ฉันคอย..
รัก..ที่ไม่อาจจะคาดหวังกลัวพลาดพลั้งอย่างเคย..คงหมดสิ้น
เมื่อกายห่างหว่างใจไม่ชาชิน
แม้นผืนดินเดียวกันอาจผันแปร
หลงเหลือเพียง"ศรัทธา"มายึดเหนี่ยว
จิตใจอันเปล่าเปลี่ยวเรียวรอยแผล
ขอรอรักจากเธอมาดูแล
ด้วยแก่นแท้เท่านั้นที่ฉันคอย..
บางอารมณ์ก็รู้สึกแบบนี้แหะ
ได้แต่ภาวนาในใจว่า
“ช่างมันเถอะ อะไรจะเกิดก็ให้มันเกิด” ขอบคุณมากมาก มาเติมกำลังใจให้กันนะครับ ขอบคุณมากนะครับ
หน้า:
[1]