++ เจ้านายจ๊ะจ๋า ++ ### 21
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกทีความเดิมตอนที่แล้ว
“อย่าโกรธฉันนะ วี..”
“ผมไม่ได้โกรธ แค่เสียความรู้สึกนิดหน่อย เดี๋ยวก็หาย..”
“แต่ฉันอยากให้นายรู้สึกดี ๆ กับฉันฉันเสียใจที่ทำให้นายเสียความรู้สึก ฉันขอโทษ..”
คิ้วเข้มขมวดเหมือนเจ็บที่แผลอีก กานต์รวีใจหาย...เป็นไปได้ว่าอาการเจ็บแผลอาจจะเกิดขึ้นเวลาที่รู้สึกเสียใจ...
ร่างเพรียวทรุดตัวลงนั่งข้างๆ
**** Hidden Message *****
เตชิตคว้าโทรศัพท์มือถือขึ้นรับ
“หวัดดีครับท่าน.. กลับมาพักฟื้นที่บ้านไม่บอกกันเลยนะได้คุณวีเป็นพยาบาลพิเศษแบบนี้ ผมว่าท่านคงไม่อยากหายแน่”
“เออ!.. ฉันไม่อยากหาย อยากอยู่กับ ครอบครัวของฉันอยากเฝ้าพวกเค้าไว้ จะได้ไม่มีแมวมาขโมย..”
“โอว!.. ฟังแล้วหิวเลยนะครับ ชักอยากจะกินขึ้นมาแล้วซี..”
“ไอ้!....”
“อ๊ะ! อ๊ะ! ที่อยากกินน่ะ ขนมโมจิโว้ย! ไม่ใช่คุณวี..แกนี่มันจอมหึงหวงเลยนะ”
“เออ!.. รู้แล้วก็อย่ากวนโมโห!.. โทรมาป่านนี้มีธุระอะไร!..”
ขอบคุนนะคับ ^^ ขอบคุณครับ ขออ่านต่อนะคร๊าบบ ขอบคุณครับผม สนุกมากๆเลย ขอบคุณ๕รับ ขอบคุณครับ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ อิอิ ขอบคุณมากๆเลยนะครับ อิอิ ขอบคุนครับ ขอบคุณครับ ขอบคณขร๊า อิอิ {:sm-28:} ขอบคุณมากๆครับ ขอบคุณครับ ขอบคุนคราบ งอลกันอีกละคุ๋นี้ ขอบคุณมากนะ ขอบคุนคราฟ ขอบคุนครับ