++ สานฝันนิรันดร ++ # 25
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“กรีนอายส์” ทรงศักดิ์ทวนคำพลางจ้องมองดูอัญมณีเม็ดนั้นอย่างครุ่นคิด
“นี่มันเหมือนกับที่คุณท่านให้คุณภูริทัตไปนี่ครับ”
“ใช่ กรีนอายส์ ... ดวงตาสีเขียวมรกต ดวงตาแห่งกรีนอายส์ดวงตาทั้งคู่สื่อถึงกันได้ ทำให้ผมรู้ได้ถึงการกระทำของภูริทัตตราบที่เขายังสวมมันอยู่ และถ้าภูริทัตสามารถฝึกฝนจิตจนถึงระดับหนึ่งเขาก็จะสามารถรับรู้ถึงการระทำของผม ที่สวมใส่กรีนอายส์ชิ้นนี้ไว้ได้เช่นกัน”
**** Hidden Message *****
“ถูกใจมั๊ยครับ” ทรงเดชตอบแล้วถอดรองเท้านั่งลงไปที่มุมหนึ่งของเสื่อใกล้ๆกับลังโฟม
สเตฟานชักชวนให้ภูริทัตนั่งลงบ้าง แล้วช่วยกันเปิดกล่องอาหารกลิ่นของข้าวผัด หมูและปลาชุบแป้งทอด ไก่ย่าง ไส้กรอกและเบคอนทอดส่งกลิ่นหอมออกมาทันที ทั้งสามคนต่างชวนกันกินอาหารกลางวันกันอย่างเอร็ดอร่อยถึงแม้ทรงเดชจะพูดจาหยอกล้ออะไรออกมาบ้าง ตอนนี้ภูริทัตก็เริ่มเข้าใจแล้วว่าคนคนนี้ไม่มีเจตนาลึกล้ำอันใดแอบแฝงเลย นอกจากความรักสนุกตามภาษาคนอารมณ์ดีเท่านั้นเองอาหารกลางวันมื้อนั้น ทั้งภูริทัตและทรงศักดิ์เอง ต่างกินกันอย่างเอร็ดอร่อยแต่สเตฟานกินข้าวผัดไปเพียงไม่กี่คำ และของอื่นเพียงเล็กน้อยเท่านั้น
ขอบคุณครับ ขอบคุนคราฟ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]