OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 50

tanya · โพสต์ 2012-9-4 15:15:47

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“ ..ลากยาวเลยว่ะเหมือนแล่ปลาเลยนะมึง..ฝีมือใครว่ะ?..” คนป่วยก่อนที่พอเห็นมีคนป่วยเป็นเพื่อนก็เริ่มยิ้มร่าดี๊ดาจนผมเริ่มปวดกบาลแทน..แต่ขณะที่กำลังคิดอะไรอยู่นั้น กล่องพยาบาลก็วางลงบนเตียงข้างๆตัวผม..
“..แผลไม่ลึกมาก คงไม่ได้เย็บอะไร เพราะอย่างนั้นแค่แอลกอล์ฮอล์ น้ำยาล้างแผล..ผ้าก๊อซ ลำสี ก็พอแล้วล่ะครับ..”
พี่กันย์อธิบายเสร็จแล้วเดินลิ่วออกไปดังนั้นบรรยากาศเกร็งๆจึงหายไปโดยอัตโนมัติ..
“..ตกลงใครทำ.. ” คราวนี้พี่วิทย์ถามเสียงแครียดเพราะเรื่องแผลนี่จึงทำให้ใครต่อใครลืมไอ้ภาพชวนกระอักกระอ่วนใจที่เห็นไปได้มากโข..
“........” พี่โตเงียบไปนิดหนึ่ง..นั่นทำให้ผมคิดได้ว่าคำถามที่ว่านั่นหมายถึงอะไร ผมหันไปมองหน้าพี่วิทย์ที่กำลังเครียดขึง..บ่งบอกว่ากำลังคิดจะเล่นงานมือมีดนี่...นั่นก็คือผมเอง...
“...เอ่อ.... ”
“..ไอ้เนม...” ผมกำลังจะอ้าปากพูด แต่พี่โตชิงบอกก่อนด้วยน้ำเสียงเรียบๆ..และนั่นทำให้พี่วิทย์ชะงัก..หันมามองหน้าผม..และ..กวาดมองไปทั่วตัว..
“..............” ความเงียบจึงเกิดขึ้นครู่หนึ่ง โดยที่พี่โตกำลังทำความสะอาดแผลตัวเองเงียบๆด้วยแอลกอล์ฮอล์อยู่ใกล้ๆ
ใจเด็ดจนผมมองแล้วชักเสียวไส้ชะงัด ถามเลือดก็ยังไหลออกมาจากแผลเรื่อยๆ..อูย...สยอง...
“...เหรอ....” สุดท้ายพี่วิทย์ก็รับคำเบาๆ..และกระโดดไปนั่งเตียงตัวเอง มองผมที่กำลังช่วยพับเสื้อให้พ้นจากรัศมีปฎิบัติการณ์ของพี่โต และกำลังช่วยเอาสำลีชุบน้ำมาทำแผลให้อยู่เงียบๆ..
“..เจ็บมั้ย?..” จู่ๆ..พี่แกก็ถามออกมาเบาๆ..
“...เออสิ... ” พี่โตรับคำ หน้านิ่ว
“ มาลองดูบ้างมั้ยล่ะ ของมึงแต่แผลเท่านั้นยังเจ็บแทบตาย ลองเจอแบบกูสักรอบไหมเล่า..?”
“..ไม่เอา..กูไม่มีคนพยาบาล.. ” พี่วิทย์ยักไหล่ มองผมกับพี่โตสลับกันด้วยรอยยิ้มแปลกๆจนผมเริ่มขนลุก..
“..หึ...” พี่โตแสยะยิ้ม ก่อนจะหน้านิ่ว เมื่อสำลีกดผ่านบาดแผลที่ยังเปิดอยู่ มือหนาคู่นั้นคว้าแขนผมข้างที่วางอยู่บนเตียงหมับแล้วบีบแน่น..
“..คร้าบๆ..เจ็บก็บอกสิ.. ” ผมพอจะรู้จึงละมืออกจากส่วนนั้น มองแผลยาวที่กรีดไปจนถึงข้างเอวด้วยความสยองเล็กน้อย เพราะพอทำความสะอาดแล้วจ้องมันดูชัดๆ..ก็สยองใช่น้อยอยู่..
“...จะทำไรก็ทำน่ะ..กูหลับ..” พี่วิทย์ว่าพลางกระโดดขึ้นบนเตียงตัวเองแล้วหลับตาพริ้ม..หันหลังให้ผมกับพี่โตประมาณว่า
“อยากทำอะไรก็ทำเถอะ ไม่กวนแล้ว” นั่นทำให้พี่โตหน้านิ่ว ส่วนผมก็ส่ายหัวอย่างนึกขัน..
“..เบาหน่อย.. ” เสียงเข้มๆบอกผมเมื่อผมกำลังเอายาใส่แผลชุบสำลีและปะลงบนบาดแผลของคนตัวสูง..ผมเงยหน้าไปมองพี่โตที่หน้านิ่ว..ก่อนจะพยักหน้ารับ..
“..ขอโทษครับ.. ”ผมออกปากงึมงำด้วยความรู้สึกผิด..แต่..ถ้าถามว่าย้อนเวลาไปได้ผมจะทำมั้ย คำตอบก็ยังคงเป็น ทำอยู่ดีนั่นล่ะ..
“..หุบปากแล้วทำไปให้เสร็จๆ..” ว่าพลางบีบแขนผมแน่น ถ้ามืออีกข้างจะไม่ได้แตะอยู่แถวๆหน้าท้องละก็ เชื่อได้เลยว่าคงปลิวผ่านกบาลผมให้เจ็บแสบเล่นๆไปแล้ว ว่าแต่ทำไมพี่แกถึงได้ล่ำบึ้กปานนี้น่ะ หน้าท้องผมทำไมไม่มีซิกแพ็คเป็นลอนใหญ่ๆน่าลูบแบบนี้บ้าง..อ้าก.....แต่ไม่ได้หมายความว่าผมมองหน้าท้องพี่โตแล้วอยากจะลูบน่ะเว้ย..
“...ไอ้โต..แล้วพวกป๋าว่าไงมั่งว่ะ...เอ้อ..ลืมไป..นี่กูละเมอน่ะ..” จู่ๆพี่วิทย์ก็ออกปากถามขึ้นมา ทำให้ผมที่กำลังอยู่ในภวังค์(อิจฉา)ชะงักหลุดขำ ก่อนแกจะออกปากว่าละเมอซะงั้น..แถมยังทำเอฟเฟกต์เสียงกรนใส่เพิ่มเติมซะด้วย..
“..สาด..ไม่ต้องมาละเมอแล้ว.. ” พี่โตบ่นใส่คนที่ทำซาวด์แทร็คกวนประสาทไปอีกรอบ ส่วนพี่วิทย์ก็ส่งเสียงหัวราะ
ใต้ผ้าห่มออกมาเบาๆ..
“..ไม่ว่าไง..จัดการเรียบร้อยแล้ว..ส่วนมึง... ” พี่โตบอกเรียบๆ ก่อนที่เสียงหัวเราะจากในผ้าห่มจะเงียบไป
“..ป๋าแกบอกว่า..ห้ามพลาดอีก..ส่วน....เรื่องนี้ จะจัดการยังไงก็ตามใจ..”
  “..แล้วที่กูบอก...” พี่วิทย์เงยหน้าออกมาจากโปงผ้าห่ม สภาพหัวยุ่งเล็กน้อยดูไม่แปลกตาเท่าใบหน้าเครียดขึ้ง พี่โตกันไปมองตา ขณะที่ผมค่อยเริ่มพันผ้าก๊อซรอบเอวพี่แกช้าๆ..
ก๊อกๆ..
เสียงเคาะเบาๆ ที่หน้าต่างทำให้ต่างคนก็ชะงัก พี่วิทย์หันไปเปิดหน้าต่างห้องพยาบาลที่อยู่ฝั่งสวนผักด้านหลังให้เปิด
อ้าออก พบว่าคนที่ว่าเคาะ คือพี่ทินนั่นเอง..
ใบหน้าของคนเรียกดูเครียดแปลกตา ดวงตาคู่นั้นมองพี่วิทย์ พี่โต และผมสลับกันไปมาช้าๆก่อนจะพยักหน้าพลาง
เบี่ยงตัวออกจากหน้าต่าง...
..ใบหน้าพี่วิทย์ฉายแววเคร่งเครียดขึ้นทันควัน สายตาจับจ้องไปยังเหตุการณ์ด้านนอกผ่านบานหน้าต่างอย่างเคร่งเครียด ผมชะงักพอดีกับที่ลุกขึ้นจะเอื้อมพันผ้าพันแผลบริเวณด้านหลังของพี่โต แขนหน้าล็อคเอวผมไว้ ให้ค้างอยู่ในท่ากึ่งนั่ง
กึ่งยืนในอ้อมแขนพี่โต..พร้อมๆกับสายตาของทุกคนที่มองไปยังเบื้องนอก..
...ซึ่งมีร่างของเหล่าบรรดาพี่ๆในกลุ่มยืนอยู่ประจิบริเวณนั้นเป็นบางจุด สายตาเหลียวซ้ายขวาอย่างบ่งบอกว่ากำลังดูลาดเลาไม่ให้ใครเข้ามายุ่ง และบริเวณแปลงผักหลังห้องพยาบาลนั้น จะมีบ่อน้ำที่ขุดๆไว้สำหรับใช้อยู่ ปกติแล้วจะมีท่อพีวีซีต่อออกจากข้างบ่อน้ำ เพราะใช้ระบบแรงปั้มมอเตอร์แถมแผ่นซีเมนต์กลมขนาดใหญ่ที่ปิดบ่นน้ำนั้นไว้ก็หนักจนยกแทบไม่ขึ้น..
...ทว่าตอนนี้ มันกลับถูกยกออกด้วยแรงของชายร่างใหญ่สองสามคน พร้อมกับร่างของผู้ชายอีกคนทีชื่อนพ ได้ถูกต้อง
ให้เดินเข้ามาหาบ่อน้ำนั้นเรื่อยๆ...
  ผมหันไปมองพี่วิทย์ ที่กำลังจ้องภาพเบื้องหน้านิ่งๆ ใบหน้าเรียบเฉยและริมฝีปากเม้มแน่น..แต่ดวงตาคู่นั้นมันกลับสั่นระริก..  ..คนๆนั่น..กับข่าวลืมเมื่อวาน..และประโยคสุดท้าย ที่พี่วิทย์พูดกับพี่โตก่อนผมจะไปหาป๋า..
..นั่นทำให้สามารถเข้าใจเรื่องทั้งหมดได้อย่างง่ายดาย โดยเฉพาะเมื่อพี่วิทย์พยักหน้าช้าๆยามที่ได้สบมองแววตาของพี่ที่ชื่อนพคนนั้น..ผมอ้าปากจะพูด..ทว่ามือหนาของใครสักคนกลับเลื่อนมาปิดตาผมไว้ช้าๆ...
...และเมื่อผมได้แสงสว่างตื่นมาอีกครา ร่างของเขา ก็หายไปจากพื้นที่เคยอยู่ ดิ่งลงไปอยู่ใต้บ่อน้ำนั้นแทน..
“..นั่น...คือโทษของคนที่ทรยศ..”
เสียงกระซิบเบาๆทำให้ผมชะงัก หันขวับไปมองหน้าคนพูด...ผมเหยียดรอยยิ้ม..ถามออกมาช้าๆ..
“..แล้วผมล่ะ..จะต้องเป็นแบบนั้นรึเปล่า..?..”
Imprison 41: ความสำคัญ
  สิ้นคำถามนั้นก็มีเพียงความเงียบที่เกิดขึ้น...
  พี่วิทย์ที่นั่งมองหน้าต่างนอกห้องพยาบาลหันมามองหน้าผมด้วยแววตาแปลกประหลาด ส่วนมือใหญ่ที่ละจากดวงตาของผมวางบนไหล่ บัดนี้ผละจาก และยังคว้าเสื้อมาใส่พลางเดินดุ่มออกไปข้างนอก..
ผมชะงัก หันไปมองแผ่นหลังของคนตัวโตที่น่าจะอยู่ตอบคำถามเสียก่อน แต่พอหันมากลับสะดุ้งเฮือก กับนัยน์ตากลมๆของพี่วิทย์ที่จ้องเป๋งมาที่ผม...
  “ เอ่อ...” ผมอึกอักกับแววตาที่มองมาไม่น้อย ขณะที่พี่วิทย์ผละออกห่าง พิงตัวไว้บนพนักเตียงอย่างเดิม..
  “..มันเป็นคนเลวนักเหรอ?..” จู่ๆก็ถามออกมาเรียบๆ นั่นทำให้ผมขมวดคิ้ว พลางเสียงย้ำก็ดังขึ้นอีก
“ กูถามว่าในสายตามึง ไอ้โตมันเป็นคนเลวนักรึไง..?..”
“............” ผมไม่รู้จะพูดยังไง ก็ไม่รู้สิน่ะ แต่คิดว่าคงไม่ใช่คนดี จะพูดว่าพี่โตเลวซะเต็มประดาก็คงไม่เต็มปาก แต่จะพูดว่าดีนักหนาก็คงเป็นการโกหก..สรุปคือ..พี่โตในสายตาผมก็เป็นคนที่เอียงได้ทั้งดีทั้งเลว จะเป็นแบบไหนมากกว่ากันก็คงนับได้จากพฤติกรรมการทำตัวในแต่ล่ะกรณี ซึ่งบางครั้งดีใจหาย ส่วนบางครั้งก็..ร้ายเชี้ยๆ..
“..กูว่าไอ้โตมันก็เลวเหมือนกันน่ะ..เหมือนกูเป๊ะ..” พี่วิทย์ว่าพลางชี้เข้าหาตัวเองหน้าตาใสซื่อ..
“............ ” ผมพยักหน้ารับ แม้จะยังไม่เข้าใจว่าจะมาบอกผมทำเพื่อ..
“..แต่ทั้งที่เป็นแบบนั้น..มันก็เป็นเพื่อนที่ดีของกู..และเป็นลูกพี่ที่ดีของลูกน้อง..” พี่วิทย์พูดออกมาเรียบๆ
“ ไม่คิดบ้างเหรอ ว่ากับคนเชี้ยๆอย่างไอ้โตทำไมถึงมีคนติดสอยห้อยตามซะขนาดนั้น..คิดว่าเพราะอิทธิพลหรืออำนาจของมันแค่นั้นรึไง..?.. ”
  “.........”
  “..อิทธิพลกับอำนาจอาจจะทำให้คนยอมติดตาม แต่ถ้าเป็นคนไม่สนใจลูกน้อง ใช้งานพวกมันแบบโหดร้าย ถ้าไม่ใช่ลูกพี่ที่ดี..ก็ไม่มีใครติดตามได้นานหรอก..แล้วกับมึง...มาถามว่าตัวเองจะโดนแบบนั้นบ้างไหม?..กูถึงอยากรู้ ในใจมึงคิดว่าไอ้โตมันเลวมากนักรึยังไง..หรือจะเชื่อใจอะไรมันไม่ได้อีกแล้ว..” พี่วิทย์ว่าพลางจ้องหน้าผมเขม็ง..กอดอก..
“...ไม่ใช่พวกพี่รึไง..ที่สอนผม..” ว่าอย่าไว้ใจใคร..อย่าเชื่อใจใคร...ไม่ใช่เพราะคนพวกนี้เหรอที่ทำให้ผมผิดหวังซ้ำแล้วซ้ำเล่า..แล้วใครจะกล้า..เชื่อใจหรือไว้ใจอีกครั้ง..เพื่อที่จะถูกหักหลัง..อีกครั้ง..และอีกครั้ง..
ถึงสิ่งที่ผ่านมา อาจจะเป็นหลักประกันให้ผมได้ครึ่งหนึ่งว่าผมจะไม่ถูกปฏิบัติอย่างเดิมอีก แต่กับพี่โต..ใครจะเอาอะไรมาประกันได้ ว่าผมจะไม่โดนแบบเดิม..อีก หรือต้องมีชีวิตแขวนไว้กับความพอใจเป็นครั้งคราวหรืออารมณ์ขึ้นๆลงๆของคนๆหนึ่ง..
“....เหรอ...” พี่วิทย์ถามออกมาง่ายๆด้วยสายตาไร้แววสำนึกผิดหรืออะไรทั้งนั้น ก่อนจะเหยียดยิ้มเครียด..
“..รู้ไหมว่าทำไมไอ้นพต้องตาย..”
“....ไม่...”
   “..แล้วรู้ไหม..ว่าใครเป็นคนสั่งให้ฆ่ามัน..” พี่วิทย์ถามอีก แต่คำถามนี้..ผมคิดว่าตัวผม..ตอบได้...
“..พี่โต...”
“..นั่นก็เป็นหนึ่งในสาเหตุที่มึงคิดว่าตัวเองต้องเจอแบบเดียวกับมันรึไง..? ” พี่วิทย์ถอนใจเฮือก มองหน้าผม
“กูก็ไม่รู้จะอธิบายยังไงให้มึงเข้าใจ..พวกกูน่ะ ไม่ได้มีแค่ตัวคนเดียว พวกกูมีลูกน้อง มีนายมีพรรคพวกที่ต้องคุ้มกะลาหัวและใช้งานมัน..การอยู่บนที่สูงน่ะ ปีนขึ้นมามันยังไม่ง่ายเท่าการรักษาตำแหน่งกับฐานะพวกนี้ไว้..กูทำพลาด..กูจบ..ลูกน้องกูจบ..กูรอด ลูกน้องกูก็รอด พวกกูต้องรับผิดชอบชีวิตและทุกๆการกระทำของลูกน้องอย่างพวกมึง คิดว่ามันสบายเหรอ..หรือติดว่าพวกกูอยากทำ อยากจะฆ่าไอ้นพให้ตายไป ทั้งที่มันเป็นลูกน้อง..เคยกินข้าวด้วยกัน เคยหัวเราะ
เคยยิ้มด้วยกันมา มึงคิดว่าคนเป็นๆที่ไหนมันอยากจะทำ..”
  “...แล้วมึงคิดเหรอ..ว่าที่ไอ้โตมันถูกมึงแทง..นั่นจะเป็นแค่การเล่นตลกของไอ้พวก`ตัวเงินตัวทอง`ข้างบนนั่น..”
“...เป็นเพราะคุมผมไม่ได้รึไง..” ผมถาม สบตาพี่วิทย์นิ่ง
“ ผมรู้ว่าที่พี่พูดเพราะอยากให้ไอ้ลูกน้องหัวเน่าแบบผม เข้าใจซะบ้างว่าการเป็นหัวหน้าหรือลูกพี่มันไม่ได้สบาย ผมก็รู้หรอกว่าที่พี่โตถูกผมแทงเพราะคำสั่งนั่นมันมีผลยังไง..แต่จะให้ผมเชื่อใจ คนที่เคยเอาข้าวคลุกเศษดินมาให้กินด้วยเวลาแค่วันเดียว มันง่ายไปมั้ยกับความไว้ใจของผมที่ถูกทำลายลงไป..ถ้าความรู้สึกของคนมันกู้คืนมาง่ายขนาดนั้น..ก็คงไม่มีคนมาเสียใจทีหลังหรอก..”
  ผมพูดพลางสบตาพี่วิทย์ มองสบแววตาที่วูบไหวเพราะคำพูดของผมแล้วก็ถอนใจเฮือก ใช่ว่าจะไม่รู้กับสิ่งที่หลายคนพยายามยัดเยียด บอกว่าผมไม่ต้องกลัวอะไรแล้วต่อจากนี้..ไม่ต้องกังวลอะไรอีกเพราะพี่โตจะจัดการให้..ผมกลายเป็นหนึ่งในพรรคพวกที่พวกเขาต้องปกป้องแล้ว..แต่แล้วไง ไอ้คำพูดพล่อยๆหรือท่าทีเป็นมิตรนั่น จะยืนยันได้เหรอ ว่านับจากนี้ไปผมจะไม่ถูกปฏิบัติอย่าง หมา  ยามที่ใครเขาไม่พอใจอีก..
...ถึงคำถามที่ผมถามออกไปจะทำร้ายจิตใจคนฟัง..แต่กับคนพูดอย่างผม จะมีใครกล้าพอจะยืนยันว่าจะไม่เป็นเหมือนเดิมแล้วบ้าง..?
  ในเมื่อพวกเขาพูดเองว่าอย่าไว้ใจใคร อย่าฝากชีวิตไว้กับใคร จะผิดอะไรถ้าผมถามแบบนั้น.....ถึงมันจะทำร้ายจิตใจใคร ก็ไม่ใช่เรื่องที่ต้องสน..
   “ยังไงก็เถอะ... “ คำพูดของพี่วิทย์ทำให้ผมผละออกจากภวังค์
“..มึงจะคิดยังไงก็ตามใจ กูพูดอะไรไม่ได้มาก..หรือพูดไปมึงก็คงไม่คิดจะฟัง.. กูไม่อยากให้มึงมองไอ้โตในแง่ร้ายจนเกินไป พวกมึงยังดีที่ผ่านจากไอ้เรื่องราวทุเรศๆของไอ้`ตัวเงินตัวทอง`สองตัวนั่นมาได้..กูคงหวังมากไปที่จะให้มึงกับไอ้โต..
เฮ้อ.....”
บ่นแล้วก็ถอนใจ คำพูดสุดท้ายนั่นทำให้ผมนิ่วหน้า หวังอะไร?..เขาหวังอะไรกับการที่ผมกับพี่โตไม่ได้โกรธจนฆ่ากันตายหลังจากไปเจอพวกป๋ามา..หวังจะให้รักใคร่ปรองดองแน่นแฟ้น.หรือหวังให้ผมอัพเกรดตัวเองกลายมาเป็นสมุน
มือขวาของพี่โต..?
“...เอ้อ..แล้วผมต้องไปส่งของเมื่อไหร่?..” ผมถามออกไปเรียบๆ แม้จะเจ็บแปลบยามคิดถึงเรื่องที่ต้องทำ..แต่ว่า..ถ้าไม่ทำมันก็คง...
“..อีกสองอาทิตย์.. ” พี่วิทย์ตอบพลางหันมามองหน้าผม
“ กูรู้ว่ามึงไม่อยากทำหลังงานนี้ถ้าไม่มีคำสั่งมา..มึง..ก็คงไม่ได้ทำ..อีกแล้ว..มั้ง...”
“..เลี่ยงได้ด้วยเหรอ?.. ” ผมถามหน้าบูดบึ้งกับคนที่ตอนนี้คงกลายเป็นสมาชิกแกงค์นี้เต็มตัวแล้ว จะเลี่ยงงานแบบนี้ได้ยังไง..
“..ได้สิ.. ” พี่วิทย์ว่าพลางยักไหล่

pkclub2146 · โพสต์ 2012-9-8 07:57:31

ขอบคุณมากคร้าบ

manza555 · โพสต์ 2012-9-15 19:31:32

อย่าทำอะไรเนมเล้ยย T^T

wsdonin · โพสต์ 2012-10-6 03:17:02

ขอบคุณมากคับ

mario401 · โพสต์ 2012-10-19 19:54:51

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza · โพสต์ 2012-11-13 21:44:49

ขอบคุณมากนะครับ

sparkmankung · โพสต์ 2013-1-20 11:43:10

ขอบคุณครับ

GunGuy · โพสต์ 2013-2-3 08:28:34

ขอบคุณมากคร้าบ

Klong · โพสต์ 2013-4-17 13:04:50

ขอบคุนครับ

snooperio · โพสต์ 2013-4-26 22:59:52

ขอบใจมากมากคับ

KillTi · โพสต์ 2013-5-14 01:19:54

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii · โพสต์ 2013-11-27 04:40:49

ขอบคุณมากนะ

babubabu · โพสต์ 2014-4-8 17:30:58

ขอบคุณมากๆๆๆครับบบบบ

wi2 · โพสต์ 2014-5-3 17:44:54

ขอบคุณครับ

Bigdor7 · โพสต์ 2015-7-8 23:41:17

สนใจ กันวิทย์เป็นพิเศษครับ

iamalegend · โพสต์ 2015-7-15 13:45:18

ขอบคุณครับ

kanawon · โพสต์ 2015-7-25 00:02:07

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-9-15 13:17:34

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-23 21:37:30

ขอให้รอดนะเนม

pt200 · โพสต์ 2016-6-12 11:28:22

ขอบคุณครับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 50

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร