++ เจ้านายจ๊ะจ๋า ++ ### 4

tanya · โพสต์ 2012-7-3 07:16:22

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“จะบ้าเหรอ.. เด็กทารกจะฝันได้ยังไงโอ๊ะ~~ โอ๋~~ โมจิคนดีของอา..ผมดูหลานเอง.. แขกเข้าห้องนายแล้ว รีบเข้าไปเสิร์ฟน้ำก่อน”
“ค่ะ..”
แม่บ้านรีบผละไปทำหน้าที่ของตัวเองกานต์รวีอุ้มหลานตัวน้อยเดินวนไปมาในห้อง
“นี่เป็นที่ทำงาน ไม่ใช่บ้านเรา โมจิเป็นเด็กดีต้องไม่ร้องให้โยเยนะ รู้มั้ย..”
กานต์รวีรู้สึกหนักใจ
เตชิตอนุญาตให้กานต์รวีเอาหลานมาเลี้ยงที่ทำงานโดยให้แม่บ้านช่วยเป็นพี่เลี้ยงให้ ถ้ามีพนักงานคนไหนถามหรือไม่พอใจก็ให้บอกว่าท่านประธานอนุญาต แต่กำชับว่าอย่าเลี้ยงเด็กต่อหน้าแขกหรือลูกค้าที่มาพบ..
...คุณเตชิตพูดง่าย คงคิดว่าการเลี้ยงเด็กเหมือนเล่นตุ๊กตามั้ง มีแขกมาก็เอาตุ๊กตาไปเก็บหรือซ่อนไว้ เด็กเป็นมนุษย์นะ มีชีวิตจิตใจ แล้วยังมีเสียงร้องที่ดังด้วย วันนี้คุณเตชิตมีแขกเยอะมาก เขากับแม่บ้านผลัดกันวิ่งเข้าออกห้องประชุมเพื่อดูทารกน้อยไม่ให้ส่งเสียง...
...ทำยังไงดี นี่แค่วันแรกยังวุ่นวายขนาดนี้ สถานที่ทำงานไม่เหมาะกับการเลี้ยงเด็กจริงๆ โดยเฉพาะเด็กทารก มันทำให้คนเป็นพ่อแม่ไม่มีสมาธิทำงาน เขาจะอยู่ในสภาพนี้ต่อไปไม่ได้ ต้องทำอะไรสักอย่างแล้ว...
4 โมงเย็น...
“ก๊อก! ก๊อก!”
กานต์รวีเคาะประตูและเปิดออก เห็นเจ้านายนั่งอ่านรายงานอยู่ก็เดินเข้าไปหา
“คุณเตชิตครับ”
เตชิตเงยหน้าขึ้นส่งยิ้มให้เลขาหนุ่ม
“ว่าไง วี.. วันนี้ผมมีแขกเยอะเลย เหนื่อยมั้ย”
“เอ่อ.. ไม่ครับ คือ คุณเตชิตครับ ผมมีเรื่องอยากจะปรึกษา”
“มีเรื่องอะไร นั่งซี..”
กานต์รวีทรุดตัวลงนั่งหน้าโต๊ะทำงานเจ้านาย สีหน้าไม่สบายใจ
“ผมตัดสินใจแล้วครับ คุณเตชิต.. ผมขอลาออกครับ”
“ลาออก? ”
“ผมขอโทษครับ มันจำเป็นจริงๆ ผมทำงานและเลี้ยงหลานพร้อมๆ กันไม่ได้ครับ”
“ทำไม่ได้เหรอ..”
“ใช่ครับ ผมไม่มีสมาธิทำงาน ตั้งแต่เช้าจนถึงเวลานี้ผมยังไม่ได้ทำงานเป็นชิ้นเป็นอันเลย สรุปตัวเลขที่คุณสั่งไว้ผมก็ยังไม่ได้ทำเลย
ครับ ”
“ตัวเล็กงอแงเหรอ.. คุณมานพเข้ามาบอกผมว่าได้ยินเสียงเด็กร้อง ถามว่าที่นี่อนุญาตให้พนักงานเอาลูกมาเลี้ยงด้วยเหรอ”
“โมจิไม่ได้งอแงครับ แกตกใจตื่นก็เลยร้องไห้.. คุณมานพได้ยินเสียงร้อง แต่ผมปฏิเสธไปว่าไม่ได้ยินครับ ผมขอโทษครับ คุณเตชิต..”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“ผมทำให้แขกสงสัยว่าพนักงานที่นี่เอาลูกมาเลี้ยง ทำให้เขาเห็นว่าบริษัทไม่มีวินัย ผมตัดสินใจแล้ว ผมขอลาออกไปเลี้ยงหลานครับ
ผมจะหาที่อยู่ใหม่ ไม่รบกวนคุณแล้ว แต่เรื่องทนายผมยังคงต้องขอความช่วยเหลือจากคุณ ถ้ายังไงขอความกรุณาด้วยนะครับ”
“ไม่!..” น้ำสียงเข้มตวาดใส่ ดวงตาคมจ้องมองเลขาหนุ่มอย่างไม่สบอารมณ์
กานต์รวีสะดุ้งใบหน้าหวานเจื่อนลง ใจหายวาบเมื่อถูกปฏิเสธ นึกถึงทารกน้อยขึ้นมาทันที ถ้าไม่ได้รับการช่วยเหลือเรื่องหาทนายสู้คดี.. เขาต้องเสียโมจิให้ฝ่ายน้าสาวไปแน่ๆ
กานต์รวีขอบตาร้อนผ่าว เสียงทุ้มอ่อนโยนรีบแทรกขึ้นก่อนที่เลขาหนุ่มจะปล่อยโฮ
“ผมไม่อนุมัติเรื่องการลาออก แค่วันแรกก็ยอมแพ้แล้วเหรอ ถ้าคุณไม่มีงานทำจะไปสู้คดีชนะเขาได้ยังไง การเลี้ยงเด็กในที่ทำงานไม่ใช่เรื่องถูกต้อง แต่ผมอนุโลมให้เพราะเห็นความจำเป็นของคุณ ที่คุณไม่มีสมาธิทำงานเพราะเอาแต่กังวลกลัวหลานจะร้อง กลัวคนจะรู้ว่าคุณเอาเด็กมาเลี้ยง ผมบอกแล้วไงว่าไม่ต้องห่วงเรื่องนั้น”
“ผมไม่ได้ห่วงคนข้างใน แต่ผมเป็นห่วงไม่อยากให้แขกข้างนอกรู้ครับ ”
“รู้แล้วยังไง คุณมานพถาม ผมยังบอกความจริงไปเลย ”
กานต์รวีหน้าตื่น
“คุณบอกเหรอครับ มิน่าล่ะ!.. ก่อนจะกลับเขามองผมแล้วส่ายหน้าคงจะนึกในใจว่าผมพูดโกหก”
เตชิตหัวเราะ
“เขาไม่ได้คิดว่าคุณโกหกหรอก แต่คิดว่าคุณอายไม่กล้าบอกว่าเอาลูกมาเลี้ยง”
“หา!.. คุณบอกว่าโมจิเป็นลูกผมเหรอครับ”
“อะฮะ ถ้าคุณได้สิทธิเลี้ยงดูแก ฐานะคุณก็ไม่ต่างจากพ่อหรอก..”
ใบหน้าหวานยิ้มเขินก่อนจะกล่าวอย่างมาดมั่น
“ถ้างั้นผมไม่ลาออกแล้วครับ พรุ่งนี้ผมจะแก้ตัวใหม่ ขอบคุณครับเจ้านาย.. ผมหมดธุระแล้ว ขออนุญาตไปทำงานก่อนนะครับ”
เตชิตพยักหน้าและยื่นกุญแจให้
“วันนี้ผมกลับดึก เอากุญแจสำรองเก็บไว้ ห้าโมงก็กลับได้แล้ว”
“เอ่อ.. จะดีเหรอครับ ผมเลิกงานห้าโมงครึ่ง”
“ผมจะออกจากที่ทำงานห้าโมง ผมไม่อยู่คุณก็ไม่มีความจำเป็นต้องอยู่ พาหลานกลับไปพักผ่อน จริงซี!!.. ปกติอาหารเย็นทำเองหรือซื้อ ผมไม่แน่ใจว่าในตู้เย็นมีอะไรเหลือบ้าง..”
“ไม่เป็นไรครับ ไม่ต้องห่วงเรื่องอาหารเย็นของผม ผมดูแลตัวเองได้ แค่นี้ก็ขอบคุณมากๆ แล้ว ขอบคุณครับ”
กานต์รวีรับกุญแจห้องและโค้งคำนับเจ้านายด้วยความขอบคุณจากใจ
เตชิตระบายยิ้ม เลขาหนุ่มหน้าหวานของเขากลับออกไปด้วยสีหน้าสบายใจผิดกับตอนเข้ามา ไม่อยากเชื่อเลยว่า ชายหนุ่มผู้นี้จะเป็นคนเดียวกับที่ตวาดเขาตอนเดินชนกันครั้งแรก ภายนอกเป็นคนเข้มแข็ง ไม่ยอมคน แต่นิสัยแท้จริงกลับอ่อนโยน โดยเฉพาะเวลาที่อยู่กับทารกน้อย กิริยาอ่อนหวานและนุ่มนวลจนเขาแอบชื่นชมอยู่ในใจ
