++ แค่มีนาย ++$$$$ 17

tanya · โพสต์ 2012-7-8 09:48:09

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“หมดเรื่องแล้ววินขอบคุณพี่ใหญ่มากเลยนะครับ เดี๋ยววินจะกลับแล้วล่ะ” วันชนะไหว้รุ่นพี่อย่างขอบคุณ
“อ้าว ไม่กลับด้วยกันหรือ” นักขัตรีบพูดก่อนวันชนะจะปลีกตัว
“วันชนะรถเพื่อนมาน่ะ ข้าวของยังอยู่ที่ห้องเพื่อนเดี๋ยวพรุ่งนี้ค่อยกลับตึก ตอนเย็นมีนัดคาราโอเกะกับรุ่นพี่ที่ภาคฯด้วย” ไม่ต้องห่วง กลับแน่

“งั้นคืนนี้ผัวหนู ขอเจ๊นะ” เจ๊ใหญ่กลืนน้ำลายดังเฮือก
“เอาไปเลยเจ๊”
นักขัตเสียววูบกับตาเป็นประกายของเจ๊ใหญ่
10 : เข้าใจผิด
กลับมาถึงที่อพาร์ทเมนท์ของปริญญาก็เกือบเที่ยงคืน เพื่อนผู้มีญาติผู้ใหญ่เป็นนายทหารชั้นสูงอยู่ในกรุงเทพฯลงมาจ่ายเงินค่าแท็กซี่ให้แล้วกลับขึ้นห้องด้วยกัน ทันใดนั้นเสียงเพลงก็ดังขึ้น เดินมาจนถึงที่หน้าห้องเสียงเพลงก็ยังคงได้ยินอยู่
“มือถือแกดังหรือเปล่า?” ปริญญาทัก
“ฉันไม่ได้มีมือถือเสียหน่อย” วันชนะตอบ ไม่ทันคิด
“เอ้ะ...” ฉุกคิดได้ก็รู้สึกกระเป๋ากางเกงด้านหลังสั่นๆ ภาพใบหน้าหล่อเหลาของคนขับรถหรูที่สนามหลวงแวบขึ้นมา
วันชนะให้ปริญญาเข้าห้องไปก่อน ตนยืนคุยที่หน้าห้อง
“สวัสดีครับ” วันชนะกรอกเสียงลงไป ไม่รู้ว่าเป็นใครที่โทรมา
“สวัสดีครับ” ปลายสายตอบมา
“ผมเองนะครับ” อืม ต่อให้บอกชื่อมาก็ไม่รู้จักหรอก จริงสิ ตอนนั้นให้นามบัตรมาด้วย
“ครับ” พูดใส่มือถือ มือก็ล้วงหานามบัตร
“ขอโทษนะครับถ้าผมโทรมาดึกไป กลัวว่ารอถึงพรุ่งนี้คุณจะลืมผมไปเสียก่อน” น้ำเสียงชวนเคลิ้มฝันบวกกับจินตนาการที่ดีเกินจริงไปอีกของใบหน้าหล่อเหลานั้น
“คุณ...” เจอนามบัตรพอดี ภัทร อัศวธนนพ พิมพ์ด้วยตัวหนาโดดเด่น
“คุณภัทร” นามสกุลหรูจัง แต่หยุดเรียกแค่ชื่อต้น
“ครับ คุณล่ะครับ” ภัทรถาม
“วันชนะครับ เรียกวินก็ได้” สายตาอ่านรายละเอียดในนามบัตร สะดุดตากับตัวหนังสือยาวๆใต้ชื่อ พิมพ์ว่า ประธานเจ้าหน้าที่บริหารและกรรมการผู้จัดการ ที่มุมด้านบนขวามือมีสัญลักษณ์ของนิตยสารแฟชั่นชื่อดังตราอยู่
“ครับวิน วันนี้ผมขอโทษนะครับที่เสียมารยาท เข้าใจผิด” ภัทรกล่าวด้วยน้ำเสียงจริงจัง
“อืม ไม่เป็นไรครับ ผมคงเหมือนไปนั่งขายจริงๆนั่นแหล่ะ” ขนาดตำรวจยังจับไปถึงโรงพัก
“เพื่อเป็นการไถ่โทษ ขอให้ผมเป็นเจ้ามือเลี้ยงข้าวสักมื้อนะครับ” เกมรุกเริ่มต้นขึ้นแล้ว วันชนะหน้าแดงเรื่อๆ
“ไม่เอาหรอกครับ เกรงใจ ผมยังไม่รู้เลยว่าจะคืนโทรศัพท์คุณยังไง ผมไม่อยากได้หรอกครับ” วันชนะปฏิเสธอย่างนุ่มนวล จะให้ไปทานข้าวกับคนแปลกหน้าได้อย่างไร อันตรายมากมายสมัยนี้ รู้หน้าแต่ไม่รู้ใจ หน้าเทพใจยักษ์มีถมไป
“ผมเข้าใจดีครับ ว่าคุณยังไม่ไว้ใจผม เอาไว้เราคุยกันแบบนี้สักพักก่อนก็ได้ครับ แล้วตอนนั้นคุณค่อยคืนโทรศัพท์ให้ผมก็ได้” ปลายสายผ่อนสายป่าน
“แล้วโทรศัพท์คุณไม่ใช้เหรอ เอามาให้ผมแบบนี้คนอื่นโทรมาจะให้ทำอย่างไร” วันชนะซัก
“ไม่ต้องห่วง เบอร์นี้มีแต่คนในครอบครัวผมที่รู้ ผมบอกทุกคนไปแล้วว่าทำโทรศัพท์หายไป ผมมีเครื่องใหม่แล้วครับ”
ใช้เงินสุรุ่ยสุร่ายจริงๆ คงเที่ยวแจกของแพงให้คนอื่นง่ายๆแบบนี้ประจำ
“อย่าเข้าใจผิดหาว่าผมเที่ยวแจกใครไปทั่วนะครับ” อ้าว รู้อีกตะกี้นึกในใจนะ
“แต่ที่ผมทำไป เพราะ...เอ่อ...ผมชอบคุณจริงๆนะครับ” ท้ายๆข้อความเสียงเบาลง เหมือนกำลังเขินอายที่พูดออกมา คนฟังก็เลือดฝาดแต้มที่แก้มผุดผาด เหมือนจะร้อนไปถึงหู
...เงียบ...
“อ่า...ผมขอตัวก่อนละกันนะครับ ดึกมากแล้ว ถ้ามีโอกาสผมจะคืนของของคุณให้นะ” ชายหนุ่มที่ถูกเข้าใจในตอนแรกว่าเป็นเด็กขายบริการกล่าวทำลายความเงียบ
“ครับ พรุ่งนี้ผมจะโทรหาอีกนะครับ”
วางสายไปนานแล้ว แต่เสียงหัวใจที่ดังออกมานอกตัวยังไม่ยอมหยุด อมยิ้ม มีคนสนใจเขาด้วยหรือนี่
ฉับพลันนั้น ภาพของใครบางคนที่คุ้นเคยก็ผุดขึ้น เหมือนคอยจี้ใจว่ายังมีเขาอยู่อีกคนหนึ่ง อมยิ้มเป็นสุขก็จืดหายไปที่สุด
วันชนะยืนอยู่หน้าภัตตาคารตามที่นัดหมาย ข้างในมีแบ่งเป็นห้องคาราโอเกะด้วย หลังจากที่สองชั่วโมงก่อนขนข้าวของกลับไปไว้ที่หอพักของตัวเอง ก็ตรงมาที่นี่ทันที มองดูเวลาที่ข้อมือบอกว่าเขาสายไปสิบนาที ชะเง้อมองหาเพื่อนที่จะออกมารับ ไม่นานนักอาร์ทก็เดินกึ่งวิ่งออกมามองหาวันชนะเช่นกัน
“ทางนี้อาร์ท ขอโทษทีมาสายไปนิด” วันชนะเดินเข้าไปหา
“ไปกันเถอะ” ท่าทางอาร์ทรีบร้อน
“เดี๋ยวของกินจะหมด” ที่แท้ก็ห่วงของกิน
ห้องขนาดจุคนได้ราวสี่สิบคนอยู่ โคมไฟเหนือเพดานถูกหรี่ให้เหลือเพียงแสงสลัว บนโต๊ะใหญ่กลางห้องเต็มไปด้วยอาหาร ทั้งรุ่นพี่และรุ่นเดียวกันนั่งรอบโต๊ะ ติดผนังเป็นโซฟาแสงบริเวณนั้นออกจะมืดกว่ากลางห้องแต่ก็พอเห็นเป็นเค้าโครงหน้าได้บ้าง พวกรุ่นพี่ผู้ชายจะนั่งตรงนั้น เสียงเฮต้อนรับดังขึ้นเมื่อวันชนะก้าวเข้าไป
“ก็มาครบกันแล้วนะคะ” พี่เชอร์รี่รับหน้าที่ดำเนินรายการพูดขึ้นเสียงสดใสหลังจากวันชนะหาที่นั่งได้แล้ว
“น้องวินต้องถูกทำโทษนะจ้ะ ที่ปล่อยให้เพื่อนๆรอ แต่ตอนนี้พี่จะอุบเอาไว้ก่อนว่าจะทารุณน้องอย่างไร พี่ๆข้างหลังช่วยกันคิดไว้นะคะ”
“หิวไหมแก อ้ะ” ก้อยยกหม้อไฟมีปลาช่อนตัวโตนอนอยู่มาวางไว้ตรงหน้า
“ขอบใจว่ะ” วันชนะยกแก้วน้ำอัดลมมาจิบพอให้หายคอแห้ง
“พี่ว่าน้องๆคงจะรู้จักกันเองหมดแล้วนะคะ รุ่นน้องมีกันแค่สิบแปดคนเอง แต่รุ่นพี่นี่ไม่แน่ใช่ไหมคะ” พิธีกรเงียบเสียงเหมือนหยั่งเชิง
“นี่คือจุดประสงค์ที่พี่ๆลงขันขูดเนื้อกันมาจัดเลี้ยงครั้งนี้นะคะ เพื่อที่น้องๆจะได้รู้จักรุ่นพี่และรู้จักกันเองให้ดียิ่งขึ้น”
พิธีกรยังพูดต่อไป วันชนะยกส้อมไปจิ้มกุ้งเผาตัวโตที่อยู่ไกลสุดแขน อีกนิดก็จะได้แล้ว อยู่ในจานที่วางอยู่ตรงหน้าสุวรรณา แต่หญิงสาวผู้มีตำแหน่งเป็นดาวมหาวิทยาลัยกำลังสนใจอยู่ที่การดำเนินรายการของพิธีกรหน้าห้อง
“หลินๆ ขอกุ้งตัวนั้น...” วันชนะชะงัก แสงสลัวทำให้มองไม่ถนัดในตอนแรก
“อ่ะวิน”
กุ้งตัวที่เอื้อมไม่ถึงถูกส่งมาวางที่ในจานของวันชนะด้วยแขนช่วงที่ยาวกว่ายื่นมาวางให้
“ตั้ม! มาด้วยหรือ” แปลกใจนิดหน่อยที่นักขัตมาด้วย แต่ก็ไม่แคลงใจเมื่อเห็นคนที่นั่งติดกัน เพื่อนๆก็รู้กันหมดแล้วนี่ว่านักขัตกับสุวรรณาเป็นแฟนกัน นี่คงเข้าถึงใจพวกเพื่อนๆได้หมดทุกคนแล้วสินะ ถึงได้กล้ามางานที่จัดขึ้นเฉพาะกลุ่ม
พวกเรา
นักขัตเป็นคนนอกในงานนี้ คนนอกหันไปสนใจที่ด้านหน้าห้องต่อ
วันชนะใช้ช้อนตัดหัวกุ้งจนช้อนกระทบจานดังเคร้ง ไม่รู้ทำไมอารมณ์เดือดดาลไม่พอใจถึงเกิดขึ้นมาได้
“เอาล่ะค่ะ ต่อไปเรามาเล่นเกมกันดีกว่านะคะ พี่จะให้น้องๆจับคู่รุ่นพี่คนไหนก็ได้นะคะหนึ่งคน สอบถามชื่อ ทำอะไร ยังไงมาบ้าง แล้วเราจะมาแนะนำตัวกันที่หน้าห้องนี้ทีละคู่นะคะ” พูดจบพิธีกรก็วางไมโครโฟนลงที่ข้างๆตัวแล้วจึงเดินเข้าไปร่วมกลุ่ม
นักขัตเห็นสมควรว่าควรจะปล่อยให้คนภายในได้เล่นกันตามความเหมาะสม ตนเป็นคนนอก คิดได้ดังนั้นก็เลยค่อยๆหายออกไปจากกลุ่ม ไม่มีใครสังเกตเห็นหลังเขาตอนที่แสงสว่างจากข้างนอกสาดเข้ามาก่อนประตูจะปิดลง ห้องจึงกลับสลัวเหมือนเดิม
บรรยากาศชุลมุนเกิดขึ้นทันที ต่างหันไปหารุ่นพี่ ถามไถ่ วันชนะเองก็มองหาแต่ก็เห็นมีคู่กันหมดแล้ว มองผ่านคู่ที่ยืนอยู่ตรงหน้าก็เห็นเงารุ่นพี่ผู้ชายยังนั่งอยู่คนหนึ่งจึงรีบเข้าไปหา ยกมือไหว้ก่อนทำความเคารพ
“สวัสดีครับพี่ ผมวันชนะนะครับ พี่ยังไม่มีคู่ใช่ไหมครับ” วันชนะกล่าว
“นั่งก่อนสิ” รุ่นพี่คนนั้นตบที่เบาะโซฟาข้างตัว วันชนะเข้าไปนั่งข้างๆอย่างว่าง่าย
กำลังจะอ้าปากถามว่าพี่ชื่ออะไร ผู้อาวุโสกว่าก็ยกแขนมาโอบ
“ตรงนี้มืดอยู่ อย่าส่งเสียงล่ะ เดี๋ยวใครได้ยินจะไม่ดี” รุ่นพี่คนนั้นพูดเบาๆที่ข้างหู ริมฝีปากห่างจากใบหูราวสักเซ็นฯหนึ่ง เพราะไอร้อนจากตัวแผ่มาถึง
ที่ตรงนี้ไม่ไกลจากคนอื่นหรอก แต่ไม่มีใครสนใจหันหลังมา เพราะมีแต่วันชนะกับรุ่นพี่ที่กำลังใช้แขนข้างหนึ่งกอดกดเขาอยู่ ราวกับจะตรึงเอาไว้
“พี่นัทไงจ้ะ” พูดเสียงแผ่วๆ แต่วันชนะได้ยินชัดเต็มสองหู คนที่วันชนะไม่อยากจะนับว่าเป็นรุ่นพี่ คนที่วันชนะอยากจะยกไหว้เมื่อกี้กลับคืนจ่อหน้าไปใกล้ที่หน้าวันชนะ ลิ้นเย็นๆแต่ร้อนด้วยไอลมหายใจและไอราคะสัมผัสที่แก้มวันชนะลากขึ้นไปช้าๆจนถึงตีนผมที่ขมับ วันชนะขืนตัวจะลุกแต่มือเพียงข้างเดียวที่โอบไว้นั้นกดเจ็บนัก มืออีกข้างลูบไล้ที่ต้นขา ไล่ไปที่ซิป วันชนะเหมือนมีก้อนอะไรสักอย่างมาจุกที่ลำคอ หายใจฝืด ดันตัวออกแต่แรงกดยิ่งเพิ่มมาก ขยะแขยง จะตะโกนขอความช่วยเหลือก็ไม่กล้าซิปถูกรูดลงไปเรื่อยๆ...อย่างใจเย็น จนสุด
สองสามนิ้วค่อยๆสอดเข้าไปลูบสิ่งที่อยู่ในนั้น
ไม่ไหวแล้ว วันชนะกระทุ้งศอกเข้าที่ท้องคนข้างๆด้วยแรงทั้งหมดที่มี เสียงตุบเดียวสั้นๆ ไม่มีใครทันได้ยิน แขนข้างที่คอยกดเอาไว้คลายแรงลง เห็นจังหวะจึงรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งออกไปที่ประตูก่อนจะทำท่าทางให้เป็นปกติแล้วจึงเปิดประตูออกไปโดยเร็ว
หลับหูหลับตาวิ่ง...จะไปทางไหนยังไม่รู้
รู้ตัวอีกทีวันชนะก็อยู่ในสวนของภัตตาคารต้นลีลาวดีขึ้นอยู่เต็มบริเวณ ดอกสีขาวตรงกลางแต้มสีเหลืองนวลชูช่อสล้างลมพัดเย็นพัดช่อยอดอ่อนของต้นแก้วที่ชูดอกขาวเรียงแถวเป็นแนวกำแพงให้ไหวเอนเป็นระยะแสงไฟสปอร์ตไลท์ส่องพอดียิ่งทำให้สวนดูสวยในยามค่ำ
ทางตัน! หากแต่ว่าเมื่อหันหลังร่างของรุ่นพี่ใจโสมมกลับยืนอยู่ราวกับจะรอขย้ำเหยื่อ
วันชนะวิ่งลงไปในสวน ทางเดินปูด้วยแผ่นปูนและก้อนหินเล็กๆสีขาวเห็นหินก้อนใหญ่วางอยู่ตรงหน้าวันชนะรีบเข้าไปหยิบมาไว้ในมือถือเป็นอาวุธป้องกันตัว

ืnneess · โพสต์ 2012-7-8 20:29:47

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-7-10 18:44:50

ขอบคุณมากๆครับ

pkclub2146 · โพสต์ 2012-7-13 01:11:32

อ่านต่อๆ คับ ^^

manza555 · โพสต์ 2012-7-13 17:54:10

ดีที่เจ๊ใหญ่มาช่วยไว้ได้ทัน ฮ่าๆ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-7-22 14:40:49

อ่านต่อนะครับ

peemakung · โพสต์ 2012-7-27 00:38:14

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-7-28 22:40:22

ขอบคุนมากครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-8 15:51:18

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-3-9 00:53:39

ขอบคุณครับผม

KillTi · โพสต์ 2013-3-22 01:19:19

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

kiwwy · โพสต์ 2013-4-10 22:55:02

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-52:}

infinityman7 · โพสต์ 2013-4-18 00:28:37

ขอบคุณคับผม

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-18 07:09:00

ชอบบบบบบบบบบบบบ

adan · โพสต์ 2013-4-22 19:43:22

ขอบคุณมากๆครับ

harain15 · โพสต์ 2013-6-11 21:24:18

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-13 17:26:50

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-13 13:45:37

ขอบคุนคราฟผม

wi2 · โพสต์ 2014-4-28 21:45:14

ขอบคูรมากครับ

kangaza · โพสต์ 2014-5-2 23:09:49

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ แค่มีนาย ++$$$$ 17

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร