++ แค่มีนาย ++$$$$ 12

tanya · โพสต์ 2012-7-8 09:02:58

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
ภาพเมื่อตอนบ่ายก่อนชั่วโมงเรียนเริ่ม...ทั้งสองหยุดพูดอะไรกันที่บันไดผุดขึ้นมา!
ทำไม!?...เนตรเป็นเด็กเรียน...เรียบร้อย
“นายไปตีกับใครมา?” หางเสียงกร้าวแฝงด้วยความโกรธ
นักขัตมองหน้าวันชนะเรียบเฉย
“นายไปตีกับใครมาใช่ไหม?” วันชนะมองใบหน้าเรียบเฉยนั้นตาไม่กระพริบ...แข็งกร้าว
“ใช่” นักขัตยอมรับแต่เพียงเบาๆ
ใช่แน่แล้ว...ภาพเมื่อตอนบ่ายก่อนชั่วโมงเรียนเริ่ม...ทั้งสองหยุดพูดอะไรกันที่บันไดแจ่มชัด! ทบซ้ำด้วยภาพน้ำตานองหน้าของกรรณิการ์...ทั้งของตัวเอง
“นายมันเลว...อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ!”
วันชนะบิดข้อมือ ประตูเปิดออก
ประตูห้อง 609 ปิดดังปังสนั่นเหมือนจะหลุดออกไปจากกรอบ
นักขัตยืนนิ่งอยู่ที่เดิม สีหน้าเรียบเฉย...แต่สิ่งที่วันชนะพูดยังดังก้องไม่ยอมหยุด
“นายมันเลว...อย่ามาให้เห็นหน้าอีกนะ”
ผ่านมาหลายวันแล้วแต่พอว่างเมื่อไรคำพูดนั้นจะดังขึ้นในหัวตลอดเวลา วันชนะรู้สึกสำนึกอยู่เหมือนกันที่เอ่ยคำแรงออกไป แต่หลายอย่างค่อยๆชัดเจนขึ้น ภาพนักขัตคนเดิมที่เคยนึกถึงแล้วชุ่มชื้นในใจก็ค่อยๆลบเลือนไป...ความสำนึกผิดที่แล่นขึ้นก็พลอยสลายตามไปด้วย
ทำไมนะ...นายถึงเปลี่ยนไปได้มากขนาดนี้
คนเรารู้หน้าไม่รู้ใจจริงๆ ต้องใช้เวลากว่าที่จะเผยตัวตนที่แท้ออกมา...แต่ก็ดีแล้วที่เห็นตัวจริงเขาตอนนี้ ที่รู้จักกันเพียงไม่กี่เดือน เพราะหากรู้เมื่อสายไปคงจะแย่กว่านี้มาก
วันชนะสลัดเรื่องของคนข้างห้องออกไปก่อนจะสนใจกับหนังสือบนโต๊ะ...ทิ้งแม้กระทั่งเรื่องที่นักขัตเคยช่วยเขาเอาไว้
ตีสองกว่าของคืนสุดท้ายก่อนที่จะเริ่มการสอบวันแรกพรุ่งนี้...วันชนะนั่งบนโต๊ะประจำในห้อง ขีดๆเขียนๆสูตรต่างๆทบทวนและจดจำ ลองเอาโจทย์ที่เป็นข้อสอบเก่าๆมาลองทำดู จนล่วงเข้าตีสามจึงรู้สึกปวดที่ต้นคอเลยออกไปสูดอากาศเย็นบริสุทธิ์ที่ระเบียง พระจันทร์สุกปลั่งกลมโตเหนือศีรษะทอแสงนวลตา
ทอดอารมณ์อยู่นานกว่าจะรู้ตัวว่าที่ระเบียงห้องข้างๆห่างออกไปเพียงสองเมตรมีคนยืนอยู่ด้วย เพราะหางตาเห็นการเคลื่อนไปของเงาร่างคน นึกว่าเป็นนักขัตจึงหันหลังกลับ
“อ้าว จะไปแล้วหรือวิน” น้ำเสียงบอกว่าไม่ใช่บุคคลที่ไม่อยากพบ
“โตโต้ อยู่ตรงนั้นตั้งแต่เมื่อไรน่ะ” วันชนะหยุดความคิดจะกลับเข้าห้อง เปลี่ยนเป็นยืนเกาะราวระเบียงคุยกับเพื่อนข้างระเบียง
“สักพักหนึ่งละ ก่อนวินจะออกมานิดเดียว อ่านหนังสืออยู่หรือ นอนดึกเชียว?” คนที่อยู่ระเบียงถัดไปถาม “ตะกี้เห็นวินกำลังดื่มด่ำกับลมเย็นๆเลยไม่กล้าขัดจังหวะ”
“อืม แวบออกมาพักชมจันทร์บ้าง เดี๋ยวค่อยเข้าไปต่ออีกสักชั่วโมง พรุ่งนี้สอบตั้งบ่ายสอง” วันชนะตอบแล้วจึงถามกลับ “โตโต้ล่ะ”
“สอบตัวแรกพรุ่งนี้เหมือนกันบ่ายสองครึ่ง ตอนแรกจะเข้าไปอ่านต่ออยู่ แต่ง่วงแล้วล่ะ เห็นตั้มหลับอุตุเลยชักง่วงตาม” คนพูดมองเข้าไปในห้องของตน “พอวินออกมามันก็เดินตรงไปขึ้นเตียงเลย” เขาต้องการสื่อว่านักขัตก็เพิ่งจะเข้าไปนอนได้ไม่นานนี่เอง
“หลับไวจริงๆ”
หากว่าวันชนะเข้าใจไปอีกทาง...ว่าคนที่ถูกกล่าวถึงก็คงไม่อยากเจอเขาเหมือนกัน...พอเขาเดินออกมาก็เลยรีบกลับเข้าไปนอนเสีย
ฮึ...เชิญเถอะ เราก็ไม่ได้สนใจนายแล้ว...จะทำอะไรก็ช่างนาย
สอบวันแรกผ่านไปด้วยดี วันชนะมั่นใจว่าตนทำได้มากกว่าแปดสิบเปอร์เซ็นต์ ที่หวั่นคือวันมะรืนนี้ต้องสอบถึงสามวิชา ดังนั้นพอสอบเสร็จจึงรีบกลับห้องไปนอนพักเอาแรงไว้ท่องหนังสือคืนนี้ ก่อนจะถึงที่พักก็แวะซื้อกับข้าวที่โรงอาหารกลาง
“เอาเส้นใหญ่ผัดขี้เมาอีกหรือเปล่าจ้ะ” เจ้าของร้านถามเสียงเจื้อยแจ้วอย่างคุ้นเคย เพราะเป็นร้านประจำของวันชนะ
“เอาครับ แต่ไม่ใส่มะเขือเทศนะครับ” วันชนะบอก
“อ้าว ไม่กินมะเขือเทศแล้วหรือจ้ะ” แม่ค้าถามต่อเพราะที่ผ่านมาก็ใส่มะเขือเทศมาตลอด
“ทุกทีก็ไม่ได้กินหรอกครับ ขี้เกียจเขี่ยออกแล้ว เลยบอกเอาไว้ดีกว่าครับ” วันชนะหัวเราะแหะ แหะ
เขาไม่ได้พูดความจริงเลยสักนิด...จากคนเกลียดมะเขือเทศจนสามารถกินได้ปกติ...ก็เพราะค่อยๆเอาไปหั่นเป็นชิ้นเล็กๆค่อยๆกินพร้อมกับเส้นใหญ่และผักคะน้าในสัดส่วนหนึ่งต่อสิบ จนวันหนึ่งก็ทานได้เป็นคำละครึ่งลูก...ก็เพราะมีแรงบันดาลใจ
...จะฝืนไปทำไม กลับมาเป็นตัวเองดีกว่า
“สวัสดีจ้ะน้องรัก” เสียงใสดังขึ้นใกล้ตัวพร้อมกับความรู้สึกว่ามีนิ้วจิ้มที่ไหล่ วันชนะหันไปทางต้นเสียงก็พบกับหญิงสาวตัวเล็กและน่ารักด้วยรอยยิ้มสดใส
สองมือยกขึ้นไหว้โดยอัตโนมัติ ทั้งที่ยังนึกชื่ออีกฝ่ายไม่ออกด้วยซ้ำ
“พี่...เอ่อ...”
“พี่เชอร์รี่จ้ะ” หล่อนเรียกชื่อตัวเอง
“ไม่ค่อยเห็นน้องวินเท่าไรเลย จำพี่ๆได้ครบหมดทุกคนหรือยังจ้ะ” หล่อนถามรุ่นน้องอย่างไม่จริงจังกับคำตอบนัก ใบหน้าคงไว้ซึ่งรอยยิ้มแจ่มใสถึงแววตา
วันชนะพยายามยิ้มไม่ให้หน้าเจื่อนลงไปเป็นคำตอบ
การสนทนาเป็นไปอย่างออกรสสำหรับหญิงสาวเพราะความเป็นคนช่างพูดของหล่อน จนเป็นบุคลิกที่ทำให้เข้ากับคนอื่นได้ง่าย คุยอยู่หลายเรื่องก่อนจะแยกย้ายหล่อนก็นึกขึ้นได้
“เออนี่ ไม่รู้มีใครบอกหรือยัง ว่าหลังสอบเสร็จเรามีนัดไปร้องคาราโอเกะกันนะจ้ะ” หล่อนหมายถึงรุ่นพี่ปีสองกับรุ่นน้องปีหนึ่ง
“แล้วเราจะได้จับสลากพี่รหัส น้องรหัสกันด้วย”
“อ้าวหรือครับ?” วันชนะทำหน้าเพิ่งรู้
“ขอบคุณพี่เชอร์รี่มากครับที่บอก เดี๋ยววินบอกต่อให้ครับ”
“ดีมาก” หญิงสาวตัวเล็กยิ้มสดใสให้ก่อนแยกไป
ห้วงเหวของความมืดมิดค่อยๆคลี่สว่างขึ้น
...กระท่อม...? คำถามตั้งอยู่ในใจเมื่อเข้าไปใกล้มากขึ้น กระท่อมซอมซ่อหลังเล็ก ด้านหน้ามีลำคลองไหลเอื่อย ริมฝั่งปักคันเบ็ดอันสั้นสายเอ็นจมหายไปในสายน้ำเบื้องหน้า ทุ่นไม้อันน้อยกระเพื่อมตามคลื่นเล็กๆที่เกิดจากแรงลม
ข้างๆเป็นแปลงเกษตร มีผักคะน้า ผักกาดกวางตุ้ง กะหล่ำปลีและผักอีกหลายแปลงที่เพิ่งจะแตกยอดอ่อนโผล่พ้นดินขึ้นมา
มองอีกทางเป็นไร่...พอเข้าไปใกล้จึงเห็นชัดว่าเป็นต้นฝ้าย...แปลกใจ...ที่รู้ว่าเป็นต้นฝ้าย...ทั้งที่ยังไม่เคยได้เห็นของจริงเลยสักครั้ง รูปก็ดูเพียงผ่านๆ ต้นเตี้ยๆนั้นยังเป็นสีเขียว...ไม่มีแม้ฝ้ายสักดอก
รู้สึกถึงใบสากๆระกายเมื่อเดินฝ่าไร่ฝ้ายหนุ่มนี้เข้าไป...เข้าไปใกล้อีก...ใกล้อีก...ใครสักคนอยู่ที่ตรงนั้น...
หยุดเดิน...คนข้างหน้าอยู่ในชุดสีครามซีด ใส่หมวกสานใบใหญ่ หน้าตาแดงด้วยแดดเผา ที่รอยต่อระหว่างผิวหนังกับคอเสื้อแบ่งสีชัดเจน
ใบหน้าคุ้นเคยละจากสำรวจต้นฝ้ายตรงหน้าเงยตรงมา สะดุ้งตกใจเมื่อเห็น เขาละงานในมือทุกอย่างรีบวิ่งเข้ามาประคอง มือแตกกร้านยกขึ้นจับแต่งผมที่ระลงมาปิดบังใบหน้าให้อีกฝ่ายที่เพิ่งเดินเข้ามา สายตาชื่นชมและห่วงใยอย่างจริงจัง
“ออกมาทำไม... พี่บอกให้อยู่แต่ในบ้าน ข้างนอกแดดมันแรง เดี๋ยวเป็นลมเป็นแล้งไป” มือกร้านแกร่งประคองกอดร่างบางไปใต้ร่มมะขามสอง-สามต้นที่อยู่ใกล้
“พี่ก็...จะให้... เอาแต่อยู่ในบ้านได้ยังไง เดี๋ยวเป็นง่อยเอาหรอก” หล่อนพูดมีจริตเล็กๆ “พักดื่มน้ำดื่มท่าเสียก่อนเถิดพี่” เพิ่งรู้ตัวว่าในมือถือขันน้ำเย็นมาด้วย
ใต้ร่มเงาไม้มีสายลมเย็นๆพัดต้องกายเป็นระยะ ไร่ฝ้ายข้างหน้ากินเนื้อที่ไม่มากนัก แมลงปอฝูงใหญ่บินว่อนเหนือทุ่งหญ้าที่ยังไม่ได้ถกถาง...ฤดูหลังเกี่ยวข้าว เหมาะที่จะปลูกฝ้าย
ท้องฟ้าสีฟ้าสดใส...สงบ
มือกร้านลูบวนอยู่ที่ท้องของเมียรักเบาๆ... เมีย...ความรู้สึกบอกว่าเขาเป็นสามี
“เห่อไปได้นะนักขัต เพิ่งจะสองเดือนเอง” เมียสุดที่รักเอามือบางหยาบกร้านน้อยๆจับไปบนมือหนา ราวจะถ่ายทอดความรักทั้งหมดที่ตนมี
“แหม...วินล่ะก็ ลูกเราทั้งคนนะ ไม่ให้เห่อได้ยังไง”
เจ้าของมือกร้านน้อยค่อยๆมองไปยังใบหน้าของสามี...คิ้วเข้ม จมูกโด่งเป็นสัน ปากได้รูป...นักขัต! ร่างบางตกใจ
นักขัต!
“เป็นอะไรไปวิน” คนตรงหน้าแปลกใจที่อยู่ๆเมียของเขามีกิริยาตกใจและถัดตัวหนี
นักขัต!
วันชนะตาเบิกโพลงสะดุ้งตื่นขึ้นมาในความมืด มือปาดเหงื่อชุ่มบนใบหน้า นี่เขาฝันไปหรอกหรือ เอื้อมมือไปหยิบนาฬิกามาดู สองทุ่มเศษแล้ว
วันชนะยังนอนเหยียดบนเตียงนุ่ม ขี้เกียจลุก ขอต่อเวลาสบายอีกสักห้านาที...รอยยิ้มผุดขึ้นเมื่อนึกถึงความฝันที่จำได้อย่างแม่นยำ
ดื่มด่ำกับฝันดีได้ไม่เท่าไรภาพนักขัตอีกคนที่วันชนะกล่าวหาว่าเป็นคนเลวก็แล่นขึ้นวันชนะได้แต่ถอนใจก่อนจะลุกขึ้นไปอาบน้ำเพื่อจะอยู่ท่องหนังสือคืนนี้
วันชนะหัวเราะในลำคอเบาๆเมื่อเห็นหน้าหนังสือที่กางอยู่เป็นรูปสามีภรรยาเกษตรกรกับบ้านไร่ที่กำลังช่วยกันเพาะปลูกที่อ่านค้างตั้งแต่เมื่อวานภาพประกอบนั้นอยู่ในหนังสือ มนุษย์กับสังคม อันเป็นหนึ่งในวิชาที่ต้องสอบวันมะรืน

varachuya · โพสต์ 2012-7-8 18:00:46

ขอบคุณครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-7-8 19:56:18

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-7-9 17:36:04

ขอบคุณมากครับ

Teleporter · โพสต์ 2012-7-10 11:21:52

ขอบคุณครับ..{:4_112:}

manza555 · โพสต์ 2012-7-12 21:19:40

ตีกันเรื่องอะไรหน่ะ อ่านต่อๆ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-7-13 00:35:34

อ่านต่อๆ คับ ^^

kengee · โพสต์ 2012-7-14 20:39:21

ขอบคุนนะคับ :))

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-7-22 14:01:28

อ่านต่อนะคับ

peemakung · โพสต์ 2012-7-27 00:01:45

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-7-28 21:17:00

ขอบคุนมากครับ

kikkapkao · โพสต์ 2013-3-4 23:20:16

ขอบคุนคราฟ

Klong · โพสต์ 2013-3-8 14:57:11

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-3-9 00:20:42

ขอบคุณครับผม

KillTi · โพสต์ 2013-3-22 00:20:03

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kiwwy · โพสต์ 2013-4-9 22:29:02

ขอบคุณมากๆขร๊า อิอิ

infinityman7 · โพสต์ 2013-4-17 22:12:04

ขอบคุณคับผม

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-18 06:12:37

ชอบบบบบบบบบบบบ

adan · โพสต์ 2013-4-22 18:43:12

ขอบคุณมากๆครับ

harain15 · โพสต์ 2013-6-11 20:22:25

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ แค่มีนาย ++$$$$ 12

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร