รักวุ่นวาย ของ นาย เด็กดื้อ [Arts & Bank Story] [copy]
แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Medmayom เมื่อ 2012-9-7 12:46รักวุ่นวาย ของ นาย เด็กดื้อ
คือพอดีผมได้ไปเจอเรื่องราวดี ๆ มาเลยจะมาลงให้เพื่อน ๆ ในบอร์ดนี้ได้อ่านกันมั้ง เป็นเรื่องราวซึ้ง ๆ เรื่องหนึ่งที่ผมคิดว่าน่าสนใจมากถึงตอนจบอาจจะมีน้ำตาไหลกันบ้างมาเข้าเรื่องเลยละกัน
______________________________________________________
บทที่ 1 วันแรกแสนวุ่นวาย
“นี่แบ๊งค์ ๆๆเร็วๆดิ เดี๋ยวไปมหาลัยสายแต่วันแรกเลยนะ” พี่นุ่นในชุดนักศึกษาตะโกนเรียกใครบางคน ซึ่งกำลังอยู่ในห้อง
“มาแล้วๆ พี่นุ่นอ่ะเร่งกันจัง” แบ๊งค์ในชุดนักศึกษาเดินออกมาจากในห้อง พร้อมกับบ่นเล็กน้อย
“ไปสายชั้นไม่รู้ด้วยนะป่ะไปกันเหอะ” นุ่นรีบตัดบท
“อือ ก้อวันแรกนี่นาขอดูดีหน่อยจิ” แบ๊งค์แย้งขึ้นบ้างพร้อมกับเดินพี่นุ่นในชุดนักศึกษาออกจากห้องไป
ทั้งสองคนพี่น้องอาศัยอยู่ที่คอนโด ย่านรังสิตทั้งคู่เป็นเด็กจากจังหวัดทางภาคเหนือ มาเรียนในกรุงเทพฯ ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านรังสิตนี่เอง
“ไม่ลืมอะไรแล้วนะ” นุ่นทักขึ้น
“ไม่อ่ะไม่มีแล้ว” แบ๊งค์ตอบ
จากนั้นทั้งคู่ก้อขึ้นรถเก๋งส่วนตัว โดยมีนุ่นเป็นคนขับออกจากคอนโดไปยังมหาวิทยาลัยที่พวกเขาเรียนอยู่
ทั้งคู่กำลังจะเข้าศึกษาต่อในชั้นปีที่ 1 ของมหาวิทยาลัยแห่งนี้นุ่นมีอายุมากกว่าแบ๊งค์แต่เนื่องจากมีปัญหานิดหน่อยทำให้ต้องดร๊อปเรียนในชั้น ม.6 แล้วมาจบรุ่นเดียวกันกับแบ๊งค์นุ่นเรียนในคณะวิทยาศาสตร์ส่วนแบ๊งค์เรียนคณะรัฐศาสตร์ ในมหาวิทยาลัยเดียวกัน
“เลิกแล้วโทรหาพี่นะ” นุ่นพูดขึ้นตอนที่ส่งแบ๊งค์หน้าคณะรัฐศาสตร์
“อืมค้าบรู้แล้วป้าก็อย่าไปเผลอเคี้ยวหมากให้ใครเห็นล่ะ” แบ๊งค์แหย่เล่น
“ยะ ชั้นรู้หรอกน่า” นุ่นพูดก่อนขับรถออกไปยังคณะที่ตนเองเรียนอยู่
แบ๊งค์เดินมานั่งที่โต๊ะม้าหินอ่อนหน้าคณะกรูส์จะโดนรุ่นพี่ว๊ากแรงมั้ยเนี่ย แบ๊งค์คิดในใจ ซักพักก็เริ่มมีคนทยอยกันมา แบ๊งค์มองนาฬิกาเป็นเวลา 8.15น.มีเสียงรุ่นพี่คนหนึ่งดังขึ้นบริเวณอีกฟากหนึ่งของตึก
“น้องคนไหนที่เรียนคณะรัฐศาสตร์ มารวมตัวกันทางนี้ด้วยค่ะ”พี่ผู้หญิงคนหนึ่งพูดขึ้นแล้วนักศึกษาปีหนึ่งของคณะรัฐศาสตร์ทั้งหมด ก็ทยอยกันเดินไปหาพี่สาวคนนั้น เมื่อนักศึกษามากันพร้อมหมดแล้วพี่เค้าก็แนะนำตัวเองว่าชื่อ ปอย เป็นรุ่นพี่ของคณะนี้แล้วพี่ปอยก็ค่อยแนะนำตัว รุ่นพี่คนอื่น ๆ จนหมดหนึ่งในนั้นมีพี่คนหนึ่งชื่อ พี่ ตั้มเป็นพี่ว๊ากที่ดุมากเสียงดังขี้โวยวายเห็นหน้าแล้วไม่ค่อยสบอารมณ์เลยแต่ก็ช่างเหอะถ้าเราไม่ไปทำอะไรผิดก็คงไม่โดนว๊ากหรอกมั้ง
“นี่ ๆ นายชื่ออะไรอ่ะเราชื่อแมคนะ“ คนข้าง ๆ ผมถามขึ้น
“เอ่อ...เราชื่อ....” พูดได้แค่นั้นเอง
“ไอ้สองคนนั้นทำอะไรคุยอะไรกันมากมายวันนี้เพิ่งวันแรกนะเว้ย พูดอยู่ได้”
ยังไม่ทันได้ตอบแมคเลย พี่ตั้มก็เห็นพอดีเลยด่าซะยกใหญ่ ยอมได้ซะที่ไหนล่ะคับ แบ๊งค์อ่ะยอมใครเป็นซะที่ไหนล่ะแหงล่ะก็ลูกคนเดียวนี่นา และนี่ก็ยังไม่ได้ทำอะไรผิดซะหน่อยมาว่ากันได้ยังไงเลยสวนออกไป
“ผมก็แค่พูดคุยแนะนำตัวเฉย ๆ อ่ะ ยังไม่ทันตอบด้วยซ้ำไม่ได้พูดอะไรซักหน่อย” ทั้งนักศึกษาใหม่ และรุ่นพี่ต่างอึ้งที่เห็นว่า แบ๊งค์กล้าเถียงกับพี่ตั้ม ว๊ากเกอร์สุดโหด
“อ้าว !!! ไอ้นี่มาวันแรกก็ปีนเกลียวกูเลยหรอมึง”พี่ตั้มโกรธจัดเมื่อเห็นแบ๊งค์แย้งออกไป
“ไม่ได้ปีนเกลียวซะหน่อยแค่อธิบายตามความจริงเฉย ๆ “
“ต่อปากต่อคำเก่งนักนะมึง ออกมาข้างหน้าดิ” พี่ตั้มเรียกแบ๊งค์ออกไปกลัวซะที่ไหนล่ะคับอยากทำอะไรก็เชิญ แบ๊งค์ก็เดินออกมาข้างหน้าตามคำสั่ง
“ตัวเล็ก แต่แสบจริงนักนะมึงไอ้พริกขี้หนู” พี่ตั้มพูดขึ้นหลังจากเห็นแบ๊งค์เดินออกมาจากที่นั่งในแถวความจริงแบ๊งค์ก็ไม่ได้ตัวเล็กเท่าไหรหรอก สูง 170 แต่ที่พี่ตั้มเห็นแบบนั้นก็เพราะว่าในคณะนี้มีแต่คนตัวสูง ๆ รวมถึงพี่ตั้มด้วยที่น่าจะสูง ซัก 185 มั้ง
“ไหนลองแนะนำตัวดิ ว่าชื่ออะไร มาจากไหน” พี่ตั้มสั่ง
“ชื่อชัชพงศ์ชื่อเล่นแบ๊งค์ มาจากโรงเรียน........จังหวัดเชี........” แบ๊งค์แนะนำตัว
“มาไกลนักนะมึงแต่ซ่าไม่เลือกถิ่นเลยว่ะ” พี่ตั้มเหน็บแนม
“แบ๊งค์ยังไม่ได้ทำอะไรซักหน่อย!!” แบ๊งค์แย้งขึ้น
“เออๆๆๆ กุขี้เกียจเถียงมึงแล้วเด็กอะไร เถียงคำไม่ตกฟาก” พี่ตั้มยังคงว่าแบ๊งค์ต่อไปแต่แบ๊งค์อ่ะสิตอนนี้แก้มป่องทำหน้าไม่พอใจไปแล้ว
“แน่ะ!! ไอ้เด็กนี่ยังทำหน้าไม่พอใจอีก กลับไปนั่งที่เลยมึง เดี๊ยะกูโบกให้” พี่ตั้มขู่แบ๊งค์ก็เลยเดินกลับไปนั่งยังที่ของตัวเองโดยที่นักศึกษาใหม่และรุ่นพี่ทุกคนมองเป็นตาเดียวจากนั้นรุ่นพี่ก็ให้ทุกคนแยกย้ายกันไปพักก่อนจะรวมตัวทำกิจกรรมอีกครั้ง
“เราขอโทษนะที่ทำให้นายต้องลำบากแล้วยังโดนรุ่นพี่เขม่นอีก”แมคเดินเข้ามาแล้วพูดกับแบ๊งค์ที่นั่งอยู่ที่ม้าหินอ่อนหน้าตึก
“ช่างเหอะ ไม่ต้องสนใจหรอกเราก็งี้แหละ ไม่ค่อยยอมใครไม่ต้องไปสนใจอะไรมาก”แบ๊งค์พูดจากนั้นเพื่อน ๆ นักศึกษาปีหนึ่งทั้งหลายก็ต่างแนะนำตัวกับเพื่อนใหม่กันยกใหญ่แล้วรุ่นพี่ก็เรียกรวมโดยจะให้แบ่งกลุ่มกลุ่มละ 5 คน แยกกันไปเข้าฐานที่รุ่นพี่จัดไว้ให้โดยกลุ่มของแบ๊งค์จะมีแบ๊งค์แมคกาว และอีกสองสาวชื่อครีมกับผิง
เราก็เดินยกกลุ่มกันไปเข้าฐานต่าง ๆ ที่มีกิจกรรมให้เล่นมากมายจนมาถึงฐานหนึ่งซึ่งมีพี่ตั้มและเพื่อนของเขา
เป็นคนคุมกรูส์จะโดนอะไรอีกมั้ยเนี่ยแบ๊งค์คิดในใจ
“ฐานนี้เป็นฐานตอบคำถามไม่ต้องห่วงนะเป็นคำถามง่าย ๆ “ พี่ตั้มพูดขึ้น
“โดยที่พี่พี่จะเลือกคน 1 คนจากในกลุ่ม มาตอบคำถามพี่ 1 คำถามถ้าตอบไม่ได้ก็โดนลงโทษยกกลุ่มกันล่ะ”พอพูดจบเพื่อน ๆ ของพี่ตั้มต่างทำตาค้าง แบบอึ้งอะไรบางอย่าง ฐานนี้ต้องมีอะไรไม่ชอบมาพากลแล้วล่ะสิ
“เอ่อ.......ผมว่ากติกามันแปลก ๆ ไปนะเหมือนว่ามีใครบางคนกำลังใช้อำนาจเผด็จการแก้ไขมันอยู่นะ” แบ๊งค์ก็แย้งไปสิครับ มันดูแปลก ๆ ตั้งแต่กติกาแล้วดูเอาเปรียบยังไงก็ไม่รู้
“ก็กูจะเอาของกูแบบนี้อ่ะ มึงจะทำไมหรือว่ากลัวไม่กล้า” พี่ตั้มท้าโหยยยยยยยยใครจะไปยอมล่ะคับ ท้ากันถึงขนาดนี้
“งั้นก็ตามใจมีอะไรก็ว่ามาก็แล้วกัน” แบ๊งค์ตอบออกไปลอย ๆ
“งั้นกูเอามึงเนี่ยแหละมาตอบคำถามพูดมากดีนัก”
“ได้ไงอ่ะเล่นแบบนี้ซะงั้น”
“ทำไม!!!มึงกลัวเหรอ”
“ก็ได้!!! ถามมาดิ” แบ๊งค์ตอบพี่ตั้มออกไป
“งั้นกูให้มึงอธิบายดีกว่าพูดมากดีนัก”
“.......(O_O)......” อ้าวเวรเปลี่ยนซะงั้น เผด็จการเต็มขั้นเลยว่ะ
“มึงลองเล่าประวัติโดราเอมอนให้กูฟังดิดูเหมาะกับมึงดี กูอยากฟัง ห้ามผิดนะเว้ย” พี่ตั้มขู่ไม่เลิกในใจคงคิดว่าจะเอาชนะได้แน่ๆ ( มารู้ทีหลังคับ พี่เค้าเป็นแฟนพันธ์แท้โดราเอมอน )
“ก็ได้.......โดราเอมอนเกิดที่โรงงานหุ่นยนต์มาซุชิบ้าเมื่อวันที่ 3 กันยายน ค.ศ.2112โดยความจริงแล้วโดราเอมอนมีสีเหลืองแต่หนูกัดหูก็เลยร้องให้ 3 วัน จนกระทั่งสีเหลืองที่เคลือบหลุดออกมาจนเหลือเป็นสีฟ้าซึ่งเป็นสีของตัวโดราเอมอนจริง...................”
แบ๊งค์ก็เล่าไปนานมาก หันไปดูพี่ตั้มอีกทีพี่เค้าทำหน้าอึ้งคับไม่รู้ล่ะสิผมก็แฟนพันธุ์แท้โดราเอมอนเหมือนกันพี่เค้าเลยหาทางเล่นงานแบ๊งค์ไม่ได้เลยปล่อยออกฐานมาโดยทำหน้าเสียดายคิดจะเล่นงานแบ๊งค์หรอหุหุ.....ไม่มีทางแล้วกลุ่มเราก็เดินออกฐานมาคับ
“แบ๊งค์เก่งจังอ่ะรู้ประวัติโดราเอมอนด้วยเราว่าเรารู้ทุกอย่างแล้วนะ เจอแบ๊งค์เข้าไปขอคารวะเลย” ครีมพูดขึ้น
“ช่ายๆๆๆ” ทุกคนในกลุ่มพูดเป็นเสียงเดียวกัน
“แหะ ๆ(--) ก็นิดนึงอ่ะ” ไม่รู้จะตอบยังไงคับ
และแล้วครึ่งวันแรกก็ผ่านไปได้ด้วยดี เพื่อน ๆเค้าออกไปทานข้าวกลางวันนอกมหาวิทยาลัยกันคับแต่แบ๊งค์อ่ะไม่อยากไปไหนก็เลยไปซื้อขนมกับนมมานั่งกินที่หน้าตึกนั่นเอง กินเสร็จก็นั่งเปิดดูมือถือคับกะว่าจะโทรหาเพื่อนที่เชียงใหม่ได้ข่าวว่าอยู่คณะเดียวกันยกแก๊งค์ทำเอาครูที่โรงเรียนถึงกับอึ้งว่าติดได้ยังไงกำลังจะกดเบอร์คับ แต่มีเสียงหนึ่งดังขึ้น“กินน้อยแค่นี้ล่ะสิตัวถึงได้เล็กเป็นนายพริกขี้หนูแบบนี้” พี่ตั้มคับ เดินมากับเพื่อนอีกสองคนคับ
พี่ปอย ( ยังจำได้ป่าว คนที่ประกาศเรียกเด็กมาอ่ะคับ ) และก็พี่ตี๋พี่คนนี้ตี๋สมชื่อจริง ๆ คับตาเป็นเส้นเดียวเลย
“ให้พวกกูนั่งกะมึงได้ป่าว” โห....มาขอนั่งด้วยนะเนี่ยพูดซะไพเราะโคตรพ่อเรย
“ก็นั่งไปสิคับไม่ได้มีป้ายห้ามซะหน่อย”แบ๊งค์เริ่มปะทะคารม
“อ้าว!!ไอ้นี่กวนตีนกูอีกแระ” พี่ตั้มโวย
“พอแล้วตั้มหาเรื่องน้องเค้าอยู่ได้” เหมือนนางฟ้ามาโปรดคับ พี่ปอยช่วยแย้ง
“ก็.........”
“เฮ้ย....พอเหอะวะเรามาขอน้องเค้านั่งด้วยนะเว้ย”
พี่คนที่ชื่อตี๋เสริมขึ้นบ้างหุหุมีความสุขครับ
มีคนเข้าข้างมากมายขนาดนี้แบ๊งค์มองหน้าพี่ตั้มซึ่งมองหน้าแบ๊งค์อยู่ก่อนแล้ว
โดยสายตาของพี่ตั้มบอกประมาณว่า ฝากไว้ก่อนเหอะผมก็เลยจ้องกลับบ้างพร้อมกับส่งสายตาไป
บอกประมาณว่า กลัวซะที่ไหนล่ะพี่ตั้มมันก็ยิ่งไม่พอใจดิคับ
“น้องเป็นคนเชีย.... หรอคะ”พี่ปอยถามแบ๊งค์คับ
“คับ”แบ๊งค์ตอบพร้อมกับผงกหัวงึก ๆ
“อืม........นี่น้องเป็นเด็กปีหนึ่งจริง ๆ หรอ” พี่ตี๋ถามบ้างคับ
“ใช่คับมีอะไรรึเปล่าคับ”แบ๊งค์งงนิหน่อยอ่ะถามแปลก ๆ
“ก็น้องอ่ะตัวเล็กนิดเดียวผอมซะ อย่างกะเด็ก ม.ต้น”
“ แหะ ๆ (- -‘) หรอคับ” งงดิคับ นี่เราดูตัวเล็กขนาดนั้นเลยหรอเนี่ย
“นี่นายเล่นกีฬาอะไรมั่งรึป่าว” พี่ตั้มถามคับ
“ไม่อ่ะ....ไม่เล่นซักอย่าง”
“ถึงว่าล่ะสิตัวถึงได้ผอมแห้งขนาดนี้อ่ะ” พี่ตั้มพูด
“แล้วเอาเวลาไปทำอะไรหมดล่ะเวลาที่ว่างๆอ่ะค่ะ” พี่ปอยถาม
“คือ.......เอาไปเล่นเกมกะเอ็มเอสเอ็นอ่ะคับ” ไม่รู้ทำไงคับเลยตอบไปตามความจริง
“แค่สองเองอ่ะหรอแล้วเล่นกี่ชั่วโมงเนี่ย” พี่ตี๋ถาม
“คับ ถ้าวันปกติ ก้อแค่ช่วงเลิกเรียนอ่ะคับประมาณ 16.30-21.30น.ถ้าวันหยุดก็........13.30-04.00น.คับ.....”
ทุกคนต่างอึ้งเมื่อได้ยินคำตอบจากปากของแบ๊งค์ไม่คิดว่าจะเล่นได้ขนาดนั้น
“โห!น้องเล่นหนักขนาดนี้เลยหรอคะ”พี่ปอยทำท่าตกใจ
“ไม่น่าล่ะถึงได้ดูผอม ไม่มีแรงแบบนี้อ่ะ” พี่ตั้มพูด
“พยายามลดลงหน่อยนะคับน้อง รักษาสุกขภาพด้วย” พี่ตี๋พูดบ้าง
“ค้าบบบบ (-‘-)!” โดนรัวเป็นชุดเรยแฮะ
เรานั่งคุยกันไปเรื่อย ๆ คับ รู้สึกว่าคุยกับพี่ ๆกลุ่มนี้แล้วสนุกดีอ่ะคับ
พี่ปอยก็สวย ใจดีพี่ตี๋ก็คุยสนุก พี่ตั้มอ่ะหรอ ก็ดีนะถ้าลดความห่าม เถื่อนลงมาอีกนิด หุหุ
พอถึงเวลาประมาณ 13.30 น. พวกพี่ ๆ เค้าก็พาผมไปรอเพื่อน ๆ คนอื่นที่ลานกิจกรรมข้าง ๆ
ตึกคับ ไม่มีอะไรหรอกคับ ก็แค่ให้มานั่งร้องเพลงกันเฉย ๆ
แล้วก็ถึงเวลาเลิกแล้วคับอยากกลับบ้านจัง (คอนโดนั่นแหละ) อยากนอน ไม่จิ อยากออนเอ็ม
เล่นเกมแล้วแหละคับ สงสัยคงเลิกไม่ได้จริง ๆ
โทรหาพี่นุ่นแล้วคับเดี๋ยวก็คงมารับ พอขึ้นรถอ่ะคับพี่นุ่น ก็รีบแจ้งเหตุยกใหญ่รัวเป็นชุดเลยคับ
ว่าที่คณะของเค้าเป็นยังไงบ้าง ฟังแล้วก็อิจฉาครับรุ่นพี่ใจดีทั้งนั้นเลย
พอมาถึงห้องอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กินอะไรจนเรียบร้อยก็ไม่ไหวแล้วคับขอตัวไปหลับอย่างแรง
จากที่กะไว้ว่าจะไปเล่นเกมออนเอ็มไม่ได้ทำหรอกคับเหนื่อยมากไม่รู้เหนื่อยอะไรหลับไปไม่รู้ตัวเลยคับ
____________________________________________________
Credit : Bank,doraemon37
ชอบไม่ชอบยังไงก็บอกกันมั้งนะคับ
รอดู (ว่ามีคนอ่านปะ) เสียงตอบรับน่ะครับ จะลงต่อดีหรือเปล่า
เลยไม่รู้ว่าชอบหรือไม่ชอบอะได้แต่มาอ่านไม่มีคอมเม้นต์เลยแฮะ
ขอบคุนครับ แก้ไขครั้งสุดท้ายโดย Medmayom เมื่อ 2012-9-7 12:48
บทที่ 2 จุดเริ่มต้นของการอยู่คนเดียว
ผ่านมาได้ 1 อาทิตย์แล้วคับกับชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของแบ๊งค์ ก็ไม่อะไรหวือหวามากมายหรอกคับ
พี่ ๆ ใจดีกันทั้งนั้นไอ้คุณพี่ตั้มก็ดีขึ้นเยอะ ไม่โววาย ไม่ปากเสียเหมือนแต่ก่อนทำเอารุ่นน้องปี 1
สาว ๆ หลาย ๆคนเริ่มพากันกรี๊ดพี่ตั้มซะงั้นอืม....ลืมบอกไปตอนนี้มีการแบ่งพี่รหัสน้องรหัสแล้วนะคับ
บางคนได้พี่รูปหล่อ บางคนได้พี่สุดสวยก็ดีใจกันไปของแบ๊งค์อ่ะหรอ ชื่อพี่อาร์ทคับเป็นนักบาส สาว ๆ
รุมกรี๊ดกันเป็นแถวไม่รู้ว่ากรี๊ดอะไรกัน แบ๊งค์ก็เห็นว่าพี่เค้าดูเฉย ๆ นะไม่ถึงกับหล่อมากมายแต่ไม่รู้ทำไมสาวกรี๊ดกันนัก
“ นี่แบ๊งค์ ออนคุยกะใครอยู่หรอ”พี่นุ่นถาม
“ จิมมี่ไงไม่ได้คุยกันนานแล้ว”แบ๊งค์ตอบออกไป
“ อืมฝากทักทายมันด้วยล่ะเดี๋ยวพี่ไปเก็บของก่อนนะ”
“ คับป๋ม”ว่าแล้วพี่นุ่นก็เดินไปเก็บเสื้อผ้า ข้าวของต่าง ๆ ใส่กระเป๋าดีจังอ่ะคณะพี่นุ่นคับมีกิจกรรม
รับน้องที่หัวหินพี่นุ่นก็เลยต้องไป ดูท่าทางน่าสนุกจัง
“ เออ!!!นี่ลืมไป พรุ่งนี้พี่ไม่ได้เอารถไปนะเดี๋ยวเพื่อนพี่ที่ชื่ออ้อมอ่ะจะมารับ”พี่นุ่นหันมาพูดก่อนจะ
เดินพ้นห้อง
“ เราจะไปมหาลัยยังไงอ่ะเอารถพี่ไปมั้ยอ่ะ” พี่นุ่นถามขึ้น
“ อือ ไม่อ่ะแบ๊งค์ขับรถไม่แข็งเดี๋ยวเอารถป้าไปชน”
“ ไม่เป็นไรเดี๋ยวแบ๊งค์นั่งรถเมล์ รถ แท็กซี่ไปเองก็ได้ ไม่ต้องห่วง”แบ๊งค์ตอบ
“ งั้นเอาแบบนี้เดี๋ยวพรุ่งนี้ไปด้วยกันนี่แหละแล้วตอนกลับเราค่อยกลับเองเอานะ” พี่นุ่นเสนอทางออกให้
“ อืมเอางั้นก็ได้คับ”แบ๊งค์ตอบพร้อมผงกหัวงึก ๆ พี่นุ่นก็เดินออกห้องไปยังห้องของเธอเองเพื่อจัดกระเป๋า
เดินทางให้เรียบร้อย แบ๊งค์ก็เลยเล่น MSN คุยกะเพื่อนที่อยู่เชียงใหม่ชื่อจิมมี่ต่อไป
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: ดีแบง
badboy_be_sadboy say: คับ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: เปนไงบ้างที่โน่นอ่ะ
badboy_be_sadboy say: ก้อดีอ่ะเรื่อย ๆ แล้วที่นั่นอ่ะเปนไง เบนซ์ไปต่อยรุ่นพี่คนไหนอ่ะป่ะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อะนะไม่มีหรอกมีแต่รุ่นพี่ใจดี
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: มีแต่คนมาจีบล่ะไม่ว่า
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อิอิ
badboy_be_sadboy say: ไรว้า!!!
badboy_be_sadboy say: กรูส์อยู่ที่นี่ไม่เหงมีใครมาจีบเรย
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: แล้วนุ่นควันไฟล่ะเปนไง ( ฉายยาของพี่นุ่นเค้าคับไว้วันหลังจะเล่าที่มาให้ฟัง )
badboy_be_sadboy say: ก้อดีอ่ะ เนี่ยเพิ่งออกไปเก็บของ
badboy_be_sadboy say: ป้าแกมีรับน้องที่หัวหินพรุ่งนี้อ่ะอิดฉาว่ะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: แล้วแบ๊งค์ไม่ไปหรอ
badboy_be_sadboy say: อือ.........ไม่ได้ไปว่ะ
badboy_be_sadboy say: เด๋วพุ่งนี้ ก้อคงต้องไปมหาลัยเองว่ะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: พี่นุ่นไปกี่วันอ่ะ
badboy_be_sadboy say:7 วันอ่ะไปโคตรนาน ทิ้งน้องแสนน่ารักอย่างกรูส์อยู่คนเดียว
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: แหวะ.........ทำไปได้
badboy_be_sadboy say: อิอิ...........ขอหน่อยน่า
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say:จ้าพ่อหนุ่มหล่อ
badboy_be_sadboy say: สู้หนุ่มฮอทไม่ได้หรอก
badboy_be_sadboy say: เปนไงบ้าง อยู่ที่โน่น
badboy_be_sadboy say: แต่ละคนHOT ป่าว
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อืมก้อดีนะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: ยิ่งไอ้เบนซ์กะหญิงดิ
badboy_be_sadboy say: ไมหรอ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: โคตรป็อปเลยมีแต่คนมาจีบ
badboy_be_sadboy say: เพื่อนกรูส์ขายออกซะทีนะ
badboy_be_sadboy say: แระเมริงอ่ะเปนไงห้ามตอบว่าไม่มี
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: ก้อมีบ้างอ่ะแต่ไม่เท่าสองคนนั้นหรอก
badboy_be_sadboy say: ให้มานเจงเหอะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อิอิ
badboy_be_sadboy say: หุหุ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: แล้วแบงอ่ะเปนไง
badboy_be_sadboy say: ของกรูส์เงียบ ๆ ว่ะ ไม่มีใครเลย
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: ถุย!!. ให้มันจิงเหอะ
badboy_be_sadboy say: กรูส์พูดจิงนะเว้ยไม่มีจิง
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: แล้วคนใน เอมล่ะ เมื่อก่อนเหนเจอแต่เด็ก กทม.
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: ไม่เจอกันบ้างหรอ
badboy_be_sadboy say: ไม่เลยว่ะกรูส์ยุ่ง ๆ อ่ะ
badboy_be_sadboy say: กลับถึงคอนโดก็หมดแรงว่ะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อืม
badboy_be_sadboy say: คิดถึงพวกเมริงว่ะ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อืมกรูส์ก้อคิดถึงเมริงเหมือนกัน
badboy_be_sadboy say: ฝากบอกเพื่อน ๆ ด้วยนะ
badboy_be_sadboy say: ว่ากรูส์ กะเพ่นุ่นคิดถึง
badboy_be_sadboy say: แล้วบอกพวกมันด้วยว่าตั้งใจเรียน
badboy_be_sadboy say: อย่าเกเรให้มากนัก
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: ค้าบ....................พ่อ
badboy_be_sadboy say: ดีมากลูก
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: อิอิ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: หุหุ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: เด๋วกรูส์ไปก่อนนะเว้ย
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: พรุ่งนี้มีกิจกรรมแต่เช้า
badboy_be_sadboy say: อืม...............บายคับ
kondeeplus__คนดีที่โลกรอหมอโฮจิม say: บาย
____________________________________________________
Credit : Bank,doraemon37
ชอบไม่ชอบยังงัยก็บอกกันมั้งนะคับ
ได้แต่มาอ่านไม่มีคอมเม้นต์เลยแฮะคงไม่ค่อยชอบอะ (คิดเอาเองก็ได้) บทที่ 3 เจ็ดวันอันตราย ..........รึป่าวนะ (-' -) ตอนที่ 1
“ตื่น ๆๆๆๆๆ ตื่นได้แล้ว" พี่นุ่นปลุกแบ๊งค์
“ ถ้าไม่ตื่นไปมหาลัยเองละกันแล้วถ้าสายขึ้นมาอย่ามาว่าชั้นล่ะ”
“ค้าบบบ”แบ๊งค์ตอบพร้อมกับรีบวิ่งไปอาบน้ำแต่งตัว เมื่อแบ๊งค์ออกมานอกห้องก็เห็นพี่นุ่นซึ่งถือกระเป๋าพะรุงพะรังเต็มไปหมด
“นี่ป้า!!!จะย้ายบ้านหรอขนไปซะ”แบ๊งค์แซวเมื่อเห็นของเหล่านั้น
“ ก็ไปตั้ง 1 อาทิตย์นี่นาก็ต้องเตรียมไว้ คนสวยก็งี้แหละ”พี่นุ่นพูด
“อ่ะจ้าแม่สาวฮอทเชียงใหม่ อย่าไปทำน้ำหมากหกใส่ใครอีกก็แล้วกัน”แบ๊งค์แซวไม่เลิก
“ยะไปได้แล้วเดี๋ยวอ้อม จะมาแล้ว”แล้วแบ๊งค์ก็ช่วยถือกระเป๋าเดินทางของพี่นุ่นไปยังลานจอดรถหน้า คอนโดไม่รู้ป้าแกจะไปสวยอะไรกันนักกันหนา กระเป๋าหนักซะ นี่ยังมีกระเป๋าถือที่ข้างในมีเครื่องสำอาง ของแกอีกนะงานนี้ดูท่าพี่นุ่นเกิดแน่ ๆมาถึงหน้าคอนโด รถของเพื่อนพี่นุ่นมาพอดี
“อ้าวอ้อม มาพอดีเลยนะ”พี่นุ่นทักขึ้น
“อ้อมนี่แบ๊งค์ นายเกย์น้อยที่ติดตามชั้นมาจากเชียงใหม่อ่ะ”พี่นุ่นแนะนำ
“หวัดดีคับ”แบ๊งค์ทักทาย
“หวัดดีค่ะรีบขึ้นรถซิคะ”อ้อมพูด
“เดี๋ยวไปส่งแบ๊งค์ที่คณะรัฐศาสตร์หน่อยนะ”พี่นุ่นพูดขึ้นบ้าง
“อืมได้สิ”อ้ออมตอบ
ระหว่างทางบนรถเราก็คุยกันต่าง ๆ นานาเรื่องเรียนบ้างเรื่องส่วนตัวบ้างจนทำให้แบ๊งค์ได้รู้ว่าอ้อม เนี่ยเป็นเด็กซิ่ลมาก่อนคือปีที่แล้วเข้าคณะบริหารไปแล้วไม่ชอบก็เลย เอนท์ใหม่ใด้คณะนี้พอเข้าคณะนี้แล้วชอบมาก ไม่น่าไปเอนท์บริหารเลย พี่อ้อมพูดแบบเสียดายนิด ๆ
“ถึงแล้วเกย์น้อยนี่วันนี้กลับบ้านเองก็ระวังตัวด้วยรู้มั้ย”พี่นุ่นสั่ง
“ค้าบจะไม่คุยกับคนแปลกหน้าและหน้าแปลกด้วยเลยอ่ะ”แบ๊งค์รับปากพร้อมเหน็บแนม
“มีอะไรก็โทรหาพี่นะจ๊ะแล้วจะซื้อของฝากมาให้บายจ๊ะจุ๊บๆ ”
พี่นุ่นบอกก่อนที่จะไปยังคณะวิทยาศาสตร์ซึ่งตอนนี้คนคงเต็มไปหมด แล้วเสียดายจังทำไมคณะเราไม่มีแบบนี้บ้างอ่ะ แบ๊งค์คิดในใจแล้วก็เดินไปนั่งที่ม้าหินอ่อนหน้าคณะที่เดิม
ช่วงนี้เป็นช่วงที่เพิ่งเปิดเทอมก็เลยยังไม่มีการเรียนการสอนอะไรมากมายหรอก คับส่วนมากจะเป็นกิจกรรมที่พวกรุ่นพี่ทั้งหลายจัดขึ้นมาแทนการเรียน มากกว่า
“มานั่งคนเดียวอีกแล้วนะ ”กาวทักพร้อมเดินมากะแมค
“อืม........ตามปกติอ่ะไม่รู้ไปไหน”แบ๊งค์ตอบ
“นั่งด้วยได้ป่ะล่ะ” แมคถาม
“อ้าว!! ก็นั่งไปจิไม่ได้ห้ามซะหน่อย” แบ๊งค์ตอบไป
“เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ตั้มถึงได้เรียกว่านายพริกขี้หนู” แมคพูดแล้วหัวเราะหึหึ
“ซะงั้นเราก็ตอบตามความจริงนี่นาก็เราเป็นคนแบบนี้อ่ะ”แบ๊งค์ตอบแบบมีงอน
“อ่ะนะอย่าทะเลาะกันเลย” กาวตัดบทหลังจากดูสถานการณ์ไม่ดี
วันนี้ก็ไม่มีอะไรหรอกคับได้เรียนไม่กี่ชั่วโมงเน้นไปที่การนั่งร้อง เพลงทำกิจกรรมมากกว่าวันนี้มีเลือกเข้าชมรมด้วยคับไอ้กาวอ่ะไปเข้าชมรม บาสที่พี่อาร์ทพี่รหัสแบ๊งค์คุมอยู่อ่ะคับแมคไปเข้าชมรมนันทนาการที่พี่ ตั้มคุมอยู่ ( ไปอยู่กันได้ไงวะ น่าอยู่ซะ.....)สองสาวครีมกับผิงเลือกชมรมเทนนิสครับ ( นักกีฬาว่ะ )แบ๊งค์หรอคับไม่รู้จะอยู่ไหน กีฬาก็ไม่ชอบเล่นนันทนาการก็เดี๋ยวไปทะเลาะกะไอ้พี่ตั้มอีกเลยไปอยู่ ชมรมรักการอ่านของฝ่ายหอสมุดอ่ะคับ( ไปหลับอย่างเดียวแน่ ๆ กรูส์ )
“ไอ้ตัวเล็กอยู่ชมรมไรงะมึงอ่ะ”พี่ตั้มคับเดินเข้าทัก เดี๋ยวนี้ขยันหาคำมาผมจัง ตั้งแต่ไอ้พริกขี้หนูแล้วตอนนี้ก็มาไอ้ตัวเล็กอีก
“อยู่ชมรมรักการอ่านอ่ะไมหรอ”แบ๊งค์ตอบไปทำท่ากวน ๆ นิด ๆ
“หน้าอย่างมึงเนี่ยนะนี่หัดไปทำอะไรให้ร่างกายแข็งแรงบ้างดิวะ พวกชมรมกีฬาทั้งหลายอ่ะทำไมไม่ไปเข้าไม่ก็ชมรมกูก็ได้” พี่ตั้มพูดซะยาวเหยียด
“ก็ไม่ชอบอ่ะอยากอยู่ชมรมนี่อ่ะ ใครจะทำไม”แบ๊งค์ตอบแบบกวน ๆ
“มิน่าล่ะตัวถึงได้เล็กแบบนี้ ไม่โตซะทีนะไอ้ตัวเล็ก”พูดจบพี่ตั้มก็หัวเราะใหญ่
“นี่พี่ แบ๊งค์อายุ 18 แล้วนะถึงจะสูงแค่ 170 ก็เหอะแต่มันก็สูงกว่าใครหลาย ๆ คนในมหาวิทยาลัยนี้ เลิกเรียกผม ไอ้ตัวเล็กซะที”แบ๊งค์ตอบแบบมีน้ำโห
“เดี๋ยวนี้ดุจังนะแซวนิดเดียวทำเป็นโกรธ”พี่ตั้มพูดขึ้น แล้วก็เดินจากออกไปคับสงสัยงอนมั้ง ช่างเหอะไม่ได้เกี่ยวพันอะไรกันอยู่แล้ว
นี่ก็เลิกเรียนมานานแล้ว คับกำลังคิดครับจะกลับยังไงดีจะนั่งรถเมล์ หรือรถแท็กซี่ดี ระหว่างที่นั่งอยู่ป้ายรถเมล์ก็มีเสียงทักขึ้น
“อ้าวแบ๊งค์!!!!ทำไมมานั่งรอรถอยู่นี่ล่ะ เพื่อนนายคนนั้นล่ะ” กาวทักขึ้นครับ
“อืม ก็เค้าไปรับน้องที่หัวหินอ่ะดิ เลยต้องกลับเอง” แบ๊งค์ตอบ
“แล้วจะขึ้นรถสายอะไรกลับล่ะ”กาวถามครับ
“ไม่รู้ดิ น่าจะเป็นสาย aaa มั้งเห็นผ่านหน้าคอนโดบ่อย ๆ”
“อ้าวมาอยู่นี่ไม่ได้สำรวจอะไรเลยหรอ”กาวทำหน้าตกใจ
“อืมก็ไม่คิดว่ามันจะเป็นแบบนี้นี่นา”แบ๊งค์ก้มหน้าตอบแบบอายนิดๆ
“งั้นนายอยู่คอนโดชื่ออะไรล่ะ”กาวถาม
“OOOOคอนโดอ่ะ รู้จักหรอ”แบ๊งค์ถามกลับ
“งั้นก็ดีล่ะขึ้นรถเมล์สายเดียวกับเราก็ได้ นั่นไง!!!!รถมาแล้ว!!!”จะรออะไรอีกล่ะครับ
วิ่งสิครับ เดี๋ยวรถเมล์ไปก่อนต้องรออีกนาน ตอนนี้ก็เริ่มเย็นมากแล้วด้วยกาวมันก็สอนครับว่าต้องขึ้นรถสายอะไร ถึงจะมาเรียนได้ แล้วมีรถสายอะไรไปไหนบ้างที่ผ่านคอนโดแบ๊งค์แล้วก็มาถึงคอนโดครับ
“เราไปก่อนนะวันนี้เราขอบคุณนายมากด้วยละกัน บาย”
พูดจบก็ลงรีบรถไปเลยครับลงช้าเดี๋ยวกระเป๋ารถด่าเดินมาที่หน้าคอนโดซื้อบะหมี่หมูแดงไปกินด้วยครับ
ตอนนี้อยู่คนเดียวแล้ว ตอนที่กำลัง เปิดประตูเข้าไปในห้องนั่นเอง โทรศัพท์ก็ดังขึ้นใครซะอีกล่ะคับ ป้านุ่นนั่นเอง
“แบ๊งค์อยู่ไหนแล้ว “ พี่นุ่นถาม
“กำลังถึงห้องเนี่ย”แบ๊งค์ตอบไป
“ตอนนี้พี่กำลังกินซีฟู๊ดอยู่อร่อยมากกก ตอนที่มาถึงนะได้เล่นน้ำด้วย รุ่นพี่เค้าใจดีมากเลยอ่ะแบ๊งค์”พี่นุ่นบรรยายถึงบรรยกาศที่นั่น
“โห.......ป้าอิจฉาว่ะ เนี่ยอยู่คนเดียวอีกกินแต่บะหมี่หมูแดงเนี่ย”แบ๊งค์บ่นอุบอิบ
“อ่ะจ้ายังไงก็ทนหน่อยนะ 7 วันเอง อิอิ แล้วนี่จะทำอะไรต่อไปอ่ะ” พี่นุ่นถาม
“เดี๋ยวกินข้าวอาบน้ำเสร็จ ก็คงไปเล่นเกมต่ออ่ะ กะจะอัพเลเวลวันนี้เลยอ่ะ”
“อย่านอนดึกให้มากนักล่ะเดี๋ยวไปเรียนสายและเสียสุขภาพอีก” พี่นุ่นพูดเชิงเป็นห่วง
“คับ ซัก 5 ทุ่มกว่า ๆ ก็คงนอนอ่ะ” แบ๊งค์ตอบไป
“ดีมาก!!!งั้นแค่นี้ก่อนนะ บายจ๊ะ”
พี่นุ่นตัดสายไปแล้วคับตอนนี้ผมก็จัดแจงทุกอย่างเรียบร้อยแล้วคับ กินข้าวอาบน้ำในที่สุดก็ได้เล่นซะทีเล่นเกมสนุกมากเลยคับวันนี้ทำ คะแนนได้อยู่อันดับต้นตลอดไม่มีพลาดเลยคับเล่นเพลินมากจนในที่สุด เหลือบไปมองนาฬิกา อ่ะจ๊ากกกก(o_O)นี่มันเที่ยงคืนกว่าแล้วหรอเนี่ยรีบปิดคอมแล้วเข้านอนเลย คับเดี๋ยวตื่นไปโรงเรียนสาย
ปิ๊ป ๆๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกครับดังอีกแล้ว เลยเอื้อมมือไปปิดคับ แล้วนอนต่อ (-“-)
รู้สึกตัวอีกทีก็ตอนมองนาฬิกานั่นแหละครับเลยเวลาปลุกมาเกือบชั่งโมงตอน นั้นลนลานมากคับทำอะไรไม่ถูก รีบอาบน้ำแต่งตัว แล้ววิ่งสุดแรงเกิดเลยคับมารอรถที่ป้ายรถเมล์หน้าคอนโดวันนี้เป็นอะไรไม่ รู้คับ รถคันไหน ๆ ก็เต็มขึ้นไม่ได้เลย สงสัยคนตื่นสายกันหมด ( หรือว่าแบ๊งค์ไม่ชินเองกับการขึ้นรถเมล์ )ไม่รู้จะไปไงคับ จะขึ้นแท็กซี่รถแท็กซี่เจ้ากรรมก็ดันหายบางคันก็มีลูกค้า วันนี้ต้องไปสายแน่เลยคับ คิดแล้วก็นั่งปลงตกที่ ป้ายรถเมล์อยู่คนเดียวแล้วอยู่ดี ๆ ก็มีรถสปอร์ต สีดำติดฟิล์มทึบเข้ามาจอดหน้าป้ายรถเมลล์คับจากนั้นกระจกก็ค่อย ๆ เลื่อนลง
“นี่ ๆ น้องคนนั้นอ่ะ ชื่อแบ๊งค์ที่เป็นน้องรหัสพี่ใช่มั้ย”แบ๊งค์ก็เลยหันไปมองต้นเสียง คับพี่อาร์ทคับ คนขับรถคันนั้นคือพี่อาร์ทพี่รหัสของแบ๊งค์เอง
“ค...คับ....”แบ๊งค์ตอบ
“ขึ้นมาเร็วเดี๋ยวพี่ไปส่ง”พี่อาร์ทเรียก แต่แบ๊งค์ยังคงเงอะงะอย
“ขึ้นมาเหอะ สายขนาดนี้อ่ะรถหมดแล้ว” พี่อาร์ทเร่ง แบ๊งค์เลยขึ้นรถพี่อาร์ทไป ระหว่างทางบนรถนั้นมีแต่ความเงียบ พี่อาร์ทคงสังเกตเห็นว่าแบ๊งค์นั่งเกร็ง ๆ ก็เลยพูดขึ้นมา
“ไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้ว่าแต่...เราไม่ใช่คนกรุงเทพฯใช่มั้ย”พี่อาร์ทถาม
“ค...คับ...เป็นคนเมือง”แบ๊งค์ยังคงเกร็งอยู่
“ก็ว่า....สายขนาดนี้ยังมานั่งรอรถอีกคนกรุงเทพฯอ่ะเค้าไม่มานั่งรอกันแล้วเวลาขนาดนี้อ่ะ
“พี่อาร์ทพูดแล้วหัวเราะแหะ ๆ
“คับ.....พอดีขึ้นรถเมล์คนเดียวไม่เป็นอ่ะคับ มีคนพาขึ้นตลอด”แบ๊งค์ตอบไป
“แล้วปกติมามหาลัยยังไงล่ะ?”พี่อาร์ทถาม
“มีเพื่อนมาส่งครับแต่ตอนนี้เค้าไปรับน้องคณะวิทย์อ่ะคับ”
แบ๊งค์อธิบายไปพี่อาร์ทก็ผงกหัวงึก ๆ รับคำตอบไปแบ๊งค์ยังคงเกร็งต่อไปก็แบ๊งค์กับพี่อาร์ทเคยคุยซะที่ไหนล่ะ เดินสวนกันยังไม่ทักกันเลยต่างฝ่ายต่างไม่ยอมทักไม่รู้เป็นอะไรไม่เหมือน พี่รหัส-น้องรหัสคู่อื่น ๆ แค่เจอหน้ากันระยะ 100 เมตร ต่างฝ่ายก็ต่างเดินเข้าหา ถามกันต่าง ๆ นานาคงเป็นเพราะแบ๊งค์ไม่ค่อยไปไหนด้วยมั้งว่าง ๆ ก็เอาแต่นั่งหน้าตึก ส่วนพี่อาร์ทก็เอาแต่เล่นบาส ต่างฝ่ายต่างทำกิจกรรมของตัวเองไป เลยไม่ค่อยได้เจอและสนิทกันเหมือนพี่รหัส-น้องรหัสคู่อื่น ๆ
“ขอบคุณมากนะคับ” แบ๊งค์พูดหลังจากที่รถของพี่อาร์ทเข้าจอดที่ลานจอดรถ
“อืม ไม่เป็นไร ทีหลังอย่านอนตื่นสายอีกล่ะ” พี่อาร์ทพูดและยิ้มให้ก่อนแบ๊งค์จะลงจากรถ
เมื่อลงจากรถก็ได้เรื่องเลยคับ คิดไว้อยู่แล้ว มีสายตาจากคนรอบข้างมองมาที่แบ๊งค์เป็นตาเดียว ยิ่งสายตาของพวกผู้หญิงที่จ้องมานะ ประมาณแกเป็นใคร?มากับพี่อาร์ทได้ยังไง? เห็นแล้วน่ากลัวจัง เห็นแค่นั้นก็รีบเลยคับ ไปนั่งที่เดิมด่วน ไม่สนใจใครแล้ว
“มาสายนะไอ้ตัวเล็ก” พี่ตั้มครับนั่งอยู่ที่โต๊ะตัวประจำของแบ๊งค์แล้วทักขึ้น ผมก็เดินเข้าไปนั่งดิคับ โต๊ะตัวอื่นมีคนนั่งหมดแล้ว
“นี่ ๆๆ มีมารยาทหน่อยดิ คนอื่นเค้านั่งอยู่ จะขอซักคำมีมั้ยอ่ะ”พี่ตั้มพูดขึ้นมา
“ก็แบ๊งค์เห็นว่า ที่โต๊ะตรงนี้มีแค่นาย...เอ้ยพี่ตั้มนั่งอยู่คนเดียวไม่เห็นมีคนอื่นมานั่ง”
ในเมื่อมันว่างอยู่ แบ๊งค์ก็มีสิทธิ์นั่ง หรือว่ามันจะมีใครบางคนจะใช้อำนาจเผด็จการ และไร้ซึ่งน้ำใจไม่ให้แบ๊งค์นั่งหรอคับ” แบ๊งค์แย้งออกไปทำเอาพี่ตั้มทำหน้าแหยเก
“เออ ๆๆๆมึงอยากนั่งก็นั่ง”พี่ตั้มพูดดูท่าไม่ค่อยพอใจซักเท่าไหร่
วันนั้นก็ผ่านมาได้โดยที่ไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นหรอกคับ ตอนเย็นแบ๊งค์ยังคงกลับบ้านกับนายกาวเหมือนเดิมเพราะยังไม่ค่อยชินในการขึ้น รถเมล์เท่าไหร่กาวมันก็เลยอาสา กลายเป็นว่าตลอด 7 วันนี้แบ๊งค์ต้องกลับบ้านกับนายกาวทุกวัน โดยที่กาวจะพาขึ้นรถและสอนเส้นทางต่าง ๆ ที่จำเป็นให้ นี่ถ้าเป็นเชียงใหม่นะแบ๊งค์คงไม่ต้องลำบากเพื่อนขนาดนี้หรอกโบกรถได้ อย่างเซียนต่อรถไปได้ทั่วเชียงใหม่
แต่พอมากรุงเทพฯแล้ว เอ๋อ.. รับประทานเลยคับ สายไหนเป็นสายไหนไม่รู้จริง ๆวันนี้ยังคงเล่นเกมเหมือนเดิมครับแต่ไม่เล่นเหมือนเมื่อวานอีกแล้ว นะเข็ดแล้วเดี๋ยวไปเรียนสายอีก มันคงไม่โชคดีแบบนี้ทุกวันหรอก
วันนี้ตื่นเช้าครับ ไม่ต้องห่วงว่าจะไปสายอีกตอนนี้กำลังจะไปรอรถที่ป้ายรถเมล์ครับ คนเยอะกันจริง ๆระหว่างที่กำลังเดินก็มีรถคันหนึ่งบีบแตรขึ้นมาครับ เล่นเอาตกใจเลยก็เลยหันไปมองว่าเกิดอะไร
“แบ๊งค์ !!!แบ๊งค์จริง ๆ ด้วย”แมคครับ ไอ้คนที่มันถามชื่อแบ๊งค์ในวันแรก จนทำให้แบ๊งค์
ต้องทะเลาะกับพี่ตั้มอ่ะคับ มันพูดตอนที่แบ๊งค์หันไปพอดี
“ขึ้นมาดิ เดี๋ยวเราไปส่ง” แมคชวน
“อือไม่อ่ะไม่เป็นไรเดี๋ยวรถก็มาแล้ว”แบ๊งค์ปฏิเสธนายแมคก็เลยทำหน้าเจื่อน ๆ
“ไปด้วยกันเหอะ ทางเดียวกันประหยัดเงิน ประหยัดน้ำมันนะเว้ย”แมคอ้าง
“เร็ว ๆ ดิ เดี๋ยวกูโดนรถเมล์บีบแตรไล่นะเว้ย มาจอดขวางป้ายเค้าอ่ะ”
ไม่รู้จะทำยังไงครับก็เลยรีบขึ้นรถเจ้าแมคไปแมคชวนคุยต่าง ๆ นานา แบ๊งค์ก็ไม่ได้ตอบอะไรพอดีวันนั้นง่วง ๆ อ่ะคับ เลยไม่ค่อยอยากพูดเท่าไหร่เผลอหลับไปเมื่อไหร่ก็ไม่รู้มารู้ตัวอีกทีตอน ที่แมคเรียก
“แบ๊งค์แบ๊งค์ตื่นได้แล้วถึงมหาวิทยาลัยแล้ว” สะดุ้งสิคับ
หลับไปตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ยก้อเลยขอบคุณแมคไป แมคมันก็ยิ้ม ๆแบ๊งค์ก็คิดในใจ มันยิ้มอะไรของมันวะ หรือว่าตอนนอนกรูส์หลับไปทำอะไรปัญญาอ่อนป่าววะ ( เช่น นอนน้ำลายไหล ) เออช่างเหอะลงไปเรียนดีกว่า เดินมานั่งที่เดิมเลยคับโดยมีเจ้าแมคนั่นแหละเดินตามมานั่งด้วยกันมัน ยังคงยิ้มอยู่ ทนไม่ไหวแล้วคับ
“นี่แมค มีอะไรรึป่าวเห็นยิ้ม ๆ มาตั้งแต่เมื่อกี้แล้วนะ มีอะไรก็บอกมาดิ ทำแบบนี้เราไม่ชอบนะ”
ก็จริงนี่คับทำแบบนี้มันดูเสีย self ยังไงก็ไม่รู้ แมคมันก็หัวเราะออกมาเลยคับยิ่งทำเราเสีย self เข้าไปใหญ่ นี่กรูส์ทำอะไรที่มันเปิ่นขนาดนั้นเลยหรอวะคิดในใจคับแต่หน้ายังป่องเป็น ปลาทองแสนงอนต่อไป
“ป่าว ๆๆๆ ไม่มีอะไรแค่เห็นหน้านายตอนหลับแล้วมันน่ารักดีบอกไม่ถูกว่ะ คิดอะไรเพลิน ๆ
เลยหัวเราะออกมา”แมคมันกลั้นหัวเราะพูดออกมาแล้วก็กลับไปหัวเราะอีก
“อะไรเนี่ย ดูตอนไหนไม่ดู มาดูคนตอนหลับ”แบ๊งค์ยังทำหน้าตาปลาทองต่อไป
“หัวเราะอะไรกันเนี่ยดังเชียว”
พี่ตั้มเข้ามาทักครับแต่ไม่มีใครยอมตอบนายแมคก็เอาแต่หัวเราะ ส่วนแบ๊งค์ก็ยังทำหน้างอนอยู่แล้วแมคมันก็ดึงพี่ตั้มไปคุยอะไรกันก็ไม่รู้ พอกลับมาทั้งคู่ก็เอาแต่หัวเราะวันนั้นทั้งวันแบ๊งค์รู้สึกไม่ชอบเลยอ่ะ คับ สองคนนั้นเอาแต่ยิ้ม สลับกับหัวเราะตลอดเวลาที่เจอหน้าแบ๊งค์ ไม่รู้จะทำยังไงก็เลยทำหน้างอนอย่างเดียว
วันนี้แบ๊งค์ต้องกลับบ้านกับนายกาวตามปกติครับ แต่ที่ไม่ปกติคือ วันนี้ต้องกลับเย็นกว่าเดิม เพราะชมรมบาสที่นายกาวอยู่เรียกพบสมาชิกวันนี้แบ๊งค์เลยต้องไปนั่งรอนายกาว ซ้อมบาสที่สนามบาสครับ
____________________________________________________
Credit : Bank,doraemon37
ชอบไม่ชอบยังงัยก็บอกกันมั้งนะคับ จะได้เอามาลงต่อไงครับ บันทึกไว้เมื่อ วันที่ 7 กันยายน 55 เวลา 13.28น.คนดู: 11|ตอบ: 2 (ตอบเอง ลงต่อน่ะ สรุปยังไม่มีคนตอบ) มีคนเข้ามาดู 19 ไม่มีใครแสดงความคิดเห็นเลย คิดจะไม่ลงต่อล่ะนะ
{:7_279:} ขอบคุนครับ(อยากอ่านต่อตอนสองอ่ะครับ ช่วยลงให้หน่อยน่ะครับ^^")
ลงต่อน้าค้าบบบ รอติดตามอยู่คร้าบผม {:5_117:} โหๆ อย่างอลนะคับ รอติดตามอยู่ค้าบ {:5_135:} ขอบคุณคราฟ ลงเถอะครับ ลงเถอะครับ รออ่านตอนต่อไปอยุ่ครับ ขอบคุณครับ
ขอบคุณครับ มาต่อเมื่อไร อยากอ่าน ขอบคุนครับ ขอบคุงคร้าบ ขอบคุณคับ.... ขอบคุณครับ
หน้า:
[1]
2