OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 108

tanya · โพสต์ 2012-10-17 11:36:12

ถ้าหากว่าซ้ำต้องขออภัยนะครับและขอโทษเจ้าของเรื่องด้วยนะครับเพราะว่าคัดลอกมาอีกที
ความเดิมตอนที่แล้ว
      " มีโทรศัพท์เล็ดลอดเข้ามาในนี้ได้ยังไง?
มีคนนอกหรือใครที่ไหนนำของพวกนี้เข้ามามอบให้แล้วผู้คุมตรวจสอบไม่ได้โทรศัพท์เครื่องนั้นใช้สำหรับทำอะไร ? เห็นไหม...ว่ามันไม่ใช่เรื่องเล็กเลยโทรศัพท์เครื่องนึงโผล่มาในเรือนจำที่มีการคุ้มกันแน่นหนาและโผล่มาในแดนที่นักโทษความผิดร้ายแรงอาศัยอยู่ถ้าหากมีคนนำมันมาใช้เพื่อก่อเรื่องล่ะ จะเกิดอะไรขึ้น"
"............."
      " และยิ่งมันเกิดเรื่องในวันแรกที่ผมมาทำงาน นั่นยิ่งยอมไม่ได้ " พัศดีคนใหม่ถอนหายใจแรง ด้วยท่าทีหงุดหงิด " เอาล่ะ คุยกันพอหอมปากหอมคอมามากพอแล้ว เข้าเรื่องเสียทีนะ นช.กันตธร......"
            ร่างของพัศดีเดินวนมาที่เก้าอี้ของตนเองแล้วนั่งลงอีกครั้ง เขากอดอก มองหน้าผมเขม็ง
      " ตอบมา ว่าแกเอามันมาทำไม และใครเป็นคนเอามาให้ "
      " ผมบอกแล้วไงว่าไม่ได้ทำ " ผมจ้องตาพัศดีเขม็ง ยืนยันหนักแน่น
      " ตอบมาดีๆ..." พัศดีปรมัตถ์ยังไม่ยอมแพ้ จ้องหน้าผมเขม็ง
      " ก็ผมไม่ได้ทำจริงๆ มันเข้ามาได้ยังไงผมไม่รู้ มันอยู่ใต้ที่นอนได้ยังไงผมก็ไม่รู้ แล้วจะให้ผมตอบพัศดียังไง?
ในเมื่อผมเองก็ไม่รู้อะไรเลย ! "ผมตอบเสียงห้วน ด้วยความฉุนจัด กับสีหน้าและแววตาไม่เชื่อถือของเขา
      " คิดว่านั่นเป็นคำแก้ตัวที่ฟังขึ้นเหรอ? นช.กันตธร โทรศัพท์มือถือเครื่องหนึ่งซ่อนอยู่ใต้ที่นอนของแก  ที่ๆแกนอนอยู่ทุกคืน และไม่เคยมีใครรู้ล่วงหน้าว่าวันนี้จะมีการตรวจค้นเรือนนอน ถ้ามันไม่ได้อยู่ตรงนั้นตั้งแต่แรก แล้วใครจะเอามายัดไว้ใต้หมอนของแกกัน ในเมื่อผู้คุมตรวจมันก่อนที่พวกนักโทษจะกลับมากันเสียอีก "
         คำพูดนั้นทำให้ผมเม้มปากแน่น มันก็จริงอย่างที่ว่า  ไม่อาจจะปฏิเสธได้เลยว่านั้นคือที่นอนของผม และก็ไม่อาจจะปฏิเสธได้ด้วยเช่นกันว่าที่พัศดีพูดมามันจริง หลักฐาน เหตุการณ์และเรื่องราวต่างๆมันก็บ่งชี้มาที่ผมทั้งนั้น..
แต่ว่า...ผมไม่รู้ ไม่รู้และไม่ได้ทำ ...ไม่ได้ทำก็คือไม่ได้ทำจริงๆแต่จะทำยังไงให้เขาเชื่อ ในเมื่อหลักฐานพวกนี้มันก็มัดตัวผมอยู่ทนโท่
      " แต่.....แต่ผมไม่ได้....." ผมอ้าปากจะปฏิเสธเช่นเดิม ทว่ามือของพัศดียกขึ้นมากันไว้ เชิงให้หยุด
      " แกจะยอมรับและออกปากพูดดีๆ หรืออยากจะโดนลงโทษ หา? " สีหน้าเอาเรื่องนั้นชวนให้หนาวสันหลังยะเยือก แต่จะให้ผมยอมรับโทษ จะให้ผมออกปากพูดไปว่ามันคือของตัวเองได้ยังไงกัน ในเมื่อผมไม่ได้ทำ ยังไงก็ไม่ได้ทำจริงๆ
      " ยังไงผมก็ไม่รู้และไม่ได้เก็บมันไว้ มันมาได้ยังไงไม่รู้ !ผมถูกใส่ร้าย ! " ยืนยันหนักแน่นเป็นครั้งที่เท่าไหร่ไม่รู้กับพัศดี ทว่าสิ่งที่ได้รับก็มีเพียงสีหน้าเย้ยหยันกับหัวคิ้วที่เลิกขึ้นช้าๆอย่างไม่เชื่อถือ ทำให้ผมเม้มปากแน่น กัดฟันกรอด
แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อหลักฐานทั้งหมดต่างก็บ่งชี้มาที่ตัวเอง คำยืนหยันและหลักฐานของผมที่มีแค่ปากเปล่า ใครมันจะเชื่อ
      " ถูกใส่ร้าย ? แกพูดเหมือนตัวเองบริสุทธิ์เสียเต็มประดา จะให้บอกไหมว่ามึงทำตัวน่าสงสัยยังไง "ฝ่ามือของพัศดีทุบโต๊ะโครมแล้วจ้องหน้าผมเขม็ง
" แค่ตัวมึงเป็นเมีย ไอ้ขาใหญ่คนนั้นก็น่าสงสัยพอแล้ว แต่นี่เที่ยวด้อมๆมองๆไปทั่ว คิดว่ากูไม่รู้เหรอที่มึงไปคุยกับครูสอนดนตรีเรื่องของที่เอาเข้าออกเรือนจำนั่น! คิดว่าดูไม่ออกรึไงว่าพวกมึง....พวกแดนสิบสองวางแผนอะไรไว้ ! "
   ....ถ้อยคำกล่าวหานั้นทำให้ผมอ้าปากค้าง สมองวิ่งเร็วจี๋คิดไปถึงเรื่องที่ผมเที่ยวตามพี่โตไปสังเกตเรื่องนั้นเรื่องนี้ที่
เขาทำ และเรื่องที่ผมไปนั่งคุยกับอาจารย์ธีระวันนั้น ...ที่ตรงนั้นก็มีพวกผู้คุมยืนเฝ้าอยู่ด้วย หรือกระทั่งคำเตือน
ของอาจารย์ธีระที่ว่าอย่าพูดออกมาแบบไม่ดูตาม้าตาเรือ แต่ผมไม่คิดเลยว่าจะมีคนรู้ และเรื่องมันจะกลับมาผูกมัดตัวเองไว้แบบนี้..
      "....พูดออกมาซะว่าเอามันมาทำไม? มาทำอะไร ก่อนที่กูจะโมโหมากกว่านี้ ! " พัศดีจ้องหน้าผมเขม็ง เค้นเสียงออกมาจากลำคออย่างหงุดหงิดเป็นที่สุด
" ไม่อย่างนั้น....มึงได้เจอเพิ่มโทษ ลดขั้นและตัดชื่อออกจากชมรมดนตรีแน่! "
      " หา?...." ผมครางออกมาอย่างตกตะลึง เรื่องเพิ่มโทษเพิ่มวันอะไรยังไม่น่าตกใจเท่าประโยคหลัง ตัดผมออกจากชมรมดนตรี หมายความว่ายังไง?
      " ให้เวลามึงสามสิบนาที....ในการคิดหาคำตอบเรื่องทั้งหมด...." พัศดีปรมัตถ์มองหน้าผมแล้วสูดหายใจลึก
" ถ้ากลับมาแล้วมึงยังไม่ตอบอะไร..."
      " คืนนี้มึงเจอขังเดี่ยวแน่ "
เสียงจ๊อกแจ๊กจอแจในห้องขัง ทำให้ร่างของขาใหญ่และบรรดาลูกน้องคนสำคัญที่กลับมาจากการหารือกันครั้งล่าสุดถึงกับขมวดคิ้ว โตกวาดสายตามองบรรดานักโทษในเรือนนอนที่ต่างจับจ้องมายังพวกเขาไม่วางตา หลายคนมีสีหน้าสงสัยปนอยากรู้ หลายดวงตามีความหวั่นระแวงแฝงอยู่ แต่กระนั่น สีหน้าหลายคนมันก็ยังมีความ...สะใจ?
   ไอ้สีหน้าหวั่นปนระแวงหรือแม้กระทั่งสนอกสนใจในตัวพวกเขานั้นไม่ใช่เรื่องแปลกที่ได้พบ หากแต่ที่โตต้องขมวดคิ้วและเริ่มครุ่นคิด กลับเป็นสีหน้าสะอกสะใจของพวกมันต่างหาก ไอ้นักโทษต่างกลุ่มพวกนี้วันๆมันก็ทำได้เพียงแอบระแวดระวังและดูท่าทีของพวกเขาไปเท่านั้น แต่ไอ้ที่มันบังอาจมาทำหน้าตาเย้ยเยาะให้เห็น มันหมายความว่ายังไงกัน
   ก้าวเท้าเข้าไปใกล้เรือนนอนของตัวเองก็ยิ่งต้องขมวดคิ้วด้วยความสงสัยกึ่งงวยงง เรือนนอนที่เคยจัดอยู่อย่างเป็นระเบียบยุ่งเหยิง ผ้าห่ม ผ้าเช็ดตัวและเสื้อผ้าเล็กๆน้อยๆที่อยู่ในนี้ต่างกระจุยกระจาย ถูกรื้อค้นมากองๆกันอย่างไม่เป็นระเบียบราวกับมีใครมาค้นมัน จำได้ถึงคำพูดของพัศดีคนใหม่เรื่องการค้นของในเรือนจำแล้วก็ไม่แปลกใจที่เห็นสภาพนี้ แต่ทว่าเสียงจ๊อกแจ้กจอแจ และลูกน้องในแกงค์ซึ่งอยู่เรือนนอนเดียวกัน ไม่ปรากฏตัว ชวนให้หัวคิ้วขมวดเข้าหากันด้วยความงวยงงและลางสังหรณ์ที่เเล่นวูบ...
      กวาดสายตาหาลูกน้องที่เคยคุ้นเพื่อจะมาสอบถามให้รู้เรื่อง ทว่าที่อยู่กลับมีแต่พวกลุกกระจ๊อกหน้าตาจืดเจื่อนสองสามตัว ซึ่งคาดคั้นอะไรกับพวกมันไปก็เสียเปล่า ไอ้พวกตัวเป้งๆคนสนิทกลับหายหัว หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย ยิ่งทำให้นึกสงสัย และที่หายไปก็ยังมีกระทั่งเจ้าคนข้างๆกันอย่างไอ้เนมคนนั้นด้วย ยิ่งทำให้นึกอยากรู้เข้าไปใหญ่
      " นี่มันอะไรว่ะ? " ออกปากถามงงๆอย่างอยากรู้เมื่อยืนมองยืนสังเกตแล้วก็ไม่พบคำตอบใดจะอธิบายถึงการหายหัวไปของพวกลูกน้องในแกงค์ได้
   " เกิดอะไรขึ้นรึเปล่า ? " วิทย์ขมวดคิ้วสีหน้าสงสัยจับใจ มันกวาดตามองรอบๆเพื่อหาลูกน้องของตนที่อยู่อีกห้องหนึ่ง เจ้าตัวก้าวสวบๆฝ่าฝูงคนเข้าไปยังอีกห้องที่พรรคพวกของมันนอนอยู่เพื่อสืบหาข่าวคราวของเรื่องอย่างที่ควรจะทำ ไม่ต่างกับไอ้กันย์ที่เดินออกไปบ้าง เหลือเพียงขาใหญ่และลูกน้องที่ไม่เคยอยากได้เลย...อย่างไอ้เป้...
   " ...หรือว่าพัศดีไปเจออะไรเข้า... " คำเปรยกับสีหน้าคาดหวังของไอ้เป้ไม่ได้ทำให้อะไรดีขึ้น แถมความหงุดหงิดยังแล่นริ้วๆ โตถลึงตาใส่เจ้าคนปากอัปมงคลอย่างหงุดหงิด กระนั้นสมองก็เริ่มไตร่ตรองถึงความน่าจะเป็นด้วยเช่นกัน
ถึงจะเหม็นหน้ามันแต่ก็ต้องยอมรับว่าที่มันพูดก็เข้าเค้าใช้ได้ เพราะเหตุที่นักโทษทั้งห้องขังจะหายไปพร้อมกันแบบนี้ ก็มีเพียงไม่กี่สาเหตุเท่านั้น
แต่นี่เป็นสาเหตุที่ไม่ชวนให้ชื่นชมเอาเสียเลย...เพราะการหายไปแบบนี้ มักจะมีเรื่องไม่ดี เสียเป็นส่วนใหญ่
   "...ไอ้ตัวไหนมันคาบของร้อนมาไว้ในห้องอีกว่ะ " อดจะบ่นออกมาไม่ได้ เพราะช่วงนี้กำลังวุ่นวายกับแผนการณ์ใหญ่ จึงไม่ได้สั่งการหรือตรวจสอบลูกน้องในเรือนนอนเดียวกัน ห้ามไม่ให้พวกมันเอาของต้องห้ามมาไว้ในห้อง จะเสพจะกินจะทำอะไรก็เรื่องของมัน แต่ถ้ากินไม่หมดแล้วเอามาเก็บไว้ มันจะเป็นการหาเรื่องใส่ตัวเสียมาก และยังส่งผลเสียต่อนักโทษในเรือนนอนเดียวกันด้วย เพราะหากเจอของต้องสงสัยหรือมีเรื่องอะไรโอกาสถูกเรียกไปสอบสวนทั้งห้อง
ก็มีมาก
   " รึพวกพวกพัศดีใหม่จะ...." ฟังเสียงพูดของไอ้เป้แล้วความหงุดหงิดแล่นริ้วจนอยากจะด่า ทว่าสีหน้าแตกตื่นของเพื่อนสนิทที่เดินกึ่งวิ่งมาหาทำให้ต้องสนใจมันเป็นอย่างแรก โตมองหน้าเจ้าคนที่วิ่งมาหาอย่างสงสัย มันมีสีหน้าร้อนรนไม่สู้ดีนัก
   " `ตัวเงินตัวทอง`โต เกิดเรื่องแล้วมึง " ไอ้วิทย์มันหอบหายใจแฮ่ก สีหน้าร้อนรน
   " มีอะไร ? " โตจ้องมองเจ้าคนพูด มันมองสบตาเขา ก่อนจะแยกเขี้ยวออกมาอย่างเครียดๆ
   " พวกที่อยู่ห้องกูมันบอก...พัศดีค้นเจอบุหรี่กับโทรศัพท์ที่เรือนนอนพวกมึงว่ะ "
   " อะไรนะ? "เบิกตากว้างแล้วจ้องมองมันอย่างตกตะลึงไม่น้อย โตมีสีหน้าตกใจขณะที่สมองก็ครุ่นคิดอย่างสับสนงุนงง บุหรี่น่ะพอเป็นไปได้ว่าจะมีไอ้โง่คนไหนเก็บไว้ แต่กับ...โทรศัพท์นี่มัน...ของแบบนั้นในเรือนนอนของเขาใคร
มันจะกล้าเอามาเก็บไว้...
      "....งี้พวกนั้นก็โดนลากไปสอบน่ะสิ " ไอ้เป้มันพูดอะไรถูกเวลาก็วันนี้เป็นครั้งแรก...เป็นคำตอบที่สมเหตุสมผลชัดเจนว่าทำไมพวกลูกน้องในแกงค์มันหายหัวไปไหนกันหมด
....รวมทั้งไอ้เนมด้วย..
      " มันเจอที่ไหน ! " ถามกลับห้วนๆสีหน้าขึงตึง ในใจรุ่มร้อนเตรียมจะกระทืบไอ้ควายที่กล้าเอาของพวกนี้มาไว้ในเรือนนอน สร้างความเดือดร้อนเพราะความไร้สติยั้งคิดของมัน แบบนี้ต้องกระทืบสั่งสอนเอาปางตายให้มันหายโง่
      "....ไอ้โต....." สีหน้าอิลักอิเหลื่อของไอ้วิทย์ทำให้ขาใหญ่แห่งแดนสิบสองขมวดคิ้วแน่นเข้าไปอีก โตจ้องหน้าเพื่อนสนิทตัวเองนิ่งด้วยสีหน้าไม่พอใจ...งวยงงและไม่เข้าใจกับท่าทีอึกอักของมันมากๆ
      "...พี่...." เสียงเรียกที่คุ้นหูไม่น้อยทำให้ต้องหันไปมอง พลันหัวคิ้วที่ขมวดเข้าหากันเริ่มคลายออก โตจ้องมองใบหน้าของลูกน้องคนสนิทแล้วพยักหน้าให้มันเงียบๆ ไอ้ทินเดินมาหา สีหน้าของมันค่อนข้างยุ่งอย่างคนมีเรื่องให้
ปวดหัว
      " กูรู้เรื่องแล้ว เล่ามาสิว่าใครทำ " จ้องหน้ามันพลางพยักหน้า หากแต่ไอ้ทินกลับมีสีหน้าอึกอัก...มันจ้องหน้าลูกพี่ของคนก่อนจะหลบสายตาไปช้าๆ
      "ไอ้`ตัวเงินตัวทอง`นี่มึงเป็นอะไรของมึง ! " กระชากเสียงถามมันห้วนๆไม่พอใจ ก่อนจะกวาดตามองบรรดาลูกน้องในแกงค์
ที่เริ่มทยอยเข้ามาในเรือนนอน ซึ่งพวกมันต่างก็พร้อมใจกันหลบตาวูบอย่างน่าสงสัย
      " สัดเอ๊ย!...ไอ้กิต ! มึงพูด " ตวาดใส่หนึ่งในลูกน้องคนสนิท มันเงยหน้าขึ้นมาจ้องหน้าเงียบๆ กระทั่งคนไม่ค่อยแสดงอารมณ์อย่างมันยังมีสีหน้าเคร่งขรึม
      "...ผู้คุมมาค้นห้อง แล้วเจอของ..." มันเปรยขึ้นมาเรียบๆ
      " เออ ! กูรู้ " โตจ้องตาลูกน้องตนเขม็ง อ้าปากรับคำสั้นๆ
      "...พัศดีเจอบุหรี่กับโทรศัพท์...." กิตออกปาก จ้องหน้าลูกพี่ตนแล้วถอนหายใจช้าๆ...
   " เจอตรงที่นอนไอ้เนมว่ะ "
      "..................."  ความเงียบลอยอวลขึ้นมาอย่างกะทันหันขณะที่ใบหน้าของขาใหญ่ขึงตึงไม่แสดงอารมณ์ นัยน์ตาคู่นั้นจ้องมองใบหน้าของบรรดาลูกน้องตนเขม็ง ...และ.....พวกมันก็จ้องมองมาที่เขาอย่างสงสัยเช่นเดียวกัน..
   โตเม้มปากแน่น ชายหนุ่มพ่นลมหายใจลงช้าๆ บรรเทาอาการตกตะลึงของตนซึ่งมาพร้อมกับน้ำหนักกดทับในหัวใจ สมองหมุนติ้ว ขาใหญ่แห่งแดนสิบสองจ้องมองใบหน้าของลูกน้องตนเขม็ง รู้..รู้ว่ามันสงสัยอย่างที่เขาสงสัย สงสัยตัวเขาเช่นที่เขาสงสัยพวกมัน...ใครเป็นคนเอามันมา?
ไอ้นักโทษคนไหนในเรือนนอนนี้พกพาของแบบนี้มาและเอามาใส่ร้ายพวกเขา และที่น่าสงสัยกว่าคือทำไมมันเลือกจะใส่ร้ายไอ้เนม...เลือกจะใส่ร้ายเจ้าคนแบบนั้นแทนที่จะเป็นขาใหญ่ของแดนอย่างโตเอง
..ไม่มีใครเชื่อ ไม่มีใครคิดและตอนนี้พวกเขาก็ไม่คิด ว่าอย่างไอ้เนมมันจะเอาของพวกนี้มาได้ เรื่องบุหรี่มันยังไม่เคยคิดจะสูบหรือสนใจจะมีมันไว้ในครอบครองอย่างใครๆ และเรื่องโทรศัพท์มือถือยิ่งไม่ต้องพูดถึง คนอย่างมันน่ะหรือจะเอาอิทธิพลหรือเม็ดเงินที่ไหนไปหาของพวกนี้มาได้..
...แล้วไอ้`ตัวเงินตัวทอง`ตัวไหน หน้าไหนมันถึงคิดจะมาเล่นงานไอ้เนม คิดจะมาเล่นงานเด็กของขาใหญ่
นัยน์ตาวาวโรจน์เต็มไปด้วยความไม่พอใจของลูกพี่ก็บ่งบอกพอแล้วว่าโตไม่ได้มีมันไว้ในครอบครองเช่นเดียวกับ
ไอ้เนมที่ไม่มีใครเชื่อว่าอย่างมันจะไปหาของแบบนี้มาจากที่ไหน ดังนั้นสายตาของพวกเขาจึงยิ่งเต็มไปด้วยความสงสัย งวยงงในเรื่องที่เกิดขึ้นพอๆกับสังหรณ์ร้าย ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับคนที่กลายเป็นแพะ และเป้าหมายในเรืองนี้
   " ไอ้เนมล่ะ? " น้ำเสียงของโตนิ่งเรียบ...หากแววตาวาววับ
   " มันถูกพัศดีสอบอยู่ ยังไม่กลับมาเลย..." ทินตอบลูกพี่ตนเองเบาๆ สีหน้าอับจน
   "...หมาตัวไหนมันกล้าทำเรื่องแบบนี้กับกู " โตคำรามเบาๆในลำคอด้วยความไม่พอใจอย่างลึกซึ้ง หากแต่ไม่มีนัยน์ตาคู่ไหนมองสบ พวกมันต่างก็หลบตา ไม่กล้ามองด้วยความหวาดหวั่นในอิทธิพลและเกรงกลัวในความร้ายกาจ
ของตนไม่มีใครแสดงตัว ไม่มีใครกล้าจะออกมางัดข้อ
...แต่โตก็รู้ว่าตอนนี้ กำลังมีใครคนหนึ่งในเงามืด จ้องมองและพยายามวางแผนให้ร้ายพวกตนอยู่เงียบๆ
   "....หรือมันจะโดนยัด " ท่ามกลางความเงียบ เสียงของเด็กใหม่กลับโพล่งขึ้นมาเงียบๆ แต่ก็มีผลให้โตหันขวับ
มองหน้ามันเขม็งทันควัน
   "มึงรู้ได้ไง ! "นัยน์ตาจับจ้องวาววับ ฝ่ามือกำคอเสื้อแน่นแล้วกระชากแรงๆสีหน้าเอาเรื่องนั้นทำให้เป้กลืนน้ำลาย
ลงคอ หากแต่มันก็ยังคงยิ้มออกมาช้าๆฝ่ามือแกะมือที่กำคอเสื้อตนเองออกอย่างใจเย็น
   " จะบอกพี่ตอนก่อนเข้าประชุมก็ไม่ทันพี่โต กูได้ข่าวมาว่าพัศดีจ้องจะเล่นงานเรา มันอาจจะยัดของใส่ร้ายก็ได้...
ใครจะรู้" คำตอบนั้นทำให้ผู้ฟังนิ่งงัน ไม่ต่างกับผู้คนโดยรอบที่ไร้ปากเสียงหากแววตาของนักโทษหลายคนหันมาจ้องสบกันเงียบๆ

wsdonin · โพสต์ 2012-10-17 21:49:05

ทั้งหมดของเรื่องนี้มีกี่ตอนครับ ตอนนี้ติดตามเรื่องนี้อย่างมากคับชอบมาก ขอบคุณคับ

mario401 · โพสต์ 2012-10-23 10:26:06

ขอบคุณมากมายครับผม

poomza · โพสต์ 2012-11-27 23:33:56

ขอบคุณมากครับ

GunGuy · โพสต์ 2013-2-5 09:57:47

ขอบคุณมากครับ

Klong · โพสต์ 2013-4-19 12:20:47

ขอบคุนครับ

snooperio · โพสต์ 2013-5-14 23:09:56

ขอบใจมากมากเลยนะคับ

KillTi · โพสต์ 2013-5-15 17:32:45

สุดยอดเลยอ่ะคร๊าฟ

tarsii · โพสต์ 2013-12-22 19:34:43

ขอบคุณมากนะ

manza555 · โพสต์ 2014-2-8 15:47:03

ขอบคุณครับ

wi2 · โพสต์ 2014-5-4 10:12:21

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2015-9-17 23:08:01

ขอบคุณครับ

4_NAY · โพสต์ 2016-5-25 13:46:46

ไอ้เป้รู้ดีเชียวนะ

pt200 · โพสต์ 2016-6-18 09:35:50

ขอบคุณครับ

pt200 · โพสต์ 2016-6-18 09:35:51

ขอบคุณครับ

Soyu · โพสต์ 2017-9-1 02:30:25

ขอบคุณนะครับ

yozaa · โพสต์ 2017-9-11 19:03:42

ขอบคุครับ

topto · โพสต์ 2017-9-12 09:09:04

ชอบมากต่อๆกำลังมัน

ninenut · โพสต์ 2017-9-14 05:52:23

ขอบคุณครับ

Sahapad · โพสต์ 2019-12-9 14:40:37

บัญชี		จำการเข้าสู่ระบบไว้	ลืมรหัสผ่าน
รหัสผ่าน			สมัครเข้าเรียน

OH!! Bad Guy รักร้ายๆของผู้ชายในคุก!! 108

แสดงความคิดเห็น

สมาชิกจีโฟกาย 100%

สมาชิกระดับเพชรคู่

สมาชิกระดับตรีเพชร

สมาชิกระดับเพชรบริหาร

สมาชิกระดับมงกุฎ

สมาชิกระดับทับทิม

สมาชิกระดับแพลตตินั่ม

สมาชิกระดับไพลิน

สมาชิกระดับมรกต

สมาชิกระดับเพชร