ปัญหาของหลานชายตัวน้อยทำให้เขาได้เห็นตัวตนที่แท้จริงของกานต์รวี ชายหนุ่มยอมฟังคำแนะนำจากเขาทุกเรื่องที่เกี่ยวกับทารกน้อยโมจิ ไม่มีข้อโต้แย้งเหมือนเวลาทำงาน ถ้าว่านอนสอนง่ายแบบนี้ทุกเรื่องก็ดีซีนะ..
ห้องชุดหรู ชั้น 16 อาคารรามิลกรุ๊ป
4 ทุ่มครึ่ง
ร่างสูงยืนกอดอกมองดูชายหนุ่มกับทารกน้อยที่กำลังหลับสนิท วันนี้เขางานยุ่งจนลืมสั่งเตียงเด็กมาให้ ความจริงเตียงที่นอนอยู่ก็ใหญ่พอที่อาหลานจะนอนด้วยกันได้ แต่ที่ถูกต้องควรแยกนอนเพื่อความสบายและความปลอดภัยของเด็ก
ร่างเพรียวนอนตะแคงหันหน้าเข้าหาทารกน้อย ในมือถือขวดนมที่เหลือเพียงก้นขวด สีหน้าขณะหลับผ่อนคลาย เห็นแล้วนึกถึงสีหน้าอมทุกข์ในวันที่เขาไปหาที่อพาร์ทเม้นท์ เตชิตระบายยิ้ม รู้สึกดีและมีความสุขที่สามารถช่วยเลขาของเขาให้พ้นจากความทุกข์ได้ แม้การต่อสู้จะแค่เริ่มต้น แต่ผมหวังว่าคุณจะชนะ กานต์รวี..
ร่างสูงโน้มตัวลงพิศใบหน้าหวานจนได้กลิ่นหอมอ่อนๆ ...กลิ่นแป้งเด็กและนมนี่นา... ของเจ้าตัวเล็กล่ะซี แต่ทำไมกลิ่นมาจากตัวอาล่ะ
เตชิตก้มลงพิสูจน์กลิ่นหอมในระยะใกล้มาก ใกล้จน... รู้สึกตัวอีกทีจมูกโด่งก็เกือบสัมผัสถูกแก้มนุ่มของกานต์รวี เขารีบผละออกเมื่อร่างเพรียวรู้สึกตัวขยับกายเปลี่ยนท่าเป็นนอนหงาย
ร่างสูงย่องออกจากห้องด้วยความรู้สึกแปลกๆ
“คุณวีขา..”
กานต์รวีเงยหน้าจากงานยิ้มให้แม่บ้าน
“หลับแล้วเหรอ..”
“เรียบร้อยค่ะ หลับปุ๋ยไปแล้ว วันนี้น้องโมจิเลี้ยงง่าย ไม่โยเยเลย.. ”
“อ้อเลี้ยงเด็กเก่งจังเลยนะ แบบนี้รับเป็นพี่เลี้ยงเด็กได้สบายเลย”
“ค่ะ หนูก็คิดอยู่เหมือนกันว่าจะหารายได้พิเศษรับเลี้ยงเด็ก เริ่มจากน้องโมจิคนแรกเลยล่ะกัน คุณวีจะให้ค่าเลี้ยงน้องเดือนละเท่าไรคะ”
“หา!.. เอาจริงเหรอ..”
“เอาซีคะ หนูต้องทำทั้งแม่บ้าน ทั้งพี่เลี้ยงเด็ก งานเพิ่มเท่าตัวเลยนะคะ”
กานต์รวีหัวเราะ
“เอาเท่าไรดีล่ะ.. อ้อคิดมาล่ะกัน.. พรุ่งนี้เงินเดือนออกพอดี ผมจะได้กันเป็นค่าใช้จ่ายไว้ให้ ”
“อุ๊ย!! จะให้จริงเหรอคะ.. หนูพูดเล่นค่ะ ขืนรับเงินจากคุณวี เจ้านายรู้เข้าแย่เลย..”
“เกี่ยวอะไรด้วยล่ะ ก็ผมให้ค่าเลี้ยงหลานผม”
“เกี่ยวซีคะ ก็เจ้านายเรียกหนูไปกำชับว่าให้เลี้ยงน้องโมจิดีๆ และให้ถือว่าเป็นงานพิเศษ เจ้านายจะจ่ายค่าจ้างส่วนนี้ให้ต่างหากค่ะ ฮิๆ ..”
แม่บ้านยิ้มหวานและเดินเลี่ยงไป กานต์รวีมองตามตาปริบๆ
...มิน่าล่ะ ถึงกุลีกุจอช่วยเราเลี้ยงหลานอย่างดี ที่แท้ก็ได้พิเศษจากคุณเตชิต...
กานต์รวีลอบถอนใจเมื่อนึกถึงความช่วยเหลือที่ได้รับจากเจ้านาย นับวันจะมากขึ้นจนไม่รู้ว่าจะตอบแทนยังไงหมด
ร่างสูงก้าวออกจากห้องทำงาน ไม่เห็นกานต์รวีอยู่ที่โต๊ะก็ตรงไปที่ห้องประชุมเล็กซึ่งกลายสภาพเป็นห้องเลี้ยงเด็กชั่วคราว คิ้วเข้มเลิกขึ้นระบายยิ้มกับภาพที่เห็นตรงหน้า กานต์รวีกำลังเปลี่ยนผ้าอ้อมให้หลาน โดยมีแม่บ้านเป็นลูกมืออยู่ข้างๆ
“ อุ้ย! เจ้านายมา แหะๆ น้องอึค่ะ.. ”
เสียงโทรศัพท์ดัง แม่บ้านวิ่งออกไปรับสายแทนเลขาที่กำลังง่วนอยู่กับธุระส่วนตัว
กานต์รวีเงยหน้าขึ้นมองเจ้านายที่เข้ามายืนกอดอกดูด้วยความรู้สึกเกรงใจ แต่ก็ไม่สามารถหยุดมือได้ เขากำลังทำความสะอาดก้นนุ่ม
ของทารกน้อยด้วยสำลีอนามัย
“คุณเตชิตต้องการอะไรรึเปล่าครับ ผมขอเวลาสองนาที..”
“ผมไม่ได้มีธุระอะไร ไม่ต้องรีบ กี่นาทีก็ได้ขอให้ก้นหลานสะอาดก็พอ ใช่มั้ยครับ โมจิ หือ.. อาวีเช็ดสะอาดๆ หน่อยนะคร้าบ เช็ดไม่สะอาดเดี๋ยวก้นนู๋จะคันนะ..”
เตชิตหยอกล้อกับทารกน้อย นิ้วเล็กจับนิ้วเขาแน่นและยิ้มให้ด้วยอารมณ์ที่เบิกบาน กานต์รวีหน้าแดงกับคำพูดหยอกล้อ หันไปหาผู้ช่วยจะให้ส่งผ้าอ้อมให้ก็ไม่อยู่และผ้าอ้อมก็วางไกลเกินกว่ามือจะเอื้อมถึง
“เอ่อ.. ขอโทษนะครับ เจ้านาย..”
“อะฮะ ? ”
“ช่วยหยิบผ้าอ้อมตรงโน้นให้ผมหน่อยได้มั้ยครับ..” น้ำเสียงเกรงใจและอ้อนสุดๆ
“ได้ซีครับอาวี.. เตชิตยินดีรับใช้ครับ..”
ร่างสูงก้าวไปหยิบผ้าอ้อมมาให้ กานต์รวีกล่าวขอบคุณด้วยสีหน้าเขิน เตชิตยืนกอดอกดูสีหน้าอมยิ้ม
“เอาเวลางานมาทำเรื่องส่วนตัวแบบนี้จะดีหรือครับ ถ้าคุณศักดิ์สิทธิ์รู้ผมถูกตำหนิแน่”
“คุณมากับใครล่ะ”
“มากับเจ้านายครับ..”
“คุณศักดิ์สิทธิ์เขากล้าตำหนิเหรอ ที่ผมมาทำเรื่องส่วนตัวในเวลางาน..”
“เอ่อ.. แต่เรื่องส่วนตัวที่ว่า มันเป็นเรื่องของผมนะครับ..”
“เรื่องของคุณก็เหมือนเรื่องของผม..”
กานต์รวีมองหน้าเจ้านายหนุ่ม คำพูดเหมือนทีเล่นทีจริง แต่สีหน้าไม่เล่นด้วย
“ตอนนี้คุณพักอยู่กับผม ผมเป็นเจ้าของห้องมีหน้าที่ดูแลความเป็นอยู่ของคุณ เรื่องของคุณจึงเป็นภาระของผมโดยตรง เข้าใจมั้ย..”
กานตร์วีพยักหน้ารับทั้งที่ในใจโต้แย้ง
...คุณเตชิตให้เหตุผลข้างๆ คูๆคุณศักดิ์สิทธิ์ไม่กล้าตำหนิเจ้านายหรอก แต่เขาจะตำหนิผม...เมื่อเช้าก็โทรขึ้นมาถามเรื่องเอาเด็กมาเลี้ยงบอกว่าเป็นหลานก็ต่อว่ายกใหญ่ว่าผิดระเบียบแต่พอรู้ว่าท่านประธานอนุญาตก็เงียบไปและบอกว่าถึงยังไงก็เป็นการผิดระเบียบให้รีบหาที่รับเลี้ยงเด็กซะ...

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-7-3 17:21:15

ขอบคุนนะครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-7-3 18:32:46

ขอบคุนนะคับ ^^

manza555 · โพสต์ 2012-7-3 18:58:06

สนุกมากๆเลย

Stone316 · โพสต์ 2012-7-4 19:01:42

ขอบคุณมากคร้าบ

x_man19 · โพสต์ 2012-7-4 20:32:01

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-7-15 08:26:58

ขอบคุณมากๆครับ

zadarm33 · โพสต์ 2012-7-22 18:10:31

ขอบคุณครับ

25pp25 · โพสต์ 2012-7-22 19:47:09

สนุกมากๆเลย

pkclub2146 · โพสต์ 2012-8-29 23:55:28

ขอบคุณ๕รับ

peemakung · โพสต์ 2012-9-10 20:32:33

ขอบคุณครับ

Oสูร · โพสต์ 2012-9-11 05:18:27

ขอบคุณมากๆเลยนะครับ อิอ

Klong · โพสต์ 2013-1-13 14:33:30

ขอบคุนครับ

llMAGz · โพสต์ 2013-1-14 20:08:27

ขอบคุณครับ

kikkapkao · โพสต์ 2013-2-15 18:32:26

ขอบคุนคราฟ

kiwwy · โพสต์ 2013-2-15 22:22:46

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

dung · โพสต์ 2013-8-18 03:23:31

ขอบคุณมากๆครับ

harain15 · โพสต์ 2013-8-18 11:12:41

ขอบคุณครับ

harain15 · โพสต์ 2013-8-18 11:14:26

ขอบคุณครับ

acolyte · โพสต์ 2013-8-20 23:29:48

เอาใจช่วย น้องวีนะครับ 555

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ เจ้านายจ๊ะจ๋า ++ ### 4

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร