Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 63

tanya · โพสต์ 2012-7-26 11:14:00

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว

4 เมษายน 255x
ผมชวนคุณไพฑูรย์ไปดูหนังสำเร็จ ตอนเช้าผมโทรไปเห็นเขางงๆ เลยชวนอีกรอบเลย ผมนี่ก็ใจกล้าบ้าบอดีจริงๆแล้วอะไรสักอย่างก็ดลใจเขาให้ตอบตกลง บุพเพสันนิวาสรึเปล่านะ ผมล่ะดีใจสุดๆ เลย
เขามาสายพอสมควร คงยังงงๆ อยู่ว่าทำไมตัวเองต้องมาดูหนังกับผมด้วยผมก็งงไม่แพ้เขาแหละ แต่ดีใจมากกว่า พอรู้ว่าเขาจะมาก็รีบไปรอเลยข้าวก็กินไม่ลงแล้ว กลัวไปกินข้าวแล้วมาสายกว่าเขาน่ะ เขาแต่งตัวหล่อมาเลยนะดูไม่ออก
หรอกว่ารุ่นพ่อผมแล้ว เดินด้วยกันน่าจะเหมือนรุ่นพี่รุ่นน้องเขาดูดีสุดๆ เลยล่ะ มาแล้วผมเลยชวนเขาเข้าโรงหนังเลย
เพิ่งรู้เหมือนกันว่าคุณไพฑูรย์ชอบดูหนังตลกสงสัยจะอยากคลายเครียด
ผมก็โลภนะ เขามาแล้วก็เตรียมตัวจะจีบเต็มที่ ชวนซื้อนั่นซื้อนี่เข้าไปกิน แอบหวังว่าอาจจะได้จับมือเขา ตอนล้วงขนม แต่เขาอายุห่างกับผมเยอะ ขนมอะไรเขาไม่กินหรอก ผมเลยกินอยู่คนเดียว
หนังสนุกดีนะ แต่ผมแอบมองเขาตลอดเรื่องเลยล่ะ แบบว่าผมสนใจเขามากกว่าหนังน่ะ เขาหัวเราะเกือบตลอดเลย ผมเพิ่งเคยเห็นเขาหัวเราะนี่แหละ คุณไพฑูรย์หัวเราะแล้วตาหยีล่ะ น่ารักจังเลย
พอหนังจบ เดินออกมาเขาก็ชวนผมคุยเลยล่ะ คุยไปหัวเราะไป ยิ้มด้วย คุณไพฑูรย์ยิ้มยากนะ แต่เวลายิ้มทีตาเยิ้มเลยล่ะ
ไม่ไหวแล้วผม หลงรักเขาหนักกว่าเดิมอีก เขายิ้มกับหัวเราะได้น่ารักสุดๆ เลย
แล้วผมก็ได้ข้ออ้างขับรถกลับมาส่งเขาที่บ้านสักที บ้านเขาไม่ใหญ่ไม่เล็กนะ แต่มีบริเวณอยู่ แถมเหมือนจะอยู่คนเดียวด้วย ผมไม่กล้าถามมากนะ เพราะเขาไม่ค่อยตอบ แต่ผมเริ่มจะคิดจริงๆ จังๆ แล้วล่ะว่าเขาอาจจะเป็นเนื้อคู่ของผมก็ได้
ฟ้าส่งเนื้อคู่น่ารักสุดๆ มาให้ผมเลยนะเนี่ย ไม่สิ เรียกว่าเขารอผมอยู่นานแล้วมากกว่าล่ะมั้ง แหม... ผมเขียนอะไรน่าอายลงในบันทึกอีกแล้ว ไปนอนดีกว่า
6 พฤษภาคม 255x
