++ แค่มีนาย ++$$$$ 35

tanya · โพสต์ 2012-7-10 08:55:03

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
มีกระดาษแผ่นเล็กๆแปะอยู่ข้างๆแก้วใสด้วยวันชนะเลยยกขึ้นมาดู
“ยินดีด้วยนะ”
ข้อความสั้นๆ ลายมือที่คุ้นเคยลายมือที่ไม่มีวันลบเลือนไปจากความทรงจำ    เขามาที่นี่เหรอเขารู้ที่อยู่เราได้อย่างไร
วันชนะเผยรอยยิ้มแต่มันคงเป็นยิ้มที่ดูเศร้าที่สุดในโลก เมื่อเห็นรอยที่มุมกระดาษกระดาษนี่มาจากสมุดฉีก เขาคงเขียนมันในแผ่นที่สองหรือสามแต่เพราะข้อความในแผ่นก่อนหน้านี้คงจะไม่เป็นที่ต้องการคนเขียนเลยฉีกทิ้งไปแต่รอยกดยังปรากฏให้เห็นในแผ่นต่อมา    ที่มุมกระดาษมีรอยที่ไม่สังเกตให้ดีจะไม่เห็น
รอยสัญลักษณ์... ∞
วันต่อมาวันชนะก็ได้รูปถ่ายวันงานที่น้องบอยเอาไปอัดมาให้
นั่งดูรูปไป ยิ้มไป หัวเราะไป ดูได้ครึ่งเสียงโทรศัพท์มือถือก็ดังขึ้น วันชนะเลยต้องหันไปหยิบมากดรับ หน้าจอโชว์ชื่อพี่ภัทร
“ครับ”
“ไปหาไรกินกันวิน ค่าที่เมื่อวานพี่อดกินด้วย” เสียงอ้อนนิดๆลอยมาตามสาย
“ครับ ได้ครับ กี่โมงครับพี่” วันชนะตอบพลางหันมาดูรูปที่กองอยู่บนตักต่อ ดูผ่านตาไปเรื่อยๆจนมาหยุดสังเกตอยู่ที่รูปตอนที่พี่ภัทรยกกล้องขึ้นถ่ายรูปเองกับเขาสองคน น้องบอยคงกลับมาตอนนี้สินะ
องค์ประกอบหลักของรูปคือหน้าของพี่ภัทรกับวันชนะนั้นไม่ได้ดึงดูดมากกว่าตัวประกอบเล็กๆที่อยู่ข้างหลัง ตัวประกอบที่หันหลังให้
แต่ช่อดอกไม้ที่โผล่ออกมา...
วันชนะหันไปดูช่อดอกไม้ในแก้วทรงสูงที่ข้างเตียง...มันยังอยู่ดี
ช่อเดียวกัน!
วันชนะได้แต่อึ้งงันไป นักขัตตั้งใจจะมาหาเขา แต่คงเห็นเขาอยู่กับภัทรสินะ
ไม่รู้สินะ ถ้าตอนนี้วันชนะรู้ว่านักขัตอยู่ที่ไหนเขาอยากจะวิ่งไปหาเขา ไปกอดเขา จูบเขาให้มันสมกับที่ห่างเหินกันมานาน สองปีมันนานเหมือนชั่วกัลป์ ไม่อยากจะสนใจใครอีกแล้วใครจะว่าอย่างไรก็ช่างเถิด
...นั่นสินะ...ถ้าตอนนี้เขารู้ว่านักขัตอยู่ที่ไหน เขาอาจจะทำแบบที่ใจคิด
แต่นี่ไม่รู้...
ดีแล้วล่ะ...ให้เป็นแบบนี้ ให้มันเจ็บปวดแบบนี้แหล่ะ ถ้าเราทำแบบนั้นแล้วที่เราทำมาตลอดมันจะมีความหมายอะไรล่ะ
ภาพทรงจำเมื่อสองปีก่อน ตอนที่พ่อของนักขัตคุยด้วยผ่านเข้ามาในสมอง
“วินๆ”
เสียงเรียกที่ปลายสายทำให้วันชนะหลุดจากภวังค์
“คะ ครับ...อ้ะ พี่ภัทร มีสายซ้อนน่ะครับ เอาไว้เจอกันเย็นนี้นะครับ” วันชนะชิงตัดบทโดยไม่ฟังว่าอีกฝ่ายจะพูดอะไรก็กดวางสาย
...ช่อดอกไม้ที่ยังสวยสดกำลังมองดูเจ้าของมันร้องไห้แทบขาดใจ...
วันนี้ วันรับปริญญา
นักขัตตื่นตั้งแต่ตีห้า ช่อดอกไม้ที่ซื้อมาแต่เมื่อวานยังสวยสดเพราะแช่น้ำเอาไว้แถมยังเปิดแอร์ในห้องให้เย็นกว่าปกติเพื่อมัน ลังเล...ล้มตัวลงนอนต่อ บอกตัวเองว่าวันนี้วันหยุด จะรีบตื่นทำไม ลุกขึ้นนั่ง...มองช่อดอกไม้ ล้มตัวลงนอน จะไปเพื่ออะไร ข่มตาหลับ...ทั้งที่ยังเปิดไฟ
โว้ย...นักขัตหงุดหงิดที่อยู่ในภาวะเหมือนต้องเลือกสองทางเดินที่ไม่รู้ว่าปลายทางจะใช่จุดหมายหรือไม่
แล้วเขาก็เลือก...ลุกขึ้นไปอาบน้ำ กอดอกตัวเองแน่นเพราะแอร์หนาวมาก เมื่อคืนเปิดไว้ยี่สิบสององศา
ใช้เวลาพอสมควรกว่าจะอาบน้ำเสร็จจนถึงแต่งตัวเรียบร้อย ในตัวเหมือนมีแรงหน่วง คอยแต่จะลังเล
ไม่นานจากที่ออกมาจากห้องพร้อมช่อดอกกุหลาบสีขาวล้วนที่อัดแน่นไล่ระดับอย่างสวยงามแต่งรอบช่อด้วยใบไม้ที่เขาเองก็ไม่รู้ว่าเป็นใบอะไรลักษณะเขียวสด รวมแล้วเป็นช่อที่ดูดีมากๆ
ความทรงจำหวนคืนมาเมื่อเก้าเท้าเข้าสู่รั้วมหาวิทยาลัย บ้านหลังเดิมที่มีทั้งสุข...และทุกข์ ต้นไม้ต้นเดิม ที่เดิม แต่สูงขึ้น ใหญ่ขึ้น บางต้นผลิดอกออกผล
ผู้คนยังบางตา นักขัตเลยเดินไปแถวๆตึกสี่ หอพักนิสิต ยืนอยู่หน้าตึกสูง กะเอาว่าจุดนั้นของชั้นหกคือห้อง 609 กับห้อง 610  รอยยิ้มผุดขึ้นบางๆ ซึมซับเอาความทรงจำนั้นเอาไว้
ความหวังผุดขึ้นเป็นจุดเล็กๆในใจ ตอนที่เขานอนเตียงเดียวกันกับวินที่ราชบุรี วันนั้นเขาเองก็รู้สึกได้ว่าวินยังมีเยื่อใย
...บางทีเราอาจจะกลับมาเริ่มใหม่ได้อีกครั้ง...
สายลมสดชื่นยามเช้าพัดมาชื่นใจ เป็นลางดี เหมือนได้กลับไปเป็นนิสิตปีหนึ่งอีกครั้ง กระชุ่มกระชวยเหมือนตอนได้กอดวิน
นักขัตรีบเดินไปที่คณะของวันชนะ
กลับมาอีกครั้งคนเริ่มเยอะขึ้นมาก เดินหาจนทั่ว มองซ้ายมองขวา เสียงรุ่นน้องร้องเพลงเสียงดังมาจากทางนู้น เลยไปดู
วินอยู่ในวงล้อมนั้น ยิ้มยินดีด้วย
เดินเข้าไปหา มือกระชับช่อกุหลาบสีขาว ใจเต้นตุบตับ บางทีวันนี้อาจจะเป็นวันที่จะเปลี่ยนแปลงอีกครั้ง...จะกลับมารักกันอีกครั้ง
ผู้คนขวักไขว่ผ่านหน้าไป วินหลุดจากสายตา
พอเห็นอีกครั้ง โลกทั้งใบเหี่ยวเฉามืดมนไปหมด  ...รวมทั้งกุหลาบขาวนี่ด้วย...ตัดใจทิ้งไม่ลง
