Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 4

tanya · โพสต์ 2012-7-17 14:46:17

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“จะยี่สิบปีแล้ว”ผมตอบ และมองเขา พลานึกว่า ตอนนายแบเบาะฉันก็ทำงานแล้วล่ะเขาพยักหน้าอีก
“นานนะครับ ผมเกิดรึยังไม่รู้”
“เกิดแล้วล่ะ” ผมว่าพลางมองหน้าเขาและรู้สึกสงสัยว่าเด็กอายุขนาดนี้สามารถทำงานบริหารจัดการอย่างที่ในประวัติเขียนมาได้จริงๆรึ?
“คุณนพรัตน์ ผมจะให้เวลาคุณทดลองงานเดือนหนึ่งนะถ้าผมเห็นว่าคุณไม่เหมาะกับตำแหน่งนี้ ผมจะหาตำแหน่งอื่นมาแทนให้”
นพรัตน์เงยหน้ามองผมครู่หนึ่ง ก่อนจะยิ้มออกมา
“ครับ”
ผมมองเขาด้วยความงุนงงเอาเรื่อง เพราะปกติถ้าคนอื่นได้ยินคำพูดแบบนี้ คงไม่ยิ้มอย่างสบายใจแบบที่หมอนี่ยิ้มแน่ ผมพยายามวิเคราะห์รอยยิ้มเมื่อครู่ ประชด หรือคิดอะไรกับผมอยู่กันแน่นะ
“ทานข้าวเถอะครับ คุณไพฑูรย์” เขาพูดเมื่อเห็นผมยังนิ่งทั้งที่อาหารมาวางตรงหน้าครบแล้ว ผมพยักหน้าอย่างคนรู้สึกตัว ก่อนจะเห็นว่าเขาตักกับข้าวมาใส่จานให้
“ทานเยอะๆ นะครับ มื้อเที่ยงก็เป็นมื้อสำคัญนะ”
ผมมองเขา บอกไม่ถูกว่าตัวเองรู้สึกอย่างไรกับคำพูดและการกระทำนี้กันแน่
“บอกไว้ก่อนนะ เอาใจผมไป ถ้าทำงานไม่ได้เรื่องผมก็ไม่ละเว้นหรอกนะ”
“ครับ ผมทราบล่ะครับ” เขาตอบ และยิ้มอีก ผมเพิ่งรู้ว่าเขาเป็นคนที่ยิ้มง่ายและยิ้มบ่อยมาก เหมือนชีวิตไม่เคยรู้สึกทุกข์ร้อนกับเรื่องอะไรเลย
“คุณยิ้มเก่งดีนะ น่าจะไปอยู่ฝ่ายประชาสัมพันธ์”
“ผมอยากทำตำแหน่งนี้มากกว่าครับ” เขาว่า ก่อนจะพูดต่อ
“คุณไพฑูรย์ชอบดูหนังรึเปล่าครับ? พอดีผมได้ตั๋วฟรีมาสองใบ”
ผมมองเขาอย่างสงสัย
“ไปดูกับแฟนสิ”
“ยังไม่มีหรอกครับ” เขาพูด และหน้าแดงขึ้นมาอย่างไม่รู้สาเหตุ
“ไปดูเป็นเพื่อนผมหน่อยนะ”
ผมมองหน้าเขา แล้วตักข้าวขึ้นมาทานโดยไม่พูดอะไรอีก
ดูท่าประวัติงานของนพรัตน์จะพอเชื่อถือได้ การเข้ามาทำงานของเขาทำให้ผมเบาแรงไปพอสมควรสำหรับสัปดาห์แรก ผมตื่นมาในเช้าวันเสาร์ด้วยความครึ้มอกครึ้มใจเป็นพิเศษและคิดว่าจะออกไปเดินเที่ยวสักหน่อย
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขณะที่ผมกำลังนั่งทานอาหารเช้าอยู่ที่โต๊ะ ผมมองหาแว่นสายตาเผื่อว่าจะตั้งอยู่แถวนั้น พอเห็นว่าขืนมัวแต่หาแว่นเพื่อมองว่าคนที่โทรมาเป็นใครท่าทางจะไม่ได้รับสายแน่ๆ ผมจึงกดปุ่มรับไป
“สวัสดีครับ”
เสียงในสายดูคุ้นพอสมควร แต่ผมยังนึกไม่ออกว่าใคร แต่ให้ถามเลยตอนนี้คงไม่เหมาะ รอเขาพูดธุระก่อนดีกว่า
“คุณว่างรึเปล่าครับ ไปดูหนังกับผมไหม”
ผมขมวดคิ้ว ไอ้บ้าตัวไหนมันกล้ามาชวนผมดูหนัง ครั้งสุดท้ายที่มีคนอื่นชวนไปดูหนังก็คงสักสิบกว่าปีที่แล้วมั้ง
“คุณ...เอ่อ.... ใครครับ?”
“นพครับ คุณไพฑูรย์ไม่ได้เมมเบอร์ไว้หรือครับ?”
“อ้อ...” ผมร้องอย่างนึกขึ้นได้
“โทษที ผมหาแว่นไม่ทันน่ะ”
เหมือนได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบาๆ
“ไม่เป็นไรครับ ตกลงว่าว่างนะครับ เดี๋ยวผมจะเข้าไปรับ”
ผมอึ้งไปด้วยความงุนงง จู่ๆ ก็โทรมาชวนไปดูหนัง แล้วจะเอารถเข้ามารับ มันดูจะกะทันหันจนผมตั้งตัวไม่ติด
“ไม่ต้องหรอก เดี๋ยวผมไปเจอคุณก็ได้”
“ครับ” เขาตอบ และนัดแนะสถานที่เสร็จสรรพ
“มานะครับ ผมรออยู่นะ” เขาว่า และวางสาย ปล่อยให้ผมงงอยู่อีกพักใหญ่ ท้ายที่สุดผมก็ต้องลากขากลับขึ้นไปชั้นบน เพื่อแต่งตัวออกจากบ้าน
ผมไม่ออกจากบ้านไปเที่ยวกับคนอื่นมาหลายปีแล้ว แถมคราวนี้คนชวนดันเป็นลูกน้องที่อายุรุ่นลูกผมอีก ผมยืนงงหน้าตู้เสื้อผ้าอยู่นาน และนึกสงสัยว่าตัวเองตอบตกลงจะไปได้อย่างไร แล้วผมควรแต่งตัวแบบไหน?
จะแต่งให้สมอายุ ให้เหมือนพ่อกับลูกไปดูหนังรึ?
ไม่หรอก ถึงผมจะอายุรุ่นพ่อเขา แต่ผมไม่ได้เป็นพ่อเขาสักหน่อย แล้วผมก็ไม่ได้คิดว่าตัวเองแก่ขนาดนั้น อีกอย่าง ขืนแต่งให้ดูแก เดี๋ยวผมอาจจะถูกมองว่าเป็นพวกคั่วเด็กอีกก็ได้ ทั้งๆ ที่หมอนั่นเป็นฝ่ายชวนก่อนแท้ๆ
สุดท้ายผมก็ตกลงใจว่าควรจะแต่งอะไรที่มันกลางๆ ดีกว่า
“คิดว่าคุณจะไม่มาแล้ว” นพรัตน์เอ่ยทักเมื่อเห็นผม ในมือเขายังมีถุงขนมอยู่ คิดว่าคงรอมานานพอสมควร ผมมองนาฬิกา และไม่คิดว่าตัวเองจะมาสายขนาดนี้ เอาเข้าจริงคือผมมัวแต่คิดว่าจะแต่งตัวแบบไหนจนลืมมองนาฬิกา พอเห็นเวลาก็คิดว่าเขาน่าจะกลับไปแล้ว ถึงอย่างนั้นผมก็ไม่อยากจะโทรหา ไหนๆ ผมก็ตั้งใจจะออกจากบ้านมาเดินเล่นอยู่แล้ว เขาจะรอหรือไม่รอก็คงไม่ใช่ปัญหาอะไร แล้วเขาก็ไม่มีสิทธิ์จะมาอิดออดใส่ผมด้วย เพราะเขาเป็นฝ่ายชวนผมโดยไม่ทันให้ตั้งตัวนี่นา
“อืม โทษที พอดีมันกะทันหันไปหน่อย” ผมว่า เขายิ้มกว้าง
“ไม่เป็นไรหรอกครับ แค่คุณมาผมก็ดีใจแล้ว”
ผมพยักหน้าหน่อยๆ และนึกสงสัยว่าผมตกลงมาตามคำชวนของเขาเพราะอะไร
นพรัตน์อยู่ในชุดเสื้อเชิ้ตลำลองสบายๆ ผมนึกดีใจที่เขาไม่ได้ใส่เสื้อยืดหรืออะไรทำนองนั้นออกมา เพราะมันคงทำให้ผมยิ่งดูแก่ นพรัตน์มองผม และอมยิ้ม
“คุณดูดีจัง ถ้าพี่นัทไม่บอกอายุคุณกับผมก่อน ผมคงเข้าใจผิดแล้ว”
ผมมองเขา และส่งเสียงในคออย่างไร้ความหมาย
“อืม”
“ไปกันเถอะครับ คุณอยากดูเรื่องอะไรล่ะ?”
“แล้วไม่ทานข้าวก่อนหรือไง?” ผมถาม เขาหันกลับมามอง
“คุณยังไม่ทานหรือครับ?”
“เปล่า ผมทานแล้ว คุณนั่นแหละ”
เขายิ้มอีก
“ไม่เป็นไรครับ ไว้ทานหลังดูจบก็ได้ ผมเองก็ไม่ได้หิวอะไรมาก”
ถึงจะพูดแบบนั้นแต่เอาเข้าจริงเขาก็ซื้อป๊อปคอร์นถุงใหญ่ก่อนจะเข้าโรงหนัง จนผมอดพูดไม่ได้
“ถ้าหิวไปทานข้าวกันก่อนก็ได้”
“ไม่เป็นไรหรอกครับ หนังจะเข้าแล้ว ไปกันเถอะ”
ผมไม่ได้มาดูหนังกับใครนานมากแล้ว และเพิ่งรู้ตอนเดินเข้ามาอีกเหมือนกันว่าตั๋วฟรีที่เขาได้เป็นที่นั่งแบบโซฟาคู่
ผมที่ปกตินั่งแต่ที่นั่งธรรมดาก็เรียกไม่ถูกเหมือนกันว่าอะไร แต่พอเห็นแล้วก็ให้รู้สึกอึ้งๆ อยู่เหมือนกัน
“โทษทีครับ พอดีตั๋วมันได้เป็นที่นั่งแบบนี้น่ะ คุณคงไม่มีปัญหาอะไรนะ” นพรัตน์พูดขึ้น สงสัยจะเห็นท่าทางกระอักกระอ่วนของผม ผมนิ่งไปพักหนึ่ง ก่อนจะสั่นศีรษะ
“ไม่หรอก อืม.. น่าจะชวนแฟนมาดูนะ”
“ก็ยังไม่มีนี่ครับ” เขาตอบและนั่งลงข้างๆ ผม
“ทานรึเปล่าครับ” เขาถามและยื่นถุงป๊อบคอร์นในมือให้ผม ผมสั่นศีรษะ มองดูป๊อบคอร์นถุงใหญ่ แล้วหันไปมองตรงพนักเก้าอี้
“เอาวางไว้ตรงนี้ก็ได้” ผมพูดและดึงที่เท้าแขนซึ่งเก็บอยู่ลงมา เขามองดูมันอย่างลังเลพักหนึ่ง และพยายามจะเอาถุงป๊อบคอร์นวางลงไป ซึ่งก็ดูจะใหญ่กว่าช่องใส่
“วางไว้ตรงกลางดีกว่า” นพรัตน์ว่า และดึงที่เท้าแขนขึ้น ผมพยักหน้า สักพัก ทางโรงก็เริ่มฉายภาพยนตร์ตัวอย่าง
อย่างที่พูดว่าผมไม่ได้มาดูหนังกับคนอื่นนานมากแล้ว แถมคนชวนยังไม่ค่อยจะสนิท จะไม่เกร็งเลยก็แปลก ช่วงต้นๆ ผมนั่งตัวลีบ พยายามขยับห่างออกมาให้มากที่สุด แต่พอหนังเริ่มฉายสักพัก ผมก็หัวร่องอหงาย นึกไม่ผิดเลยที่เลือกมาดูหนังเรื่องนี้ ผมขำจนลืมเรื่องเกร็งก่อนหน้าไปเสียสนิท รู้สึกตัวอีกทีตอนหนังจบแล้วหันมาหัวเราะกับเขานั่นแหละ
“โอ๊ย ผมขำจนเจ็บท้องไปหมดเลย” นพรัตน์ว่าขณะที่เราเดินออกมาจากโรงหนัง ผมพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
“อืม ผมไม่ได้หัวเราะจนน้ำตาไหลแบบนี้มานานแล้ว” ผมว่า เขาหันมาและยิ้ม
“ไปหาอะไรทานกันไหม ผมชักหิวแล้วล่ะ”
ผมมองเขา และยิ้มอย่างเอ็นดู เขายังเด็กอยู่จริงๆ นั่นแหละ ตะกี้ก็ทำเป็นเกรงใจผมไปอย่างนั้นเอง
“เอาสิ จะทานอะไรล่ะ”
ระหว่างทานอาหาร ผมกับเขาพูดกันถึงเรื่องหนังที่เคยดูกันอย่างออกรส หลังจากนั้นเราเดินย่อยอาหารและซื้อของ
ใช้ส่วนตัวนิดหน่อย ผมก้มลงมองนาฬิกา และคิดว่าได้เวลากลับแล้ว
“ขอบใจนะที่ชวน ผมคงต้องกลับแล้วล่ะ” ผมว่า เขามองผมด้วยสายตาเหมือนจะพูดว่าจะกลับแล้วหรือ? แต่ก็พยักหน้าในที่สุด
“ผมไปส่งคุณนะ”
“ไม่เป็นไร ผมนั่งแท็กซี่ไปก็ได้” ผมตอบ นพรัตน์มองหน้าผมและพูดติดตลก
“เอาน่า ผมรับรอง ไม่ชาร์ตมิเตอร์คุณเพิ่มหรอก”
ผมหัวเราะขึ้นมาบ้าง
“บ้านคุณอยู่แถวไหนล่ะ?”
พอเขาตอบมาผมก็ได้แต่ขมวดคิ้ว
“อ้อ...”
“บ้านคุณล่ะครับ?”
“ก็ไม่ไกลจากแถวนั้นเท่าไหร่?”
“ดีล่ะ ให้ผมไปส่งเถอะครับ จะได้ช่วยลดโลกร้อน”
ผมมองหน้าเขา และนึกขำกับวิธีพูด
“อืม ได้”
สุดท้ายเขาก็ขับรถมาส่งผมถึงบ้าน ผมเลยชวนเขาเข้ามาดื่มน้ำเสียหน่อย เพื่อไม่ให้เป็นการเสียมารยาท เขาถามอย่างแปลกใจ
“คุณอยู่คนเดียวหรือ?”
“อืม” ผมตอบ และแทบจะขมวดคิ้วเมื่อได้ยินเขาพูดต่อ
“น่าเป็นห่วงนะครับ เกิดมีอะไรขึ้นมา ใครจะช่วยคุณเนี่ย”
“ผมยังไม่แก่ขนาดนั้นหรอกนะ” ผมตอบ และพยายามคิดว่าเขาคงพูดด้วยความเป็นห่วง
“ผมไม่ได้ว่าคุณแก่นะครับ แต่เรื่องไม่คาดฝันมันเกิดขึ้นได้กับทุกคนนี่”
“เอาน่า ผมมีเพื่อนบ้านอยู่ คุณไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ผมอยู่มาเป็นสิบๆ ปีแล้ว”
“ครับ” นพรัตน์พูด และมองหน้าผมอยู่พักหนึ่ง
“งั้นผมกลับนะครับ รักษาสุขภาพด้วยนะ วันจันทร์เจอกัน”
ผมพยักหน้า และเดินออกไปส่งเขาหน้าบ้าน
คืนนั้นผมหลับไปอย่างรวดเร็ว และฝันถึงใครคนหนึ่งที่ไม่นึกถึงมานานแล้ว พรายโพยม
บันไดขั้นที่2
“พี่ไพฑูรย์”
ผมหันไปมองตามเสียงเด็กหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวผูกเนกไทสีดำเดินตรงมาและโบกมือหยอยๆผมของเขายังยาวไม่มาก เหมือนกับพวกน้องใหม่เฟรชชี่คนอื่นๆ
“ทำไมพี่ลงมาคนเดียวล่ะ?” เขาถามผมทำหน้าเหนื่อย “ติดคุยกับอาจารย์อยู่น่ะ”
“อ้อ” ทางนั้นส่งเสียงในคอและพูดต่อ “งั้นพี่ไปกินข้าวกับผมนะ”
ผมมองหน้าเขา และพยักหน้า

ืnneess · โพสต์ 2012-7-20 11:48:08

ขอบคุณครับ

Knot777 · โพสต์ 2012-7-20 20:40:24

ชอบมากครับ

nnn999 · โพสต์ 2012-7-20 20:51:55

ขอบคุณมากมายครับ

veneries · โพสต์ 2012-8-31 01:13:24

ขอบคุณครับ

Hot_G · โพสต์ 2012-10-5 09:05:16

เย้ๆๆๆ น่ารักก อ่านต่อ

white_blue · โพสต์ 2012-10-6 16:37:54

ขอบคุนครับ

joojubjub · โพสต์ 2012-11-25 09:03:32

ขออ่านๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

Badboys · โพสต์ 2012-11-28 15:51:09

ขอบคุณครับ

kiwwy · โพสต์ 2012-11-29 22:44:16

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-36:}

hunwei · โพสต์ 2012-12-19 15:15:53

เพิ่งเข้ามาติดตาม ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-4-7 11:05:18

ขอบคุนครับ

phattdell · โพสต์ 2013-4-7 21:58:40

ขอบคุณมากๆ ครับ ที่นำมาเล่าสู่กันฟังครับ

dung · โพสต์ 2013-8-18 02:42:30

ขอบคุณมากๆครับ

doltae · โพสต์ 2013-9-14 10:06:17

ขอบคุณครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-17 14:57:09

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-22 22:46:23

ขอยคุนคราฟ

ldominic · โพสต์ 2013-12-28 22:33:44

ขอบคุณมากๆครับ

balllove23 · โพสต์ 2013-12-29 14:21:45

ขอบคุณครับ

KJL · โพสต์ 2014-1-5 20:27:41

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 4

คะแนน

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร