++ ผู้มาเยือนยามวิกาล ++ ...6

tanya · โพสต์ 2012-6-20 09:29:49

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

“อย่าทำไก๋น่า พวกเราเห็นกันทุกคนแหละนายนั่นน่ะหิ้วปีกนายกลับหอไปด้วยกัน ชื่ออะไรนะ” ไก่ถาม
“หมูน่ะเหรอ” น้ำหยดหันไปตอบ
“อาจารย์มาโน่นแล้ว ไปกันเหอะ”น้ำหยดรีบเปลี่ยนเรื่อง เมื่อเห็นรถของอาจารย์ผู้สอนวิชาแรกในคาบเช้าค่อยๆแล่นเข้ามาจอดในบริเวณตึกคณะ
“กลับไปหอก่อนนะ เราลืมของไว้” หมูบอกเมื่อถีบรถจักรยานตรงเข้าไปในหอชาย๙ แล้วจอดรถจักรยานไว้ข้างตัวตึก
“เร็วๆล่ะ เราหิวข้าวแล้ว” น้ำหยดบอกเมื่อหมูยืนนิ่งไม่ยอมเดินไปไหน
“เราลืมของไว้ที่ห้องน้ำ”
“ก็ไปดิ๊ แล้วเบาหรือหนัก ถ้าหนักเดี๋ยวเราเดินไปเรื่อยๆก่อน ขี้เกียจรอ”
“ไม่ช่าย” หมูเกาหัว พลางหัวเราะเบาๆ
“เราหมายถึง เราลืมของไว้ที่ห้องนายน่ะ”
น้ำหยดพยักหน้า ทำท่าเข้าใจ ล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากางเกงข้างซ้าย ล้วงพวงกุญแจขึ้นมา แล้วยื่นให้หมู
“นายไปเปิดห้องให้เราดีกว่า” หมูบอกยิ้มๆ
น้ำหยดทำหน้าสงสัย แต่ก็ลุกจากเบาะหลังของรถจักรยาน เดินเข้าไปในหอ ถอดรองเท้าออก ถือเดินเข้าไปด้านใน หมูไขกุญแจลอคล้อรถจักรยานไว้ แล้วยิ้มกริ่ม เดินตามน้ำหยดไปจนถึงห้องที่เปิดประตูเรียบร้อยแล้ว เมื่อหมูเดินเข้าไปในห้อง ก็เห็นน้ำหยดกำลังพับกางเกงยีนส์ ใส่ลงในกระเป๋าเป้ แล้วเก็บของกระจุกกระจิก ๒-๓ อย่าง ใส่ลงไปในถุงผ้าเล็กๆ ก่อนจะใส่ลงไปในกระเป๋าเป้อีกทีหนึ่ง
“เก็บของทำไมน่ะ” หมูถามด้วยความสงสัย
“ไหนๆเข้ามาแล้ว เก็บของเลยไง จะได้ไม่เสียเวลา เดี๋ยวเรียนเสร็จจะได้ไปขึ้นรถกลับบ้านเลย”
“กลับบ้าน” หมูอุทาน “ทำไมอะ”
“อ้าว ก็หยุดตั้งสองวัน ก็ต้องกลับบ้านดิ๊ สัปดาห์ที่แล้วไม่ได้กลับ คิดถึงคนที่บ้าน” น้ำหยดปิดตู้ แล้วคล้องกุญแจไว้ หันกลับมามองดูหมู ที่ยังยืนอยู่ตรงประตู “แล้วนี่หมูเจอของที่ลืมไว้รึยัง”
หมูไม่ตอบได้แต่ยิ้ม หันไปปิดประตูลง กดลอคห้อง แล้วเดินเข้าไปหาน้ำหยดที่มองดูอย่างงงๆ แล้วโดยที่ไม่ทันตั้งตัว หมูก็รวบร่างน้ำหยดเข้าไปกอดไว้ ฝังจมูกลงไปบนแก้ม
“ไหนว่าลืมของไง” น้ำหยดพูดเสียงอู้อี้ พยายามดิ้นให้หลุดจากการถูกกอดรัด
“เปล่า ไม่ได้ลืมอะไรหรอก แต่ตอนนี้อยาก” หมูกระซิบที่หู แล้วกัดใบหูของน้ำหยดเบาๆ
“อึ๊ย...”น้ำหยดผลักหมูเบาๆ
“อย่าน่า”
หมูถอยตัวออกมานิดหนึ่ง แต่ยังกอดเอวน้ำหยดไว้หลวมๆน้ำหยดก็หยุดดิ้นรน
“วันนี้อย่าเพิ่งกลับได้เปล่า พรุ่งนี้ค่อยกลับนะ”
“โหย เราบอกแม่ไว้ตั้งแต่วันอาทิตย์ หมูก็ได้ยินนี่ ขืนไม่กลับโดนเล่นงานแย่” น้ำหยดตอบไป
“แต่ตอนนี้หิวข้าวอะ ไปกินข้าวเหอะ เดี๋ยวมีเรียนตอนบ่ายอีก" น้ำหยดพยายามเดินไปที่ประตู
