ทรงแสดงเรื่องที่เป็นไปได้ยากเกี่ยวกับพระองค์เอง
ภิกษุทัั้งหลาย! สมมติว่ามหาปฐพีอันใหญ่หลวงนี้ มีน้ำท่วมถึงเป็นอันเดียวกันทั้งหมด;บุรุษคนหนึ่งทิ้งแอก (ไม้ไผ่ ? ) ซึ้งมีรูเจาะได้เพียงรูเดียว ลงไปในน้ำนั้น;
ลมตะวันออกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันตก;ลมตะวันตกพัดให้ลอยไปทางทิศตะวันออก;
ลมทิศเหนือพัดให้ลอยไปทางทิศใต้;ลมทิศใต้พัดให้ลอยไปทางทิศเหนืออยู่ดังนี้
ในน้ำนั้นมีเต่าตัวหนึ่งตาบอดล่องไปร้อย ๆ ปี มันจะผุดขึ้นมาครั้งหนึง ๆ.
ภิกษุทั้งหลาย! เธอทั้งหลายจะสำคัญข้อความนี้ว่าอย่างไร
จะเป็นไปได้ไหมที่เต่าตาบอดร้อยปีจึงจะผุดขึ้นมาสักครั้งหนึ่ง
จะพึงยื่นคอ เข้าไปในรูซึ่งอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น?
" ข้อนี้ยากที่จะเป็นไปได้ยากพระเจ้าข้า! ที่เต่าตาบอดนั้น
ร้อยปีผุดขึ้นเพียงครั้งเดียวจะพึงยื่นคอเข้าไปในรู ซึ่งมีอยู่เพียงรูเดียวในแอกนั้น "
ภิกษุทั้งหลาย! ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกันที่ใครๆจะพึงได้ความเป็นมนุษย์;
ยากที่จะเป็นไปได้เช่นก้นที่ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ จะเกิดขึ้นในโลก;
ยากที่จะเป็นไปได้ฉันเดียวกันที่ธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว จะรุ่งเรือไปทั่งโลก.
ภิกษุทั้งหลาย! แต่บัดนี้ความเป็นมนุษย์ก็ได้แล้ว; ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ
ก็บังเกิดขึ้นในโลกแล้ว; และธรรมวินัยอันตถาคตประกาศแล้ว ก็รุ่งเรืองไปทั่วโลกแล้ว.
ภิกษุทั้งหลาย! เพราะเหตุนั้นในกรณีนี้พวกเธอพึงกระทำโยคกรรมเพื่อให้รู้ว่า
" นี้ ทุกข์,
นี้ เหตุให้เกิดทุกข์,
นี้ ความดับแห่งทุกข์,
นี้ หนทางให้ถึงความดับแห่งทุกข์ " ดังนี้เถิด.
มหาวาร.สํ.๑๙/๕๖๘/๑๗๔๔.
ฉบับ ๑ ตามรอยธรรม
หน้า:
[1]