ลืมรหัสผ่าน
 สมัครเข้าเรียน
ค้นหา
ดู: 1485|ตอบกลับ: 22

OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 76

 มาแรง [คัดลอกลิงก์]

โสด

   ศาสตราจารย์เอื้ออาทร
อาจารย์พิเศษ
ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับ และขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
“...ไม่พอใจเหรอ?..”
    “..เออสิ...” ผมถอนหายใจพรู..ยังจะมาถาม..
    “...งอน...?..หรือว่าหึง..?..”
น้ำเสียงกะลิ้มกะเหลี่ยคล้ายจะล้อเลียนไม่ได้ทำให้ผมนึกขำ..ผมซัดกำปั้นลงบนอกหนาแรงๆ
แล้วถลึงตาใส่คนพูดมาทันที..
     “..อย่ามาเปลี่ยนเรื่อง..”

“..เรื่องเดียวกันแท้ๆ..” ไอ้บ้านี่ก็ยังไม่ยอมรับ..ทำให้ผมถอนหายใจพรูด้วยความเหนื่อยหน่าย...
    “..ไม่พูดงั้นสิ...อย่างนั้นก็ลุกเถอะ กลับไปกินข้าวอาบน้ำดีกว่า..” ผมเอื้อมมือดันแผ่นอกหนาที่คร่อมทับเบาๆ พยายามจะลุกขึ้น แต่มือของพี่โตก็กดไหล่ไว้..บังคับกลายๆให้นอนเอนอยู่แบบนั้น..ผมส่ายหน้าล่อกแล่ก..ขอบอกไว้ก่อนน่ะ
ว่าวันนี้ทำมาเยอะแล้ว ผมไม่เอาที่ห้องพยาบาลอีกรอบหรอกน่ะ !
    “...ถ้าพูดไปแล้วจะมีอะไรเปลี่ยนรึเปล่า..” หือ?...คำพูดนั้นทำให้ผมชะงัก
“..พูดไปแล้ว..บอกไปแล้ว นอกจากจะทำให้ไม่สบายใจกัน มันจะมีอะไรอีกงั้นเหรอ?..ยังไงเรื่องก็ต้องเกิดอยู่ดี แล้วถ้าบอกมึง..ก็คงเป็นกระต่ายตื่นตูมจนชาวบ้านชาวช่องเขารู้หมด...”
   ปลายนิ้วจิ้มเข้ากับจมูกผมเบาๆคล้ายจะหยอกล้อ..ทำให้ผมกระพริบตาปริบๆ
    “..ไม่พูดหรอกนะว่าเป็นห่วงหรือว่าไม่อยากให้เป็นอันตราย พูดไปคนแถวนี้ก็ไม่เชื่ออยู่ดี..” ไอ้คนคิดเล็กคิดน้อย..
ผมย่นจมูกทันทีที่ได้ยิน ไอ้พี่โตคงยังฝังใจกับไอ้เรื่องที่ผมไม่เชื่อเขาอยู่ไม่หาย แต่จะให้ทำไงได้..อารมณ์ตอนนั้นมันเป็นแบบนั้นจริงๆนี่หว่า..
   ผมหันไปมองหน้าพี่โตแล้วถอนใจเอื้อมมือไปแตะท้ายทอยที่มีผมสั้นๆปกคลุมอยู่แล้วลูบมันเบาๆ..
     “..ลองพูดดูอีกครั้งมั้ยล่ะ..บางทีตอนนี้ผมอาจจะเชื่อก็ได้...”
    “..งั้นเหรอ..?..” พี่โตชะงัก ก้มหน้ามาสบตาผมแววตาที่สะท้อนภาพของตัวเองนั่นทำให้ผมอดดีใจไม่ได้ ริมฝีปาก
ผมบิดขึ้นเป็นรอยยิ้มบางๆ ขณะที่ริมฝีปากหนาตรงหน้าเผยออกกระซิบคำพูดเบาๆ..ใกล้ๆหู
   “...เพราะเป็นห่วง...ไม่อยากให้เป็นอะไร..เพราะกลัวจะต้องร้องไห้..เลยไม่อยากบอกออกไป..เข้าใจรึเปล่า?..”
   “..อื......อ.......”
       คำๆนั้นไม่ได้หมายความว่าผมเข้าใจหรือไม่เข้าใจหรอก..เพราะถึงอยากจะพูด..ริมฝีปากหนาที่ทาบลงมาก็กลืนคำพูดของผมไปหมดแล้ว..ทั้งปลายลิ้นที่เลียไล้..และนัยน์ตาที่ทอแววหวานนั้นทำให้ผมได้แต่ครางรับในคำคอแผ่วเบา..ดวงตาหรี่ปรือใกล้จะปิดลงกับจูบหวานๆ...แม้จะนึกอ่อนอกอ่อนใจว่าตัวเองโกรธคนๆนี้ได้ไม่นานซักที..แต่ทุกสิ่งทุกอย่าง
ก็หายไปจากสมองเพียงไม่นาน...ที่ริมฝีปากคู่นี้คอยปรนเปรอ..มอบความหวานล้ำให้ลองชิมรส..
    มือผมค่อยๆผละจากผมสั้นๆตรงท้ายทอยลงมาเกาะไหล่หนาไว้ ปลายเล็บจิกขยี้เสื้อผืนบางที่พี่โตสวมอยู่ ขณะที่
หัวสมองว่างเปล่า..ลืมไปแล้วว่าตัวเองกำลังอยู่ที่ไหน..และ มาที่นี่เพื่อทำอะไร..
   “.......ขอโทษที่ขัดจังหวะน่ะครับ...แต่นี่คือห้องพยาบาลไม่ใช่โรงแรมม่านรูด..”
      ผมนั่งมองไพ่เอโพธิ์ดำ กับไพ่ข้าวหลามตัดเลขไม่ถึงห้าในมืออย่างเบื่อๆเซ็งๆ... นัยน์ตามองไปยังผู้ร่วมวงไพ่ที่กำลังมีสีหน้าเคร่งเครียดแล้วถอนใจพรูอีกรอบ ตัดสินใจทิ้งใบหนึ่งในมือไปสั่วๆ เพราะยังไงไอ้คนอย่างผมเล่นไปก็มีแต่แพ้กับแพ้..โชคไม่เคยมีจริงๆกับเรื่องการพนัน..ชิ
     “...ห่า...ทิ้งลงมาทำไมว่ะ...กูว่าจะลงบอดซักหน่อย..” พี่วิทย์ร้องบ่นขรม ท่ามกลางเสียงหัวเราะเย้ยหยันของผู้ร่วมวง เสียงฝนตกจั๊กๆอยู่ภายนอกชวนให้ง่วงดีแท้ ง่วงจนอยากจะทิ้งตัวนอนกลิ้งกับพื้นแล้วหลับไปให้สาแก่ใจจริงๆ..
     “..อย่าด่ามันสิว่ะ เดี๋ยวไม่มีไรกิน...เป็นลาภปาก..” พี่ซันร้องว่าขณะที่ในมือถือถ้วยสังกะสีที่แอบไปเอามาจากห้องครัว ในถ้วยนั้นมีขนมบัวลอยอยู่ และมีพี่ๆอีกสามสี่คนล้อมวงต่างก็ถือช้อนไว้ด้วยท่าทีเตรียมเล็งอย่างมืออาชีพ
   “..วันนี้ทำไมมึงมาเร็ว...” พี่ทินถาม พร้อมกับร้องว้ากเมื่อเห็นไพ่ที่ตัวเองได้..
   “..อ้อ...แม่จะไปโรงพยาบาลต่อนะ...” ผมว่า..พร้อมกับหรุบสายตาลงต่ำ...วันนี้เป็นวันอาทิตย์ที่วนเวียนมาครบอีกครั้ง หลังจากอาทิตย์ที่แล้วเกิดเรื่องไป อาทิตย์นี้ดูเหมือนจะมีการกวดขันเข้มงวดกว่าเก่า.. ผมเหลือบมองเมฆ ที่นั่งลุ้นไพ่อยู่ข้างๆพี่วิทย์..นัยน์ตาคู่นั้นหันมามองสบตาผมชั่วครู่แล้วมองผ่านเลยไป.. ไม่รู้ว่าความหมายในแววตานั้นคืออะไร แต่ที่แน่ๆคือเมื่อพี่วิทย์สังเกตเห็น รายนั้นก็หันมายิ้มให้บางๆ..
  อาจจะบอกว่า...ไม่มีอะไร..น่าห่วงแล้ว..
    ยอมรับว่าอยากรู้มาก..ว่าหลังจากผมทิ้งระเบิดไว้ในมือพี่วิทย์เมื่ออาทิตย์ที่แล้วมันเกิดอะไรขึ้น ไม่รู้สามคนนั้นไปพูดคุย..ตกลงอะไรกันยังไง..ตอนไหน แต่ผมคาดว่ามันจะเรียบร้อย หรืออย่างน้อยก็ตกลงกันได้
    เมื่อพี่กันย์เข้ามาเจอผมกับพี่โตที่กำลังเอ่อ...ทายากันในห้องพยาบาลนั้น ใบหน้าของคนๆนั้นไม่ได้เศร้าสร้อยหรือ
สิ้นหวัง หลังจากเขาเอ่ยไล่ผมกับพี่โตอย่างเป็นปกติแล้ว..ก็มีเพียงนัยน์ตาแดงก่ำเท่านั้น ที่ผมเห็นว่ามันผิดจากเดิมได้ข่าวว่าเพราะก่อเรื่อง จึงโดนลดวันลดโทษและลงโทษทำทัณฑ์บนเสียยกใหญ่..
   พอผมกับพี่โตถามพี่วิทย์..รายนั้นก็แค่ยิ้ม บอกว่าทุกอย่างเคลียร์กันจบแล้ว..และเริ่มใช้ชีวิตแบบตัวติดกันกับเมฆเหมือนเดิม และเมื่อภาพนั้นผ่านมาให้เห็นเป็นอาทิตย์ ยอมรับว่าผมก็เริ่มชิน..กับมันบ้างแล้ว..ก็หวังแต่ว่า..มันจะจบด้วยดีจริงๆแล้วกัน..
   “...เนม...คราวหน้าบอกแม่มึงทำแกงบวชฟักทองมาด้วยนะ กูอยากกิน..” ไอ้คำสั่งไร้ความเกรงใจนี่มันอะไรกัน ผมหันไปมองคนพูดที่ยังคงกินบัวลอยที่ตอนนี้เหลือแค่น้ำด้วยสายตาระอา..
    “..สาด..ไม่ขอให้ทำกล้วยบวชชีมาเลยล่ะมึง...” พี่กิตว่าเข้าให้ ทำให้ทั้งห้องขังระเบิดเสียงหัวเราะ ส่วนผมก็ยิ้มบางๆ รับคำขอของกินอือๆอาๆไปอย่างนั้น ขณะที่คิดถึงแม่และ...คิดถึงสาเหตุที่แม่ต้องไปโรงพยาบาล..
“น้องอาการกำเริบ..”
   ได้ยินแล้วผมไม่รู้จะหัวเราะหรือร้องไห้ดี เรื่องที่น้องสาวผม..มีอาการทางจิตอ่อนๆนั้นผมทราบดี ผมฟังหมออธิบาย
ถึงความกระทบกระเทือนทางจิตใจที่ส่งผลให้น้องสาวของผม..กลายเป็นเด็กที่หวาดกลัวการอยู่ใกล้กับคนแปลกหน้าหรือผู้ชายสองต่อสอง..กลัวการถูกผู้ชายแตะตัวหรือจับมือถือแขน..เนื่องมาจากประสบการณ์จากการเกือบถูกข่มขืน..โดย...เขาคนนั้น...
    ไม่รู้ว่านี่จะเป็นการลงโทษอีกอย่างด้วยรึเปล่า..แต่ถ้าเป็นการลงโทษผมก็ของท้วงว่ามันไม่ยุติธรรมสักนิด แทนที่จะมาลงโทษคนบาปอย่างผม จะไปทำร้ายน้องสาวผมไปทำไม...
  ผมมองไพ่ในมือแล้วถอนหายใจเฮือก เกลียดตัวเองที่ไร้ค่า ทั้งที่ไม่ได้ง่อยเปลี้ยเสียขาแต่ก็ทำอะไรไม่ได้..ได้แต่ใช้ชีวิตอยู่ในนี้ ในเรือนทำที่ไม่รู้จะมีทางออกรึเปล่า..
   ผมปล่อยให้แม่กับน้องต้องเผชิญชีวิตที่ยากลำบากอยู่ข้างนอก ขณะที่ตัวเองก็มานั่งสบายอยู่ตรงนี้..
    “...แล้วพี่โตไปไหนว่ะ..ยังไม่กลับมาอีกเหรอ?..” ใครสักคนออกปากถามหาพี่โต ก่อนจะสะดุ้งและเหลือบมองมาที่ผม..ผมเพียงแค่ยิ้ม แล้วเอนตัวพิงลูกกรงหนา..ไม่ได้โกรธหรือบึ้งอะไร..อาจจะเพราะทำไปก็เท่านั้น..
    คิดแล้วก็ถอนหายใจเฮือก รู้สึกเบื่อหน่ายกับเหตุการณ์ที่เหมือนเดิมแทบจะทุกๆอาทิตย์แบบนี้...ฝนตก ไม่ได้ออกไปไหนก็นั่งเล่นไพ่ คุยกันเรื่อยเปื่อย ขณะที่คนมีญาติมาเยี่ยมก็ไปหาญาติแล้วที่เหลือก็นั่งรอ..รอให้เวลาผ่านไป
   แอ๊ด....
  เสียงเปิดประตูห้องขังเบาๆ..ทำให้ผมหันไปมอง..พบว่าคนที่ทุกคนกำลังบ่นหาเดินเข้ามา พร้อมกับนั่งลงข้างผม ดึงตัวผมมานั่งตัก...เหมือนเดิม..เหมือนอาทิตย์ที่แล้วเปี๊ยบ..
   “...ได้ของฝากมาไหม?..” ผมออกปากถาม..ไม่ได้หงุดหงิด..อาจะเพราะชิน..และนึกปลงกับเรื่องนี้ไปเสียแล้ว..
   “.........” แต่อีกคนเหมือนจะไม่ได้คิดแบบนั้น..พี่โตมองหน้าผม แล้วเงียบ..ไม่ทำอะไรนอกจากเอื้อมมือมาลูบหัวผมเบาๆ..แล้วหยิบไพ่ในมือผมออกมา..
   เขายิ้มเมื่อเห็นว่าไพ่ในมือผมยังห่วยเหมือนเดิม..ก่อนจะลุกขึ้น จูงมือผมให้ลุกตาม..ออกมาข้างนอก..นอกเรือนนอน
ที่ตอนนี้มีฝนตกลงมาเหมือนกับอาทิตย์ที่แล้ว..ไม่มีผิด..
   ผมยังมองเห็นพี่กันย์นั่งทำแผลนักโทษรายหนึ่งที่ประตูใหญ่ โดยมีผู้คุมยืนมองจากทางด้านหลัง..มองเห็นรายนั้นนั่งก้มหน้าก้มตาทำอย่างไม่ปริปากอะไรเหมือนเดิม..
   ผมถูกดึงให้ทุรดตัวลงนั่งบนพื้นซีเมนต์..ใกล้ๆกับชายคาเรือนนอนมองเห็นน้ำฝนไหลลงมาบนพื้นดินที่เป็นสีเขียว
และเริ่มเอ่อไหลพื้นซีเมนต์สีขาวใกล้กับพื้นที่ผมนั่งอยู่..
   ผมมองออกไปข้างนอก ซึ่งเมื่ออาทิตย์ที่แล้วกลายเป็นสนามมวยชั่วคราวตอนนี้มีเพียงหญ้าสีเขียวและต้นไม้รอบๆพื้นที่ที่ผมเห็น ไม่มีใครตากฝนวิวาทกันเหมือนอาทิตย์ที่แล้วสักคน..
   ผมหันไปมองพี่โตที่พอทรุดลงก็เงียบ ในมือนั้นมีกระดาษสีขาวอยู่คาดว่าคงจะเป็นจดหมาย..จดหมายของใครนั้น..
ผมไม่รู้...และพูดตามตรงว่าอยากรู้..
    การยึดติด..กับใครสักคนหรืออยากรู้เรื่องราวทุกอย่างของคนๆนั้น หลายคนเรียกมันว่าความรัก..แต่ผมไม่รู้ว่าผมรู้สึกแบบไหน..มันเหมือนกับว่าพอขยับเข้าใกล้..กลับพบว่าห่างออกไปทุกที แต่พอทำท่าจะเดินหนี..มันกลับเดินเข้ามาหา..
เจ้าสิ่งที่เรียกว่า ..ความรัก..นั่น..
   มันทำให้ผมนึกเหนื่อยใจไม่น้อย ไม่รู้กี่ครั้งแล้วที่ต้องมานั่งปวดหัว สับสน ว้าวุ่นใจกับเรื่องแบบนี้และยิ่งถ้าเป็น..คนๆนี้ คนที่กำลังนั่งอยู่ข้างผมด้วยแล้ว..มันเป็นเหมือนโจทย์ที่ยากที่สุด...ซึ่งชั่วชีวิตอาจจะไม่มีวันเข้าใจ..
   อยู่นิ่งๆในที่ๆตัวเองควรจะอยู่..รู้...เท่าทีอีกคนต้องการให้รู้ และรู้ เท่าที่ตัวเราควรจะรู้..ละพื้นที่ละระยะห่างจากกันไว้เพียงนิด เพื่อให้มีที่เป็นของตัวเอง..แบบนั้นใช่ไหม? ที่ควรจะเป็น....แบบนั้นใช่ไหม?..พี่คนข้างๆผม ต้องการ
   “..นี่...” เสียงเรียบเรื่อยนั้นทักเบาๆ ผมครางรับในลำคองึมงำเป็นเชิงรับรู้โดยที่สายตายังคงจ้องมองสายฝนเบื้องหน้าไม่ได้หันไปมองหน้าของพี่โต..
   “..จะหึงบ้างก็ไม่ว่าหรอก..” หา? ผมเลิกคิ้ว หันไปมองหน้าพี่โต แต่ฝ่ายนั้นก็ไม่ได้มองหน้าผม หันไปมองต้นไม้
ใบหญ้าตรงหน้าทำราวกับพูดลอยๆเท่านั้น
   “..เหนื่อยเปล่าๆ..” ผมถอนหายใจพรู..
   “..มึงเคยรักใครไหม?..” อ่า..คำถามนั้นทำให้ผมขมวดคิ้ว..พลางนึกถึงคนที่รัก..ผมใช่ว่าจะไม่เคยมีแฟนแต่..มันก็เป็นแค่การคบกันแบบผิวเผิน ไม่ได้จริงจังอะไร ทำเหมือนเป็นแฟชั่นของเด็กสมัยนี้เสียมากกว่า..
   “..ก็....เคย...” ผมหรี่ตาลงแล้วยกแขนขึ้นมาพาดหัวเข่าตัวเองซึ่งงอเข้าหาตัว นึกไปถึง..คนที่ผมเคย..คิดว่ารัก..
   “.........” พี่โตหันมามองหน้าผมชั่วครู่แล้วหันกลับ หัวคิ้วขมวดมุ่นเข้าหากัน
“..แล้วตอนนี้ยังรักอยู่ไหม?..”
   คราวนี้ผมเป็นฝ่ายขมวดคิ้วบ้าง..
  “...ไม่รู้...อาจจะ..ยังชอบอยู่..” เพราะผมคิดว่า ความรู้สึกตัวเองไม่ได้มากถึงขั้น..จะรัก ตั้งแต่แรก
   “นั้นสิน่ะ ความรู้สึกแบบเด็กๆก็ดีไปอย่าง ไม่ต้องคิดมากอะไร..”พี่โตหัวเราะเบาๆ ก่อนจะถอนหายใจเฮือก
“..ไม่เหมือน......”
  ไม่เหมือนอะไร?..ผมหันไปจ้องหน้าพี่โต รายนั้นหันมามองผมเหมือนกัน..
   “..อย่าคิดเปรียบเทียบ..ว่ามึง..กับเขาคืออะไรสำหรับกู..” มือหนาทาบลงบนกระหม่อมผมเบาๆ
“ มันไม่ใช่..ของที่จะมาเทียบกันได้..ความรู้สึกมันไม่เหมือนกัน...”
   “..........” ผมยกยิ้มมุมปาก ไม่พูดอะไร สมองนึกไปถึงคำพูดของพี่ทินเรื่องเมียในคุก กับเมียนอกคุกนั่น..
   “..เหมือนกับมึงที่ตอบไม่ได้ว่ารู้สึกยังไง..ชีวิตที่มันมีแต่ความไม่แน่นอนน่ะ..มันคาดหวังอะไรไม่ได้..” อา...ใช่ คาดหวังอะไรไม่ได้ ต้องมีชีวิต ต้องดิ้นรน ไม่ดิ้นรนก็ไม่รอด...นี่..คือที่ๆผมอยู่ตอนนี้ คือสิ่งที่ต้องทำ..ตอนที่ผมอยู่ในคุก..ตอนที่ผมอยู่ที่นี่..
    “...เพราะอย่างนั้น กูถึงไม่อยากจะรั้งเขาไว้..และไม่อยากให้มึงยึดติดกับกู...มากเกินไป...”
     “.......” ผมหรุบสายตาลงต่ำ..ไม่พูดอะไร แต่ใจความในเนื้อหานั้นทำให้ขอบตาร้อนผ่าว..ผมรู้สึกเจ็บในอก..ยอกแสยงไปทั้งใจ...
   ไม่อยากให้ยึดติด..แล้ว...จะบอกให้อยู่ข้างๆทำไม..จะบอกว่าต้องอยู่ด้วยกันชั่วชีวิต..ไปทำไม..
    “...ตอนที่เรามีอยู่เรายังไม่นึกถึงคุณค่า..แต่พอมันหายไปถึงจะรู้..ว่ามันสำคัญมากแค่ไหน..”พี่โตถอนใจเบาๆพลางลูบหัวผมที่กอดเข่า นั่งตัวสั่นซุกหน้าลงกับท้องแขน..
“..เพราะอย่างนั้น..ถึงไม่อยากให้มึงมายึดติด..ไม่อยากให้ต้องมาเสียใจ..มันก็เป็นไปไม่ได้เพราะกูเป็นคนทำแบบนั้น
และกู..ก็เป็นฝ่ายที่ขาดมึงไปไม่ได้...”
   “....เพราะไม่อยากจะรั้งเขาให้มารอคนอย่างกู...ที่ตอนนี้มีมึงอยู่..แต่เขาไม่มีใคร..กูเป็นคนที่เห็นแก่ตัว..เลยไม่อยากจะให้อะไรหลุดมือไปซักอย่าง.."
   “........” ผมเบ้หน้า ไม่รู้จะยิ้มหรือบูดบึ้งดี...กับสิ่งที่ได้ฟัง..
ผมยังคงสำคัญ..แต่เขาก็สำคัญพอๆกัน..นั่นใช่ไหมที่จะบอก...
   “....ทั้งมึง..และเขา สำคัญกับกูเหมือนกัน..เป็นคนที่กูขาดไม่ได้ทั้งคู่...เพราะอย่
   แขนหนากอดรัดบั้นเอวผมแน่นและซบหน้าลงกับไหล่..ขณะที่ผมชะงัก..เอื้อมมือไปแตะแผ่นหลังคนตัวโตที่กอดผมไว้แน่น..อย่างไม่แน่ใจ..
   “....เลิกกับแฟนเหรอ?..” นั่นเป็นคำถามที่คนโง่ๆอย่างผมพอใจนึกได้จากคำพูดเหล่านี้..
   “..เปล่า...แค่ขอ...บอกให้เขามองคนอื่นบ้าง..” พี่โตกระซิบบอกเบาๆ






นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
6
พลังน้ำใจ
10898
Zenny
2271
ออนไลน์
1565 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-9-23 18:31:21 | ดูโพสต์ทั้งหมด

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
982
Zenny
5413
ออนไลน์
413 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-9-23 22:32:59 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากครับ

แสดงความคิดเห็น

ครับ  โพสต์ 2012-9-24 12:32

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
729
Zenny
4178
ออนไลน์
146 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-9-24 02:12:57 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากครับ

แสดงความคิดเห็น

ครับ  โพสต์ 2012-10-6 10:43
แบนรูปโปรไฟล์

นักศึกษาเกเร

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
-23
Zenny
150
ออนไลน์
0 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-9-24 06:22:36 | ดูโพสต์ทั้งหมด
หมายเหตุ: กระทู้นี้ถูกแบนห้ามไม่ให้เผยแพร่ต่อสาธารณะ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1861
Zenny
4470
ออนไลน์
416 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-9-24 18:06:59 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

แสดงความคิดเห็น

ก้าบ  โพสต์ 2012-10-6 10:43

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
2891
Zenny
3376
ออนไลน์
452 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-9-27 12:38:58 | ดูโพสต์ทั้งหมด

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
486
Zenny
2935
ออนไลน์
88 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-10-6 10:21:55 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
9
พลังน้ำใจ
3272
Zenny
8039
ออนไลน์
439 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-10-21 12:27:27 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากมายครับผม

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
357
Zenny
1329
ออนไลน์
62 ชั่วโมง
โพสต์ 2012-11-21 13:48:53 | ดูโพสต์ทั้งหมด

ประธานนักศึกษา

อยากเต้น..ก็เต้น ซิค่ะ!!

กระทู้
491
พลังน้ำใจ
61077
Zenny
251866
ออนไลน์
3272 ชั่วโมง

สมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชรสมาชิกระดับมงกุฎ

โพสต์ 2013-2-4 10:05:27 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1430
Zenny
6827
ออนไลน์
291 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-4-18 14:39:30 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนครับ

พี่ว้ากตัวร้าย

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
829
Zenny
2023
ออนไลน์
150 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-5-8 14:09:17 | ดูโพสต์ทั้งหมด

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1157
Zenny
2209
ออนไลน์
532 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-5-14 13:58:33 | ดูโพสต์ทั้งหมด
สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
1541
Zenny
6736
ออนไลน์
824 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-11-27 23:05:39 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณมากนะ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
2
พลังน้ำใจ
4105
Zenny
5792
ออนไลน์
2631 ชั่วโมง
โพสต์ 2013-12-6 18:39:54 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุนมากๆคับ

มาเฟียนักศึกษา

กระทู้
105
พลังน้ำใจ
4967
Zenny
148
ออนไลน์
713 ชั่วโมง
โพสต์ 2014-5-3 22:19:41 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

มหาลัยซีเนียร์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
2982
Zenny
3815
ออนไลน์
608 ชั่วโมง
โพสต์ 2015-7-16 10:05:07 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
0
พลังน้ำใจ
43221
Zenny
14266
ออนไลน์
1963 ชั่วโมง
โพสต์ 2015-9-16 08:41:38 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขอบคุณครับ

นิสิตสัมพันธ์

กระทู้
209
พลังน้ำใจ
14088
Zenny
42724
ออนไลน์
1088 ชั่วโมง

สมาชิกระดับมรกตสมาชิกระดับแพลตตินั่มสมาชิกระดับทับทิมสมาชิกจีโฟกาย 100%สมาชิกระดับไพลินสมาชิกระดับเพชรสมาชิกระดับเพชรบริหารสมาชิกระดับเพชรคู่สมาชิกระดับตรีเพชร

โพสต์ 2016-5-24 20:04:40 | ดูโพสต์ทั้งหมด
ขออภัย! คุณไม่ได้รับสิทธิ์ในการดำเนินการในส่วนนี้ กรุณาเลือกอย่างใดอย่างหนึ่ง เข้าสู่ระบบ | สมัครเข้าเรียน

รายละเอียดเครดิต

A Touch of Friendship: สังคมจะน่าอยู่ เมื่อมีผู้ให้แบ่งปัน ฝากไวเป็นข้อคิดด้วยนะคะชาวจีโฟกายทุกท่าน
!!!!!โปรดหยุด!!!!! : พฤติกรรมการโพสมั่วๆ / โพสแต่อีโมโดยไม่มีข้อความประกอบการโพส / โพสลากอักษรยาว เช่น ครับบบบบบบบบ, ชอบบบบบบบบ, thxxxxxxxx, และอื่นๆที่ดูแล้วน่ารำคาญสายตา เพราะถ้าท่านไม่หยุดทีมงานจะหยุดท่านเอง
ขอความร่วมมือสมาชิกทุกท่านโปรดโพสตอบอย่างอื่นนอกเหนือจากคำว่า ขอบคุณ, thanks, thank you, หรืออื่นๆที่สื่อความหมายว่าขอบคุณเพียงอย่างเดียวด้วยนะคะ เพื่อสื่อถึงความจริงใจในการโพสตอบกระทู้ และไม่ดูเป็นโพสขยะ
กระทู้ไหนที่ไม่ใช่กระทู้ในลักษณะที่ต้องโพสตอบโดยใช้คำว่าขอบคุณ เช่นกระทู้โพล, กระทู้ถามความเห็น, หรืออื่นๆที่ทีมงานอ่านแล้วเข้าข่ายว่า โพสขอบคุณไร้สาระ ทีมงานขอดำเนินการตัดคะแนน และ/หรือให้ใบเตือนสมาชิกที่โพสขอบคุณทันทีที่เจอนะคะ

รูปแบบข้อความล้วน|โทรศัพท์มือถือ|ติดต่อลงโฆษณา|จีโฟกายดอทคอม

ข้อความที่ท่านได้อ่านในเว็บจีโฟกายดอทคอมนี้ เกิดจากการเขียนโดยสาธารณชน และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ หากท่านพบเห็นข้อความใดๆ ที่ขัดต่อกฎหมาย และศิลธรรม ไม่เหมาะสมที่จะเผยแพร่ ท่านสามารถแจ้งลบข้อความได้ที่ Link “แจ้งลบโพสนี้” ที่มีอยู่ใต้ข้อความทุกข้อความ หรือ ลืมพาสเวิดล๊อกอิน/ลืมชื่อที่ใช้สมัคร หรือข้อสงสัยใดๆแจ้งมาที่ G4GuysTeam[at]yahoo.com ขอขอบพระคุณที่ให้ความร่วมมือ

กรณีที่ข้อความ/รูปภาพในกระทู้นี้จัดสร้างโดยผู้ลงข้อมูลเอง ลิขสิทธิ์จะเป็นของผู้ลงข้อมูลโดยตรง หากจะทำการคัดลอก/เผยแพร่ ต้องได้รับอนุญาตจากผู้ลงข้อมูลก่อนนะคะ หรือลงที่มาไว้ด้วยค่ะ

©ขอสงวนสิทธิ์คอนเซ็ปต์,คำอธิบาย,หัวข้อ/หมวดหมู่เว็บ ห้ามลอกเลียนแบบ คิดเอาเองนะคะอย่าเอาแต่ลอก

GMT+7, 2024-11-24 19:23 , Processed in 0.260136 second(s), 35 queries .

Powered by Discuz! X3.5, Rev.8

© 2001-2024 Discuz! Team.

ตอบกระทู้ ขึ้นไปด้านบน ไปที่หน้ารายการกระทู้