ยามเช้าของวันจันทร์อันสับสนและวุ่นวาย...
ณ มุมหนึ่งของกรุงเทพมหานคร บนถนนที่แออัดไปด้วยยวดยานนานาชนิด
เสียงเครื่องยนต์และกลุ่มควันพิษมากมายตลบอบอวลไปทั่วพื้นที่ จนเหล่าบรรดาเจ้าหน้าที่ตำรวจทั้งหลายที่กำลังปฏิบัติหน้าที่กันอย่างแข็งขันอยู่บนท้องถนนแห่งนั้นต้องพากันสวมใส่ผ้าปิดจมูกเพื่อป้องกันอันตรายจากมลพิษต่างๆนานา แต่ดูราวกับว่าผ้าผืนน้อยนั้นจะช่วยอะไรไม่ได้มาก เมื่อต้องยืนตากแดดอาบควันอยู่ทั้งวันตั้งแต่เช้าจรดเย็น


จากสภาวการณ์ดังกล่าวนั้น ทำให้เจ้าหน้าที่ตำรวจส่วนใหญ่ได้รับผลกระทบทั้งทางร่างกายและจิตใจ เก็บสะสมและหมักหมมอยู่ในตัว จนก่อให้เกิดความเครียดและเสียสุขภาพจิตอย่างมาก ตำรวจบางนายที่ยังพอมีสติรู้ผิดชอบชั่วดีอยู่ก็สามารถควบคุมอารมณ์ให้สงบราบเรียบอยู่ได้ แต่ตำรวจบางนายที่อารมณ์รุ่มร้อนอยู่แล้วนั้น
บางครั้งก็อาจระเบิดอารมณ์โทสะออกมาโดยที่ไม่มีใครคาดคิด ถือเป็นความกดดันอย่างหนึ่งซึ่งผู้ที่ได้รับผลกระทบนั้นมิใช่ใครอื่น ก็คือประชาชนผู้ใช้รถใช้ถนนนั่นเอง
" เร็วหน่อยเซ่... อืออาดเป็นเต่าคลานเลยโว้ย "


เสียงตวาดดังลั่นออกมาจากปากของนายตำรวจจราจรผู้หนึ่งซึ่งยืนอยู่กลางถนน
เขาคนนี้มีชื่อว่า ส.ต.ต.ต่อศักดิ์ เป็นตำรวจหนุ่มสุดหล่อหุ่นล่ำผู้มีเสน่ห์เร้าใจอย่างมาก เขามักชอบสวมใส่เครื่องแบบที่ฟิตๆ รัดๆ ไปทุกส่วนสัด โดยเฉพาะช่วงอก บั้นท้าย และเป้าที่ดูจะเน้นความกำยำเร้าใจมากเป็นพิเศษ ซึ่งก็ได้ผล เพราะ ส.ต.ต.ต่อศักดิ์ ผู้นี้ ได้ตกเป็นเป้าสายตาของบรรดาสาวๆ

และเกย์มากมายที่ผ่านไปผ่านมาบนท้องถนน
หลายคนชอบมองใบหน้าอันหล่อเหลาคมคายยามเมื่อเขาถอดผ้าปิดจมูกออก บ้างก็ชอบมองเรือนร่างอันสูงสันทัดและกำยำใหญ่แลดูดุดันกร้าวแกร่งน่าเกรงขาม ซึ่งส่วนมากก็มักไม่พลาดที่จะแอบชำเลืองมองเป้ากางเกงอันฟิตรัดที่เน้นความกำยำของสัดส่วนชายอย่างเต็มตา เนื่องจากว่า ส.ต.ต.ต่อศักดิ์ นั้นชอบสวมใส่กางเกงตำรวจที่แนบเนื้อ อีกทั้งบั้นท้ายก็ฟิตรัดเน้นความอวบอูมของก้นจนเห็นขอบกางเกงในสุดเซ็กซี่ทีเดียว