ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 716|ตอบกลับ: 19

++ แค่มีนาย ++$$$$ 50

 มาแรง [คัดลอกลิงก์]

โสด

   ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว


“ชอบสิ ที่นี่ตอนพระอาทิตย์ตกสวยอย่างที่นายเคยพูดเอาไว้”วันชนะนึกถึงตอนที่นั่งมองพระอาทิตย์ตกด้วยกันที่ริมสระของมหาวิทยาลัย
คำพูดจากวันชนะเหมือนลูกศรพรั่งพรูสู่สมองของนักขัตภาพมากมายปรากฏในเสี้ยววินาที
“อุ๊บ!” นักขัตปวดศีรษะอย่างแรง
“ตั้ม!” วันชนะเด้งตัวขึ้นมาทันที

“ปวดหัวเหรอ”
คนกุมหัวไม่ตอบ
วันชนะเอื้อมมือจะจับที่ไหล่ของนักขัต แต่กลับโดนมือที่กุมศีรษะอยู่เปลี่ยนมาปัดมือของเขาออกอย่างแรง!
“ตั้ม...” วันชนะค้างไป
นักขัตไม่พูดอะไร แต่เหมือนอาการปวดจะผ่อนคลายลง สังเกตจากอาการทุรนทุรายที่ลดลง
วันชนะได้แต่มอง...ร่างที่คุ้นตาเดินนำลิ่วไปทางตัวบ้าน
ที่สายลมนั้นเย็นสบายคงเพราะหอบฝนมาด้วยกระมัง เพราะทันทีที่เห็นนักขัตเข้าบ้านไปแล้ว ฝนเม็ดใหญ่ก็เทลงมาจากฟ้าอย่างไม่ทันได้ตั้งตัว
“รีบเข้าบ้านเถอะจ้ะ” อุษาเรียกวันชนะที่เดินเหม่ออยู่ที่ประตู “สงสัยจะเข้าหน้าฝนแล้ว”
“ตั้มล่ะครับ” วันชนะเอ่ยสายตาเลื่อนลอย
“กลับมาถึงก็ขึ้นข้างบนเลยจ้ะ” อุษาสังเกตได้ถึงความผิดปกติ “มีอะไรกันรึเปล่า?”
วันชนะไม่ตอบ เพราะยังไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น “ผมกลับก่อนนะครับ” ไหว้อุษาเสร็จก็หันหลังกลับทันทีโดยไม่คิดว่าสายฝนหนักเม็ดจะเป็นอุปสรรค
อุษามองตามหลังอย่างอาทรระคนอ่อนใจ
“จะไปได้ยังไง...คืนนี้หนูนอนที่นี่แหละ”
ฝนยังกระหน่ำลงมาอย่างไม่มีทีท่าว่าจะหยุด วันชนะนอนบนฟูกที่อุษาปูให้นอนที่เตียงไม้ที่ใช้นั่งเล่นที่ชั้นล่าง ใจหวิวแปลกๆตั้งแต่เย็น...ตั้งแต่โดนนักขัตปัดมือออก ในความมืดสลัววันชนะไม่อาจหลับลงได้ เพราะในหัวครุ่นคิดอยู่เรื่องเดียวซ้ำไปซ้ำมา
นักขัตขังตัวเองอยู่ในห้องนอนตั้งแต่กลับมาถึงบ้าน กลางดึกรู้สึกกระหายเลยลงมาหาน้ำดื่มที่ชั้นล่าง เพราะคิดว่าวันชนะกลับไปแล้วจึงไม่ทันสังเกตร่างที่นอนอยู่บนฟูก
เมื่อแสงจากตู้เย็นที่เปิดออกอาบร่างที่กำลังหยิบแก้วน้ำแล้วหยิบขวดน้ำมาเปิดฝาจากนั้นจึงเทน้ำลงแก้วเพื่อดื่ม
แสงสว่างติดพรึบจากหลอดนีออนกลางห้อง วันชนะเป็นคนกดสวิตซ์
“ตั้ม นายมองเห็นทุกอย่าง” เขาคิ้วขมวดอย่างสงสัยทั้งที่แน่ใจในคำตอบที่มีให้แก่ตัวเอง
นักขัตลดแก้วน้ำนั้นลง ความรู้สึกปั่นป่วนไปหมด อธิบายไม่ถูกว่ารู้สึกผิดหรือเป็นความรู้สึกอย่างอื่น
“ตั้ม...หลอกเราทำไม” วันชนะคาดคั้น
หากแต่ไม่มีคำตอบให้จากคนตรงหน้า
ร่างที่ดูบางกว่าหันหลังด้วยความรู้สึกที่พังทลาย ไม่เข้าใจ...ทำไมต้องหลอกกัน...ทำไมถึงปัดมือ...ทำไม...ถึงเปลี่ยนไป
“จะไปไหน” คนข้างหลังเอ่ยเมื่อเห็นวันชนะตรงไปทางประตู
“ไปจากที่นี่” เสียงนั้นไม่โกรธกริ้วหรือแสดงออกด้วยอารมณ์
“ฝนตก” คนข้างหลังบอก
หากแต่วันชนะก็ยังเปิดประตูออกไป แล้วร่างก็ลับหายไปกับฝนฟ้า...
สายของวันต่อมา วันชนะกลับมาอีกครั้ง เขาตรงไปหาอุษากับสมภพอย่างไม่ลังเล เนื้อตัวซีดปากซีดเพราะโดนฝนเมื่อคืน
“ผมมาลาน่ะครับคุณลุงคุณน้า” วันชนะไหว้ คราวนี้เขามาโดยไม่มีกระเช้าผลไม้
ก่อนหน้านี้ทั้งอุษากับสมภพถ้าได้ยินคำนี้คงจะยินดีไม่น้อย แต่แปลกที่ความรู้สึกที่มีในวันนี้กลับผิดไป
“หนู...ทำไม” อุษาไม่รู้จะพูดอะไรดี
“ตั้มไม่ได้เป็นอะไร...ผมก็ควรจะไป...” ท้ายประโยคเสียงแผ่วหาย กล่าวเสร็จก็ไหว้ทั้งสองสามีภรรยาอีกครั้งก่อนจะลุกจากไปอย่างไม่อาลัยอาวรณ์
แต่ก่อนที่วันชนะจะไปไกล
“ตั้มไม่ได้ตาบอดหรอกนะ” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรหล่อนถึงได้บอกออกไป “เขาจำอะไรไม่เลยตะหาก”
วันชนะหยุดเดิน นิ่งอยู่กับที่สักพักก่อนจะพูดว่า
“ตอนนี้เขาหายแล้วล่ะครับ”
แล้วจึงเดินหายออกไปยังทางที่ขนานไปด้วยต้นจำปี...
ค่ำคืนที่พระจันทร์ทอแสงนวลผ่านเข้ามาถึงเตียงนอน บรรยากาศก็เย็นสบายโดยไม่ต้องเปิดเครื่องปรับอากาศ หากแต่คนบนเตียงกลับว้าวุ่นจนนอนตาค้างมานานกว่าสามชั่วโมงแล้ว หงุดหงิดเหมือนเห็นภาพวาดทิวทัศน์สวยงามแต่มีจุดสีแต้มจากความผิดพลาด...เหมือนเห็นหน้าของคนๆนั้นอยู่ตลอดเวลา ราวกับว่าทุกเรื่องในชีวิตของเขาเต็มไปด้วยเงาของวันชนะคอยตามติดอยู่ตลอด
ด้วยเหตุนั้นนักขัตจึงลุกจากเตียงไปนั่งพิงวงกบหน้าต่าง ความรู้สึกเหมือนใจร้าวไปหมด ทรมาน...เหมือนตัดขาดจากคนรัก ทั้งที่ความทรงจำก็กลับคืนมาแล้วแต่เรื่องที่เขารักกับผู้ชายนั้น...รับไม่ได้!
“ทำไมนะ...” เอ่ยกับตัวเอง
เขาไม่เข้าใจตัวเองเลยว่าทำไมต้องรู้สึกโหยหาถึงขนาดนอนไม่หลับ ความทรงจำกลับมาก็จริงแต่ความรู้สึกกลับไม่เหมือนเดิม
บางทีอาจต้องการเวลา...เหมือนคนป่วยเพิ่งฟื้นไข้
วันคืนผันผ่านเป็นสัปดาห์ ทั้งอุษากับสมภพต่างรู้สึกอย่างเดียวกัน นั่นคือความรู้สึกโหวงเหวงเพราะคนที่เคยเห็นอยู่ทุกวันขาดหายไป อีกทั้งลูกของตัวเองก็ไม่สดใส วันๆเอาแต่นั่งเหม่อเป็นคนที่มีเรื่องให้ครุ่นคิดอยู่ตลอดเวลา
“กินข้าวได้แล้วตั้ม” อุษาเรียก
“ตั้มยังไม่หิวครับแม่” คนเป็นลูกตอบ สายตายังเหม่อมองไปที่นอกหน้าต่าง
อุษาถอนหายใจ “จะเป็นแบบนี้ไปอีกนานเท่าไรฮึ”
“แบบนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอครับ” นักขัตหันมาสบตา
“แม่ก็รู้ใช่ไหมครับว่าผมกับ...วิน...เอ่อ...เป็นอะไรกัน”
“รู้สิ” หล่อนเดินเข้าไปใกล้ วางมือที่บ่าของลูก “พ่อก็รู้”
“ผมขอโทษ” นักขัตหลบสายตาเพราะความละอาย
อุษายิ้มให้กับลูก มองไปข้างนอกหน้าต่าง ที่ทางเดินเรียงด้วยต้นจำปีเหมือนจะเห็นเด็กคนนั้นสะพายเป้เดินเข้ามา...แต่ก็ไม่ได้มีใคร
จะเป็นความเคยชินหรือความผูกพันก็ไม่ทราบแน่ พอไม่มีวันชนะอยู่จึงรู้สึกขาดหาย และมันทำให้หล่อนได้คิดอะไรได้มากขึ้น ได้มองเห็นอีกมุมหนึ่ง ก็คงเหมือนแก้วผลึกที่เมื่อมองใกล้ๆจะเห็นลักษณะที่สวยงามแต่ไม่เห็นรัศมีที่เปล่งประกายเมื่อมองไกลๆ คนเราพอได้เห็นได้เจอกันทุกวันก็ไม่ทันจะได้เห็นคุณค่าของกันและกัน เพียงแต่สักวันที่คนธรรมดาคนนั้นจากไป นั่นแหละจึงได้แลเห็นตัวตน
“ถ้าเป็นแต่ก่อนแม่ก็คงจะรู้สึกดีที่เด็กคนนั้นจากไปเสียได้” หล่อนยิ้มให้กับการตัดสินใจ
“แต่พอแม่เห็นตั้มเป็นอย่างนี้แม่ก็อดไม่ได้ที่จะคิดว่า เด็กคนนั้นต้องมีอะไรสักอย่างที่ดีพอที่ทำให้ตั้มตัดสินใจแบบนั้น ในทางที่ถูกต้องแม่ก็อยากจะให้ตั้มรักกับผู้หญิงเป็นธรรมดา แต่ว่าทุกวันนี้โลกมันเปลี่ยนไปมาก และจริงอยู่ว่าเรื่องแบบนี้ยังไม่เป็นที่ยอมรับเท่าไรนัก แต่เด็กคนนั้น...วินน่ะ เขาทำให้แม่เห็นว่าเขารักตั้มมากจริงๆ”
“เพราะอะไรครับแม่” นักขัตมองลึกถึงนัยน์ตามารดาเพื่อรอฟังคำตอบ
“ความรักทำให้คนเราเห็นแก่ตัว อยากจะเก็บอีกคนไว้กับตัวเอง อยากแม้กระทั่งจำกัดความคิดของคนรักให้มีแต่ตนคนเดียว แต่วินเสียสละสิ่งนี้ เขายอมทิ้งตั้มเพื่อให้ตั้มได้อิสระนั้น โดยที่เขาเองยอมเป็นฝ่ายเจ็บอยู่คนเดียว”
“แม่พูดเรื่องอะไร” นักขัตขมวดคิ้ว
“จำได้มั้ย เมื่อตอนที่ตั้มพาวินมาที่นี่ครั้งแรกน่ะ พ่อกับแม่รู้ตั้งแต่ตอนนั้นแล้ว” หล่อนหยุดพัก เพราะรู้สึกเหมือนกำลังจะสารภาพผิดกับสิ่งที่เคยทำ
“พ่อกับแม่ขอให้เขาเลิกกับตั้ม”
ถึงตรงนี้ภาพเหตุการณ์ต่างวิ่งผ่านหน้าไปอย่างรวดเร็ว นักขัตรู้สึกชาไปทั้งตัว
“และเขาก็ทำอย่างที่พวกเราขอร้องจริงๆ” หล่อนหลับตาลง รู้สึกเหมือนผ่อนคลายจากเรื่องที่ทำให้อึดอัดใจมานาน
“จนเขากลับมาที่นี่อีกครั้ง เพียงเพื่อจะอยู่ดูตั้มจนหาย แล้วเขาก็จากไป”
“แม่...” นักขัตมองหน้าแม่ได้เลือนราง เพราะม่านน้ำตาที่เอ่อขึ้นมาอย่างควบคุมไม่ได้
“แม่อยากขอโทษเขาเหลือเกิน แม่ทำร้ายความรักของคนๆหนึ่ง...” หล่อนก็พูดได้เท่านั้นเพราะตีบตันไปหมด
นักขัตยกมือขึ้นกุมล็อกเก็ตที่ห้อยอยู่ตลอดที่ก่อนนี้ไม่รู้ถึงที่มาของมัน
คุกกี้รูปหัวใจที่หล่นบนตักที่มากับรอยยิ้มเหงาๆ
เย็นนั้นที่พายุโหมลมแรง ห้อง 609 กับ 610 ที่ติดกันในหอพัก
เส้นใหญ่ผัดขี้เมาไก่
รับน้องกลางดึก
เพลงที่ร้องด้วยกัน
สัญลักษณ์อินฟินิตี้ที่ตั้งเป็นคำสัญญา
ละครเวที
เล่นน้ำที่เสม็ด
หรือแม้แต่ภัทร...
ทุกภาพความทรงจำที่เหมือนเป็นแค่ภาพสองมิติกลับนูนขึ้นมาเป็นตัวตนเป็นมิติที่สาม...มีคุณค่าและมีความรู้สึกผสานอยู่ทุกหยดเม็ด และความรู้สึกพิเศษที่ล้นทะลักขึ้นมาทันที...รัก
“แม่...ตั้มรักเขา...ตั้มรักวิน” นักขัตโผเข้ากอดอุษาแน่น
“ตั้มรักผู้ชาย”
“จ้ะ” อุษาลูบหลังลูก
“แม่ไม่ว่าอะไรลูกแล้ว”
“ตั้มจะไปหาวิน” นักขัตยิ้มทั้งน้ำตา
“จ้ะ ไปเถอะ” อุษายิ้มให้ลูก
แต่พอผละจากอ้อมกอดของอุษา สมภพก็ก้าวเข้ามาในห้อง
“พ่อ!” นักขัตอุทาน
สมภพไม่ว่าอะไร เพียงแต่มองหน้าคนเป็นลูก
“พ่อ ตั้มมีเรื่องจะบอก” นักขัตมองสบตา ก่อนจะย่อตัวลงกราบที่เท้า
สมภพไม่ตอบรับอะไร นักขัตจึงพูดขึ้นว่า
“ตั้มกับวิน เรารักกันครับ ตั้มขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวัง”
เพียงไม่กี่อึดใจแต่ดูนานเป็นวัน ทั้งห้องเงียบกริบ ได้ยินเพียงเสียงใบไม้โดนลมพัด
“ภพ” อุษาเอ่ยทำลายความเงียบ แต่ก็ถูกสายตาของสามีห้ามการกระทำ
“ไปเถอะ” สมภพเปิดปาก
“พ่อ” นักขัตแปลกใจ ที่สมภพไม่ห้าม
“ลุกขึ้นมาก่อนเถอะ” สมภพลูบหัวนักขัต
“พ่อไม่ว่าตั้มเหรอครับ” นักขัตยังสงสัย
“พ่อก็เตือนตั้มมาทั้งชีวิตแล้ว จากนี้ไปถึงจะผิดพลาดตั้มก็ต้องยอมรับในสิ่งที่ตั้มตัดสินใจเองแล้วล่ะ” สมภพหวนคิดถึงวันนั้นที่บันไดหนีไฟ นักขัตผละจากตนไปหาวันชนะ นักขัตยอมเจ็บตัวแทนเด็กคนนั้น ยิ่งตอนกลางคืนได้เห็นสีหน้าลูกยามหลับเหมือนคนมีความทุกข์สุมอยู่ตลอดเวลายิ่งแล้ว ถึงเขาจะหัวโบราณยอมรับเรื่องนี้ได้น้อยกว่าอุษา ก็คงไม่อยากเห็นนักขัตเป็นแบบนี้
“แต่ก่อนที่ตั้มจะไป ตอบพ่อแม่กับตัวเองอีกทีว่าตั้มแน่ใจแล้วนะที่ตัดสินใจอย่างนี้”


45.
สัญญาณโทรศัพท์ที่บอกว่าหมายเลขที่ท่านเรียกไม่สามารถติดต่อได้ในขณะนี้ดังผ่านหูเป็นร้อยรอบในแต่ละวันหมายความว่าวันชนะปิดสัญญาณโทรศัพท์
“โว๊ย!” นักขัตหงุดหงิดจนแทบจะขว้างมือถือตัวเองทิ้งให้พังๆไปเสียยิ่งพอมาถึงที่อพาร์ทเมนต์ของวันชนะเห็นกุญแจล็อกแน่นหนายิ่งว้าวุ่นเดินวนไปวนมาหน้าห้องอยู่นานจนตัดสินใจเคาะประตูห้องข้างๆ สักพักก็มีคนออกมา
“เอ๊ะ! มาหาใครคะ” คนในห้องแง้มประตูออกมาด้วยท่าทีระวังตัวเมื่อเจอคนแปลกหน้า
“ขอโทษครับ คือว่าผมมาหาคนที่อยู่ห้องนี้น่ะครับ แต่พอดีเขาไม่อยู่พอจะรู้ไหมครับว่าเขาไปไหน” นักขัตถาม


มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
2
พลังน้ำใจ
1626
Zenny
21830
ออนไลน์
318 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-12 13:56:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
21
พลังน้ำใจ
16937
Zenny
6577
ออนไลน์
3027 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-12 17:36:17 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากๆครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
5
พลังน้ำใจ
1448
Zenny
25960
ออนไลน์
408 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-22 23:17:33 | ดูโพสต์ทั้งหมด
อ่านต่อนะครับ
" I'm limited edition "

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1338
Zenny
8250
ออนไลน์
245 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-27 18:52:14 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
2
พลังน้ำใจ
3195
Zenny
1734
ออนไลน์
988 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-30 20:49:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนมากครับ

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
375
Zenny
2642
ออนไลน์
36 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-7-31 22:09:55 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1430
Zenny
6827
ออนไลน์
291 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-3-9 00:20:47 | ดูโพสต์ทั้งหมด

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
9
พลังน้ำใจ
24560
Zenny
38464
ออนไลน์
2328 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-3-9 04:47:14 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับผม

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1157
Zenny
2209
ออนไลน์
532 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-3-22 23:09:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
316
Zenny
1406
ออนไลน์
63 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-4-21 03:18:31 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ชอบบบบบบบบบบบบบ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
74
พลังน้ำใจ
15330
Zenny
86248
ออนไลน์
3095 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-4-23 20:26:56 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

รุ่นน้องจูเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
168
Zenny
1129
ออนไลน์
46 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-4-24 21:39:48 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
2621
Zenny
10139
ออนไลน์
431 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-5-5 22:22:01 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากขร๊า อิอิ {:sm-52:}

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
17510
Zenny
4426
ออนไลน์
3294 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-6-15 00:40:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1541
Zenny
6736
ออนไลน์
824 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-11-14 09:49:05 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากนะ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1456
Zenny
-96
ออนไลน์
698 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-1-13 16:38:57 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนคราฟผม

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
105
พลังน้ำใจ
4967
Zenny
148
ออนไลน์
713 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-5-3 16:23:47 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
9
พลังน้ำใจ
2042
Zenny
2334
ออนไลน์
571 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-5-3 23:40:09 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ขออ่านอีกสักเรื่องนะคับพี่

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
209
พลังน้ำใจ
14088
Zenny
42724
ออนไลน์
1088 ชั่วโมง

สมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชร

โพสต์ 2016-5-4 18:26:59 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-11-24 22:07 , Processed in 0.129533 second(s), 30 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้