อพาร์ทเมนต์ที่วันชนะอยู่เขารู้มาจากวุฒิ หาแก้วมาใส่ช่อดอกไม้  ยินดีด้วยนะ เขาจรดปากกาเขียนลงบนกระดาษฉีกแผ่นเล็กๆ ที่มุมล่างขวามือลงสัญลักษณ์ อินฟินิตี้ที่เป็นโค้ดลับระหว่างเขากับวิน แต่... ฉีกออก
ยินดีด้วยนะ ...แค่นี้ก็พอ
โรงเรียนเอกชนชายล้วนคลาคล่ำไปด้วยเด็กวัยรุ่นผิวพรรณดี หน้าตาดี ส่วนใหญ่ออกไปทางขาวตี๋อันเป็นลักษณะของเด็กที่มาจากครอบครัวที่มีฐานะทางบ้านอยู่ในขั้นร่ำรวย
วันชนะมองเด็กนักเรียนด้วยสายตาเอ็นดู พลางคิดว่าเวลานี่ก็ผ่านไปเร็วดีเหมือนกันนะ สมัยตอนเป็นนักเรียนมัธยมกับตอนนี้จบปริญญาโทแล้วคล้ายว่าผ่านมาแค่เดือนหนึ่งเอง
ที่จริงวันชนะจะไปเป็นนักวิจัยของสถาบันมีชื่อแห่งหนึ่งแต่ว่าโปรเจคที่ทางสถาบันเสนอมาจะเริ่มในอีกหกเดือนข้างหน้า พอดีว่าโรงเรียนเอกชนแห่งนี้ต้องการครูสอนวิทยาศาสตร์ด่วน และพอดีว่าโรงเรียนนี้เป็นของครอบครัวภัทร วันชนะเลยได้มาเป็นอาจารย์สอนชั่วคราว
“อาจารย์เคยถ่ายแบบรึเปล่าครับ ผมคุ้นๆ” นักเรียนคนหนึ่งถามในตอนแนะนำตัว
“นั่นสิอาจารย์ ผมก็คุ้นๆนะ” นักเรียนอีกคนเสริม
“ก็เป็นประสบการณ์ที่ดีครับ” วันชนะยิ้ม เด็กวัยรุ่นนี่น่ารักจริง
“ฮ้า จริงด้วยเหรอฮะ” เสียงฮือฮาเริ่มดังกว่าเดิม
“แต่ผมมาสอนชีวะวิทยานะครับ”
“โห หล่อแล้วยังเก่งอีก” เสียงนักเรียนคนหนึ่งเอ่ยตามประสาเด็กช่างพูดกล้าแสดงออก
“ถ้าอยากได้ลายเซ็นก็ทำการบ้านมาส่งแล้วกันนะครับ” วันชนะปล่อยมุข
“โธ่ อาจารย์...” เสียงนักเรียนยานตอนท้าย
“เจอกันวันแรกก็จะให้การบ้านเลยเหรอครับ”
วันชนะไม่ตอบแต่หัวเราะให้
“เปิดบทที่สองเลยครับ”
“โหย...”
“เป็นยังไงบ้างคะ เด็กห้องสี่” นุชรินทร์ อาจารย์สอนเคมีถามในช่วงพักกลางวัน
“ดูพวกแกเฮ้วๆ อย่างนั้นแต่ก็ตั้งใจเรียนนะคะ”
“ก็ดูเป็นเด็กดีทุกคนนะครับ” วันชนะยิ้ม
“ว่าแต่ครูวินจะไปทานกลางวันด้วยกันไหมคะ” นุชชวน
“ปกติทานที่ไหนกันล่ะครับ” วันชนะถามขณะเก็บข้าวของบนโต๊ะให้เข้าที่เข้าทางไปด้วย
“ในห้องพักของอาจารย์ที่โรงอาหารของโรงเรียนแล้วก็มีออกไปทานข้างนอกบ้างค่ะ” นุชกล่าว
“ไม่บ้างแล้วล่ะมั้งนุช” เสียงอาจารย์เอื้องทิพย์แทรกพร้อมทำตาเย้าแหย่
“บ้าน่ะ ทิพย์” นุชหน้าแดง
“มีอะไรกันเหรอครับ” วันชนะถาม
“ก็คงไม่เรียกว่าไปทานนอกโรงเรียนบ้างหรอกนะคะ แต่นุชน่ะไปทุกวันเลยค่ะ” คนพูดยิ้มเจ้าเล่ห์หันไปทางครูสาวที่ถูกพูดถึงที่กำลังหน้าร้อนฉ่า
“โห ร้านไหนครับ อร่อยมากเลยล่ะสินะครับ” วันชนะชักอยากลอง
“กับข้าวน่ะไม่เท่าไรหรอกค่ะ แต่อาหารตานี่ชั้นเลิศเลยล่ะ ฮิ ฮิ”
“บ้า ทิพย์ก็” นุชรินทร์ขวยเขิน
“ครูวินถ้าจะไปด้วยกันเดี๋ยวนุชรอข้างนอกนะคะ”
“ครับ” วันชนะยังงงๆ แต่ก็กล่าวรับ
“นุชเค้าแอบชอบพนักงานบริษัทข้างๆโรงเรียนเรานี้คนนึงน่ะคะครูวิน พักเที่ยงก็จะออกไปกินข้าวร้านเดิมค่ะ จะมองเห็นเขากินอยู่ฝั่งตรงข้ามด้วย”
“ทิพย์ ครูวิน ไปยัง” นุชรินทร์เรียกจากข้างนอก
“จ้า รู้แล้วๆ ช้าหน่อยไม่ได้เลยนะ”
วันชนะเลยเดินออกไปสมทบแต่ก็ปฏิเสธไปว่า
“วันนี้ครูนุชกับครูทิพย์ไปกันก่อนเลยนะครับ ผมว่าจะลองเดินสำรวจโรงเรียนดูหน่อยน่ะครับ ว่าจะทานมื้อเที่ยงในโรงเรียนเลยครับ”
“ว้า เสียดายแย่เลยค่ะ แต่เอาไว้วันหลังก็ได้นะ” นุชรินทร์ยิ้ม ใจร้อนเต็มทน
“งั้นเราไปก่อนนะคะ” แล้วก็ควงแขนเพื่อนรักจากไป
วันชนะเดินสำรวจตามทางมาเรื่อยๆจนมาถึงที่โรงอาหารที่คลาคล่ำไปด้วยนักเรียนยามพักเที่ยง คงเพราะเขาเพิ่งจะแปลกหน้าของที่นี่ทำให้วันชนะสังเกตเห็นเด็กนักเรียนให้ความสนใจเขาอยู่มาก
“ป้าครับ ขอแกงเขียวหวานกับไข่เจียวครับ” วันชนะสั่งข้าวราดแกงง่ายๆ
“นี่จ้ะ” ป้าเจ้าของร้านส่งจานให้แล้วรับเงินมา
“ขอบคุณครับ”
จากนั้นวันชนะชะเง้อมองหาห้องพักส่วนของอาจารย์ที่ไหนนะ
“อาจารย์ไปกินข้าวกับผมไหมครับ”
วันชนะหันไปก็พบกับเด็กนักเรียนคนหนึ่งหน้าคุ้นๆ ตัวสูงกว่าวันชนะเสียอีก ผิวขาวจนอมชมพู ยืนท่าทางฝืนๆเก้ๆกังๆ แล้วก็นึกออกว่าเป็นลูกศิษย์คนหนึ่งในห้องที่เพิ่งเจอกันเมื่อเช้านั่นเอง
วันชนะมีท่าทางลังเล จะเหมาะสมหรือเปล่าล่ะ
“โหย อาจารย์ คิดมากน่า ไม่เป็นไรหรอกครับ ที่นี่อาจารย์กับนักเรียนสนิทกันนะครับ” เด็กคนนั้นว่า
“ดูอย่างครูคนนั้นสิครับ” เขาชี้ไปทางโต๊ะหนึ่งที่มีเด็กนักเรียนสาม-สี่คนนั่งทานกับอาจารย์
“ไปกันเถอะครับ” เด็กคนสรุป
วันชนะเลยต้องเดินตามไปจนได้ จนเจอโต๊ะว่างลูกศิษย์กับอาจารย์ก็นั่งลง
“แล้วเพื่อนๆล่ะ ไม่มากินด้วยกันเหรอ” วันชนะถาม
“อ๋อ เพื่อนผมมันกินกันหมดแล้วครับ ’จารย์ พอดีผมไปแก้งานส่งวิชาพุทธศาสนามาน่ะครับ แฮ่ แฮ่” เขาทำหน้าทะเล้น
“ทำไมเหรอ แล้วคนอื่นไม่ต้องแก้เหรอ” วันชนะถามต่อ
“ก็พอดีวันก่อนอาจารย์ให้สอบท่องศีลห้าน่ะครับ แต่ผมท่องผิด แหะ แหะ ศีลข้อสามน่ะ’จารย์ ตอนนั้นมันนึกไม่ออกน่ะ ก็เลยโดนให้คัดศีลห้าห้าสิบจบ กับศีลข้อที่สามอีกห้าสิบ”
“อ่อ สมควรแล้ว อยู่จนม.ห้าแล้วยังท่องไม่ได้ก็สมควร ฮิฮิ” วันชนะอดหยอกไม่ได้
“แล้ว...” วันชนะมองหาชื่อที่อกซ้าย
“...ธนวัฒน์ จบม.ปลายแล้วคิดจะเรียนอะไรต่อ”
“’จารย์เรียกชื่อเล่นผมก็ได้นะ ผมชื่อบอส” เขาตักกับข้าวใส่ปากเคี้ยวแก้มตุ่ย“อย่าไปบอกใครนะ’จารย์ที่จริงผมน่ะอยากเรียนพวกออกแบบภายในไรเงี้ยมากกว่าล่ะแต่ว่าที่บ้านผมเขาจะให้ผมเรียนหมอ”

imanaji · โพสต์ 2012-7-10 21:44:37

ขอบคุณมากๆครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-7-11 00:17:26

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-7-22 21:02:06

อ่านต่อนะครับ

peemakung · โพสต์ 2012-7-27 16:07:20

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-7-29 15:03:47

ขอบคุนมากครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-8 19:24:52

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-3-9 03:04:34

ขอบคุณครับผม

KillTi · โพสต์ 2013-3-22 17:29:02

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

infinityman7 · โพสต์ 2013-4-18 23:40:44

ขอบคุณคับผม

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-20 22:06:00

ชอบบบบบบบบบบบบบบบบ

adan · โพสต์ 2013-4-23 17:03:03

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2013-4-28 19:46:40

ขอบคุณมากๆขร๊า อิอิ {:sm-36:}

harain15 · โพสต์ 2013-6-12 23:51:09

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-13 21:29:07

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-13 15:20:03

ขอบคุนคราฟผม

wi2 · โพสต์ 2014-5-3 15:01:48

ขอบคุณครับ

kangaza · โพสต์ 2014-5-3 21:47:49

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-5-5 12:37:35

ขอบคุนคับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-4 15:20:27

สู้ๆนะตั้ม

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ แค่มีนาย ++$$$$ 35

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร