วิญญาณที่วังตะไคร้

yahoo · โพสต์ 2010-9-9 21:34:31

ผมรู้ตัวเองเป็นคนมีลางสังหรณ์ มักจะมีลางบอกเหตูอะไรบางอย่างกับผมเสมอก่อนจะเกิดเหตุร้ายขึ้นกับผมจริงๆ

   เรื่องนี้เกิดขึ้นมาประมาณ6-7ปีมาแล้ว ผมลืมมันไปแล้ว จนมีเหตูการณ์ในปัจจุบันมากระตุ้นเตือนให้นึกถึงขึ้นมาแต่ไม่แน่ใจว่ามัน เกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับผมหรือเปล่า เรื่องของผมเกิดขึ้นที่น้ำตกวังตะไคร้ จังหวัดนครนายกปีที่ผมไปเที่ยวนั้นเป็นปีที่ผมยังเรียนหนังสืออยู่ เพื่อนฝูงรวมตัวกันไปเที่ยวต่างจังหวัดกันเสมอก่อนหน้าที่จะไปเที่ยวน้ำตก ผมรู้สึกอย่างไรบอกไม่ถูก รู้แต่ว่าอยากทำบุญซื้อโลงศพให้มูลนิธิแถววัดบริเวณสามย่าน ซึ่งจะมีรุปภาพที่มูลนิธิไปปฏิบัติงานติดไว้ด้วย เพื่อนๆที่ไปทำบุยกับผมดูรูปไปก็หัวเราะไป ผมไม่สบายใจเลยที่พวกเขาทำอย่างนั้น ยังเอ็ดเพื่อนๆว่าอย่าไปพูดทำนองเล่นๆแบบนั้น มันไม่

      รูปที่ติดไว้นั้นมีอุบัติเหตุทางน้ำด้วย เป็นเด็กนักเรียน 4 คนยังอายุน้อยๆกันทั้งนั้น ผมเห็นแล้วก็กลัวๆเหมือนกัน ไม่ค่อยอยากไปเลยแต่ความที่ติดเพื่อนก็เลยนึกว่า "เอาล่ะ ไปก็ไป"

      คราวนั้น เราไปกันหลายคน ประมาณ 20 กว่าคนได้ นั่งรถสองแถวใหญ่ไปกัน ระหว่างเข้าไปในวังตะไคร้นั่นเองก็มีลางสังหรณ์เกิดขึ้นกับผม ผมยืนอยู่ท้ายรถ มีเพื่อนๆเฮฮากันอยู่หลายคน แต่เราไม่ได้เมามายอะไร เพราะไม่ได้ดื่มเหล้า

      ระหว่างที่กำลังโหนตัวอยู่ที่ประตูหลัง ผมก็รู้สึกว่าหัวผมถูก อะไรสักอย่างฟาดเข้าอย่างจัง จนรู้สึกเจ็บ

      ผมหันขวับไปมองเพื่อนว่าแกล้งเอาอะไรมาฟาดหัวผมหรือเปล่า แต่เพื่อนก็ยังเฮฮาเป็นปรกติ ไม่มีใครทำท่ามีพิรุธอะไร

      หริอว่ากิ่งไม้หล่นมาโดนหัวเรา ผมรีบชะโงกตัวมองย้อนไปตามทางที่เพิ่งผ่านมา ก็ไม่เห็นกิ่งไม้หล่นอยู่เลย รถก็ไม่ได้แล่นเร็ว เพราะทางขรุขระลุ่มๆดอนๆ เราเพิ่งผ่านจุดนั้นมาไม่ไกลนัก น่าจะเห็นกิ่งไม่อยู่บนถนน ถ้าหัวผมถูกกิ่งไม้หล่นหล่นใส่จริง

      พอไปถึงน้ำตก ก็ปรากฏว่าน้ำแรงมาก เนื่องจากไปช่วงหน้าฝน เพื่อนๆสนุกกัน แต่ผมได้แต่เดินไปเดินมา ยังไม่ได้ลงไปเล่น

      เวลาผ่านไปจนเกือบจะถึงเวลากลับบ้านอยู่แล้ว ผมก็เห็นเพื่อนสนิทที่สุดในกลุ่มยังเล่นน้ำกันอย่างสนุกสนาน โดยใส่ห่วงยางสีดำอันโตสไลดืไปตามแรงน้ำ

      ผมนึกสนุกอะไรขึ้นมาก็ไม่รู้พอเพื่อนกวักมือเรียก ผมก็ลงไปเกาะห่วงยางกับเขาด้วย เพราะเห็นว่าน้ำไม่ได้ลึกอะไรมาก

      ผมกับเพื่อนสไลดืไปตามแรงน้ำอยู่ได้สักพัก ผมก็ชักรู้สึกเจ็บ เพราะเพื่อนอยู่ในห่วงยางส่วนผมเกาะอยู่ด้านนอก ทำให้ลำตัวกระแทกและครูดไปตามก้อนหิน ถึงจุดหนึ่งที่เจ็บจนทนไม่ไหว ผมจึงปล่อยมือจากห่วงยาง

      และทันใดนั้นเพื่อนก็ไหลลื่นไปกับสายน้ำอย่างรวดเร็ว ส้วนผมไหลหลุดไปอีกทาง

      ผมตกใจมาก เพราะตอนนั้นบังคับตัวเองไม่ได้เลย ฝืนทานแรกน้ำไม่ไหว ผมถูกน้ำวัดไหลไปเรื่อยๆ ผ่านชั้นต่างๆจนถึงจุดที่เขาเขียนว่า อันตราย ห้ามผ่าน

         แต่ผมต้องผ่าน เพราะฝืนตัวเองจากแรงน้ำไม่ได้

      ไม่มีใครรู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม

      ผมรู้สึกว่าจะต้องมีอะไรร้ายแรงเกิดขึ้นกับผมแน่นอน

      พอผ่านป้ายอันตรายไดซักพัก พื้นหินที่ผมลื่นไหลผ่านไปก็กลายเป็นร่องลึก ระดับน้ำลึกอย่างนึกไม่ถึง

      ผมจมวุปลงไปทันที จมหายไปกับกระแสน้ำที่ไหลลงไปในแอ่งน้ำนั้น

      อึดใจแรกที่จมลงไป ผมเห็นคนเยอะแยะไปหมด ขาวโพลนเต็มท้องน้ำ มีหลายคนยื่นมือมาจับขาไม่ให้ผมขึ้นไปเหนือน้ำ แต่ผมคิดว่า "นี่มันไม่ใช่ มือคนจับ ขาเราคงติดก่อนหิน" ผมพยายามตั้งสมาธิ บอกตัวเองว่า ต้องพยายามตะเยกตะกายเอาตัวขึ้นจากน้ำให้ได้

      แต่ผมกลัวมาก ตาก็คอยแต่จะเห็นภาพหัวคน มือคนมากมายเต็มไปหมด วินาทีนั้น ผมเห็นภาพคุณพ่อคุณแม่ เห็นว่าท่านกำลังทำอะไรอยู่ที่บ้าน เสี้ยววินาทีเล็กๆนั้น ผมเห็นสิ่งที่เคยทำมาในอดีต มันเป็นภาพที่เกิดขึ้นเร็วมาก

      แต่จิตของผมซึ่งกำลังนึกว่า "เราจะจบชีวิตเพียงเท่านี้หรือ" มันทำให้ผมมีแรงฮึดขึ้นมา ผมจึงสะบัดหลุดจากสิ่งที่ยึดเอาไว้ แล้วลอยขึ้นมาเหนือน้ำ

      มันเวิ้งว้างไปหมด  ผมกวาดตามองไปที่ 2 ข้างตลิ่ง เอ๊ะ ทำไมมีคนเต็มไปหมด เป้นร้อยๆคนเลย ใส่ชุดสีขาวยืนอยู่ทั้ง 2 ข้าง ในใจคิดว่าหรือจะมีคนมาช่วย แจะเป็นไปได้ยังไง เพราะเขตนี้เป็นเขตห้ามเข้า

      แล้วผมก็ถูกดูดไปเป็นครั้งที่2

      ผมพยายามตะเกียกตะกายตัวขึ้นมาด้ายอีกครั้ง คราวนี้พอมองขึ้นไปที่ตลิ่งทั้ง2ข้าง ผมก็เห็นผู้ชาย 4 คน คาดว่าคงเป็นนักศึกษา เพราะใส่เสื้อสีขาว กางเกงสีดำ หน้าพวกเขาซีดมาก พวกเขาไม่พุดอะไรกับผมเลย แต่ยื่นอะไรไม่รู้สีดำๆมาให้เกาะ อาจจะเป็นเชือกหรือเถาวัลยือะไรวักอย่าง ผมดึงตัวเองขึ้นมา แล้วเกาะคาอยู่ตลิ่ง ซักพักเดียวก็มีเจ้าหน้าที่มาช่วยผมขึ้นมาจากน้ำ

      ปรากฏกว่าหลังจากที่ผมพลัดหลุดจากห่วงยาง เพื่อนผมก้รีบขึ้นจากน้ำ ไปตามเจ้าหน้าที่มาช่วย ผมรู้สึกเหมือนตายแล้วเกิดใหม่จริงๆ

      พอผมกลับบ้าน ผมถามคุณพ่อคุณแม่ว่า ช่วงเวลาที่จิตผมเห็นท่านนั้น ท่านทำอะไรอยู่ เชื่อมั๊ยว่าท่านทำอย่างที่จิตผมเห็นอย่างนั้นจริงๆ

oilshell · โพสต์ 2010-9-30 17:50:56

น่ากลัวมากเลย

ภูตะวัน · โพสต์ 2011-1-4 22:10:55

มีด้วยหรือคราบ

naisandee · โพสต์ 2011-1-6 00:13:44

ขอบคุณมากๆครับผม

sakdina · โพสต์ 2011-1-10 15:14:44

น่ากลัวมากๆๆ

eakyta · โพสต์ 2011-1-14 23:09:40

ไปเคยเที่ยวอ่าคับ แต่ไม่รู้มาก่อนเลยเฉยๆๆ

meanz · โพสต์ 2011-1-17 03:20:00

แบบนี้คงไม่น่าไปเท่าไรนะ

lfh · โพสต์ 2011-1-23 02:57:54

โหยๆ นี่มันขนลุกสุดยอดเลยอ่ะ ต้องทำบุญเยอะๆล่ะ

mario401 · โพสต์ 2011-1-25 09:57:20

ขอบคุณคับผมที่แบ่งปัน

jacket · โพสต์ 2011-1-25 14:25:16

ขอบคุณมากคับ

A_N_P_O_N_G · โพสต์ 2011-1-27 10:31:38

อันตราย บวกกับควาน่ากลัว ยังไงก้อขอบคุณที่มาเล่าสู่กันฟัง

6291a4774646eb4 · โพสต์ 2011-1-29 02:29:08

ขอบคุณมากคับ

nayaysnay · โพสต์ 2011-1-29 17:00:06

อ่าซ่ะไม่อยากไปอีกเรยอ่ะ

mario401 · โพสต์ 2011-1-29 23:06:51

ขอบคุณคับผมที่แบ่งปัน

aoaoaoao · โพสต์ 2011-2-8 22:08:32

ขอบคุงจากใจน่ากลัวมาก

right · โพสต์ 2011-2-9 19:37:28

ข อ บ คุ ง ม า ก ม า ย คั ฟ

angels · โพสต์ 2011-2-10 14:19:44

ขอบคุณครับ

xmmx · โพสต์ 2011-2-27 23:12:57

ขอบคุณครับ

luna_dragon · โพสต์ 2011-3-4 11:18:05

น่ากลัวมากเลย

BenZz · โพสต์ 2011-3-4 21:54:59

น่ากลัวอ่ะ ไงก้อขอบคุณคับ

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

วิญญาณที่วังตะไคร้

คะแนน

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชร

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