“งั้นเราขอมัดจำไว้ก่อนนะ”
พูดจบ หมูดึงตัวน้ำหยดเข้ามากอดอีกครั้ง แล้วประกบปากลงไปบนริมฝีปากของน้ำหยด ไม่สนใจกับอาการตกใจและร่างที่เกร็งแน่น หมูดูดดุนริมฝีปากของน้ำหยดอยู่สักพัก พยายามแทรกลิ้นเข้าไปด้านใน ซอกซอน ดุนดัน ตวัดหยอกล้อกับชิ้นเนื้อด้านใน จนน้ำหยดถึงกับสั่นสะท้านด้วยความวาบหวิวต่อสัมผัสนั้น หมูดันร่างของน้ำหยดให้ค่อยๆเดินถอยหลังไปที่เตียง
จ๊อก~~~~~~
เสียงท้องร้องดังขึ้น จนหมูต้องถอนริมฝีปากออก มองน้ำหยดอย่างงงๆ น้ำหยดเองก็ยิ้มแหยๆ
“เห็นมะ บอกแล้วว่าหิวข้าว” น้ำหยดโอดครวญ
“ฮ่าๆ ป่ะๆ ว่าแต่เรียนเสร็จแล้วไปท่ารถยังไง”
“เดี๋ยวเรากลับพร้อมเพื่อนที่คณะหลายคน นัดกันไว้แล้ว หมูไม่ต้องไปส่งหรอก”
“งั้นก็ได้ แต่…” หมูมองตาน้ำหยดด้วยแววตาวาววับ
“รีบกลับมานะ”
ตอนที่ ๑๓
คืนวันอาทิตย์ น้ำหยดกลับถึงหอพักราวๆสามทุ่ม เมื่อวางกระเป๋าเป้ลงบนเตียงแล้ว ก็ออกจากหอพักไปอีกครั้ง เพราะรู้สึกหิวขึ้นมาเล็กน้อย
“ชวนพวกไก่ไปกินขนมดีกว่า” น้ำหยดพูดกับตัวเอง ระหว่างที่เดินไปตามทางเดิน ที่อยู่ใต้เงามืดของต้นหูกวาง ซึ่งปลูกเรียงรายอยู่ตามทางเดินระหว่างหอพัก ไปยังหอชาย ๕
“อ้าวหมู ไหนว่าจะไปนอนที่ห้องเพื่อนไง” เอก รูมเมทรุ่นพี่ปี ๔ คณะศึกษาศาสตร์ สาขาวิชาพละศึกษา เงยหน้าจากโต๊ะทำงาน ถามออกไป เมื่อมองเห็นหมูเปิดประตูเข้ามาในห้อง
“ก็ว่าอย่างนั้นแหละพี่ แต่ไม่รู้เค้าหายไปไหน” หมูตอบเร็วๆ เดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง
“ยังไม่กลับมั๊ง”
“จะห้าทุ่มแล้วนะพี่ รถคันสุดท้ายมันสองทุ่มครึ่ง”
“รถพัทยายังมีนี่หว่า กว่าจะหมดตั้งเที่ยงคืน”
หมูทำท่าเหมือนคิดอะไรได้ ลุกขึ้นไปเปิดตู้เสื้อผ้า หยิบโทรศัพท์มือถือออกมา เปิดเครื่องแล้วรอให้เครื่องหาสัญญาณ เมื่อเครื่องเชื่อมต่อสัญญาณเรียบร้อยแล้ว ก็กดหารายชื่อ พอพบแล้วก็กดปุ่มโทรออก สักพักก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคย
“ไม่มีสัญญาณตอบรับจากเลขหมายที่ท่านเรียก”
หมูหงุดหงิดขึ้นมาทันที เก็บโทรศัพท์มือถือเข้าไปในตู้เสื้อผ้าตามเดิม เดินกลับไปล้มตัวนอนลงบนเตียง หลับตาเอามือก่ายหน้าผาก ซักพักก็ผลอยหลับไป
เอกมองดูรูมเมทรุ่นน้อง พลางส่ายหน้า แล้วหันกลับไปทำงานที่ค้างไว้
น้ำหยดมัวแต่เพลินอยู่กับเพื่อนๆ ที่ห้องพักของไก่ในหอชาย ๕ กว่าจะกลับมาที่ห้องพักของตัวเอง ก็เป็นเวลา ๕ ทุ่มแล้ว หลังจากอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก็รื้อชุดนักศึกษาในกระเป๋าเป้ออกมา แขวนกับไม้แขวนเสื้อ แล้วแขวนไว้กับราวในตู้เสื้อผ้า จากนั้นก็เดินไป
ลอคประตูห้อง ปิดไฟ เดินไปล้มตัวนอนลงบนเตียง ดึงผ้าแพรขึ้นมาคลุมตัวถึงหน้าอก ค่อยๆผลอยหลับไป
น้ำหยดรู้สึกตัวอีกครั้ง เมื่อร่างกายท่อนบนถูกยกขึ้นให้อยู่ในท่านั่ง เสื้อที่สวมอยู่กำลังถูกถอดออก ส่วนกางเกงถูกถอดออกไปแล้วตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ ร่างกายถูกดันไปข้างหลัง จนหลังพิงอยู่กับผนังตรงหัวเตียง ขาทั้งสองถูกยกขึ้นพาดลงไปบนต้นขาของอีกคนหนึ่ง
มือหยาบใหญ่เอื้อมมาประคองศรีษะน้ำหยดไว้ แล้วลูบเบาๆบริเวณท้ายทอย มืออีกข้างหนึ่งลูบเบาๆที่ต้นแขนของน้ำหยด เหมือนจะปลอบให้หายจากความตกใจ แล้วริมฝีปากเปียกชื้นก็ประกบริมฝีปากของน้ำหยดแผ่วเบา ก่อนที่จะถูกขบเบาๆที่ริมฝีปาก แล้วถูกบดขยี้อย่างหนักหน่วง
รูปร่างของเงาตะคุ่มที่อยู่ในความมืด สัมผัสจากฝ่ามือและรสจูบนี้เอง ทำให้น้ำหยดพอจะแยกแยะออก ว่าคนคนนี้เป็นใคร ระหว่างคนสองคน
“จะไม่บอกชื่อให้น้ำรู้หน่อยเหรอครับ” น้ำหยดหอบหายใจ แล้วถามออกไป เมื่อริมฝีปากเป็นอิสระ ไม่มีคำตอบนอกจากเสียงหายใจหนักๆ และมือที่เริ่มลูบไล้ไปบนแผ่นหลัง และใบหน้าที่คลอเคลียอยู่ไม่ห่างจากใบหน้าของน้ำหยด
“อย่างนั้นพอจะบอกได้มั๊ยครับ ว่าเรียนอยู่ปีไหน” น้ำหยดถามอีกครั้ง
“ปี ๔” เสียงหนักๆตอบมาเบาๆ พร้อมกับจูบลงที่หน้าผาก
“แล้วเอกอะไรเหรอครับ” น้ำหยดถามอีก ด้วยความอยากรู้
“พละ” น้ำหยดรู้ว่ามีเพียงคณะเดียว ที่มีภาควิชานี้เป็นวิชาเอก
เจ้าของเสียงทุ้มห้าวตอบสั้นๆ แล้วก็รวบตัวน้ำหยดเข้าไปกอดแนบแน่น ก่อนจะซุกจมูกลงไปตามลำคอและไหล่ของน้ำหยด มือแกร่งลูบไล้ต่ำลงมาจนถึงก้อนเนื้อนุ่ม ร่างของน้ำหยดถูกผลัก ให้กลับไปพิงอยู่กับกำแพงตรงหัวเตียงอีกครั้ง แล้วช่องทางเบื้องล่างของน้ำหยดก็เริ่มถูกรุกราน ถึงแม้จะรู้สึกตึงแน่นและเจ็บปวด แต่มันก็ผ่านเข้าไปในร่างกายของน้ำหยดได้ อย่างง่ายดายจนน่าประหลาดใจ ราวกับมีการเตรียมพร้อมไว้อย่างดีก่อนหน้านี้แล้ว
น้ำหยดรับรู้ได้ถึงการเคลื่อนไหวภายในร่างกาย เอื้อมมือไปลูบต้นแขนแกร่งหนานั้นเบาๆ น้ำหยดครางเสียงเผ่วเบา เพราะมือใหญ่ป่ายปะอยู่บนหน้าอก สร้างความซ่านเสียวจนต้องหอบหายใจหนักขึ้น สักพักมือนั้นก็รวบตัวน้ำหยดไว้ ดึงเข้าไปกอดไว้แนบแน่น น้ำหยดซบหน้าลงบนไหล่กว้าง เคลื่อนไหวร่างกายเบาๆให้รับกับจังหวะของการรุกราน
“อ๊า...” เสียงห้าวๆครางออกมา เมื่อถูกน้ำหยดหันหน้าไปขบติ่งหู แล้วจูบเคลียไปที่ลำคอและไหล่ที่แข็งแรง ก่อนจะเลื่นริมฝีปากไปจูบคนลึกลับอย่างแผ่วเบา แต่ก็ถูกตอบโต้กลับด้วยการดูดดุนริมฝีปากอย่างรุนแรง
ร่างของน้ำหยดถูกผลักให้นอนลง แล้วร่างหนาหนักก็ทาบทับตามลงมา ส่วนสัดที่สัมผัสกันของคนทั้งสอง บดเบียดกันไปมา ร่างกายท่อนล่างของคนลึกลับขยับเร็วและแรงขึ้น หนักหน่วงขึ้น จนถึงจุดที่ทั้งสองหยุดการเคลื่อนไหว แต่กลับกอดกระหวัดกันแนบแน่น ราวกับจะผนึกร่างกายเป็นหนึ่งเดียวกัน หลงเหลือเพียงเสียงหอบหายใจเบาๆอยู่ในอณูของอากาศ
น้ำหยดซึมซับสัมผัสแผ่วเบาจากผ่ามือหยาบใหญ่ ที่ลูบไล้แผ่วๆอยู่ตามส่วนสัดต่างๆของร่างกาย รู้สึกเหมือนได้รับการปลอบประโลม ให้หายตระหนกจากการรุกรานของคนที่ไม่รู้แม้แต่ชื่อ ผู้ไม่เคยแม้แต่จะได้เห็นเพียงเงาของเสี้ยวหน้า สัมผัสในตอนนี้ และสัมผัสที่ผ่านมา ราวกับจะบอกว่า ‘ผู้มาเยือนยามวิกาล’ ผู้นี้ทะนุถนอมเขาเสียนักเหลือเกิน มันเป็นสัมผัสที่ทำให้น้ำหยดอบอุ่นไปถึงหัวใจ
ตอนที่ ๑๔
เช้านี้ฝนตกปรอยๆ น้ำหยดจึงออกจากหอพักเร็วกว่าปรกติราวๆสิบห้านาที น้ำหยดกางร่มคันเล็กๆ เดินออกจากหอพักไปยังโรงอาหาร เมื่อไปถึงก็พับร่มเก็บ แล้วเดินไปซื้อข้าวต้มหมูจากร้านประจำ เมื่อได้มาแล้ว ก็เดินไปนั่งกินที่โต๊ะยาวตัวหนึ่งภายในโรงอาหารนั่นเอง
“ไงยะ ทำไมฉายเดี่ยวล่ะวันนี้” เสียงทักทายดังขึ้น แล้วนุชกับเก๋ก็นั่งลงตรงข้ามกับน้ำหยด
“หือ ... ฉายเดี่ยวอะไร” น้ำหยดถามทั้งๆที่ยังก้มหน้ากินข้าวต้มอยู่
“ก็ทุกทีเห็นมากับหนุ่มวิดยา แล้วไหงวันนี้มาคนเดียว” นุชพูดแล้วใช้ตะเกียบคีบลูกชิ้นเข้าปาก
“หมูน่ะเหรอ” น้ำหยดเงยหน้าขึ้นมองไปในชามก๋วยเตี๋ยวของทั้งสองคน
“เกี๊ยวกรอบน่ากินนี่หว่า เค้าขายเปล่าๆมะ”
“แกนี่ชอบเปลี่ยนเรื่อง ตอบมาก่อน วันนี้นายหมูของแกหายไปไหน” เก๋ดักคอ
“เดี๋ยวมา” น้ำหยดทำไม่รู้ไม่ชี้ ลุกขึ้นเดินไปร้านขายก๋วยเตี๋ยว สักพักก็เดินกลับมา พร้อมกับจานเล็กๆในมือ มีเกี๊ยวกรอบอยู่๕ตัว
“เฮ๊ย! ได้ไงเนี่ย ปรกติเค้าไม่ขายนี่หว่า” นุชทำตาโต
“เราบอกว่า ถ้าไม่ได้กินตอนนี้คงน้ำลายสอจนตาย แล้วจะเป็นผีมาแอบกินให้หมดตู้เลย” น้ำหยดพูดกลั้วหัวเราะ หยิบเกี๊ยวกรอบเข้าปาก เคี้ยวดังกร๊อบๆ แล้วตักข้าวต้มคำเล็กๆเข้าปาก
“สองคนน่ะ ระวังเหอะ ... อย่าเผลอนะ เดี๋ยวเกี๊ยวหาย” น้ำหยดพูดแล้วยักคิ้วให้ทั้งสองคน มองเกี๊ยวกรอบในชามก๋วยเตี๋ยวของทั้งคู่ตาเป็นมัน พลางหยิบเกี๊ยวกรอบเข้าปากอีกชิ้น
เพื่อนสาวทั้งสองพร้อมใจกันทำตาโต แลบลิ้นใส่น้ำหยด แล้วรีบใช้ตะเกียบ คีบเกี๊ยวกรอบในชามของตัวเองเข้าปากอย่างพร้อมเพรียง พลางจ้องมองเกี๊ยวกรอบที่ยังเหลืออยู่ในจานเล็กๆ ราวกับนัดกันไว้
“อ๊ะ ... ยกให้ก็ได้” น้ำหยดพูดแล้วใช้ช้อนตักเกี๊ยวกรอบ ใส่ลงไปในชามก๋วยเตี๋ยวของทั้งสองคนชามละตัว แล้วหยิบชิ้นสุดท้ายเข้าปาก เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย
อีกมุมหนึ่งของโรงอาหาร หมูที่เพิ่งจะเดินเข้ามา จ้องมองดูการกระทำของน้ำหยดด้วยสีหน้าไม่พอใจ

เอกเหลือบมองหมูที่นั่งเคาะปากกากับสมุดงานอยู่นานแล้วสักพักหมูก็ลุกจากเก้าอี้ลงไปนอนบนเตียง เอามือประสานกันรองศรีษะไว้หน้านิ่วคิ้วขมวด มองฝ้าเพดานนิ่ง แล้วยังถอนหายใจเป็นระยะ
“ทะเลาะกับแฟนมาเหรอไง ทำหน้าบูดเชียวพี่เห็นเป็นแบบนี้มาหลายวันแล้วนะ” เอกหันไปถามรูมเมทรุ่นน้องที่นอนมองฝ้าเพดานอยู่ ด้วยสีหน้ายุ่งเหยิง
“ว่าไงหมู ทะเลาะกับแฟนเหรอไง” เอกลุกขึ้นจากเก้าอี้ เดินเข้าไปถามใกล้ๆ เมื่ออีกฝ่ายไม่ตอบ

akeins · โพสต์ 2012-6-20 15:49:43

ขอบคุณครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-6-20 17:37:09

ขอบคุณนะครับ

peemakung · โพสต์ 2012-6-20 21:45:24

ขอบคุณครับ

loessakkk · โพสต์ 2012-6-22 01:21:04

ขอบคุนครับ

imanaji · โพสต์ 2012-6-22 21:03:40

ขอบคุณมากๆครับ

imanaji · โพสต์ 2012-6-22 21:03:43

ขอบคุณมากๆครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-6-24 10:45:11

อ่านต่อนะครับ

manza555 · โพสต์ 2012-6-25 18:02:18

สนุกมากๆเลย

arzugima · โพสต์ 2012-6-25 20:03:46

ขอบคุณครับผม

aRmkung · โพสต์ 2012-6-28 14:42:00

ขอบคุณครับ

imseng · โพสต์ 2012-7-10 01:56:22

ขอบคุณนะคับ

sexual_01 · โพสต์ 2012-7-15 13:55:05

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2012-10-6 21:47:04

ขอบคุณขร๊ อ่านต่อดีกว่ากำลังหนุก{:sm-32:}

varachuya · โพสต์ 2012-10-6 21:50:48

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-5-28 19:34:36

ขอบคุณนะครับ

harain15 · โพสต์ 2013-6-22 21:27:17

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-2 10:08:56

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-5 17:13:59

ขอบคุนคราฟ

parwlove24 · โพสต์ 2013-12-7 09:47:12

gfhsgkdgsjhldgjhkldgryujkteyisgdohjfiksdystruitdh

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ผู้มาเยือนยามวิกาล ++ ...6

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร