‘ความรัก’
‘ระยะทาง’ เป็นสิ่งที่ใครหลายคนนึกกลัว.....ไม่อยากประสบกับความรักของตนเอง.....แต่ความจริงแล้ว ‘ระยะทาง’ ไม่ใช่สิ่งที่น่ากลัวสักนิด แต่สิ่งที่น่ากลัวแท้จริงแล้วคือ ‘ใจ’ ของคนเราต่างหากล่ะ..... ‘ระยะทาง’ ก็แค่ปัจจัยหนึ่งของความโลเลหลายใจ......เช่นเดียวกันกับ ‘ความเหงา’ ที่ใครหลายคนนำมากล่าวอ้างว่าเป็นสาเหตุของการเลิกรา........ซึ่งความจริงแล้วก็ขึ้นอยู่กับ ‘ใจ’ คนเราทั้งนั้น...........
‘ความรัก’ จะดำเนินไปสิ้นสุดที่จุดใดขึ้นอยู่กับ ‘ความเชื่อใจกันและกัน’
.........ขอแค่ความรักของทั้งสองคนหล่อเลี้ยงใจกันและกัน อย่าให้มีความเหงาหรือคำว่าระยะทางมาเป็นตัวปิดกั้นความรู้สึก อุปสรรคอาจมีมากแต่ขอให้เชื่อใจกันและกันเข้าไว้......แล้วทุกอย่างจะสวยงามเกินกว่าที่เราคาดคิด.......
จุดสิ้นสุดจะอยู่ตรงไหนเป็นอย่างไร ไม่อาจคาดการได้ ได้แต่หวังว่าจะจบอย่างมีความสุข แต่คงไม่อาจหลีกเลี่ยง สัจธรรมที่ว่า " พบ เพื่อ พลัดพราก " ฉะนั้น เมื่อพบรักแล้วจนช่วยกันถนุถนอม เอิบอิ่มไปกับช่วงเวลาที่ดีต่อกัน เมื่อถึงเวลานั้นแล้ว ไม่ว่าจากเป็นหรือจากตาย เรายังคงเหลือสิ่งที่มีค่าที่สุดของกันและกัน ไว้ให้หวนถวิลถึงความสุขที่เคยมีมาระหว่างเราทั้งสอง
ขอไว้อาลัย แด่ความรักที่บริสุทธิ์ .... แต่ถูกคนบางคนแต่งแต้มสีสัน จนบางที่กลับกลายเป็นสิ่งที่น่าเกียจน่าชังเปรียบได้ดัง เพชร ไม่ว่าใครก็อยากเป็นเจ้าของ อยากมีอยากได้ แต่ถ้าไม่มีปัญญารักษาไว้สักวันมันก็จะไม่อาจอยู่กับเราได้นาน อาจกลับเป็นสาเหตุที่กลับมาทำร้ายตัวเราด้วยซ้ำไปแต่ถึงอย่างไร "เพชรก็ยังเป็นเพชรตลอดกาล"
หน้า:
[1]