้สึกดี ขอบคุณมากนะครับ สนุกดี มีต่อไหมครับ ขอบคุณมากๆๆครับ