++ ผู้มาเยือนยามวิกาล ++ ...32
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“โน่นไง” ต้อยหันไปชี้ที่กลุ่มของนักศึกษาปี๒ คณะมนุษยศาสตร์ ที่นั่งกันอยู่ในโรงอาหาร “ที่ใส่แจคเกตสีน้ำเงินน่ะ”
หมูฟังจบก็เดินกลับเข้าไปในโรงอาหารด้วยความรวดเร็วสายตาจ้องมองดูแผ่นหลังที่คุ้นตาของคนใส่เสื้อแจคเกตสีน้ำเงินคนคนนั้นนั่งหันหลังให้เขาซึ่งกำลังเดินเข้าไปหาอย่างช้าๆ
“อ้าวหมู มารับน้ำเหรอ” นุชพูดขึ้นทันทีที่มองเห็นหมูเดินมาหยุดอยู่ด้านหลังคนใส่เสื้อแจคเกตสีน้ำเงินที่นั่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ
**** Hidden Message *****
“เราทำผิดไปหรือเปล่า” หมูพึมพัม พลิกตัวนอนหงายพลางยกมือขึ้นก่ายหน้าผาก คิดถึงสิ่งที่ตนทำลงไปโดยไม่ได้ใส่ใจถึงการขัดขืนของน้ำหยดเลยแม้แต่น้อย ความรู้สึกผิดผุดขึ้นมาในใจ
“ถ้าเจอกันอีกครั้งนายจะยิ้มให้เราเหมือนวันนี้อีกมั๊ย ไม่สิ...เราจะได้เจอนายอีกหรือเปล่า” หมูคิดพลางนึกถึงรอยยิ้มกว้างจนตาหยีของน้ำหยดที่เขาได้เห็นเมื่อเย็นที่ผ่านมา ...รอยยิ้มที่อยู่ในใจเขามาตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกับน้ำหยดในห้องพักผ่อนของหอชาย๙แห่งนี้ แล้วคิดย้อนไปถึงสิ่งที่ตนเองทำลงไปเมื่อครู่
ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ ขอบคุนมากครับ ขอบคุณมากๆครับ ขออ่านต่อนะครับ ขอบคุณครับผม ขอบคุณนะคับ ขอบคุณนะครับ ขอบคุนคราฟ
ขอบคุณครับ fgsfdgsdfhgdhghgvbcvbxghfhfdghg
ขอบคุณมากนะ Thankssssssssssssssssssssss {:4_112:} ชอบมากๆเลย แต่แอบน่ากลัว ขอบคุณครับ ขอบคุณคับ
ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]