ผมทำงานกับคุณไพฑูรย์มาได้เดือนกว่าแล้วล่ะ ได้ออกไปทานข้าวกับเขาแทบทุกวันเลย แน่นอนว่าผมเป็นคนขับรถ แล้วให้เขานั่งข้างๆ เขาคงไม่ได้คิดอะไรหรอก แต่ผมมีความสุขของผมน่ะ เวลาได้อยู่ใกล้ๆ เขาน่ะ บางทีเวลาทำงานผม
ก็ยื่นหน้าไปใกล้ๆ เขา อยากจะมองเขาใกล้ๆ ขนตาเขาเป็นแพสวยเลยล่ะ คนอะไรไม่รู้ หล่อก็หล่อ สวยก็สวย เสียอย่างเดียว ดุ แต่ไม่เป็นไร ผมรู้แล้วว่าเขาไม่ดุตลอดเวลาหรอก มุมน่ารักๆ ของเขาก็มีเยอะเลย
วันนี้คุณไพฑูรย์ไม่ออกไปกินข้าวกับผมล่ะ บอกว่าจะไปกับคุณพงษ์โพยม ผมเลยลงมากินที่โรงอาหาร เพราะคิดว่า
เขาคงมีธุระ
พอพี่พัชระเห็นผมเดินไปที่โรงอาหารคนเดียวก็รีบกวักมือเรียกเลย บอกว่าวันนี้ไหงมาคนเดียวได้ ลุงแกท้องเสียหรือไง ผมเลยบอกว่าแกไปธุระ พี่พัชระเลยลากผมไปนั่งเลย บอกว่ามีคนอยากสัมภาษณ์ว่าทำงานกับลุงเป็นไงบ้าง แกกัดรึเปล่า แล้วแกจีบเลขาฯคนสวยของแกมั้ย โห... มีคนอยากรู้เรื่องของคุณไพฑูรย์เยอะเหมือนกันนะเนี่ย แต่สงสัยไม่กล้าถาม
ก็เขาดูไว้ตัวแถมดุขนาดนั้นใครจะกล้าถามกันล่ะ ผมเลยตอบเท่าที่คิดว่าควรจะตอบ ระหว่างที่กำลังคุยกันอยู่ ผมก็เห็นใครสักคนท่าทางคุ้นๆ เดินเข้ามา
เขาเป็นคนทำความสะอาดล่ะ เออ แต่พอมองๆ ไป ผมว่าน่าจะใช่คุณไพฑูรย์นะ ไม่รู้ใครจะมองออกหรือเปล่า เขาคงปลอมตัว แต่ทำไมถึงต้องปลอมตัวผมก็ไม่รู้เหมือนกัน คงไม่ใช่อยากมาแอบดูผมหรอกนะ หรือแอบมาฟังพวกผมคุยกันไม่รู้
คนล้อมผมอยู่เยอะเลยล่ะตอนนั้นน่ะ ผมเลยมองเขาไม่ค่อยถนัด แต่ก็พยายามจะมองล่ะนะ เพราะยังไม่แน่ใจว่าใช่เขา
รึเปล่า สักพักเขาก็ทำท่าจะเดินออกไป แล้วก็ชนเข้ากับพี่คนหนึ่ง ล้มก้นกระแทกพื้นเลยล่ะ ผมตกใจสุดๆ เลย คุณไพฑูรย์อายุสี่สิบกว่าแล้วนะ ล้มแบบนั้นน่ากลัวกระดูกจะร้าว ผมเลยรีบออกไปอุ้มเขาเลย เพราะดูท่าเขาคงลุกไม่ไหว พอเห็นหน้าผมก็รู้ล่ะว่าคุณไพฑูรย์แน่ๆ ถึงเขาจะมีผ้าปิดปากปิดจมูกนะ แต่ตาดุขนาดนี้มีคนเดียวเท่านั้นแหละ เขาคงกลัวผม
จะจำได้เหมือนกันมั้ง เลยมองตาตื่นเลย ผมรู้แหละว่าเขาไม่อยากให้ใครรู้ เลยอุ้มเขาขึ้นไปที่ห้อง
คุณไพฑูรย์ดื้อสุดๆ เลยล่ะ ผมพยายามบอกเขาให้ไปโรงพยาบาล เขาก็ไม่ยอมไป แถมถีบผมอีก ผมแค่ลองจับแถวๆ ก้นเขาดูว่าเขาจะกระดูกร้าวรึเปล่าเท่านั้นเอง ไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามอะไรเขาเลยนะ แต่ก้นเขาแน่นจริงๆ แหละ จับแล้วให้ความรู้สึกดีจัง ผมเพิ่งมานึกตอนเขียนบันทึกอีกแล้ว นี่ถือว่าผมลวนลามเขาสำเร็จรึเปล่านะเนี่ย
แต่สุดท้ายเขาก็ยอมไปโรงพยาบาลล่ะ คงเพราะเจ็บจริงๆ ดีที่หมอบอกว่าไม่เป็นอะไร แค่ช้ำ แต่กระเพาะของคุณไพฑูรย์ไม่ค่อยจะดีแล้ว ยากินก็กินไม่ได้ ระคายเคือง ยาทาก็แพ้อีก สงสัยเพราะคุณไพฑูรย์ทำงานเครียดแน่ๆ เลย
หมอเลยบอกว่าปล่อยทิ้งไว้จริงๆ ก็หาย แต่เอาน้ำร้อนประคบช่วยก็ดี ขากลับผมเลยแวะซื้อกระเป๋าน้ำร้อนให้เขาด้วย
คุณพงษ์โพยมให้คุณไพฑูรย์ลาพักยาวล่ะ แจ้งเรื่องว่าไปต่างประเทศ ผมว่าเขาคงรู้ล่ะว่าคุณไพฑูรย์ทำแบบนี้ มีหุ้นส่วนแบบคุณไพฑูรย์ก็ดีนะเนี่ย ทุ่มเททำงานสุดๆ เลย ผมไม่แปลกใจเลยล่ะว่าทำไมคุณพงษ์โพยมถึงได้ให้เกียรติคุณไพฑูรน์นัก ก็คุณไพฑูรย์ทำงานดีนี่นา
ผมมาส่งคุณไพฑูรย์ที่บ้าน จัดการให้เขานอนบนโซฟาแล้วต้มน้ำร้อนมาให้เรียบร้อย ท่าทางเขาจะเจ็บมากจริงๆ
นั่นแหละ ขนาดขอให้ผมถอดถุงเท้าให้ด้วย เลยได้รู้ว่าคุณไพฑูรย์บ้าจี้ เขาขู่ผมนิดๆ ด้วยล่ะ น่ารักจังเลย
คุณไพฑูรย์อยู่บ้านคนเดียวจริงๆ ด้วย ผมว่าน่าจะเหงานะ แต่เขาบอกว่าชิน อยู่มาเป็นสิบๆ ปีแล้ว แอบนึกเหมือนกันนะเนี่ย ว่าเพราะรอเจอผมรึเปล่านะ ผมนี่ก็เข้าข้างตัวเองได้เรื่อยเลย
สักพักเขาให้ผมกลับบ้าน ท่าทางคงเกรงใจผมน่ะ แต่ผมหาเรื่องอยู่กับเขาต่อ ก็อยู่กับเขาแล้วผมมีความสุขนี่นา เขานอนบนโซฟา ผมเลยนั่งข้างๆ แอบซบใกล้ๆ เขา แล้วก็เผลอหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวอีกทีฟ้าก็มืดแล้วล่ะ เห็นคุณไพฑูรย์หลับอยู่ผมเลยถือวิสาสะช่วยปิดผ้าม่านเปิดไฟในบ้านให้ บ้านคุณไพฑูรย์ไม่แคบไม่กว้างนะ แต่งเรียบๆ มีพื้นที่สวนหน้าบ้านนิดหน่อย เหมือนจะปลูกต้นมะม่วงไว้ด้วยล่ะ ไม่รู้พันธุ์อะไร ถ้าออกลูกแล้วผมขอซื้อได้ไหมเนี่ย อยากกินมะม่วงที่บ้านคุณไพฑูรย์น่ะ
คุณไพฑูรย์หลับสนิทเลยล่ะ หน้าตาเวลาหลับน่ารักดี ผมนี่คงความรักเข้าตาจริงๆ นะ เขาจะทำอะไรผมว่าน่ารัก
หมดแหละ นั่งมองหน้าเขาจนอิ่ม คนอะไรไม่รู้ ดูดีเป็นบ้า เหลือเชื่อที่ยังอยู่คนเดียวจนถึงทุกวันนี้ อดคิดไม่ได้อีกแล้วว่าเขาอาจจะกำลังรอผมอยู่ ขอให้ผมจีบเขาติดด้วยเถอะ
นั่งอยู่จนสองทุ่มน่ะ คุณไพฑูรย์ก็ยังไม่มีวี่แววจะตื่นเลย ผมก็ไม่กล้าปลุกเขานะ ท่าทางเขาจะเหนื่อย คุณไพฑูรย์ทำงานหนักมากเลยล่ะ ขนาดผมว่าพี่นพโหมทำงานแล้วนะ มาเจอคุณไพฑูรย์ ยิ่งกว่าอีก ผมว่าที่เขารับผู้ช่วยน่ะแปลกน้อย
ยิ่งกว่าเขาไม่เคยรับผู้ช่วยอีก เขาทำงานแบบนี้คนเดียวมาได้ไงเป็นเป็นสิบๆ ปีเนี่ย เป็นผมคงเหนื่อยตายก่อนแน่เลย
เห็นเขาหลับขนาดนี้ จะปล่อยให้นอนบนโซฟาทั้งคืนผมก็กลัวเขาเจ็บหลัง เลยถือวิสาสะอีกแล้วล่ะ ขึ้นไปชั้นบน ดูว่าห้องนอนเขาอยู่ไหน แล้วก็เลยอุ้มเขาขึ้นไปนอนดีๆ คุณไพฑูรย์เหนื่อยจริงๆ นั่นแหละ ขนาดถูกอุ้มยังไม่รู้สึกตัวเลย
ผมสงสารเขานะ ดีที่เขาไม่ได้เป็นโรคร้ายแรงแบบครูพิสุทธิ์ ไม่งั้นผมคงต้องดูด้วยว่าเขายังหายใจอยู่รึเปล่า
วันนี้ผมได้อุ้มคุณไพฑูรย์สองหนแล้ว เขาตัวไม่หนักมาก พออุ้มไปถึงเตียง ผมเลยช่วยเปลี่ยนเสื้อผ้าให้เขาด้วย
เพราะจะปล่อยให้นอนทั้งชุดนี้ก็คงไม่น่าจะสบายเท่าไหร่ ตอนถอดเสื้อยังนึกๆ อยู่ว่าเขาจะรู้สึกตัวตื่นขึ้นมาแล้วหาว่า
ผมจะทำมิดีมิร้ายรึเปล่านะ แต่จนแล้วจนรอด เขาก็ยังหลับไม่รู้สึกตัว ผมเป็นห่วงนะเนี่ย ถ้าเกิดมีใครเข้ามาทำอะไรเขามิแย่หรือ หลับเป็นตายขนาดนี้
คุณไพฑูรย์หุ่นดีมากเลยล่ะ ยังเฟิร์มอยู่เลย ไม่บอกไม่รู้ว่าอายุสี่สิบกว่าแล้วนะเนี่ย ผมเปลี่ยนเสื้อให้เขาเพราะอยากให้เขานอนสบายๆ จริงๆ นะ แต่พอถอดแล้วก็อดคิดมากไม่ได้ ผิวเขาละเอียด ขาวจั๊วะเลยล่ะ ตรงไหนที่ควรจะเป็นสีชมพู
ก็เป็นสีชมพู โอ๊ย ผมถอดไปสวดมนต์ไป กลัวควบคุมตัวเองไม่อยู่ แทนที่จะเปลี่ยนเสื้อเฉยๆ จะลักหลับเขาแทนน่ะสิ คราวนี้ผมได้กลายเป็นอาชญากรจริงๆ แน่
ผมเลยเปลี่ยนแค่เสื้อกับกางเกง ไม่กล้าถอดชั้นในเขา กลัวจะคุมตัวเองไม่อยู่ ขืนถอดออกมาผมว่าผมทนไม่ไหวแน่
คุณไพฑูรย์ก็นะ หลับสนิทดีจริงๆ เลย ผมล่ะทั้งห่วงทั้งหึงเขาเลยล่ะนะ ทั้งๆ ที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกับเขาแท้ๆ แค่นึกว่า
ถ้าเปลี่ยนเป็นคนอื่น เขาคงเสร็จไปแล้ว แต่ก็ไม่แน่หรอก คนอื่นอาจจะไม่หื่นขนาดผมก็ได้ สงสัยผมบ้ารักเขาจนอาการหนักแล้วล่ะมั้งเนี่ย
พอจัดการห่มผ้าอะไรให้เขาแล้ว ผมก็ไปต้มน้ำร้อนอีกรอบ ห่อผ้ากะว่าคงไม่ร้อนมากแล้ววางรองให้เขา จากนั้นก็ดูประตูระเบียงว่าล็อกดีแล้ว แล้วผมก็ออกมา กลัวอยู่ต่อจะจิตเตลิด ผมล็อกบ้านแล้วต้องเอากุญแจบ้านเขากลับมาด้วยน่ะ เพราะจะโยนเข้าไปข้างในก็กลัวใครจะมาสอยไป เดี๋ยวพรุ่งนี้ตอนเช้าๆ ผมค่อยเอามาคืนเขาก็ได้
ตอนเขียนบันทึกนี่ยังนึกเลยนะว่าจะแอบเอากุญแจไปปั้ม ดูสิ ผมนี่ใกล้จะได้เป็นอาชญากรเพราะคุณไพฑูรย์ไปทุกทีแล้ว ไม่ล่ะ ผมไม่ทำหรอก ถ้าผมมีดวงได้คู่กับเขาจริงนะ กุญแจบ้านแค่นี้คงไม่เป็นอุปสรรค์หรอก ผมจะทำให้เขาเปิดบ้านต้อนรับผมให้ได้เลย
7 พฤษภาคม 255x
เมื่อคืนจู่ๆ ก็ฝนตกล่ะ ผมตื่นขึ้นมากลางดึกเพราะฟ้าผ่า นึกถึงคุณไพฑูรย์เหมือนกัน เพราะตอนออกมาไม่ได้ปิดหน้าต่าง ตอนเช้าเลยรีบบึ่งรถไปหาเขาเลย เอากุญแจไปคืนด้วย ไปดูอาการเขาด้วย ปรากฏว่าคุณไพฑูรย์เป็นหวัดล่ะ
เจอหน้าผมก็จามเลย น่าสงสารจัง สงสัยเพราะผมไม่ได้ปิดหน้าต่างให้แน่ๆ
คราวนี้คุณไพฑูรย์เลยทั้งเจ็บก้น ทั้งไข้เลย แถมไม่ยอมไปหาหมออีก ดื้อจริงๆ ด้วย ผมก็อยากจะหยุดงานมาดูแลเขานะ แต่เขาคงไม่ชอบใจเท่าไหร่ ผมเลยซื้อโจ๊กเข้าไปทิ้งไว้ให้ แล้วออกมาทำงาน
พอรู้ว่าคุณไพฑูรย์ไม่อยู่ สารพัดคนก็เข้ามาหาผมเลยล่ะ แจ้งนั่นแจ้งนี่วุ่นวายไปหมด ดีนะ คุณไพฑูรย์เตือนผมไว้ก่อนหน้านี้แล้วว่าพวกนี้เป็นคนยังไงบ้าง เฮ้อ ผมทึ่งคุณไพฑูรย์จริงๆ นะ นี่ขนาดผมรับมือแค่วันเดียวยังแทบจะหนีกลับบ้าน เขาทนมาได้ยังไงตั้งเป็นสิบปีนะเนี่ย
พอเที่ยงผมเลยซื้อกับข้าวแล้วแวะไปที่บ้านคุณไพฑูรย์อีกรอบ ซื้อไปทั้งโจ๊กทั้งข้าวสวยนั่นแหละ เผื่อเขาจะอยากกินอย่างอื่นนอกจากโจ๊กบ้าง แล้วผมก็กะจะกินข้าวกับเขาด้วยน่ะ
คุณไพฑูรย์ดูท่าทางดีขึ้นล่ะ ไข้คงลดแล้ว ดีแล้วที่ผมซื้อข้าวสวยเผื่อมา เพราะดูเขาจะหิว ก็ตั้งแต่เย็นวานเพิ่งกินโจ๊กไปแค่ชามเดียวเองนี่นา
ผมกินข้าวเสร็จก็ขอตัวออกมา กลับไปทำงานต่อ ตอนเลิกงานสงสัยผีเข้า แต่ก็เป็นห่วงเขาด้วยนั่นแหละ เลยแวะบ้านไปเอาเสื้อออกมา กะว่าจะไปค้างเลย กลัวนะ เห็นเขาทั้งเจ็บทั้งป่วยแบบนี้ ผมไม่อยากทิ้งเอาไว้คนเดียวเลยล่ะ
ผมนั่งกินข้าวกับเขา อาการเขาแย่ลงอีกแล้ว สงสัยไข้จะขึ้น แต่จนแล้วจนรอดผมก็ยังไม่กล้าพูดว่าจะขอค้างสักที
กลัวเขารู้ไต๋นะ ถึงเขาจะไม่สบายอยู่ก็เถอะ ผมสันหลังหวะแล้วล่ะ เพราะคิดว่าอาการผมมันออกนอกหน้าไปหลายอย่างแล้วเหมือนกัน แต่ดูฟ้าฝนจะเป็นใจนะ เพราะจู่ๆ ก็ตกลงมาห่าใหญ่ คุณไพฑูรย์เลยบอกให้ผมอยู่ต่อก่อน ผมเลยกลั้นใจบอกว่าจะค้างไปเสียเลย เขาดูงงๆ แต่ก็ยอมให้ผมค้างล่ะ เขาใจดีจริงๆ ด้วยนะเนี่ย
พอสักสามทุ่มเขาก็เริ่มจะนั่งไม่ไหวแล้ว ผมเลยต้องพาเขาไปนอน ไข้สูงขนาดนี้ยังไม่ยอมไปหาหมออีก คุณไพฑูรย์นี่ดื้อจริงๆ นะ ถึงอย่างนั้นเขาก็ยังอุตส่าห์เป็นห่วงเรื่องที่หลับที่นอนของผม แถมยังห่วงว่าผมจะไข้ด้วยนะ บอกให้ผมหยิบผ้าห่มหยิบหมอน ผมเลยบอกว่าผมจะไปนอนโซฟาด้านล่างแล้วกัน เพราะขืนบอกว่าอยากนอนเตียงเดียวกับเขามีหวังได้ถูกเขาถีบก่อนแน่
คุณไพฑูรย์ไข้สูงมากเลยล่ะ ผมปิดไฟ เดินลงข้างล่างไปได้สักพัก ก็อดไม่ได้ต้องขึ้นมาดูเขาอีก เขาหลับไปแล้ว ตัวร้อนจี๋เลย ผมเลยไปเอาผ้ามาเช็ดตัวให้เขา แล้วแอบหอมแก้มเขาเบาๆ ทีหนึ่ง บอกว่าหายไวๆ นะ ผมไม่ได้ตั้งใจจะลวนลามเขานะ แค่อยากให้เขาหายไวๆ เท่านั้นเอง
13 พฤษภาคม 255x
วันนี้ผมเอาของที่ซื้อมาเมื่อวานมาให้คุณไพฑูรย์เลือกล่ะ คุณไพฑูรย์ป่วยอยู่อาทิตย์หนึ่งเต็มๆ น่าสงสารจัง แต่ตอนนี้ดูท่าทางเขาจะหายดีแล้วล่ะ ผมเลยช่วยเขาเนียนด้วยการซื้อของฝากของญี่ปุ่นมาให้เขา พอดีว่าเห็นขายอยู่ในห้างน่ะ
เรื่องแต่งที่คุณพงษ์โพยมบอกว่าเขาไปดูงานที่ญี่ปุ่นจะได้สมเหตุสมผลขึ้นไง
คุณไพฑูรย์ดูงงๆ กับของที่ผมซื้อไป ผมเลยอธิบายให้เขาฟัง สุดท้ายก็รู้สึกเหมือนตัวเองกำลังทำงานขายตรงเลย แต่เขาก็ดูสนุกไปกับผมนะ ผมเลยพูดใหญ่เลย จนเขาบอกว่าน่าจะย้ายไปทำงานฝ่ายการตลาด นั่นแหละผมถึงหยุด ผมแค่อยากทำให้เขามีความสุข แต่ไม่อยากย้ายตำแหน่งนะ ผมอยากอยู่ใกล้ๆ เขา ผมอยากได้ตำแหน่งนี้ ตำแหน่งอื่นผมไม่เอาหรอก
ผมขายของฝากให้คุณไพฑูรย์เรียบร้อย ก็ดูเขายังเกรงใจผมอยู่นะ คงเห็นว่าผมยังเด็ก มาทำอะไรให้คนรุ่นเขาขนาดนี้
จะรับไว้เฉยๆ ก็คงไม่เหมาะล่ะมั้ง ผมเลยใจกล้าหน้าด้านอีกแล้วล่ะ บอกว่ามีตั๋วฟรีละครเวที ถ้าเขาเกรงใจผม ก็ไปดูเป็นเพื่อนผมนะ แต่จริงๆ ผมยังไม่ได้ซื้อหรอก เห็นใบประกาศเมื่อวานนี้เอง พอเห็นแล้วก็นึกถึงคุณไพฑูรย์ ดารารุ่นเก่าแบบนี้เขาน่าจะสนใจนะ พอได้โอกาสก็เลยลองถามเขาน่ะ ปรากฏว่าเขาตกลงล่ะ แต่ก็ทักเหมือนกันนะว่าทำไมผมได้ตั๋วฟรีบ่อย แหม.. คุณไพฑูรย์ก็จำแม่นนะเนี่ย ผมเลยโกหกเขาไปว่าใช้บัตรพี่ชายแลกมา ขืนให้เขารู้ว่าผมซื้อเตรียมไปดูกับเขา เขาคงไม่ไปกับผมแน่ ที่เขาตกลงนี่คงเห็นว่าผมยังเด็กล่ะมั้ง เอาล่ะ ถึงรู้ว่าเขาไม่คิดอะไรแบบที่ผมคิดแน่ แต่ขอผมมีโอกาสได้ไปไหนมาไหนกับเขาก่อนแล้วกัน
จากนั้นผมเลยอาสาจะทำอาหารให้เขา ไปซื้อเตรียมมาแล้วล่ะ กะว่าทำไม่ยาก ไม่รบกวนเขาแน่ๆ เพราะเขาเพิ่งหายป่วยเอง ผมเลยอยากจะทำอะไรให้เขาประทับใจบ้าง แต่ปรากฏว่าผมโดนว่าอีกแล้วล่ะ สงสัยผมจะทำครัวไม่เอาอ่าวจริงๆ เลยเดือดร้อนคุณไพฑูรย์ต้องมาทำเองอีก แต่คุณไพฑูรย์ทำครัวคล่องมากเลยนะ คล่องเหมือนพี่หนิงเลย คุณไพฑูรย์เคยทำกับข้าวให้ใครกินมาก่อนรึเปล่านะเนี่ย แอบอิจฉาคนนั้นจัง คนต่อไปจะได้เป็นผมรึเปล่านะ แต่เอาเถอะ วันนี้ผมก็ได้กินอาหารฝีมือเขาล่ะ กินจนเกลี้ยงเลย เขาเลยบอกว่าถ้าผมชอบวันหลังจะทำให้ทานอีก ผมล่ะปลื้มจริงๆ นะเนี่ย ถึงจะพยายามคิดว่าเขาพูดเพราะมารยาท แต่ก็อดดีใจไม่ได้อยู่ดี

ก่อนกลับผมเอาตุ๊กตาแมวที่เจอมาเมื่อวานฝากเขาด้วยเห็นว่าน่ารักดี เลยซื้อให้เขาดีกว่า เผื่อเขาเห็นแล้วจะคิดถึงผม
ผมคิดเข้าข้างตัวเองอีกแล้วล่ะ ตอนให้ผมฉวยโอกาสจับมือคุณไพฑูรย์ด้วยแอบเขินเหมือนกันนะ แต่คุณไพฑูรย์ดูเฉยๆ มาก ไม่ได้คิดอะไรกับผมจริงๆ ด้วยแต่ช่างเถอะ ไม่ไล่ผมก็บุญแล้ว ตอนนี้ขอผมได้อยู่ใกล้ๆ เขาก่อนแล้วกัน เขายัง
ไม่คิดอะไรกับผมก็ไม่เป็นไร

Medmayom · โพสต์ 2012-7-27 16:25:35

ขอบคุณมากๆนะครับ

kiwwy · โพสต์ 2012-12-16 09:07:18

ขอบคุณขร๊า อิอิ {:sm-46:}

Klong · โพสต์ 2013-4-8 18:20:33

ขอบคุนครับ

tarsii · โพสต์ 2013-12-18 20:45:17

ขอบคุณมากนะ

cawee · โพสต์ 2013-12-24 20:54:22

ขอบคุนคราฟ

wi2 · โพสต์ 2014-4-25 13:57:30

ขอบคุณมากครับ{:6_192:}

minone · โพสต์ 2015-2-20 16:36:02

ขอบคุนนะคับ

redboy · โพสต์ 2015-2-22 13:44:23

คงไปได้ดีแล้วหล่ะ

ShangHai · โพสต์ 2015-2-27 01:17:35

ขอบคุณครับ

imboon · โพสต์ 2015-10-20 00:11:51

ขอบคุณครับ

Ootou · โพสต์ 2015-10-20 04:12:27

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-13 13:57:14

จอมวางแผนเลยนะนี่

napapadon1 · โพสต์ 2016-5-13 14:24:06

ขอบคุณครับ

auto101 · โพสต์ 2017-1-31 17:39:02

ขอบคุณครับ

freezz · โพสต์ 2017-2-26 06:36:23

หวานแหววมาก ความคิดเจ้าเปี๊ยก

KPG · โพสต์ 2018-5-6 02:27:10

เปี๊ยกคนจริงสุด ๆ 55

tong111222 · โพสต์ 2018-5-6 18:53:03

ขอบคุนครับ

boonchan · โพสต์ 2018-5-7 00:53:38

ขอบคุนครับ

ไมตรี · โพสต์ 2018-5-7 13:37:58

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

Stair.ขยับรัก ข้ามขั้น : (รุ่นพ่อ?VSรุ่นลูก)+++ 63

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร