++ แค่มีนาย ++$$$$ 26

tanya · โพสต์ 2012-7-8 10:55:58

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“อืม เอาไว้ไปด้วยกันนะ” วันชนะยิ้ม
อาจจะด้วยอารมณ์อ่อนไหวที่มีแต่ต้นหรือเพราะบรรยากาศยามเย็นหรือจะเพราะอะไรก็แล้วแต่อยู่ดีๆวันชนะก็พูดออกมาเหมือนคนไม่รู้ตัว
“ตั้มว่าเราจะคบกันไปได้สักเท่าไร”
นักขัตเองก็เงียบงันไปตั้งแต่แรกเริ่มที่เขาคบกับวันชนะในฐานะคนพิเศษคำถามเหล่านี้ เขาไม่เคยนึกหาคำตอบเอาไว้ล่วงหน้า
เงียบ... วันชนะเองก็คงไม่ได้ต้องการคำตอบจริงจังนักหรอก
“สวยจังเลยนะ พระอาทิตย์ตกดินในเมืองกรุง” วันชนะเหม่อมองวิวนั้น
“วิน” เสียงเรียกดังขึ้น เรียกให้ความสนใจจากภาพสวยนั้นมาอยู่ที่ชายคนรัก
“วินครับ...ที่รักของผม ตั้มไม่รู้ว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างระหว่างเรา แต่วันนี้ และจากที่ผ่านมา การที่ตั้มกล้าแสดงออกว่ารักวินนั้น ตั้มเต็มใจทุกอย่าง และตั้มจะตอบสิ่งที่วินถาม...”
“ไม่ต้องก็ได้ตั้ม วินก็พูดไปอย่างนั้นเอง อย่างที่ตั้มพูดน่ะแหล่ะ ไม่มีใครรู้ว่าพรุ่งนี้จะมีอะไรเกิดขึ้น” วันชนะพูดพร้อมกับแตะที่หลังมือของนักขัต
“ฟังนะวิน...ที่รัก วันนี้ตั้มรักวิน เมื่อวานก็ใช่ พรุ่งนี้ก็จะรัก” นักขัตยกมือวันชนะขึ้นเอาปลายนิ้วชี้มาแตะปลายนิ้วโป้งสามนิ้วที่เหลือชี้ขึ้น แล้วก็ทำของตัวเองเหมือนกัน นักขัตเอาวงกลมที่เกิดจากนิ้วชี้กับนิ้วโป้งของเขากับของวันชนะมาติดกัน สามนิ้วประสานกัน
วันชนะยิ้มน้ำตาคลอมองลึกเข้าไปนัยน์ตานักขัตอย่างจริงใจ วงกลมสองวง...เลขแปดแนวนอน...สัญลักษณ์ทางแคลคูลัสนั้นเขารู้จักดี
“infinity (∞) ...ไม่มีสิ้นสุด”
14 บางคนเรียกว่ารัก...บางคนคือการแสดง
“กรี๊ด...!” เจ้าหญิงร้องลั่นเมื่อเห็นเมื่อเห็นวิหคน้อยที่ทรงเลี้ยงนอนจมเลือดอยู่บนพื้นทันทีที่เปิดพระทวารเข้าห้อง เลือดนก
สีคล้ำทำให้เจ้าหญิงหน้ามืดจนเซพระวรกาย ดีที่นางรับใช้ประคองได้ทัน
“ทำใจดีๆไว้เพคะองค์หญิง” นางรับใช้คนสนิทปลอบโยน
“ต้องเป็นฝีมือของเจ้าชายเป็นแน่” หลินกล่าวตามบท
“หม่อมฉันก็คิดเช่นนั้นเพคะ” แซกส์พูดเสียงแปร่งๆ จุดนี้เจ๊ใหญ่วางเอาไว้ว่าแซกส์น่าจะเป็นตัวชูโรงได้อย่างมีสีสันทีเดียว วันแสดงจริงแซกส์ต้องแต่งชุดเป็นผู้หญิง...เป็นนางรับใช้คนสนิท
“วินเข้าไปเลยจ้ะ” เจ๊ใหญ่ที่คอยจัดคิวการซ้อมบอกวันชนะที่ยืนเตรียมตัวเข้าฉากข้างๆ
“ฮ่าๆ” เจ้าชายหัวเราะอย่างสบอารมณ์เมื่อแรกปรากฏตัวขึ้น ที่อารมณ์ดีเพราะเพิ่งจะดูสตรีร่ายรำมา แต่เมื่อเดินผ่านมาตำหนักของเจ้าหญิงจึงคิดมาเยี่ยม แต่ดูเหมือนจะเป็นการมาที่ผิดเวลา
“ท่านมันโหดนัก ใจยักษ์ใจมาร” หลินพูดใส่อารมณ์ตามบททันทีที่เห็นวันชนะเดินมา
“พูดอะไรของเจ้า” วันชนะพูดอย่างไม่เข้าใจบวกกับอารมณ์บูดขึ้นมาทันควัน ทิฐิที่มีทำให้ปั้นหน้าขึงขังขึ้นมาทันที
“ท่านมันฆาตกร” เจ้าหญิงกราดเกรี้ยว น้ำตานองหน้า
“องค์หญิงเพคะ” แซกส์กล่าวห้ามตามบทที่มีเพียงสองสามประโยคซ้ำไปซ้ำมา
“อ้อ” วันชนะพูดตามบทเมื่อมองเห็นนกน้อยตัวนั้น “ข้าทำเอง เจ้าจะทำไม ก็แค่ชีวิตเล็กๆ แม้แต่คนสักคนเรายังสั่งให้ประหารเสียก็ได้”
“ท่าน!” เจ้าหญิงผู้เลอโฉมสุดจะกลั้นเงื้อหระหัตถ์หมายจะตบด้วยความชิงชัง
“องค์หญิงเพคะ!” แซกส์อุทานตามบท
เพี๊ยะ!
วันชนะหน้าชา
หลินขมวดคิ้วเล็กน้อย...แปลกใจ หันไปมองแซกส์แวบหนึ่งก่อนจะตั้งสติกลับมา
“อ้ะ วิน หลินขอโทษ หลินอินกับบทมากไปอีกแล้ว” หลินกระวีกระวาดขอโทษขณะรีบปรี่เข้ามาดูผลงานของตัวเอง
แต่นัยน์ตาราวจะมีประกายเต้นระริกด้วยความสะใจ
นักขัตไม่ทันได้รู้เห็นเหตุการณ์เพราะกำลังคุยกับรุ่นพี่คนหนึ่งแต่พอเห็นการซ้อมหยุดลงก็สงสัยเลยเดินเข้าไปหาวันชนะ
“มีอะไรเหรอวิน” นักขัตถามอย่างคนไม่รู้ความ
“อ้อ เปล่าตั้ม ไม่มีอะไร” วันชนะยิ้มกลบเกลื่อน
หลินยิ้มบางๆ ชั่วแวบหนึ่งในแววตาเกิดความละอาย...แต่ก็เพียงชั่วแวบเท่านั้นจริงๆ
“พักก่อนแล้วกัน ซ้อมมาตั้งนานละ” เจ๊ใหญ่สมทบ หล่อนก็ไม่ทันเห็นเหมือนกัน
นักขัตเดินไปกับวันชนะอีกทาง หลินเดินไปอีกทาง แซกส์เดินตามหลินไป
“เธอนี่แสดงเก่งเนอะ” แซกส์เอ่ยก่อน รอยยิ้มประหลาดผุดที่มุมปาก
“...” หลินไม่พูดอะไรในตอนแรก เพียงแต่มองใบหน้าขาวๆของแซกส์ แล้วหล่อนก็เดาความหมายจากรอยยิ้มนั้นได้ จึงได้พูดตอบ
“นาย เอ้ย...เธอ” หล่อนหยั่งท่าทีคนตรงหน้าก่อนจะมั่นใจพูดต่อ
“...ก็เล่นละครเก่งนี่”
ทั้งหลินและแซกส์ตอนนี้มีสิ่งหนึ่งที่เหมือนกัน...รอยยิ้มหยันให้กับคนที่ตนไม่ชอบใจ
เหตุการณ์ตบหน้าวันชนะ ครั้งแรกเมื่อสองวันก่อนหลินตั้งใจ แต่ครั้งนี้เป็นอุบัติเหตุสำหรับหล่อน แต่เป็นความเจตนา
ของแซกส์
ตามบทจริงๆแล้ว ฉากที่ซ้อมเมื่อกี้เจ้าหญิงต้องตบหน้าเจ้าชายแต่ว่านางรับใช้พยายามจะห้ามอารมณ์วู่วามแต่ก็ห้ามไม่ทัน...เมื่อกี้หลินตั้งใจจะซ้อมเท่านั้น จะตบหลอกๆ แต่ฉากตอนที่นางรับใช้เอื้อมมือมาเพื่อจะห้ามนั้น แซกส์จับข้อมือหล่อนแล้วเพิ่มแรงให้
“เราสองคนน่าจะเป็นเพื่อนกันได้ดี” แซกส์พูด
แซกส์ไม่ได้รู้ตื้นลึกเบื้องหลังของหลิน นักขัตและวันชนะแต่เมื่อสองวันก่อนเขามองออกว่า ผู้หญิงคนนี้มีอะไรสักอย่าง
ที่ทำให้หล่อนไม่ชอบวันชนะแน่ๆ
วันนี้นับว่าคุ้มค่าจริงๆที่เสียเวลามา ทั้งสองมองไปทางวันชนะที่กำลังยิ้มแย้มพูดจากับนักขัตและรุ่นพี่ ราวกับจะบอกว่า...
นี่แค่เริ่มต้น
“เฮ้! วิน ทางนี้ๆ คะแนนเจนเคมฯ (general chemistry) ออกแล้วนะ” ตะโกนโหวกเหวกมาจากบอร์ดใต้ตึกเคมี
วันชนะตื่นเต้นวิ่งรี่เข้าไปมุงที่บอร์ด
“เฮ้ย! ได้ไงล่ะ ไอ้วินมันท็อปอีกแล้ว” อาร์ทพูดเสียงดังจนคนที่มุงพากันหันมามองหน้าวันชนะ คนท็อปวิชาเจนเคมฯ
วันชนะก็ไม่เชื่อตัวเองเหมือนกัน ตอนอยู่ในห้องสอบก็พอทำได้แต่ก็ไม่นึกว่าจะได้คะแนนเยอะ...สามสิบเก้าจากคะแนนเต็มสี่สิบ
“อาร์ทก็ได้เยอะนี่ตั้งสามสิบเจ็ด” วันชนะเปลี่ยนประเด็นออกตัว “ก้อยล่ะได้เท่าไร”
“ก้อยได้สามสิบเอง” หญิงสาวหน้าม่อย
“เยอะแล้วๆ” วันชนะปลอบ “มีน (ค่าเฉลี่ย ; mean) อยู่ที่สิบหกเอง”
“ดีใจด้วยนะวิน” กรรณิการ์แสดงความยินดีด้วยเสียงเศร้าๆ วันชนะเห็นเข้าก็เดาออกว่าหล่อนได้คะแนนน้อย
“ขอบใจจ้ะแจน” แทนที่จะถามคะแนนของเพื่อนวันชนะเลี่ยงไปพูดปลอบใจแทน
“ไม่เป็นไรแจน ยังเหลือให้เก็บอีกตั้งหกสิบคะแนนแน่ะ”
“อืม ขอบใจจ้ะวิน” กรรณิการ์รับคำ สายตาเศร้าสร้อย
“ดีใจด้วยนะจ้ะวิน” เสียงใสๆของสุวรรณาดังขึ้น
วันชนะรับคำขอบใจด้วยอาการสงบ เพราะไม่รู้ว่าจะมาไม้ไหนอีก
“หลินก็ได้เยอะนะ”
“ไม่เท่าไรหรอกจ้ะน้อยกว่าวินตั้งสามคะแนนแน่ะ” น้ำเสียงเหมือนกระแทกกระทั้น แต่ความหมายที่แท้จริงของหล่อนคือ นายก็แค่ได้เยอะกว่าสามคะแนน
วันชนะไม่เข้าใจความแฝงแต่ก็รู้สึกแปลก แต่ก็ยิ้มเรียบๆให้ แล้วหลินก็สะบัดหน้าเดินจากไป
ก้อยกับอาร์ทไม่ได้สังเกตกิริยาของหลินแต่แจนดูออกพอเดินออกมา จังหวะที่เดินคู่กันสองคนแจนคุยกับวันชนะเบาๆ
“อย่าไปถือเขาเลยนะวิน หลินน่ะเขาเป็นที่หนึ่งมาตลอด” กรรณิการ์พูดขึ้น
วันชนะไม่พูดอะไรแต่พยักหน้ารับรู้
“วินทำของวินให้ดีเถอะนะ ตอนนี้แจนคงไปแข่งอะไรกับหลินเขาเหมือนตอนมัธยมไม่ได้แล้วล่ะ” หญิงสาวถอนใจ
“ไม่หรอกแจน พลาดครั้งเดียวใช่ว่าจะพลาดตลอด” วันชนะปลอบ
“คราวหน้าถ้าวินเตรียมตัวไม่ดีวินก็ตกมีนได้เหมือนกัน”
กรรณิการ์ยิ้ม
“ขอบใจนะวิน”
วันชนะยิ้มให้ แล้วเรื่องที่แจนชอบนักขัตก็ผุดขึ้นมา ไม่รู้ว่าถ้าแจนรู้...จะเป็นยังไงนะ เขาต้องเสียเพื่อนไปอีกคนหรือเปล่า
เสียงเคาะที่หน้าห้องทำให้วุฒิลุกไปเปิดประตู
“ไอ้ตั้ม มีไร” วุฒิกวนแต่ประโยคแรก
“ไม่มีไร วันนี้มึงจะไปไหนบ้าง หรือว่าจะอยู่ห้อง กูกำลังจะลงไปซื้อกับข้าว จะมาถามว่าเอาอะไรหรือเปล่า” นักขัตพูดขัดๆ
วุฒิเหล่ตามอง เดาไม่ออกว่านักขัตจะมาไม้ไหน
“ไม่ได้ไปไหน ทำไม” วุฒิตอบเสียงกวนๆ เหล่ตามอง
นักขัตยังยืนอยู่ที่เดิม “ไม่ไปไหนแน่เหรอ” สายตารอคำตอบอย่างวิงวอน
“จะไม่เข้ามาก่อนเหรอ กูรู้มึงไม่ได้ห่วงกูหรอก จะมาจู๋จี๋กับวินล่ะสิ กอดได้ จูบได้กูไม่ถือ กูอนุญาต” วุฒิรู้ทัน
นักขัตเขินขัดๆ
“เออ”
“แต่กูไม่ได้ทำอะไรอย่างมึงคิดนะ”
“ทำไรวะ” วุฒิย้อน
นักขัตหน้าแดง
“เฮ้ย หน้ามึงแดงได้ด้วยว่ะตั้ม” วุฒิแหย่
“ไอ้นี่” นักขัตเขินเลยถีบวุฒิติดฝา
“โอ้ย! ไอ้เพื่อนเลว” วุฒิคำราม
“ไปก็ได้วะ”
“เออ กูไม่ได้ไล่นะโว้ย”
วันชนะยังไม่กลับ
เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น หน้าจอวูบวาบอยู่บนโต๊ะของวันชนะ ...คงจะเป็นภัทร
เสียงยังดังไม่หยุด นักขัตชักเกิดอยากคุยกับคนๆนี้ขึ้นมาเสียแล้ว เขาลังเล...จะเสียมารยาทหรือเปล่า?...แต่เขาน่าจะได้คุยกันสักครั้ง...นักขัตอยากแสดงความเป็นเจ้าของวันชนะ
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีวิน” ปลายสายคุยอย่างอารมณ์ดี
“ไม่ใช่ครับ...เอ่อ...ผมเป็นแฟนวิน คุณ...ภัทร...สินะครับ” นักขัตพูดติดๆขัดๆ
“อ้อ...คงจะเป็นน้องตั้มล่ะสิ” ปลายสายเสียงขรึมลง
วันชนะกลับมาถึงที่ประตูห้อง ประตูแง้มอยู่จึงได้ยินเสียงนักขัตคุยอยู่ในห้อง ตอนแรกนึกว่าเป็นวุฒิแต่พอมองเห็นนักขัตคุยมือถือก็หยุดกึก ขาก้าวถอยไปแอบอยู่ข้างประตูโดยอัตโนมัติ
คนในโทรศัพท์จะเป็นใครไม่ได้นอกจากพี่ภัทร ก็หมายความว่านักขัตแอบรับสายของเขาน่ะสิ!
เสียมารยาทเสียจริงนักขัตนี่! อารมณ์ปกติของมนุษย์ที่ต้องการความเป็นส่วนตัวโพล่งขึ้นพร้อมกับอารมณ์อยากรู้ว่านักขัตจะคุยอะไร
“ขอบคุณพี่ภัทรมากนะครับที่เอ็นดูแฟนผม” นักขัตใช้คำว่า ‘แฟน’ แทนชื่อวันชนะ
ฟังจากที่นักขัตพูดภัทรก็เดาได้ว่านักขัตคงรู้เรื่องของเขาบ้างแล้วเช่นเดียวกับที่วันชนะเล่าเรื่องของนักขัตให้เขาฟัง
“ไม่เป็นไรครับน้องตั้ม ก็น้องวินน่ารักออกอย่างนั้นนี่นา” ภัทรพูดกลางๆออกแนวชื่นชม แต่ก็ไม่ออกตัวว่าไม่ได้ไม่คิดอะไรกับวันชนะหลังจากที่ภัทรรู้ว่าวันชนะมีนักขัตอยู่แล้วเขาก็พยายามวางตัวเป็นเพื่อนเป็นพี่ชายมาตลอดแต่ที่จริงเขาก็ยังหวังอยู่นั่นเอง

ืnneess · โพสต์ 2012-7-8 23:11:16

ขอบคุณครับ

imanaji · โพสต์ 2012-7-10 19:53:22

ขอบคุณมากๆครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-7-22 17:32:48

อ่านต่อนะครับ

peemakung · โพสต์ 2012-7-27 13:57:23

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-7-29 13:39:35

ขอบคุนมากครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-8 17:25:46

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-3-9 02:07:14

ขอบคุณครับผม

KillTi · โพสต์ 2013-3-22 12:46:45

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

infinityman7 · โพสต์ 2013-4-18 13:50:56

ขอบคุณคับผม

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-19 02:47:05

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบ

adan · โพสต์ 2013-4-22 22:29:06

ขอบคุณมากๆครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-4-23 23:06:06

ขอบคุณมากขร๊ อุอุ{:sm-52:}

harain15 · โพสต์ 2013-6-11 23:29:45

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-13 19:13:58

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-13 14:32:30

ขอบคุนคราฟผม

wi2 · โพสต์ 2014-5-3 14:11:25

ขอบคุณมากครับ

kangaza · โพสต์ 2014-5-3 20:35:33

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

987654321q · โพสต์ 2014-5-3 20:47:38

ขอบคุณครับ

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-5-5 09:41:25

ขอบคุน คับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ แค่มีนาย ++$$$$ 26

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร