++ แค่มีนาย ++$$$$ 40

tanya · โพสต์ 2012-7-10 09:42:43

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ขอบคุณคุณตั้มมากเลยนะคะที่อุตส่าห์มาด้วยกัน”นุชรินทร์เอ่ยเมื่อรถตู้กลับมาถึงที่โรงเรียนในตอนเย็น
“ฝากขอบคุณกับทางบริษัทด้วยนะคะที่ให้การสนับสนุนโครงการของโรงเรียนเราเป็นอย่างดีทั้งเป็นสปอนเซอร์ให้ ไหนจะส่งคุณมาประสานงานด้วยทั้งที่จริงไม่ต้องก็ได้นะคะ”เอื้องทิพย์ยิ้มให้อย่างจริงใจ
“ไม่เป็นไรหรอกครับ ช่วงนี้งานของผมก็ซาๆเหมือนกัน อีกอย่างเจ้านายผมเขาเป็นศิษย์เก่าที่นี่ด้วยนะครับ เผื่อขาดอะไรจะได้ประสานงานทันท่วงที แล้วบริษัทกับโรงเรียนก็อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง” นักขัตยิ้ม
“ขอบคุณมากค่ะคุณตั้ม ยังไงหลังเสร็จโครงการแล้วทางเราจะไปขอบคุณถึงที่เลยนะคะ” นุชรินทร์ยิ้มแย้ม
“ว่าแต่ครึ่งหลังที่จะไปเขาใหญ่จะเป็นคุณตั้มอีกรึเปล่าคะนี่”
“ยังไม่แน่ใจนักครับ” นักขัตตอบพลางลอบมองสีหน้าของวันชนะ
“ถ้าเป็นไปได้ก็ไปด้วยกันเลยสิค่ะ”เอื้องทิพย์ถือโอกาสชวน
“จะดีหรือครับ เกรงว่าจะนอกเหนือหน้าที่ที่บริษัทให้มาทำน่ะครับ”
“ไปเถอะค่ะครั้งหน้าก็เป็นวันเสาร์อาทิตย์นี่คะ คุณตั้มก็ไปส่วนของคุณตั้มสิคะ แค่เราบังเอิญไปเจอกันที่นู่น อิอิ” เอื้องทิพย์ขำให้กับแผนการของตัวเอง
นักขัตลอบมองหน้าวันชนะอีกครั้งก่อนจะพูดว่า
“เอาไว้ผมคิดดูก่อนนะครับ”
จนเมื่อเขาเดินจากไป วันชนะถึงได้มองตาม
ล่วงเข้าสองทุ่ม ภัทรยังนั่งอยู่ในออฟฟิศเพื่อตรวจงานที่คั่งค้าง เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขาเหลือบมองชื่อที่โชว์บนหน้าจอแล้วถอนหายใจยาวก่อนจะกดรับ
“ว่าไง”
“พี่ภัทรอ่ะ ไม่เห็นโทรหามาร์คบ้างเลย ทำอะไรอยู่น่ะครับ เนี่ยตอนนี้มาร์คอยู่ที่ผับแถวทองหล่อ มาสนุกด้วยกันสิครับ” ปลายสายพูดเสียงนุ่ม
“ผมทำงานอยู่ ยังไม่ว่างไปไหน” เขาอ้างงาน
“งั้น ให้มาร์คไปหาดีรึเปล่าครับ” ปลายสายเสนอ
“ไม่ละ เสร็จจากนี้ผมมีนัด” ภัทรยืนยันคำเดิม หางเสียงออกจะรำคาญก่อนจะชิงวางสายโดยที่อีกฝ่ายไม่ทันได้พูดอะไรต่อ
วางมือถือได้ไม่นานก็มีสายโทรเข้ามาอีก
“มีอะไรอีก” ภัทรพูดห้วนๆ แต่พอได้ยินปลายสายพูดมาเขาก็เปลี่ยนน้ำเสียง “วินเหรอ”
“ครับพี่ วินมีเรื่องอยากจะคุยกับพี่หน่อยครับ พี่ภัทรพอจะว่างรึเปล่าครับ” วันชนะพูดมาตามสาย
“ได้สิ พี่ว่างพอดี”
ดังนั้นชั่วโมงต่อมาภัทรกับวันชนะจึงได้นั่งอยู่ในร้านอาหารย่านสีลม วันชนะชวนคุยอ้อมไปมากว่าจะเข้าประเด็นได้ก็ผ่านไปนานพอดู
“คือว่า...” วันชนะลังเลจนถึงวินาทีสุดท้ายก่อนจะตัดสินใจเอ่อยออกไปว่า
“ที่วินอยากจะคุยคือ...เรื่องของบอส”
“บอส?” ภัทรทวน
“ครับ” วันชนะรับคำด้วยสายตาจริงจัง
“ป๊าน่ะเป็นคนแข็ง...” ภัทรเริ่มเมื่อฟังวันชนะพูดจบ
“ครอบครัวพี่น่ะ มีป๊า ม๊า พี่แล้วก็บอส ม๊าอยากให้ลูกเป็นนักธุรกิจจะได้ดูแลกิจการของครอบครัว ส่วนป๊าอยากเป็นหมอมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว แต่เขาเรียนไม่ได้เพราะว่าป๊าสุขภาพไม่ค่อยดีมาตั้งแต่ยังหนุ่มๆ ป๊ารักม๊ามากพอม๊าขอให้พี่เรียนด้านบริหารป๊าจึงยอมให้ก่อน ความหวังทั้งหมดที่จะให้ลูกเป็นหมอเลยไปตกอยู่กับบอส”
“อย่างนี้ไม่ถูกนี่...” วันชนะหลุดปาก
“...ขอโทษครับ”
“พี่เข้าใจ ใช่ว่าพี่จะไม่เคยคุยกับป๊าเรื่องบอส แต่ป๊าก็ยังยืนยันคำเดิม ป๊าว่าป๊าเลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับลูก”
ฟังจบวันชนะถึงกับหน้าเครียดแต่ก็ทำได้เพียงถอนใจแทนบอส เด็กคนหนึ่งต้องอยู่กับสิ่งที่ตัวเองไม่ได้ชอบไปตลอดชีวิตเลยนะ
“บอสก็เหมือนป๊า หัวแข็งพอกัน พี่กับม๊าเลยยืดเวลาออกไปก่อน เผื่อว่าพอถึงเวลาที่บอสต้องเลือกจริงๆ ป๊าอาจจะใจอ่อน...นั่นสินะ เหลือเวลาอีกปีเดียวแล้ว”
เรื่องของบอสจบเพียงแค่นั้นเพราะวันชนะรู้ว่าภัทรไม่อยากพูดต่อ จึงเสเปลี่ยนเรื่องคุยแต่ในใจทั้งสองก็เครียดขึงไปพอๆกัน
วันจันทร์ วันชนะมาสอนตามปกติ บอสก็มาเรียนตามปกติ แต่วันชนะรู้สึกว่าบอสดูขรึมขึ้น จนเลิกเรียนวันชนะก็เดินกลับทางเดิม
“ไปหาไรกินกันป่าว” วันชนะเอ่ยโดยไม่หันไปมองข้างหลัง รู้ว่าเขาเดินตาม
“ไปดิ’จารย์” คนข้างหลังรับคำ ในน้ำเสียงเหมือนไม่มีความขี้เล่นเหมือนเคย
“ไม่กินเหรอ’จารย์” บอสพูดเมื่อเห็นวันชนะนั่งเหม่อ
“งั้นขอนะ”
ปากว่ามือถึง ลูกชิ้นโดนเขาคีบไปแล้ว แต่วันชนะก็ยังเฉย
“ไม่หร่อยเหรอ” เขาถาม
“เปล่า” วันชนะเหลือบตามาที่บอส
“นายยังอยากจะเรียนมัณฑณศิลป์อยู่หรือเปล่า” วันชนะพูดขึ้น
บอสไม่พูด
แต่วันชนะรู้คำตอบดี
“กลับดีๆล่ะ” วันชนะกล่าวเมื่อบอสเดินมาเป็นเพื่อนถึงสถานีรถไฟฟ้า
“อย่าไปฉุดใครเขาล่ะ” เขาทิ้งท้ายกวนๆ
วันชนะแยกเขี้ยวให้ก่อนเดินขึ้นบันไดเลื่อนไป ในหัวคิดถึงวิธีที่จะช่วยบอสอยู่ตลอดเวลาจนตัวเองมายืนอยู่ปากซอยตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ จากนั้นจึงเข้าไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อที่อยู่ตรงนั้น พอเสร็จก็เดินเข้าซอยไป
ผ่านเสาไฟฟ้าที่หลอดไฟใช้การไม่ได้มานานแล้ว โดยไม่ทันตั้งตัว เงาดำหนาๆโผล่ออกมาอย่างรวดเร็วพร้อมกับมือเอื้อมมาล็อกที่คอของวันชนะ เขาดินโดยสัญชาติญาณแต่มือนั้นแกร่งกว่า ยิ่งดิ้นยิ่งจุกที่คอ
เป็นโชคร้ายของวันชนะ เพราะท่าทางเหม่อลอยตั้งแต่อยู่ในร้านสะดุดตาคนร้าย พอถึงที่มืดมันเลยสบจังหวะลงมือ
“เอากระเป๋าตังค์กับมือถือมา” เสียงแหบๆของมันพูดที่ข้างหู
อารามตกใจกลัวจนลนลาน วันชนะรีบทำตามที่มันว่า
พลั่ก!
อยู่ดีๆวันชนะก็หลุดจากพันธนาการ
“วิ่ง!” เสียงหนึ่งสั่ง แต่วันชนะยังยืนตะลึงอยู่
“แส่หาเรื่องนะมึง” เสียงมันโมโห
แม้จะเป็นจุดอับแสงแต่มีดที่มันชักออกมานั้นขาวปลาบ มันพุ่งเข้าหาคนที่มาช่วยวันชนะอย่างเร็ว แล้วก็กระเด็นออกมาอย่างรวดเร็วเช่นกัน
“มึง!” มันคำรามที่ดูเหมือนอีกฝ่ายเหนือกว่า
คราวนี้มันเปลี่ยนเป้าหมายใส่เป้านิ่งอย่างวันชนะ มีดยังกำแน่นอยู่ในมือมัน ก่อนที่คนร้ายจะถึงตัว ร่างหนึ่งพุ่งมาขวางหน้าไว้ ทุกอย่างเกิดขึ้นรวดเร็ว
แสงไฟหน้ารถยนต์ที่ส่องมาเปิดทางสว่างโร่พร้อมกับแตรรถไล่ มันเห็นท่าไม่ดีเลยรีบวิ่งไป
“คุณเป็นอะไรรึเปล่า” วันชนะรู้ตัวเพราะเสียงแตร จึงรีบพาชายคนนั้นไปที่มีแสงสว่าง
“ไม่เป็นไร” เขาตอบ
“ตั้ม!”
เขามองหน้าวันชนะอึดใจ “...ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว”
“ละ...เลือด!” วันชนะตกใจหน้าซีดเผือดเมื่อเห็นเสื้อสีขาวของนักขัตชุ่มเลือดที่หน้าอก
ระหว่างไปโรงพยาบาลกับขึ้นไปดูแผลที่บนห้อง วันชนะเลือกอย่างหลัง เพราะนักขัตบอกว่าไม่เป็นอะไรมาก
นักขัตนั่งอยู่ที่โต๊ะทานข้าว สายตาเขาสำรวจไปทั่วห้อง รอยยิ้มดีใจฉายออกมาแวบหนึ่งก่อนจะเก็บอาการไว้มิดชิดก่อนที่วันชนะจะเดินเข้ามา
“ถอดเสื้อนะ” วันชนะบอกแล้วจึงค่อยๆแกะกระดุมออก
“เจ็บก็บอกนะ”
นักขัตนั่งนิ่ง
วันชนะพยายามควบคุมมือไม่ให้สั่นเพราะใจเขาตอนนี้มันเต้นตูมตามเหลือเกิน ภาพในอดีตประเดประดังเข้ามา สำลีชุบแอลกอฮอล์ค่อยเช็ดคราบเลือดออกจนเห็นแผลชัดเจน นักขัตไม่ร้องแม้แต่น้อยเพราะแผลไม่ได้ลึกเท่าไร ไม่ถึงกับต้องเย็บ
“แสบรึเปล่า” วันชนะถามเมื่อเห็นนักขัตขยับอกหนีสำลี
“นิดหน่อย” เขาตอบ สายตาคมกริบจ้องวันชนะไม่ละสายตา
“ทำไมถึงทำแบบนั้น” คำถามที่ไม่ต้องการคำตอบนั้นกล่าวขึ้นเมื่อวันชนะควบคุมมือไม่ให้สั่นไม่ได้ รอยกรีดยาวเกือบห้าเซนติเมตรที่อกซ้ายนั่นทำให้วันชนะมองเห็นว่านักขัตน่าสงสารเพียงไร
“อย่าทำอย่างนี้เพื่อเราอีกเลยนะ...” สิ้นคำหยดน้ำตาก็ร่วงโดนตัวคนที่มีรอยแผล แต่เจ้าของน้ำตาก็ยังปั้นหน้าเรียบเฉย
“วิน...” นักขัตจับมือวันชนะข้างที่ถือสำลีเอาไว้
“...ยังรักผมอยู่ไหม”
วันชนะหลบสายตาคมกริบนั้น ปากเม้มจนเป็นเส้นตรง
...อย่านะ...อย่า...อย่าบอก...
วันชนะไม่ได้ตอบ แต่นักขัตก็อ้าแขนกอดเขาอย่างอ่อนโยน...เหมือนที่เคยกอด
ระหว่างเขาทั้งสองคนการกลับมาเจอกันคราวนี้ทำให้สายใยบางๆเริ่มพันเกลียวหนาขึ้นๆ อดีตที่เจ็บปวดถูกวันเวลาซัดให้ซาไป วัยที่โตขึ้นก็มีส่วนทำให้พวกเขาเข้าใจอะไรมากขึ้น
...ความรักคงไม่ใช่การครอบครอง...
“ตั้ม” วันชนะเรียกเขาด้วยเสียงที่อ่อนลง
“เดี๋ยวเลือดก็ออกอีกหรอก”
“ช่างมัน” นักขัตพูดแทบจะกระซิบพลางกระชับวงแขน
จนอิ่มเอมกับความสุขถึงได้คลายออก วันชนะจึงตั้งท่าจะเอาอุปกรณ์ทำแผลไปเก็บ
“อย่าเพิ่งไปไหนเลยนะ” เขารั้งไว้
วันชนะไม่พูดอะไรแต่ก็ไม่หนีไปไหน ในใจกึ่งกล้ากึ่งสับสน เขาจะตัดสินใจอย่างไรดี
“เราไม่ไปไหนหรอก” วันชนะกล่าวก่อนจะลุกไปแล้วกลับมาพร้อมกับน้ำเย็น
“ขอบใจ” นักขัตรับน้ำแก้วนั้นมาดื่ม
“ตามเรามาเหรอ” วันชนะถามและได้คำตอบเป็นสายตาแน่วนิ่งนั้น
เงียบกันไปอึดใจ จนเมื่อวันชนะพูดขึ้น
“ตั้ม...เราไปด้วยกันไม่ได้หรอกนะ” วันชนะสบตานักขัต แต่แววตานั้นแฝงไปด้วยความอ่อนแออย่างล้นเหลือในหัวใจ
“ทำไม”
“ทำไม”
นักขัตถามวันชนะด้วยสายตาเลื่อนลอย ไม่เคยคิดว่าจะได้ยินจากปากวันชนะ
...เราเลิกกันเถอะ...
“วินรักพี่ภัทร” วันชนะตอบ
นักขัตไม่มีทางได้เห็นสีหน้าเศร้าของอีกฝ่ายแม้แต่น้อย เพราะวันชนะหันหลังให้ และไม่รู้ด้วยว่าจิตใจของคนที่บอกเลิกก็บอบช้ำไม่น้อยกว่ากัน
วินรักพี่ภัทร...เหตุผลนี้คงไม่ต้องการคำอธิบายยืดยาวอีก
“เล่นตลกอะไรน่ะวิน ตั้มไม่เอาด้วยนะ” เขายังนึกว่าอีกฝ่ายอำเล่น
“วินไม่ได้พูดเล่นนะตั้ม” สองมือบีบกันแน่นวันชนะต้องสะกดอารมณ์ตัวเองให้ได้
“อย่างนั้นก็หันมาสิ มองตาตั้มแล้วพูด”

imanaji · โพสต์ 2012-7-10 22:18:34

ขอบคุณมากๆครับ

ืnneess · โพสต์ 2012-7-11 00:45:14

ขอบคุณครับ

mind19mindPSU · โพสต์ 2012-7-22 21:41:41

อ่านต่อนะครับ

peemakung · โพสต์ 2012-7-27 17:10:35

ขอบคุณครับ

gigusa · โพสต์ 2012-7-29 17:45:55

ขอบคุนมากครับ

Klong · โพสต์ 2013-3-8 20:19:22

ขอบคุนครับ

dung · โพสต์ 2013-3-9 03:38:48

ขอบคุณครับผม

KillTi · โพสต์ 2013-3-22 21:07:04

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

Mikkiny · โพสต์ 2013-4-20 23:27:39

ชอบบบบบบบบบบบบบบบ

adan · โพสต์ 2013-4-23 17:59:39

ขอบคุณครับ

infinityman7 · โพสต์ 2013-4-24 19:15:45

ขอบคุณคับผม

zaniim · โพสต์ 2013-4-24 20:45:09

ขอบคุณครับผม

kiwwy · โพสต์ 2013-5-4 10:44:46

ขอบคุณมากๆขร๊า อิอิ

harain15 · โพสต์ 2013-6-14 22:43:29

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-11-14 05:08:32

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2014-1-13 15:49:50

ขอบคุนคราฟผม

wi2 · โพสต์ 2014-5-3 16:15:21

ขอบคุณครับ

kangaza · โพสต์ 2014-5-3 22:28:48

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

thawatchai_01 · โพสต์ 2014-5-5 16:20:03

ขอบคุนคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

++ แค่มีนาย ++$$$$ 40

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร