OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 54

tanya · โพสต์ 2012-9-5 09:51:21

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“...ฮ่ะๆ..มึงนี่มัน... ”วินาทีที่จะกดฝ่ามือไปเต็มแรง...เพราะอะไรไม่รู้..ถึงๆได้ผละมืออก...ไม่..ทำแบบนั้นไม่ฆ่ามันให้ตาย..
เพราะอะไรไม่รู้...ไม่แน่ใจ...ไม่เข้าใจ..
“..ทำไมไม่ฆ่าให้ตาย..ขี้ขลาดเอ๊ย ! ” มันยังหัวเราะ..หัวเราะปนกระอักกระไอออกมาเบาๆ..แววตาที่มองมายังไม่แสดงความหวาดกลัวหรือโกรธแค้น..มีแค่แววตาสมเพช..สมเพชคนอย่างผม..
“...จะฆ่าให้ตายทำไม..” วินาทีนั้น รู้สึกถึงความโกรธเกรี้ยวที่ปะทุขึ้นอย่างรวดเร็ว..ผมเอือมมือไปหาคนตรงหน้า..
เอื้อมมือไปลูบแก้มขาวเบาๆ...จนแววตาของคนๆนั้นเริ่มเปลี่ยนไป..
ผมยิ้ม...ไม่ว่ายังไง..นี่คือคำตอบที่ชัดเจนอยู่แล้ว..ว่าคำพูดเหล่านั้นมันจริง..หรือโกหก
  “...ทรมาร..จนอยู่ไม่ได้...มันน่าสนใจกว่าเยอะ ! ” ผมออกแรงบีบแน่นขึ้น จนวิทย์ทำสีหน้าเหย..นั่นทำให้ผมพอใจ..
และละมือออกมา..
..มือขาวของคนตรงหน้าเอื้อมแตะรอยบีบที่ขึ้นเป็นสีสด..ใบหน้าแฝงความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด..
  ..แต่วินาทีที่เขาหันไปมองประตู...ดวงตาคู่นั้นกลับเบิกกว้างขึ้น..
พร้อมกับรอยยิ้มมุมปาก..แปลกตา
  “..คิดงั้นเหรอ?..กูว่ามันไม่ง่ายแบบนั้นหรอก...”
รอยยิ้มมุมปาก..ไม่น่าไว้ใจ..ปรากฏขึ้นมาชวนให้หงุดหงิด..
แต่ก่อนอื่น..ผมหันไปมองที่ประตู..
พลันรอยยิ้ม..ก็ค้างอยู่บนริมฝีปาก..
สบมองดวงตาของคนๆนั้น..ที่...แทบไม่มีเงาของผมอยู่ในแววตา..
ดวงตาคู่นั้น...จ้องมองไปที่...คนบางคน..บนเตียง..
แววตาที่ผมไม่ได้มองมานานนัก...ทอดมองไปยัง..คนๆนั้น..
...พร้อมกับแก้มขาว..ที่เริ่มขึ้นสีจัดขึ้น..
ผมหันไปมองหน้ามัน..คนที่น่าเกลียด..น่าชังที่สุด..
มันยิ้ม..ยิ้มแล้วหันมามองหน้าผม..
ริมฝีปากปรากฏถ้อยคำที่น่าชัง..
มันพูดออกมาโดยไร้เสียงว่า..
..กู..ชนะ...
Imprison 44: ไม่รู้
ผมนั่งเงียบ มองเหล่าพี่ๆทั้งหลายที่กำลังทำกิจกรรมออกกำลังกายยามว่างกันอยู่ แฮ่ม..ไม่ใช่หรอกครับ ความจริงมันคือการทำงานประจำวันกันนั่นล่ะ บ้างก็กวาดพื้น บ้างก็ตักน้ำรดแปลงผักกันบ้างสถานที่ปฎิบัติงานก็ที่เดิมนั่นแหละครับ..หลังห้องพยาบาล...กับบ่อน้ำข้างหลังที่กลายเป็นที่ฝัง.ร่าง..ของใครบางคน..
  พูดถึงเรื่องนี้แล้วผมแอบหน้าเสีย ไม่รู้ว่าความจะแตกหรือมีคนพบศพเมื่อไหร่ ธรรมชาติของคนเราเมื่อตายน่ะครับ
ตายลอยน้ำแบบนี้ก็คงมีขึ้นอืดลอยออกมาให้เห็นสักวัน ความก็คงแตกเมื่อนั้นล่ะครับ ทั้งที่เรือนจำมีระบบขานชื่อทุกคืนแต่พี่ๆเขาบอกกันว่ากลบเรื่องนี้ไว้แล้ว ให้คนขานแทนแถมยังใช้ความสนิทสนมกับผู้คุมปิดเรื่อง ให้เงียบฉี่...กระทั่งนักโทษด้วยกัน ยังรู้แค่ว่านพคนนั้นนอนพักรักษาตัวอยู่ที่ห้องพยาบาล..
...นั่นทำให้ผมรู้ซึ้งอีกครั้งว่าอิทธิพลในคุกนี่มันไม่น้อยกว่าข้างนอกจริงๆ..
แต่ที่ผมกังขาใจ..มากกว่าเรื่อง”ศพ”คือคนที่ออกคำสั่งนั้นมากกว่า..
..พี่ๆที่ทำอาจจะรู้ว่าคนสั่งคือพี่โต..
แต่...ผมรู้ว่าคนที่ขอให้ทำจริงๆ..มันไม่ใช่คนนั้น..
ผมหันไปมองคนๆนั้นด้วยแววตากังวลปนหวาดหวั่นใจรอยยิ้มกวนๆของเขายังคงมีเหมือนเดิม..หรืออาจจะมากกว่าเดิมด้วยซ้ำ ยามที่ออกมาจากห้องพยาบาล..แม้ใบหน้าจะมีรอยฟกช้ำ..มีบาดแผล..ทั้งถูกลงโทษเพิ่ม..ทว่า..รอยยิ้มของพี่วิทย์กลับเพิ่มขึ้นอย่างน่าประหลาด..
ประหลาดจนผมยังแอบขนหัวลุกเลยล่ะ..
  และเหมือนว่ากระทั่งพี่โตก็ยังรับรู้ได้ถึงความหลอน..เอ่อ..หมายถึงความเปลี่ยนไปของพี่วิทย์ เพราะงั้นตาคู่นั้นเลยชอบแอบจ้อง..นั่งจ้อง..เพ่ง..และจ้องพี่วิทย์ตอนเผลอบ่อยๆ..บ่อยจนเกินไปแล้วมั้งลุง..
“..มองไร..”ออกปากถามขึ้นมา พลางใช้ตาคู่นั้นที่เคยใช้จ้องชาวบ้านมามองผมจนต้องสะดุ้ง ทำไมล่ะ ตาลุงนี่ ทีคนอื่นล่ะจ้องเอาจ้องเอา..ทีตัวเองล่ะจ้องไม่ได้เลยใช้ไหม?
“...เปล่า..” ผมปฏิเสธพลางหันไปที่อื่นแทน ไม่ยอมสบตาคนตัวโตที่เพิ่งมาเจอกันจังๆ..ก็ครั้งนี้..พลันรู้สึกถึงแรงกระแทกแรงๆตรงสะโพก ทำเอาเกือบหน้าจ้ำดินหากตั้งตัวไม่ทัน ผมหันขวับไปมองเจ้าของฝ่าเท้าประหาร ที่ยืนทำหน้าตาไม่รู้ไม่ชี้ระรื่นอยู่..
“..ไปช่วยพวกมันทำงาน ถืออภิสิทธิ์ไรมานั่งจ้อง ไปๆ..” ว่าพลางยกฝ่าเท้าถีบใส่พลางขับไล่กันหน้าตาเฉย โหย ไอ้คนที่มันเคยกอดจูบลูบคลำกันเมื่อสองสามวันก่อนมันใครว่ะ ใครว่ะหา? เอาไอ้พี่โตคนเดิมมาเซ่..
  ผมหน้าบูด สะบัดหน้าพรืดใส่ไอ้พี่โตบ้าอย่างไม่ยอมลอดราวาศอก มือข้างหนึ่งลูบก้น อีกข้างก็ออกปากพูดเรื่องตำแหน่งใหม่ของผมปาวๆท่ามกลางเสียงหัวเราะปนโห่แซวชวนปวดกบาล..
“..ผมไม่ต้องทำก็ได้ อาจารย์ธีระบอกไว้แล้วนี่..ชิ...” รู้กันมั้ยครับว่าคนที่เล่นดนตรีอย่างพวกเครื่องสายแบบไวโอลินนี่ เขาห้ามใช้งานมือหนัก เพราะหากมือด้านประสาทสัมผัสส่วนปลายนิ้วแข็งกระด้างไม่ทำงานไปล่ะก็ จะทำให้เล่นดนตรีไม่ได้เท่าที่ควร เพราะอย่างนั้น ผมเลยได้ความคุ้มครองพิเศษจากท่านอาจารย์ธีระ(ที่ผมจะเริ่มรัก)ทำให้ไม่ต้องทำงานกรรมกรแบกหาม คึคึคึ..
“...ธีระ...” ไอ้คุณพี่โตกอดอกแล้วหรี่สายตาลงเล็กน้อยด้วยมาดผู้นำที่เหนือกว่าจนน่าหมั่นไส้ แต่ที่ทำให้ผมผิดสังเกตคือนัยน์ตาคู่นั้นมากกว่า..มันคุกรุ่นแฝงด้วยเลศนัยแปลกๆ..พลันก็พราวระยับไปด้วยแววหัวเราะ..
“..หึ...แล้วมึงจะรู้ ว่าความบังเอิญที่ซ้อนทับความบังเอิญมันเรียกว่าอะไร...”
...วาจาเหมือนจะสื่ออะไรแปลกๆทำให้ผมขมวดคิ้ววุ่น..นึกฝันถึงคำที่พี่ท่านต้องการสื่อถึงด้วยความไม่มั่นใจยิ่ง..ว่าคนอย่างพี่โตคนนั้นพูดจาแบบนี้ก็เป็นด้วย..
เคยได้ยินไหมครับ..ที่ว่า..ความบังเอิญซ้อนทับกับความบังเอิญ...มันคือ
  “..พรหมลิขิต...” ผมออกปากพูดไป...ทำให้คนตัวโตที่ขยับลุกไปทำอย่างอื่นไม่ได้สนใจจะไล่ผมไปทำงานอีกหันมามอง..มุมปากบิดยิ้มแสยะ..แน่ล่ะว่าผมแจ้งใจในทันใดว่ามันไม่เกี่ยวกับประโยคหวานเน่าใดๆทั้งสิ้นในสามโลกสักนิด...
“..มัวแต่คิดอะไรหวานแหวว..กูจะบอกให้น่ะ ว่าความบังเอิญ...” พี่โตแสยะยิ้มนิดแล้วหันมามอง ทำให้ใบหน้า...เอ่อ..หล่อๆนั้นดูดีขึ้นมานิดนึงแบบว่าหัวใจกระตุกไปซักเฮือก ก่อนคนตัวโตจะกระตุกยิ้มออกมา..
“ที่ซ้อนทับกับความบังเอิญ....มันเรียกว่าความตั้งใจต่างหาก..”
  ตั้งใจ...?
ตั้งใจอะไร..ใครตั้งใจ..ไม่เห็นเกี่ยว..
ผมหน้านิ่วมองตามแผ่นหลังกว้างอย่างไม่ค่อยพอใจ ไม่ต้องเดาก็รู้ได้แล้ว ว่าคงจะไปทำอะไรหรือตกลงแผนการบางอย่างโดยที่ผมไม่รู้แน่ๆ..
...แต่..ไม่ว่าจะความบังเอิญหรือความตั้งใจ ..มันก็ไม่เกี่ยวกับไวโอลินที่รักของผมอยู่แล้ว
ผมถอนใจพรืด หันหลังมาตั้งใจว่าจะไปขลุกอยู่กับเจ้ากล่องไม้สุดที่รักของผมต่อ ดีกว่าจะมาคิดอะไรงี่เง่าให้เสียอารมณ์..แต่พอหันหลังกลับไปก็สะดุ้ง กับแววตาของเหล่าพ่อ แม่ พี่น้อง..เอ่อ..ไม่ใช่งงแต่เป็นพี่ๆที่มองหน้าผม..
พร้อมกับพี่ทินหน้าเดิมที่เข้ามาตบบ่าเบาๆ...ด้วยใบหน้าเห็นใจ...
“...อย่าคิดมากเลยว่ะไอ้เนม...พวกกูเข้าใจ..” พร้อมกับเหล่าคนเบื้องหลังทั้งหลายพยักหน้าหงึก..
“.................” เอ่อ...อะไรเหรอครับ...
“...คือมึงต้องรู้..ว่าถึงจะชอบหรือจะ..เอ่อ..รัก...แต่มันก็เป็นไปได้แค่ในคุกนี่ ข้างนอกน่ะ ..มันต้องผู้ชายกับผู้หญิง..
ถึงจะรักกันยังไงก็ช่าง...” วาจาเห็นใจแต่คำพูดออกแนวโหดร้ายนั่นทำให้หัวอกคนเป็นเคะ..เอ๊ย!หัวอกคนฟังชะงักขึ้นมานิดนึง....ผมกระพริบตาช้าๆ...หันไปมองสบตาไอ้คุณพี่ทินที่ยังคงแฝงความสงสารอย่างหนัก...
  “.................”
  “...เวลาที่ตัวจริงเขามาหาก็ต้องทำใจปล่อยๆไป..อย่างน้อยน่ะ...ในคุกนี่ มึงก็เป็นคนเดียวของเฮีย`ตัวเงินตัวทอง`ๆของพวกกูล่ะ
น่ะ...”
  “.................” ผมยังคงเงียบ...แต่กระพริบตาถี่ขึ้น...มองสบตาพี่ๆที่หันไปปัดกวาดอะไรต่อหลังจากพูดและพยักหน้ากันเสร็จ..ผมใช้เวลาคิดทบทวนแค่เสี้ยวมิลลิเส็ก...ก็...รู้แล้วว่าพวกพีท่านหมายความว่ายังไง...
....ผมมองไปที่อาคารหลังใหม่ที่โดดเด่นอยู่เบื้องหน้าเรือนจำจนมองเห็นตัวอาคารเหลือบกันอยู่..มองหลังคามุงกระเบื้องสีสด...และ...มองพระอาทิตย์บนหัวโดยไม่ได้ตั้งใจ...
ยังจำกันได้ไหม...
วันอาทิตย์...ตอนบ่าย...เขาจะทำอะไรกัน...
  ผมไม่สน...ไม่เห็นสน หรืออย่างน้อยก็บอกตัวเองว่าจะไม่สนใจเรื่องพรรคนี้ แฟนใครมาเยี่ยมที่รักใครมาหาก็เรื่องของเขาไป ตราบใดที่แม่ของผมจะไม่โผล่หน้ามาหากันในวันที่ครบสามเดือนแรกของการอยู่ที่นี่...
...อ่า...จะว่าไป...มันก็...เกือบ...ใกล้จะสามเดือนแล้วสิน่ะ..เวลาที่แม่จะมาเยี่ยมผม...วันเวลาที่รอคอยว่าจะได้เห็นหน้าแม่ ในที่สุดก็จะมาถึงในไม่ช้า...
  เพราะอย่างนั้นผมถึงไม่เข้าใจ...ว่าตัวเองจะ....เงียบไปทำไม..
...ไม่เข้าใจว่าทำไมถึงหงุดหงิด..และ...อารมณ์เสียกับเรื่องที่ใครเขาว่ามัน”เป็นไปไม่ได้..
จะสนทำไมในเมื่อผมไม่ใช่เกย์..ไม่ใช่พวกรักร่วมเพศ..ไม่...ได้เป็นแบบนั้นเสียหน่อย..
ไม่ได้มีอะไร...กับ....
พลันลมหายใจหยุดชะงักเมื่อผมคิดถึงคำๆนี้ภาพความทรงจำกับเรื่องราวที่อธิบายไม่ได้และไม่พบคำตอบนั่นยังวาบเข้ามาในสมอง.....ทั้งจูบ..และ..กอดนั่น..มัน...คืออะไรกัน..
แค่เผลอตัว...เผลอใจ...บรรยากาศมันพาไป...แค่นั้น..ใช่ไหม?..
ผมยังไม่แน่ใจ ไม่มั่นใจเสียด้วยซ้ำ..ว่า...ที่ทำไป ทั้งตัวผมและ...พี่โตคนนั้น ตอนที่ทำ...ต่างคนต่างคิดอะไรอยู่..
เพราะอย่างนั้น..นั่นมันก็...คงเป็นแค่เรื่องบังเอิญเผลอไผล..ที่ไม่มีผู้ชายที่ไหนเก็บมาคิดมากให้วุ่นวาย....
ใช่ไหม?...
จริงใช่ไหม...ที่เป็นแบบนั้น...
ทั้งที่คิดแบบนั้น...แล้วแท้ๆ...
ผมสูดหายใจลึก..รู้สึกถึงลมหายใจที่ขาดห้วงของตัวเองซึ่งมาพร้อมกับความเจ็บแปลบตรงช่องอก...บ้าเอ๊ย..สงสัยผมจะเพี้ยนจนป่วยแน่ๆ...
แต่แปลกน่ะ..ที่ป่วยแล้ว...มันเจ็บหัวใจ..และเศร้า..เหลือเกิน..
ผมนั่งมองผืนผ้าสีขาวที่ปลิวสะบัดไหว..ท่ามกลางสายลมที่พัดมาอย่างต่อเนื่องจนมันปลิวตามแรง..รวมทั้งชิ้นส่วนเล็กๆ...เศษผ้ากองไม่ใหญ่ที่ผมนั่งมองอยู่ตรงนี้..
  ...มันคงเป็นภาพแปลกประหลาดและชวนอดสูไม่น้อย..กับ....ลานซีเมนต์กว้าง..แดดร้อนในตอนบ่ายๆ..สายลมปลิวจนมันไหวสะบัดไปตามลม..มีร่างของชายคนหนึ่งนั่งพิงอยู่ในซอกหนึ่งของมุมตึก...มอง...สายเชือกไนล่อนที่ร้อยของสำคัญ ของผู้ชายทุกคนซึ่งกำลังปลิวไปตามแรงลมอีกหนึ่งชนิด..
   ของสำคัญที่ชื่อว่ากางเกงใน ที่ผม..ไอ้เนมคนนี้กำลังนั่งเฝ้าอยู่ ดูมันจะผกผันกับความคิดซึมเซาของผมอย่างมาก เพราะโดนเหล่าพี่ๆทั้งหลายไล่ให้มาเฝ้า กกน.หลังจากนั่งทำหน้าหมาหงอยใส่จนคนมองรำคาญตา ถามว่าทำไมต้องมียามเฝ้ากางเกงใน..ก็ขอถามกลับว่านักโทษทุกคนมีโอกาสออกไปซื้อใช้เองไหม..คำตอบคือไม่ เพราะงั้นการที่มีคนล่ะตัวสองตัวแถมของแบบนี้มันเก่าได้ย้วยได้..การขโมย กกน.จึงเกิดขึ้น..
..และเกิดคนเฝ้า กกน.มาพร้อมๆกัน..
แต่อย่าว่าอย่างโน้นอย่างนี้เลย..พระเอกที่ไหนเขามานั่งแช่อยู่ในอากาศร้อนตับแล่บเพื่อเฝ้ากกน กันบ้าง..ผมว่าตัวผมนี่ล่ะ..เป็นพระเอกที่ซวยโคตรๆที่สุดของเรื่อง..
พระเอกที่...กำลังคิดมาก...กับ...เรื่องน่ารำคาญอะไรซักเรื่อง..
ต้องถูกไล่มาเฝ้า กกน.เนี่ยน่ะ...แม่_งงเอ๊ย...

pkclub2146 · โพสต์ 2012-9-8 08:42:42

ขอบคุณครับ

asd · โพสต์ 2012-9-13 06:38:55

ขอบคุณครับผมม

manza555 · โพสต์ 2012-9-15 21:37:09

ขอบคุณครับ

wsdonin · โพสต์ 2012-10-6 04:31:16

ขอบคุณมากคับ

mario401 · โพสต์ 2012-10-20 09:32:26

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza · โพสต์ 2012-11-13 23:15:22

ขอบคุณมากนะครับ

GunGuy · โพสต์ 2013-2-3 08:35:01

ขอบคุณมากคร้าบ

sparkmankung · โพสต์ 2013-3-16 08:23:10

ขอบคุณครับ

Klong · โพสต์ 2013-4-17 14:04:28

ขอบคุนครับ

snooperio · โพสต์ 2013-4-27 17:29:38

ขอบใจมากมากครับ

KillTi · โพสต์ 2013-5-14 01:30:19

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii · โพสต์ 2013-11-27 05:25:27

ขอบคุณมากนะ

wi2 · โพสต์ 2014-5-3 17:55:10

ขอบคุณครับ

Bigdor7 · โพสต์ 2015-7-9 00:28:09

5555เฝ้า กกน

iamalegend · โพสต์ 2015-7-15 15:39:38

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-9-15 17:46:47

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2016-6-12 17:01:36

ขอบคุณครับ

freezz · โพสต์ 2016-11-21 05:51:39

55 เฝ้าเกงใน

Ohmkungz123 · โพสต์ 2021-4-3 03:39:53

ข่อมคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 54

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร