OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 40

tanya · โพสต์ 2012-9-4 11:41:18

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“..คอยดู..เดี๋ยวกูจะลากผู้คุมมาลากคอมึงไปเอง..ถือว่าตัวเองได้อภิสิทธิ์พิเศษเลยคิดจะทำอะไรก็ทำเหรอว่ะ ! ที่ไอ้ปากดีอย่างมึงต้องมาอยู่ในคุกนี่มันก็เพราะทำชาวบ้านเขาตายไม่ใช่รึไง ไอ้ ....อุ๊ก...”
มือหนาคว้าหมับตะปบลงบนริมฝีปาก ทำให้วิทย์สะดุ้งเฮือกหันขวับมามองหน้าผู้ชายที่ปิดปากเขาไว้ จะถลึงตาใส่
แต่เมื่อสบกับแววตาแข็งกร้าว..และปลายมีดที่จ่อบนลำคอ..ก็ทำให้ตัวเย็นวาบ...
“...ไม่ต้องมองหาหรอก ไม่มีใครอยู่แถวนี้...แน่นอน...”น้ำเสียงเย็นเยียบกระซิบแผ่วเบา..ทำเอาคนฟังขนลุกยะเยือก แววตาหวาดหวั่นมองปลายมีดที่ยังอยู่ที่เดิมสลับกันมองแววตาของชายตรงหน้าอย่างร้อนรน..
...แต่ที่น่าโมโหตัวเองที่สุด...คือตอนนี้แทนที่จะโกรธแทบตาย แต่เสียงในอกนี่กลับเต้นแรง...แรงซะจนก้องอยู่ในหู..
...ก้องจนใบหน้ายิ้มแย้มนั้นมีสีหน้าล้อเลียน..มือที่ปิดปากเขาไว้ เลื่อนลงมาทาบบนแผ่นอก.. แม้อีกข้างจะยังจ่อมีดไว้ตรงที่เดิมก็ตาม..
“..อะ...มึง..”
“..เสียงหัวใจเต้นแรงดีน่ะครับ...เต้นแรงมาก...” ใบหน้ายิ้มแย้มนั่นหันมาสบตา มือหนายังทาบอยู่ที่เดิมสัมผัสแผ่นอกและการเต้นของหัวใจอย่างใคร่รู้..
“...ที่เป็นแบบนี้..มันเพราะ..กลัว...” ริมฝีปากหนาเอ่ย..ก่อนจะบิดขึ้นเป็นรอยยิ้มเยาะหยัน..
“..หรือว่า..เพราะ..เป็นผม..ที่อยู่ตรงนี้...”
“..หะ...หา...พูดอะไรของแก..อึ๊....” วิทย์อ้าปากโวยวาย ใบหน้าเริ่มขึ้นสี แต่ไม่ทันที่เขาจะได้พูดอะไรมากกว่านั้น มีดปลายแหมที่จ่อบนลำคอก็กดเข้าไปจนเลือดซึม..ทำเอาตัวเย็นวาบ..
   “..รู้ไหม..ว่านี่น่ะ..มันเป็นมีดผ่าตัดน่ะ..คม...จนตัดหลอดลมให้ขาดได้แค่ครั้งเดียว..” เสียงกระซิบริมใบหูแผ่วเบาชวนให้เลือดในกายเย็นเฉียบ..วิทย์ยืนนิ่ง..ตัวแข็งทื่อ ไม่กล้าพูดอะไรออกไป มีเพียงดวงตาที่กรอกไปมา..
   “...ผมว่าคุณอยากจะดู”ศพ” ของเพื่อนคนนั้นสิน่ะ..งั้นเราเข้าไปข้างในดีไหม?..”
   “..หะ...หา...ไม่หรอก ไม่เอา กูไม่ชอบเลือด มันตายแล้วก็ช่างมัน เดี๋ยวพรุ่งนี้ก็ให้ผู้คุมเอาศพจะ..ดะ....” ชายหนุ่มรีบปฎิเสธทันควันด้วยท่าทีลุกลี้ลุกลน แต่ยังไม่ทันจะเอ่ยจบประโยคดี ดวงตาก็ต้องเบิกค้าง...
...เพราะริมฝีปากของตนเองถูกทาบปิด..และกดทับโดยริมฝีปากของนักโทษหนุ่มหน้าเป็นที่.....ที่เขาชอบ.....แต่...
“..อะ...โอ้ย..” วิทย์ร้องอู้ หลังจากริมฝีปากหนาผละจาก ใบหน้าของเขาแดงก่ำและหัวใจก็คงเต้นแรงกว่าเดิมอย่างเห็นได้ชัด แน่นอนว่ามันปนกับความตื่นเต้นปนหวั่นกลัว..และตอนนี้ อาจจะเพื่อมาอีกหนึ่งความรู้สึกคืออาการเคืองโกรธ เพราะริมฝีปากของเขาถูกคนตรงหน้า ขบกัดอย่างรุนแรงไร้ความปราณี ชนิดที่ว่าเลือดไหลซิบและเขาต้องร้องโอดโอย...
“..หึ...หวานดีน่ะครับ...” คำพูดนั้นทำให้คนฟังหน้าแดงแป๊ดยิ่งกว่าเดิม ก่อนจะเปลี่ยนเป็นซีดสนิทเมื่อเห็นคนตรงหน้าแลบลิ้นเลียริมฝีปากของตนเองที่มีเลือดของเขาเปรอะอยู่..
“..เลือดของคุณเนี่ย..มันน่ากินดีจริงๆน่ะ...”
“...อะ...แก..แก....” วิทย์อ้าปากค้าง แทบพูดไม่ออกเมื่อได้รู้ว่าไอ้คนที่เขาเผลอไปชอบน่ะมันมีรสนิยมแบบไหน...
“..หึ...อย่างงั้นเรา...ไปดูศพ เพื่อยืนยันความจริงกันดีมั้ย?...”น้ำเสียงเอ่ยถามแสนสุภาพ แต่ผู้ฟังไม่อาจปฎิเสธได้เลย  และทันทีที่เอ่ยก็ถูกลากไปทันใด
   ภาพที่คนเห็นภายนอกอาจจะเป็นผู้ชายสองคนที่จูงมือกันเข้าไปในห้องพยาบาลอย่างสนิทสนม..แต่ความจริงก็คือ ปลายมีดที่จ่อเข้ากับแขนซ้ายของวิทย์ทันทีที่เจ้าตัวจะผลุนผลันหรือหนีไปไหน..
   ดวงตาสีเข้มกรอกไปมาอย่างอับจนหนทางยามถูกอัญเชิญตัวเข้าไปในห้องพยาบาล วิทย์พยายามมองหายามหรือใครก็ได้ที่จะอยู่แถวนี้ แต่ก็เสียเปล่าเพราะไม่มีวี่แววใดๆของสิ่งมีชีวิต ในใจนึกก่นด่าเจ้าเพื่อนงี่เง่าที่หายไปไหนไม่รู้
ปล่อยให้เขาต้องเผชิญกับสถานการณ์ที่เสี่ยงอันตราย ต่อทั้งหัวใจและชีวิตแบบนี้..
ใบหน้าขาวส่ายลอกแล่กได้แค่ครั้งเดียวเท่านั้น ก่อนจะถูกดันเข้าไปในห้องพยาบาลพร้อมกับชายในชุดกาวน์
เปื้อนหยดเลือดที่ปิดประตูลงทันควัน......และนั่นก็เหมือนจะปิดทางรอดของเฮียวิทย์แห่งแดนสิบสองไปด้วย..
   เสียงหอบเบาๆดังขึ้นภายใต้ความเงียบและแสงของดวงจันทร์ที่สาดส่อง ภายใต้แสงมืดสลัวและเงาดำของเหล่าอาคารที่ปลุกขึ้นอย่างเป็นระเบียบ  ร่างสูงใหญ่ยืนตัวงอ หอบแฮ่กอยู่หลังอาคารพยาบาลหลังจากวิ่งผ่านอาคารและห้องขังมาอย่างรวดเร็วแบบไม่คิดชีวิต
สายตาปราดมองทั่วบริเวณอย่างรวดเร็ว ริมฝีปากก็หอบเบาๆ ส่งสายตาสองส่องหาเพื่อนสนิท เจ้าตัวร้ายที่น่าจะอยู่
แถวนี้ หรือบริเวณนี้...
โตขมวดคิ้ว กวาดสายตาหาอย่างรีบร้อน หลังจากรู้ว่ามันมารออยู่เขาจะไม่มาก็ได้ หากไอ้ทินจะไม่บอกว่า มันรอเขาอยู่ตรงไหน
“ห้องพยาบาล” คือคำตอบสุดท้ายของสถานที่ซึ่งควรพบกันเพื่อพูดคุยธุระในตอนนี้
  เพราะแถวนี้น่ะมีตัวอันตรายที่เขากับมันก็ยังโค่นไม่ลง แต่แล้วไง ไอ้วิทย์กลับมารออยู่ตรงนี้ซะได้..
โตพ่นลมหายใจอย่างหงุดหงิด ถ้าเจอตัวจะขอกระทืบมันซักที โทษฐานโง่ไม่มีหัวคิด
   ชายหนุ่มสอดสายตาหาอย่างร้อนรน หลังอาคารพยาบาลที่เป็นแปลงผักและบ่อน้ำที่ควรจะมีร่างของเพื่อนสนิทโผล่มาจากที่ไหนซักแห่งกลับไม่มีแม้แต่เงา ทำให้เขาเริ่มคิดมากหลังจากวันนี้เจอแต่”เรื่อง”เยอะแยะนับไม่ถ้วนแล้ว..
เท้าก้าวเลียบอาคารก่ออิฐถือปูนสภาพกลางเก่ากลางใหม่อย่างว้าวุ่นไม่น้อย เมื่อหลังห้องพยาบาลไม่เจอ บางทีอาจจะอยู่หน้าห้อง เพราะเมื่อตอนมาเขาก็รีบร้อนเกินกว่าจะถามรายละเอียดว่าอยู่ตรงไหน บางทีมันอาจจะยืนรอที่หน้าห้องพยาบาลก็เป็นได้ เพราะได้ข่าวว่าเด็กมันเป็นไส้ติ่ง..
รีบก้าวไปตามใจคิด และทันทีที่เลี้ยวออกไปเจอแสงสลัวจากหลอดไฟที่เปิดไว้ ก็พบกับร่างของเพื่อนสนิทที่ยืนคุยกับตัวอันตราย ในชุดเสื้อตัวยาวสีขาว
โตขมวดคิ้ว รีบก้าวไปหาอย่างเร่งร้อนเมื่อเห็นว่าท่าทางของเจ้าคนที่รออยู่เริ่มแย่ ทั้งที่สั่งไว้แล้วเชียวว่าห้ามยุ่ง ทั้งที่บอกไว้แล้วว่าคนที่อ่อนไหวเรื่องความรักแบบมัน ไม่ควรจะมาเกี่ยวข้องอะไรกับศัตรูที่เขาต้องกำจัดคนนี้...
แล้วนี่มันฟังกันซะที่ไหน?...
ฉึบ....
ร่างที่ก้าวเดินถูกแกรั้งด้วยฝ่ามือที่ทาบลงบนไหล่..และไม่ได้มีเพียงนั้น...ยังมีมีดปลายแหลมขนาดเล็กที่เขาพอจะดูออกว่ามันคมแค่ไหน จ่ออยู่ตรงลำคอ..พร้อมๆกับเสียงเอ่ยแผ่วเบา..ที่ทำให้เขาต้องแสยะยิ้มเยาะหยันตนเอง..
“..อยู่นิ่งๆจะดีกว่าน่ะ...”
  น้ำเสียงคุ้นหู เรียกเสียงหึในลำคอแผ่วเบา...พร้อมกับเสียงสบถในลำคอ...
“...งูเห่า...”
Imprison 34: พลั้ง
ฉิบหาย...
  ไม่มีคำไหนที่วิทย์จะบอกตัวเองได้ดีเท่าคำนี้อีกแล้ว เพราะทันทีที่เขาถูกลากตัวมายังห้องพยาบาล สถานที่ที่ควรปลอดภัยหากคนเฝ้าอยู่จะไม่ใช่ไอ้คนตรงหน้า ซึ่งก็คือกันย์ที่ยิ้มหน้าเป็นอยู่ตลอดเวลา..มันยิ้ม..ยิ้มขณะที่เอามีดมาจี้หลังชาวบ้าน..ยิ้ม..แม้จะกำลังมัดแขนเขาไว้กับเตียง..
ใช่...มัดกับเตียง..
กับหัวเตียงที่เป็นโครงเหล็ก บนเตียงสีขาวว่างเปล่าในห้องพยาบาล  ประตูถูกล็อกไว้แน่นหนาและเขาก็ถูกมันถีบโครมให้หน้าคว่ำลงกับเตียง คิดแล้วยังเจ็บดั้งไม่หาย
แต่ยังไม่ทันโวยเลย มันก็คว้าแขนหมับแล้วเอาผ้าก๊อซสีเนื้อทั้งมัดทั้งพันจนเขาดิ้นไม่หลุด..ด้วยสีหน้าไม่เปลี่ยนแปลงแม้แต่น้อย..
วิทย์พยายามขยับตัวด้วยสีหน้าเจื่อนขึ้นเรื่อยๆ ในสองก็นึกถึงฉากฆาตกรรมสยองขวัญที่เหยื่อโดนควักตับควักไตต่างๆนาๆ ทั้งเรื่อง saw ที่เขาชอบนักหนาหรือเรื่องอะไรก็แล้วแต่ซึ่งตัวฆาตกรมันมักจะเป็นคนที่เราคาดไม่ถึง หรือดูเป็นคนดีๆ ทั้งที่ความจริงมันเป็นโรคจิต......ซึ่งทุกอย่างที่ว่ามา มันตรงกับไอ้กันย์ คนตรงหน้าชัดๆ !
ชายหนุ่มรู้สึกลำคอแห้งผาก เหงื่อเริ่มปะทุขึ้นเรื่อยๆ...จริงอยู่ที่เขาไม่ใช่คนอ่อนแอที่ป้องกันตัวเองไม่ได้ เขาเข้มแข็งและมีลูกน้องในสังกัดตั้งเยอะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าจะเก่งกล้าสามารถสู้กับมีดผ่าตัดอันเล็กๆแต่คมฉิบหายอันนี้ ยิ่งเห็นรอยเลือดบนปลายมีดนั่นก็ยิ่งขนลุก แค่นึกว่ามันจะจิ้มพรวดเข้ามาตรงลำคอจนเลือดพุ่งกระฉูด...แค่นั้น ก็แทบไม่มีแรงต่อกรแล้ว..
เสียงครูดเบาๆ ดังขึ้นเมื่อกันย์ลากเก้าอี้มานั่งข้างๆเตียงผู้ป่วย ซึ่งมี”ผู้ป่วยจำเป็นโดนมัดอยู่ ข้างหลังคือเตียงพยาบาลอีกเตียงที่ถูกม่านสีขาวรูดปิดไว้ เลยไม่สามารถรู้ได้ว่ามีอะไรอยู่....แต่ถ้าดูจากรูปการแล้ว..ตรงนั้น..มันคงไม่พ้นเจ้าลูกน้องดวงซวยของเขาแน่.. คนเป็นลูกพี่ได้แต่ขอโทษขอโพยในสมองเงียบๆ..แต่สายตาก็สบประมานกับดวงตาแข็งกร้าวนั้น..มองแล้วก็ได้แต่นึกก่นด่าตัวเองที่ประมาทจนได้เรื่อง ทั้งการมาอยู่ที่นี่คนเดียวมืดๆค่ำๆ ทั้งการเรียกคนอื่นมาคุยด้วย..พูดถึงคนอื่นก็คิดไปถึงไอ้โต ซึ่งไม่รู้ว่าตอนนี้มันอยู่ไหน..
  “..เหม่ออะไรล่ะครับ..หรืออยากเจอหน้าลูกน้อง..จะให้เจอก็ได้น่ะ...” ว่าแล้วก็ทำท่าจะเดินไปเปิดม่านสีขาวนั้น
วิทย์เหลือบไปเห็นแค่กลุ่มผมสีดำๆก็ขนลุกพรึ่บ ร้องห้ามทันควัน..
“..ไม่เอา...ไม่เอาว้อย ไม่อยากดู ! ” ไม่อยากเห็นสภาพร่างหรือสภาพศพของลูกน้องเขาตอนนี้ มันทั้งน่าเศร้าและน่าอนาถพอกัน.. สายตาตวัดมองไอ้เจ้าหมอเถื่อนที่เดินกลับมาที่เดิม..แล้วเท้าแขนบนหัวเตียงด้วยท่าทียิ้มแย้มปนสงสัย..ดูตอแหลจนน่าถีบซักที..
“ หึ..ก็ไหนตอนแรกอย่าเจอนัก...”รอยยิ้มมุมปากน่าสงสัย วาดขึ้นทันควันเมื่อเจ้าตัวถอดเสื้อกาวน์สีขาวออก ใบหน้ายิ้มระรื่นเช่นเคยเดินวนไปรอบเตียง มองเหยื่อของตนด้วยแววตาขบขัน..
“..มองห่าอะไรว่ะ...” ปากสวยๆนั่นพ่นคำพูดแสนจะไม่เข้ากับตัวเข้าให้ แต่กันย์ไม่สนใจ นั่งลงขอบเตียง แล้วขณะที่มืออีกข้างก็ถือมีดผ่าตัดอันเล็กไว้..
“..มอง...คนที่หลงรักผมอยู่ไง..” ริมฝีปากคลี่ยิ้มระเรื่อย แต่ใบหน้าคนฟังแดงจัด..ปนกันทั้งอายทั้งโมโห..
“...พะ...พ่อมึงสิว่ะ ! เอาเรื่องนี้มากจากไหน ใครหลงรักห่าอะไร ไม่มีว้อย หน้าไหนจะมาหลงรักคนอย่างมึง...สาด หลงตัวเองฉิบ ไปกกอยู่กับไอ้เมฆคนเดียวเหอะ...” ว๊ากใส่ไอ้คนตรงหน้าไปทันที แม้จะรู้ว่าตัวเองหน้าแดงจนไม่รู้จะแดงยังไง แถมยังมาใจเต้นอีก..แต่ยังไง เขาก็ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้ โดยเฉพาะไอ้คนตรงหน้า ที่มันยังยิ้ม..ยิ้มพร้อมกับเอ่ยคำพูดเชือดเฉือน..
“..เหรอ...” กันย์รับคำเบาๆอย่างไม่สนใจ มือหน้าคว้าหมับตรงปลายคางของคนตรงหนี้ เค้นเสียงเรียบๆ
“ ทำเหมือนไม่มีใครรู้ใครเห็น..รี่มาหาผมแทบทุกวันแบบนั้น..แถมยังมาลามปามกับเมฆ..จะให้คิดยังไง..”
   “..แล้วที่ทำไปวันนี้น่ะ..ผมปลื้มมากเลยน่ะ..วิทย์..”กันย์วางมีดลงกับพื้นเตียง เมื่อเห็นว่าถือมันไปก็ไร้ประโยชน์
“ กล้ามาก...ที่มาแล่นชนกับผมตรงๆแบบนั้น...ทั้งที่ผมคิดว่าคุณน่าจะฉลาด..และรู้จักคิดมากกว่านี้แท้ๆ..”
   “..ก็เหมาะสมดีกับคนแบบพวกมึงนี่...ไงล่ะ..คงอายหน้าม้านจนแทบไปไหนไม่ได้..ไม่มีปัญญาหาเองเลยไปเอาของเหลือเดนคนอื่นมะ....อึก...” น้ำเสียงเย้ยหยันและใบหน้าหยิ่งยโสนั้นคงทำให้คนมองไม่อาจรับไหว มือหนากดแนบลำคอ มองสีหน้าบิดเบี้ยว..และท่าทีทรมารอย่างใจเย็น..
...วิทย์อ้าปากพะงาบ...รู้สึกทรมารจนไม่มีเรี่ยวแรง ปวดคอ หูอื้อไปหมด ได้ยินแต่เสียงวิ้งๆอยู่ในหู สายตาพร่ามัวมองเห็นใบหน้าที่ยังคงยิ้มระเรื่อย..วูบหนึ่งรู้สึกเจ็บจี๊ด...เมื่อเผลอนึกถึงเรื่องเก่าๆ..ทั้งคนที่รักกับเพื่อนสนิทหักหลัง..
ทั้งเรื่องโง่ๆของเขายามเมื่ออยู่ที่นี่...โง่ ที่ไปรักไอ้คนแบบนี้..
...คนที่ไม่เคยเห็นเขาอยู่ในสายตาและรังแต่จะหาผลประโยชน์..เห็นความรู้สึกของเขาเป็นของเล่น และหาผลประโยชน์จากมันอย่างไม่แยแส..
..โดยไม่ได้รู้เลย ว่าการกระทำร้ายๆของเขา..ที่เกิดขึ้น ทั้งในวันนี้ หรือวันอื่น..แทบทุกเวลาเมื่อเห็นคนๆนนี้อยู่กับคนอื่น..หรือ..อยู่กับไอ้คนสำคัญนักหนาของมัน...ทำไปแล้วเขาก็มานั่งทุกข์..นั่งเจ็บ..ไปด้วยไม่แพ้กัน..
น้ำตารินไหลลงบนหางตา...ไม่รู้เพราะความเจ็บ..เจ็บที่ตัว..และสำนึกที่บอกว่าเขากำลังจะตาย หรือความเจ็บ..
ความสมเพชตัวเองที่ซุกซ่อนอยู่ในหัวใจ..เหตุผลไหนกันแน่..ที่ทำให้เขาต้องน้ำตาไหล..
  ปลายนิ้วจิกลงบนผิวเนื้อ กดแน่นด้วยความทรมาร ร่างกายบิดเร่า ดิ้นพล่านด้วยสัญชาติญาณเอาตัวรอดมัจจุราชที่อยู่บนร่างยังคงไม่ปราณีและนานเข้าแรงกดก็ยิ่งมากขึ้นเรื่อยๆ..ทำให้ทำนบน้ำตายิ่งทะลัก..ดวงตาเบิกกว้างขึ้นทีละน้อย..
...ร่างกายกระตุกด้วยลมหายใจกระชั้น..แววตามองคนตรงหน้าไม่ได้ฉายแววเคียดแค้นหรือเคืองโกรธ..ตรงข้ามมันกลับดูเศร้าสร้อยและเจ็บปวด...และบางที...นั่นอาจจะเป็นฟางเส้นสุดท้าย..
“..ฮะ...คะ..แค่ก...อึก.....” ไม่ว่าคนทำจะเกิดใจอ่อนในวินาทีสุดท้าย หรือเพราะอะไรกันแน่..ในวินาทีที่เขาคิดว่าจะ
ไม่รอด มือที่กดทับหลอดลมมาตลอดกลับผละจาก..วิทย์สำลักทันที ชายหนุ่มสูดอากาศเข้าปอดอย่างตะกรุมตะกราม ทว่ายังไม่ทันจะหายใจคล่อง อากาศที่ควรได้รับกลับถูกช่วงชิงไปอีกครา..
...เสียงครางท้อวงดังในลำคอยามถูกริมฝีปากหนาประกบแน่น..ดวงตาสีเข้มเบิกกว้างอย่างตกตะลึงไม่น้อยมือเรียวกระตุกถี่เขาคงจะรีบผลักไอ้หมอบ้านี่ออกไปแล้ว ถ้าหากไม่ถูกมันแน่นแบบนี้ยิ่งร่างใหญ่โตกว่าคร่อมทับทั้งตัว..
ยิ่งชวนหายใจไม่ออกเข้าไปใหญ่..
ความคิดยังปะติดปะต่อไม่ทันอาจเพราะสมองขาดออกซิเจนหรือเขาที่มึนงงเกินไป ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่จริงหรือฝันแต่ยิ่งริมฝีปากหนากดทับมากเท่าไหร่ก็เหมือนจะทำให้สติที่ไม่ค่อยสมบูรณ์หลุดหายไปเรื่อยๆ..
  “..อึ๊..... ” แรงขบกัดตรงริมฝีปากที่เดิมที่ยังสดใหม่ทำเอาเจ็บจนแทบน้ำตาร่วง เผลอร้องครางออกมาด้วยความเจ็บ..
และคนด้านบนก็ใช้โอกาสนี้สอดลิ้นเข้าไป..และนั่น..ยิ่งทำให้คิดอะไรไม่ออกเข้าไปใหญ่..

pkclub2146 · โพสต์ 2012-9-8 07:09:34

ขอบคุณมากคร้าบ

asd · โพสต์ 2012-9-13 01:49:57

ขอบคุณครับ

manza555 · โพสต์ 2012-9-13 18:51:24

ขอบคุณครับ

wsdonin · โพสต์ 2012-10-5 08:22:36

ขอบคูุณมากคับ

xiah01 · โพสต์ 2012-10-10 13:34:17

แต้งกิ๊วคับผม

mario401 · โพสต์ 2012-10-17 13:24:29

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza · โพสต์ 2012-11-11 00:05:05

ขอบคุณมากนะ

sparkmankung · โพสต์ 2013-1-20 09:44:51

ขอบคุณครับ

GunGuy · โพสต์ 2013-1-30 19:25:10

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong · โพสต์ 2013-4-17 09:59:20

ขอบคุนครับ

snooperio · โพสต์ 2013-4-26 17:17:25

ขอบใจมากมากครับ

KillTi · โพสต์ 2013-5-14 00:21:27

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii · โพสต์ 2013-11-26 23:47:35

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-5-3 17:24:19

ขอบคุณครับ

iamalegend · โพสต์ 2015-7-15 11:50:01

สนุกครับ

pt200 · โพสต์ 2015-9-15 07:33:42

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-23 20:24:02

ร้ายกาจมากนะ ไอ้กันย์

thine · โพสต์ 2016-5-23 22:09:52

ขอบคุณมากครับ

freezz · โพสต์ 2016-11-20 07:02:35

กัน แม่งเลว

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 40

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร