แม่ของผมเป็นสาวประเภทสองที่ผมรักที่สุด (ผมขอโทษที่เคยรู้สึกอับอายคนอื่นๆ)
"แม่"...เปรียบเป็น เช่นผู้ให้ ชีวิตลูกเฝ้าพันผูก ลูกแต่เล็ก ไร้เดียงสา
"แม่"...คือผู้ สรรค์สร้างสิ่ง เพื่อลูกยา
โน้มนำพา สิ่งดีงาม ตามดูแล
"แม่"...เป็นผู้ ประเสริฐนัก ประจักษ์ยิ่ง
หามีสิ่ง ใดเปรียบ เสมอแข
"แม่"...ฉันนั้น เทิดทูนยิ่ง เหนือดวงแด
รักแน่แท้ รักแม่นั้น นิรันดร์กาล
"ลูก"...สำนึก บุญคุณ การุณยิ่ง
ทุกทุกสิ่ง เกินจำนรรจ์ เกินกล่าวขาน
"ลูก"...เรียนรู้ จากครูแม่ แต่บริบาล
เมื่อวันวาน ลูกยังจำ มิลืมเลือน
"ลูก"...ขอมอบ ดอกมะลิ กราบตักแม่
ขอดูแล ให้แม่สุข หาใครเหมือน
"ลูก"...ก้มกราบ ด้วยจิต อย่าบิดเบือน
วันปีเคลื่อน ขอแม่สุข ทุกข์คลาดคลา
" รักแม่ " แด่ความรักอันบริสุทธิ์ของ แม่{:5_119:} ขอบคุณครับ ขอบคุณครับ
ปล.
"ลูก"...สำนึก บุญคุณ การุณยิ่ง
คำว่า การุณย์ ต้องมี ย์ ด้วยนะครับ ถึงจะถูก หรือถ้าจะไม่มีตัวการันต์ ก็ต้องใช้ว่า การุญ (ญ สะกด)
คนมักจำสับสนกัน ระว่าง การุณย์ ซึ่งเป็นคำที่มาจากบาลีและ การุญ ซึ่งมาจากสันสกฤต
ทั้ง 2 คำมีความหมาย ตามพจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน ว่าการุญ, การุณย์ [การุน] น. ความกรุณา.
ส่วนคำว่า การุณ (ที่ไม่มีการันต์) นั้นไม่มีความหมายฮะ
หน้า:
[1]