ลำนำฝัน
พราวพราวพราย พร่างแสง แห่งฟากฟ้าถึงเวลา ยามรุ่ง พลุ่งสู่หาว
เดือนอำลา ฟ้าจาง ร้างแสงดาว
แพรหมอกขาว ลำนำ ยามอรุณ
หยดน้ำค้าง หยาดพราย ปลายยอดหญ้า
ต้องทิวา แสงวาม ความอบอุ่น
กลิ่นความฝัน อันชื่น รื่นละมุน
ด้วยความสุน ทรีย์ซาบ อาบอิ่มใจ
ลมโชยเอื่อย เลื้อยออด ยอดไม้นี้
พลิ้วไหวมี หยอกล้อ พอยอดไหว
แมลงปอ คลอเคล้า เย้าดอกใบ
ตอมพรรณไม้ โผผิน บินจากมา
ผีเสื้อสวย ช่วยเติม เสริมดูเด่น
บินร่อนเล่น ห้อมล้อม ตอมบุปผา
แมลงภู่ ผึ้งคลึงเคล้า เฝ้าผกา
แต้มบรรยา กาศฝัน ให้มั่นคง
พอเริ่มสาย พรายน้ำค้าง ก็จางจาก
แสงดาวพราก ความฝัน อันลุ่มหลง
หยุดภาพวาด ลายศิลป์ นั้นสิ้นลง
เหมือนเจาะจง หยุดลำนำ ประจำวัน
ได้ดื่มด่ำ ธรรมชาติ พิลาสล้ำ
เรียงร้อยคำ ถักถ้อย มาร้อยฝัน
ตื่นลืมตา ฟ้าสาง สว่างพลัน
คำจำนรรจ์ จบลง ตรงนี้เอย
ฝันให้ไกลแล้วไปให้ถึงครับ ขอบคุณมากมาก
หน้า:
[1]