++ ผู้มาเยือนยามวิกาล ++ ...19

tanya · โพสต์ 2012-6-20 10:36:12

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

ตอนที่ ๓๙
“น้ำ ... น้ำ” เสียงเรียกของหมูไม่เบานักทำให้ตั๊กพลอยตื่นขึ้นมาอีกคน
“น้ำเป็นอะไร”
น้ำเสียงที่แสดงความตกใจของหมูทำให้ตั๊กรีบลุกขึ้นไปเปิดไฟ เมื่อเห็นสภาพของน้ำหยด ก็ต้องตกใจจ้องมองจนตาค้าง
น้ำหยดอยู่ในสภาพเปลือยเปล่า เสื้อผ้าถูกถอดกองอยู่ข้างๆตัว หมูรีบหยิบผ้าแพรคลุมตัวของน้ำหยดไว้ด้วยความรวดเร็ว
“น้ำมันเป็นอะไรน่ะ” ตั๊กวิ่งมานั่งลงบนเตียง ถามหมูพลางมองดูน้ำหยดอย่างตื่นตลึง
“ไม่รู้” หมูตอบ พลางเขย่าตัวน้ำหยด “น้ำ ... ตื่นสิน้ำ”
น้ำหยดไม่รู้สึกตัว ใบหน้าและลำตัวแดงกล่ำ มีเหงื่อเม็ดเล็กๆผุดอยู่ที่หน้าผากและลำคอ หอบหายใจแรง ริมฝีปากเผยอเล็กน้อย ส่งเสียงครวญครางเบาๆร่างกายเคลื่อนไหวน้อยๆ โดยเฉพาะบริเวณสะโพก
“น้ำ ... ไอ้น้ำ ตื่น” ตั๊กเรียกพลางใช้มือตบไปที่แก้มของน้ำหยดหลายที แต่ไม่มีวี่แววว่าน้ำหยดจะรู้สึกตัว
“น้ำเป็นแบบนี้บ่อยมั๊ย” ตั๊กหันไปถามหมู
“ไม่รู้ เราเพิ่งเป็น ๒ ครั้ง” หมูพูดพลางมองดูน้ำหยดด้วยความห่วงใย
สีหน้าของน้ำหยดแดงกล่ำมากขึ้น คิ้วขมวดมุ่น ปากยังส่งเสียงครวญครางไม่หยุด ร่างกายยังคงเคลื่อนไหวในลักษณะที่หมูคุ้นเคย ในยามที่เขา ‘ครอบครอง’ น้ำหยด
ตั๊กตัดสินใจ ถอดสร้อยทองคำบนลำคอออกมา จบขึ้นเหนือศรีษะ หมูมองดูก็เห็นพระองค์เล็กๆในกรอบทองคำ ร้อยอยู่บนสายสร้อย
“ทำอะไร” หมูถามด้วยความสงสัย
ตั๊กไม่ตอบ ยังคงหลับตาระลึกถึงคุณพระรัตนตรัย สักพักก็ลืมตาขึ้น คล้องสายสร้อยลงไปบนลำคอของน้ำหยด
ร่างของน้ำหยดกระตุกวูบอย่างแรง การเคลื่อนไหวต่างๆของน้ำหยดค่อยๆสงบลง แล้วก็นิ่งไป
“ทำไมเป็นงี้ได้” หมูถามด้วยความสงสัย
“ไม่รู้หว่ะ” ติ๊กรู้สึกขนลุกวูบขึ้นมาทันที ความจริงเมื่อสักครู่เขาคิดอะไรไม่ออก มือลูบไปโดนองค์พระที่อก ก็เลยลองดู ในสิ่งที่เขาไม่คิดว่าจะเป็นไปได้มาก่อน
“ตอนนี้คงไม่เป็นไรแล้ว เอาเสื้อผ้าใส่ให้น้ำมันก่อน เดี๋ยวตื่นขึ้นมาจะตกใจ”
“เราจัดการเอง นายหันไป”
ติ๊กที่กำลังจะหันไปหยิบเสื้อของน้ำหยด หยุดการเคลื่อนไหว มองหน้าหมูนิ่ง แล้วก็ถอนหายใจ หันหลังให้คนทั้งสอง เสียงสวบสาบดังขึ้น สักพักก็เงียบไป
“เสร็จแล้ว” เสียงของหมูบอกมา
ติ๊กหันกลับมา ก็เห็นว่าน้ำหยดใส่เสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว หมูนั่งมองหน้าน้ำหยดขมวดคิ้วแนบแน่น คิดถึงสิ่งที่เขาคุยกันกับเพื่อนๆเมื่อวันเสาร์
“น้ำ” หมูเรียกน้ำหยด ตบเบาๆไปที่แก้ม
“น้ำ” หมูเรียกอีกครั้ง แต่น้ำหยดก็ยังนิ่ง ลมหายใจสม่ำเสมอ ใบหน้าระบายด้วยยิ้มน้อยๆเหมือนกำลังมีความสุข
“เป็นแบบนี้ สงสัยเรียกยังไงก็คงไม่ตื่น พรุ่งนี้ค่อยว่ากันดีกว่า ... ดึกแล้ว ... นอนเหอะ” ติ๊กนัดบท พลางเดินไปปิดไฟ เดินกลับมานอนลงบนเตียง
แสงเลือนลางที่ส่องผ่านหน้าต่างเข้ามา ติ๊กมองเห็นหมูยังคงนั่งอยู่ เหมือนกำลังคิดอะไร แล้วสักพักหมูก็ล้มตัวลงนอน
กริ๊ง ~~~~~~~~~~~~~
เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตามเวลาที่ตั้งไว้ น้ำหยดค่อยๆลืมตาขึ้นมา พลางเอื้อมมือไปทางโต๊ะเล็กๆตรงหัวเตียงตามความเคยชิน แต่ก็กระทบเข้ากับร่างของติ๊กที่นอนอยู่ข้างๆ
“โหย ... น้ำ ... ทำไมตั้งนาฬิกาไว้ซะเช้าขนาดนี้วะ” เสียงโอดครวญดังขึ้นพร้อมกับการหายไปของเสียงนาฬิกาปลุก ที่ติ๊กเอื้อมมือไปกดปุ่มเพื่อปิดเสียงของมันลง
น้ำหยดทะลึ่งตัวลุกขึ้นนั่งด้วยความตกใจ พร้อมกับมองดูตัวเอง ก็พบว่าเสื้อผ้าบนร่างยังคงสวมใส่อยู่อย่างเรียบร้อย มองไปข้างๆก็เห็นติ๊กลุกจากที่นอน ยืนขึ้นบิดขี้เกียจ มองดูอีกข้างก็เห็นหมูกำลังขยี้ตาอยู่ แล้วรู้สึกว่ามีอะไรเย็นๆอยู่บนลำคอและบริเวณหน้าอก พอใช้มือลูบคลำ จับขึ้นมาดู ก็เห็นว่าเป็นสร้อยทองคำ พร้อมกับพระเลี่ยมทององค์เล็กๆองค์หนึ่ง
“ของเราเอง เมื่อคืนนึกสนุก เลยเอาไปห้อยคอนายเล่น” ติ๊กนั่งลงบนเตียงอีกครั้ง ยิ้มพลางบอกกับน้ำหยดที่กำลังทำหน้างงๆ “แล้วทำไมตั้งนาฬิกาปลุกไว้ซะเช้าขนาดนี้ เพิ่งจะ ๖ โมงเอง”
“อ๋อ” น้ำหยดพยายามตั้งสติ จากสิ่งที่กำลังคิดอยู่
“ก็นายจะได้รีบกลับไปให้ทันเรียนไง”
“โหย ไม่ต้องแล้ว ไม่ได้มานี่ก็โดดอยู่ดีแหละวะ ฮ่าๆๆ” ติ๊กพูดแล้วก็หัวเราะดัง “ไหนๆก็ตื่นแล้ว อาบน้ำแต่งตัวกันดีกว่า ไปเดินเล่นที่หาดกัน เช้าๆแบบนี้ท่าทางจะอากาศดี หมูไปด้วยกันป่ะ” ติ๊กหันไปถามหมู ที่นั่งเงียบอยู่
“เอ้อ ...” หมูอึกอัก
“พวกนายตามสบายก็แล้วกัน เรากลับห้องก่อน” พูดจบก็ผลุนผันลุกขี้นจากเตียง เดินตรงไปที่ประตู
“หมู” น้ำหยดเรียกไว้ก่อนที่หมูจะเปิดประตู
“นายลืมสมุดงานกับหนังสือ”
หมูกันกลับไปมองน้ำหยด แล้วเดินไปหยิบหนังสือและสมุด พร้อมกับปากกาที่วางอยู่บนโต๊ะ ถือเดินออกจากห้องไป น้ำหยดได้แต่มองตามด้วยความสงสัยในท่าทางรีบร้อนของหมู พลางคิดไปถึงเช้าวันศุกร์ที่ผ่านมา สายตาของหมูในเช้าวันนี้ เหมือนกับสายตาเมื่อเช้าวันนั้นไม่มีผิด
น้ำหยดได้แต่คิดอยู่ในใจ ... สิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้เป็นอะไรกันแน่ แล้วคืนนั้นตอนที่หมูเข้ามาในห้อง ได้พบเห็นความผิดปรกติของ ‘คน’ ที่เข้ามาก่อนหน้านั้นหรือไม่ น้ำหยดคิดในสิ่งที่สงสัยมาหลายวัน และยังคงเก็บมันไว้ในใจต่อไป
ตอนที่ ๔๐
“น้ำ เมื่อคืนมีอะไรหรือเปล่า” ติ๊กถามขึ้นมา ขณะที่เดินเล่นกันอยู่บนชายหาด
น้ำหยดมองคลื่นที่ซัดหาดทราย เหมือนกำลังใช้ความคิด
“น้ำ” ติ๊กเรียกอีกครั้ง ด้วยเสียงดังๆ ทำให้น้ำหยดสะดุ้ง
“เป็นอะไรใจลอยเชียว ... คิดอะไรอยู่”
“เอ้อ ... ก็” น้ำหยดอึกอัก “คิดอะไรเรื่อยเปื่อยน่ะ”
“นี่ ... เมื่อคืนน่ะ นายนอนละเมอ รู้ตัวรึเปล่า” ติ๊กเริ่มถามตามที่คิดไว้
“จริงอะ เราน่ะนะนอนละเมอ” น้ำหยดขมวดคิ้ว
“เออดิ๊ พอดีเราตื่นมาจะไปเข้าห้องน้ำ ได้ยินเสียงนายครางฮือๆ” ติ๊กอมยิ้ม
“ทีแรกนึกว่าได้ดูหนังสดซะแล้ว ที่ไหนได้...”
“ทำไม” น้ำหยดสงสัยมากขึ้น พลางคิดไปถึงสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ ... หรือว่ามันเป็นความฝันจริงๆ
“ถามจริงๆ เมื่อคืนนายอยู่กับใครในฝันวะ” ติ๊กชะโงกหน้าเข้าไปถามน้ำหยดใกล้ จนน้ำหยดหน้าแดง
“ไม่ใช่นายก็แล้วกัน” พูดแล้วก็ถอนหายใจเบาๆอย่างโล่งอก
...นั่นสินะ เมื่อคืนนี้คงเป็นความฝันจริงๆ ... เพราะถ้าเป็นความจริง ทั้งหมูและติ๊กที่นอนอยู่ข้างๆ จะหายไปได้อย่างไร หรือว่าคิดถึงคนคนนั้นมากเกินไป จนอดฝันถึงไม่ได้ แต่มันก็เหมือนจริงเสียเหลือเกิน เหมือนแม้กระทั่งรอยสัมผัสที่ยังรู้สึกอยู่จนถึงตอนนี้
ติ๊กมองดูน้ำหยด ที่เลื่อนสายตามองไปยังท้องฟ้าไกลตาอย่างใช้ความคิด
“น้ำเราถามอะไรหน่อยสิ”
“อะไรเหรอ” น้ำหยดหันกลับมามองเพื่อน
“นายเคยเจอพี่คนนั้นนอกจากเวลากลางคืน หรือนอกจากในห้องของนายมั่งมั๊ย”
“ไม่รู้สิ เพราะเราไม่รู้นี่ว่าพี่เค้าเป็นใคร อาจจะเคยเดินสวนกัน หรือเจอกันจังๆมั่งก็ได้ แต่เราคงไม่รู้ตัว” น้ำหยดยิ้มเศร้าๆ “แต่พี่เค้าเคยเข้ามาคุยกับเรา ที่บึงน้ำแถวสนามกีฬาคร้งนึงนะ ตรงที่เราพานายไปเมื่อวานนี้ไง วันนั้นเราไปนั่งเล่นตอนกลางคืน พี่เค้าคงผ่านไปแถวนั้นแล้วเห็นเรา ก็เลยเข้ามาคุยด้วย”
“แล้ววันนั้นนายไม่เห็นพี่เค้าเหรอ ว่าหน้าตาเป็นไง”
“อื้อ ... พี่เค้าเดินมาทักเราทางด้านหลังแล้วปิดตาเราไว้ ทีแรกนะเรากลัวแทบแย่เลย” น้ำหยดหัวเราะเบาๆ “แต่พอรู้ว่าเป็นพี่เค้าก็หายกลัว โดนดุด้วย ว่าแถวนั้นมันเปลี่ยว ไม่ควรอยู่คนเดียวตอนกลางคืน”
“แล้วน้ำยังไปแถวนั้นตอนดึกๆอีกรึเปล่า”
“ไม่แล้วหล่ะ” น้ำหยดยิ้มกว้าง “เราไม่อยากให้พี่เค้าเป็นห่วง แต่ตอนกลางวันเราก็ไปบ่อยๆนะ ตรงนั้นน่ะสบายดี ลมเย็นเกือบตลอดเวลาเลย”
“นั่นดิ เรายังชอบเลย” ติ๊กยิ้มให้น้ำหยด แต่แล้วใบหน้าก็ขรึมลง
“แล้วต่อไปนายจะทำยังไง”
“อะไรเหรอ”
“นายจะเลือกใคร” ติ๊กถามด้วยสีหน้าจริงจัง
น้ำหยดเงียบไป ใบหน้าแสดงถึงความลำบากใจ
“เลือกไม่ได้ก็เลือกเราแล้วกัน” ติ๊กพูดแล้วก็ทำหน้าทะเล้น ทำให้น้ำหยดอดหัวเราะออกมาไม่ได้
หมูนั่งอยู่ที่โต๊ะยาวตัวหนึ่งในโรงอาหาร จานข้าวที่ว่างเปล่าวางอยู่ตรงหน้า หมูใช้หลอดคนน้ำแข็งที่อยู่ในแก้วน้ำไปมา คิดถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อคืนนี้ เป็นครั้งที่ ๒ ที่เขาได้เห็นสภาพนั้นของน้ำหยด มันบ่งบอกได้ชัดเจนว่า มีอะไรอยู่ในความฝันของน้ำหยด ... ถ้ามันเป็นแค่ความฝัน มันเคยเกิดขึ้นมากี่ครั้งแล้ว น้ำหยดรู้ตัวบ้างหรือเปล่า
ถ้ารู้ ...
ทำไมน้ำหยดถึงนิ่งเงียบ ไม่ปริปากในเรื่องนี้บ้างเลย ทำไมน้ำหยดไม่รู้สึกอะไรกับเรื่องนี้
“เฮ๊ย! ไหงมาคนเดียววะ” เสียงทักดังขึ้นพร้อมกับ ต้อยที่นั่งลงที่เก้าอี้ฝั่งตรงข้าม
“พี่น้ำล่ะ”
“อะไรวะ มาถึงก็ถามหาคนอื่น” หมูตอบไป คิ้วยังคงขมวดมุ่น
“เป็นอะไรวะ หน้าบูดแต่เช้า โดนพี่เค้าทิ้งเหรอไงวะ” พูดแล้วต้อยก็ยักคิ้วหลิ่วตา ทำหน้ากวนๆใส่หมู
“ทิ้งมึงอะดิ๊ เพื่อนเค้ามาเว๊ย ตั้งแต่เมื่อวาน นี่พากันไปดูทะเล”
“มาตั้งแต่เมื่อวาน” ต้อยทำท่าคิด
“ก็ค้างน่ะสิวะ แล้วให้ไปค้างที่ไหนล่ะ”
“ก็ที่ห้องของเค้าน่ะแหละ”
“มึงยอมเหรอ”
“กูไปนอนด้วย”
“คุยอะไรกันอยู่” เสียงของชมพู่ดังขึ้น แล้วตัวก็มานั่งลงข้างๆหมู พร้อมกับมิตรและอ้วนที่นั่งลงข้างๆต้อย ทั้งสองคนจึงต้องหยุดพูดเรื่องของน้ำหยดไปโดยปริยาย

รถสปอร์ตสีแดงเลือดหมูแล่นเข้ามาจอดข้างๆตึกคณะวิทยาศาสตร์เมื่อกลุ่มของหมูมองผ่านกระจกเข้าไปก็มองเห็นน้ำหยดกับเด็กหนุ่มหน้าตาคมคายคนหนึ่งกำลังยิ้มแย้มให้กันแล้วเด็กหนุ่มคนนั้นก็ถอดของบางอย่างจากคอของตัวคล้องลงไปบนลำคอขอน้ำหยดที่หน้างงๆ แล้วพูดอะไรกันอยู่สักครู่แล้วเด็กหนุ่มคมเข้มคนนั้นก็จับมือน้ำหยด คุยกันต่อสักพัก ก็ยิ้มให้กัน ก่อนที่น้ำหยดจะลงจากรถแล้วยืนดูรถคันนั้นค่อยๆแล่นออกไปจนลับตา

peemakung · โพสต์ 2012-6-21 17:09:22

ขอบคุณครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-6-21 22:03:34

ขอบคุณครับ

loessakkk · โพสต์ 2012-6-22 04:24:01

ขอบคุนครับ

imanaji · โพสต์ 2012-6-23 09:54:30

ขอบคุณมากๆครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-6-24 13:28:27

อ่านต่อนะครับ

arzugima · โพสต์ 2012-6-25 22:34:36

ขอบคุณครับผม

imseng · โพสต์ 2012-7-13 15:42:45

ขอบคุณนะคับ

akeins · โพสต์ 2012-7-15 08:15:00

ขอบคุณครับ

dung · โพสต์ 2013-5-28 21:25:42

ขอบคุณนะครับ

cawee · โพสต์ 2013-12-5 19:49:08

ขอบคุนคราฟ

parwlove24 · โพสต์ 2013-12-7 12:05:19

hfjfhjdfhjdhjdhgjdhgkjkjfkjkfjkjjkhlhk

tarsii · โพสต์ 2014-1-2 20:42:01

ขอบคุณมากนะ

rine_chan · โพสต์ 2014-1-15 07:20:39

Thankssssssssssssssssssssssssss {:4_112:}

Benz_omo · โพสต์ 2014-5-1 18:35:57

ขอบคุณครับ

krittamm · โพสต์ 2017-3-14 18:36:48

ขอบคุณครับ

leotero · โพสต์ 2017-3-14 18:57:21

ขอบคุณมากๆ ครับ อยากอ่านต่อยาวๆ

anuponm · โพสต์ 2017-3-16 19:58:50

ขอบคุณครับ

wiput · โพสต์ 2021-10-16 01:36:16

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ ผู้มาเยือนยามวิกาล ++ ...19

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร